Een afspraak op deze school is dat docenten bij de deur staan en de leerlingen een hand geven. Dus ik stond bij de deur en het angstzweet stond op mijn rug. Zou dit goed gaan? Kon ik het nog?
De jongens kwamen een voor een binnen, 18 jongens van zo'n 15 jaar oud, een gevarieerd gezelschap. Natuurlijk waren ze druk, maar toen ik wilde beginnen werden ze stil en deden ze mee met de les. Zo'n eerste les wordt de kat uit de boom gekeken. Na een paar weken begonnen ze zich normaal te gedragen, werden ze drukker en moest ik af en toe optreden. Maar nooit was het naar, gemeen of intimiderend, nooit bedoeld om mij onderuit te halen of weg te pesten. Mijn band met deze klas was goed, zoals die hoor te zijn tussen docent en klas. Betrokken en vriendschappelijk, met gepaste afstand. Ook met de andere klassen kon ik prima overweg en lesgeven werd weer leuk.
Nog steeds kom ik af en toe leerlingen uit deze groepen tegen, nu volwassen en soms met kinderen. Een van de jongens uit de beruchte klas is inmiddels ook vader en zie ik op de sportschool waar zijn dochtertje judolessen volgt.
Na de meivakantie vroeg de directeur of ik meer uren wilde werken, ik had nog geen fulltime aanstelling. Er waren wat uren Engels vrij gekomen in het mbo-deel van de school, door een docent die, zo zag het er naar uit, langdurig zou uitvallen. Ik greep deze kans met beide handen aan. Meer uren én mbo. Dat leek me nog steeds heel erg leuk. Een wat oudere doelgroep met, hopelijk, meer motivatie voor hun opleiding.
Vanaf begin mei werkte ik op twee locaties, op slechts een paar minuten fietsen van elkaar. De twee scholen, nu nog in heel oude schoolgebouwen, zouden over anderhalf jaar verhuizen naar een gloednieuw schoolgebouw, waar we met elkaar een nieuwe school zouden vormen.
Ook in mijn tijd was het zo; hoe dichter bij de basisschool, hoe minder gemotiveerd een klas is. Ik behoor tot de 'stapelaars'. Na de lagere school ging bik naar de LTS en kwan terecht in eenn klas waarvan de meesten weinig gemotiveerd waren en eigenlijk het liefst van school wilden om 'in de praktijk' te werken. Op de vervolgschool, de UTS, (dit schooltype bestaat sinds de invoering van de mammoetwet niet meer) maar is te vergelijken met de huidige(?) MTS). Daarna werd de HTS onderbroken door de militaire dienst en die heb ik daarom nooit af kunnen maken, maar door avondstudie vakmatig wel afgemaakt.
BeantwoordenVerwijderenMaar je merkte op al die scholen dat de motivatie steeg naarmate je ouder werd en het meer de3 eigen keus was en er niet heengestuurd werd onmdat je ng leerplichtig was.
Zo is het nog steeds, maar ook het enorme aanbod aan opleidingen maakt dat studenten op het mbo soms verkeerd zitten, de studie niet is wat zij zoeken en daardoor ook minder motivatie hebben en van mbo naar mbo gaan op hun zoektocht.
VerwijderenMerk jij ook,dat de gemiddelde concentratie vroeger beter was?
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is te merken. Ik heb les gegeven net voordat de mobiele telefoon zijn intrede deed. En ook al zit de telefoon in de tas of is hij in de kluis, op de laptop is ook genoeg te zien en leerlingen en studenten zijn erg druk met heel veel dingen, 24 uur per dag lijkt wel.
Verwijderen