zondag 1 juni 2025

zo was mijn week 22 / 2025

zondag 25 mei

Ik word wakker van de regen tegen het raam en van Max die het een leuk idee vindt om op bed te springen. Onnavolgbaar dat beest. Zo ligt hij wekenlang alleen maar in zijn pouch, nu ligt hij op stoelen, de bank en op bed. 

Precies op het tijdstip dat ik naar de sportschool ga is het droog. Buiten is het lekker schoon en fris. De vogelpoep onder de boom voor het huis is weggespoeld.

Het is te koud en waait te hard om buiten koffie te drinken maar ik kan wel een was ophangen. Ik fiets nog even naar AH om de boodschappen uit mijn bonusbox te kopen. Morgen staan er weer nieuwe aanbiedingen in.

Ik heb verder weinig te doen vandaag. Ik verveel me gelukkig nooit en ook vandaag vermaak ik me prima met bloggen en lezen. Ben in een nieuw boek begonnen, het is niet heel ingewikkeld, leest makkelijk weg en ik denk dat het me daarom wel lukt om erin door te lezen. 

Er komt een heel korte werkweek aan, donderdag en vrijdag zijn vrije dagen. Wat een heerlijk vooruitzicht. Ik kijk op Buienradar wat de weersverwachting is en houd hier rekening mee bij het klaarleggen en -hangen van mijn kleding voor de komende drie werkdagen.

Het boek is het toch niet. Te veel chicklit, te weinig inhoud. Op mijn 25e zou ik dit met plezier hebben gelezen. Nu niet. 


maandag 26 mei

Ik heb weinig zin in vandaag. Gelukkig is dat gevoel weg wanneer ik op school ben. Heb een paar afspraken aan het begin van de ochtend en na de koffiepauze mijn eigen klasje. Daar komt schot in de zaak, er zijn er twee die klaar zijn voor hun praktijkexamen. Nog wat schoolopdrachten en hopelijk kunnen ze dan voor de zomervakantie hun diploma halen.

Vervelend telefoongesprek met een teleurgestelde moeder. Bijzonder toch hoe zij de school de schuld geeft van het achterlopen op schema van haar zoon. Zoon krijgt alle gelegenheid om zijn studie af te ronden maar komt te laat of helemaal niet naar mijn klas. Ik kan dit soort gesprekken inmiddels wel voeren en geef netjes uitleg en weet de moeder weer te sussen zonder dat het een vervelend gesprek wordt. Leg alle afspraken nog even vast via de mail en zo kunnen we vanuit school en thuis de samenwerking oppakken om deze jongeman naar de eindstreep te begeleiden. 

Al met al fiets ik aan het eind van mijn werkdag met een voldaan gevoel naar huis en ga ik lekker nog even sporten. T. maakt eten, ovengeroosterde tomaten met pasta, ik maak sla en dek de tafel. Prima taakverdeling wat mij betreft.


dinsdag 27 mei

Ik heb de hele ochtend afspraken staan, waarvan een telefonische. Alleen die laatste gaat door, de rest komt niet. Het zijn afspraken met studenten maar ook met studenten en begeleiders. Het blijft vervelend en ook een beetje frustrerend dat afspraken zo vaak niet worden afgezegd of pas een paar minuten voordat de afspraak plaats moet vinden.

De belafspraak is met een jeugdinstelling in Sassenheim, daar is een van onze studenten nu in detentie. Er is nog geen uitzicht op een einddatum en daarom de vraag welk schoolwerk hij kan gaan doen. Ik maak een overzicht en ga aan de slag om alles benodigde spullen te verzamelen. Ik maak er een pakket van en stuur het op. De student kan binnen een paar dagen al zijn schoolwerk af hebben, stage lukt natuurlijk niet, dat is voor een later stadium. Eerst maar afwachten hoe lang hij opgesloten blijft.

's Middags een overleg met collega's van andere scholen op ons hoofdkantoor. Dit is een van de leukere bijeenkomsten. We zien elkaar drie keer per jaar, doen allemaal hetzelfde werk en dan is de uitwisseling van informatie belangrijk en ook interessant. Iedere school opereert anders en het is erg leerzaam om van elkaar te horen hoe het werk er op een andere locatie aan toe gaat. 

Na het werk ga ik sporten en als ik weer thuis ben is het mijn beurt om te koken. Hollandse pot, niet altijd zin in, maar zo af en toe is het erg lekker om gewoon aardappelen, groente en vlees te eten.


woensdag 28 mei

Een gesprek op school met een studente en haar begeleider. Deze studente krijgt te horen dat ze moet stoppen met de opleiding, ze krijgt een negatief bindend studieadvies. Door privé-omstandigheden is zij nauwelijks op school geweest. Keer op keer belooft ze beterschap en dat meent ze op dat moment ook. Helaas lukt het haar steeds niet.

Inmiddels ben ik bedreven in dit soort gesprekken en weet ik dat het niet goed is om de spreekwoordelijke pleister zachtjes los te trekken. Ik zeg dat ik het fijn vind dat ze er is voor het gesprek en ik begin meteen met het 'slecht-nieuws-gesprek'.  Ik kondig aan dat ik een moeilijke mededeling heb, dat het geen goed nieuws is en vertel meteen waar het op staat.

Daarna pauzeer ik even, vervolgens ga ik de redenen van de beslissing uitleggen. Daarna weer pauze. Zo'n bericht, ook als het niet heel onverwachts is, komt toch hard aan. Het gesprek verloopt verder rustig en goed en na ruim een half uur nemen we afscheid. De studente mag dezelfde opleiding niet nogmaals beginnen, we bieden haar wel een alternatief. Hier gaat ze over nadenken. Ik betwijfel of ik nog een reactie van haar krijg, ik wacht het af.

Een korte dag omdat we allemaal wat eerder stoppen. De collega's die normaal tot 16.00 uur werken stoppen een uurtje eerder, ik stop ook een uurtje eerder en ben nog vroeger dan normaal thuis. Ik ga sporten en daarna maak ik een lekkere maaltijdsalade voor ons klaar.


donderdag 29 mei

Hemelvaartsdag. Een dag waar ik echt geen klap aan vind. Vroeger was het een saaie stille dag, een extra zondag middenin de week en in mijn herinnering ook altijd slecht weer. Saai omdat alles dicht is. Nu is dat niet meer zo. Veel winkels zijn open en er is wat meer te doen. Maar mijn sportschool is helaas wel dicht. Normaliter ga ik dan een eind fietsen om aan mijn bewegingsdrang te voldoen. Maar niet met regen, dan is een klein stukje fietsen niet erg, maar 30 tot 35 km is dan niet leuk. Bovendien waait het ook nog flink. Een rustdag is niet erg, zelfs wel goed voor me. T. gaat wel aan het werk.

Ben meteen de keuken ingedoken vanmorgen en heb wat voorbereidingen voor het avondeten getroffen. Daarna was het droog en ben ik op de fiets naar de grote stad gegaan om naar de weekmarkt te gaan. Ik herinner me van vorig jaar dat deze gewoon doorgaat op Hemelvaart. Nou, mooi niet. Dan door om bij de Aziatische supermarkt boodschappen te doen. Daar ben ik lang niet geweest en vind ik een echt uitje. 

Na de lunch kijk ik twee afleveringen van Apples Never Fall.  Een serie die op de Belgische televisie wordt uitgezonden. Einde van de dag maak ik het eten en na het eten nog wat blog ik nog wat en lees ik blogs van anderen. 

vrijdag 30 mei

De sportschool is vandaag gewoon weer open dus daar ga ik als eerste heen. Daarna thuis de was uit de machine halen en buiten hangen. Dan ook mijn koffie buiten en daarna nog wat boodschappen. Ik sla de markt in mijn stad over, morgen ga ik naar de markt in de grote stad, vind ik altijd gezellig met mooi weer. 

Omdat T. vandaag aan het werk is neem ik wat huishoudelijke taken op me. Het bed haalt T. af, ik maak het op. Ik reinig het sanitair en ik stofzuig. Morgen heb ik geen huishoudelijke klusjes meer op het lijstje staan. Komt goed uit want ik heb ook een lunchdate dus ben grootste deel van de dag niet thuis.

Ik kijk de laatste aflevering van Zorgen. Ik zie veel herkenbare dingen zoals jongeren die het enorm goed doen op hun stage maar waar de cijfers voor de theorievakken achterblijven. Ik begrijp dat, dit zijn jongeren die niet zo graag achter de boeken zitten, ze zijn het liefst bezig met iet waar ze goed in zijn. Zij zitten niet voor niets op het mbo. Helaas blijft het nodig dat ze ook boekenkennis opdoen. Maar de praktijk is minstens zo belangrijk en gelukkig kunnen ze daar ook veel leren. Niet iedereen is geschikt voor school en als je de juiste instelling hebt op de werkvloer kan je via andere routes ook aan de juiste diploma's komen. Ik ben zelf ook niet in een rechte lijn op mijn doel afgegaan, dat is wat ik mijn studenten ook wil meegeven. 


zaterdag 31 mei

Na het sporten fiets ik naar de grote stad om daar op de weekmarkt fruit en groente te halen. 

Na de lunch heb ik een koffiedate met een college en een oud-collega van ons. Wij hebben heel veel te vertellen over het werk, het zijn een nogal onrustige tijden op school rondom de formatie, studentenaantallen, wijzigingen in het team en nog wat andere, best spannende, zaken. Oud-collega heeft zelf ook veel te vertellen want is sinds haar pensioen veel leuke dingen aan het doen.  De tijd vliegt en als we klaar zijn en alle nieuwtjes hebben uitgewisseld fiets ik weer naar huis, het is al tegen vijven.

Eenmaal thuis kan ik lekker bankhangen. Ik hoef niets meer te doen, alleen nog wat te eten maken en mijn weekoverzicht afronden zodat dat morgenochtend online kan.


14 opmerkingen:

  1. Bijzonder dat mensen het falen van hun kind niet bij zichzelf zoeken, maar (altijd) bij anderen. Dat is ook misschien wel gemakkelijk want dan hoef je zelf niet 'in de spiegel te kijken'. Grappig die Max die ineens weer andere plekken uitzoekt. Ik denk dat alle katten zo zijn, Amy in ieder geval ook, ze slaapt nu alweer een week strak naast mijn hoofdkussen, maar dat kan ineens zomaar anders zijn. Fijne zondag, én fijne week!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat het in dit geval ook onmacht was, de jongeman in kwestie doet precies waar hij zin in heeft. Er zijn ook jongere kinderen thuis en mama heeft haar handen vol. Ja, ik probeer Max ook maar niet te snappen, zolang hij het prettig heeft vinden wij het best. Dank je Ilona, jullie ook! x

      Verwijderen
  2. Wij hadden met onze leesclub juist een heftig boek om te bespreken. Onderworpen van Michel H, het zou moeten gaan over het jaar 2020 waarin de islamitische broederschap de heerschappij over Frankrijk overneemt, maar het verhaal gaat volgens ons meer over een gemankeerde seniore man die ziet dat zijn leven op dood spoor is gekomen en die de opportunistische keus maakt om zich tot de islam te bekeren om weer een goede baan te kunnen krijgen en meer vrouwen te mogen hebben. We vonden het een snertboek en H ronduit een seksist. Als filosoof schijnt H veel aanzien te genieten maar ik heb geen lust om meer van hem te lezen na dit boek.
    Nu lezen we een wat lichter boek, 200 p.. Ik ben al op p.80. Nog steeds geen chicklit maar dat pruim ik ook ook niet. Bedoel daar overigens niets arrogants mee, hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als jullie het een snertboek vonden ga ik er niet aan beginnen. Ik heb een lange lijst boeken in mijn 'verlanglijst' gezet van de bieb en er komt vast wel weer een moment of een goed boek langs waardoor ik er weer lekker inzit met lezen. Chicklit was leuk toen ik een chick was, ik heb gesmuld van Bridget Jones destijds!

      Verwijderen
    2. Iets heel anders, las net dit: https://www.trouw.nl/gezondheid/serieus-bewegen-houdt-kanker-na-chemo-op-afstand~bf531cb0/ Voor jou als 'bewegert' misschien interessant om te weten? Niet dat het verrassend is, maar het was nooit bewezen. Nu wel maar het moet nu nog doordringen tot de spreekkamer van de oncologen.

      Verwijderen
    3. Hoorde het net op de radio. Maar eerlijk gezegd niet interessant voor mij want ik heb nooit chemo gehad.

      Verwijderen
  3. Dat soort gesprekken, het komt, zo te lezen, nog al eens voor in jouw baan. Fijn dat je er goed in bent. Voor alle partijen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat klopt en met de jaren heb ik geleerd hoe deze slecht-nieuws-gesprekken gevoerd moeten worden. Het is nooit leuk maar je kan het voor de ander wel minder ingewikkeld maken. Nooit beginnen met "hoe vind je zelf dat het gaat?" was voor mij les 1!

      Verwijderen
  4. Chicklit achtige boeken zijn ook niet echt mijn ding.
    Wel lekker zo'n week met twee vrije dagen! Ik was de donderdag ook lekker vrij, maar het weer was inderdaad niet echt uitnodigend om eropuit te gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vaak zijn ze oorspronkelijk Brits en dan erger ik me ook groen en geel aan de slechte vertaling. Bij 'echte literatuur' wordt daar meer geld aan uitgegeven en worden er goede vertalers gebruikt, een enorm verschil. Ja, jammer hè, dat slechte weer als je een extra vrije dag hebt.

      Verwijderen
  5. Met luisterboeken heb ik soms niet door dat het boeken zijn waarvan ik niet meer de doelgroep ben. Gaat het over gezinnen of alleenstaande moeder met jonge kinderen of 30-ers weer op zoek naar een nieuwe liefde. Na uurtje heb ik het dan wel weer gehad en ga over naar een volgende. Afwisselend luister ik naar trillers en iets anders leuks. Net een uit dat speelt in twee tijddelen van een familie, daar hou ik wel van.
    Laatste wel een aardige 3-delige Nederlandse chicklit geluisterd "De Stadstuin" van Anne West, over 3 zussen elk haar eigen verhaal.
    Je werk is zeker bijzonderder dan in een "gewone" school, maar na een tijdje heb je ook wel alle verhalen en situaties van de jongeren en hun ouders gehoord. Heb je wel een plannen om iets anders te gaan doen de laatste werkzame werkjaren?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er is geen dag hetzelfde. Ik snap wat je bedoelt en natuurlijk zijn veel situaties en verhalen hetzelfde, maar mijn werk verandert wel regelmatig. Taken erbij, andere dingen die ik niet meer doe. Dat komt omdat het onderwijs verandert, collega's die komen en gaan. En ik ben nog steeds tevreden met mijn werk, salaris, collega's, werkplek (10 minuten fietsen van school, dat vind ik niet snel were) en heb enorm veel vrijheid in hoe ik mijn werk inricht.

      Verwijderen
    2. Ik moet veel lezen maar ook veel bewegen. Dat gaat maar moeizaam samen, ik ga eens uitproberen of luisterboeken een optie zijn. Want dan kun je wandelen en boek luisteren. Had wel moeite met het eerste luisterboek, maar misschien lag dat aan de inhoud (al heel snel nogal voorspelbaar waar het heen ging) of de stem van de voorlezer (die moet je natuurlijk wel pruimen, zelfde verhaal met instructiefilmpjes)

      Verwijderen
    3. In coronatijd, toen de sportschool dicht was, wandelde ik veel meer dan nu, vaak met een luisterboek. Nu lees ik weer liever zelf.

      Verwijderen