Waarom is een bepaald lepeltje zo belangrijk voor me? Net als trouwens dat kommetje, dat diepe bord, die theebeker, die koffiebeker en zo nog wat servies en bestek.
Het lepeltje uit de titel van de blog is het lepeltje waarmee ik 's avonds mijn hangop eet. Die schep ik ik een kommetje, dat moet overigens altijd hetzelfde kommetje zijn, en eet ik na het 8 uur journaal zittend op de bank. Het is een ritueel.
Zo heb ik veel rituelen. Rituelen, maar ook dwangmatig gedrag, en restrictieve eetstoornissen zijn goede maatjes van elkaar. Net zoals restrictief eten verslavend is, zo zijn de rituelen dat ook. Nog een paar voorbeelden:
- altijd op dezelfde tijd eten
- altijd op dezelfde plek zitten tijdens het eten
- altijd op dezelfde manier je bord leegeten
- altijd in dezelfde volgorde je eten opeten
Iedereen herkent wel bepaalde voorkeuren voor een lepel, bord of beker. Veel mensen hebben thuis, maar ook op het werk, een eigen beker.
Vaste gewoonten hebben we ook allemaal. Je eigen plekje aan de eettafel, links of rechts slapen in het tweepersoonsbed, wassen in het weekend en boodschappen doen op donderdagmiddag om maar een paar voorbeelden te noemen.
Als we op vakantie zijn dan doorbreken we deze routines. Even lekker uit de sleur hoor je mensen dan zeggen. Daar kunnen we enorm van genieten. Eten op andere tijden, andere dingen eten, uitslapen, laat naar bed gaan, dagen niets doen en lekker luieren. Maar op het moment dat we weer thuis zijn vervallen we weer in oude patronen. Nu is patronen doorbreken lastig, maar lang niet altijd nodig. Want waarom zou je iedere avond een ander plekje aan de eettafel willen? En jouw kant van het bed ligt toch echt het lekkerst?
Het wordt pas vervelend als jij, maar ook anderen, er last van hebben. En als dit je in de weg zit bij het functioneren in het dagelijks leven en op je werk.
Ik heb zelf weinig last mijn gewoonten, ze zijn onderdeel van mijn vaste dagindeling. Ik heb het geluk, of misschien wel de pech, dat mijn werktijden niet flexibel zijn. Op een school heb je te maken met vaste les- en pauzetijden. Ik geef niet dagelijks les, maar als ik samen met mijn collega's wil pauzeren moet ik rekening houden met deze tijden.
Thuis eten we op een vast tijdstip, ik vind het fijn als het eten om precies 19.00 uur klaar is. Ik kan ook eerder of later eten maar fijn vind ik dat niet. We kunnen allebei het koken zo goed plannen dat het eigenlijk altijd lukt.
Ik val verder niemand lastig met mijn vaste patronen en eigen spulletjes en als het al vervelend is dan is dat vooral voor mijzelf. Ik ben niet bang dat de wereld vergaat of dat mij of iemand anders iets ergs zal overkomen. Van te voren kan ik wel wat spanning voelen. Maar wanneer het zover is en ik iets op een ander moment of op een andere manier doe of ander bestek of servies gebruik geeft me hooguit even een ongemakkelijk gevoel maar dat gaat gelukkig snel voorbij.
En omdat niemand er last van heeft blijf ik lekker dat ene lepeltje gebruiken, net als die beker, dat kommetje en al het andere servies en bestek. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn dat T. mijn spullen gebruikt, ook hij heeft zijn voorkeuren en bovendien hebben we van de meeste dingen er meer dan één.
