op de weegschaal na de mini-vakantie

Uitgebreid ontbijten, een hele pizza, een paar glazen wijn, een stuk kwarktaart, een ijsje, rijk gevulde salades en dik belegd brood. Oh ja, en twee dagen niet naar de sportschool. Ik verwachtte niet dat ik kilo's aangekomen zou zijn, maar toen ik op de weegschaal stond en mijn gewicht exact hetzelfde was als op de dag van vertrek was ik toch wel opgelucht.

Opgelucht omdat ik niet was aangekomen, maar ook opgelucht omdat ik dus kennelijk óók mag en kan genieten van anders eten en wat extra's eten, Voor mijn gezonde brein is dit een enorme opsteker. Want als het 3 opeenvolgende dagen kan, dan kan ik dus ook met een gerust hart af en toe ook een dagje 'anders' kan doen.

Een schooluitje of een dagje weg met T., of met mijn vader of een vriendin behoren dan ook weer tot de mogelijkheden. Dit soort dagen zijn nu een en al stress en plannen zodat ik vooraf, of na afloop, nog kan sporten. Daarnaast wil ik op zo'n dag altijd minimaal ontbijt en lunch, of ontbijt en avondeten zelf in de hand hebben.  Want een hele dag alles loslaten dat kan ik alleen als ik op vakantie ben. Maar nu dus niet meer.

Een dame die ik op You Tube volgde tijdens haar eetstoornisherstel adviseert om alles wat goed gaat te herhalen tot het gewoon is en niet meer spannend. Dit lijkt mij een heel goed advies. 

In het verleden was ik na een paar dagen weg of een vakantie altijd blij dat ik thuis weer terug kon naar mijn normaal. Vandaag had ik dat gevoel helemaal niet. Het gewicht op de weegschaal heeft daar zeker toe bijgedragen, maar ook als dat gewicht anders was geweest zou ik vandaag niet ineens weer heel restrictief zijn gaan eten (hoop ik). Het was namelijk best bevrijdend om wat dingen los te laten. T. had nog een flinke portie eten van gisteren over en at nog keer Chinees, ik maakte een lekkere kom noedels en toe heb ik een grote portie ijs met slagroom gegeten. Daarna geen eetbui gehad, maar dat vind ik inmiddels al bijna een vanzelfsprekendheid.

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 42

terug naar huis en eetbuidrang

Vanmorgen weer uitgebreid ontbeten, en na het ontbijt aan de terugreis begonnen. Die liep iets anders dan we hadden gepland. Ons plan was om onderweg nog even te stoppen om wat boodschappen bij een Duitse super en Duitse bakker te doen. Helaas ging gisteravond de auto van T. (zijn werkauto, een busje) rare geluiden maken tijdens het intrappen van de koppeling. T. heeft alles gecontroleerd maar is geen automonteur dus het was raden naar de oorzaak. Hij had wel een vermoeden en vanmorgen heeft hij meteen met de garage gebeld en het advies was om zo min mogelijk te schakelen.  Besloten om dan maar meteen naar huis te gaan en zoveel mogelijk op de snelweg te rijden en niet nog tussenstops te maken en binnendoor te rijden. Dat was wel jammer maar thuiskomen zonder panne onderweg was nu even belangrijker. En we zijn gelukkig goed thuisgekomen! T. heeft meteen de auto naar de garage gebracht en kan volgende week mijn auto gebruiken voor zijn werk. 

Toen we thuiskwamen was het lunchtijd en had ik erg veel trek. Ik heb een paar boterhammen uit de vriezer gehaald maar moest natuurlijk nog even wachten tot ze ontdooid waren. Vanmorgen een uitgebreid ontbijt en dan ook nog een lunch die ook anders is dan normaal betekent dat ik kan wachten tot de eetbuidrang zich aandient. Ik heb heel erg mijn best moeten doen om er niet aan toe te geven. Een paar keer (niet hardop hoor) tegen mezelf gezegd: "Ik ben dit niet, ik doe dit niet! Dit is verleden tijd!"

Ik was in eerste instantie niet van plan om 's middags nog naar de sportschool te gaan maar besloot, vanwege de eetbuidrang, toch te gaan. En dat hielp. Gelukkig was de eetbuidrang weg toen ik op de loopband stond.

T. bestelde 's avonds Chinees, ik had nog een restje chili in de vriezer staan en heb dit gegeten met een zoete aardappel en salade. Na het eten hebben we het journaal gekeken en de eerste ronde van 2Voor12, met een kop thee en een blokje fudge. 

Ik vind het echt heel fijn om te merken dat de eetbuidrang steeds sneller verdwijnt en dat ik deze vakantie een boel moeilijke situaties goed ben doorgekomen. Het enige waar ik nu een beetje zenuwachtig over ben is hoeveel ik morgenochtend weeg. Als ik wat ben aangekomen vind ik dat vervelend, maar daar moet ik me snel overheen zetten want dat is lichamelijk gezien juist goed. Maar dat is morgen pas. Nu eerst een dag erbij op de teller!

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 41

eetbuitriggers tijdens vakantie

Donderdagochtend, door een kier in het gordijn zie ik een zonnetje. Fijn! Ik heb de wekker gezet op half 9 maar het is pas 8 uur. Toch ik stap uit bed. Ik zet vast een kop thee en duik dan de badkamer in. Ik kleed me zachtjes aan en pak mijn tablet en de thee en vertrek richting de lounge om daar even het journaal van gisteren te kijken en wat blogs te lezen.

T.  wordt even later ook wakker en nadat hij zich heeft gesoigneerd vertrekken we richting ontbijtzaal. Deze is gevestigd in een ander deel van het slot waar we logeren. We zijn vandaag de enige gasten en de tafel is voor ons alleen gedekt. Broodjes, sap, thee, koffie, vleeswaren, kaas, jam, fruitsalade, kwark, yoghurt. De mevrouw dit het heeft neergezet maakt ook nog roereieren voor ons klaar. 

Ik eet roerei met tomaat, twee broodjes, fruit en kwark. Ik zit vol en heel even voel ik me 'slecht'. In mijn hoofd 'hoor' ik het al: "Je hebt teveel gegeten, schande! Waar is je zelfbeheersing, zie je wel, je kan er niets van, geef jou een vinger en je neemt de hele hand, schrokop die je er bent!"

We lopen terug naar onze kamer en het gevoel verdwijnt. We hebben allebei lekker ontbeten en ik had trek en heb zoveel gegeten dat ik verzadigd was. En het is niet erg om een keertje wat meer te eten dan anders. Ik ben vastbesloten om dit ontbijt niet als een trigger te zien want dan verpest het mijn hele dag.

We gaan op pad, richting een wat grotere stad met een grote botanische tuin waar we graag willen kijken. Onze eerste stop voor koffie met wat lekkers pakte niet heel goed uit. Ik kreeg keuzestress van alle lekkere Duitse baksels en koos iets wat bij nader inzien niet echt heel lekker was. En dan gaat het dus helemaal mis in mijn hoofd! Want zo'n groot stuk Duitse kwarktaart is dan zonde van de calorieën en ik zit onnodig vol. Ik had het kunnen laten staan maar mijn calvinistische inslag vind dat ook zonde. En daar steekt weer de 'alles of niets'- mentaliteit haar hoofd om de hoek. Ik moet erg mijn best doen om weerstand te bieden maar gelukkig lukt dit na niet al te lange tijd.

We zijn in de botanische tuin die prachtig is. De zon schijnt uitbundig en mijn jas en vest kunnen uit. Wanneer we alles gezien hebben gaan we op zoek naar een leuke stek om te lunchen. Plan vandaag was T. broodje döner, ik ander broodje en dan gewoon lekker op een bankje ergens in het zonnetje. Zo gezegd zo gedaan.  Ik ga een bakker binnen die ook belegde broodjes verkoopt en kies een broodje gezond uit. Dik boter, veel kaas, gekookt ei, twee plakken ham. Het was een flinke hap, maar ik at het helemaal op. Ik had toch best wel trek ondanks dat stuk kwarktaart. Eetbuidwang begon zich een beetje te roeren maar ook deze keer lukte het me om het te negeren. 

Einde van de dag terug op de hotelkamer, kop thee, appel en even paar uur lezen.  Het restaurant waar we wilden eten gebeld om te reserveren en even gecheckt of ze, behalve schnitzels, ook maaltijdsalades op de kaart hadden. Gelukkig was dat het geval.

Mijn keus was snel gemaakt, en die van T. ook. Weer lekker gegeten en deze keer geen last van eetbuitriggers of eetbuidrang. Wel een beetje ongemakkelijk gevoel over wat ik allemaal heb gegeten vandaag. Veel meer dan normaal en ook een stuk ongezonder dan ik gewend ben. Daarom ben ik blij dat we morgen weer naar huis gaan.  Twee nachten in een hotel is leuk, maar langer hoeft voor mij niet. En voor T. eigenlijk ook niet, net als ik vindt hij het ook fijner wanneer we zelf voor het avondeten kunnen zorgen als we op reis zijn en is een paar dagen buiten de deur eten prima, maar daarna wil ook hij gewoon weer zijn eigen ding doen.

Morgenochtend is er een ontbijtbuffet want er zijn inmiddels wat meer gasten in het hotel.  Was best luxe om de eetzaal voor onszelf te hebben en een mevrouw die voor ons zorgde. Kwaliteit van het ontbijt was goed dus dat zal morgenochtend ook wel weer zo zijn.  Ik weet nu wat me te wachten staat en dat vind ik ook wel fijn.  En daarna rijden we weer richting huis.

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 40

met een eetstoornis op vakantie

Vanmorgen vertrokken we voor een paar dagen naar Duitsland. Ik heb een boterham met pindakaas en twee appels meegenomen. De boterham was voor onderweg, omdat ik halverwege de ochtend meestal trek krijg. De rit naar onze eindbestemming duurde volgens de navigatieapp 1,5 uur, maar omdat wij de reis ook al als onderdeel van de vakantie zien maken we daar ook wat leuks van. Onderweg hebben we ergens koffie gedronken en heb ik mijn boterham gegeten. T. had wat later ontbeten dan ik en nog geen trek.

In Duitsland aangekomen hebben we nog een tussenstop gemaakt in een kleine stad en zijn we daarna doorgereden om in een wat minder bebouwde omgeving te lunchen. We vonden een leuk zaakje, naast een schapenboerderij, waar ze burgers, salades, pannenkoeken en broodjes op de kaart hadden staan. T. nam een lamsburger, ik een salade met schapenkaas en roggebrood. Het was al 14.00 uur en we hadden nu allebei honger. Het eten smaakte ons goed. Voor mij was het op dat moment voldoende, maar ik had iets meer brood gewild om echt verzadigd te zijn.

Door naar het hotel waar we om 15.00 uur konden inchecken. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, kopje thee gezet op de kamer en een appeltje hadden gegeten hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt. 

Terug op de kamer even wat uitgerust en op de laptop een restaurant gekozen. Gelukkig vooraf gebeld om te reserveren.  Bleek dicht te zijn in verband met Koningsdag! Rare toestand, maar misschien heel gewoon als je zo dicht op de Nederlandse grens een zaak hebt, misschien omdat het personeel uit Nederland komt?  Toen besloten om het op de bonnefooi iets te zoeken. Er waren een paar opties in en om het stadje waar we vertoeven.

Omdat we graag bij een restaurant wilden eten waar ze goede schnitzels en andere traditionele gerechten hebben, en dat restaurant dus dicht was,  besloten we om een pizza te eten. De hoteleigenaar had een paar zaakjes aanbevolen, waaronder de pizzeria, gerund door een Italiaans echtpaar. En dat bleek een schot in de roos! Heerlijke pizza gegeten en een lekker glas rode wijn gedronken. Ik heb de hele pizza op want ik had inmiddels echt honger, het was ook al 19.00 uur.

Onderweg naar de auto liepen we langs een ijssalon, ook gerund door Italianen, en daar heb ik een ijsje gekocht. Een bol Schwarzwalderkirsch en een bol pistache. Thuis is een ijsje een enorme trigger om nog meer te willen, maar deze keer heb ik daar geen last van gehad. 10 Minuten later waren we weer bij het hotel en heb ik op onze kamer nog een kop thee gezet en deze blog afgemaakt.  Ondanks het andere eten en op andere tijden eten, is het niet tot een eetbui gekomen. Iets waar ik erg blij mee ben. 

Spannend wordt het morgen bij het ontbijt, Ook dat kan triggerend zijn want dat is de start van de dag en voor het alles of niets denken en het reptielenbrein is dat best lastig. Maar ik ben me er van bewust dat de eetbuidrang op de loer ligt en toe wil slaan, ik ben tot op de tanden er tegen bewapend, dus kom maar op!

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 39

omdat ik het waard ben

Deze slogan heeft bij T. en mij jaren voor veel lol gezorgd. We riepen het, en vele variaties, te pas maar vooral ook te onpas!  Omdat je behaard bent! Omdat je bejaard bent! Omdat je een taart bent! Vandaag vond ik het leuk om de slogan als titel te gebruiken. 

Ik ben namelijk naar de kapper geweest. De laatste keer was zes maanden geleden en de voorlaatste keer anderhalf jaar geleden. Ik ga dus niet zo vaak. 

Tot zo'n 12 jaar geleden had ik heel kort haar en ging ik om de 6 weken. Ik liet het dan knippen en omdat ik al wat grijze haren had ook verven. 

Vanaf het moment dat ik mijn haar liet groeien ben ik ook gestopt met de verfbeurten. Ik heb donkerbruin haar met inmiddels over mijn hele hoofd grijze haren. Van veraf zie ik er nog niet grijs uit, maar kom je dichterbij dan zie het wel. Ik ben erg blij met mijn steile haar en de kleur. Het is inmiddels behoorlijk lang en ik wil het nog wat langer hebben zodat ik het in een goede knot kan draaien. 

Na een half jaar was het aan de punten een beetje sleets geworden en moest er een centimetertje af. Omdat ik een kappersbezoek niet echt leuk vind stel ik het meestal uit, soms dus wel een jaar! Maar ik wil er ook fatsoenlijk uitzien en omdat ik mezelf al genoeg te kort doe besloot ik deze vakantie wat meer aan en voor mezelf te doen. Ja, omdat ik het waard ben!

Vandaag dus een bezoek aan de kapper. Ik kom al jaren bij dezelfde salon waar ik al jaren wordt geknipt door dezelfde kapster. Het is een hele aardige vrouw,  maar we hebben niet veel gezamenlijke gespreksstof. Ik zet dan dus even mijn andere 'pet' op en klets lekker mee over de koetjes en kalfjes en haar recente moederschap. 

Na een half uur sta ik weer buiten, want föhnen en stijlen is niet nodig, De wind en zon doen het eerste en met steil haar dat goed geknipt is valt er weinig te stijlen. Mijn vers geknipte pruik ziet er mooi uit en ik kan er voorlopig weer even mee door!

Morgen gaan we op pad. Ik heb er zin in maar voel wel een lichte spanning want hoe zal het gaan met het eten? 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 38

andere tijden - deel 1

Mijn hoofd zit er vol mee, eetregels met betrekking tot wat, hoe laat en waarmee ik eet. Gisteren ging het over bestek, vandaag over eettijden. Een beetje houvast is prima, en de meeste mensen hebben routines met eten. Maar het stopt normaal te zijn wanneer je niet flexibel om kan gaan met deze routines. Wanneer ik thuis of op mijn werk ben vind ik flexibel zijn heel moeilijk, op vakantie heb ik er minder problemen mee. Daardoor weet ik dat ik wel losser kan zijn en vind ik het tijd om daar nu ook stappen in te zetten.

Op een normale werkdag sta ik om half 6 op. Ik ga naar beneden, zet thee, ruim de vaatwasser uit en zet mijn havermoutpap in de magnetron.  Ik heb de pap 's avonds al voorbereid door er water, melk en kaneel bij te doen. Tegenwoordig heet dat overnight oats. Ik eet het alleen niet zo maar kook de pap eerst nog. Ik heb daar een heel procedé voor want in totaal gaat de kom drie keer in de magnetron. Dan maak ik mijn lunch en doe ik mijn make-up op. Tegen de tijd dat ik met alles klaar ben is mijn havermoutpap voldoende afgekoeld en, heel belangrijk, lekker dik geworden. Ik ga pas eten als het half zeven is en geen minuut eerder. Ik kijk zelfs op de klok om te kijken of ik al kan beginnen met eten. Later is niet erg, maar eerder kan echt niet.

Door naar de koffie en de boterham met pindakaas die ik in de eerste pauze, op een werkdag is dit van 10.45 uur tot 11.15 uur, drink en eet. Ik blokkeer de vaste pauzes in mijn digitale agenda en probeer al mijn afspraken om deze pauzes heen te plannen. In een school is dat vrij gebruikelijk, de meeste collega's houden zich aan de vaste pauzetijden omdat het gezellig is met elkaar koffie te drinken en te lunchen. Maar soms lukt het niet en heb ik een overleg. Nu is het niet raar om tijdens een overleg iets te drinken en te eten dus dat doe ik dan ook. Ben ik vrij dan heb ik in de ochtend de sportschool bezocht en is mijn koffiepauze tussen 11.45 uur en 12.00 uur en niet eerder. Ook hier kijk ik op de klok of ik al 'mag'. 

Lunch eet ik op werkdagen tussen 12.45 uur en 13.15 uur. Ook hier geldt dat ik wel later mag lunchen, maar niet eerder. Ook voor mijn middagsnacks (een snoepje, een appel en een handjes nootjes) gelden vaste tijden. Net als voor het avondeten, het toetje en de thee en de fudge. En voor alle eetmomenten geldt  dat iets later okay is, iets eerder niet. Ik weet dat de wereld gewoon doordraait als ik me niet aan deze tijden houd, maar ik vind het wel ontzettend vervelend als het, door externe omstandigheden, niet kan. 

Lunchen buiten de deur of bij een vriendin? Lastig maar wel te doen als ik de tijd afspreek waarop we elkaar treffen. En dan kan ik ook wel iets flexibeler zijn. T. weet dat we om 19.00 uur aan tafel gaan, daar zijn we allebei op ingesteld. Wanneer het zijn beurt is om te koken is hij wel eens iets eerder klaar, meestal zeg ik dan dat ik nog even naar de wc moet om zo het startmoment te rekken. 

Over het algemeen lukt het me om mijn eettijden aan te houden maar het is niet altijd makkelijk en zeker niet fijn om zo dwangmatig met de klok bezig te zijn als het op eten aankomt. Overmorgen gaan we er even op uit voor drie dagen, ik ga mijn uiterste best doen om eens een aantal dagen totaal niet bezig te zijn met de tijd. 

Als we weer terug zijn zal ik een serieuze poging doen om het aan te pakken, te beginnen bij het ontbijt. Ooit kreeg ik tijdens een van mijn therapiesessies het advies om met een dobbelsteen te gooien en dan het aantal ogen te gebruiken om x aantal minuten eerder te gaan eten. Nooit gedaan want ik had geen dobbelsteen. Nu kan ik dat wel doen wat ik heb nu wel een dobbesteen(app).  Ik denk dat ik nu meer gemotiveerd ben dan destijds. 

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 37

lepeltje lepeltje

Nee, wees niet bang, geen slaapkamerverhalen op deze blog. Deze post gaat over een eetregel die te maken heeft met het gebruik van een lepeltje voor dit en een lepeltje voor dat. 

Mijn havermoutpap eet ik altijd met dezelfde lepel. daar hebben we er drie van maar ik ben de enige in huis die dit fijne lepels vindt. Het is een tussenmaat, vrij rond en zwaar. Ik hoef niet bang te zijn dat ik niet met deze lepel kan eten want er zijn er genoeg en bovendien is 's ochtends alles schoon want dan is de vaatwasser net geleegd.

Dan heb ik ook een lepel voor soep. Daar zijn er twee van. Ook niet de favoriete lepel van T. om mee te eten maar wel een lepel die handig is voor veel dingen want deze lepel heeft een vrij lange steel. Nu eten we niet iedere dag soep, en wanneer ik deze lepel wil gebruiken is er altijd wel eentje beschikbaar. 

Dan heb ik nog een lepeltje voor mijn vla, eentje voor mijn ijscoupe en eentje voor mijn kwark. Drie verschillende lepeltjes. En van die lepeltjes zijn er niet meerdere exemplaren. Deze lepeltjes liggen in de besteklade in het vakje met de kleine lepeltjes. 's Avonds na het eten gaat T. met zijn toetjes op de bank zitten, ik eet mijn nagerecht aan tafel terwijl ik wat blogs lees. Voor het toetje leg ik daarom ook nooit bestek neer wanneer ik de tafel dek. 

T. pakt zijn eigen toetje uit de koelkast en pakt dan ook zelf een lepeltje. En het is natuurlijk geen verrassing dat ik met argusogen kijk welk lepeltje hij dan pakt. Soms pakt hij mijn lepeltje en dan spring ik nog net niet op om het uit zijn handen te grissen. Omdat T. dat lepelgedoe flauwekul vindt zeg ik er niets van en wacht ik gewoon tot hij zijn toetje op heeft. Dan kan ik daarna het lepeltje gebruiken. Wat ik ook wel doe is het lepeltje voor we aan tafel gaan alvast verstoppen. Dan leg ik het op een andere plek in de besteklade. Probleem opgelost! 

Dit gedrag rondom zoiets pietluttigs als lepels is natuurlijk raar. En daar wil ik nu wat aan gaan doen. Eetbuien zijn onderdeel van mijn eetstoornis, maar ook regels rondom bestek en servies hebben een impact op mijn manier van eten en dit moet ook een keer stoppen. 

Nu ligt het niet erg voor de hand om ineens allerlei ander bestek en servies te gaan gebruiken. Ik heb het idee dat het eten me beter smaakt, de thee en koffie lekkerder zijn, wanneer ik het eet of drink met bepaald bestek en servies. Ik weet dat anderen dit ook hebben en iedereen zal het me eens zijn dat een goede wijn niet lekker drinkt uit een plastic of kartonnen bekertje. En dat eten van kartonnen bordjes bij een feestje kan, maar normaal gesproken doe je dat ook niet. 

Misschien maak ik het groter dan het is, is het nu niet zo heel belangrijk en kan ik beter iets anders aanpakken, zoals de regels rondom eettijden. Daarover morgen meer. 

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 36

zaterdag 23 april 2022 - buiten de deur eten

Eind februari had ik een week vakantie. In die week heb ik niet veel gedaan en dat was prima. T. was aan het werk, ik las een paar boeken, ging naar de sportschool en vulde mijn tijd met wat lummelen in en om het huis. Aan het eind van de week bedacht ik dat het wel fijn zou zijn om in een volgende vakantie, de meivakantie van twee weken, even samen op pad te gaan. 

Als verrassing voor T. ben ik op zoek gegaan naar een leuke bestemming. Ik vind Duitsland een fijn land om naar toe te gaan en bovendien is het goed aan te rijden voor een paar dagen. Ik zocht en vond een vrij sjiek hotel en plaatste de reservering. Op Koningsdag vertrekken we en gaan we voor 2 nachten naar Duitsland. 

Op het moment van reserveren denk ik dan niet te lang na over het eten en hoe dat dan moet.  Drie, misschien wel vier keer lunchen buiten de deur, twee keer ontbijt in het hotel en ook twee keer avondeten in een restaurant. Nu het vertrek aanstaande is ben ik er natuurlijk wel meer over aan het nadenken. Zo'n paar dagen weg is een uitdaging twee punt nul voor mij en ik begin al een beetje spanning te voelen.

Het ontbijt zal ongetwijfeld een heel uitgebreid buffet zijn met warme en koude gerechten. Ik vind dat allemaal erg lekker maar weet uit ervaring dat teveel eten een trigger kan zijn om nóg meer te nemen. Natuurlijk is het niet erg om wat extra te eten bij zo'n ontbijt en omdat we er twee keer aanschuiven kan ik de eerste dag ook al bedenken dat ik iets wat ik erg lekker vind op de tweede ochtend ook nog kan nemen. 

Lunch is nooit zo'n probleem. De meeste zaken hebben wel iets met salades en brood, of soep met brood.

Maar dan het avondeten, dat is altijd heel lastig buiten de deur.  T. en ik hebben afgesproken dat we een avond iets gaan eten bij een restaurant waar schnitzels op de kaart staan en dat we op de andere avond proberen een restaurant te zoeken waar veel of alleen maar vegetarische gerechten op de kaart staan. 

Gelukkig kan ik de komende dagen via het Internet al op zoek gaan naar een schnitzelparadijs waar ook iets van mijn gading te eten is. Ik vond er al een waar een met paddenstoelen gevulde hartige pannenkoek op de kaart stond. Dat lijkt me heerlijk. Ik zag ook diverse gelegenheden met maaltijdsalades met kip of vis. Ook prima! Kan allemaal mochten we geen vegetarisch restaurant vinden. 

Ik ga me nu vooral voorbereiden op drie gezellige dagen met T., en niet teveel nadenken over het eten. De spanning zal op de dagen dat we weg zijn af en toe even oplopen, maar ervaringen uit het verleden betekenen dat ik, mijn gezonde brein, weet dat ik daar ongeschonden doorheen kom. Het allerbelangrijkste voor mij is dat ik geen eetbui heb en dat iets meer en anders eten dan gebruikelijk heel normaal is op een vakantie. En stiekem ben ik ook heel blij dat ik dan even een paar dagen vakantie van de sportschool heb!

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 35

vrijdag 22 april 2022 - moe

Wanneer ik 's ochtends wakker wordt kijk ik altijd even op mijn telefoon (die op niet storen staat!) hoe laat het is. Soms kan ik nog twee uur slapen maar vaker is het een kwartiertje voor de telefoonwekker af moet gaan. Dan zet ik het alarm uit, blijf  nog een paar minuten liggen en sta dan op. Ik val nooit meer in slaap, ik moet ook meestal nodig naar de wc.

Vanmorgen stond ik ook tien minuten voor tijd op, ik had mijn tanden al gepoetst en mijn deo opgedaan toen ik me heel slap en ontzettend moe en zelfs een beetje misselijk voelde! Ik heb even aan de wastafel staan wachten of het over ging maar dat gebeurde niet. Toen ben ik terug gegaan naar bed. Ik heb mijn wekker een uur later gezet en mijn ogen even dicht gedaan. Ik sliep niet en na een half uur ben ik toch weer opgestaan. Toen ging het verder goed, dat rare gevoel was weg en ik ben de dag begonnen. Heb alles zelfs nog een beetje sneller gedaan dan normaal en was daardoor maar tien minuten later op school dan gebruikelijk. Niet dat het iemand opvalt, want ik ben een van de eersten die aanwezig zijn in het gebouw.

Ik had vandaag geen afspraken, die maak ik nooit een dag voor en na een vakantie en ik kon rustig mijn werk afronden en wat dingen voor na de vakantie voorbereiden. Ik kon ook wat eerder weg. Ben over de markt gelopen en heb nog een boek bij de bieb opgehaald (Violeta, van Isabel Allende).

Op school voelde ik dat ik erg moe was. Ik heb iedere dag dit jaar gesport of iets aan beweging gedaan, heb minder calorieën tot me genomen omdat ik geen eetbuien heb gehad en ben ook wat afgevallen. Ik heb iets teveel energie verbrand en ik denk dat mijn lijf mij vanmorgen een seintje gaf. Ik besloot dat ik vandaag niet naar de sportschool zou gaan. En dat was geen eenvoudige beslissing. Ik ben nog tig keer van gedachten veranderd want zelfs als ik moe ben heb ik een fijn gevoel na afloop van een sportsessie omdat er endorfine is aangemaakt.

Omdat T. deze week met een grote opdracht bezig is en onze hulp Johan daar ook bij nodig is vond er vandaag geen schoonmaak thuis plaats. We hadden het plan om zaterdag even samen de boel aan kant te maken, maar ik besloot om mijn deel vanmiddag al te doen.  Daar ben ik iets langer dan een uur mee bezig geweest, inclusief het bed verschonen. Ongeveer de tijd die ik anders op de sportschool zou doorbrengen. 

Toen ik klaar was had ik nog tweeënhalf uur over voor het etenstijd was, iets wat ik op een normale doordeweekse dag niet heb, want dan kom ik een anderhalf uur voor het eten thuis van het sporten. Liep even met mijn ziel onder mijn arm, en dacht "zal ik toch nog even gaan sporten?"  Ik hakte de knoop door en bleef thuis.

Ja hoor daar was ie weer, de eetbuidrang!  Want niet sporten hoort thuis in de 'alles of niets' categorie. Maar ik zie de eetbuidrang nu al van verre aankomen en ben er op voorbereid. Want niet sporten betekent niet dat ik moet gaan eten. Er is niets bijzonders aan de hand, ik ben er niet door veranderd, niet door aangekomen in gewicht, hooguit een beetje meer uitgerust dan ik anders zou zijn en valt in de categorie 'beter voor mezelf zorgen'. Dus totaal geen reden om raar te gaan doen met eten. 

Zoals meestal op vrijdag heb ik een lekkere kom noedels met veel groente, omeletreepjes en satésaus gemaakt. Ronde 1 van Twee voor Twaalf gekeken met een kop thee, blokje fudge en stukje chocolade. Want compenseren omdat ik niet gesport heb is niet nodig!

 aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 34

donderdag 21 april 2022 - geen bericht is....

goed bericht! Vandaag weinig tijd en nog minder inspiratie.

 aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 33

woensdag 20 april 2022 - het wordt steeds makkelijker

Het wordt met de dag makkelijker. En het idee van een eetbui gaat me steeds meer tegenstaan. Zo'n twintig jaar geleden ben ik gestopt met roken. Dat was in de eerste paar weken even lastig. Om het makkelijker te maken stopte ik ook even met koffiedrinken. Koffie was namelijk een enorme trigger om een sigaret - in mijn geval een shagje - op te steken.

Het roken zelf miste ik niet eens zo heel erg. Ik was natuurlijk wel verslaafd aan de nicotine, maar meer nog aan de handelingen die erbij te pas kwamen. Pakje shag openen, shagje draaien, aansteken, even rustig zitten, kopje koffie erbij, roken en dan weer door. 

Ik rookte in de tijd dat roken nog overal toegestaan was. Ik rookte op kantoor en later op school in de personeelsruimte, ik rookte in het vliegtuig en in de trein, ik rookte in restaurants en cafés. 

Toen het aantal plekken waar je mocht roken steeds minder werd en we in het schoolgebouw een rokersruimte kregen vond ik het al minder prettig om te roken tijdens werk. We zaten in onze pauzes en vrije uren schouder aan schouder in een kleine, slecht geventileerde ruimte en paften er flink op los. En stonken we een uur in de wind!  Toen we als docenten naar buiten verbannen werden met onze rookwaar vond ik het tijd om te stoppen. Ik had geen zin om tussen de leerlingen te staan. Bovendien wilde ik in mijn pauzes wat eten en drinken en daar zou dan geen tijd meer voor zijn.

Inmiddels ben ik dus zo'n 20 jaar gestopt met roken en heb ik sindsdien ook geen behoefte aan roken meer gehad. In tegendeel, het idee staat me nu enorm tegen. Ik vind de rook stinken en moet er niet aan denken dat ik ergens zou zijn waar veel gerookt wordt. T. rookt af en toe een paar sigaretten, dit doet hij in zijn 'man cave' en nooit in de woonkamer. Ook krijgen we nog wel eens visite van mensen die roken en ook zij steken er bij ons nooit eentje op, tenzij we buiten zitten. 

Weer even terug naar de eetbuien, ik denk echt dat ik er nooit meer een zal hebben omdat het idee aan zo'n vreetpartij me nu tegenstaat. Als ik me voorstel dat ik zoveel snoep en ijs ga eten dan vraag ik me oprecht af hoe ik dat al die jaren met regelmaat heb kunnen doen. Toch blijf ik voorzichtig omdat ik tijdens eetbuidrang nog wel mijn best moet doen om niet voor de bijl te gaan. Eerst die 66 dagen grens waar ik gisteren over schreef bereiken, dan durf ik misschien te zeggen dat ik er echt mee klaar ben.

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 32

dinsdag 19 april 2022 - gewoonte af- en aanleren

Houd ik mezelf voor de gek, wil ik het te graag? Het lijkt erop dat het steeds makkelijker wordt om mijn eetbuidrang te weerstaan. Alsof ik de gewoonte om er aan toe te geven aan het afleren ben.

Gisteren, tweede Paasdag, had ik veel pijn aan mijn armen (ander verhaal, voor een andere keer) en liep ik een beetje te sippen en te miepen. De eetstoornis probeert van dit soort dipjes gebruik te maken en ja hoor, al vrij snel na de lunch kwam de eetbuidrang. Ik at een paaseitje, vertelde mezelf dat dat mocht, ging wat bloggen en lezen op het Internet en korte tijd later realiseerde ik me dat de eetbuidrang weer weg was.

We aten 's avonds een gegrilde bio-kippenpoot, zelf gemaakte coleslaw en Rosevalaardappeltjes. Erg smakelijk en ik at een bord vol. Nam zelfs nog wat meer omdat ik er trek in had. En toen nog vla toe. Ik neem altijd een klein bakje van zo'n 125 ml. Er zat nog een restje in het pak en omdat ik nog lekkere trek had maakte ik dat ook op en zo at ik nog een heel tweede bakje! Was een enorme trigger merkte ik. Normaal gesproken zou ik dan 'alles of niets' gedachten krijgen en vervolgens de koelkast/diepvries/voorraadkast induiken om door te gaan met eten en snoepen.

Maar gisteravond deed ik dat niet. Ik heb de vaatwasser ingeruimd en ben toen met een beker thee, een blokje fudge en twee paaseitjes naar het journaal gaan kijken. De eetbuidrang was al weer over voordat ik het tweede paaseitje at. 

Op internet wemelt het van de sites waarop je kan lezen dat het x aantal dagen duurt om een nieuwe gewoonte aan te leren. Sommige hebben het over 30 dagen, de meeste over 66 dagen. Laat ik er vanuit gaan dat het net zo werkt bij het afleren van een slechte gewoonte, dan ben ik inmiddels bijna op de helft. En als dat echt zo is, is het niet verwonderlijk dat het me nu al minder moeite kost om niet toe te geven aan de drang. Ik juich nog niet, maar misschien kan ik over ruim een maand al een klein vreugdedansje doen. En is het dan ook wel een goed moment om de volgende stap te zetten en een volgende eetregel aan te pakken.

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 31

maandag 18 april 2022 - therapie

Ik wil nog wat kwijt over het boek Brain over Binge. Waar ik heel veel aan heb gehad waren de hoofdstukken waarin de schrijfster vertelde over haar behandelingen en gesprekken met psychologen en waarom dit niet werkte bij haar.

Ik heb die ervaringen ook. Ik heb me meerdere keren gemeld bij de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog. En iedere keer was ik enorm hoopvol dat deze psycholoog, samen met mij, de oplossing voor mijn probleem zou vinden. En dat ik dan na de behandeling een ander mens zou zijn. Een vrouw zonder eetstoornis. 

Ik was ook zo naïef om te verwachten dat tijdens de gesprekken duidelijk zou worden wat de oorzaak van mijn eetstoornis was. Want als ik dat wist, dan kon ik ergens de schuld aan geven en dit misschien verwerken of er mee leren leven en dan was dat een duidelijk afgerond iets. 

Was het maar zo makkelijk. Maar zo ging het natuurlijk niet De therapieën waren zeker niet voor niks, ik heb er veel van geleerd en een aantal dingen waar ik vaak tegenaan liep afgeleerd of beter mee leren omgaan. Maar de eetstoornis bleef, ik vond noch oorzaak, noch oplossing.  En daarin herkende ik wat Kathryn Hanssen ook schrijft. Het ligt niet aan problemen van vroeger of van nu. Het komt niet door mijn jeugd, mijn ouders of wie dan ook. Het eetbuiprobleem en de eetstoornis zijn ontstaan doordat ik ben gaan lijnen.

Lijnen omdat ik iets te zwaar was voor mijn gevoel, dit was ergens rond mijn 34e. Van BMI had ik destijds nog niet gehoord en ik stond ook niet vaak op de weegschaal. Ik stopte met roken en vond dat ik wat gezonder moest gaan leven. De eerste jaren samen met T. gingen we veel uit, naar cafés en restaurants. Ik dronk ook nog alcohol en snoepte meer dan nu. Ook aten we wat minder gezond dan nu. 

Ik ging geen specifiek dieet volgen maar gebruikte een boekje van Weight Watchers en ging punten tellen. En als je dat doet ga je, net als wanneer je calorieën telt,  restrictief eten. Ik had in mijn jeugd veel aan sport gedaan en was daar mee gestopt toen ik naar Londen verhuisde.  Ik fietste wel af en toe maar deed verder niets  aan beweging. Ik schreef me in bij een sportschool en al  gauw vlogen de kilo's eraf.  Ik kocht een goede fiets en ging ook vaker fietsen.

De eetstoornis is er stapje voor stapje ingekomen. Wat minder eten, dingen laten staan, geen alcohol meer, minder vlees eten en meer bewegen. En zo begon ik steeds strenger te zijn voor mezelf. 

Dit was een proces van jaren, geen weken of maanden. Het is erg geleidelijk gegaan. Mijn eerste eetbui herinner ik me niet meer.  Ik herinner me wel een aantal eetbuien uit deze beginperiode. Ik weet nog waar ik was en wat ik at. En terugkijkend kan ik ook maar een reden bedenken waarom ik eetbuien kreeg: restrictief eten en overmatig bewegen. Ik verbruikte meer energie dan ik binnenkreeg en als gevolg hiervan ging het reptielenbrein in de overlevingsstand. Dit hield in dat ik tijdens een eetbui voornamelijk calorierijk eten wilde, veel suiker en vet, om het energietekort aan te vullen. 

Bij een van mijn therapieën, speciaal gericht op boulimia,  heb ik wel geleerd dat lijnen aanzet tot eetbuien, maar zo duidelijk als Hanssen het beschrijft werd dat daar niet voor mij. Bovendien ging het veel meer over mijn persoonlijkheid en vervelende gebeurtenissen in mijn leven. Ik kreeg wat opdrachten mee, moest wat meer eten, wat minder sporten en ik stond iedere twee weken op de weegschaal. Dat laatste vond ik vreselijk want zwaarder werd ik niet. Ik schaamde me iedere keer weer en vond mezelf dan weer stom omdat ik niet had gedaan wat er van me gevraagd werd. Ik heb het 1,5 jaar volgehouden maar tenslotte zelf de stekker eruit getrokken. 

Misschien is nu de tijd rijp voor mij om dit aan te pakken, Misschien was ik er destijds niet aan toe. Hoe het ook zij, het lijkt te lukken om de eetbuien achter  me te laten. Nu de rest nog.

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 30

 

zondag 17 april 2022 - sportschool dicht

Ik ben geen lid van een sportschool die deel uitmaakt van een keten. De sportschool waar ik train wordt gerund door twee mannen en is hun eigen zaak. En omdat de sportschool niet heel groot is en er verder geen personeel is, zijn zij op alle feestdagen dicht. Dus kan ik niet sporten dit weekend.

Dit loste ik voorheen altijd op door een proefles (gratis) aan te vragen bij een filiaal van een grote keten sportscholen in de buurt die wél open was. Ik heb ook wel eens een dagpas bij een sportschool gekocht. 

En toen was er ineens Corona in maart 2020 en gingen alle sportscholen dicht. Ik moest dus iets verzinnen om mijn bewegingsdrang te stillen. Gelukkig had ik in februari 2019 een hele goede toerfiets met 8 versnellingen gekocht en kon ik gaan fietsen. 

Iedere dag maakte ik een tocht. Afhankelijk van de windrichting had ik vier verschillende routes van ongeveer 75 tot 90 minuten. Ik fietste heen altijd met wind tegen, terug wind mee. Ik deed dit alle dagen dat de sportscholen dicht waren in de afgelopen twee jaar, en dus ook met de feestdagen. Regenachtige dagen waren de enige dagen waarop ik niet fietste, en die waren op een hand te tellen. Zelfs toen het onder nul was heb ik gefietst. 

Krachttraining deed ik thuis, in de woonkamer met pakken yoghurt als gewichten voor mijn armen en een matje onder mijn gat om buikspieroefeningen te doen.

Die gratis proeflessen/dagpassen zijn nog steeds een optie, maar met dit weer is het lekkerder om een fietstocht te maken. Dus stapte ik vanmorgen op mijn fiets. Dik aangekleed want het was nog fris, maar halverwege konden de handschoenen uit, sjaal af en zonnebril op. 

Binnenkort is het Koningsdag, ook dan is de sportschool gesloten. Maar die dag vertrekken wij voor een midweekje weg. Als ik niet thuis ben kan ik het sporten makkelijk laten. Dan heb ik er totaal geen moeite mee en zie ik het als een vakantie voor lichaam en geest. Maar wanneer ik thuis ben moet er bewogen worden, of ik nu wil of niet, de bewegingsdrang is dan enorm sterk, sterker dan mijn gezonde brein nu aankan. Na het tackelen van de eetbuien wordt dit mijn volgende project: op een normale (werk)dag NIET sporten en iets anders leuks/niets bijzonders gaan doen. Ik verwacht dat dat ook minder moeilijk is dan ik nu denk en wellicht met dezelfde methode aan te pakken als de eetbuien. 

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 29

 

zaterdag 16 april 2022 - lunchafspraak

Vandaag is de lunchafspraak, die twee keer eerder werd afgezegd, eindelijk doorgegaan. En het was reuze gezellig! Vriendin Ti. ken ik al 14 jaar. Ik heb een korte periode ergens gewerkt waar zij ook werkte. Na mijn vertrek hielden we contact. We delen onze liefde voor Groot-Brittannië en lezen en goede televisiedrama's en films. Voor de Coronapandemie spraken we altijd in een restaurant af voor onze lunch, sinds de pandemie zijn we dat bij haar thuis gaan doen. We zorgen dan allebei voor iets lekkers. Deze keer nam ik soep mee en Ti. had voor lekkere kaas, broodjes en zalige aardbeien gezorgd.  We hebben heerlijk gegeten en bijgepraat. 

Zo'n lunch is een enorme uitdaging voor mij want dan eet ik anders dan normaal. Ik weet dat natuurlijk van te voren dus ik kan me er goed op voorbereiden. Ik heb vanmorgen mijn vaste routine op de sportschool gedaan. Ik heb ook gewoon mijn koffie met boterham met pindakaas gegeten zodat ik niet al in de ochtend uit mijn comfortzone hoefde te gaan.

Eerlijk gezegd denk ik dat ik iets meer had kunnen eten bij Ti. maar ik heb het bij een broodje met kaas en soep gehouden. 's Middags thuis heb ik even een eetbuidrangmoment gehad maar dat verdween net zo snel als het kwam. Ik at een appel, nam wat nootjes en een kop thee. 

Toen het etenstijd was had ik flinke trek en heb ik lekker gegeten. Ik maakte voor mezelf een goodie bowl met zoete aardappel, falafel, ratatouille, broccoli, feta, sla, tomaat en een wrap. Als toetje had ik mezelf ijs met slagroom beloofd. Daar had ik afgelopen donderdagavond al heel veel zin in, maar toen was het door eetbuidrang. Als ik het toen had gegeten had ik het naar binnen geschrokt en er niet van kunnen genieten. Het zou ook een trigger geweest zijn om door te eten. Vanavond  heb ik het rustig opgegeten en er heel erg van genoten.

Andere lunchafspraken veroorzaakten bijna altijd een eetbui na afloop, Het werd ook een soort self fulfilling prophecy (doordat je een bepaalde verwachting hebt komt deze ook uit) en daar had ik nu vooraf al goed over nagedacht. Ik wilde namelijk deze keer aan mezelf laten zien dat ik prima buiten de deur kan lunchen zonder eetbui na afloop. Dat is vandaag gelukt. 

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 28

vrijdag 15 april 2022 - bezig bijtje

Goede Vrijdag, voor de mensen die in het onderwijs werken een vrije dag. Ik ben een bezig bijtje geweest. Meteen na het opstaan de was uit de machine gehaald en buiten opgehangen. Het was nog grijs buiten en de luchtvochtigheid was 99%. Dan duurt het drogen lang. Toen ontbeten en daarrna mijn sporttas gepakt en naar de sportschool gegaan.

Vrijdag is hier schoonmaakdag. Meestal doet T. het, of onze hulp Johan. Maar vandaag waren T. en Johan samen met een klus bezig. Dus heb ik na het sporten de slaapkamer, de badkamer en wc schoongemaakt. Ook het bed opgemaakt met schoon beddengoed. De zon scheen inmiddels uitbundig en ik kon de was al binnenhalen en opbergen.  Even een stofzuiger door de woonkamer gehaald zodat het overal in huis weer netjes was.

Koffie gedronken en toen twee tassen aan mijn fiets gehangen en alle boodschappen bij de lokale supers en op de markt gedaan. Ik wilde nog asperges kopen maar bij de Lidl lagen nog twee zakken met hele dikke met een - zo op het oog - houten onderkant. Bij Appie vond ik ze te duur dus moeten we wat anders verzinnen om met Pasen te eten.

Na de boodschappen thuis geluncht en voor mijn kopje koffie na de lunch ben ik terug gefietst naar de stad om dit bij de bieb te drinken.  Daar stond ook een boek voor me klaar, hoop dat het wat is want ik heb nog maar een half boek over voor dit weekend.

Voor mijn avondeten een wokpan met veel groente, noedels en satésaus gemaakt. Na het eten géén Twee voor Twaalf gekeken, want vanwege Goede Vrijdag was dat niet op tv. Jammer. We hebben een stukje van Het Verhaal Van Nederland gekeken, ook niet onaardig en goed om de kennis van onze geschiedenis weer even op te frissen.

Morgen ga ik lunchen bij vriendin T.  Zij was een paar weken geleden ziek en moest afzeggen. Nu gaat onze afspraak door. Ik heb er zin in!

27 dagen aaneengesloten eetbuivrij

donderdag 14 april 2022 - eetbui uit gewoonte

Ik ben zo aan eetbuien gewend op avonden dat ik alleen thuis ben, dat ik ben vergeten hoe fijn het is om gewoon iets lekkers klaar te maken voor mijn avondeten en daarna rustig op de bank te gaan zitten en televisie te kijken. Vanavond was zo'n avond. Ik maakte en salade met tonijn en ei en nam er twee sneden zuurdesembrood bij. Na het eten heb ik naar Ik Vertrek van afgelopen weekend gekeken. De eetbuidrang was er, en vrij sterk ook. En het argument om mij om te praten was een oude bekende. "Morgen ben je vrij, dan hoef je niet eerst een hele dag naar school voordat je met een schone lei kan beginnen. Nee, je kan meteen na het ontbijt naar de sportschool, dus waarom zou je niet even van het moment gebruik maken. Niemand die het ziet, niemand hoeft het te weten. Je kan morgen weer opnieuw beginnen."

"Nee", zei mijn gezonde slimme brein "Doe het niet. Je weet dat je dan vannacht slecht slaapt, je morgen de hele dag enorm rot en stom voelt en dan ook weer allerlei dingen niet mag eten want je moet de eetbui compenseren". En je wilt morgen toch noedels met satésaus eten? En zaterdag heb je een lunchdate, ga daar lekker van genieten. Ook heb je jezelf zaterdagavond een lekkere kom ijs met slagroom beloofd. Als je die nu al zou nemen zou je er niet van genieten en als je dit zaterdag neemt geniet je er wél van. Dus doe het niet, neem wat lekkers bij thee en ga daarna lekker slapen". 

De eetbuistoornis sputterde nog wat tegen, zorgde dat ik een beetje onzeker werd over mijn keus voor het lekkers bij de thee. Misschien moest ik dat maar helemaal niet nemen want het zou een triggerende werking kunnen hebben. Toch een blokje fudge en twee paaseitjes gegeten. En dat was echt genoeg. En de eetbuistoornis droop uiteindelijk vrij snel weer af.  Ik kan er weer een dag bij tellen!

26 dagen aaneengesloten eetbuivrij

woensdag 13 april 2022 - 25 dagen

Voor mij is dit een heel kleine, maar desondanks niet minder belangrijke, mijlpaal. Al 25 dagen heb ik geen eetbuien gehad. Zo lang heb ik het wel eens eerder volgehouden, maar ik meen me te herinneren dat ik het toen een stuk lastiger vond. Niet dat het nu heel makkelijk is, maar ik heb er een ander gevoel bij. Het bloggen over de eetstoornis, hoe het gaat met de eetbuidrang en wat er in mijn hoofd omgaat heeft hier een grote rol in. De aanmoedigingen die ik in de reacties krijg helpen me ook enorm. Toen ik gisteren niets te melden had waren een aantal lezers oprecht bezorgd om me en hun lieve berichten doen me altijd veel goed.

Ik heb de afgelopen 25 dagen een aantal momenten gehad waarop ik gehoor had kunnen geven aan de eetbuidrang. Ik was een aantal avonden alleen thuis en tijdens mijn werk was er ook voldoende gelegenheid om eten te kopen en te eten. Maar ik gaf er geen gehoor aan. Omdat ik niet de volgende dag wilde compenseren, niet met een eetbuikater wilde opstaan, maar ook niet op mijn blog wilde schrijven dat het niet gelukt was.

Ja, natuurlijk kan ik iedereen om de tuin leiden, maar dat is het laatste wat ik zal doen. Daar heb ik mezelf mee.  Aangezien dit blog voor mij ook een 'dagboek' is waar ik later nog in terug wil lezen zou het ook heel stom zijn om hier een potje te gaan zitten jokken. 

Hoe ga ik het vieren dat ik het al 25 dagen volhoud? Niet. Ik heb nu nog niet het euforische gevoel dat dit een afgelopen verhaal is. Daarvoor wil ik nog veel langer eetbuivrij zijn én een aantal andere eetregels om zeep helpen. Voorlopig blijf ik tellen en bij honderd dagen ga ik het vieren! Vandaag ben ik gewoon heel blij en ga ik tevreden naar bed zo meteen.

aantal dagen aaneengesloten eetbuivrij: 25

dinsdag 12 april 2022 - geen blog vandaag

Geen blog vandaag, maar ook geen eetbui! Dus:

24 dagen aaneengesloten eetbuivrij.

maandag 11 april 2022 - anders denken

Goed geslapen van zondag op maandag, toch zat ik niet zo lekker in mijn vel vandaag. Dit heeft overigens niets te maken met eetbuistoornisproblematiek maar met andere klachten waar ik me zorgen over maak. Hiervoor ben ik al in behandeling, maar veel is nog onduidelijk en geeft me de nodige stress. Maandag 16 mei een afspraak bij een specialist om de eventuele vervolgstappen te bespreken.

De zorgen in mijn hoofd gaan niet heel makkelijk weg. Ik vind het lastig om de knop om te zetten. Op mijn werk lukt het gelukkig wel om me goed te concentreren op de dingen die ik doe en om ook productief bezig te zijn. De afleiding van het werk zelf maar ook contact met collega's is fijn.  Toch heb ik op een dag als deze meer last van eetbuidrang. De roes van de eetbui zou dan een middel zijn om even de negatieve emoties te vergeten. Althans, dat is wat het reptielenbrein denkt. Ik weet dat het niet zo werkt en moest me vandaag daarom extra hard inspannen om de signalen te negeren.

Hoe deed ik dat? Allereerst bedacht ik hoe ik mijn werk eronder zou lijden als ik op school al zou beginnen met een eetbui. De winkels zijn dichtbij dus ik zou makkelijk eetbuivoer kunnen kopen. Maar dat zou me zo van mijn werk houden dat er van werken niet veel meer zou komen. 

Ten tweede stelde ik me voor hoe ik thuis op bank zou neerploffen, nog meer zou eten en dan niet naar de sportschool zou gaan. 

Vervolgens kon ik ook al bedenken hoe ik me morgenochtend zou voelen na een eetbui. Namelijk moe en teleurgesteld en weer helemaal terug bij af.

Tenslotte ben ik erg blij dat ik niet om de zoveel dagen een balansdag hoef in te lassen om een eetbui te compenseren. Die balansdagen zijn niet leuk en zeker niet makkelijk. Je zou denken dat je na zo'n schranspartij de volgende dag nergens mee trek in hebt. Het tegendeel is waar. Omdat je 's avonds in bed al al plannen maakt om na het opstaan meteen te beginnen met compenseren door restrictief te eten, wek je onrust op in het reptielenbrein. Dat weet dan al dat het de volgende dag tekort komt, is er op voorbereid en gaat meteen bij het ontbijt al in de weerstand waardoor de balansdag extra moeilijk is!

Na mijn rondje op de sportschool was de eetbuidrang volledig weg. Gelukkig stond er een heerlijke lasagne op het menu en hebben we lekker gegeten en kwamen er na het eten geen nieuwe aansporingen om toch even de boel de boel te laten. Ik ga zo met een goed gevoel over mezelf naar bed. Van een afstandje de situatie goed bekijken en anders denken (niet meer luisteren naar het reptielenbrein!)  zijn de middelen die ik nu steeds inzet om eetbuidrang het hoofd te bieden. 

de teller staat nu op 23 dagen aaneengesloten eetbuivrij

zondag 10 april 2022 - kort

Een kort stukje vandaag. Ik heb niet veel gedaan. Natuurlijk wel eerst naar de sportschool. Daarna wat huishoudelijke dingen gedaan zoals de de was ophangen en alvast het eten voor morgen gemaakt. 

Ook nog even twee tijdschriften (Onze Taal) die ik altijd van mijn vader krijg bij een oud-collega in de brievenbus gedaan. Bij de bieb een paar boeken opgehaald en de rest van de dag op ons terras in het zonnetje zitten lezen.

Ik had niet veel bloginspiratie en ook geen zin om de stukjes die in concept staan voor publicatie af te maken. Ik moest niets en ik vond het ook heel fijn om weinig tot niets te doen.  Die stukjes komen wel, daar ga ik de komende week weer aan verder schrijven.

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 22

zaterdag 9 april 2022 - boek Brain over Binge

Jaren geleden las ik veel zelfhulpboeken om meer te weten te komen over eetstoornissen en vooral hoe er vanaf te komen. Ik denk dat ik alles wel gelezen heb inmiddels. Het heeft me veel kennis gebracht maar echt helpen deden ze niet. Daarvoor heb je natuurlijk ook meer dan een boek nodig. Je moet de theorie omzetten naar de praktijk, en dat is iets wat ik telkens niet of niet lang genoeg deed.

Er was een boek dat anders was. Dat boek vond ik online en was alleen verkrijgbaar in Amerika. Ik kon ik in Nederland niet als paperback kopen of lenen bij de bieb. De verzendkosten vanuit de VS waren enorm hoog en zo schafte ik voor het eerst een onlineboek aan. Destijds nog best wat gedoe maar uiteindelijk lukte het me om de digitale versie te kopen en op mijn iPad te downloaden. Dit boek heb ik nog en ben ik opnieuw gaan lezen. Het heet Brain over Binge en is geschreven door Kathryn Hansen.

Hieronder een aantal thema's uit het boek die ik zelf interessant vond. Het is een hele beknopte samenvatting, in het boek wordt over alles heel uitgebreid geschreven.

Hansen beschrijft hoe zij een restrictieve eetstoornis ontwikkelde en beschrijft haar eetbuien. Ze vertelt over de therapieën en medicijnen die ze kreeg en dat deze allemaal niet hielpen. Tot ze na een vreselijke eetbui weer eens op zoek was naar een zelfhulpboek en iets vond:  het boek Rational Recovery van Jack Trimpey. Dit boek ging over het stoppen van een alcoholverslaving. Het was voor haar dé sleutel naar succes om te kunnen stoppen met eetbuien.

Zij vertelt dat zij door dat boek op een heel ander denkspoor werd gezet en haar eetbuien niet meer zag als het resultaat van onderliggende geestelijke problemen maar als het probleem zelf. Als je geestelijke problemen de schuld geeft dan blijf je zoeken naar oplossingen en heb je altijd een excuus. Er zijn namelijk in een leven altijd zaken die niet leuk zijn, niet naar wens gaan of verdriet veroorzaken. Die veroorzaken geen eetbuien, die horen bij het leven.

Daarnaast leerde ze van Trimpey dat onze hersenen bestaan uit een zogenaamd reptielenbrein en een hoger brein. Het reptielenbrein zorgt dat we ademen, eten en ons willen voortplanten. Het reptielenbrein stuurt ons de hele dag door berichten om te kunnen (over)leven. Ons hogere brein is het deel van het brein waar beslissingen worden genomen. 

Het reptielenbrein wil graag eten wanneer er een periode van voedseltekort is geweest (restrictief eten / aan de lijn doen) en zendt dan een signaal uit. Het hogere brein kan beslissen om hier naar te luisteren of niet. Het reptielenbrein heeft geen controle over de vrijwillige spieren en kan er dus niet voor zorgen dat je naar de koelkast loopt en deze opent. Dat doet alleen het hogere brein.

Hansen vertelt dat haar reptielenbrein zo gewend was aan de eetbuien, dat het bleef aansporen tot meer. Toen zij besloot om de aansporingen te negeren en ze van een afstandje te bekijken bleek dat zij geen eetbuien meer kreeg. Ze kon zich volledig loskoppelen van deze 'urges'. 

Ze wijdt ook een hoofdstuk aan de oorzaak van de eetbuien. Zij legt de schuld bij het lijngedrag en overmatig bewegen. Het reptielenbrein registreert een constant voedseltekort en wil dat dit aangevuld wordt en geeft signalen die aansporen tot eten, véél eten. De aansporingen negeren en voldoende eten waren voor haar de oplossing naar een eetbuivrij leven.

Ik wil hier nogmaals benadrukken dat ik geen arts of wetenschapper ben, ik ben iemand met een restrictieve eetstoornis en eetbuien die er momenteel alles aan doet om de eetbuien te stoppen en de restrictieve eetstoornis en al mijn regels vaarwel te zeggen. Wat werkt voor mij werkt misschien ook voor iemand anders, maar iedereen heeft ook zijn eigen traject!

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 21 

vrijdag 8 april 2022 - eetbui ik mis je

Je geeft me zo'n heerlijke roes waarin ik even alles kan vergeten. Terwijl ik geniet van de zoete smaken in mijn mond, de lekkere texturen van de koekjes, de chocolade en het koude ijs vergeet ik even dat ik moe ben en dat ik dingen moet doen waar ik niet meteen zin in heb. Ik kan even alles uitzetten in mijn hoofd, stoppen met piekeren en lijstjes maken, bedenken hoe laat ik dit en hoe  laat ik dat doe. stoppen met plannen, gewoon even helemaal niets! 

Even is er geen moeten, zelfs niet naar de sportschool want jij zorgt  dat het programma in mijn hoofd voor vandaag is geannuleerd. Jij zorgt ervoor dat ik kan doen en laten en eten wat ik wil. Ik zie je aankomen en weet dat je mijn dag overneemt. Ik geef me volledig aan je over. Ik bied geen weerstand want ik weet dat dit zinloos is. Je bent me namelijk al een aantal dagen aan het voorbereiden en maakt me helemaal willoos. 

Een eetstoornis is als een slechte relatie waaraan je geen eind kan of durft te maken. Je zit zo vast in de routines die de relatie met zich meebrengt, je overziet niet goed hoe het zal zijn als de relatie voorbij is. Je weet wat je hebt en ondanks alle ellende zijn er ook nog wel goede periodes en daar trek je je dan weer aan op.

En als de relatie dan uiteindelijk over is en je verder gaat met je leven zijn er momenten waarop je die ander toch even mist. Er is nog geen vervanging en af en toe his het heel leeg. Natuurlijk ben je ook aan het genieten van je herwonnen vrijheid, maar het is niet iedere dag feest. Je zit ook wel eens een avond alleen op de bank en dat voelt eenzaam en kaal. Maar terug naar hoe het was, geen denken aan! Dan liever deze leegte.

Gelukkig sta je iedere dag op met het besef dat je niet voor niets uit elkaar bent gegaan. Je haalde het slechtste in elkaar naar boven waardoor je soms hele dagen aan het ruziën was. Daardoor kon je je slecht concentreren op je werk en sliep je slecht. Je ging steeds minder leuke dingen doen omdat je daar geen zin meer in had. En dan weet je weer dat het zo echt beter is. 

Ik was vandaag alleen met eten, ben wel gaan sporten maar heb geen eetbui gehad na het eten. Ik heb weer iets lekkers bij de koffie genomen, nu iets kleins (een stukje chocolade) en ga zo met een voldaan en blij gevoel naar bed. Want ook al mis ik de eetstoornis, ik weet dat het beter is zo.

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 20

donderdag 7 april 2022 - niets lekkers bij de koffie

Ik ben blij dat het gisteren goed is gegaan met mijn lekkers bij de koffie. Maar vanmorgen was ik er minder blij mee. Ik ben expres niet op de weegschaal gaan staan want ik weet dat een muffin niet meteen gewichtstoename betekent. En als ik al zwaarder geworden zou zijn dan zou ik de muffin daar toch de schuld van geven en zou mijn poging om eens iets extra's te eten daardoor een negatief effect hebben en zou het mogelijk meteen de laatste keer geweest zijn.

Terug naar de muffin van gisteren en waarom die me vandaag parten speelt. Bij het ontbijt begon het al. Wel of geen extra fruit in mijn havermoutpap om te compenseren? En toen ik mijn lunch klaarmaakte moest ik beslissen wel of geen gekookt ei erbij te nemen.

Ik heb maar goed naar mijn gezonde brein geluisterd. Een muffin is geen reden om vandaag een balansdag in te lassen. Het is een muffin, geen hele appeltaart! Het is normaal om eens iets lekkers bij de koffie te nemen, het is zelfs gezond in mijn geval om dit te doen want het hoort bij een normaal eetpatroon om af en toe iets te snoepen of te snacken. Mijn ontbijt gewoon gemaakt zoals altijd met wat extra fruit, deze keer met bramen en appel en ook mijn lunchsalade was goed gevuld doordat ik er ook eitje door had gedaan.  Toen ik eenmaal had ontbeten verdween het ongemakkelijke gevoel gelukkig vrij snel. 

De dag verliep overigens verder goed.  We hadden een makkelijke maaltijd op het programma staan: Turkse linzensoep met een gözleme. De gevulde pannenkoek delen we altijd en ik heb geen klein stukje genomen, maar gewoon mijn helft!

Ook op het werk was het prima vandaag, genoeg te doen maar niet teveel, daarom ging ik met een voldaan gevoel naar huis. Bijna weekend en volgende week een korte week, fijn vooruitzicht!

Morgen wil ik oefenen met een keer niet naar de sportschool gaan, maar of dát lukt? Dat is echt een hele grote stap maar ook heel belangrijk want dat is me nog nooit gelukt op een gewone dag. Het sporten is ook een onderdeel van de eetstoornis en hierover zal ik binnenkort meer schrijven. 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 19

woensdag 6 april 2022 - iets lekkers bij de koffie

Vandaag heb ik mezelf een kleine uitdaging gegeven. Gisteren nam ik me dit al voor en vandaag heb ik het uitgevoerd. Ik heb iets lekkers bij de koffie gegeten vanmorgen. Niet in plaats van mijn boterham met pindakaas, maar extra, naast mijn boterham met pindakaas. Ik had nog een lekkere muffin van de bakker in de vriezer liggen, bewaard voor een speciale gelegenheid. Die komt in mijn eetgestoorde hoofd nooit, tenzij het mijn eigen verjaardag is en dan wil ik het liefst een harde mokka of hazelnootschuimgebakje. Die eet ik anders nooit, ook iets waar verandering in moet komen, maar dat is voor een andere keer.

Goed, een muffin dus. Geen supergrote, maar wel een die niet in twee happen op is. Toen ik het op dinsdagochtend besloot kon ik het nog even vergeten, het zou pas een dag later gebeuren. Toen ik vanmorgen mijn eten voor op het werk klaarmaakte en de muffin in de tas erbij deed werd ik toch een beetje nerveus. Zou het wel goed aflopen met die muffin en mij? Zou het verbreken van mijn eigen eetregel een duwtje in de richting van een eetbui zijn? Zou ik niet doorslaan? En niet compenseren door 's avonds weer minder te eten, of mijn blokje fudge niet te nemen? Want dat was natuurlijk niet de bedoeling.

Het plannen van bepaalde voedingsmiddelen, de extraatjes, de lekkere dingen die ik mezelf altijd ontzeg, helpt me om de eetbui op afstand te houden. Ik reageer op de mogelijk drang door te beloven dat het komt, heus, maar niet nu meteen. Klinkt gek en alsof ik de hele dag door aan het praten ben met mijn eetstoornis. Zo is het niet. Maar om het op deze manier uit te leggen is het meest duidelijk voor iemand die geen last heeft van deze rare eetafwijkingen. 

Mijn ijscoupe plan ik ook, ik kijk er op de dag zelf ook echt naar uit. Ik compenseer niet, ik sla daarna ook niet (meer) door. De uitdaging vandaag is er ook eentje die ik moet herhalen. Niet dagelijks, maar zo af en toe zodat ik, wanneer er weer een traktatie is op school bijvoorbeeld, spontaan kan kiezen wel of niet te nemen en daar niet een uur of langer mee bezig ben.

Vandaag lukte het, de muffin was lekker, niet heel bijzonder maar dat mag ook. En ik sloeg niet door, voelde niets bijzonders na afloop en heb niet gecompenseerd. Uitdaging gelukt! Challenge & repeat nu!

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 18

dinsdag 5 april 2022 - dit ben ik niet meer

Een soort mantra in mijn hoofd: 'dit ben ik niet meer'. Iedere keer wanneer ik denk aan een eetbui, al is het maar omdat ik even, heel kort, de zin in een eetbui voel opkomen, dan denk ik dit. 

Helpt het? Het lijkt erop dat het werkt. Ik was dit maar ben dit nu niet meer. En kan ik na twee weken zeggen dat ik niet meer die vrouw ben die eetbuien heeft? Als het niet na twee weken kan wanneer kan het dan wel? Wat mij betreft mocht ik het al zeggen na de laatste eetbui, alleen wist ik toen niet dat dat mijn laatste eetbui was. Was het mijn laatste eetbui? Dat weet ik nu natuurlijk nog niet. dat kan ik ik nooit zeggen, dus ik houd het er maar op dat dit zo was.

Is het nog een beetje te volgen allemaal? En hoe kan dat nou zo ineens, nadat het ruim 20 jaar eigenlijk nooit gelukt is?

Naar aanleiding van de reactie van Izerina (onder de mijmerboom ) om iets meer te vertellen over het boek Brain over Binge van Kathryn Hansen, ben ik een paar dagen geleden dit boek weer gaan lezen. En net als de eerste keer toen ik dit las, nu al weer jaren geleden, viel het kwartje. In het boek wordt een eetbui (binge) niet gezien als het resultaat van allerlei onderliggende problematiek, maar als het probleem zelf. 

Wanneer ik het boek weer helemaal heb gelezen zal ik hier uitgebreider op terug komen. Voor nu is het in ieder geval voor mij weer duidelijk, om te stoppen met eetbuien moet ik stoppen met eetbuien! Dit klinkt heel raar, dat begrijp ik. En ik wil hiermee absoluut een eetbuistoornis of boulimia niet bagatelliseren of zeggen dat iedereen die dit heeft er nu mee kan stoppen. Ik ben geen arts, geen wetenschapper en pretendeer niet dat ik weet hoe je van zoiets af kan komen. Ik ben alleen bezig met mijn eigen traject en dit is wat ik nu doe. Daarnaast betekent dit niet dat ik hiermee ook van mijn eetstoornis af ben. Eetbuien zijn (waren?) daar een onderdeel van. De eetregels zijn niet zomaar weg, dat vereist veel oefening en herhaling.

Dit ben ik niet, dat voelt goed om te zeggen en wil ik kunnen blijven zeggen. Ik ben iemand die geen eetbuien heeft en naar behoefte en zonder regels kan eten. Die persoon wil ik zijn! 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 17

maandag 4 april 2022 - eetbuidrang!!!

Het kon niet uitblijven natuurlijk, de eetbuidrang zou niet voorgoed weg zijn en weg blijven. Vandaag had ik geen heel goede dag, het was koud op school en mijn kacheltje hielp niet veel. Ik had geen druk programma en na mijn les in de ochtend heb ik nog een aantal gesprekken gevoerd met studenten en een toets nagekeken. Maar de werkdruk was niet hoog en soms is dat niet fijn, dan ga ik lummelen.

Op de fiets naar huis was er motregen, maar ik werd er toch drijfnat van. Ik heb mijn sportkleding aangetrokken en ben, voor het eerst in jaren, met de auto naar de sportschool gegaan. Daar wel even lekker ontspannen en een warme douche genomen. Niet te lang want ook zij hebben hogere kosten.

T. maakte lekker eten en nadat we samen hadden gegeten had hij nog een afspraak met een klant. Ik was daardoor na het eten alleen en ineens stak het eetbuimonster zijn kop op. De eetbuidrang was enorm sterk en duurde zeker een half uur. In dat halve uur heb ik op de bank gezeten en naar Sophie op  1 gekeken. Ik merkte dat mijn aandacht er niet bij was en dat ik zin had in nog een toetje, chocolade en koekjes. Maar ik heb er geen gehoor aan gegeven. Ik ben blijven zitten. Toen het journaal begon heb ik thee gemaakt en een blokje fudge gepakt. Daarna heb ik nog een bakje kwark en wat fruit gegeten. Ik had geen trek meer en de enorme behoefte aan zoet was weg.  Het was niet makkelijk, verre van, maar de voldoening die het gaf was een heel fijne ervaring.

Ik heb een aantal dingen gedaan om het gevoel uit te zitten, hierover schrijf ik binnenkort meer. Deze dingen heb ik eerder ook met succes toegepast en nu weet ik dat ik deze moet blijven toepassen. Ik denk namelijk dat dat voor mij de oplossing is.

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 16

zondag 3 april 2022 - eetregel

Tussen de middag eet ik altijd een salade. Ik heb standaard een aantal bakjes in de koelkast staan waar ik een aantal dagen van kan pakken. Ik kook een biet, ik  kook een pond sperziebonen of een stronk broccoli. Er ligt witlof, er zijn tomaten, er is sla, taugé, courgette, paprika en soms gegrilde aubergine. Een avocado en komkommer heb ik ook bijna altijd in huis net als augurkjes. En dan vaak ook nog restjes gekookte groente. In de vriezer mais, kikkererwten, kidneybonen. Mijn salade is iedere dag anders en dat zorgt ervoor dat ik voldoende gevarieerd eet en zo blijft het ook lekker. Een paar keer per week eet ik er ook een gekookt eitje door. Niets mee mis allemaal. Wat heeft dit dan met een eetstoornis en mijn eetregels te maken?

Wanneer ik tussen de middag sperziebonen in mijn salade heb gegeten dan vindt de eetstoornis het niet goed om 's avonds nogmaals sperziebonen te eten. Idem met de andere ingrediënten. Dat betekent dus dat ik heel goed plan wat ik tussen de middag eet en wat er 's avonds op tafel komt. Zelfs de sla die we bijna bij iedere maaltijd eten mag niet dezelfde sla zijn als 's middags in de lunchbox. Er is gelukkig nog wel een verschil tussen rauw  en gekookt. Rauwe paprika tussen de middag en paprika in een warm gerecht 's avonds is geen probleem. 

Bijna altijd lukt het me wel om zo te plannen dat ik niet twee keer dezelfde groente eet op een dag, en als het niet lukt is het niet meteen een drama, ik kan me er overheen zetten door er rationeel over na te denken. Deze eetregel wil ik als een van de eerste gaan verwijderen uit mijn eetgestoorde brein en vanavond ben ik daar mee begonnen. Ik had vandaag in mijn lunchsalade én ijsbergsla én broccoli. Vanavond aten we een ratjetoe van lekkere dingen en weer at ik ijsbergsla en broccoli. Morgen ga ik het weer doen, maar dan met iets anders, waarschijnlijk tomaten. 'Challenge and repeat' zodat het normaal wordt. 

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 15

zaterdag 2 april 2022 - nog een rare reden voor een eetbui

Ging het eergisteren in mijn blog over het overtreden van eetregels, vandaag gaat het over keuzestress. 

Ik plan onze maaltijden altijd vooraf. Op woensdag bestel ik de boodschappen voor de week en T. haalt de bestelling op vrijdag op. In de week dat we deze boodschappen nodig hebben voor het avondeten kan het zijn dat er iets verandert in de planning. Bijna altijd heb ik iets achter de hand. Soms vers, soms in de vriezer, soms maak ik snel iets. Maar het kan gebeuren dat ik ineens niet weet wat ik dan zal eten. 

Dat moment is voor mij heel vervelend, als ik dit een paar uur van te voren weet heb ik nog tijd om iets te bedenken, maar als dit kort voor etenstijd is - en dat is altijd 19.00 uur - dan raak ik in lichte paniek. Mijn gedachten gaan dan alle kanten op en ik ga op zoek in vriezer en koelkast. Er is altijd voldoende te eten in huis, maar ik moet op dat moment een keuze maken en ik weet dan niet heel goed wat. Het moet voedzaam zijn, lekker en niet te veel werk. Ik zou natuurlijk gewoon kunnen eten wat er op de planning stond, maar dat schuiven we dan door en als ik dit niet zou doen verandert de rest van de eetplanning zodanig dat ik dáár dan weer stress van krijg. 

Het is voorgekomen dat ik door deze stress dan een maaltijd maak die niet helemaal naar mijn zin is, bijvoorbeeld niet lekker genoeg. In ieder geval niet 'perfect' en dat kan een trigger zijn voor een eetbui na afloop van de maaltijd. Vaak is het dan een combinatie van triggers want meestal ben ik op zo'n avond alleen thuis. Inmiddels heb ik deze rare reden voor een eetbui aardig in toom. Ik bedenk dat eten gewoon eten is, ook als het niet gepland was en ik er daarom nog geen vreetbui van hoef te maken. En dat ik ook gewoon een broodje en een salade kan maken als  ik het echt niet meer weet. Ook heb ik extra dingen gekocht voor in de vriezer zoals vissticks en ovenkroketten. Met een wrap of broodje en wat groente kan ik hier van genieten. Het is misschien niet de meest gezonde optie, maar dat is ook niet nodig, ik moet van mezelf inmiddels niet meer altijd enorm gezond te eten.

Vandaag ging mijn lunch bij T. niet door. Ik had toch een leuke dag want ik heb gelezen, wat vooruit gekookt voor komende week en een paar afleveringen van het vervolg op Sex and the city gekeken. Ik vind het een leuke serie en dat terwijl ik de originele serie nooit gezien heb! En natuurlijk heb ik mijn ijscoupe met slagroom gegeten en daarna géén eetbui gehad. Dat zet de stand op twee weken.

 dagen aaneengesloten eetbuivrij: 14

vrijdag 1 april 2022

Een stukje zonder titel want deze post gaat over niets in het bijzonder. Vanmorgen stapte ik op de fiets en was het koud met een vrij harde wind en nog wat natte sneeuwvlokken. Ik vond dat niet fijn! Op school was ook het ook koud dus trok ik het kleine elektrische ventilatorkacheltje tevoorschijn om mijn kantoor een beetje te verwarmen.

Ik had een hele lege dag, dat betekent niet dat ik niets te doen had, maar ik had geen vergaderingen of andere afspraken. Ik heb een boel administratie gedaan. Er waren vandaag veel collega's afwezig vanwege ziekte of andere reden en met een klein clubje, allemaal meiden, hebben we gezellig gepauzeerd.

Ik ben een uurtje eerder naar huis gegaan - ik kon compenseren vanwege een langere dag vorige week - en onderweg naar huis nog naar de markt gegaan. Thee gedronken, rondje sportschool en daarna lekker in mijn warme joggingbroek en dik vest op de bank gaan hangen met de digitale NRC. 

T. bestelde voor zichzelf Chinees, ik maakte een heel lekkere pan met noedels, groente, omeletreepjes en pindasaus. Na het eten hebben we  de eerste ronde van Twee voor Twaalf gekeken. Morgenavond ronde twee.

Morgen zou ik lunchen bij mijn vriendin T. Zij heeft een aantal weken geleden een vrije ingrijpende operatie gehad, is nog aan het herstellen maar kan al wel visite ontvangen. We lunchen eens per twee, drie maanden samen. Voor corona gingen we dan uit lunchen, sinds corona doen we dat bij haar thuis en we zijn van plan om dat te blijven doen.  Helaas appte ze me vanmiddag dat ze ziek is,  grieperig maar gelukkig met een negatieve zelftest. Vorige keer moest ik afzeggen want toen had ik griep. Ik heb vorig weekend al knolselderijsoep gemaakt en die blijft nu in de vriezer voor 16 april, als we opnieuw proberen samen te lunchen.  Zij zorgt dan voor lekker brood en beleg. Jammer dat het niet doorgaat, had er veel zin in.

Ik had twee weken geleden het dunne dekbed weer op ons bed gelegd, maar zelfs met sprei is het al een aantal nachten te koud. Vrijdag is bedverschoondag en ik heb het dikke dekbed weer gepakt, die dunne berg ik maar weer even op!

dagen aaneengesloten eetbuivrij: 13