zondag 30 oktober 2022

verjaardagslunch

Van mijn lieve vriendin T. kreeg ik deze herfstvakantie een lunch voor mijn verjaardag.  T. is een oud-collega van mij en al ruim 10 jaar met pensioen. Afspreken met haar is lastig want haar agenda is bomvol nu Corona weer achter ons ligt. Ze maakt reisjes, uitstapjes, doet vrijwilligerswerk, heeft kinderen en kleinkinderen en met dat alles een behoorlijk druk leven. 

Tijdens de lockdowns lunchten we altijd bij haar thuis. Beiden zorgden we dan voor een deel van de maaltijd. Ik maakte soep of salade, zij zorgde voor lekker brood en beleg. Reuze gezellig en altijd lekker. Maar uit eten is natuurlijk ook wel weer eens leuk en zodoende troffen we elkaar deze week bij onze favoriete stek, tussen onze beide woonplaatsen in.

Van te voren kijk ik een aantal keer op internet en bestudeer ik dan de menukaart. Ik neem een beslissing en sluit de website. Dezelfde of de volgende dag doe ik dit weer, en iedere keer wanneer ik dit doe kies ik iets anders. Keuzestress dus. 

In de horecagelegenheid zelf weet ik dan nog steeds niet wat ik zal nemen. De besluiteloosheid heeft te maken met een aantal  dingen. Ten eerste wil ik iets eten dat ik lekker vind en dat ik zelf thuis niet zo snel of helemaal niet zal maken. Ten tweede wil ik iets eten dat niet te calorierijk is. Ten slotte wil ik ook gewoon genieten en niet op calorieën letten en proberen iets te eten zonder me door mijn eetstoornis te laten belemmeren in mijn keuze.

Ik lees het menu, en eigenlijk is dat niet nodig want ik ken het inmiddels uit mijn hoofd en mijn perfecte lunchgerecht is er niet spontaan bijgekomen. Ik neem de tijd, T.  weet al wat zij wil maar gunt mij alle tijd om rustig na te denken, ik word nerveus, maak een keus, doe het menu dicht, leg het neer en wacht op de jongedame van de bediening. Die komt nog niet en ik pak het menu weer op, open het en ga nóg een keer alles doorlezen. T. vind het niet erg, maar ik word doodmoe van mezelf.

Wat ik wil is de perfecte lunch! Gezond, voedzaam, lekker, niet te overdadig, niet te veel maar ook niet te weinig, veel groente et cetera et cetera. Nee, ook nu staat mijn perfecte lunchgerecht er nog niet bij. De medewerkster komt onze bestelling opnemen. Ik twijfel weer, wil bijna nog een keer in het menu kijken maar doe het niet. Ik vertel haar mijn keuze en daarmee is het definitief: ik ga een flammkuchen eten!

Een keuze die uiteindelijk heel goed is bevallen. Het was lekker, het was niet te overdadig en vet, thuis eet ik dit nooit, zeker niet als lunch, en er zaten lekkere groentjes op. 

Toen ik de eerste keer op de menukaart keek aan het begin van de week besloot ik deze flammkuchen te bestellen. Daarna is mijn keuze nog ettelijke keren veranderd en uiteindelijk kwam ik weer terug bij  keus numero uno!


zaterdag 29 oktober 2022

eetbui en dan purgeren

Bij de aandoeningen boulimia en eetbuistoornis komen eetbuien voor. De manier van omgaan met deze eetbuien verschilt alleen per eetstoornis. Een persoon met boulimia wil de eetbui ongedaan maken, bij de persoon met de eetbuistoornis is dit over het algemeen niet het geval. Aan iemand met boulimia zie je dan ook meestal niet dat er een eetprobleem is, zij hebben vaak een normaal gewicht. Bij iemand met een eetbuistoornis zie je het meestal wel, deze mensen hebben vaak overgewicht.

Het ongedaan maken van een eetbui, purgeren genoemd, kan op verschillende manieren. Voor de meeste mensen is het standaardbeeld van een boulimiapatiënt een meisje of jonge vrouw met haar hoofd boven de wc-pot en een vinger in haar keel. De Netflix serie The Crown heeft dit beeld nog wat bekender gemaakt doordat Lady Diana op deze manier geportretteerd werd. Maar er zijn ook mensen die er voor kiezen om laxeermiddelen te gebruiken, weer anderen, waaronder ik, purgeren door te sporten. Zo proberen wij,  mensen met een eetprobleem, het teveel aan eten kwijt te raken.

Meestal lijkt purgeren geen keus en tijdens de eetbui weet je al dat je hem ongedaan gaat maken. Soms is het daardoor ook niet goed mogelijk om te eetbui te stoppen. Je gaat door met de eetbui, of met teveel eten, of met lekkere dingen eten die je van jezelf eigenlijk niet mag. Of het nu een eetbui is, teveel eten of feesteten, het voelt niet goed. Je voelt je vies en dik, je schaamt je, je voelt je zwak en dus neem je je voor om weer met een schone lei te beginnen nadat je eerst dit voedsel eraf hebt gesport of hebt uitgekotst of gepoept.

Mensen zonder eetstoornis die teveel eten hebben misschien ook een schuldgevoel na afloop en nemen zich vast ook voor om een volgende keer niet zoveel te eten. Maar rennen zij na het eten naar de wc om te braken, naar de drogist voor laxeertabletten of naar de sportschool voor een stevige sessie cardiofitness? Nee, dat dacht ik al. Zij buiken uit op de bank, misschien maken ze een ommetje om het eten een beetje te laten zakken en doen het de rest van de  dag/avond rustig aan. 

Maar is het wel zo dat je geen keus hebt? Natuurlijk niet. Je kan besluiten om ook op de bank te blijven zitten en je rotgevoel er te laten zijn. Of om een ommetje te maken en het daarbij te laten. Daar word je niet veel vrolijker van, maar het is wel de enige manier om het destructieve gedrag een halt toe te roepen. Wanneer je purgeert maak je de cirkel namelijk weer rond en kan je weer van voor af aan beginnen. Noem het een verslaving, een gewoonte, een ritueel, het maakt niet uit, maar de enige weg uit deze vicieuze cirkel is de purgeerschakel eruit halen.

Ik weet dat het zo werkt, ik heb het in tientallen boeken en op nog veel meer websites gelezen en gehoord, bij de eetstoornispsycholoog hebben we eraan gewerkt en van ervaringsdeskundigen weet ik dat het kan. 

Toch sta ik morgenochtend weer te wachten voor de deur van de sportschool zodat ik al eerste naar binnen kan om mijn eetbui van vandaag ongedaan te maken. En morgen eet ik ook de hele dag gezond én restrictief zodat ik met een goed gevoel naar bed kan gaan 's avonds en me fris en goed voel als ik maandag weer naar school moet.

Ik wil nogmaals benadrukken dat alles wat ik hier geschreven heb persoonlijke ervaringen en eigen ideeën zijn en niet gebaseerd op enige wetenschappelijke basis of medische kennis.


vrijdag 28 oktober 2022

weer

Herfstvakantie en prachtig weer. Als kind wilde ik altijd wachten met het aantrekken van mijn nieuwe winterjas tot mijn verjaardag. Nu kan die winterjas zeker nog een week wachten. Vandaag fietste ik even naar het centrum van de stad en onderweg kwam ik een mevrouw op de fiets tegen die open sandaaltjes aanhad en een luchtige zomerjurk droeg. Op de terugweg zag ik een mevrouw op de fiets met een dikke jas, sjaal én wanten aan! 

Vanmorgen stond ik in het donker de was buiten op te hangen, dat heb ik nog niet eerder gedaan, en vanmiddag heb ik deze kurkdroog weer naar binnen gehaald. Het is oktober en dat het nu zulk warm weer is, is raar en hoort eigenlijk niet. Ik ben geen wetenschapper en heb er geen verstand van, maar dat de aarde aan het opwarmen is geloof ik wel.

Ik vind ook dat we er met ons allen iets aan moeten doen. Ik draag mijn steentje bij door veel te fietsen en zuinig om te gaan met energie in huis. Nu deden we dat voor de dure energieprijzen ook al, maar het kon nog zuiniger en dat doen we nu. Geen kinderen hebben reduceert de ecologische voetstap ook behoorlijk, maar dat wil  niet zeggen dat ik daarom mijn deel nu niet hoef bij te dragen.

Ik begrijp dat er veel jongeren zijn die zich zorgen maken om de planeet, maar hun acties vind ik minder begrijpelijk. Er zijn overigens ook veel jongeren die zich er totaal niet druk om maken, dat begrijp ik dan ook weer niet. Het zijn lastige vraagstukken en natuurlijk moet je je stem laten horen, een punt maken en zo mensen informeren en zien te bereiken. Ik denk alleen dat er betere manieren zijn. De politiek ingaan, lid worden van milieu- en natuurclubs, opruimen en schoonmaken van de natuur, minder spullen kopen, tweedehands spullen kopen en proberen zoveel mogelijk te recyclen. 

Er is niet een oplossing voor de klimaatcrisis, er zijn er vele. Wij kunnen zelf wat doen, de overheid kan wat doen, bedrijven kunnen wat doen en met elkaar, in binnen- en buitenland, zijn we verantwoordelijk. Maar dingen kapotmaken of besmeuren om je punt te maken? Mwah... ik vind er het mijne van.


donderdag 27 oktober 2022

spiegel

Vanmiddag stond ik in de paskamer van een modewinkel voor de spiegel. Het was een vrij ruim pashok met een grote vaste spiegel en een losse, draaibare, spiegel. Meestal zie ik in een spiegel wat ik wil zien en vind ik dat ik er wel mee door kan. 

Vanmiddag was anders. Het licht was niet flatteus en doordat ik zowel mijn voor- als zij- als achterkant goed kon zien was de spiegel genadeloos in haar oordeel. Ik was te dun, ik had dat typische ' dunne vrouw na de overgang'  silhouet en onder mijn kin hangt een lelletje. Oh ja, de spataderen op mijn rechterbeen werden ook nog even benadrukt.

Te dun want met een BMI van net 19 ben ik een soort bonenstaak. Alleen zie ik dat meestal zelf niet, maar vandaag dus wel.

Een 'dunne vrouw na de overgang' silhouet heeft geen kont meer, een iets holle rug en een bol buikje. Dat is natuurlijk normaal, niet iets om je voor te schamen en bovendien kan je er weinig aan doen.  Dat ik al in de overgang ben geweest hoor tenslotte ook bij het leven. En ik ben er ook wel trots op dat ik nu een oudere vrouw ben, want met het ouder worden komt ook een boel wijsheid en levenservaring.

Die spataderen heb ik ook al lang, toen ik dertig was zijn ze 'gestript' maar daarna op andere plekken net zo hard weer teruggekomen. Alleen deze doen geen pijn. En met een maillot of panty aan zie je ze ook niet.

Ten slotte dat lelletje onder mijn kin. Ik kan het chirurgisch laten weghalen maar dat ben ik, vooralsnog, niet van plan. Ik houd mijn hoofd wel recht, kin naar voren en schouders naar achteren.

Waarom zo onaardig voor mezelf? Ik zocht een leuke blouse en blazertje voor naar mijn werk maar de lol was er op deze manier snel af. Ik stond in mijn ondergoed in die paskamer en zag mezelf weer eens zoals ik echt ben. Alleen dat negatieve oordeel had ik liever niet gehad. Snel een en ander gepast en vlug dat hok weer uit. 

Waarom zo geobsedeerd met dat gewicht, ik zag vandaag zelf dat er nauwelijks (zeg maar geen) vet op mijn botten zit. En dat er best wat bij kan voor het mooi.

Ik weet dat er veel vrouwen en mannen zijn die om juist de tegenovergestelde reden niet graag een paskamer ingaan. Als je een grote maat hebt en maar moet afwachten of je de kleding uit de rekken wel past is er ook geen lol aan. Ik snap dat thuis laten bezorgen veel prettiger is en dat er dan waarschijnlijk ook meer keus is. 

Ik koop veel van mij kleding al sinds de jaren 80 bij een Engels bedrijf met kleding voor lange vrouwen. Toen ik in Londen woonde ging ik naar de winkel zelf, terug in Nederland maakte ik gebruik van hun mailorder service. Ze hadden zelfs een mini catalogus met hun artikelen. Inmiddels hebben ze natuurlijk een webshop en bestaan de fysieke winkels niet meer. Doordat ik kleding meestal online koop was ik even vergeten hoe confronterend paskamers kunnen zijn!


woensdag 26 oktober 2022

eetherinneringen - spaghetti

Eten bestellen en thuis laten bezorgen kon in mijn jeugd nog niet, eten afhalen wel. Dat kon bij de patatzaak of de Chinees, meer keuze was er niet in ons dorp. Heel soms aten we thuis wel eens iets van de patatzaak, ik denk een of twee keer per jaar, vaker zal het niet geweest zijn. En dan aten we patat met een kroket.  Bij de Chinees werd ook wel eten afgehaald, dat gebeurde ook niet meer dan zo'n vier keer per jaar. We gingen ook wel eens uit eten en dan gingen we of naar een Van der Valk restaurant, of naar een Chinees, meestal in een andere stad tijdens een vakantie. 

Toch was er wel vaker de behoefte aan een snelle, makkelijke maaltijd, en geen tijd om te koken. Bijvoorbeeld na een dagje dierentuin, of een lange dag winkelen in de stad voor nieuwe kleding. Mijn ouders hadden voor zulke dagen een maaltijd paraat die voldeed aan twee eisen, namelijk snel en warm, en dat was spaghetti. 

Maar niet met een tomatengehaktsaus. Zo aten wij onze spaghetti namelijk niet. Voor deze gelegenheden stonden er in de voorraadkast een paar blikjes geconcentreerde ossenstaartsoep. Deze soep moest aangelengd worden met een blikje water om er soep van de maken. Zonder water is het een dikke brei die, opgewarmd, een dikke saus is. En dat is wat wij dan aten: spaghetti met ossenstaartsoepsaus. Geen sla, geen groente erbij, alleen maar pasta en saus. 

Als kind vind je de dingen die je voorgeschoteld krijgt niet vreemd, soms lustte je iets niet, maar meestal werd daar ook wel rekening mee gehouden. Mijn moeder is lang verantwoordelijk geweest voor het avondeten, maar toen zij te kennen gaf dat ze er geen zin meer in had, heeft mijn vader het overgenomen. Mijn vader vond en vind koken leuk. Hij is ook creatief met koken, in tegenstelling tot mijn moeder die alleen met recepten iets kon maken. Zij had een paar gerechten waar ze goed in was en die we allemaal lekker vonden. Toen mijn vader het overnam kwamen er legio lekkere avondmaaltijden bij. Hij maakte hartige taarten, stoofschotels, pizza's, pasta's en nog veel meer lekkers.

Waarom we die spaghetti met ossenstaartsoepsaus aten kan alleen maar geweest zijn omdat het een snelle hap was die we allemaal lekker vonden. Het is natuurlijk zo dat met een hongerige maag een bord pasta met een hartige, vrij zoute saus, goed smaakt. Ik heb dit nadat ik uit huis ben gegaan nooit meer gegeten. Ik weet dat mijn broer het nog weleens eet, ik denk dat het dan in de categorie 'comfort food' valt. Ik heb nu zelf een lijst met snelle, makkelijke en voedzame maaltijden voor wanneer ik weinig tijd of zin heb om te koken, maar dit gerecht staat daar niet tussen. Misschien zou ik het nog steeds lekker vinden, maar nu past zo'n maaltijd niet in mijn repertoire want mijn brein wil gezond, vers en voedzaam. 


dinsdag 25 oktober 2022

welke regels en waarom heb ik al die regels? ochtendpauze

In mijn blog van 15 oktober schreef ik over mijn ontbijtroutine. Vandaag wil ik het hebben over mijn routines (regels!) in de ochtendpauze. Omdat ik op een school werk heb ik te maken met vaste pauzetijden. Ik geef niet iedere dag les, dus ik zou ook afwijkende pauzetijden kunnen aanhouden. Maar dan mis ik het sociale aspect van een pauze en bovendien is het voor het werk ook niet zo handig wanneer ik andere tijden voor mijn pauzes hanteer. 

Ik heb in de ochtend een half uur koffiepauze. Omdat de pauze vrij laat is, er zit vier uur tussen mijn ontbijt en de koffiepauze, heb ik altijd trek en eet ik een boterham met pindakaas en drink ik een grote beker koffie. 

Wanneer ik thuis ben, dus in de weekenden en vakanties, neem ik ook op vaste tijden mijn koffiepauze. Eerst ga ik sporten en wanneer ik dan thuiskom eet ik op een vast moment mijn boterham en drink ik mijn koffie. Ook hier houd ik de klok nauwlettend in de gaten en 'mag' ik pas koffie en een boterham om 11.45 uur.  Als ik ergens anders ben of op vakantie dan vervalt deze regel en lukt het me redelijk om het niet of anders te doen. Ik leg me er dan in ieder geval bij neer dat ik de controle los moet laten.

Ook gisteren ging het anders, maar dat is omdat er op deze pauzeregel één uitzondering is. Bij verjaardagen van T. of van mij eet ik een gebakje in plaats van een boterham. En gisteren was ik aan de beurt, 55 jaar ben ik geworden! Een mooi getal en een mooie leeftijd vind ik zelf.

Ik had mijn vader en zijn vriendin op de koffie uitgenodigd. Nu is voor veel mensen koffietijd al om een uur of tien, voor mij is dat dus na het sporten. Gelukkig weet mijn vader dat ik wat eigenaardigheden heb en is hij enorm flexibel, de uitnodiging voor 11.30 uur was hen geen probleem. 

Na mijn rondje sportschool haalde ik snel gebakjes bij de banketbakker. Ik vind een paar dingen erg lekker en dat maakt kiezen lastig. Voor T. en B. neem ik altijd een vruchtenschelp, voor mijn vader een hazelnootschuimgebakje en deze keer nam ik voor mezelf een harde mokka. 

Ik kom er gaandeweg achter dat ik de regels fijn vind omdat ze me zicht geven op een eetmoment. Ik hoef dan niet na te denken of ik wel of niet iets neem, dát is het moment en dát is wat ik altijd eet. Zo lukt het me om verleidingen te weerstaan en mijn gewicht te behouden. De angst om dit los te laten is gekoppeld aan de angst om dik te worden.  Ik denk dat deze 'van de koude grond' psychologie deels verklaart waarom die regels er zijn gekomen.

En waarom loslaten vraag ik me nu ook steeds af? Ik functioneer er goed bij,  heb er weinig last van en de keren dat ik er al last van heb zijn op een hand te tellen. Ik ben er nog niet uit.

maandag 24 oktober 2022

kapper

Deze week heb ik herfstvakantie. Vorige week belde ik de kapper om een afspraak te verzetten. Ik heb een afspraak staan in de eerste week van januari, maar ik heb al een poosje zin om een flink stuk van mijn haar af te laten knippen. 

Tot mijn veertigste heb ik kort haar gehad, ook als kind. Met kort haar kan je alle kanten op, van superkort tot gewoon kort. Ik heb het allemaal gehad. Maar het blijft kort haar. Mijn haar is erg dik, steil en glad. Toen ik rond mijn veertigste mijn haar liet groeien omdat ik wel eens wat anders wilde, had ik lange tijd een bobkapsel. Dat stond me goed en was makkelijk te onderhouden. 

Een jaar of 6 geleden besloot ik voor echt lang te gaan. Ik wilde een knot kunnen maken. Dat leek me het toppunt van elegantie! Inmiddels is het behoorlijk lang (zie profielfoto, deze is gemaakt in september) en nog steeds lukt het me niet om die elegante knot te maken. Het glijdt weg wat ik ook probeer. Wat me wel lukt is een staart, of een soort van rommelig staartje wat zou moeten doorgaan voor een knot. Los haar staat mooi maar is niet zo praktisch vind ik zelf. Daarom dus de beslissing om er een stuk af te laten knippen. Geen bob, maar net boven de schouders.

Maar de kapper heeft geen tijd! De salon heeft een eigenaresse en een medewerkster, sinds Corona zijn ze op zoek naar een extra medewerker maar zonder enig succes.  Waar ik voor Corona nog kon bellen en dezelfde week wel een plekje kon plannen, moet ik nu zeker twee weken wachten.  En voor een knipbeurt in het weekend is de wachttijd nog langer.

Naar een andere kapper durf ik niet. Als het alleen om wat rafelige eindjes knippen zou gaan zou ik dat wel doen, maar een nieuw coupe... nee, dat vind ik geen goed idee. Dus ik heb nu geen afspraak en ben me nog aan het beraden of ik nu wél of niet een kortere look wil. Tot die tijd dus even rommelige staartjes of een haarklem!

zondag 23 oktober 2022

twijfels

Ik heb even wat twijfels gehad over mijn blog en was van plan om de stekker eruit te trekken en op een andere manier, met een ander blog, verder te gaan. Misschien doe ik dat ooit nog wel, de blog staat klaar,  maar voor nu blijf ik hier schrijven. Ik vind het namelijk wel heel gezellig op dit blog omdat ik hier vaak dezelfde mensen tegen kom en bij een nieuw blog moet ik weer van voor af aan een nieuwe lezerskring opbouwen.

Ik kondigde eerder al aan dat ik mijn blogfrequentie wilde verlagen en dat heb ik ook gedaan. Maar ik weet nu dat mijn twijfels over wel of niet bloggen niet liggen aan de frequentie maar aan de onderwerpen. Ik leg veel focus op mijn eten, mijn pogingen tot anders eten, mijn uitdagingen en de bijbehorende lijstjes. En iedere keer dat het me niet lukt om me aan mijn voornemens te houden voelt dat als falen. En falen voor een publiek, jullie, mijn lezers, vind ik moeilijk. 

Elke nieuwe poging tot verandering die ik onderneem is tot nu toe niet gelukt. "Daar gaat ze weer" hoor ik sommigen van jullie denken. Zelf denk ik dat inmiddels ook.  En toch blijf ik het doen.  Nieuw lijstje, nieuw notitieboekje, nieuwe agenda, nieuwe Excellsheet, nieuwe apps op de telefoon, alles om weer te kunnen afvinken en invullen.  Ik heb inmiddels een klein fortuin uitgegeven aan bullet journals, agenda's, pennen, stiften en stickertjes. Ik zou een kantoorboekhandel kunnen beginnen!

Omdat ik met veel plezier blogs van anderen lees, met name de persoonlijke blogs met onderwerpen zoals het dagelijkse leven, bezuinigen en sparen, duurzaam leven, camperverhalen, recepten, recensies van films en boeken en wat al niet meer, heb ik besloten dat ik ook wat meer ga schrijven over andere dingen die mij bezig houden. Ik hoop dat er ook voor mij op het wereldwijde web nog een plekje is voor deze schrijfsels. 

Tot nu toe schreef ik bijvoorbeeld nooit iets over Corona, over Rutte, Trump of Erdogan. Ook de oorlog die zich nu ten oosten van ons afspeelt heb ik ongemoeid gelaten. Ik kijk veel goede series, maar nog nooit heb ik daar iets over verteld. En de laatste keer dat ik iets schreef over de boeken die ik heb gelezen is ook al weer veel te lang geleden.

Het plan is nu om vaker over andere, niet eetstoornis gerelateerde, onderwerpen te schrijven. Nog steeds zo open en eerlijk mogelijk, waarbij ik ook de minder mooie dingen niet zal schuwen. Natuurlijk is mijn eetstoornis nog steeds een dingetje (of ding) en daar zal ik ook zeker nog over schrijven. Maar lijstjes en challenges houd ik hier niet meer bij, en als ik dat al doe gebruik ik daar een van mijn vele mooie notitieboekjes voor!

Tot morgen!

maandag 17 oktober 2022

verslag week 2 van de eetregel 'challenge'

Ik heb er weer een week opzitten en ook deze week heb ik mijn eetregels aangepakt. Het zijn nog steeds geen grote uitdagingen, maar wie het kleine niet eert.... 

maandag 10 oktober

eetregel - volkorenproducten
eetregel - extra's

Er was nog een portie ratatouille in de vriezer en dit hebben we 's avonds opgewarmd. Normaliter eet ik volkorenpasta, maar vanavond heb ik voor ons allebei tagliatelle gekookt, scheelde ook weer 10 minuten gas! 
Toe nam ik vla waarin ik een verkruimeld bitterkoekje deed. 

T. moest na het eten nog even weg en toen kreeg ik enorme zin in een eetbui. Ik heb wel een tweede bakje kwark genomen. Voor mijn gevoel was dit al een eetbui, in realiteit is dit het natuurlijk niet! Toen had ik nog meer zin om door te eten en te snoepen maar ben ik naar bed gegaan. 

dinsdag 11 oktober

eetregel - extra's
eetregel - 1x opscheppen

Tussen de middag op school, na de lunch, nam ik een Weesper mop met een kop koffie. Van de andijviestamppot die ik voor ons avondeten maakte was er nog een schep over.  Die schep heb ik op mijn bord gedaan en opgegeten. Toen zat ik vol. Bij de thee heb ik fudge én een reepje Merci genomen. 

Het voelde alsof ik de hele dag heb lopen eten, wat niet zo is. Eetstoornisbrein kwam om de hoek kijken en fluisterde dat een eetbui best wel kon. Maar mijn gezonde brein weerhield me van een eetbui. Toen zei eetstoornisbrein dat ik me dan op woensdag goed aan de regels en restricties moet houden want anders groei ik dicht. Maar.... dat is niet waar weet mijn gezonde brein!

woensdag 12 oktober

eetregel: volkorenproducten
eetregel: extra's

Ons avondeten was simpel. We aten een boerenomelet met salade en brood. Onderweg naar huis kocht ik bij de Turkse bakker een groot rond witbrood. Normaal zou ik bruin brood eten bij een omelet, vandaag at ik wit. En eerlijk.... volgende keer neem ik weer bruin want dat vind ik lekkerder!  Ook nam ik én fudge én een reepje Merci bij de thee.

donderdag 13 oktober

eetregel: geen nieuwe uitdaging

Ook al was het onze trouwdag vandaag (11 jaar), toch hebben we niets bijzonders gedaan. We kregen een etentje cadeau van mijn vader, dus dat gaan we snel een keer doen. We aten chili sin carne. Ik at het met zilvervliesrijst en broccoli. Ik heb geen enkele eetregel aangepakt vandaag. Ik kon niets bedenken. Ik nam weer een reepje Merci, maar dat is inmiddels geen uitdaging meer. En ik merk dat ik nog geen hele grote stappen durf te nemen. 

vrijdag 14 oktober

eetregel: geen uitdaging, wel een eetbui!

Gelukkig niet heel groot, en ik heb geen ijs gegeten, dat bewaarde ik voor zaterdag. Na het eten was ik alleen en at ik kruidnoten, koekjes, chocolade, fudge en vla. Balen!

zaterdag 15 oktober

eetregel: ook vandaag geen uitdaging want vervolg van de eetbui!

Na de eetbui gisteravond was het kennelijk nog niet genoeg en kon ik mijn reptielenbrein niet wijsmaken dat het wel weer welletjes was. Gevolg: na de lunch ben ik blijven eten! Ik was in de stad voor wat boodschapjes en daar begon het al. Toen ik thuiskwam doorgegaan. We zouden 's avonds pizza bestellen (een uitdaging!) en dat hebben we ook gedaan. Daarna ook nog een grote kom ijs met slagroom gegeten. 

zondag 16 oktober

eetregel: geen

Ik heb niets afwijkends gedaan want na een eetbui vind ik niets zo fijn als mijn regels volgen. Ik heb geen maaltijden of tussendoortjes overgeslagen, maar ook niet extra's of anders gegeten. 


zaterdag 15 oktober 2022

welke regels heb ik en waarom al die regels? ontbijt

Vorige week begon ik de challenge om mijn eetregels aan te pakken. Het gaat redelijk want heel moeilijk maak ik het mezelf nog niet. Ik hoop dat ik er steeds meer tegelijkertijd kan uitdagen, net zo lang tot het geen uitdaging meer is. Challenge & repeat, dat schijnt te kunnen werken om gewoonten aan te leren en af te leren.

Izerina van de blog Onder de mijmerboom vroeg me of ik nog weet wanneer de eerste regel kwam. Ik heb hierover nagedacht en eerlijk gezegd heb ik geen idee meer hoe en wanneer die regels zijn ontstaan. Ik weet nog wel dat ik ze niet had. Het leek me interessant om er wat dieper op in te gaan. Om ze toe te lichten en misschien om er zo ook achter te komen hoe het is begonnen en waarom ik ze heb. 

Ik heb heel veel regels en een aantal hebben te maken met tijd. Zo eet ik mijn ontbijt op een vaste tijd. De meeste mensen doen dat omdat je in de ochtend een vaste routine hebt. Of dat nu komt door kinderen die je nodig hebben, huisdieren die uitgelaten moeten worden of gewoon omdat je zelf baat hebt bij regelmaat zodat je op tijd op je werk komt. Maar het merendeel van deze mensen zullen om ongeveer x uur ontbijten. En dat is niet hoe ik het doe.

Mijn routine is - op werkdagen - als volgt: De wekker gaat om 05.30 uur. Dan sta ik op en poets ik mijn tanden, was mijn gezicht en kleed ik me aan. Mijn kleren liggen natuurlijk al klaar. Douchen heb ik 's avonds gedaan. Dan ga ik naar beneden en zet ik de radio aan. Ik zet de theepot klaar en zet mijn voorgeweekte havermout in de magnetron.  Om exact 05.45 uur druk ik op start én doe ik kokend water in de theepot. De magnetron is na 5 minuten klaar en dan roer ik mijn pap goed door. De pap is dan nog niet klaar.

Ik leeg de vaatwasser en wanneer dat gebeurd is ga ik mijn lunch klaarmaken. Om exact 06.00 uur gaat de magnetron met mijn pap weer aan voor 5 minuten en schenk ik thee in mijn beker. Ik snijd wat groente voor mijn salade, pak wat voorgekookte groente uit de bakjes die klaarstaan in de koelkast en stel ik mijn lunchsalade samen. Ik smeer een boterham die ik beleg met kaas. Lunch klaar!

Ik pak mijn make-up mandje, doe het tafellicht aan en ga aan tafel zitten. Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in het land? Make-up klaar!

Ik  drink mijn thee en wanneer dit op is, is het meestal tijd voor de laatste ronde pap in de magnetron. Zo niet dan wacht ik tot het exact 06.20 uur is. Ik schenk mijn tweede beker thee in, neem mijn pap mee naar de eettafel, klap mijn laptop open en ga mijn privé-e-mail en wat websites lezen. Om 06.40 uur mag ik mijn eerste hap pap. Ja, ik wacht tot het zo laat is. Wanneer de pap op is drink ik mijn thee en dan is het tijd om naar mijn werk te gaan.

Ik stap rond 7.05/7.10 uur op de fiets, afhankelijk van wat ik nog doe voor ik vertrek. Soms heb meteen na het opstaan een was in de droger gedaan en vouw ik deze nog even op en leg ik alles netjes in de wasmand. Of ik moet nog even mijn regenpak aantrekken als het erg vies weer is. Dan fiets ik naar school. 

Ik kom aan op school en vul mijn thermosje met koffie. Maak een kletspraatje met wat andere vroege vogels en ga dan naar de vierde verdieping waar mijn kantoor is. Jas uit, tas uitpakken en spullen klaarleggen, handtas in de kast, kast op slot, laptop open, radio aan, e-mailprogramma en agenda open en beginnen met lezen en verwerken van e-mails. Tussen 07.30 en 08.00 drink ik mijn koffie. Daarna ga ik naar de tweede verdieping waar mijn team om 08.10 uur de dagelijkste startbijeenkomst heeft. Dit duurt tot ongeveer 8.30 uur. Daarna beginnen de lessen, vergaderingen en andere activiteiten.

In het weekend en vakanties thuis heb ik dezelfde routine, alleen is dan mijn startmoment later en sla ik het make-up ritueel over. 

Ik snap dat er nu mensen zijn die denken dat ik knettergek ben en zich afvragen waarom ik dit zo doe en waarom ik het zo moeilijk vind om het niet te doen. Noem het de eetstoornis, noem het OCD, noem het wat je wilt. Ik vind het prettig. Ik kan het anders doen, ik weet dat ik dat kan, ik weet dat er dan niets ergs gebeurd, ik weet dat het nergens voor nodig is, maar ik heb geen zin om het anders te doen. 

Met name in tijden van drukte en spanning, of na een eetbui, vind ik deze vaste routine (en al die andere routines die ik heb) heel fijn en rustgevend. Bovendien is het zo'n vaste routine dat ik er niet meer bij nadenk. Iemand die mij ziet zou ook niet zien dat ik dit doe.

Ook hiervoor/hiermee ben ik bij psychologen terecht gekomen. Maar ondanks alle goede adviezen en gesprekken ben ik de enige die dit kan aanpakken en daarvoor moet ik het eerst echt willen. Intrinsieke motivatie heet dat. En die is er niet voldoende.

Het malle is dat ik het elders, tijdens een vakantie bijvoorbeeld, wel kan veranderen, maar zodra ik dan weer thuis ben duik ik lekker terug in mijn vaste ritme!


woensdag 12 oktober 2022

eetherinneringen - de salade niçoise van T.

In mijn jeugd, nu zo'n 45 jaar geleden, aten we wel eens 'sla'.  Het woord salade werd volgens mij nog niet gebruikt, in ieder geval bij ons thuis niet. Als er sla gegeten werd dan was dat in de zomer. Ik kan me niet herinneren dat er 's winters sla op tafel stond, ook niet als bijgerecht. Zo'n zomermaaltijd bestond dan altijd uit gebakken krieltjes en kropsla met een gekookt eitje, komkommer, tomaat en slasaus uit een fles. 

Sla was, toen ik niet meer thuis woonde, lang geen onderdeel van mijn eetpatroon. Noch wanneer ik zelf eten maakte, noch wanneer ik bij anderen of in een restaurant at. Salades stonden in Nederland en Engeland niet op de menukaarten destijds.

Salade als maaltijd ben ik pas gaan eten toen ik ging samenwonen met T. nu ook al weer 22 jaar geleden. Hij heeft mijn allereerste maaltijdsalade klaargemaakt. Ik weet nog dat hij voorstelde om salade niçoisete eten en ik me afvroeg wat dat was. Ik had werkelijk geen idee. En dan geen gebakken aardappels maar brood erbij, nog zoiets raars!

Wat er op tafel kwam was een mooie grote schaal met daarin sla en dan bovenop de sla tomaat, komkommer, augurk, appel, gekookte aardappel, gekookt ei, sperzieboontjes en tonijn uit blik. Erbij een heerlijke dressing en stevig witbrood met een knapperige korst. Zo had ik nog nooit sla gegeten! 

We zijn 22 jaar verder en nog steeds is deze salade een vast onderdeel van ons voorjaars- en zomermenu. Inmiddels heb ik ook andere maaltijdsalades ontdekt en eet ik deze ook wel in het najaar en de winter. Uiteindelijk kan je overal een maaltijdsalade mee samenstellen, koud maar ook lauw. Met brood, gebakken aardappels, pasta of bulgur. De variaties zijn oneindig. Maar de salade niçoise van T. blijft toch wel mijn favoriete zomersalade!

maandag 10 oktober 2022

verslag week 1 van de eetregel 'challenge'

Hier de resultaten van mijn eerste week per dag en per eetregel:

maandag 3 oktober

eetregel - blokje fudge bij de thee om 20.00 uur

Deze regel heb ik al lang en heel soms wijk ik af, maar liever niet.  Ik neem zelfs fudge mee op vakantie! Vandaag at ik een reepje Merci. Dat doosje lag al een poosje in de kast, was een cadeautje van een collega voor een klein vertaalklusje.

dinsdag 4 oktober

eetregel - op dinsdag aardappelen, groente en vlees

eetregel - volkoren producten

Op dinsdagavond eten we altijd Hollandse pot. Omdat er nog taugé en paksoi in de koelkastlade lagen die nog net niet aan het verpieteren waren en dus op moesten, heb ik mezelf uitgedaagd en besloten om een variant van soto ajam (Indische kippensoep) met rijst te maken. Niet alleen een ander soort maaltijd, maar ik heb er ook witte rijst bij gegeten. 's Avonds weer een reepje Merci bij de thee.

woensdag 5 oktober

eetregel - twee keer dezelfde voedingsmiddelen op een dag

Vandaag dan wel onze Hollandse pot, maar ook hier toch nog een uitdaging gevonden. We aten rode kool met stoofvlees, aardappels én appelmoes. Ik kreeg vorige week een grote plastic tas vol met goudrenetten uit eigen tuin van een collega. Ik ga er misschien iets mee bakken en anders geef ik ze aan mijn vader.  T. wilde graag appelmoes dus daar gebruikten we een paar appels voor. Ik eet 's middags altijd een appel dus is appelmoes 's avonds een uitdaging! En ook 's avonds weer een reepje Merci.

donderdag 6 oktober

eetregel - volkoren producten

eetregel - bakje vla

Ik at een wit pitabroodje bij het avondeten. Mijn dagelijkse toetje, uitgezonderd zaterdag, is een bakje vanillevla. Ik maakte er deze keer bitterkoekjesvla van door een bitterkoekje en een scheutje Amaretto er doorheen te doen. Bij de thee nam ik een blokje fudge én twee marsepeinen aardappeltjes. 

vrijdag 7 oktober

eetregel - óf brood, óf pasta, óf aardappels, óf ...etc

Vandaag nam ik bij een vegetarisch linzenstoofpotje een gekookte aardappel (restje van woensdag) én een stuk geroosterd wit zuurdeegbrood. Toetje was hetzelfde als gisteren.

zaterdag 8 oktober

eetregel: geen

Vandaag heb ik niets anders dan anders gedaan. Mijn toetje op zaterdag is altijd ijs met slagroom, dat is al lang zo en daarmee ook een eetregel geworden. Maar die wilde ik nog niet veranderen. En iets anders kon ik niet  / wilde mijn eetstoornisbrein niet bedenken.

zondag 9 oktober

eetregel - geen extra's

T. nam vorige week bij de Sligro een enorme zak Engelse drop mee. Daar heb ik er 3 van gegeten. Normaal zou ik dit alleen maar doen tijdens een eetbui. Nu nam ik ze als extraatje.


Ten slotte: 

- Op mijn werk drink ik al af en toe een extra kopje koffie buiten de pauzes om.

- Medio oktober komt er in het centrum van de stad altijd een oliebollenkraam te staan, het chemisch toilet staat er al, nu de kraam nog. Zodra het kan ga ik een oliebol eten!

- Ik ben van plan om in de herfstvakantie een apple crumble met een bol ijs en slagroom te nemen. De crumble maak ik normaal gesproken alleen voor T, nu ga ik er zelf ook van genieten.

Al met al een paar kleine stapjes gezet en geen eetbui gehad. 



zaterdag 8 oktober 2022

90 dagen eetregel 'challenge'

Eetbuivrije dagen tellen werkt niet. Het is veel te beperkend. Ik heb door het tellen geen ruimte om 'de fout in te gaan' door iets te eten buiten de eetregels die als een lange lijst in mijn reptielenbrein gebeiteld zijn.  Wanneer ik iets eet dat eigenlijk niet kan of wanneer ik eet op een tijdstip dat niet gepland is, dan is het voor mij eigenlijk al een mislukte dag. Ik denk dat ik eerst eens moet gaan proberen om de regels uit te dagen in plaats van eetbuivrij te worden. 

Eerder schreef ik al eens over mijn eetregels, Wat ik in deze blog beschreef was een opsomming van een voor mij normale eetdag. Dit was ruim een jaar geleden en er is nog niets veranderd. Ik heb het wel geprobeerd maar eigenlijk waren het halfslachtige pogingen. Als je iets écht wilt veranderen moet je de dingen die je anders doet herhalen en daarmee de hardnekkige gewoonten blijven uitdagen.

De laatste 90 dagen van het jaar ga ik mijn eetregels uitdagen. Ik kwam op het idee omdat er op internet en in de socials veel oproepen zijn om aan een 90 dagen challenge mee te doen. Deze uitdagingen zijn voornamelijk gericht op afvallen en sterk worden,  of iets anders op fitgebied. Ook zijn er wel projecten om je huis te 'ontspullen' of je troep in huis beter te organiseren.  Mijn challenge is anders.

Op maandag 3 oktober, er waren toen nog precies 90 dagen tot het einde van het jaar, startte ik met mijn challenge om iedere dag een eetregel aan te pakken en te veranderen. 

Ik heb heel veel regels en regeltjes, 90 haal ik met gemak! Dat betekent natuurlijk niet dat ik er daarna vanaf ben, maar wie weet besef ik wel dat het allemaal zo spannend niet is en kan ik er wat losser mee omgaan. 

Ik heb regels voor bestek, regels voor servies, regels voor tijden, regels voor broodbeleg, regels voor groente en fruit, regels voor ontbijt, regels voor snacks en snoep en dan ben ik er nog lang niet. Dan heb ik ook nog regels  voor sporten en bewegen, daar kan ik een hele nieuwe challenge van maken! 

Ik ben begonnen met iets kleins, en wat bleek? Het was een eitje!  Ik ga ook wat moeilijk dingen doen en hopelijk lukken die ook. Van de vorderingen zal ik hier op de blog natuurlijk verslag doen. Maandag mijn eerste verslag.


woensdag 5 oktober 2022

extra uren voor de klas

Ik had het de afgelopen weken druk met en op school. Er is een collega uitgevallen en die blijft zeker tot de kerstvakantie weg. Ik heb aangeboden een deel van haar werk, de lessen Engels, over te nemen. Dat betekent dat ik met ingang van 20 september 4 uur per week voor de klas sta. Vanaf 1 november komen daar nog mijn uren 'leefstijlcoach' bij, dan is het in totaal 8 lesuren per week. Ik heb al een paar jaar geen Engels aan niveau 2 studenten gegeven en dus heb ik wat extra voorbereidingstijd nodig. 

Het is wel weer heel erg leuk. De groep waar ik les aan geef is een bont gezelschap van 8 jongens en 7 meiden. Ze zitten bij ons op de opleiding omdat ze graag in een jaar tijd een startkwalificatie willen behalen. Er zitten in deze klas een aantal studenten die erg goed zijn in Engels, en ook een paar die er nog niets van bakken. Aan mij de uitdaging om de betere studenten bezig te houden met Engels op hun niveau en de groep die het wat minder goed kan voor te bereiden op het examen.

Voor het vak Engels moet een mbo-er op 5 onderdelen examen doen: lezen, luisteren, schrijven, spreken en gesprekken. Het spannendste vinden de studenten het onderdeel spreken, waarbij ze een presentatie moeten geven over het bedrijf waar ze stage lopen en wat ze daar doen. Natuurlijk kan je dit van te voren oefenen en goed voorbereiden, maar het blijft reuze eng wanneer het moment suprême daar is. Ook spreken is iets waar ze vaak erg zenuwachtig voor zijn, want  bij zo'n mondeling examen weet je nooit hoe het gesprek zal verlopen en welke vragen je allemaal krijgt. Ze krijgen wel vooraf te horen dat ze zich moeten voorbereiden op een sollicitatiegesprek. Ze mogen zelf een vacature uitzoeken die ze bij de examinator inleveren zodat dat deze het gesprek kan starten als werkgever.

Lesgeven is topsport, je bent de hele tijd actief en moet alert zijn op allerlei dingen die er in een klaslokaal met een groep jonge mensen kunnen gebeuren. Als je geluk hebt is de klas een gezellige groep. Heb je pech dan kunnen een of twee raddraaiers voor veel gedoe zorgen. Dan moet je als docent constant orde handhaven en dat maakt het werk minder leuk en zwaar. Ik heb in mijn tijd natuurlijk ook klassen gehad waarmee het niet klikte, dan  is het zelfs voor iemand met ervaring lastig om zo'n klas een jaar lang les te geven.  Gelukkig komt dat niet vaak voor en heb ik de laatste jaren alleen maar leuke groepen lesgegeven. En dat geeft energie!

Vandaag heb ik vergaderd, les gegeven, en tussendoor ook nog een gesprek gevoerd met een wethouder van onderwijs van een Zweedse stad met dezelfde problematiek als de stad waar ik woon. De wethouder is, samen met 3 docenten van verschillende Zweedse scholen, op een werkbezoek in Nederland en bezocht onze school vanwege een aantal unieke kenmerken die onze school heeft. Leuk om deze mijnheer te mogen vertellen waar wij als school  trots op zijn, en natuurlijk ook ervaringen te delen van dingen die minder goed gaan want ook daar kun je van elkaar leren!


zaterdag 1 oktober 2022

ik ben er weer

Ik had even een pauze nodig want het bloggen werd steeds meer een last en steeds minder een lust. Ik wilde even nadenken over de inhoud en de frequentie van mijn schrijfsels. Lezersaantallen zijn hoog wanneer het over mijn eetstoornis gaat. En uit de reacties op deze stukjes blijkt dat veel mensen er wat van leren en velen er zelfs steun en motivatie uit putten. Dat is goed om te horen en niet in de laatste plaats waarom ik daarover zal blijven schrijven.

De harde schijf in mijn eigen hoofd legen en de inhoud hier dumpen is en blijft mijn belangrijkste motivatie om te schrijven en helpt me om te relativeren en te blijven reflecteren op mijn eigen handelen. De reacties die ik daar op krijg zijn helpend voor mij. Ik heb helaas niet altijd tijd, zin of inspiratie om een blog te vullen, ik wil ook wel eens een boek lezen, televisie kijken, koken, de krant lezen, winkelen, met een vriendin afspreken en gezellig met mijn man op de bank hangen terwijl we Twee Voor Twaalf terugkijken. 

Korte samenvatting: ik blijf hier schrijven maar ga wat minder vaak een blog plaatsen. Streven blijft 2x per week, maar met 1x per week ben ik ook tevreden. In ieder geval een blog op zaterdagavond en soms eentje op woensdagavond.

Ik heb een paar rare weken achter de rug op eetgebied. Ik hield niet bij of ik nu wel of niet 'goed' had gegeten en heb weer een aantal keren eetbuien gehad, kleine en grote. 

Terugschakelen was erg lastig en ook daarom stopte ik even met bloggen. De nadruk lag zo ontzettend op eten dat erover schrijven alles waar ik juist niet aan wilde denken zou versterken. Inmiddels ben ik er weer aan toe om mijn eetstoornis en eetbuien aan te pakken. 

Toen ik deze blog ruim een jaar geleden begon was ik vol goede hoop en ook een en al motivatie om hier verandering in te brengen. Maanden later moet ik concluderen dat het niet is gelukt. Ik moet ook heel eerlijk zijn en toegeven dat het nooit (helemaal) zal lukken om volkomen 'normaal' te eten. En daar moet ik dan maar vrede mee hebben.

Ik ga vanaf morgen mijn score toch weer bijhouden. Dit keer wil ik de focus op normaal eten leggen want wanneer ik dat kan blijven de eetbuien weg. Zonder een afvinklijstje waarop ik mijn 'goede' eetdagen dagen bijhoud voelt het alsof ik van een oceaanstomer ben afgegooid zonder zwemvest en zwemband. Ik kan wel zwemmen maar ik kan mijn vege lijf in een oceaan niet redden zonder hulpmiddelen. Het lijstje biedt me houvast, het is mijn hulpmiddel, alhoewel ik heus wel besef dat ik alsnog kopje onder ga als ik niet heel erg mijn best blijf doen om te blijven drijven.

Wat moet er beter of anders als ik mijn dagen weer op deze blog ga tellen? Ik denk dat het vooral gaat om minder restrictief of niet restrictief eten. De leidsels laten vieren en ook eens iets anders eten dan dat wat de eetregel voorschrijft. Op een andere tijd eten zou ook wel eens goed zijn. Heb ik dit allemaal al eerder geprobeerd en er over geschreven? Ja tuurlijk, en het lukte soms wel en soms niet. En wanneer het niet lukte kwam er een eetbui.  Het reptielenbrein had dan haar zin! Nu ga ik het reptielenbrein weer de mond snoeren en terug in haar hok zetten en ik hoop dat het nu wél lukt.