Ik heb wat gekauwd in de jaren 80 en 90. Ik herinner me dat veel mensen kauwgom kauwden. Er waren heel veel verschillende soorten en merken. Bij de supermarkt was er, vlak voor de kassa, een rek met alle pakjes. Meteen naast de sigaretten.
Ben Bits, die bruine met salmiaksmaak, die kauwde ik graag. Stimorol vond ik niet zo lekker, wel de eerste paar minuten, als het glazuurlaagje nog fris en knapperig was, maar daarna was het snel een smakeloos gummetje. Chiclets vond ik okay, zaten in een leuk doosje, ze waren lekker zoet. Plakjes kauwgom kauwde ik ook af en toe.
Op de middelbare school kwam er een bubbelgum, Bubblilicious. Grote hompen knalroze kauwgom. Om het blok in je mond goed smeuïg te krijgen kreeg je bijna een kaakblessure. Maar wanneer die bonk dan eenmaal zacht was kon je er enorme bellen mee blazen. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar vond er geen klap aan. Mijn vriendinnen ook niet, zeker niet toen bij een de kauwgombel in haar lange haren klapte. Wat een drama was dat!
Ik ging roken rond mijn 16e, of 17e. Dat weet ik niet precies meer. Voor die tijd kauwde ik ook al, maar toen ik een roker werd, toen ik nog thuis woonde een stiekeme, was kauwgom niet meer weg te denken.
De laatste kauwgom die ik regelmatig kocht was Sportlife. Daar kon je heel lang op kauwen en het bleef lekker. Was volgens mij ook wat duurder dan de andere kauwgomsoorten die er nog waren.
Er zijn nog meer soorten en sommige daarvan heb ik ook gekauwd. Deze kauwgom van vroeger vind je hier.
25 Jaar geleden was er een kauwgomverbod op de school waar ik werkte. Ik weet nog dat we ieder nieuw schooljaar daar extra op lette. Na een paar weken waren alle kinderen er weer aan gewend en hoefden we niemand meer te vragen kauwgom uit te spugen. Nu zie ik nooit meer leerlingen of studenten met kauwgom. Eigenlijk zie ik helemaal niemand meer met kauwgom. Ik zie ook nooit meer kauwgomreclames. Ik weet dat het nog bestaat, maar zijn er ook nog mensen die het kopen en kauwen?
Grappig hoe snel dat kan gaan. Sportlife heb ik veel gekauwd. Ik heb het nog een tijdje vervangen door smintjes, maar die eet ik ook bijna nooit meer.
BeantwoordenVerwijderenJa, Smintjes, Pottertjes en ander kleine snoepjes als mondverfrisser ken ik ook nog wel, maar eet ik ook nooit meer.
VerwijderenGrappig, we komen bijna uit hetzelfde geboortejaar, maar kauwgom vond ik nooit lekker - al ken ik de genoemde merken wel.
BeantwoordenVerwijderenLater, volwassen, moest ik altijd grinniken als ik mensen kauwgom zag kauwen.
Ze leken net geiten... met van die draaiende kaken. 😃
Bij ons is het schap vlak voor de kassa in de supermarkt is het nog steeds favoriet. Vooral de plastic potjes van Mentis zijn hier favoriet.
Ik ken iemand die haar hele leven zo vaak en zo veel kauwgom heeft gekauwd, dat ze nu artrose in haar kaakgewricht heeft.....
Ik zag op het Internet inderdaad potjes met kauwgom, het bestaat dus nog steeds. Kan niet goed zijn voor je kaken al dat gekauw!
VerwijderenIn de auto staat er een bakje met kauwgommetjes, meestal koop ik de goedkoopste die in blister zitten en daarmee vul ik bakje. Ik heb erg snel last van droge mond en dan is kauwgom fijn, kan geen andere reden bedenken dat ik het ooit heb gekocht/gekauwd.
BeantwoordenVerwijderenIk wist niet dat er op scholen een verbod was, lijkt me inderdaad wel fijn niet constant kauwende gezichten te zien.
Naast de kauwende koppies zit er ook altijd en overal kauwgom onder de tafeltjes.
VerwijderenIk vind de link naar het artikel van Willem leuk. Inderdaad al die soorten kauwgom
BeantwoordenVerwijderenDie tattoos vond ik als kind ook geweldig. De kauwgom zelf was ik snel zat. Ik houd nog steeds niet van kauwgom. Ik vind dat gekauw ook geen gezicht. Het komt zo onverschillig over. Je ziet het inderdaad veel minder. Komt het door de smartphone waar iedereen aan is vastgegroeid? Die kauwgom was ook een soort afleiding.
Ja, die vond ik ook stoer. Ik heb geen idee waarom er geen kauwgom meer wordt gegeten. Ik zie het nooit meer.
VerwijderenAan het eind van het schooljaar werden de lokalen schoongemaakt met een groepje leerlingen. Een taak was met een plamuurmes de kauwgumresten van onder de tafels schrapen.
BeantwoordenVerwijderenEn dat was een van de redenen om het te verbieden bij ons op de school.
VerwijderenNee zelden of nooit gekauwd, maar zal wel komen omdat ik zoethater ben. Misschien heb ik wel eens een enkele keer kauwgom in de mond gehad omdat alle peers het ook deden, maar het deed me niks. Toen mijn vader moest stoppen met roken kocht mijn moeder het een poos, dat omdat mijn vader anders maar bleef snoepen en snaaien.
BeantwoordenVerwijderenIk weet dat mijn moeder ook wel een een kauwgumpje nam, maar mijn vader nooit. Echt nooit. Ik deed het om de frisse adem en smaak in mijn mond toen ik rookte. En als kind omdat anderen het ook deden denk ik.
VerwijderenDe verwaarloosde stoepen in mijn buurt in Zuid Londen zaten vroeger vol zwarte plekken die restanten waren van uitgespuugde kauwgom. Die zijn grotendeels weggesleten. Nu praten de voetgangers eindeloos op hun telefoon en dat gaat niet zo goed wanneer je mond vol kauwgom zit.
VerwijderenInderdaad, stoepen vol kauwgom, dat had je vroeger hier ook. Nu zie je dat ook niet meer. In de zomer, als het heel warm was, kleefde dat soms ook aan de zool van je schoen. Bah! Ik denk niet dat de telefoon en kauwgomvermindering een direct verband hebben. Ik zie mensen ook niet heel veel praten in hun telefoon, wel scrollen en kijken. Praten en kauwen tegelijkertijd was voor mij nooit een probleem😉.
VerwijderenToen ik nog rookte als een schoorsteen kauwde ik op kauwgom om de frisse smaak. Benbits en stimorol. Daarna nog af en toe. Ben er mee gestopt nadat ik er een vulling uit een kies aan de kauwgom bleef plakken ! Die vulling moest wrsch. toch wel vervangen worden, maar het idee !
BeantwoordenVerwijderenIk pafte er ook lustig op los en net als jij kauwgumpje voor de frisse smaak. Gelukkig nooit zoiets meegemaakt.
VerwijderenOp de voorhand excuses voor typefouten; heb net een oogoperatie achter de rug en mijn zien is verre van optimaal.
BeantwoordenVerwijderenHet zal wel aan de tijd liggen dat ik opgegroeid ben, maar als kind wist ik niet van het bestaan van kauwgum. Onze grootste tractatie was dat we een boterham met stroop kregen, maar als regel was het de boterham met tevredeneid, al leerde ik die uitdrukking pas veel later. Kauwgum leerde ik pas kennen toen ik naar de lagere school ging, beginn jaren '50, maar het was nog lang geen gemeengoed en als boerenkinderen vonden we kaugum kauwen teveel op herkauwende koeien lijken. Die zagen we genoeg buiten de school, dus waarom nog in de klas. Of de leerkrachten het verboden? Geen flauw idee, maar acht het niet onwaarschijnlijk. De juffen en meesters warenn in de jaren '50 nog autoriteiten die onvoorwaardelijk gehoorzaamd werden. Op een draai om de oren zat niemand te wachten.
Mijn kauwgumconsumptie bereikte een bloeiperiode toen ik van een 'binnenbaan' naar een 'zwerfbaan' ging en soms wel 3 uur met de auto onderweg was van inspectie naar inspectie. Dan is op een sportlifeje kauwen gewoon afleiding van het saaie autorijden.
Ik ben nu bijna 17 jaar met pensioen en rijd ook geen auto meer en kan er best mede-oorzaak van zijn dat de verkoop van kauwgum gekelderd is; die drie stukjes kauwgum per jaar zullen niet aanbossen voor de firma sportlife vermoed ik (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid).
Allereerst sterkte met het herstel Willem! Ach jee... die boterham met tevredenheid, wat klinkt dat sneu. Gelukkig weet je als kind niet beter en is alles thuis de normaalste zaak van de wereld. Pas als je ouder wordt en bij anderen komt zie je dat het ook anders kan. Ik heb als juf op een middelbare school gelukkig nooit gedoe gehad, en de kinderen wisten wat de regels waren. Ik denk inderdaad dat jouw pensioen en het niet meer in de auto op pad gaan de kauwgomteloorgang hebben veroorzaakt!! 😉
VerwijderenIk merk een generatieverschil op; in mijn kindertijd was het heel normaal dat je alleen boter op je brood kreeg. En dat gold voor iedereen in de zeer wijde omgeving. Wel altijd roomboter. Margarine was hooguit bedoeld om te gebruiken voor het bakken en braden, maar beslist niet op je brood. Ik denk dat we al aardig in de jaren '60 zaten toen het gangbaar werd om 'kunstboter' op je brood te smeren. Uit die tijd stamt ook mijn kennis van de boterham met tevredenheid. De smaak van roomboter en margarine begon ook steeds meer naar elkaar toe te komen. De margarine werd smakelijker en de roomboterproductie standaardiseerde meer-en-meer, waarmee de smaak ook minder uitgesproken werd. Was het aanvankelijk nog zo dat je kon proeven of de boter gemaakt was bij de DOMO in Beilen, of in de zuivelfabriek in mijn eigen woonplaats, Westerbork, dat smaakverschil verdween in rap tempo.
VerwijderenVan het brood dat we aten herinner ik me nog het 'regeringswit'. Dat was een beetje grijzig van kleur en ik vond het niet lekker. Nou had ik het geluk van een inwonende opa en die vond 'die grieze stoet' ook niet lekker en voor hem kocht mijn moeder altijd tarwebrood en daar mocht ik ook van meeëten. Dat was nog echt volkorenbrood met hele tarwekorrels erin.
Gek, in mijn herinnering was ook die boterham met tevredenheid niet vies of raar. Maar ik was tot mijn zevende met mijn ouders die een reizend beroep hadden continue onderweg en zag dus weinig andere families, waardoor het niet vreemd op me overkwam. Als het maar goed en smakelijk brood was was het prima.
VerwijderenIk moet het eens vragen aan mijn vader, ik meen me te herinneren dat zij wel broodbeleg hadden. Mijn oma mengde suiker met cacao, en er was stroop. Ik heb een poosje bij Unilever gewerkt, op de locatie waar ook de margarinefabriek staat. Kon de lucht niet meer verdragen na verloop van tijd. Regeringswit ken ik van naam. Oh lekker, volkorenbrood met hele korrels. Dat kochten wij vroeger bij Bakker van Veen in Brielle, vers en dan met boter en pindakaas...smullen! Leuke les geschiedenis weer Willem!
Verwijderen@Ina: lekker brood met boter en een snuf zout en peper, heerlijk! Niets mee mis!
VerwijderenGaandeweg mijn kindertijd kwam er wel broodbeleg. Naast de stroop kwam er ook choca-pasta en mijn moeder mengde ook wel eens cacaopoeder met suiker en boter, maar hoofdzakelijk op zondag. Doordeweeks waren mijn ouders veel te druk met het werk op de boerderij. Mijn moeder thuis en op het erf en mijn vader op het land. De mechanisatie begon pas echt op gang te komen vanaf de jaren '60.
VerwijderenDat er zelden beleg op brood gedaan werd kan ik me achteraf ook wel voorstellen; door het vele handwerk at mijn vader in zijn eentje wel een heel brood op op een dag en we waren (toen nog) met 4 kinderen die ook wel goed waren voor een á anderhalf brood per dag. En zoals we in de jaren '50 in Drenthe plachten te zeggen; "centen bent betuun". Er was in de tijd direct na de oorlog sowieso weinig geld in omloop en werd er eenvoudiger geleefd.
Vroeg me ineens af of er ook geen kaas op brood werd gegeten? In een omgeving met boeren werd dat natuurlijk wel gemaakt. Wie aten die kaas dan op?
VerwijderenIn mijn kindertijd werd er bij ons thuis weinig kaas gegeten. De melk ging naar de zuivelfabriek en werd daar verwerkt tot boter en kaas. Het restproduct van boter, karnemelk dus, werd deels verwerkt tot karnemelkse gortepap en wat overbleef kon je terugkrijgen om door het varkensvoer te mengen. De wei die overbleef van de kaasproductie ging als regel ook terug naar de boeren en werd eveneens verwerkt in het varkensvoer, De wei die overbleef werd door de DOMO opgehaald om verwerkt te worden tot weikorrels die, naar gezegd werd, voor de export bestemd was. Waarheen? Geen flauwe notie. Ergens in de jaren '60 werd de wei grondstof voor Rivella.
VerwijderenKaas deed zijn intrede pas toen we verhuisden naar een boerderij die wel op nutsvoorzieningen, dus ook elektra, aangesloten was.
Wat me, naar aanleiding van je vraag over kaas als beleg, realiseerde was dat er 's morgens en 's avonds bij het broodeten, -er werd tussen de middag warm gegeten-, wel wat beleg was in de vorm van (vet) spek en 'schink' (gerookte ham) en andere slachtproducten. Maar bij een boterham tussendoor hoorde geen beleg en ook bij de broodmaaltijden werd niet iedere boterham belegd. Zoals al eerder gezegd; er werd geleefd met als 'Leitmotiv' hou het simpel en behapbaar.
Naar aanleiding van het broodbeleg-item vraag ik me af of ik het boekje dat ik een jaar of 15 geleden voor mijn kinderen geschreven heb over mijn eerste twaalf jaar van mijn leven; mijn tijd in Bruntinge, niet uit moet breiden met een hoofdstuk over eten en drinken. Het is alleen zijdelings ter sprake gekomen.
VerwijderenDank voor je uitgebreide reactie op mijn kaasvraag. En ja, dat boekje moet je zeker uitbreiden met een hoofdstuk over eten en drinken. Ik denk dat jouw kinderen dat ook heel interessant zullen vinden!
VerwijderenToen ik nog rookte kocht ik af en toe wel kauwgom (de sterke muntsmaak), om de sigarettengeur de maskeren. Maar echt lekker heb ik het nooit gevonden.
BeantwoordenVerwijderenIk vond het geloof ik wel lekker, maar moet er nu niet meer aan denken, de hele tijd kauwen!
VerwijderenIk eet het eigenlijk alleen in de auto. Staat ook een doosje die ik altijd bijvul. Ideaal!
BeantwoordenVerwijderenToch ook een soort tijdverdrijf misschien?
VerwijderenBenbits was er in veel smaken en kostte volgens mij een kwartje. Dat was namelijk mijn zakgeld.
BeantwoordenVerwijderenGeen idee meer wat het kostte, ik dacht dat het wel wat duurder was dan 25 cent. Ja, allemaal smaken van extra strong tot salmiak.
Verwijderen