We hebben vandaag allebei wat anders gegeten. Ik had zin in pasta met ratatouille. De ratatouille kwam uit de vriezer. T. heeft gisteren macaroni gemaakt. Macaroni zoals je alleen in Nederland op je bord krijgt. Met smac en met gehakt. En wat prei, tomaten en een uitje. Wat er verder ingaat weet ik eigenlijk niet.
Mijn vader (of was het mijn moeder?) maakte ook macaroni. Nooit met smac, wel met gehakt. En ook hiervan weet ik niet meer wat er verder nog in ging behalve prei, tomaat en ui. Zeker geen knoflook, dat was in mijn jonge jaren nog niet zo in zwang. Toen ik puber was kwam het wel in huis en was het onderdeel van sommige gerechten zoals chili con carne. Maar we aten nooit op zondagavond knoflook, want op maandagavond ging mijn moeder bridgen. En uit je mond stinken, nee, dat kon natuurlijk niet.
Wij eten nu regelmatig knoflook. Ook door mijn ratatouille zitten knoflooktenen. Ze zijn zo lang mee geroosterd dat ze boterzacht zijn. Je kan ze uitsmeren op een boterham, is erg lekker weet ik. Ik wrijf ze fijn in mijn ratatouille en roer de pasta erdoor. Nog een handje rucola en wat vers geraspte Parmezaanse kaas en dan is mijn eenvoudige bordje pasta een feestmaal geworden.
Of mijn moeder ooit macaroni maakte kan ik me niet herinneren maar bij een schoolvriendinnetje kreeg ik het wel eens met smac en tomatenketchup, brrr wat erg vond ik dat, dat herinner ik me nog wel goed, die zoetige smaak van de ketchup en ook geen geraspte kaas erover.
BeantwoordenVerwijderenSmac en tomatenketchup, nee dat lijkt me ook niet heel smakelijk.
VerwijderenIk verkies wat jij eet al is het maar om vooral nooit meer smac te hoeven eten en te kunnen genieten van die knoflook.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kunnen we in huize Niekje eten wat we zelf lekker vinden, soms is dat hetzelfde, maar niet altijd.
VerwijderenIk krijg subiet trek van je blog.
BeantwoordenVerwijderenGroeten
Loes
Als je ratatouille maakt is het altijd veel, dus een flinke voorraad in de vriezer, past bij veel dingen, niet alleen pasta. Dus ik zeg: maken!
VerwijderenDus toch allebei pasta, maar met een heel ander jasje aan.
BeantwoordenVerwijderenMaandag eten we bijna altijd pasta en bijna altijd hetzelfde, maar soms (zo'n 2x per jaar) maakt T. een grote pan macaroni, daar luncht hij dan de rest van de week ook mee.
VerwijderenIk weet niet meer of mijn moeder smack door de macaroni deed of toch ham.Haar macaroni was heel basic, pakje mix, vlees en misschien iets van groente, maar heel weinig. Als we iets anders aten dan AGV spaarde ze op die manier uit op groente, klinkt raar met met een reizend beroep kun je niet altijd verse groente inslaan en vriesvak hadden we niet. Smack deed ze wel door wat wij 'smiksie-smaksie' noemden, gebakken tomaat met blokjes lunchworst dus, maar dat kregen we dan in de winter bij de avondboterham. Als kleuter vond ik het maar raar dat mijn moeder die velletjes van de tomaat altijd oprolde (die bakte ze mee) . En daar zei ik ook wat van. Wist ik veel.
VerwijderenToen ik vanwege de leerplicht bij mijn ouders weg moest, kreeg ik in de groepsomgeving waar ik opgroeide, ook wel macaroni, altijd op maandag. Ham en kaas er door heen. Ook nu weer geen groente. Warme kaas was helemaal nieuw voor mij, mijn moeder lustte het niet dus aten we dat nooit. .
Misschien hadden wij ook zo'n pakje van Knorr. Haha, opgerolde velletjes tomaat, wat geestig dat je dacht dat je moeder dat deed. Brrr, macaroni met alleen ham en kaas, ik moet er niet aan denken. Gelukkig ben je (ik in ieder geval) als kind niet zo moeilijk, het is eten en staat voor je neus dus eet je het op.
VerwijderenBy the way Ina, smack is drugs, Smac (merknaam) is het persvlees in een blikje.
VerwijderenFreudiaanse verspreking denk ik. ..
VerwijderenIk hoop het niet Ina! Dan zou ik me toch ernstige zorgen om je gaan maken!!
VerwijderenHihi, je weet niet wat die geurbeleving van gisteren in de wachtkamer voor uitwerking heeft of had, hè.. :-)
VerwijderenNee hoor, ik tikte dat bericht terwijl ik met het hoofd deels ook bij iets anders zat.
In Engeland en Amerika heet het Spam, en de niet-merknaam is luncheon meat, die staat op de huismerkverpakkingen in Engelstalige landen. Ik ben er even naar op zoek gegaan, interessant product. Ik kan me niet herinneren dat wij het thuis wel eens aten.
VerwijderenMijn moeder maakte nooit pasta. Uitsluitend Hollandse pot en niets anders.
BeantwoordenVerwijderenSmac heb ik in mijn studententijd leren kennen, maar dan niet door de warme maaltijd, maar gebakken in plakken als broodbeleg. Ik denk dat ik het op brood nog steeds wel lekker zou vinden, maar ik eet geen vlees meer, dus ga ik het niet doen.
Ik vind dit soort vleesproducten eigenlijk nooit lekker, te zout. Pasta is misschien net van na jouw jeugd?
VerwijderenIk ben macaroni in de loop der jaren steeds meer gaan waarderen. Consumindersingle
BeantwoordenVerwijderenJe bedoelt de macaroni zoals ik in mijn blog beschreef denk ik? Italianen hebben natuurlijk pasta als hun middle name, maar daar zal je dit niet vinden, is voor hun denk ik vloeken in de kerk. Maar gelukkig mogen we eten wat we zelf willen!
VerwijderenDe allereerste keer dat we macaroni aten was begin jaren '50, ik was hooguit 8 jaar en mijn zus zat op de door haar zeer verfoeide huishoudschool. Daar had ze het leren kennen. Wat ik me ervan herinner is dat het gekookt werd en er uitgebakken spekjes (van onze eigen varkens) doorheen gingen en van mijn moeder, -een op-en-top groentemens-, moest er ook groente doorheen; waarschijnlijk ui of sjalotjes en/of prei uit eigen tuin. Voor haar was een maaltijd niet af als er geen groente bij was. Later kwam er ook een beetje (blikje?) tomatenpuree doorheen.
BeantwoordenVerwijderenZelfs mijn inwonende opa (1881) vond macaroni lekker, al denk ik nog steeds dat dat kwam door de spekblokjes. In tegenstelling tot de meeste boeren hield hij niet van vet spek, maar doorregen spek was favoriet bij hem. Het was in ieder geval niet zo bremzout als het spul dat nu in de supers verkocht wordt.
Heerlijk, pasta met spekjes en prei en wat room lust ik ook graag. Pasta met spekjes is in Italië een bekend gerecht (ook nog met ei en sommigen vinden dat er ook room door moet). De Italianen gebruiken guanciale (kinnebakspek).
VerwijderenBij de slacht werd kinnebakspek met o.a. lever en ander 'slachtafval' verwerkt tot iets wat wij gemakshalve leverworst noemden. Er ging ook rijst door en werd koud als broodbeleg gegeten. In mijn herinnering smaakte het lekker, ondanks dat het niet echt een smakelijke kleur had; grijsachtig.
VerwijderenBloedworst werd er nooit gemaakt; mijn moeder hield er niet van en zover ik weet ook geen van haar kinderen. Ik heb tenminste nog nooit een van mijn broers of zussen verlekkerd horen praten over bloedworst. Ik heb het voor het eerst gegeten toen ik bijna 21 was, -in mijn militaire diensttijd-, en begreep helemaal waarom mijn moeder het niet lekker vond. Misschien speelde mee dat we met zijn tweeën net voor ruim 300 man bloedworst gebakken hadden en de bakwalm die eraf komt was verre van aangenaam.. Maar hoe het zij; ik heb de afgelopen 60 jaar nooit meer de behoefte gevoeld om bloedworst te bakken.
Zo'n leverworst zal inderdaad lekker geweest zijn, ondanks de kleur. Wat je nu in de winkel koopt bevat vaak (natuurlijke) kleurstoffen. Denk aan paprika voor een wat roze kleur. Anders koopt men het niet. Ik heb bloedworst in Engeland en Spanje gegeten, vond het niet lekker. Snap dat je het niet meer wil bakken na die exercitie!
Verwijderen