19 van 50 - praatje maken

Schamen

De tijd dat ik me voor mijn vader schaamde wanneer we ergens samen heen gingen ligt gelukkig ver achter me. Ik schaamde me omdat hij met wildvreemden een praatje aanknoopt. Of het nu een meisje of jongen achter de kassa van de supermarkt is, een meneer of mevrouw van het kaartjesloket bij een museum of iemand in dezelfde coupe in de trein, mijn vader maakt een praatje, opmerking of grapje. En vroeger vond ik dat gênant. En nu? Nu doe ik het zelf ook!

Halve gare

Niet lang geleden stond er in de krant dat dit soort praatjes met wildvreemden steeds minder vaak voorkomen. Mensen schamen zich om het doen, bang om door de ander voor een halve gare te worden aangezien. Daarnaast zit tegenwoordig jong én oud met gebogen hoofd in zijn of haar telefoon te kijken en is het vrij lastig om (oog)contact te krijgen. 

In de rij bij een kassa, voor het uitleenloket van de bieb, in de wachtkamer van de dokter, eigenlijk op iedere plek waar mensen bijeenkomen knoop ik weleens een praatje aan met degene voor, naast of achter me. Ik vind het leuk en het gebeurt maar heel zelden dat de ander niet reageert. 

Geen leuk gesprek

Natuurlijk begrijp ik waarom mensen zich in zo'n situatie soms wat ongemakkelijk voelen. Dat is hun eigen ongemak. Het overkomt mij ook dat ik wordt aangesproken. In eerste instantie, heel kort maar, maak ik een inschatting van het type persoon dat mij aanspreek. Is dit een oudere die misschien weinig aanspraak heeft of een kerel die denkt te kunnen sjansen met me. Ik geef altijd antwoord of een reactie en wanneer in de loop van het gesprek blijkt dat ik de persoon niet sympathiek vind en dat er geen leuk gesprek ontstaat dan maak ik een eind aan het gesprek. 

Praatje pot

Mensen die mopperen op de overheid, racistische of discriminerende taal uitslaan, die laat ik liever links liggen. Van zulke gesprekken word ik niet blij, en ik zal de laatste zijn die bij de kassa van een supermarkt hier mijn mening over deelt met een wildvreemde. En het gaat me dan niet eens over gelijk hebben of krijgen, maar ervaring leert dat het lastig is deze mensen de andere kant van het verhaal te laten inzien. Maar een praatje pot, ja, daar ben ik wel voor te porren!

eetbuivrije dagen: 19

18 van 50 - een kijkje in de koelkast - deel 2

In het kijkje in de koelkast van de vorige keer kwam het bovenste, halve plankje, in onze koelkast aan bod. Vandaag het volgende deel met wat er op de bovenste, hele plank, staat. Met als opmerking dat dit een momentopname is, en er dus soms wat meer, soms wat minder, soms wat anders te vinden is. Een * betekent van T., 

• Danio aardbeienkwark *
• Danio perzikkwark *
• potje rilette (paté uit Frankrijk)*
• pot groene tomaten chutney (zelfgemaakt)
• een flesje Nescafe ijskoffie (cadeautje van de Jumbo)
• potje zilveruitjes
• potje cornichons (kleine augurkjes)
• pot gedroogde tomaten in olie
• fles sweet chili saus
• fles barbequesaus *
• pot tamarindepasta 
• fles kruidenazijn (zelfgemaakt)
• fles champignon stirfry saus
• potje Thaise groene curry pasta
• fles witte wijn
• halve liter slagroom
• fles dragonazijn (zelfgemaakt)
• potje zwarte bonen knoflooksaus 

Ook op deze plank veel smaakmakers. We koken en eten graag over de grens en dan zijn een aantal smaakmakers onmisbaar. In de volgende blogs de twee laatste planken, dan de deur en tenslotte de biofresh lades.

eetbuivrije dagen: 18

17 van 50 - regenhoedje

Twee maanden geleden schafte ik een zwart regenhoedje aan bij de HEMA. Het kostte 15 euro, wat ik best veel vond toen ik het kocht. Inmiddels vind ik dat niet meer. Het regenhoedje is die 15 euro dubbel en dwars waard.

Ik heb het in de afgelopen weken al zo vaak op moeten zetten, ik ben de tel kwijt. Wat valt er toch veel regen de laatste tijd. En met mijn hoedje op fiets ik overal naar toe, mijn bril blijft droog, mijn haar blijft droog en mijn make-up loopt niet uit. 

Ik heb geen idee hoe ik eruit zie met dat hoedje op de fiets, maar... zoals de marktkoopman tegen me zei: "Ach meid, wat maakt het uit hoe je eruit ziet, je bent toch al getrouwd!"

eetbuivrije dagen: 17

16 van 50 - zomaar een week uit mijn leven #3

zaterdag 18 november 2023

Ik begin nu eens niet op maandag met mijn weekoverzicht, maar op zaterdag. Ben op mijn normale tijd, 07.30 uur, uit de veren. Ik ontbijt met havermoutpap met rozijnen, goudrenet en speculaaskruiden. Die laatste maak ik zelf in een grote pot waar ik iedere dag een theelepeltje van gebruik voor mijn pap.

Na het sporten ga ik de stad in, daar is het druk want ook in mijn stad is er een sinterklaasintocht. Na de aankomst per boot trekt de stoet, met Sint op zijn paard, naar het centrum. Ik zie de optocht niet, maar wel veel kindertjes met pietenpakjes en opgewonden smoeltjes, leuk! Jammer van het weer, het regent aan een stuk door, maar dat mag hun pret niet drukken!

De boodschappen zijn binnen en na de lunch pak ik mijn boek en kom ik alleen nog van de bank om naar de keuken te gaan voor thee, wat lekkers, nog meer thee en om mijn avondeten te maken.

zondag 19 november 2023

Een droge dag vandaag. Ik ben in de ochtend naar de sportschool, daarna maak ik het eten voor maandag. Vorige keer maakte ik een dubbele portie saus, die heb ik gisteren al uit de vriezer gehaald. Ik kook de aardappelen en grill de aubergines. Nu is het een kwestie van laagje voor laagje opbouwen. Ik doe dit keer geen bechamelsaus over de laatste laag aardappels, maar gesmolten boter. Als de schotel dan op maandag uit de oven komt zijn de aardappelschijfjes bovenop lekker goudbruin gebakken.

's Middags lees ik mijn boek uit en ga ik even snel naar bieb om mijn reservering op te halen .Ik hang mijn kledingkeuze voor deze week vast klaar zodat ik in de ochtend niet hoef te beslissen over wat ik zal dragen. Bij die keuze houd ik rekening met het weer. Op dagen met regen draag ik een lange broek omdat ik daar makkelijk mijn regenbroek over kan aantrekken. Blijft het droog dan trek ik een jurkje aan met een dikke panty en een lekker warm verst. Deze week zo te zien een beetje van allebei.

maandag 20 november 2023

Mijn les verloopt niet lekker. De klas heeft elkaar een week niet gezien, er was vorige week veel lesuitval en zij waren twee dagen op stage. Maandagochtend is dan hét moment om eens lekker bij te kletsen. Ik merk dat ze er niet echt veel zin in hebben vandaag. 

Volgende week ga ik de examenopdracht uitleggen, hier hebben ze al hun aandacht bij nodig, want het is een grote opdracht. Ze moeten gedurende 10 weken een cliënt (vader, moeder, oom, tante, buurman...) begeleiden bij een verantwoord voedingspatroon en bewuster bewegen. Aan het eind van de 10 weken moeten ze een verslag inleveren waarin o.a.: intake, voedingsdagboek, gespreksverslagen, doelen, evaluaties en een conclusie.  Ik moet deze les goed voorbereiden want wanneer ze eenmaal gestart zijn mag ik ze niet meer helpen.    

dinsdag 21 november

In ochtend heb ik een vergadering met mijn zorgcollega's. We bespreken de lopende casussen en bepalen welke dingen we gaan doen. 's Middags heb ik een overleg buiten school. Aansluitend zou ik nog naar een andere bijeenkomst gaan maar ik had er geen energie meer voor. Deze bijeenkomst was aan de andere kant van de grote stad en om er te komen is het een behoorlijke reis, zowel met de auto (file) als met het OV (3x overstappen) als op de fiets (50 minuten enkele reis). Zou betekenen dat ik ik pas tegen 19.00 uur thuis zou zijn. Ik koos ervoor om deze bijeenkomst over te slaan. T. zorgde voor het eten, ik dekte de tafel en kon vervolgens lekker aanschuiven.

woensdag 22 november

Het is koud wanneer ik op de fiets stap, maar wat een prachtige lucht! Ik ben nog te vroeg om te gaan stemmen, ik ga eerst naar school. Daar heb ik twee afspraken met studenten die voor hun mondeling Engels komen. Daarna heb ik pauzedienst. Pauzedienst houdt in dat medewerkers tijdens pauze in de aula surveilleren of een rondje om de school lopen. Ik mag in dit blok tijdens de ochtendpauze naar buiten. Gelukkig is het droog en lekker wandelweer. Samen met een collega lopen we in totaal drie rondjes.

Daarna fiets ik even heen en weer naar het station om te stemmen. Het is druk maar alles gaat lekker vlot en binnen een kwartier ben ik weer terug op school. De rest van de dag verloopt zonder verdere bijzonderheden.

donderdag 23 november

Op school hebben we als eerste een netwerkontbijt. We organiseren dit jaarlijks voor al onze externe contacten. De mensen die je vaak aan de telefoon hebt, of waar je veel mee e-mails leer je zo op een leuke manier kennen. En je leert dan ook nieuwe mensen kennen. We hebben een ruimte die voor dit soort evenementen heel geschikt is. Je kan er met een gezelschap zitten én er is een keuken waar studenten leren koken. Het ontbijt wordt dan ook door onze studenten verzorgd, dat maakt het nog leuker.

Op donderdag heb ik altijd een aantal vaste vergaderingen, dus na het ontbijt gaat mijn gewone werkdag gewoon verder. 

Aan het eind van de dag heb ik nog een moeilijk gesprek. Ik moet eens studente vertellen dat wij haar uitschrijven van de opleiding. Ze begrijpt het maar is wel erg verdrietig en moet huilen. We bieden nazorg en ik verwijs haar dan ook door naar het schoolmaatschappelijk werk. De uitschrijving kwam overigens niet onverwacht.

Mijn rondje op de sportschool einde van de dag was lekker, ik had het even nodig om mijn zinnen te verzetten.

vrijdag 24 november

Van ons hele team zijn er bij het ochtendoverleg 6 collega's aanwezig. De rest is ziek, of op stagebezoek, of heeft een vergadering buiten de deur.

Er komt een sollicitante om een proefles te geven. Samen met een collega zit ik erbij en maak ik een verslag. Leuke dame, leuke les. Maandag komt er nog een kandidaat. 

Omdat het vrij rustig is, en mijn werk af is, kan ik lekker vroeg naar huis. Onze teamleider gaat zelf ook wat eerder. Ik ga nog naar de markt en wanneer ik thuiskom begint het heel hard te regenen. Binnen voor de bui! 

eetbuivrije dagen: 16

15 van 50 - op mijn bord in week 47 / 2023

Het gebeurt bijna nooit, maar deze week heb ik iets gemaakt wat niet heel lekker was. De moussaka die we maandag aten vond ik niet goed gelukt. Ik dacht dat de feta het romig zou maken, maar dat was niet zo. En we misten daardoor de bechamelsaus die normaal boven zit. De rest van de week aten we gelukkig wel lekker.

zondag 19/11

pita sabich , broccoli en spruitjes met hummus, groene sla, tomatensla

maandag 20/11

vegetarische moussaka (zonder de bechamelsaus maar met feta), broccoli en groene sla

dinsdag 21/11

bloemkool, saucijs met uien, aardappelgratin, komkommerslaatje

woensdag 22/11

gebakken kipdij, satésaus, jasmijnrijst, gewokte spitskool en taugé, zoetzure komkommers

donderdag 23/11

chili sin carne, broccoli, groene sla met komkommer

vrijdag 24/11

Nina Bakery pita met falafel, coleslaw, broccoli en andijviesalade met tomaat 

(De pitabroodjes van het merk Nina Bakery zijn niet te vergelijken met de pitabroodjes die je bij de supermarkt koopt. Dit zijn de 'echte'. Ik koop ze bij de horecagroothandel Sligro.)

zaterdag 25/11

gewokte groentjes, rijstnoedels, gebakken tofu en pindasaus - ijs met slagroom en advocaat

Ik kan nu al vertellen dat we op zondag ook lekker hebben gegeten. In de volgende eetweek ook ons etentje met vrienden op donderdag. 

eetbuivrije dagen: 15

14 van 50 - hoe een eetregel erin sluipt - het vervolg

Over de nieuwe eetregel om mijn bakje vla na het eten om 19.50 uur te eten schreef ik een blogje. In dat blogje beloofde ik om nog eens terug te komen op deze gewoonte. 

Nou, ik kan er kort over zijn want de eetregel was er én bleef er. En eerlijk is eerlijk, ik heb niet geprobeerd om het anders te doen. Het idee om deze regel los te laten door het toetje ergens in het half uur na het eten en voor het 8 Uur Journaal te eten was in theorie een prima voorstel, maar in praktijk is er niets van terecht gekomen.

Zo gaat het eigenlijk altijd. Ik weet wat ik moet doen om het anders te doen maar ik doe het niet. Zo ging het ook met alle therapieën die ik heb gehad, de informatie die ik opdeed uit de boeken die ik las en de nuttige tips die ik vond terwijl ik op het Internet aan het surfen was.

Ik kan er inmiddels zelf een boek over schrijven, zou vast ook een succesvol YouTuber kunnen worden met een vlog over het aanpakken van een eetstoornis. 

Ik zie het helemaal voor me, zit ik 's avonds bij Khalid en Sophie aan tafel om mijn boek/kanaal te promoten, word ik uitgenodigd bij Jinek om wat meer te vertellen over deze ingewikkelde materie en reis ik het land door om bij boekwinkels signeersessies te doen! En omdat ik zo ontzettend veel weet en het zo leuk kan vertellen allemaal krijg ik ook nog eens een eigen programma op NPO3! 

Alle gekheid op een stokje, ik blijf natuurlijk gewoon werken waar ik werk en doen wat ik doe, met goede dagen en slechte dagen, de ene keer wat meer eetgestoord dan de andere keer. En die eetregel voor dat toetje? Dat is een blijvertje!

eetbuivrije dagen: 14

13 van 50 - eetherinneringen - burrito's

Hoboken, op steenworp afstand van New York City, midden jaren 90.

Wij, nare ex en ik, logeerden bij vrienden van nare ex in Jersey City. We verbleven er drie weken en sliepen in het 'basement' van hun 'brown stone' huis. Het was half september en schitterend nazomerweer, mijn eerste Indian Summer. 

Ik was nog nooit in New York geweest en in deze drie weken hebben we een groot deel van de stad gezien. Iedere ochtend stapten we op de pont van Jersey City naar Manhattan, waar we bij de Twin Towers aan land stapten. Natuurlijk zijn we ook bovenop de Twin Towers geweest.

Ondanks nare ex, en de nare dingen die hij ook tijdens deze vakantie deed,  was deze reis een fantastische ervaring. Wie ooit zelf in New York is geweest zal dit herkennen. Maar dit stukje gaat niet over de trip zelf, maar over burrito's.

In Jersey City was een Cubaans restaurant waar we een paar keer hebben gegeten. Ik kende destijds al wel wat buitenlandse keukens door mijn jaren in Londen en de vriendschappen die ik daar had met mensen van andere culturen, maar met de keuken van Zuid Amerika was ik niet bekend. 

Ja, mijn vader maakte vroeger regelmatig chili con carne. Met onder andere gehakt, bruine bonen en een zakje kruiden van Albert Heijn. Ik vond het heerlijk, maar het kwam natuurlijk in de verste verte niet in de buurt van een echte Zuid-Amerikaanse bonenschotel. Pas in New York ontdekte ik wat een heerlijke gerechten er op dit continent gegeten worden.

Ik herinner me wraps gevuld met vlees en bonen, geserveerd met frisse salades. Omdat het warm was dronken we er ijsthee bij, ook iets nieuws voor mij. In het restaurant stond Zuid-Amerikaanse muziek aan, de bediening sprak nauwelijks Engels en de sfeer in het restaurant was enorm vrolijk! Ik maakte kennis met burito's, enchilada's en tortillas, met salsa's van pittige pepers en met guacamole. Ik weet niet of de gerechten waren aangepast aan de smaakpapillen van de Amerikanen, voor mij was het nieuw, spannend en erg lekker. 

Ik vond het zo lekker dat ik me, na terugkomst in Nederland, wat meer ben gaan verdiepen in de Zuid-Amerikaanse keuken en er daarna regelmatig peulvruchten op het menu stonden. En dat is nog steeds zo. Ik vind het leuk om nieuwe soorten peulvruchten te ontdekken, bij de Turkse of Aziatische supermarkt en bij de kleinere toko's in de stad. Vlees eet ik nog nauwelijks, maar bij veel gerechten met bonen mis je dat ook niet. En burrito's, lekkere gevulde en opgerolde wraps, mét salsa, salade en guacamole... daar draai ik mijn hand niet meer voor om!

eetbuivrije dagen: 13