19 van 50 - praatje maken

Schamen

De tijd dat ik me voor mijn vader schaamde wanneer we ergens samen heen gingen ligt gelukkig ver achter me. Ik schaamde me omdat hij met wildvreemden een praatje aanknoopt. Of het nu een meisje of jongen achter de kassa van de supermarkt is, een meneer of mevrouw van het kaartjesloket bij een museum of iemand in dezelfde coupe in de trein, mijn vader maakt een praatje, opmerking of grapje. En vroeger vond ik dat gênant. En nu? Nu doe ik het zelf ook!

Halve gare

Niet lang geleden stond er in de krant dat dit soort praatjes met wildvreemden steeds minder vaak voorkomen. Mensen schamen zich om het doen, bang om door de ander voor een halve gare te worden aangezien. Daarnaast zit tegenwoordig jong én oud met gebogen hoofd in zijn of haar telefoon te kijken en is het vrij lastig om (oog)contact te krijgen. 

In de rij bij een kassa, voor het uitleenloket van de bieb, in de wachtkamer van de dokter, eigenlijk op iedere plek waar mensen bijeenkomen knoop ik weleens een praatje aan met degene voor, naast of achter me. Ik vind het leuk en het gebeurt maar heel zelden dat de ander niet reageert. 

Geen leuk gesprek

Natuurlijk begrijp ik waarom mensen zich in zo'n situatie soms wat ongemakkelijk voelen. Dat is hun eigen ongemak. Het overkomt mij ook dat ik wordt aangesproken. In eerste instantie, heel kort maar, maak ik een inschatting van het type persoon dat mij aanspreek. Is dit een oudere die misschien weinig aanspraak heeft of een kerel die denkt te kunnen sjansen met me. Ik geef altijd antwoord of een reactie en wanneer in de loop van het gesprek blijkt dat ik de persoon niet sympathiek vind en dat er geen leuk gesprek ontstaat dan maak ik een eind aan het gesprek. 

Praatje pot

Mensen die mopperen op de overheid, racistische of discriminerende taal uitslaan, die laat ik liever links liggen. Van zulke gesprekken word ik niet blij, en ik zal de laatste zijn die bij de kassa van een supermarkt hier mijn mening over deelt met een wildvreemde. En het gaat me dan niet eens over gelijk hebben of krijgen, maar ervaring leert dat het lastig is deze mensen de andere kant van het verhaal te laten inzien. Maar een praatje pot, ja, daar ben ik wel voor te porren!

eetbuivrije dagen: 19

18 van 50 - een kijkje in de koelkast - deel 2

In het kijkje in de koelkast van de vorige keer kwam het bovenste, halve plankje, in onze koelkast aan bod. Vandaag het volgende deel met wat er op de bovenste, hele plank, staat. Met als opmerking dat dit een momentopname is, en er dus soms wat meer, soms wat minder, soms wat anders te vinden is. Een * betekent van T., 

• Danio aardbeienkwark *
• Danio perzikkwark *
• potje rilette (paté uit Frankrijk)*
• pot groene tomaten chutney (zelfgemaakt)
• een flesje Nescafe ijskoffie (cadeautje van de Jumbo)
• potje zilveruitjes
• potje cornichons (kleine augurkjes)
• pot gedroogde tomaten in olie
• fles sweet chili saus
• fles barbequesaus *
• pot tamarindepasta 
• fles kruidenazijn (zelfgemaakt)
• fles champignon stirfry saus
• potje Thaise groene curry pasta
• fles witte wijn
• halve liter slagroom
• fles dragonazijn (zelfgemaakt)
• potje zwarte bonen knoflooksaus 

Ook op deze plank veel smaakmakers. We koken en eten graag over de grens en dan zijn een aantal smaakmakers onmisbaar. In de volgende blogs de twee laatste planken, dan de deur en tenslotte de biofresh lades.

eetbuivrije dagen: 18

17 van 50 - regenhoedje

Twee maanden geleden schafte ik een zwart regenhoedje aan bij de HEMA. Het kostte 15 euro, wat ik best veel vond toen ik het kocht. Inmiddels vind ik dat niet meer. Het regenhoedje is die 15 euro dubbel en dwars waard.

Ik heb het in de afgelopen weken al zo vaak op moeten zetten, ik ben de tel kwijt. Wat valt er toch veel regen de laatste tijd. En met mijn hoedje op fiets ik overal naar toe, mijn bril blijft droog, mijn haar blijft droog en mijn make-up loopt niet uit. 

Ik heb geen idee hoe ik eruit zie met dat hoedje op de fiets, maar... zoals de marktkoopman tegen me zei: "Ach meid, wat maakt het uit hoe je eruit ziet, je bent toch al getrouwd!"

eetbuivrije dagen: 17

16 van 50 - zomaar een week uit mijn leven #3

zaterdag 18 november 2023

Ik begin nu eens niet op maandag met mijn weekoverzicht, maar op zaterdag. Ben op mijn normale tijd, 07.30 uur, uit de veren. Ik ontbijt met havermoutpap met rozijnen, goudrenet en speculaaskruiden. Die laatste maak ik zelf in een grote pot waar ik iedere dag een theelepeltje van gebruik voor mijn pap.

Na het sporten ga ik de stad in, daar is het druk want ook in mijn stad is er een sinterklaasintocht. Na de aankomst per boot trekt de stoet, met Sint op zijn paard, naar het centrum. Ik zie de optocht niet, maar wel veel kindertjes met pietenpakjes en opgewonden smoeltjes, leuk! Jammer van het weer, het regent aan een stuk door, maar dat mag hun pret niet drukken!

De boodschappen zijn binnen en na de lunch pak ik mijn boek en kom ik alleen nog van de bank om naar de keuken te gaan voor thee, wat lekkers, nog meer thee en om mijn avondeten te maken.

zondag 19 november 2023

Een droge dag vandaag. Ik ben in de ochtend naar de sportschool, daarna maak ik het eten voor maandag. Vorige keer maakte ik een dubbele portie saus, die heb ik gisteren al uit de vriezer gehaald. Ik kook de aardappelen en grill de aubergines. Nu is het een kwestie van laagje voor laagje opbouwen. Ik doe dit keer geen bechamelsaus over de laatste laag aardappels, maar gesmolten boter. Als de schotel dan op maandag uit de oven komt zijn de aardappelschijfjes bovenop lekker goudbruin gebakken.

's Middags lees ik mijn boek uit en ga ik even snel naar bieb om mijn reservering op te halen .Ik hang mijn kledingkeuze voor deze week vast klaar zodat ik in de ochtend niet hoef te beslissen over wat ik zal dragen. Bij die keuze houd ik rekening met het weer. Op dagen met regen draag ik een lange broek omdat ik daar makkelijk mijn regenbroek over kan aantrekken. Blijft het droog dan trek ik een jurkje aan met een dikke panty en een lekker warm verst. Deze week zo te zien een beetje van allebei.

maandag 20 november 2023

Mijn les verloopt niet lekker. De klas heeft elkaar een week niet gezien, er was vorige week veel lesuitval en zij waren twee dagen op stage. Maandagochtend is dan hét moment om eens lekker bij te kletsen. Ik merk dat ze er niet echt veel zin in hebben vandaag. 

Volgende week ga ik de examenopdracht uitleggen, hier hebben ze al hun aandacht bij nodig, want het is een grote opdracht. Ze moeten gedurende 10 weken een cliënt (vader, moeder, oom, tante, buurman...) begeleiden bij een verantwoord voedingspatroon en bewuster bewegen. Aan het eind van de 10 weken moeten ze een verslag inleveren waarin o.a.: intake, voedingsdagboek, gespreksverslagen, doelen, evaluaties en een conclusie.  Ik moet deze les goed voorbereiden want wanneer ze eenmaal gestart zijn mag ik ze niet meer helpen.    

dinsdag 21 november

In ochtend heb ik een vergadering met mijn zorgcollega's. We bespreken de lopende casussen en bepalen welke dingen we gaan doen. 's Middags heb ik een overleg buiten school. Aansluitend zou ik nog naar een andere bijeenkomst gaan maar ik had er geen energie meer voor. Deze bijeenkomst was aan de andere kant van de grote stad en om er te komen is het een behoorlijke reis, zowel met de auto (file) als met het OV (3x overstappen) als op de fiets (50 minuten enkele reis). Zou betekenen dat ik ik pas tegen 19.00 uur thuis zou zijn. Ik koos ervoor om deze bijeenkomst over te slaan. T. zorgde voor het eten, ik dekte de tafel en kon vervolgens lekker aanschuiven.

woensdag 22 november

Het is koud wanneer ik op de fiets stap, maar wat een prachtige lucht! Ik ben nog te vroeg om te gaan stemmen, ik ga eerst naar school. Daar heb ik twee afspraken met studenten die voor hun mondeling Engels komen. Daarna heb ik pauzedienst. Pauzedienst houdt in dat medewerkers tijdens pauze in de aula surveilleren of een rondje om de school lopen. Ik mag in dit blok tijdens de ochtendpauze naar buiten. Gelukkig is het droog en lekker wandelweer. Samen met een collega lopen we in totaal drie rondjes.

Daarna fiets ik even heen en weer naar het station om te stemmen. Het is druk maar alles gaat lekker vlot en binnen een kwartier ben ik weer terug op school. De rest van de dag verloopt zonder verdere bijzonderheden.

donderdag 23 november

Op school hebben we als eerste een netwerkontbijt. We organiseren dit jaarlijks voor al onze externe contacten. De mensen die je vaak aan de telefoon hebt, of waar je veel mee e-mails leer je zo op een leuke manier kennen. En je leert dan ook nieuwe mensen kennen. We hebben een ruimte die voor dit soort evenementen heel geschikt is. Je kan er met een gezelschap zitten én er is een keuken waar studenten leren koken. Het ontbijt wordt dan ook door onze studenten verzorgd, dat maakt het nog leuker.

Op donderdag heb ik altijd een aantal vaste vergaderingen, dus na het ontbijt gaat mijn gewone werkdag gewoon verder. 

Aan het eind van de dag heb ik nog een moeilijk gesprek. Ik moet eens studente vertellen dat wij haar uitschrijven van de opleiding. Ze begrijpt het maar is wel erg verdrietig en moet huilen. We bieden nazorg en ik verwijs haar dan ook door naar het schoolmaatschappelijk werk. De uitschrijving kwam overigens niet onverwacht.

Mijn rondje op de sportschool einde van de dag was lekker, ik had het even nodig om mijn zinnen te verzetten.

vrijdag 24 november

Van ons hele team zijn er bij het ochtendoverleg 6 collega's aanwezig. De rest is ziek, of op stagebezoek, of heeft een vergadering buiten de deur.

Er komt een sollicitante om een proefles te geven. Samen met een collega zit ik erbij en maak ik een verslag. Leuke dame, leuke les. Maandag komt er nog een kandidaat. 

Omdat het vrij rustig is, en mijn werk af is, kan ik lekker vroeg naar huis. Onze teamleider gaat zelf ook wat eerder. Ik ga nog naar de markt en wanneer ik thuiskom begint het heel hard te regenen. Binnen voor de bui! 

eetbuivrije dagen: 16

15 van 50 - op mijn bord in week 47 / 2023

Het gebeurt bijna nooit, maar deze week heb ik iets gemaakt wat niet heel lekker was. De moussaka die we maandag aten vond ik niet goed gelukt. Ik dacht dat de feta het romig zou maken, maar dat was niet zo. En we misten daardoor de bechamelsaus die normaal boven zit. De rest van de week aten we gelukkig wel lekker.

zondag 19/11

pita sabich , broccoli en spruitjes met hummus, groene sla, tomatensla

maandag 20/11

vegetarische moussaka (zonder de bechamelsaus maar met feta), broccoli en groene sla

dinsdag 21/11

bloemkool, saucijs met uien, aardappelgratin, komkommerslaatje

woensdag 22/11

gebakken kipdij, satésaus, jasmijnrijst, gewokte spitskool en taugé, zoetzure komkommers

donderdag 23/11

chili sin carne, broccoli, groene sla met komkommer

vrijdag 24/11

Nina Bakery pita met falafel, coleslaw, broccoli en andijviesalade met tomaat 

(De pitabroodjes van het merk Nina Bakery zijn niet te vergelijken met de pitabroodjes die je bij de supermarkt koopt. Dit zijn de 'echte'. Ik koop ze bij de horecagroothandel Sligro.)

zaterdag 25/11

gewokte groentjes, rijstnoedels, gebakken tofu en pindasaus - ijs met slagroom en advocaat

Ik kan nu al vertellen dat we op zondag ook lekker hebben gegeten. In de volgende eetweek ook ons etentje met vrienden op donderdag. 

eetbuivrije dagen: 15

14 van 50 - hoe een eetregel erin sluipt - het vervolg

Over de nieuwe eetregel om mijn bakje vla na het eten om 19.50 uur te eten schreef ik een blogje. In dat blogje beloofde ik om nog eens terug te komen op deze gewoonte. 

Nou, ik kan er kort over zijn want de eetregel was er én bleef er. En eerlijk is eerlijk, ik heb niet geprobeerd om het anders te doen. Het idee om deze regel los te laten door het toetje ergens in het half uur na het eten en voor het 8 Uur Journaal te eten was in theorie een prima voorstel, maar in praktijk is er niets van terecht gekomen.

Zo gaat het eigenlijk altijd. Ik weet wat ik moet doen om het anders te doen maar ik doe het niet. Zo ging het ook met alle therapieën die ik heb gehad, de informatie die ik opdeed uit de boeken die ik las en de nuttige tips die ik vond terwijl ik op het Internet aan het surfen was.

Ik kan er inmiddels zelf een boek over schrijven, zou vast ook een succesvol YouTuber kunnen worden met een vlog over het aanpakken van een eetstoornis. 

Ik zie het helemaal voor me, zit ik 's avonds bij Khalid en Sophie aan tafel om mijn boek/kanaal te promoten, word ik uitgenodigd bij Jinek om wat meer te vertellen over deze ingewikkelde materie en reis ik het land door om bij boekwinkels signeersessies te doen! En omdat ik zo ontzettend veel weet en het zo leuk kan vertellen allemaal krijg ik ook nog eens een eigen programma op NPO3! 

Alle gekheid op een stokje, ik blijf natuurlijk gewoon werken waar ik werk en doen wat ik doe, met goede dagen en slechte dagen, de ene keer wat meer eetgestoord dan de andere keer. En die eetregel voor dat toetje? Dat is een blijvertje!

eetbuivrije dagen: 14

13 van 50 - eetherinneringen - burrito's

Hoboken, op steenworp afstand van New York City, midden jaren 90.

Wij, nare ex en ik, logeerden bij vrienden van nare ex in Jersey City. We verbleven er drie weken en sliepen in het 'basement' van hun 'brown stone' huis. Het was half september en schitterend nazomerweer, mijn eerste Indian Summer. 

Ik was nog nooit in New York geweest en in deze drie weken hebben we een groot deel van de stad gezien. Iedere ochtend stapten we op de pont van Jersey City naar Manhattan, waar we bij de Twin Towers aan land stapten. Natuurlijk zijn we ook bovenop de Twin Towers geweest.

Ondanks nare ex, en de nare dingen die hij ook tijdens deze vakantie deed,  was deze reis een fantastische ervaring. Wie ooit zelf in New York is geweest zal dit herkennen. Maar dit stukje gaat niet over de trip zelf, maar over burrito's.

In Jersey City was een Cubaans restaurant waar we een paar keer hebben gegeten. Ik kende destijds al wel wat buitenlandse keukens door mijn jaren in Londen en de vriendschappen die ik daar had met mensen van andere culturen, maar met de keuken van Zuid Amerika was ik niet bekend. 

Ja, mijn vader maakte vroeger regelmatig chili con carne. Met onder andere gehakt, bruine bonen en een zakje kruiden van Albert Heijn. Ik vond het heerlijk, maar het kwam natuurlijk in de verste verte niet in de buurt van een echte Zuid-Amerikaanse bonenschotel. Pas in New York ontdekte ik wat een heerlijke gerechten er op dit continent gegeten worden.

Ik herinner me wraps gevuld met vlees en bonen, geserveerd met frisse salades. Omdat het warm was dronken we er ijsthee bij, ook iets nieuws voor mij. In het restaurant stond Zuid-Amerikaanse muziek aan, de bediening sprak nauwelijks Engels en de sfeer in het restaurant was enorm vrolijk! Ik maakte kennis met burito's, enchilada's en tortillas, met salsa's van pittige pepers en met guacamole. Ik weet niet of de gerechten waren aangepast aan de smaakpapillen van de Amerikanen, voor mij was het nieuw, spannend en erg lekker. 

Ik vond het zo lekker dat ik me, na terugkomst in Nederland, wat meer ben gaan verdiepen in de Zuid-Amerikaanse keuken en er daarna regelmatig peulvruchten op het menu stonden. En dat is nog steeds zo. Ik vind het leuk om nieuwe soorten peulvruchten te ontdekken, bij de Turkse of Aziatische supermarkt en bij de kleinere toko's in de stad. Vlees eet ik nog nauwelijks, maar bij veel gerechten met bonen mis je dat ook niet. En burrito's, lekkere gevulde en opgerolde wraps, mét salsa, salade en guacamole... daar draai ik mijn hand niet meer voor om!

eetbuivrije dagen: 13

12 van 50 - wintervingers

Drie jaar geleden had ik ze voor het eerst: wintervingers- en tenen. Nu komen ze jaarlijks terug. Mijn eerste wintervinger had ik twee weken geleden, inmiddels zijn er drie vingers aan mijn rechterhand wintervinger geworden.

Als je niet weet wat dat is dan moet je hier even kijken: winterhanden en -voeten. Er is vrij weinig tegen te doen. Warm houden, bewegen, niet peuteren, geen strakke kleding, geen knellende schoenen.

Vrouwen hebben er vaker last van dan mannen. Magere mensen hebben er vaker last van dan mensen die wat meer vet op hun botten hebben.

Het duurt maanden bij mij, vorige winter begon het ook al in oktober, in maart was het nog niet voorbij.  Tijdens een neurologisch onderzoek aan mijn armen in een academisch ziekenhuis zijn deze winterhanden ook besproken, en ook de neuroloog kon mij verder niets meer bieden dan een mogelijke oorzaak, maar geen behandeling. Pech dus.

Het is geen ernstige aandoening, maar het is erg vervelend. Ik heb mooie handen, maar nu even niet en dat vind ik jammer. Mijn ringen passen niet. Gelukkig zijn mijn nagels nog mooi en stevig en met een leuk kleurtje lak kan ik de aandacht een beetje van mijn paarsrode en dan weer geelwitte vingers afleiden.

eetbuivrije dagen: 12

11 van 50 - reclame via e-mail

Een volle inbox waardoor je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet. Ik vermoed dat veel mensen daar mee te maken krijgen. Ik heb er in ieder geval thuis, maar ook in mijn werk e-mail, mee te maken gehad.

Om deze stortvloed aan informatie, waar ik niet om heb gevraagd en waar ik niets mee doe, een halt toe te roepen zit er maar een ding op: uitschrijven/afmelden.

Thuis hebben wij een nee-nee-sticker op de brievenbus. Heel af en toe wordt er toch nog iets in de bus gepropt, meestal kleine briefjes waarop een naam en nummer van een voodoodokter, óf van een lokale pizzeria. Maar de grote stapels krantjes en andere ongeadresseerde enveloppen die we in het verleden nog wel kregen ontvangen we nu niet meer.

Als ik wil weten wat er in de folders van de supermarkt staat dan kijk ik in de app. Als ik wil weten of mijn favoriete online kledingwinkel leuke spullen heeft ga ik uit eigen beweging naar de website. Ik heb me afgemeld van alle winkels en organisaties die ongevraagde informatie toesturen. Natuurlijk komt er nog wel eens wat binnen en heb ik vergeten om me af te melden. 

Momenteel zie ik in bushokjes, op het Internet en in de sociale media Black Friday aanbiedingen voorbij komen. Ik heb niets nodig en ben in die zin volledig ongevoelig voor deze reclames. Want, zoals Aaf van Zuinigaan al schreef, is geen geld uitgeven de beste manier van besparen.

Eens in de zoveel tijd, en nu staat dit op het programma voor einde van het jaar, loop ik dan door mijn mailbox en schrijf ik me uit van alles waar ik nog informatie van ontvangen heb. En FOMO heb ik niet!

eetbuivrije dagen: 11

10 van 50 - hoe is het nu?

Tien dagen ben ik al weer bezig met mijn uitdagingen. De eerste is om tot het einde van het jaar iedere dag een blog(je) te schrijven. Tot nu toe heb ik voldoende inspiratie en lukt het me om dagelijks te bloggen. Ik heb wat concepten klaarstaan zodat ik op een drukke dag toch iets achter de hand heb.  Krijg soms ook tips voor een onderwerp, waarvoor dank Ine!  

De tweede uitdaging die ik mijzelf oplegde was om in 2023 geen eetbuien meer te hebben. Dat lukt tot nu toe ook. Dit is een lastiger uitdaging dan het bloggen. Ik kan mezelf makkelijk ertoe zetten om even wat te typen. Het hoeft geen lang verhaal te zijn, en mag overal over gaan.

Eetbuidrang weerstaan is een andere categorie en vind ik veel lastiger. Momenteel zit ik in een goede flow, ik eet lekker en voldoende, gun mezelf af en toe iets extra's en dat houdt het eetbuimonstertje op afstand.

Zo at ik dit weekend een schaaltje kruidnootjes. Geen enorme bak hoor, maar toch. Zoiets kan de eetbuidrang aanwakkeren want het 'hoort niet' in mijn rigide eetpatroon. Maar het ging goed en zo zal ik de komende tijd vaker genieten van wat extra's, het is er immers de tijd van het jaar voor. 

Volgende week donderdag staat me nog wel een lastig moment te wachten: er komen vrienden eten. Normaal gesproken houden we onze zaterdag vrij voor zulke afspraken. Maar deze keer kan dat niet, onze vrienden wonen in Frankrijk en zijn een week in Nederland. In hun planning kwam alleen donderdagavond nog uit en omdat we elkaar graag zien is die datum geprikt. 

T. zorgt voor het hoofdgerecht, ik voor een nagerecht. In mijn eetgestoorde brein is er op donderdagavond geen ruimte voor een lekker toetje en al helemaal niet voor een bonbon bij de koffie na afloop. Ook zal het voor wat betreft de timing van alles wel anders gaan dan onze normale tijden van eten, journaal kijken en naar bed gaan. Kortom, het wordt rommelig en daarmee lastig. 

Gelukkig kan ik me er geestelijk goed op voorbereiden, plan maken en dat uitvoeren. En dan weet ik dat ook ik van deze avond kan genieten zonder (al te veel) stress. Want ik ben vastbesloten om die 50 eetbuivrije dagen te halen. Het is me eerder gelukt om meer dan 90 dagen eetbuivrij te zijn, dus dit moet ook lukken. En dan natuurlijk door in het nieuwe jaar.

eetbuivrije dagen: 10

9 van 50 - rijbewijs

Ik heb er twee. Een Engels en een Nederlands rijbewijs. Mijn Engelse (met het adres waar ik destijds woonde) is inmiddels verlopen, maar het papiertje heb ik nog. Mijn Nederlandse rijbewijs is nog wel geldig en hoef ik pas over een paar jaar te verlengen.

Mijn ouders hebben altijd gezegd dat een rijbewijs iets is om zelf te betalen. Toen ik de leeftijd had om rijles te nemen woonde ik in Londen en was ik au-pair. Toen ik erachter kwam dat de rijlessen in Engeland stukken goedkoper waren dan in Nederland leek het mij een goed idee om in Engeland mijn rijbewijs te halen. Omdat ik destijds de middelen niet had heb ik mijn ouders gevraagd of zij toch de kosten voor hun rekening wilden nemen. 

Zo startte ik in de laatste maanden van het au-pair-jaar met rijlessen. De lessen vonden plaats in en om de wijk waar ik woonde, SE23. De snelweg was destijds, en misschien nog steeds, geen onderdeel van de rijlessen en ook niet van het rijexamen. Ik schafte ik 'The Highway Code' aan, een boekje met alle verkeersborden en -regels. Deze theorie moest ik leren. Het theorie-examen was niet,  zoals in Nederland, een los examen. De examinator die naast mij in de auto zat tijdens mijn rij-examen stelde aan het eind van het rij-examen een aantal vragen over deze Highway Code en dat was het dan. Ik slaagde de eerste keer dat ik examen deed!

Twee dagen later lag mijn rijbewijs op de mat en mocht ik helemaal alleen in een auto rijden. Ik had natuurlijk geen auto, maar mocht de auto van het au-pair gezin gebruiken. Een rode Peugeot, type weet ik niet meer, maar in ieder geval 5-deurs en een stuk groter dan mijn lesauto.  

Het was eind jaren 80, de Tomtom bestond nog niet, Google Maps was er ook niet, het enige navigatiemiddel dat ik tot mijn beschikking had was de stratengids van Londen, de zogenaamde A to Z. Met behulp van deze stratengids kwam ik overal waar ik heen wilde, lopend, fietsend en met het openbaar vervoer. Maar nog nooit met de auto.

Ik gebruikte de auto eerst een paar keer om de jongens van school te halen. De jongste zat op een basisschool vlak bij huis, de oudste op een school in een andere wijk. Toen ik de auto beter kende besloot ik, jong en onbevreesd als ik was, om eens richting het centrum te rijden.

Het verkeer in Londen was toen al druk, maar wel een stuk rustiger dan nu, je kon nog overal komen en er waren geen speciale zones. Zelfs parkeren in het centrum was geen probleem. Ik volgde de borden naar het centrum en kwam zonder al te veel moeite bij Trafalgar Square. Dat deel van het centrum kende ik goed, ik was er al vaak geweest. Ik besloot koers te zetten naar The Mall, vanwaar het nog een klein stukje was naar Buckingham Palace. Hier aangekomen reed ik een rondje, of misschien wel twee, over de rotonde om vervolgens weer richting huis te gaan.

Ik schrijf het hier op alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, maar niets is minder waar. Ik had klamme handen en het zweet stond op mijn rug. Maar wat was ik trots op mezelf! 

Ik heb al in geen 20 jaar meer links gereden, dus dat ben ik verleerd. En ook al zou het rondje voor het paleis nog steeds mogelijk zijn, ik denk niet dat ík het vandaag de dag, met het drukke verkeer van nu, nog zou durven. 

eetbuivrije dagen: 9

8 van 50 - kijkje in de koelkast - deel 1

Er bestaan nogal wat misverstanden over eetstoornissen. Een zo'n misverstand is dat mensen met een eetstoornis, vooral zij die kampen met anorexia, niet van eten houden. 

Wanneer je niets van deze aandoeningen weet is dat een conclusie die wel te begrijpen is. Mensen met een eetstoornis als anorexia eten immers niet veel, hongeren zichzelf toch uit? Maar als je dat denkt dan zit je er in bijna alle gevallen naast. Mensen met een eetstoornis houden wél van eten.

Helaas hebben zij van eten een controlemiddel gemaakt en daardoor is het eetpatroon verstoord geraakt. Eten is een heel grote rol gaan spelen, maar niet op de goede manier. Eten is het allerbelangrijkste in het leven geworden. Eten zit 24/7 in het hoofd van de eetgestoorde persoon. Eten leidt af van het werk, is een excuus om niet sociaal te zijn, is een reden om als een bezetene te sporten, eten is alles en nog veel meer.

Ik heb een eetprobleem maar ik ben dol op eten. Ik vind eten klaarmaken leuk om te doen. Ik geniet van recepten lezen, mijn eigen draai aan dingen geven en experimenteren in de keuken. Ik houd van bakken en maak heerlijke cakes, taarten en ander gebak. Voor een toetje mag je me wakker maken en wanneer we eters op visite hebben ben ik degene die het nagerecht maakt, en dat is altijd een succes.

Ik heb al eens geschreven over mijn eetpatroon en mensen die me al langer volgen weten dat dit erg rigide is. En het ontbijt en de lunch ook niet heel gevarieerd. En toch eet ik iedere dag lekker en krijg ik al mijn voedingsstoffen binnen.

Om dit te illustreren neem ik jullie mee naar onze koelkast. Wat staat er in de koelkast van iemand met een eetstoornis? Ik heb een partner dus ook voor hem zijn er levensmiddelen, die zal ik door middel van een sterretje * aangeven zodat je weet wat van T. is. De rest is van mij of van ons samen.

Ik begin bovenin, daar staan op een klein plankje de volgende potjes, bakjes en pakjes:

• Bon Maman pruimenjam
• abrikozenjam (zelfgemaakt)
• perenjam (uit mijn kerstpakket)
• citroenmelisse op azijn (zelfgemaakt)
• miso pasta
• klein potje Groninger Mosterd
• grote pot Dyon mosterd
• potje ansjovis
• potje massaman currypasta
• halve citroen in een schaaltje
• pakje santen

Omdat 50 dagen achteren bloggen voor mij een behoorlijke klus is, splits ik mijn kijkje in de koelkast op in plankjes en lades en de deur. Binnenkort dus deel 2.

eetbuivrije dagen: 8

7 van 50 - op mijn bord in week 46 / 2023

We houden allebei van koken en we hebben allebei onze eigen specialiteiten. T. heeft vaak meer tijd dan ik om voor het eten te zorgen en daar houd ik bij de planning rekening mee. In het weekend heb ik zelf ook wat meer tijd en meestal maak ik dan iets klaar voor maandag of dinsdag. Dat was overigens deze week niet het geval. 

zondag 12/11

volkorenpitabrood met zelfgemaakte kipshoarma, sla met komkommer, broccoli

maandag 13/11

pasta met restje linzensaus van vorige week, sla met komkommer, broccoli

dinsdag 14/11

gesmoorde prei, aardappelknolsederijpuree, gehaktbal, komkommerslaatje

woensdag 15/11

kikkererwtenstoof, bulgur, sla met komkommer, broccoli

donderdag 16/11

gebakken aardappels, rodekoolsla, broccoli

vrijdag 17/11

Turks broodje met feta, restje kikkererwtenstoof, broccoli, spruitjes en sla

zaterdag 18/11

mijn versie van pad thai, zoetzure komkommers - ijs met slagroom en advocaat

Lekkere eetweek gehad!

eetbuivrije dagen: 7

6 van 50 - de kroon

Ik lees het in the Guardian, maar ook in andere kranten en op websites. Het laatste seizoen van The Crown op Netflix valt tegen.

Jammer, ik keek er zo naar uit. Was niet van plan om nu al te gaan kijken, maar verheugde me erop om dit allerlaatste seizoen in de kerstvakantie te kijken. Dat ga ik nog steeds doen hoor, maar ik houd er rekening mee dat ook ik het een teleurstelling vind.

Ik woonde net weer in Nederland toen Diana en Dodi verongelukten in de tunnel in Parijs. Omdat ik nog met nare ex samenwoonde, hadden wij op televisie nooit iets anders aanstaan dan de BBC, nare ex sprak immers geen Nederlands (en was ook niet van plan dat te leren, hij had mij immers om te vertalen). De hysterie rond haar dood, het grote gemeenschappelijke verdriet dat de Britten hadden raakte mij ook. Ik kan het me daardoor ook allemaal nog heel goed herinneren.

Het ligt niet aan de acteurs zo lees ik, die acteren de sterren van de hemel. Het ligt aan hoe het verhaal over Diana wordt gebracht. Ik zal hier verder niet uit de doeken doen wat erover wordt geschreven, kijk eerst maar en oordeel dan. Dat is wat ik ook ga doen. Ik ben benieuwd wat ik er van vind.

Seizoen 6 wordt in porties geserveerd: vanaf 16 november waren de eerste vier afleveringen te zien, de laatste zes afleveringen zijn vanaf 14 december te zien.  

eetbuivrije dagen: 6

5 van 50 - B&B vol liefde

Ik loop een beetje achter. Een beetje veel zelfs. Ik ben niet de eerste, Nicole schreef ook al over B&B vol liefde op haar blog, en nu ben ik aan de beurt. 

Ik ben halverwege seizoen 3 en ben razend benieuwd of Walter, Debbie, Martijn en de anderen de liefde van hun leven vinden. Ik had hier en daar wat opgevangen over deze realityserie en tijdens het zappen weleens een flard van het programma voorbij zien komen. 

Net als Nicole dacht ik dat het niks voor mij was. Dacht dat een een soort Boer Zoekt Vrouw was maar dan met rare en ordinaire types, beetje zoals in Big Brother.  Oh wat had ik het bij het verkeerde eind, ik smul ervan!

Ja, er komen af en toe rare types voorbij, maar niet het soort raar waarbij je denkt dat iemand niet spoort. Het zijn eigenlijk allemaal leuke mensen die zichzelf heel kwetsbaar opstellen door aan dit programma mee te werken. En hoe verder je in het seizoen komt, hoe leuker het wordt. Je gaat de deelnemers steeds beter kennen en je leeft steeds meer met ze mee.

Mijn man heeft een abonnement op Videoland en daar kan ik alle seizoenen en alle afleveringen zien. Ik ben het programma aan het kijken op de sportschool. Eerst een half uur op de loopband en dan de rest van de aflevering op de hometrainer. Zo wandel en fiets ik er per dag een aflevering doorheen. 

Ik zag dat er ook een Belgisch seizoen is, en volgens mij ook nog een winterseizoen. Kortom, ik kan nog uren smullen van deze serie... kom maar door!

eetbuivrije dagen: 5

4 van 50 - opvoeden

Waar vindt de opvoeding van onze kinderen en jongeren plaats? De meeste mensen zullen nu als antwoord 'thuis' geven. Meestal is dat ook zo. 

Maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Er zijn kinderen en jongeren die thuis geen opvoeding krijgen. Die worden op dat onderdeel een beetje of geheel aan hun lot overgelaten. Dat kan te maken hebben met de afwezigheid van ouder(s), maar ook met gebrek aan kennis en inzicht van de volwassenen.

Als kind van hoogopgeleide ouders, beiden werkzaam in het onderwijs, heb ik een opvoeding genoten waarbij ik veel leerde van mijn ouders en ook veel zelf mocht ontdekken, binnen bepaalde grenzen. Mijn ouders gaven advies maar corrigeerden ook wanneer dit nodig was. Straffen was er niet bij. 

In mijn werk als docent in het voortgezet onderwijs en nu in het mbo zie ik jongeren die thuis weinig meekrijgen. Dan komt de opvoeding voor een groot deel bij de school te liggen. De school is een soort mini-samenleving en lijkt in die zin dan ook wel een beetje op de echte maatschappij. 

Opvoeden is niet makkelijk, dat weet ik niet uit ervaring want ik heb zelf geen kinderen. Maar ik zie om me heen dat ouders het vaak lastig vinden. Zelf krijg ik dagelijks te maken met opvoedkundige vragen en problemen en probeer ik daar de beste antwoorden en oplossingen voor te bedenken, soms in overleg met collega's of externe hulpverleners. 

De leeftijd van de groep jongeren die wij op onze school onderwijzen is van 16 tot ongeveer 22, met een uitschieter naar 23 of 24. We zijn een zogenaamde plusvoorziening* en ons motto is dat iedereen een kans verdient. Veel van onze studenten zijn op andere plekken al gestrand, hebben gefaald of zijn weggestuurd. Een doelgroep die niet meer in zichzelf gelooft, laat staan in het onderwijssysteem.

Aan ons de taak om deze jongeren naar een diploma te begeleiden. En naast dat felbegeerde papiertje willen we ze ook op andere manieren klaar maken voor de maatschappij. We vinden het belangrijk dat ze zelfvertrouwen krijgen, hun eigen talenten ontdekken en motivatie krijgen om verder te studeren of om deel te gaan nemen aan de arbeidsmarkt. Ik zie mezelf als opvoeder in dit proces. Geen makkelijke rol, maar wel, bijna altijd, een dankbare rol.  

* Een plusvoorziening wordt gedefinieerd als een gecombineerd programma van onderwijs, zorg en hulpverlening. De elementen in het programma moeten in samenhang en op maat op de individuele jongere worden afgestemd. Het doel van de plusvoorziening is dat de jongere zijn of haar leven weer op de rit krijgt.

eetbuivrije dagen: 4

3 van 50 - eetherinneringen - tosti's

Vroeger, toen ik nog thuis woonde, aten we op zaterdagavond altijd brood. Er was vaak iets warms bij zoals soep, een gebakken ei, knakworsten of iets anders hartigs. Ook bijzonder aan deze broodmaaltijd in het weekend was dat er dan naast volkorenbrood ook witbrood was, knip of tijgerwit, nooit melkwit. En nooit door de bakker gesneden, maar zelf gesneden, door mijn vader die mooie rechte, maar vrij dikke sneden maakte.

Er was op een gegeven moment echter een reden om voorgesneden witbrood te kopen. Ik was zo'n jaar of 13, 14 toen het Tefal tosti-ijzer zijn intrede deed in ons gezin. Op zaterdagavond werden en toen ook af en toe tosti's gegeten. Deze maakten we aan tafel klaar. Er kon van alles tussen de boterhammen geseald worden. Natuurlijk was er de klassieker met ham en kaas. Maar wij mochten daar ook een schijf ananas tussen doen. 

We maakten ook graag zoete tosti's. Zo was mijn favoriet appel, rozijn en bruine suiker.  De suiker smolt en de rozijnen zwollen op. Je moest heel voorzichtig eten want warme suiker en appel geeft flinke blaren als je niet uitkijkt! Mijn vader, die geen kaas lust, was ook erg creatief en maakte zijn tosti bijvoorbeeld met hazelnootpasta en banaan. 

Natuurlijk hebben we heel veel andere combinaties gegeten. Nog steeds vind ik tosti's lekker, maar het is pas sinds kort dat we een tosti-ijzer hebben. Een modern apparaat waar je ook wraps in kan doen en waar je wafels in kan maken. Die laatste staan nu op mijn 'to cook' lijstje. Ik ga binnenkort een keer hartige wafels maken om deze met bijvoorbeeld champignonragout te eten.  Ik heb veel ervaring met koken, maar wafels heb ik nog nooit gemaakt, Leuk om misschien in de kerstvakantie mee te gaan experimenteren. 

eetbuivrije dagen: 3

2 van 50 - zomaar een week uit mijn leven #2

maandag 6 november 2023

De werkdag begint weer met ons ochtendoverleg. Er zijn mensen ziek en er moeten wat dingen geregeld worden. Ik kan niemand vervangen want ik sta zelf voor de klas deze ochtend. 

Ik heb een leuke les, ik laat de studenten een gezond weekmenu plannen voor iemand die bezig is met een gezonde leefstijl. Ze moeten in dit weekmenu ook rekening houden met de twee kerstdagen. Ze werken in groepjes van drie en er komen leuke en creatieve voorstellen voorbij. 

's Middags heb ik een gesprek met een moeder en zoon, zoon heeft een tumor in zijn bot, voor de tweede keer (!) en moet binnenkort geopereerd worden. Moeder heeft het er zwaar mee, haar zoon ook maar die wil dat niet laten merken. Hij maakt de hele tijd grapjes en doet alsof het niets voorstelt. Dat is ook een manier om ermee om te gaan. We bespreken hoe hij na de operatie verder kan gaan met zijn opleiding, inclusief stage in een later stadium. 

Eind van de dag ben ik moe maar tevreden en geeft mijn rondje in de sportschool weer wat energie en ontspanning.

dinsdag 7 november 2023

Ik heb geen tijd gehad om over vandaag iets te typen, het was druk met afspraken en ik moest voor een vergadering op pad. 

woensdag 8 november 2023

Om 4 uur ben ik wakker, dat gebeurt me de laatste dagen steeds vaker en begint een patroon te worden waar ik niet op zit te wachten. Ik blijf in bed, ga nog niet plassen ook al moet ik eigenlijk wel. Draai me nog een keer om maar slaap niet echt meer door. Gelukkig ga ik niet liggen piekeren, heb geen stress momenteel.

Kijk nog twee keer op de klok en dan nog een laatste keer om 05.15 uur. Besluit mijn wekker uit te zetten en op te staan. 

Ga ik meteen even op de weegschaal staan... gelukkig, ben nog steeds op mijn 'normale' gewicht. Ik kleed me aan en ga naar beneden. Daar volgt mijn vaste ochtendroutine. Thee zetten, lunchsalade klaarmaken, brood smeren, tas inpakken. Havermoutpap klaarmaken in de magnetron. Ondertussen mascara en lippenstift opdoen. Als mijn pap even heeft gestaan en lekker dik is geworden ga ik eten en lees ik mijn 'woensdag foodblogs': Karin Luiten, Onno Klein, Culy en nog een aantal. 

Even over zevenen zit ik op de fiets. Het is nog donker maar gelukkig regent het niet. Ik fiets via de AH in het centrum. Daar koop ik twee halfjes Alison en een stapel wenskaarten. Er zijn momenteel veel collega's die iets hebben en dan sturen we altijd een kaartje. Meestal ben ik degene die hiervoor zorgt.

Op school begint mijn dag met een half uurtje mail lezen. Daarna hebben we ons vaste ochtendoverleg, vandaag is er niet veel bijzonders dus duurt het maar 10 minuten. Ik ga terug naar mijn kantoor om alles klaar te zetten voor de mondelingen Engels die ik deze ochtend afneem. 

De eerste kandidaat komt niet, ik heb geen afmelding ontvangen, misschien zijn docent of de administratie wel, dat hoor ik later nog. De tweede komt gelukkig wel, de derde belt 10 minuten voor het mondeling met onze receptie om te zeggen dat hij zich heeft verslapen. Of hij dan nog mag komen? Nou, nee.... dat wordt een herkansing.  Heb ik even tijd om wat blogtypwerk te doen terwijl ik op nummero quatro zit te wachten. Die maar 4 minuten te laat is. Een jongeman die veel verzuimt op school, ik had hem eigenlijk niet eens verwacht.

Na de mondelingen drink ik koffie met mijn collega's. We zijn met een klein clubje vandaag, veel zieken en een aantal mensen met hun vrije dag op woensdag. Ook wel eens lekker om niet aan een volle tafel met veel getetter te zitten.

De rest van de dag administratief werk gedaan en wat eerder naar huis om een pittige regenbui voor te zijn! Zo'n bui kreeg ik alsnog toen ik na de sportschool naar huis fietste. 

's Avonds na het journaal kijken we nu - in stukjes-  naar Planet Earth III, opgenomen op de BBC, weer zoveel mooie beelden!

donderdag 9 november 2023

Heerlijk geslapen en om 05.17 uur werd ik wakker. Mijn wekker gaat om 05.20 uur, ik heb hier niet op gewacht maar ben meteen opgestaan.

Op school een dag met slechts twee afspraken. Een studiegesprek met een mentor en een student en mijn wekelijks overleguur met mijn teamleider. 

vrijdag 10 november 2023

Heerlijk, de laatste dag van de werkweek. Onderweg naar school fiets ik over de markt, haal alvast kaas en geef mijn boodschappenlijstje aan Cor van de groent-en fruitkraam. 

Heb een onlinegesprek met een studente en haar begeleider. De studente is opgenomen ivm een psychische aandoening. Zij kan wel schoolwerk doen, maar geen stage. Gelukkig bieden wij maatwerk en gaat haar studie gewoon door. 

Verder geen bijzondere dingen op het werk. 

Regent ineens heel hard wanneer ik naar huis ga, gelukkig zit mijn regenpak standaard in mijn fietstas. 

Had de hele dag zin in eten en snoepen, de bekende eetbuidrang. Geen zin om te sporten. Als ik niet ga sporten geef ik de eetbui meteen een kans. Wel sporten betekent dat ik me wat energieker voel wanneer ik klaar ben én dat ik over de eetbuidrang heen ben. Ben dus gaan sporten.

's Avonds ben ik alleen thuis en ik heb ik na het eten toch een kleine eetbui. Jammer!

zaterdag 11 november 2023

Gelukkig is het droog, ik ga sporten en daarna doe ik wat boodschapjes bij oa de Lidl en AH. Gisteravond zijn de Jumboboodschappen al bezorgd en mijn tas groente van de markt was natuurlijk ook al in huis. 

Verder een lekker lummeldagje. Ik heb een mooi boek en hoef nergens naar toe.

zondag 12 november 2023

Ik begin altijd op tijd met het schrijven van kerstkaarten. Ik stuur er niet veel, maar er zijn een aantal mensen die er altijd een krijgen. Zo krijgen mijn vriendinnen in Engeland en mijn vriendin in Italië er eentje. Bij deze kaarten stuur ik altijd een brief mee, een soort samenvatting van het afgelopen jaar.  En dat kost even tijd dus begin ik er altijd half november mee. 

Verder doe ik de gewone weekend dingen zoals wassen en drogen en opvouwen. 

T. maakt vandaag eten, zijn eigen kipshoarmarecept en een lekkere pittige saus erbij.  

Een heerlijk ontspannen weekend en op maandagochtend sta ik dan uitgerust en klaar voor een nieuwe week op.

eetbuivrije dagen: 2

1 van 50 - 50 dagen te gaan tot 2024

Bij onze overbuurman staat de kerstboom in de kamer, vol met gekleurde lampjes. Ik denk dat zijn dochtertje van bijna 2 die af en toe bij hem logeert, het prachtig vindt! En ook al vind ik zo'n bonte kerstboom niet mooi, ik vind het heel lief dat deze vader dat voor zijn kleintje doet. 

Ik vind het ook wat vroeg, die boom. In mijn jeugd zetten we de boom pas op 24 december in de kamer en gingen we hem met elkaar versieren. Eerst een echte, grote boom, toen we wat ouder werden hadden we een klein kunstkerstboompje. 

Het gaat opschieten nu, volgend weekend komt Sinterklaas aan in Nederland en als het pakjesavond geweest is duurt het niet lang meer tot kerstmis en Oud en Nieuw. Met vandaag erbij nog maar 50 dagen en dan is het 2024.

Ik heb zin in een uitdaging. Eigenlijk zijn het er twee. Ik wil tot het eind van het jaar iedere dag een blog schrijven én ik wil het eind van het jaar bereiken zonder eetbuien, zelfs geen kleintje. 

De maanden november en december zijn een ware kwelling voor mijn eetstoornisbrein. Er is zoveel lekkers, er wordt meer dan anders gegeten en mijn angst om dik te worden tijdens de feestdagen is groter dan op andere dagen van het jaar. Ik kom natuurlijk nooit aan omdat ik mezelf aan banden leg. Maar dat heeft wel altijd eetbuien tot gevolg. 

Dit jaar wil ik het anders doen. Dit jaar wil ik wat meer genieten van het lekkers en de gezelligheid die horen bij de feestdagen. Ik weet dat ik ook af en toe wat meer en wat 'ongezonder' kan eten zonder aan te komen. Dat is tenslotte in de zomervakantie ook niet gebeurd. Moet nu dus ook kunnen.  

En iedere dag een blog schrijven lukt me ook wel denk ik, al zullen ze niet allemaal lang zijn. Het zal gaan over de uitdaging om 50 dagen eetbuivrij te zijn, maar ook over andere dingen die ik leuk of interessant vind. In ieder geval zal ik tijdens deze donkere dagen voor kerst zorgen dat er ieder dag, om 21.00 uur, iets te lezen valt.  

eetbuivrije dagen: 1

op mijn bord in week 45 / 2023

Op zondag had T. trek in Chinese nasi met alles erop en eraan van de toko in de stad. Dat is een enorme bak vol, waar hij na het avondeten op zondag ook nog 3 keer van heeft gegeten als lunch. Ik at een kliekje uit de vriezer. Er stond iets anders op de planning, maar dat hebben we toen op woensdag gegeten.

zondag 5/11 

kliekje captain's dinner met een gepofte aardappel en broccoli, sla met komkommer

maandag 6/11 

pastawitlofgratin (met kaassaus) , zondag gemaakt en op maandagavond in de oven gezet tot er een lekker korstje op zat, broccoli, groene sla

dinsdag 7/11

spruitjes, aardappel/knolselderijpuree, varkenswangen met jus, komkommerslaatje

woensdag 8/11

soto ajam (Indonesische kippensoep) met een gekookt ei, rijst en zoetzure komkommers

donderdag 9/11

linzengroentestoofje met aardappelpuree, broccoli en sla

vrijdag 10/11

volkorenpita met feta, kikkererwten, olijven en tomaat, salade van witte kool, broccoli 

zaterdag 10/11

gewokte groente met noedels, omeletreepjes en pindasaus

Alvast een blik op volgende week: waarschijnlijk eet T. dinsdag niet thuis, ik denk dat ik dan wat uit de vriezer haal. Verder geen spannende dingen op het menu, het is een gewone werkweek en dan houden we het makkelijk. 

Chatgpt

Kunstmatige Intelligentie

Als je niet onder een steen leeft dan heb je vast al wel gehoord van AI (artificial intelligence) en chatGPT. AI is in een stroomversnelling geraakt sinds de opkomst van chatbot ChatGPT een jaar geleden. Ik weet er niet veel van, maar vorige week vertelde een collega van mij dat ze er weleens gebruik van maakt.

 Ze gaf wat voorbeelden en vertelde hoe ze dit inzette voor haar werk. Nieuwsgierig als ik ben heb ik een account aangemaakt en ben ik in het weekend de wereld van AI ingedoken.

Lesplan

Om te beginnen heb ik ChatGPT een lesplan laten maken. Ik type de volgende opdracht in het verzoekvenster:

Maak een lesplan voor een mbo niveau 4 opleiding met als onderwerp 'een intakegesprek bij een leefstijlcoach'.

Binnen een paar seconden kwam er een lesplan tevoorschijn bestaande uit:

• lesdoelen
• lesduur
• lesmateriaal
• lesstructuur
• inleiding
• praktijk
• casusbespreking
• reflectie
• afsluiting

De les zag er goed uit, de doelen waren geschikt voor de opleiding en het niveau van de studenten, de adviezen voor een invulling van de les waren goed uitvoerbaar en het geheel was netjes en overzichtelijk opgezet, en ook het Nederlands was foutloos. Ik paste hier en daar wat aan, voegde wat toe en liet wat weg, maar kort gezegd had ik het zelf niet beter gedaan! 

Inhoud van de les

Inhoudelijk stond er overigens niets in. ChatGPT genereerde slechts het frame waar ik zelf nog de inhoud bij moet voegen.  En dat is prima. ik ben de docent en ik weet welke informatie mijn studenten nodig hebben om het examen voor mijn vak te behalen. 

Ik heb nog een paar andere opdrachten ingevoerd en door het programma uit laten werken. Er kan enorm veel, dat is een ding dat zeker is. Nu ik er wat meer over weet begin ik ook steeds beter te begrijpen welke bezwaren er zijn.

Voordelen

De voordelen zijn dus duidelijk. En als ik dit kan inzetten op mijn werk dan is dat alleen maar handig. Vergelijk het met een rekenmachine. Die kan veel meer dan wij zelf kunnen, mits de aangeleverde informatie klopt komt de rekenmachine met het juiste antwoord. Er wordt voorspeld dat AI zal leiden tot grote doorbraken in verduurzaming en de medische wereld, en werknemers enorm veel tijd gaat besparen.

Nadelen

Dat er nadelen zijn lijkt mij ook logisch. Denk aan cyberaanvallen, nepnieuws, copyrightschendingen (werk van muzikanten en schrijvers wordt gebruikt zonder te betalen), internetoplichting ( onder andere door gekloonde stemmen) en militaire systemen. 

Ik beperk me hier tot onderwijs. Leerlingen en studenten kunnen werkstukken laten schrijven en hun huiswerkopdrachten laten uitvoeren door AI. En wie weet straks dan nog wat de student zelf heeft gedaan en wat niet? En wat weet de student die een diploma krijgt? Heeft deze student voor alle vakken gestudeerd en zich verdiept in de lesstof? Of heeft de student AI ingezet om tijd te besparen en hogere cijfers te halen? En zijn de docenten voldoende uitgerust om het verschil tussen het werk van een student zelf en AI te onderscheiden? 

Toekomst

Veel vragen en veel onduidelijk nog.  De technologie verandert snel en als we niet uitkijken lopen we straks allemaal achter de feiten aan.  Ik ga mijn best doen om hier goed geïnformeerd over te blijven zodat ik goed voorbereid ben op wat er nog allemaal gaat komen, want dat dit nog maar het begin is, is een ding dat zeker is!

In de NRC van 4 november 2023 stond een artikel over de top in Bletchley, VK, waar gesproken is over de opkomst van AI. Een aantal zinnen uit dit artikel heb ik verwerkt in mijn blog.

 

op mijn bord in week 44 / 2023

In week 44 was het eten weer erg lekker en stonden er een paar van onze favoriete gerechten op het menu. De Turkse linzensoep is daar een van. Die maak ik een paar keer per jaar en altijd genoeg voor twee keer, nu zelfs drie keer want afgelopen zaterdag at ik het ook al. En dus ook nu weer een portie voor twee in de vriezer. 

zondag 29 / 10

kippenbout in pittige ketjapsaus, zilvervliesrijst, sperzieboontjes, atjar en zoetzure komkommer

maandag 30/10

Turkse linzensoep met een gözleme van de Turkse bakker, sla met komkommer

dinsdag 31/10

hutspot peen en uien, rookworst, sla met komkommer

woensdag 1/11

herfstsalade met oa geroosterde spruitjes en knolselderij, tomaat, komkommer  en daarbij champignons met ui en spekjes op zuurdesemtoast

donderdag 2/11

gebakken aardappels, rodekoolsalade, groene sla met komkommer en tomaat

vrijdag 3/11

wrap met gerookte tofu, champignons en uitje, restje rodekoolsalade, groene sla met komkommer en tomaat

zaterdag 4/11

gewokte groente, noedels, pindakokossaus 

 

gebakje

Vieren 

Er was vandaag wat te vieren op mijn werk. Niet iets heel bijzonders, maar wel iets om met ons allen trots op te zijn. Mijn teamleider vond dan ook dat we wel iets lekkers verdienden bij de koffie. En dus was er gebak. Gebak van een goede banketbakker. Er waren verschillende soorten gebakjes en mijn favorieten, harde mokka's, tompoucen en hazelino's, zaten er ook bij. Ik wist van te voren dat er gebak zou zijn en ook welke gebakjes er zouden zijn, ik had ze namelijk zelf besteld!

Keuzestress

Ik had ze voor het weekend besteld bij de banketbakker in het centrum. Ik weet dat het gebak daar lekker is. Sinds ik de bestelling plaatste gingen de gebakjes rond in mijn hoofd. Niet de hele dag door natuurlijk, maar wel een paar keer per dag. Welke zou ik nemen? Ik had nog niet zo lang geleden een hazelnootschuimgebakje gegeten. En dat was erg lekker en ik zou er best nog een lusten. Maar een harde mokka vind ik ook niet te versmaden, net als een tompouce. Oh wat een keuzestress!

Niets nemen

Keuzestress over het gebakje is een ding, maar ik had ook nog de optie om niets te nemen. Het liefst zou mijn eetgestoorde brein die keuze maken. Maar mijn gezonde brein is momenteel redelijk krachtig en maakte de beslissing om wél een taartje te nemen. Die beslissing nam ik al een paar dagen geleden zodat ik me ook kon verheugen op het lekkers. 

Harde mokka

Ik besloot gisteren dat het een harde mokka zou worden, en dat ik bij die keuze zou blijven. En dat lukte. Toen de dozen op tafel stonden en ik alle lekkere dingen zag heb ik als een van de eersten het gebakje van mijn keuze gepakt. Gelukkig vindt niemand dat raar en ik zag dat er aan het eind van de pauze nog eentje over was, dus ik heb het niet weggekaapt voor de neus van een ander. En dat wist ik eigenlijk wel want niet iedereen houdt van koffiesmaak in gebak. Er waren ook nog twee tompoucen over én zelfs nog een hazelino.  Ik had dus net zo goed als laatste kunnen pakken want mijn favorieten waren niet als eerste op. 

Boterham

Ja, ik heb ook mijn boterham met pindakaas gegeten, zelfs drie kwartier eerder dan normaal! Ik zeg: goed bezig!