stiekeme eter #2

In mijn vorige blog schreef ik deel 1 van stiekem eten. Het ging hierover stiekem eten wanneer de gelegenheid zich voordoet. Deze blog gaat over een ander vorm van stiekem eten, namelijk vooraf gepland stiekem eten. Ook met deze vorm ben ik niet onbekend, alhoewel het gelukkig al geruime tijd niet is voorgekomen. 

#2: stiekem eten plannen

Het plannen van een stiekeme eetbui, want daar gaat het hier om, hoort echt bij een eetstoornis. Het gebeurt op dagen of avonden wanneer je van te voren weet dat je alleen bent. Je huisgenoten zijn de deur uit of je collega's zijn er niet. Je hebt de kinderen naar bed gebracht. Of je moet in je eentje met de auto een eind rijden. Ruim de tijd en de gelegenheid om ongezien en ongestoord te gaan eten. 

Het gaat hier natuurlijk niet om je beker koffie en een croissantje in de ochtend, of je dubbele boterham met kaas die je voor de lunch klaar hebt gemaakt. Dat soort eten hoeft helemaal niet stiekem te worden opgepeuzeld. 

Hier hebben we het over eetbui-eten. Wat dat is, is voor iedereen verschillend. Zoveel mensen, zoveel soorten eetbuivoedsel. Meestal is het hoog calorisch door veel vet en/of suiker. Het zijn voedingsmiddelen die je van je strenge eetstoornis niet in huis mag hebben en dus moet je er speciaal voor de deur uit om ze aan te schaffen. Je gaat met voorbedachte rade naar de winkel (of benzinestation of bedrijfskantine) en je koop je eetbui-eten voor juist dát moment waarop je weet dat je alleen zal zijn. 

Zoals ik eerder aanhaalde komt het bij mij niet zo vaak voor. Ik ben meer een stiekeme gelegenheidseter zoals ik omschreef in deel 1. Maar de keren dat ik een eetbui plande nam ik het er goed van. 

Zo waren in het verleden de vrijdagavonden waarop mijn man T. een avondje uit ging met zijn vrienden voor mij een avond alleen. Daar kon ik soms echt naar uitkijken. Niet eens vanwege het stiekeme eten, maar ook omdat ik dan even alleen was. Op mijn werk ben ik de hele dag onder de mensen, thuis heb ik een partner, en soms is een avondje met alleen mijn eigen gezelschap ook wel eens lekker. 

Op zo'n vrijdagavond zat de werkweek erop, het weekend lag voor me en met de wetenschap dat ik de volgende dag niet heel vroeg op hoefde én mijn eetbui ongedaan kon maken in de sportschool, begon ik soms al 's middags op het werk met bedenken wat ik zou gaan eten. 

Het gebeurde dat het eten dan ook al op het werk begon, maar meestal ging het daar nog goed maar maakte ik onderweg naar huis een tussenstop bij de supermarkt. Of ik stelde het moment nog uit, in de hoop dat ik niet voor de bijl zou gaan, door eerst nog te gaan sporten. Dat hielp af en toe, maar net zo vaak niet en dan ging ik na het sporten alsnog lekkere dingen kopen. 

Mijn gezonde avondmaaltijd sloeg ik dan over, ik haalde patat en een kroket bij de snackbar, en ook nog even een bak ijs en een zak M&M's bij de super. Thuisgekomen ging ik er dan ook echt voor zitten.

Een andere stiekeme eetherinnering heb ik aan een reisje met de auto naar Zeeland, naar een vriendin die op ruim een uur rijden van mij vandaan woont. Dit voorval dateert al weer van een paar jaar geleden. Ik bezocht haar in de herfstvakantie. We gingen samen buiten de deur lunchen. Voor mij een enorme eetbuitrigger. Als tijdens de lunch kwam de eetbuibehoefte op. En terwijl we lunchten bedacht ik wat ik op de terugweg naar huis zou kunnen eten.  Nadat we afscheid hadden genomen stapte ik in de auto en voordat ik de stad uitreed stopte ik bij een winkelcentrum om eetbuivoer voor onderweg in te slaan. Het moest natuurlijk eten zijn waar ik met een hand van kon eten, dus een bak ijs ging niet. Wat wel ging waren kruidnootjes. Wat ik verder kocht ben ik vergeten, maar ik denk niet dat het alleen een zak kruidnootjes was.

Alhoewel ik dit soort momenten veel heb gehad zijn ze nu vrij zeldzaam. Ik durf niet te zeggen dat het nooit meer zal gebeuren, maar doordat ik tegenwoordig mijn traktaties plan, en daar op kan wachten, lijkt het minder noodzakelijk om stiekeme eetbuien te plannen. Mijn ijs op zaterdagavond, mijn lekkers bij de thee 's avonds, een lunch buiten de deur, allemaal momenten waarop ik mezelf verwen en ik denk dat de behoefte aan stiekem gepland eetbuivoer daardoor sterk is verminderd. 

De informatie over stiekem eten is voor een deel afkomstig van 'The Binge Eating Therapist' en is aangevuld met mijn eigen voorbeelden en ervaringen.

stiekeme eter #1

Wie heeft het niet gedaan, stiekem iets gegeten? Misschien niet als volwassene, maar dan vast wel als kind. Een paar koekjes uit de trommel, een handje drop uit het zakje in de keukenla of met een lepel een paar happen Nutella zo uit de pot. Ik in ieder geval wel. 

We stonden thuis niet op rantsoen, maar de boodschappen werden een keer per week gedaan en op was op. Je moest dus (leren) rekening houden met anderen en als je iets op maakte moest je dat wel even zeggen, dan ging het op de boodschappenlijst.  Daarnaast waren er bepaalde dingen die je niet zomaar pakte, die waren gekocht voor de visite, of voor bijvoorbeeld de zaterdagavond.

Mensen met een eetstoornis kunnen stiekeme eters zijn en dit stiekeme eetgedrag is onder te verdelen in vier soorten. Het kan zijn dat je een van deze soort eters bent, of dat je op meerdere manieren in het geheim eet. Het kan natuurlijk ook dat je geen eetstoornis hebt en toch een stiekeme eter bent.

#1: de gelegenheid doet zich voor/impulsief stiekem eten

Je bent de tafel aan het afruimen en onderweg naar of in de keuken eet je de restjes uit de schalen op. Niemand die je ziet, niemand die controleert wat je met de restjes doet.

Of je bent ergens waar een buffet is met veel lekkere hapjes en gerechten. Je bent even alleen, niemand in de buurt die kan zien wat je eet dus pak nog wat lekkers. En nog wat en nog wat, je hebt geen honger meer maar je gaat door tot er weer mensen zijn. 

Ik ben zo'n stiekeme eter. In onze laatste vakantie verbleven we een nacht in een hotel in Reims. Het ontbijtbuffet had zoveel lekkere dingen dat ik me niet kon inhouden en toen mijn man even terug moest naar onze kamer heb ik snel wat extra's gepakt en gegeten, gewoon omdat het kon. Er waren op dat moment weinig mensen in de eetzaal. Op het terras, waar wij een plekje hadden, was niemand. Dé gelegenheid om nog een plak cake, een brownie en een schaaltje kwark te eten. En toen kon ik nog een keer terug naar binnen voor nog een bordje lekkers.

Ook in andere situaties heb ik dit gedaan en zal ik dit misschien nog wel eens doen. Het is niet leuk om te doen, want terwijl ik eet schaam ik me. Als ik gewoon zou eten waar ik trek in had en mezelf geen regels en restricties zou opleggen dan zou dit stiekeme eetgedrag niet nodig zijn. 

Dit soort stiekem eten is nooit van te voren bedacht of gepland. Het kan en dat laat de eetstoornis zich geen twee keer zeggen. Het eetstoornisbrein maakt hier meteen gebruik van. Nadenken is er dan niet meer bij. De knop gaat om en het stiekeme eten begint.

Om in dit soort situaties een steuntje in de rug te hebben zou ik er goed aan doen om met mezelf af te spreken dat ik mag nemen waar ik trek in heb, dat het niet erg is om een keer wat meer te eten, wat ongezonder te eten en misschien zelfs wel wat teveel te eten. Het blijven voor mij anders altijd lastige momenten want zo'n overvloed aan eten vind ik ingewikkeld. Wat is normaal eetgedrag bij zo'n uitgebreid buffet? Wat doen anderen? Moet ik anderen als voorbeeld nemen? Volgende keer dat ik aan een overvloed van keuzes word blootgesteld  maak ik van te voren een plannetje!

De informatie over stiekem eten is voor een deel afkomstig van 'The Binge Eating Therapist' en is aangevuld met mijn eigen voorbeelden en ervaringen.

compliment

Iedere ochtend lees ik een aantal vaste blogs en websites. Dit zijn nieuwssites en foodblogs. 's Avonds doe ik dit ook, de blogs zijn dan meer persoonlijke blogs van mensen die over hun eigen leven schrijven. Ik heb enorm veel bewondering voor de bloggers die dagelijks of een aantal keren per week een artikel(tje) publiceren. 

De foodbloggers volg ik om ideeën op te doen voor onze maaltijden. Nooit neem ik recepten letterlijk over, maar door te zien wat anderen koken raak ik geïnspireerd en leer ik af en toe ook iets over nieuwe ingrediënten of zie ik een bereidingswijze die ik nog niet kende.  

De nieuwssites lees ik naast mijn digitale krant. De NRC biedt veel achtergrondinformatie, nieuwssites geven me snel een overzicht van wat er allemaal is gebeurd in de wereld, aangevuld met wat minder belangrijke informatie die leuk is om te weten of om mee te kunnen praten met de collega's in de pauzes.

De meer persoonlijke blogs lees ik omdat ik, net als veel anderen, dat kijkje bij de buren leuk vind. Ik ga niet naar Funda om bij de buren te gluren, maar lees veel liever over iemand die met een Burda patroon een leuke tuniek heeft gemaakt, een blogger die haar wekelijkse boodschappen deelt, over een echtpaar dat nonnevotten eet (ik ben van boven de rivieren en had er nog nooit van gehoord!!) of over een dame die met een appje haar kennis van het Engels aan het opfrissen is. 

Ik ben vaak verrast wanneer iemand over een heel onbenullig onderwerp tóch een leuk stukje weet te produceren. En wat ik ook knap vind is dat er bloggers zijn die zware, verdrietige of moeilijke onderwerpen bespreken op een manier die heel toegankelijk is en ons lezers aan het denken zet of informeert.

De reacties lees ik ook altijd, en het is leuk om te zien dat er een behoorlijk hechte club van bloggers en lezers bestaat. Een wereldje op zich waar ik inmiddels ook deel van uitmaak. Hoe leuk is dat!

Lieve medebloggers en lezers, ik wil jullie vandaag, op de Dag van het Compliment, allemaal een dikke pluim geven voor jullie bijdragen op het Internet!

En nee, ik zit hier niet naar een complimentje te vissen, ik ben gewoon blij dat we dit met elkaar doen!