In mijn vorige blog schreef ik deel 1 van stiekem eten. Het ging hierover stiekem eten wanneer de gelegenheid zich voordoet. Deze blog gaat over een ander vorm van stiekem eten, namelijk vooraf gepland stiekem eten. Ook met deze vorm ben ik niet onbekend, alhoewel het gelukkig al geruime tijd niet is voorgekomen.
#2: stiekem eten plannen
Het plannen van een stiekeme eetbui, want daar gaat het hier om, hoort echt bij een eetstoornis. Het gebeurt op dagen of avonden wanneer je van te voren weet dat je alleen bent. Je huisgenoten zijn de deur uit of je collega's zijn er niet. Je hebt de kinderen naar bed gebracht. Of je moet in je eentje met de auto een eind rijden. Ruim de tijd en de gelegenheid om ongezien en ongestoord te gaan eten.
Het gaat hier natuurlijk niet om je beker koffie en een croissantje in de ochtend, of je dubbele boterham met kaas die je voor de lunch klaar hebt gemaakt. Dat soort eten hoeft helemaal niet stiekem te worden opgepeuzeld.
Hier hebben we het over eetbui-eten. Wat dat is, is voor iedereen verschillend. Zoveel mensen, zoveel soorten eetbuivoedsel. Meestal is het hoog calorisch door veel vet en/of suiker. Het zijn voedingsmiddelen die je van je strenge eetstoornis niet in huis mag hebben en dus moet je er speciaal voor de deur uit om ze aan te schaffen. Je gaat met voorbedachte rade naar de winkel (of benzinestation of bedrijfskantine) en je koop je eetbui-eten voor juist dát moment waarop je weet dat je alleen zal zijn.
Zoals ik eerder aanhaalde komt het bij mij niet zo vaak voor. Ik ben meer een stiekeme gelegenheidseter zoals ik omschreef in deel 1. Maar de keren dat ik een eetbui plande nam ik het er goed van.
Zo waren in het verleden de vrijdagavonden waarop mijn man T. een avondje uit ging met zijn vrienden voor mij een avond alleen. Daar kon ik soms echt naar uitkijken. Niet eens vanwege het stiekeme eten, maar ook omdat ik dan even alleen was. Op mijn werk ben ik de hele dag onder de mensen, thuis heb ik een partner, en soms is een avondje met alleen mijn eigen gezelschap ook wel eens lekker.
Op zo'n vrijdagavond zat de werkweek erop, het weekend lag voor me en met de wetenschap dat ik de volgende dag niet heel vroeg op hoefde én mijn eetbui ongedaan kon maken in de sportschool, begon ik soms al 's middags op het werk met bedenken wat ik zou gaan eten.
Het gebeurde dat het eten dan ook al op het werk begon, maar meestal ging het daar nog goed maar maakte ik onderweg naar huis een tussenstop bij de supermarkt. Of ik stelde het moment nog uit, in de hoop dat ik niet voor de bijl zou gaan, door eerst nog te gaan sporten. Dat hielp af en toe, maar net zo vaak niet en dan ging ik na het sporten alsnog lekkere dingen kopen.
Mijn gezonde avondmaaltijd sloeg ik dan over, ik haalde patat en een kroket bij de snackbar, en ook nog even een bak ijs en een zak M&M's bij de super. Thuisgekomen ging ik er dan ook echt voor zitten.
Een andere stiekeme eetherinnering heb ik aan een reisje met de auto naar Zeeland, naar een vriendin die op ruim een uur rijden van mij vandaan woont. Dit voorval dateert al weer van een paar jaar geleden. Ik bezocht haar in de herfstvakantie. We gingen samen buiten de deur lunchen. Voor mij een enorme eetbuitrigger. Als tijdens de lunch kwam de eetbuibehoefte op. En terwijl we lunchten bedacht ik wat ik op de terugweg naar huis zou kunnen eten. Nadat we afscheid hadden genomen stapte ik in de auto en voordat ik de stad uitreed stopte ik bij een winkelcentrum om eetbuivoer voor onderweg in te slaan. Het moest natuurlijk eten zijn waar ik met een hand van kon eten, dus een bak ijs ging niet. Wat wel ging waren kruidnootjes. Wat ik verder kocht ben ik vergeten, maar ik denk niet dat het alleen een zak kruidnootjes was.
Alhoewel ik dit soort momenten veel heb gehad zijn ze nu vrij zeldzaam. Ik durf niet te zeggen dat het nooit meer zal gebeuren, maar doordat ik tegenwoordig mijn traktaties plan, en daar op kan wachten, lijkt het minder noodzakelijk om stiekeme eetbuien te plannen. Mijn ijs op zaterdagavond, mijn lekkers bij de thee 's avonds, een lunch buiten de deur, allemaal momenten waarop ik mezelf verwen en ik denk dat de behoefte aan stiekem gepland eetbuivoer daardoor sterk is verminderd.
De informatie over stiekem eten is voor een deel afkomstig van 'The Binge Eating Therapist' en is aangevuld met mijn eigen voorbeelden en ervaringen.
Weer wat geleerd. Ik dacht eetbuien je overvielen,maar dit kan dus ook
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina, eetbuien zijn er in vele vormen. Ze kunnen je inderdaad overvallen, maar het kan ook dat ze al een poosje in je hoofd rondspoken maar dat je er steeds weerstand aan bied. Dan heb je deze die dus vooraf gepland zijn, meestal ook spontaan op de dag zelf, maar soms ook al wat eerder. Bij mij nooit dagen van te voren, maar wel op de dag zelf. Dan is het eigenlijk een combinatie van waarbij je van de gelegenheid gebruik maakt én de eetbui gepland wordt. Het is niet raar dat er zoveel onderzoek gedaan wordt naar eetstoornissen, want er zijn zoveel verschillende vormen van eetgestoord gedrag! Fijne dag!
VerwijderenIs er ook een trigger? Zoals bij mij, zonder eetstoornis, een vervelende ervaring behoefte aan chocola kan oproepen. Een soort troosteten is het dan. Is er dan iets bij die lunch die je als voorbeeld noemt, die je triggert?
BeantwoordenVerwijderenHi Judy, hier is niet echt sprake van een trigger, behalve dan het alleen zijn zelf en de kans kunnen waarnemen. Alle dingen die ik doe met eten die niet in mijn eetregels passen kunnen triggeren.
VerwijderenIk heb wel eens het idee dat zo'n eetbui ook heel veel met stress heeft te maken. Je bent dan helemaal gefixeerd op dat eten. Als ik ga diëten dan ben ik alleen maar met eten en honger bezig. Vreselijk.
BeantwoordenVerwijderenHoi Ellen, het is geen stress bij mij maar eerder gewoonte. En het restrictieve eten waardoor ik altijd in de 'spaarstand' sta en eigenlijk permanent honger heb en mezelf dingen niet toesta. En dan dus ook de hele dag door met eten en honger bezig. Vreselijk, helemaal met je eens!
VerwijderenNet als Izerina weer wat geleerd. Dat is het toch een complexe aandoening.
BeantwoordenVerwijderenWat is zo jammer voor je vind is dat je eigenlijk niet kan genieten van de lekkere dingen die je koopt om te gaan eten.
Als ik een dag alleen ben eet ik anders dan dat we samen zijn en geniet er dan ook echt van van het alleen zijn en niet aan andersmans gewoonte rekening mee te hoeven houden. Alleen de hond protesteert omdat ik soms dan ook op andere tijden eet en haar interne klok zegt dat dat niet klopt 🤣
Hoi Lot, ja, je kan er boekwerken vol over schrijven! Ik eet ook anders wanneer ik alleen ben. Momenteel eet ik erg vaak alleen en dan eet ik nog gezonder dan ik al deed. Val ik weer af en krijg ik weer zin in lekkere dingen en komt er een eetbui. Is het cirkeltje weer rond. Ha ha.. leuk dat je hond je eraan herinnert dat het tijd voor haar hapje is!
VerwijderenNou ja, als het nog maar zelden voorkomt, is het goed. Lijkt me overigens niet heel gek, hoor. Ik merkte trouwens dat ik vroeger, toen mijn dochter nog thuis was, altijd 's avonds een paar crackertjes met kaas at als zij op bed lag. Toch een beetje eten uit eenzaamheid, denk ik nu.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, bij mij is het niet vanwege de eenzaamheid, maar juist even het rijk alleen hebben en ongestoord kunnen eten waar ik zin in heb. Dat kan natuurlijk altijd, maar ik heb nog een eetbui wanneer er iemand bij is. Daarvoor schaam ik me dan.
VerwijderenWaarom moet eten altijd gezond zijn?
BeantwoordenVerwijderenMarijke
Hi Marijke, voor mij hoeft eten niet altijd gezond te zijn. Ik eet met grote regelmaat ongezonde dingen. Dagelijks fudge en een stukje chocolade, wekelijks een grote bak roomijs met advocaat en slagroom. Ook dagelijks een bakje vanille- of karamelvla.
VerwijderenHad je die eetbuien ook al toen je nog bij je ex was?
BeantwoordenVerwijderenHoi Nietzomaarzooo, nee, geen eetbuien, maar ik had al wel last van stiekem eten. In de laatste jaren at ik heel slecht en vooral ongezond eten. Ik had vaak geen tijd of zin om te koken, dus veel afhaaleten. Maar ook wel eens een rol kaakjes als avondeten. Mijn gezondheid stond toen niet op de eerste plaats, overleven was mijn enige bezigheid toen.
VerwijderenWat jij stiekem eten noemt is misschien helemaal niet zo 'vreemd. Alleen voelt dat voor jou zo. En je benoemt het zo "stiekem". Zou je het gewoon even iets lekkers nemen noemen is de zwaarte er misschien al vanaf. Die eetbuien daar heb je last van. Dempen die op dat moment de stress? Snap goed dat je daarna nog meer stress ervaart en schaamte. Dat is het lastige van eetbuien.
VerwijderenJe hebt wel gelijk, ik maak het misschien erger door het stiekem te noemen. Ik heb de eetbuien niet door stress, wel door gewoonte (verslaving) en restrictie. Mijn angst om dik te worden betekent dat ik te weinig eet, te veel beweeg en dan komt er telkens weer een moment waarop mijn lijf om voeding gaat vragen. Dan komt de eetbui. Als ik meer eet, op gewicht ben (weet niet precies hoeveel dat is, maar ieder geval geen ondergewicht!) dan gebeurt het al veel minder. Ik ben actief en geef (gun) mezelf te weinig brandstof. En dan houdt het een keer op en moet de tank vol.
VerwijderenWat zou dat voor jou betekenen dan; dik zijn?
BeantwoordenVerwijderenJarenlang ben ik zo'n 20 - 25 kg zwaarder geweest dan ik nu ben. Ik was toen niet dik, had een gezond bmi. Ik vond mezelf toen ook niet dik. Een korte periode daarvoor woog ik 35 kg meer dan nu, toen was ik dik (vond ik) en mijn bmi te hoog. Dik is natuurlijk ook een raar woord en heel relatief. Ik zie anderen niet als dik maar vaak wel als mooi omdat zij wat meer vlees op de botten hebben. Mijn eigen spiegelbeeld vind ik niet mooi, ik ben te mager. De angst is totaal ongegrond en daarmee is het ook een echte eetstoornis. En wat dik voor mij zou betekenen? Ik herinner me de periode dat ik 35 kg zwaarder was nog wel, het was in mijn au-pair tijd en even daarna. Ik vond kleding kopen lastig, vond mezelf wel aantrekkelijk en verzorgde mezelf goed, maar vond het gewicht ongemakkelijk. Hoe ik dat nu zou ervaren weet ik niet.
VerwijderenIk kan er mij niets bij voorstellen. Ook niet bij stiekeme eter #1. 'Stiekem' betekent voor mij dat niemand het mag weten of zien. Dat ken ik dus niet. Als ik zin heb om iets te eten of te smikkelen, dan doe ik dat gewoon.
BeantwoordenVerwijderenHoi Myriam, wees maar blij dat je je er niets bij kan voorstellen. Dat moet je ook vooral zo houden! Ik kan prima normaal eten waar anderen bij zijn, maar eetbuien eet ik alleen en dat is dus stiekem en daardoor niet fijn...maar dat is pas na afloop, de drang is zo groot dat weerhoudt me er kennelijk niet van.
VerwijderenHet klinkt wel heel positief aan het eind, en dat je het nu toch behoorlijk hebt kunnen kanaliseren.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, zeker, het gaat op sommige vlakken een stuk beter!
VerwijderenNooit bij stilgestaan dat je ook op deze manier stiekem kan eten.
BeantwoordenVerwijderenHoi Zo Simpel is dan geluk, als je zelf niet worstelt met een eetprobleem dan bedenk je dit natuurlijk ook niet, en gelukkig is dit voor velen onbekend terrein.
VerwijderenIk vind eten een genot. Of het nu in gezelschap is of alleen ... ik heb altijd honger en denk de hele dag aan eten. Zo'n avondje alleen is idd fijn om dan zelf te doen wat je wilt en zelf ongegeneerd kunt snacken.
BeantwoordenVerwijderenHoi Herma, heerlijk he, lekker even een avondje in je eentje! Ik kijk dan ook altijd 'stomme' dingen op tv!
VerwijderenIk herken dat stiekeme eten wel. Als ik visite krijg dan snoep ik niet mee. ( want wat zullen ze wel van me denken..) Maar zodra het bezoek weg gaat dan gaan de remmen los en eet/snoep ik alles op.
BeantwoordenVerwijderenSoms heb ik zo'n zin in alles wat ongezond is, dat ik speciaal naar de winkel rij om in te slaan. Als ik eenmaal thuis ben, dan is de "bui " meestal voor de helft over.
Hoi Helena, gek he dat we ons zo laten gaan wanneer we alleen zijn. En waarvoor? We zijn volwassen en mogen doen en laten en eten wat en wanneer we willen!!
Verwijderen