8 van 50 - eetherinneringen - duif

Op mijn eetoverzicht van week 26 reageerde Ina dat zij een en ander had opgezocht over eten in Egypte. Daarop reageerde ik dat ik lang geleden in Egypte ben geweest en ook Elly schreef een reactie, zij was er recent nog geweest.

Mijn Egypte-ervaring gaat lang terug, ik was er met nare-ex, kort na de Eerste Golfoorlog, het was 1991. Toeristen bleven weg na het conflict in deze regio en vakanties naar Egypte, wij gingen naar de vallei van de Koningen, waren spotgoedkoop.  

Met een bevriend stel vlogen we naar Luxor. Daar logeerden we in hotel Isis, destijds was er niet veel keus in hotels, in tegenstelling tot nu zie ik op het Internet. Het was niet heel sjiek maar voor ons wat het prima. We stelden geen hoge eisen, hadden ook geen ervaring met logeren in hotels.

Luxor was een stoffige stad, er was weinig tot geen horeca, mannen liepen met karren, getrokken door ezels, over straat. Er reden wat aftandse taxi's en auto's rond, wat brommertjes en bussen. Ook wij gingen een keer met een lijnbus mee en in de bus zaten we tussen vrouwen en mannen die met hun kippen op schoot op pad waren. 

In het vliegtuig hadden we kennis gemaakt met een stel van onze leeftijd, Mohammed en Hellen, hij Egyptenaar, zij Schotse. Hij nodigde ons uit bij zijn moeder thuis. Ik schreef hun namen en het adres van zijn moeder op in een notitieboekje en ook de naam en het telefoonnummer van hun hotel. 

We spraken af bij het hotel waar zij logeerden en zij namen ons mee naar zijn moeder. Moeder woonde in een klein huisje buiten de stad. We gingen er met een taxi heen. In de woonkamer troffen we moeder, een paar hondjes en een geitje. Buiten liepen katten en kippen rond. We namen plaats op kussens op de grond en kregen mierzoete thee en droge, maar wel lekkere koekjes. 

Na de thee en de koekjes kwam er een grote ronde schaal, vol met bakjes met tomaat, komkommer, sla, fruit, brood, rijst en kleine gevulde duifjes. Het zag er allemaal heel smakelijk uit en we pakten met onze handen van het lekkers op de schotel. De duif was heerlijk, ik had het nog nooit gegeten en was aangenaam verrast. Na het eten kregen we koffie en ook weer zoetigheden. Als we nog meer hadden gegeten waren we ontploft.

Eenmaal terug in het hotel begon de nachtmerrie. De Engelsen hebben daar een uitdrukking voor, wat wij hadden was een Gippy tummy. Jawel, diarree. En dat duurde en duurde totdat onze darmen weer helemaal leeg waren. Het Egyptische eten maar ook de nasleep waren een ervaring om nooit meer te vergeten.

Hellen en Mohammed zijn nog een keer bij ons op visite in Londen geweest. Ik heb toen een schaal heel veilige lasagne gemaakt.