eetherinneringen - kauwgom

Ik heb wat gekauwd in de jaren 80 en 90. Ik herinner me dat veel mensen kauwgom kauwden. Er waren heel veel verschillende soorten en merken. Bij de supermarkt was er, vlak voor de kassa, een rek met alle pakjes. Meteen naast de sigaretten.

Ben Bits, die bruine met salmiaksmaak, die kauwde ik graag. Stimorol vond ik niet zo lekker, wel de eerste paar minuten, als het glazuurlaagje nog fris en knapperig was, maar daarna was het snel een smakeloos gummetje. Chiclets vond ik okay, zaten in een leuk doosje, ze waren lekker zoet. Plakjes kauwgom kauwde ik ook af en toe. 

Op de middelbare school kwam er een bubbelgum, Bubblilicious. Grote hompen knalroze kauwgom. Om het blok in je mond goed smeuïg te krijgen kreeg je bijna een kaakblessure. Maar wanneer die bonk dan eenmaal zacht was kon je er enorme bellen mee blazen. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar vond er geen klap aan. Mijn vriendinnen ook niet, zeker niet toen bij een de kauwgombel in haar lange haren klapte. Wat een drama was dat!

Ik ging roken rond mijn 16e, of 17e. Dat weet ik niet precies meer. Voor die tijd kauwde ik ook al, maar toen ik een roker werd, toen ik nog thuis woonde een stiekeme, was kauwgom niet meer weg te denken. 

De laatste kauwgom die ik regelmatig kocht was Sportlife. Daar kon je heel lang op kauwen en het bleef lekker. Was volgens mij ook wat duurder dan de andere kauwgomsoorten die er nog waren. 

Er zijn nog meer soorten en sommige daarvan heb ik ook gekauwd. Deze kauwgom van vroeger vind je hier.

25 Jaar geleden was er een kauwgomverbod op de school waar ik werkte. Ik weet nog dat we ieder nieuw schooljaar daar extra op lette. Na een paar weken waren alle kinderen er weer aan gewend en hoefden we niemand meer te vragen kauwgom uit te spugen. Nu zie ik nooit meer leerlingen of studenten met kauwgom. Eigenlijk zie ik helemaal niemand meer met kauwgom. Ik zie ook nooit meer kauwgomreclames. Ik weet dat het nog bestaat, maar zijn er ook nog mensen die het kopen en kauwen?

krijg ik er genoeg van?

Een aantal weken geleden publiceerde ik mijn weekmenu en kreeg ik een vraag over mijn eiwitinname, en of die wel voldoende was. Hierop kon ik antwoorden dat ik voldoende proteïne binnen krijg. Hoe ik dit weet? Ik heb een maand lang de voedingsmeter van het Voedingscentrum ingevuld. Daar schreef ik deze blog over. 

Naast de Eetmeter heb ik onlangs ook Chatgpt ingezet om een voorstel te doen voor een voedingspatroon met voldoende eiwit. Ik stelde de volgende vraag:

Ik weeg xx bij een lengte van xx. Ik ben 57. Ik beweeg dagelijks, doe een uur cardio, een kwartier krachttraining en daarnaast fiets ik iedere dag 2 x 10 minuten naar mijn werk. Ik heb een zittend beroep. Ik ben flexitariër. Hoeveel eiwit heb ik nodig?  Verwerk dit in een weekmenu.

Heel verrassend was het weekmenu niet. Ik bedenk zelf gerechten die lekkerder zijn en met meer variatie. Heb ik Chat niet voor nodig. 

Zo'n 8 jaar geleden heb ik de opleiding Gewichtsconsulent gedaan, via de NHA, met een zelfstudie-methode. Ik heb deze opleiding met een diploma afgerond. Ik deed dat uit interesse én omdat ik op school een nieuw vak wilde gaan geven, het vak 'voeding en beweging in de wellness', een keuzedeel bij een van onze opleidingen.

Nee, ik ben geen diëtist, maar ik weet door deze studie, en doordat ik er veel over lees en websites volg, inmiddels heel wat over gezonde voeding en een gezonde leefstijl. Ik weet ook dat inzichten veranderen en ik houd de hypes en trends bij. 

Mijn eigen gezondheid vind ik ook belangrijk. Ik laat jaarlijks mijn bloed onderzoeken en ik vul dus af en toe de Eetmeter in. Daardoor weet ik dat het antwoord op de vraag "krijg ik er genoeg van?" positief is, ik weet dat ik voldoende van alles binnenkrijg. Bovendien voel ik natuurlijk aan mijn lichaam en energieniveau ook hoe het met me is. 

De weekoverzichten met mijn maaltijden zijn bedoeld ter inspiratie. Ik wil laten zien dat het niet moeilijk is om gevarieerd en gezond te eten. Het is geen voedingsadvies en zo moet het ook niet gezien worden. Er staan daarom ook geen hoeveelheden bij. Iedereen moet eten naar behoefte. Dat is de ene keer wat meer dan de andere keer. Dat is af en toe ook iets ongezonds eten. 

En als je het lastig vindt om voornamelijk gezond te eten dan kan je, ook zonder Chat, op het Internet gaan kijken, er zijn ontzettend veel mensen bezig met het bedenken van lekker en gezond eten. Geen voedingsspecialisten, maar mensen zoals jij en ik die het belangrijk vinden dat zij en hun gezin of partner lekker en gezond eten. Ook kan je natuurlijk kijken op websites van organisaties zoals het Voedingscentrum om recepten en eetinspiratie op te doen. 

Mijn motto: 'je moet niet eten wat je lekker vindt, maar je moet lekker vinden wat je eet'.  En dat betekent dat je de gezonde dingen lekker moet maken. Met wat creativiteit, een paar pannen, een snijplank, mes en een kookplaat en oven kom je een heel eind!

op mijn bord week 42 / 2025

Zoals ik vorige week al vertelde zitten we weer met ons tweetjes aan tafel, wel zo gezellig!

maandag 13 oktober

volkorenpasta met ratatouille - broccoli - sla met komkommer

dinsdag 14 oktober

spruitjes - puree van aardappel en knolselderij - varkenswang - komkommerslaatje

woensdag 15 oktober

Thaise vegetarische soep- jasmijnrijst - sticky tempeh

donderdag 16 oktober

gebakken aardappels - witlofsla met gekookt ei

vrijdag 17 oktober

crunchwrap met limabonen, olijven, tomaat, rodekool en bosui - spruitjes - sla met komkommer

zaterdag 18 oktober

gewokte groente - noedels - sticky tempeh - pindakokossaus

zondag 19 oktober

gepofte aardappel met een topping van tonijn augurk olijven bosui en mayoyoghurtsaus - broccoli - salade met tomaat, komkommer en aardpeer

Omdat het vakantie is volgende week staat de planning nog niet helemaal vast, wel al wat ideeën maar we kijken even per dag waar we zin in hebben. Er is, zoals altijd, genoeg in huis.

zo was mijn week 42/ 2025

zondag 12 oktober

Ook vandaag word ik door mijn alarm gewekt. Ik ga altijd meteen uit bed, zelfs als ik eigenlijk geen zin heb. Eenmaal op ben ik ook meteen wakker en klaar om dingen te doen. Ik maak mijn ontbijt en verzorg Max. Hij wil graag naar buiten en dat mag van mij als het licht is, dus moet hij even wachten.

Na het ontbijt en mijn sessie op de sportschool drink ik koffie en eet ik een boterham. Daarna pak ik de fiets en ga ik naar de grote stad. Ik heb wat spullen nodig bij de Aziatische supermarkt en vind het altijd leuk om daar wat rond te neuzen. Ik koop tempeh, waar ik 's middags lekkere pittige blokjes van bak om 's avonds te eten. 

Na de lunch is T. ook weer thuis. Na zo'n lange rit, ook al doet hij het in twee dagen, ben ik altijd weer blij dat hij er is en zonder ongelukken of pech onderweg. Gezellig! Na het uitpakken gaan we meteen de eerste aflevering van 2V12 kijken. De aflevering van afgelopen vrijdag bewaren we nog even, die kijken we in twee keer op maandag en dinsdag. 

maandag 13 oktober

Vandaag zijn we 14 jaar getrouwd! Leuke herinneringen aan onze trouwdag en de huwelijksreis naar Porto. Trouwen op een donderdag, vrijdag uitslapen, inpakken en 's middags naar het vliegveld. Mijn eerste keer naar Portugal. 

Mijn eerste afspraak vandaag is met een studente die net is begonnen bij ons. Ze is twee dagen op school geweest, rest van de tijd afwezig omdat zegt ziek te zijn. Haar moeder vertelt dan dat ze niet naar school wil. Vanwege haar vooropleiding, mocht zij instromen in leerjaar 2. Twee weken geleden is er al een gesprek geweest met haar, haar mentor, de opleidingscoördinator en haar moeder. Tijdens dit gesprek kwam naar voren dat ze het hier niet leuk vindt. Ze heeft - tijdens de twee dagen dat ze op school was! - gemerkt dat ze hier weinig zal leren, de klasgenoten niet leuk zijn en dat ze veel te lange dagen moet maken.

Vandaag tijdens het gesprek met de opleidingscoördinator en mij herhaalt ze dit. Ze geeft aan dat een paar van haar klasgenoten geen ABN praten. Dat ze geen tijd heeft voor haar bijbaantje omdat ze pas om vier uur 's middags klaar is en een uur moet reizen. Dat ze ook nog eens om half 7 op moet staan om hier om op tijd te kunnen zijn 's ochtends. Dat twee dagen stage tot half 6 ook betekent dat ze te moe is om nog naar hockey te gaan en zo nog een lijstje van dingen die haar tegenstaan. Ik reageer met de opmerking dat dit voor veel mensen het dagelijkse leven is. 

Het is een moeizaam gesprek, de studente doet niet echt mee, gedraagt zich als een verwende puber. Ik hoor later van de opleidingscoördinator dat ze thuis contact heeft met haar vader, die gewoon in hetzelfde huis woont, ouders zijn niet gescheiden, via Snapchat. Met haar moeder praat ze wel maar ook liever niet. Ouders zijn ook ten einde raad omdat het meisje precies doet waar ze zelf zin in heeft. We maken afspraken en over drie weken gaan we deze evalueren. Ik verwacht niet dat ze het schooljaar bij ons afmaakt. 

dinsdag 14 oktober

Een serie gesprekken met studenten. Sommigen komen, anderen niet. Het bekende verhaal. 

Ook nog een kort overleg met mijn directeur. Hij vraagt me of ik tijd heb om een ander team te ondersteunen, daar zijn ze erg druk en is er een collega weg die nog niet is vervangen. De leerlingen, het gaat hier om de vmbo-afdeling, met problemen moeten te lang wachten voor zij hun verhaal kunnen doen. Wat er precies van mij verwacht wordt weet hij ook niet te vertellen, daarvoor neemt de teamleider van het betreffende team nog contact met me op. Zal allemaal na de vakantie gebeuren. Ik zeg dat ik het prima vind om uit te zoeken of ik iets kan betekenen en zo ja wat. 

Verder een dag die niet noemenswaardig is. Ik verheug me op de vakantie, merk dat ik er wel aan toe ben, even niet zoveel zin om te werken. En als er dan op het werk ook nog eens niet veel gebeurt is het lekker als het volgende week even klaar is.

woensdag 15 oktober

Ben verbaasd over de reacties op mijn blog over achternamen. Vond het zelf een vrij oninteressant onderwerp, maar er valt toch nog genoeg over te vertellen. De opmerking over stamboomonderzoek snap ik ook niet helemaal. In deze tijd moet het toch een makkie zijn om uit te zoeken wie van wie is en wie met wie? Los dus van de achternaam. Maar goed, heeft mijn interesse verder niet dus niet iets om me in te verdiepen. Maar bedenk nu wel dat ik nog iets wil bloggen over mijn familie. Ga ik dit weekend aan beginnen, dan ligt het concept er alvast.

Na de pauze heb ik een les, die is verzet van maandag naar vandaag. We hebben het over voedingstrends en -hypes. Ik vertel ze dat ik het leuk vind om bij te houden wat er allemaal nieuw, raar, hip en leuk is. Dat ik sommige trends omarm, andere nog niet heb uitgeprobeerd. Crispy chili olie, ik ben fan. Matcha, nooit geprobeerd. Een van de meiden nodigt me uit om bij haar op haar werk, een koffiezaakje, een matcha te komen drinken, zij belooft deze voor me te maken. Ze geeft me haar werkdagen en tijden door en ik beloof niets, maar wel dat ik zal proberen om op een van deze dagen in de vakantie langs te komen. Ben het ook echt van plan en heb het voor zondag in mijn agenda gezet. Als het dan niet regent fiets ik naar de grote stad voor mijn eerste matcha.

donderdag 16 oktober

Regen, bah! Niet heel hard en niet heel veel en ik hoef geen regenpak aan, kan net tussen de buien door fietsen. 

Een gewone werkdag, een aantal afspraken in de ochtend en in de middag heb ik tijd om aan een nieuwe taak te beginnen. Ik ben sinds dit schooljaar lid van de zogenaamde VAC. VAC staat voor vaststellingsadviescommissie. Een groep mensen binnen onze scholenorganisatie die voor de mbo-opleidingen de examens beoordelen op kwaliteit, uitvoerbaarheid en normering. Als de examens aan alle eisen voldoen worden ze vastgesteld en kunnen ze worden ingezet in het onderwijs. Er liggen drie examens klaar. Om me in te lezen moet ik eerst het kwalificatiedossier van de opleiding lezen, pas dan weet ik of het examen aansluit. Ik besteed een deel van de middag aan het lezen van het eerste dossier op de lijst.

vrijdag 17 oktober

Yes, laatste dag voor de vakantie. Heerlijk. Ik heb geen afspraken. Ik ruim op, lees en beantwoord e-mails en maak mijn inbox leeg. Bereid mijn lessen voor de twee weken na de vakantie voor en klets wat met collega's. Er zijn veel collega's afwezig, op stagebezoek en praktijkexamens afnemen. De sfeer is ontspannen en na de lunchpauze maak ik een takenlijstje voor na de vakantie. Daarna is er geen reden meer om nog te blijven, het werk is klaar voor nu. Ik ga naar huis. Via de markt en de apotheek. Mijn cholesterolmedicatie ligt klaar, een hogere dosis. Mijn waarden zijn een stuk lager maar nog steeds iets te hoog. Verwachting is dat met een iets hogere dosis medicatie de waarden op of onder het gewenste niveau komen. 

's Middags lekker thuis. Beetje rommelen, bed opmaken, was sorteren zodat ik weet wat er in het weekend allemaal de machine in moet. T. heeft oliebollen gehaald dus we drinken gezellig samen thee  met een oliebol. Goed begin van het weekend en de vakantie.

zaterdag 18 oktober

Voorlopig de laatste zonnig dag hoor ik op de radio wanneer ik in de keuken mijn ontbijt maak. Ik zorg dat de wasmachine aangaat wanneer ik aan het sporten ben. Na het ontbijt rondje sportschool. Weer thuis meteen de eerste was aan de lijn. 

Koffie, boodschappen en dan weer naar huis. Daar maak ik gehakballen, genoeg om er 6x2 in te vriezen. Dan lunch en daarna naar het centrum voor een koffiedate met een collega. We zien elkaar op school niet vaak, ze werkt in een ander team en heeft op een ander moment haar pauzes. Zo af en toe lukt het om op school even bij te praten, maar dit is leuker.

Als ik terug ben kijk ik televisie, lees ik de krant en maak ik deze blog af. 's Avond eet ik een van mijn favoriete gerechten: gewokte rijstnoedels met veel groente, tempeh en pindakokosdressing. IJsje toe.

niet in de emmer

Op de blog van I live for my dreams las ik vorige week haar anti-bucketlist. Leuk om de bekende bucketlist van de andere kant te bekijken. Veel mensen bedenken op hun 30e, 40e, 50e of na andere mijlpalen, dat ze nog een aantal dingen willen doen voor dat ze de pijp aan Maarten geven, of bepaalde dingen niet meer kunnen doen door andere redenen.

Het is leuk hoor, zo'n wensenlijst. En niets mis met plannen voor de toekomst. Je kan vast gaan sparen of iets leren om je op een item uit de bucketlist voor te bereiden. Soms zijn het dingen die niet zo groot zijn, het kan al iets eenvoudigs zijn als zelf een appeltaart maken. Anderen hebben enorme projecten op hun lijst staan zoals met een rugzak door Thailand reizen, een helicoptervlucht maken of een tweede huis in het buitenland kopen.

Ik heb nooit een bucketlist gemaakt, ga dat ook niet doen. Maar om nu eens op een rijtje te zetten wat ik zeker weten niet wil, daar wil ik wel een lijstje van maken. Het zijn allemaal dingen die ik niet van plan ben, mits de omstandigheden of voorwaarden niet veranderen. Mijn anti-bucketlist is zeker niet compleet, maar de volgende items staan er in ieder geval op:

1)    Van werkplek veranderen. Ik kan nu op de fiets naar mijn werk. Dan ben ik maximaal 10 minuten onderweg. Ik kan me niet voorstellen dat ik iedere ochtend in de auto moet stappen, of op de bus moet wachten. Onderweg kom ik door het centrum van de kleine stad waar ik woon en kan ik altijd nog een paar boodschapjes meenemen. Geen gedoe met parkeren, en ik hoef er nooit voor om te rijden. Nu is mijn werk leuk dus is er ook geen reden om uit te kijken naar wat anders.

2)    Een tattoo nemen. Nooit over getwijfeld. 

3)    Gezichtsverfraaiende cosmetische ingrepen ondergaan. Ik heb 15 jaar geleden een ooglidcorrectie gehad. Mijn oogleden hingen ongeveer op mijn knieën, ik zag er vermoeid uit zelfs als ik dat niet was. Het was echter medisch gezien niet zo erg dat de ziektekostenverzekering het bedrag vergoedde, ik heb het zelf betaald. Inmiddels zijn mijn oogleden weer wat gaan hangen, maar een tweede keer zo'n ingreep staat vooralsnog niet op mijn lijst. 

4)    Buiten Europa reizen. Heb ik gedaan, twee keer New York, een keer Jamaica, een keer Egypte. Vind lange vliegreizen een absolute horror. Genoeg moois te zien in Europa. 

5)    Een frika(n)del eten. Thuis aten we soms patat en dan was dat met een kroket. Zelf gefrituurd en ook wel van de patatzaak. Geen idee waarom er geen andere snacks werden gehaald of gemaakt. Vermoedelijk omdat mijn ouders er niet bekend mee waren. Ik heb nog nooit een frika(n)del gegeten en denk dat ik ook niets mis.

6) Brommer of scooter rijden. Vroeger leek een scootertje me wel leuk. Nu ik ouder word denk ik dat het verstandig is om er niet meer aan te beginnen. Autorijden geen probleem, maar ik vermoed dat ik op een scooter minder veilig ben, je rijdt vaak tussen de auto's en als je al op een fietsstrook mag rijden dan is het daar ook erg druk met (bak)fietsen en fatbikes. Laat mij maar lekker fietsen.

7) Vakantie vieren op een bungalowpark/cruiseboot/all-in-resort. Allemaal plekken waar veel mensen met elkaar op hetzelfde moment vakantie vieren. Ik zoek graag de rust op in de vakantie en heb liever niet teveel volk om me heen. En als ik drukte wil ga ik naar een leuke markt of bezoek ik een stad, om daarna snel weer naar de rust terug te keren.

Al schrijvend kom ik erachter dat dit een behoorlijk lange lijst kan worden. Laat ik daarom maar wat 'niet in de emmer' onderdelen bewaren voor een andere keer.

achternaam

Gisteren waren we 14 jaar getrouwd. We zijn al 26 jaar samen en kennen elkaar al 42 jaar. Toen we 16 waren hadden we een paar maanden verkering. Dat ging uit, zonder ruzie en gedoe. We waren jong en hadden allebei genoeg plannen en ambities. We hielden geen contact. Zagen elkaar nog wel eens in het voorbijgaan. En wat later gingen we allebei, letterlijk en figuurlijk, een andere kant op. Ik naar Londen, T. verbleef een poos in Griekenland. Maar 16 jaar later kwamen we elkaar in een brasserie in Rotterdam weer tegen. En de rest is, zoals ze dat zo mooi zeggen, geschiedenis.

Trouwen deden we omdat er dan veel praktische zaken automatisch geregeld zijn. Maar ook omdat we 14 jaar geleden heel zeker wisten dat we samen wilden blijven. En dat willen we gelukkig nog steeds. 

Ik koos ervoor om mijn eigen achternaam te houden maar wel de achternaam van T. achter mijn naam te plakken. Ik vond het leuk idee om twee achternamen te gebruiken en daarmee te laten zien dat we bij elkaar horen. Wat ook meespeelde is dat mijn moeder, zoals het in de tijd dat mijn ouders trouwden gebruikelijk was, de naam van mijn vader kreeg. Haar meisjesnaam kwam erachter, met een streepje ertussen. Als kind vond ik dat reuze sjiek staan. Dat wilde ik ook wél! En nu heb ik dat. T. gebruikt alleen zijn eigen naam, maar soms gebruikt hij ook mijn naam. 

Ik ben een heel onafhankelijke en zelfstandige vrouw op alle gebieden, van geld tot werk tot sociaal leven en gedachtengoed. Is het dan een beetje 'tradwife-achtig' om de naam van je man toe te voegen aan je eigen naam? Misschien wel. Maar dat boeit mij dus totaal niet. En daarmee laat ik misschien juist zien hoe onafhankelijk en zelfstandig ik ben! Ik doe wat IK wil. 

op mijn bord in week 41 / 2025

Deze hele week eet ik alleen. Dan eet ik toch heel anders dan wanneer we samen eten. Ik plande een paar dingen maar besloot soms op het laatste moment toch iets anders te eten. 

maandag 6 oktober

gepofte zoete aardappel met ratatouille (vriezer), olijven en feta - gemengde salade

dinsdag 7 oktober

gestoofde prei, ui, kerstomaatjes en limabonen aangemaakt met kruidenroomkaas - stampje van zoete en gewone aardappel - spinaziesla met komkommer

woensdag 8 oktober

stoof van linzen en kikkererwten - zilvervliesrijst - broccoli - spruitjes - spinaziesla met komkommer

donderdag 9 oktober

volkorenpita gevuld met gekookt ei, tonijn, olijven, tomaatjes, sjalotje en sla - spinaziesalade - spruitjes

vrijdag 10 oktober

gewokte groente - noedels - tempeh - pindakokossaus - seroendeng

zaterdag 10 oktober

maaltijdsalade - volkorenbol met geitenkaas

zondag 11 oktober

kom vol lekkers: spruitjes - broccoli - zilvervliesrijst - krokante pittige tempeh - zoete aardappelpuree - geblancheerde spitskool - geraspte wortel - ijsbergsla - tahinidressing en crispy chilli olie

Volgende week is T. weer thuis en eten we weer iedere avond samen. De kookbeurten zijn netjes verdeeld. We eten een keer pasta, een keer soep en ook een keer Hollandse pot.

zo was mijn week 41 / 2025

zondag 5 oktober

T. is al sinds woensdag op pad en blijft ook deze week nog in Frankrijk. Door de weeks is dat minder saai dan in het weekend. Nu is het toch erg stil in huis. 

Ik slaap al weer een paar dagen onder het dubbele dekbed. Wat een genot, ik slaap stukken beter! Lekker warm en ook een stuk zwaarder. Vind ik fijn. Max houdt me gezelschap sinds T. weg is. Heel bijzonder, hij blijft op het voeteneind, daar waar de sprei ligt, en komt niet op het dekbed liggen. Hij ligt tegen mijn kuiten aan, lastig draaien want hij is behoorlijk zwaar en doet geen moeite om mee te bewegen.

Echt herfst wanneer ik opsta, de kachel gaat aan, net die ene graad die het verschil maakt en waardoor het aangenaam is in huis.

Rustige dag verder. Ik ga sporten, nog even naar de bieb en naar de Dirk waar ik wat spullen haal die in de aanbieding zijn. Ik hoef er niet voor om te fietsen en het scheelt bij elkaar toch weer een paar euro. 

maandag 6 oktober

Ik sta later op dan normaal vandaag, ik ga eerst langs de huisarts om bloed te laten prikken. Vandaag komt het beste uit, maar ik vind een afspraak om 9 uur wel erg laat. Maar het is niet anders. Die ene lezer die fungeert als 'werktijdpolitie' zal zich nu vast zitten te verbijten. Is ze alweer onder werktijd naar een privé-afspraak gegaan! Foei Mevrouw Niekje! Het is de eerste keer na de start van de medicijnen tegen mijn hoge cholesterol. Ben zeer benieuwd wat de waarden zijn. Dan door naar school waar ik meteen een afspraak heb. Daarna is het al pauze. 

Na de pauze ben ik weer examinator bij mondelingen Engels, ik doe dit samen met een collega. Zij is in jubelstemming omdat haar tijdelijke contract omgezet wordt naar een vaste aanstelling. Ik ben ook erg blij voor haar én met haar, ze is een topper. En wat nu zo leuk is: 12 jaar gelezen zat zij bij ons in de 'moeilijke' klas. Allemaal studenten die een tweede of derde kans kregen op onderwijs en een diploma. Zij is vervolgens verder gaan leren en heeft de lerarenopleiding gedaan en al wat jaren werkervaring. Ze is goed in haar werk en een gezellige dame met humor en een opgewekte aard. De studenten zijn ook dol op haar.

Als ik naar huis ga neem ik mijn laptop mee. Bepakt en bezakt fiets ik naar huis, schooltas aan de bagagedrager, laptop in rugzak op mijn rug, handtasje ook nog omgehangen. Lijkt wel een pakezel, ia ia!

dinsdag 7 oktober

Vandaag zijn al mijn afspraken op het zogenaamde stafbureau. Dat is waar de Raad van Bestuur, de financiële administratie, personeelszaken, beleidsmakers, ict-er en een aantal andere ondersteunende diensten zijn gevestigd. Er is ruimte voor vergaderingen en vandaag heb ik hier toevallig twee bijeenkomsten.

Ik begin een uur later dan normaal, ook wel eens lekker. Tussendoor ga ik even naar huis omdat ik net iets teveel tijd heb tussen de vergaderingen door en er geen werkplekken zijn. Thuis lees en beantwoord ik mijn e-mails, drink ik koffie en regel ik nog wat andere schoolzaken. Snel een boodschap bij Appie om de hoek en dan weer door. Oh jee... wat zou de werktijdpolitie van de boodschap vinden? 

's Avonds kook ik erg lekker voor mezelf. Iets met prei, vind T. nooit zoveel aan, ik vind het heerlijk en aangezien ik alleen eet is dit een mooi moment om prei te eten.

woensdag 8 oktober

Ik word een beetje moe van de grijze dagen. Heb weinig fut en weinig zin om wat te doen. Op school is het nu ook niet heel druk, word er een beetje lamlendig van. Na het werk ga ik wel naar de sportschool, ook al heb ik zelfs daar geen zin in. En zoals altijd voel ik me daarna weer een stuk energieker en is mijn humeur ook wat beter.

donderdag 9 oktober

Vandaag komt de leerplichtambtenaar met een collega voorlichting geven op school. Zij gaan langs alle nieuwe klassen om uit te leggen hoe de leerplichtwet werkt, wat een student wel en niet moet en mag en wat het verschil in handhaving is bij 18- en 18+ studenten. We hebben als school ook een verzuimprotocol waarin alle stappen staan die de school zet bij verzuim. Het is goed wanneer de studenten ook horen hoe het na een melding van ons verder gaat bij de gemeente waar zij wonen.

Daarna heb ik een gesprek met een student en een reclasseerder. De student heeft sinds hij bij ons op school zit, nu bijna 1,5 jaar, al twee keer in detentie gezeten. Wanneer hij op school is lapt hij ook veel regels aan zijn laars en vandaag leggen we uit dat hij nog eenmaal mag terugkomen, onder onze voorwaarden, om zijn diploma niveau 2 te behalen. Ik ga uit van het positieve, maar mijn instinct en ervaring zeggen me dat dit niet zal lukken. Ik hoop dat ik ongelijk krijg. 

vrijdag 10 oktober

Gelukkig is mijn dip voorbij. Ik sta op en haal het bed af. Normaal gesproken T. zijn taak. Ik vul de wasmachine en zet de tijdsklok aan. Dan na het ontbijt naar mijn werk. In de ochtend wat werkafspraken, dan koffiepauze. Ik drink koffie met een collega uit een ander team. Dat doen we iedere twee tot drie weken. 

Na de koffiepauze ga ik even met de fiets naar het centrum. Ik heb beloofd een cadeautje te kopen voor een collega die al een poosje ziek is. Ik vind een bos bloemen op een gegeven moment wat afgezaagd en voor hetzelfde geld, letterlijk, kan ik wel iets anders verzinnen. Ik koop wat dingen om een soort verwenpakketje te maken. Iets lekkers, iets voor onder de douche, een tijdschrift en een mooie kaart. Ik ken de collega goed dus ik weet dat zij dit weet te waarderen.

Na het werk fiets ik nog even over de markt. Er is niet heel veel bijzonders en ik koop slechts twee komkommers. 

Thuis haal ik het beddengoed uit de wasmachine en hang ik buiten op. Bed opmaken, vaatwasser legen, schooltas opruimen. Daarna pak ik de fiets en ga ik naar de Turkse super, de Lidl en AH voor mijn wekelijks boodschappen. Morgenochtend heb ik daar geen tijd voor.

Op het menu 's avonds een lekkere pan gewokte groente met noedels en tempeh. Nog een aflevering House of Guinness en dan zit ook de vrijdag erop. 

zaterdag 11 oktober

Ik word voor de verandering weer eens wakker van mijn alarm. Ik sta meteen op. Het is nog erg donker en ik hoor dat er vandaag ook geen zon komt. Ik verzorg Max en daarna ga ik ontbijten. Als ik dat op heb doe ik snel een paar boodschappen bij AH om de hoek en dan pak ik de fiets en ga ik sporten.

Weer thuis haal ik een stofzuiger door het huis en dan fiets ik naar de stad voor een lunchafspraak met een vriendin. Het is gezellig en we hebben na ruim een half jaar weer genoeg om over te praten. Boeken, series en films, haar kinderen en kleinkinderen en politiek. 

Als ik weer thuis ben heb ik niets bijzonders meer te doen en ga ik verder in mijn boek. Geen bal op tv 's avonds dus kijk ik de laatste aflevering van House of Guinness. Het eindigt met een clifhanger, ik verwacht dat er wel een tweede seizoen komt. 

mijn derde eigen huis

Na huis 1 en huis 2 wonen we nu in mijn derde eigen huis. Veel kan ik me niet van onze zoektocht naar een huis herinneren. Wel weet ik nog dat ik beslist geen mensen boven of onder me meer wilde, dus geen appartement. Het ging allemaal best snel. Er was volgens mij al wel een aanbod op internet maar we gingen ook af en toe met de auto op pad. Dan kozen we een wijk uit waar we wel zouden willen wonen en keken we of er borden met 'te koop' te zien waren.

In de leukere wijken in de grote stad waren de huizenprijzen hoog. Niet onbetaalbaar (nog niet) maar wel zo hoog dat we er niet heel blij van werden. En dus weken we uit naar minder hippe buurten en kwamen we op een gegeven moment, bij toeval, in de wijk in de kleine stad waar we nu wonen.

De wijk stond en staat deels nog steeds bekend als een volksbuurt. Ook wel arbeiderswijk genoemd. Er zijn kleine arbeiderswoninkjes maar ook grote huizen. We reden door de hoofdstraat en zagen een groot hoekpand te koop staan. Een mooi huis uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Op de website van de makelaar stonden, naast de vraagprijs, ook wat foto's. Van buiten hadden we al gezien dat het wat gemoderniseerd was, er zaten al kunststof kozijnen in. Op de foto's zagen we hoe het er van binnen uit zag. Niet echt mooi, er zou nog veel aan gedaan moeten worden, maar dat was voor ons geen probleem. Dus maakten we een afspraak met de makelaar.

Na een bezichtiging, nadenken en overwegen, besloot ik een bod te doen. Ik wist ongeveer wat mijn tweede eigen woning me zou opleveren (gekocht voor Fl 80.000,- en verkocht voor €80.000,-) en daarmee kon ik een deel van dit derde eigen huis (€170.000,-) weer financieren.  In december was de koop rond, mijn appartement verkocht ik in dezelfde periode en in maart verhuisden we naar mijn derde eigen huis.

Inmiddels is het huis opgeknapt en redelijk verduurzaamd. Nog niet volledig maar dat zal ook wel nooit gebeuren, er blijft altijd wel wat te doen. Maar wat er wel is gedaan is allemaal door T. zelf gedaan en daarmee precies zoals we het willen: 

• douche en toilet op de begane grond
• badkamer met toilet op de 2e verdieping
• keuken met uitloop naar dakterras op de eerste verdieping
• alle muren verwijderd zodat er drie open woonlagen zijn
• geïsoleerd dak met zonnepanelen
• alles op maat voor twee mensen van 1.88m en 1.95m

Voorlopig blijven we hier wonen. Het huis is enorm in waarde gestegen, natuurlijk meegegaan met de huizenprijshausse. En dat betekent dat een ander huis ook duur is. Mijn woon-werkverkeer is 10 minuten enkele reis, moet er niet aan denken dat ik niet op de fiets zou kunnen gaan, voor mij geen files en ook geen OV. Maar de belangrijkste reden is simpel: het is een heerlijk huis!

journaling

Wat is dat eigenlijk, journaling? Lees het hier. In mijn kinder- en tienerjaren schreef ik bij tijd en wijle in een dagboek. Ook in mijn eerste jaar in Engeland hield ik nog een dagboek bij. Het waren verslagen van dingen die ik deed, en deels ook wel waar ik mee worstelde als kind, puber en jong volwassene. Teruglezen is soms grappig, soms pijnlijk. Ik doe het niet vaak. 

Journaling heeft een enorme vlucht genomen. Er zijn journals te koop in alle soorten, maten en prijzen. Mooie chique boekjes met een lederen omslag bij dure warenhuizen en kantoorboekhandels. Goedkopere boekjes bij de Action en consorten. Ook op het Internet is het aanbod gigantisch groot.  

Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een liefde voor portemonnees, tassen, agenda's en notitieboekjes. Daar heb ik in mijn leven dan ook veel geld aan uitgegeven. Gelukkig ben ik nu al weer jaren van die koopdrang naar meer en mooier en leuker en handiger tassen en portemonnees af. Ik heb genoeg en wissel af en toe van tas, maar dan kies ik uit mijn eigen collectie en niet uit de collectie van een tassenwinkel.

Notitieboekjes is een ander verhaal. Daar ga ik nog af en toe voor de bijl. Vorig jaar kocht ik er nog eentje omdat ik bij een collega blogger een mooie afbeelding van zo'n boekje zag. 

Helaas moet ik concluderen dan journaling niet mijn ding is. Ik heb inmiddels heel wat pogingen ondernomen om een dagboek of journal te vullen. Vaak op 1 januari begonnen, ook wel op andere momenten. Het lijkt me zo leuk om zo'n mooi boekje vol te schrijven met wat ik doe en wat ik denk. Voor nu om mijn gedachten te ordenen, voor later om nog eens terug te lezen. Maar in praktijk houd ik het nog geen week vol. Zit ik met mijn pen in de aanslag achter een maagdelijk witte bladzijde en kom ik tot de conclusie dat er in mijn hoofd niets te ordenen valt, dat mijn dag niet zo speciaal was dat ik daar een heel verhaal over kan schrijven. En dan leg ik het boekje weer weg.

Het is klaar. Ik begin er niet meer aan. Ik koop geen notitieboekjes meer. En de boekjes die ik nog heb, waar ik de eerste paar bladzijdes uit heb gehaald, geef ik weg. Ik leg ze in de personeelskamer op school en dan mogen de liefhebbers ze meenemen.

op mijn bord in week 40 / 25

Ik probeer wat voorraad op te maken, uit de vriezer maar ook uit de kast. Blikjes die er al een hele poos staan, soms meer dan twee jaar, zoals een blik limabonen en een blik artisjokharten. Ooit gekocht met een bepaald gerecht in gedachte, maar toen toch niet gemaakt. 

maandag 29 september

gepofte aardappel - ratatouille (vriezer) - feta - limabonen - spruitjes - broccoli - crispy chili olie - sla met komkommer

dinsdag 30 september

boerenomelet - volkorendesembrood - spruitjes en broccoli - sla met komkommer

woensdag 1 oktober

kikkererwtenspinaziecurry  (vriezer) - zilvervliesrijst - bloemkool -  gebakken paneer - ijsbergsla met komkommer

donderdag 2 oktober

gekaramelliseerde peen en uien (vriezer) - aardappels - kipworstjes - sla met komkommer

vrijdag 3 oktober

gewokte groenten - noedels - tempeh - pindakokossaus - zoetzure komkommer

zaterdag 4 oktober

pompoensoep - volkorenbrood met geitenkaas en vijgenchutney - spinaziesalade

zondag 5 oktober

crunchwrap met vegetarische balletjes, zelfgemaakte ketchup, augurk en sla - coleslaw - broccoli

Volgende week geen pasta en geen vlees op het menu, wel twee keer iets met rijst en ook twee keer peulvruchten.

zo was mijn week 40 / 2025

zondag 28 september

Wat een schitterend weer! Na het sporten gaat de was naar buiten en zelf ga ik ook buiten zitten met mijn koffie en boterham. Daarna even naar het centrum. Er ligt een boek bij de bibliotheek klaar en in het museum wil ik wat verjaardagskaarten kopen. De keuze daar is reuze! Ik drink nog een kop koffie bij de bieb en lees ondertussen een tijdschrift.

's Middags komt een buurman van een paar deuren verder langs. Hij heeft een paar zware weken achter de rug, zijn broer pleegde zelfmoord. We kennen deze buurman nog niet zo lang maar zijn in korte tijd bevriend geraakt en kunnen het heel goed met hem vinden. Hij is wat jonger dan wij, maar dat is gelukkig nooit een belemmering bij een vriendschap. Ondanks het verdriet hebben we het ook gezellig.

Einde van de dag is het tijd voor het laatste rondje 2V12, dan de boel opruimen, deuren op slot, controleren of de wekkers staan en slapen. Morgen weer vroeg uit de Texelse schapenwol.

maandag 29 september

Ik wacht op mijn klas maar er komt niemand. Dat klopt niet. Als ik het roosterprogramma open zie ik dat mijn les er niet instaat. Geen idee waarom niet. Navraag bij de roostermaker leert dat ze mij is vergeten te melden dat er, vanwege zieke collega's, lessen verplaatst worden maar dat niet alles past en er daardoor lessen uitvallen.  Heb ik ineens een lege ochtend. Gelukkig kan ik genoeg andere dingen doen waardoor ik het later in de week wat rustiger heb.

's Middags op de fiets naar huis hoef ik geen handschoenen aan, ook mijn sjaal kan in mijn tas. Wat een heerlijk weer. Ik ga lekker sporten en omdat T. van allerlei afspraken heeft en laat thuis is eten we niet samen. Ik maak eten voor mezelf met wat er nog in de koelkast en de vriezer ligt en dat wordt een heerlijk bordje lekkers.

dinsdag 30 september en woensdag 1 oktober

Normale dagen. Valt niets te melden. Dit soort dagen zijn er ook. Het weer is een beetje saai, het werk is een beetje saai, het sporten is hetzelfde als altijd en ook het avondeten is gewoon, niet heel bijzonder en daarmee ook een beetje saai. Vind ik overigens niet erg. 

donderdag 2 oktober

Een afspraak met studenten die hun mondelingen examens voor Engels komen doen. Ze geven een presentatie over hun stage en na afloop stellen de andere examinator en ik wat vragen. Het is aandoenlijk om te zien hoe de stoerste jongens hun zenuwen maar nauwelijks onder controle krijgen. Ik vergeet wel eens hoe spannend het is om in een andere taal te praten, en dan ook nog voor een cijfer. Ze krijgen allemaal een voldoende.

Ook komt een van mijn studenten zijn diploma ophalen. We komen erachter dat zijn naam verkeerd op het diploma en de cijferlijst staat. Dat kan natuurlijk niet en dus gaan we naar de administratie. Daar levert de student een kopie van zijn ID-bewijs in. Het diploma moet opnieuw worden gemaakt. Dat gaat niet meteen. Daar zit een procedure aan vast, zo moet het bij DUO ook goed in de systemen komen. We maken een nieuwe afspraak voor volgende week woensdag.

Daarna overleg met de verzuimcoördinator. Het schoolverzuim valt mee, maar de studenten die ongeoorloofd afwezig zijn moeten wij melden. Wanneer een student 16 uur of meer afwezig is geweest in 4 schoolweken moeten wij een melding doen bij DUO. DUO stuurt de meldingen vervolgens door naar je juiste leerplichtambtenaar (leerlingen en studenten tot 18) of de doorstroomcoach (18+). Deze mensen gaan met de meldingen hun taak uitvoeren. 

vrijdag 3 oktober

Het is koud! En het blijft de hele dag koud. Ik heb een elektrisch kacheltje in mijn kantoor en dat staat aan. In de lokalen is het koud, en ook in de personeelsruimte waar we met elkaar koffie drinken en lunchen. Waarom is dit na ruim 15 jaar nog steeds niet geregeld? Het schijnt toch lastiger te zijn dan we denken. Daarom dus de kacheltjes. Ook hebben de meeste collega's een vest, extra trui of hoody op school in de kast liggen. Voor dagen als deze.

Een dag met vooral veel tijd voor administratie. Tussendoor een onverwacht gesprek met een opleidingscoördinator en een mentor. Een student wordt lastiggevallen door een andere student. Niet de eerste keer. Ouders zijn het zat en komen naar school. Is nooit gemeld, we horen het nu voor het eerst. Opleidingscoördinator wil mijn advies en we bespreken de stappen die de school in dit soort situaties zet en wat de ouders kunnen doen. School nodigt andere student met ouders uit om andere kant van het verhaal te horen. Dan volgt herstelgesprek tussen de studenten onder leiding van onze jeugd- en gezinsspecialist. Tot het gesprek blijven de studenten thuis en doen zij daar hun schoolwerk. Ouders adviseren we over de stappen die zij kunnen nemen. Niet de leukste gesprekken voor mijn collega's. Geen routinegesprek want dit gebeurt gelukkig bijna nooit. Maar we moeten het wel zorgvuldig afhandelen. 

Wanneer ik thuis ben maak ik pompoensoep. Daar heb ik al trek in sinds ik zag dat de pompoenen in de aanbieding zijn bij Lidl. De soep laat ik afkoelen en de helft gaat de vriezer in. Morgenavond eet ik de andere helft. Vanavond staat er wat anders op het menu.

zaterdag 4 oktober

De regen en wind zijn goed te horen wanneer ik wakker wordt. Niet erg zolang ik er niet doorheen hoef.

Wanneer ik klaar ben met ontbijten en naar de sportschool ga is het bijna droog. En tijdens mijn sportuur gaat de zon schijnen. Het is perfect om de was, hoeslakens en matrasovertrek, buiten te laten drogen. Ik pak de fiets en doe mijn vaste rondje boodschappen. 

's Middags ruim ik wat kleding op. T-shirts met korte mouwen, een paar vesten en wat bloesjes. Die draag ik de komende maanden niet, daar is het weer niet naar. Ook is het op school vaak te koud voor deze kleding. Ik haal mijn wintervesten en winterjurkjes tevoorschijn. 

Daarna kijk ik twee afleveringen van Outrageous, een serie op BBC NL. Mooi verhaal en prachtige kleding, een genot om naar te kijken én te luisteren. 

's Avonds ben ik snel klaar met eten maken. Ik warm de pompoensoep op en rooster twee dikke sneden volkorenbrood. Die eet ik met geitenkaas en vijgenchutney, een potje uit het kerstpakket van vorig jaar. IJs met slagroom toe. Daar hoeft het voor mij geen zomerweer voor te zijn.

tattoo

Steeds meer mensen hebben steeds meer tatoeages. Was het vroeger iets voor zeemannen, bajesklanten en lichtekooien, nu is het voor iedereen mogelijk en worden er geen wenkbrauwen opgetrokken wanneer iemand een of meerdere tattoos heeft. 

Ik vind het niet mooi, heb ze nooit mooi gevonden en zal er zelf dan ook geen een nemen. Maar wat anderen doen moeten zijn zelf weten. Ik denk alleen soms wel 'daar krijg je misschien nog spijt van.'

Een vriendin van mij heeft veel tatoeages, haar armen staan vol, haar benen ook en zelfs in haar gezicht heeft ze, naast piercings, ook een aantal kleine tatoeages. Ze is al jong begonnen en nu, op haar 42e, zit ze aardig vol.

Binnenkort gaat ze naar een laserkliniek om de gezichtstatoeages te laten verwijderen. Ze heeft namelijk gesolliciteerd naar een baan bij de overheid, bij de dienst Justitiële Instellingen. Ze wil graag werken in een gevangenis en daar gedetineerden begeleiden. Ze is uitgenodigd om mee te doen aan een selectieprocedure, maar een voorwaarde is dat zij geen zichtbare gezichtstatoeages en piercings heeft. Je moet voor dat werk een neutrale uitstraling hebben. Dus ook geen symbolen van politieke of religieuze aard. Dat is natuurlijk logisch, je krijgt met allerlei mensen te maken.

In het onderwijs is het net iets anders. Bij mij op mijn werk zijn er collega's die een hoofddoek dragen, ook ken ik collega's die een kettinkje om hebben met daaraan een religieus symbool. Er zijn mensen met zichtbare tatoeages op armen en benen. Er is niemand in onze school met gezichtstatoeages of piercings in het gezicht. Er gelden geen kledingvoorschriften voor personeel. Wel staat er in de personeelsgids en ook in de studiegids voor studenten 'we dragen gepaste kleding'. En gelukkig weten de meeste mensen en studenten wel wat daaronder wordt verstaan. 

Heeft mijn vriendin spijt van haar tatoeages? Nee, dat niet, maar ze zou wel graag zien dat er meer aandacht besteed wordt aan de consequenties van tatoeages in het voortraject. Lastig lijkt me, je kan tegenwoordig in iedere stad en dorp heel makkelijk een tatoeageshop binnenwandelen en een tattoo laten zetten. En als je jong bent en mee wil doen en hip wil zijn dan denk je misschien niet na over hoe het is als je 42 bent.