vrijdag 30 juli 2021

op reis

Vandaag vertrekken we naar Normandië. De komende dagen schrijf ik even niet. We doen de reis namelijk op ons gemakje. Het zou makkelijk in een dag kunnen maar daar hebben we beiden geen zin in. Dus vertrekken we na de lunch en rijden we de eerste 300 kilometer. Dan stoppen we bij een klein kasteeltje waar een hotel in is gevestigd. We eten en slapen daar en misschien zwemmen we wel een paar baantjes in het zwembad. Na een uitgebreid ontbijt rijden we dan door naar onze bestemming. Daar kunnen we pas om 1500 uur terecht, maar we nemen de tijd, Stoppen voor boodschappen en lunch zodat we niet meer weg hoeven wanneer we gearriveerd zijn. We zorgen er voor dat we op zondag  ook  geen boodschappen hoeven te doen. Wel gaan we traditiegetrouw op zondagochtend naar een bakker voor brood en wat lekkers bij de koffie om dan in de loop van de dag te directe omgeving te verkennen.

Binnenkort meer vanuit Normandië!

woensdag 28 juli 2021

stokje

Onlangs kwam ik, tijdens het surfen op het wereldwijdeweb op de website van Tiny Blogt  (tiny blogt | Tiny kan van alles iets en van niets alles. (wordpress.com). Zij schreef een leuk stukje waarin zij op een aantal vragen antwoord gaf. Ze nodigde mensen uit het stokje over te nemen. Ik neem de uitnodiging aan! Dus daar gaat ie dan!

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?

Gisterochtend, er zijn nu vijf volle weken voorbij sinds mijn submusculaire zenuwtranspositie en nog steeds merk ik totaal geen verbetering. Is mijn arm ‘moe’, heb ik pijn vanaf mijn nek tot mijn pols, niet overal tegelijk maar dan weer hier en dan weer daar. Wordt mijn hand nog steeds koud en heb ik minder kracht.  Mijn linkerarm doet ook vervelend door een luxerende elleboogzenuw, maar een operatie aan die kant durf ik pas aan als rechts wat beter is. En bij het was ophangen heb ik staan huilen van pijn en verdriet.

Wanneer heb je voor het laatst gevlogen?

Dat was met Kerst 2019, voor een week vakantie in de omgeving van Valencia, lekker in een afgelegen huis in de bergen!

Wanneer had je voor het laatst de slappe lach?

De slappe lach weet ik niet meer maar ik heb vorige week wel heel veel gelachen tijdens mijn lunch met JW. JW was mijn beste maatje op de middelbare school (40 jaar geleden!). Ik had hem 20 jaar geleden voor het laatst gezien en door een hele bijzondere samenloop van omstandigheden zijn we weer met elkaar in contact gebracht en kwam het uiteindelijk, een jaar later dan gepland door corona, tot een afspraak. We hebben herinneringen opgehaald en daarbij dus erg veel gelachen. Vroeger hadden we vaak samen de slappe lach, dat dan weer wel!

Wanneer heb je voor het laatst iemand geknuffeld (buiten je partner)?

Ik ben geen knuffelaar maar ik heb vriendin A. van de week heel stevig omhelsd, telt dat ook?

Wanneer heb je voor het laatst een compliment gekregen?

Dat was bij het afsluiten van de laatste schoolweek. Ik krijg een aantal nieuwe taken en een nieuwe teamleider. Van mijn oude teamleider kreeg ik een aantal veren in mijn achterste!

Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen?

Ik ben er nog in bezig, het heet ‘wij zijn licht’ en is geschreven door Gerda Blees. De volgende wordt het boek van Lale Gül, die ligt al klaar voor de vakantie, samen met nog een stapeltje andere boeken van oa Arthur Japin en een oudje van Maarten 't Hart.  

Wat is het laatste dat je hebt gegeten?

Een bakje vanillevla.

Met wie heb je het laatst gepraat?

Met A. een vriendin (en met mijn man net tijdens het eten maar dat telt niet vind ik) . Met A. heb ik zondag een fietstochtje gemaakt en gepicknickt. We hebben het gehad over van alles en nog wat oa: seks en geaardheid, psychische aandoeningen, lekkere recepten, oud-collega’s (beetje geroddeld dus) en geldzaken.

Van wie kreeg je het laatste smsje en wat stond erin?

Van het hotel in Frankrijk waar we een tussenstop maken, om ons te herinneren aan de reservering. Alsof ik dat zou vergeten!!

Welk liedje heb je het laatst meegezongen?

Tears in the Morning van The Beach Boys

Van dit nummer kan ik huilen maar het maakt me ook blij als ik er hard bij meezing, bijvoorbeeld in de auto (als er niemand anders bij is hoor!).

dinsdag 27 juli 2021

voedselschaarste

In een eetgestoord hoofd  - en dan met name wanneer de eetstoornis restrictief is – denken de hersens dat er niet voldoende voedsel is. Immers, het brein registreert dagelijks dat er te weinig wordt gegeten. Er is sprake van voortdurende trek en soms ook echte honger. Als gevolg hiervan gaat de persoon met de eetstoornis hamsteren.  Er is dan altijd voldoende eten in huis, meer dan voldoende zelfs!

Een paar voorbeelden uit de (mijn) praktijk:

-   Brood; twee diepvrieslades vol met brood en broodjes. Die lades zijn nooit leeg want de voorraad wordt ruim op tijd aangevuld. Met name het Alison van Albert Heijn is belangrijk. Dit is ‘mijn’ brood en zodra er nog maar 2 halfjes liggen MOET ik de voorraad aanvullen. Stel je voor dat ik ander brood zou moeten eten!

-   Yoghurt; iedere avond eet ik een schaaltje yoghurt, er staan daarom ook  altijd minimaal 2 pakken in de koelkast. Ook voor yoghurt geldt dat het geen product is waar je nu lastig aankomt.  Ik kan het bijna 24/7 kopen, toch moet de  voorraad  op tijd aangevuld  worden.

-   Appels; naast ander fruit eet  ik ook iedere dag een appel. Als  er  nog een aantal appels zijn koop ik toch weer bij om de voorraad op peil te houden.

-   Schepijs; ik eet het maar een keer per week, in het weekend, maar er moet wel  voldoende zijn! Dus altijd meerdere bakken in meerder smaken in de vriezer.

Een ander effect van het jezelf tekort doen, jezelf niet voldoende voeden en jezelf lekkere dingen ontzeggen is dat het brein erg bezitterig wordt. Het voedsel is namelijk van levensbelang en oh wee als een ander daar aankomt!  Een ander mag er alleen van nemen als er ruim voldoende is. Want stel dat er nog maar een portie yoghurt is en de winkels al gesloten zijn…… als een ander dan dat ene portie neemt dan kan het goed mis gaan in het hoofd van de persoon met de eetstoornis. Het is ook niet voor niets een psychische aandoening, niemand kiest zelf voor dit rare gedrag, de eetstoornis dicteert en het is erg moeilijk om daar weerstand aan te bieden. Stoppen en uitdagen die gekheid en dat blijven herhalen in de hoop dat de hersens dan gaan zien dat er geen schaarste is en ook geen man overboord als er een keer een ander soort brood gegeten wordt.

In de aankomende vakantieweek in Frankrijk ga ik het anders doen. Ik neem geen havermout mee, ga eens een weekje ontbijten met Frans brood, jam, eitjes, croissantjes en andere lekkere dingen!


maandag 26 juli 2021

het wil maar niet lukken

Vorige week had ik een lunchafspraak buiten de deur. Hiervoor moest ik al vrij vroeg de deur uit waardoor ik niet eerst naar de sportschool kon gaan.  Heerlijk gegeten en een ontzettende gezellige tijd gehad met een hele goede vriend.  Maar eenmaal thuis kwam als eerste de bewegingsdrang, dus hup naar de sportschool. En toen had ik na het avondeten een eetbui, geen hele grote, maar wel weer veel vla, yoghurt, chocolade, fudge en drop gegeten. En dat komt alleen maar omdat de dag niet volgens mijn vaste patronen is verlopen.  Vervolgens slecht geslapen en weer liggen draaien woelen en piekeren. 

Na die beroerde nacht moest ik na het ontbijt meteen mijn vaste rondje op de sportschool gaan doen ter compensatie. Dat ik dat niet moet doen weet ik, maar de angst om aan te komen en mijn bewegingsdrang zijn té groot. Als ik dan terugkom van de sportschool voel ik me altijd een stuk beter, en voelt het aan alsof ik weer met een schone lei begin.

Ik ben erg blij dat we vrijdag naar Normandië op vakantie gaan. Dat betekent 10 dagen geen sportschool, 10 dagen minder rigide met mijn eetregels bezig zijn, 10 dagen de boel de boel laten en lekker met T. mooie plekken bezoeken, picknicken, lummelen, relaxen en even de zinnen verzetten.

Wat me thuis niet goed afgaat lukt in de vakantie voor een groot gedeelte wel. Ik heb dan zo weinig controle en het lijkt wel alsof ik mijn eet-en gedragspatroon ook even vakantie geef! Na iedere vakantie neem ik me voor om niet meteen weer alles te doen zoals voor de vakantie, maar tot op heden is me dat nog niet gelukt. Misschien deze keer wel?

 


veranderen is lastig

Veranderen is lastig. Als het makkelijk zou zijn zouden er geen mensen met een eetstoornis zijn. Ik weet dit natuurlijk al lang. Maar ik wil veranderen! Ik wil stoppen met mijn rigide (eet)gedrag. Mijn dwangmatige gedrag en mijn eetpatroon zijn natuurlijk gekoppeld, maar wat was er eerst en waar begin ik met veranderen?

Als ik naar mijn dwang kijk dan is het zeer dominant, maar het is niet zo dat ik er nare gedachten bij heb wanneer ik mijn routines niet kan uitvoeren. Ik vind het irritant en soms lokt het een eetbui uit. Maar eetbuien worden ook uitgelokt door te weinig eten en mezelf niets gunnen. Mijn vaste patronen voelen fijn, maar ook heel naar.

Een paar voorbeelden:

  • ik sta op vaste tijden op, ongeacht hoe ik me voel, wat ik die dag moet doen of waar ik ben;
  • ik eet, drink en snoep op vaste tijden;
  • de vaatwasser moet leeg als hij klaar is;
  • voor alles vast bestek en servies:
  • kleding in de kast moet op nette stapeltjes liggen en netjes hangen, soort bij soort;

Als ik naar mijn eetgedrag kijk is dat net zo dominant, maar ook daarbij is het niet zo dat ik hele sombere gedachten krijg wanneer ik er geen invloed over heb. Ik vind het wel vervelend en soms lokt het een eetbui uit.

Ik vind eten lekker en ook al eet ik heel gezond, ik eet wel heel lekker en af en toe snoep ik ook. Ik kook graag en er zijn geen dingen die ik niet eet omdat ik er 'bang' voor ben. Wel het ik enorm veel regels van wat ik wel en wat ik niet kan eten op welke momenten en bij welke maaltijden.

Een paar voorbeelden: 

  • pizza is avondeten en er moet salade of groente bij;
  • soep is avondeten en er moet een salade of groente bij;
  • ik eet iets maar een keer per dag, geen twee keer (sperziebonen in de salade bij de lunch, dan 's avonds geen sperziebonen meer);
  • pannenkoeken zijn geen gezonde lunch en ook geen avondeten (tenzij hartig), dus die eet ik niet;
  • nooit twee avonden achter elkaar rijst/aardappels/brood/pasta;
  • een patatje is geen avondeten, patat bij het avondeten kan wel.

Dit zijn wat regels waar ik met wat moeite wel in kan veranderen. Zo weet ik dat ik deze dingen op vakantie, wanneer ik niet altijd de controle heb, prima anders kan doen. Dus waarom thuis dan niet?

Het zou een stuk makkelijker zijn, ook voor T., die zich nu meestal schikt naar mij. We doen vaak de dingen die we zelf willen doen en dan alleen, en minder vaak doen we dingen samen. En dat komt door mij. T. gaat zijn gang en ik weet dat hij weinig last heeft van mij en dat ik meer last heb van mij. Ik wil dat dat anders is, weer terug naar hoe het/ik was.


zaterdag 24 juli 2021

van alles en nog wat

Ik heb al vaker een website gehad waarop ik blogs schreef. Deze websites hadden altijd een thema en trokken daarmee de aandacht van mensen die dezelfde interesses hadden. Dat was leuk om te doen, maar werd op een gegeven moment een last. Ik ging het als een verplichting voelen om op vaste momenten iets te posten, en me aan vaste onderwerpen te houden. Toen ben ik daarmee gestopt. Deze website is voor mezelf, gaat over mezelf en wie het lezen wil mag het lezen. Commentaar en advies geven mag, of ik reageer weet ik nu nog niet. Het is mijn verhaal, mijn leven, mijn vreugde en mijn verdriet. Ik wil schrijven over mijn werk en mijn hobby’s. Over de leuke dingen die ik meemaak, maar ook over mijn problemen. Waarom op een blog en niet in een documentje op de computer of in een notitieboek? Tja...