Gisteren was het 28 jaar geleden dat ik nare ex voor het laatst zag. Onze relatie eindigde op straat, met een kopstoot. Ik was daarvan de ontvanger. Het is een lang verhaal en niet leuk, maar wil je er meer over weten dan lees je de rest van de narigheid hier .
Het was een prachtige nazomerdag net als gisteren, zonnig en warm. Alleen was ik toen niet zo blij als ik gisteren was. Ik was - ook al had ik dat toen niet echt door - depressief. Ik was volledig murw geslagen, letterlijk en figuurlijk. Ik genoot nergens meer van.
Je hoort vaak dat vrouwen na een gewelddadige relatie zich als herboren voelen wanneer de relatie voorbij is. Ik voelde me ook zo. Niet direct, dat duurde even, maar toen de rechtszaak achter de rug was, ik een nieuwe fijne woning had en weer aan het werk kon, was ik de gelukkigste vrouw op aarde. Goed om even bij stil te staan, maar niet te lang, het heeft een plaats gekregen en is een afgesloten hoofdstuk.
Het valt me op dat er heel veel aandacht is voor vrouwen (en mannen) die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Er zijn ook meer plekken waar je terecht kan voor advies en hulp. 28 Jaar geleden was er weinig aandacht voor. Er waren 'Blijf van mijn lijf huizen', maar daar werd heel geheimzinnig over gedaan.
Sowieso was huiselijk geweld een enorm taboe. Het is nog steeds niet uit de taboesfeer, maar er wordt meer over gepraat en het komt vaker in het nieuws. Dat de slachtoffers zich schamen is de voornaamste reden dat ze het niet melden, het niet vertellen. De schaamte is zo groot en vaak zoeken slachtoffers de oorzaak bij zichzelf. Ik dacht ook dat het aan mij lag, Dat ik niet goed genoeg was, dat ik de problemen alleen wel kon oplossen. Als ik maar lief was, deed wat nare ex zei en wilde.
Het is belangrijk te blijven benadrukken dat het niet de schuld is van de slachtoffers en hopelijk komt er een tijd dat vrouwen (en mannen) bij de eerste klap al hulp of advies zoeken. Want dat het niet normaal is, dat weten we allemaal.
De datum dat ik mijn ex uit huis zette weet ik echt niet meer, het was trouwens de tweede keer en het is ook lange tijd heel goed gegaan. Maar de aard van het beestje, in dit geval onverantwoordelijk gedrag op meerdere terreinen, komt toch weer om de hoek kijken.
BeantwoordenVerwijderenEn je verlegt een grens die je dacht te hebben, tot het echt klaar is en je incasseringsvermogen en geduld op is. Gelukkig waren er toen geen problemen, hij wist dat hij fout was.
De opluchting kan ik me nog wel herinneren, het gevoel weer controle over alles te hebben ook.
Precies, je verlegt je eigen grenzen en raakt daarmee ook de controle over je eigen leven kwijt.
VerwijderenDaar moeten we ons allemaal bewust van zijn.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Marijke
Ja, het kan maar niet vaak genoeg gezegd worden.
VerwijderenHet is precies zoals je schrijft, de schaamte is zó groot. En voordat je het zelf echt goed beseft in welke situatie je écht zit, heb je een hele reeks excuses gebruikt waarom hij/zij zo reageerde.
BeantwoordenVerwijderenZo gaat het inderdaad, en maar blijven denken 'ik kan dit gedrag veranderen als ik ....' Maar zo werkt het niet.
VerwijderenMoedig dat je toen wel die stap hebt genomen. En nu een veel veiliger en liefdevoller leven hebt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het niet zelf gedaan, als de politie niet op het moment van de kopstoot was langsgereden (in burger) en hem niet hadden meegenomen dan weet ik niet of ik echt door had gezet. Ik zat zó gevangen in de relatie, kon niet meer nadenken. Weet niet of ik het dan had kunnen navertellen na 28 jaar.
VerwijderenJe laatste alinea in zo waar. Hopen,dat die tijd ooit komt
BeantwoordenVerwijderenJa, het is zo goed dat er steeds meer aandacht voor komt, het is zo erg om in zo'n relatie gevangen te zitten.
VerwijderenHet is verschrikkelijk hoe je in zo'n relatie verwikkeld kan raken en je eigenwaarde kwijt raakt. Ik heb je verhaal gelezen toen, en er dingen in herkend van een relatie die ik 5 jaar had in mijn twintiger jaren. Minder heftig maar net zo isolerend en kapotmakend. Het is goed dat de meningen aan het veranderen zijn en er meer herkenning komt. En meer erkenning voor de vrouwen in zo'n situatie.
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad verschrikkelijk en ik hoop echt dat er meer vrouwen nu om hulp vragen nu het wat meer aandacht krijgt en dat vrouwen inzien dat ze slachtoffer zijn en niet verantwoordelijk.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik geen ervaring met een nare partner maar wel met een verslaafd kind dat steeds gewelddadiger werd. Ik schoof mijn grens van wat ik nog accepteerde steeds verder op.
BeantwoordenVerwijderenOok dat hoor je vaker, je weet goed dat het jouw verantwoordelijkheid niet is maar je wil zo graag dat het goed komt. Ik kan dat begrijpen. Ik hoop dat het nu goed gaat met jou en hopelijk ook met jouw kind Lena.
VerwijderenIk heb je hele verhaal over je nare ex nog weer eens gelezen en ik vind het enorm schokkend! Echt heel erg!
BeantwoordenVerwijderenHet is goed voor vrouwen in dezelfde situatie dat je er over schreef en schrijft. Je maakt duidelijk dat je als partner niets kunt doen om het geweld te stoppen en ook dat het van kwaad tot erger gaat.
Ik ben heel blij voor je dat je deze ellende overleefd hebt, je bent een sterk mens!
Veel liefs,
Aaf
Gelukkig heelt de tijd alle (niet alle, maar wel veel) wonden. Dank je Aaf 💕.
VerwijderenOch, wat vreselijk allemaal. Ik kende dit verhaal nog niet maar heb net alles gelezen. Ik hoop dat je trots bent op het leven dat je op hem hebt terugveroverd. Wat moet jij sterk zijn... Dikke knuffel x
BeantwoordenVerwijderenJa, ben inderdaad trots en blij dat ik door kon gaan en mijn leven weer kon opbouwen tot wat het nu is. Dank je wel Mevrouw Hoefnix! x
VerwijderenIk geloof dat mijn (langere) reactie van net is opgegeten door de site maar ik wilde vooral even zeggen dat ik enorm veel bewondering voor je heb. x
BeantwoordenVerwijderenHij stond in mijn mail, dus toch goed ontvangen hoor! Thanks!
Verwijderen