eetoverzicht week 34

De laatste vakantieweek en gelukkig met redelijk mooi weer! Op het moment dat dit online komt stap ik op de fiets voor mijn eerste werkdag. 

In het weekend had ik gehaktballen gemaakt zodat we weer wat op voorraad in de vriezer hebben, dat is wel makkelijk wanneer het werkzame leven weer hervat wordt.

Op het menu  stonden de volgende maaltijden:

maandag:

pasta met venkel, salade de met komkommer en tomaat

dinsdag:

bloemkool, gekookte aardappels, gehaktbal, komkommersla

Ik had 14 gehaktballen gemaakt, dus er zitten nog 6 porties in de vriezer. Makkelijk voor onze "Hollandse-pot" dag op dinsdag.

woensdag

salade niçoise

donderdag:

vegetarische foe yong hai met champignons, gewokte chinese kool en taugé, witte rijst

Een flinke portie zoetzure  saus gemaakt en ingevroren zodat we snel een lekkere Oosterse maaltijd op tafel kunnen zetten.

vrijdag:

noedels, gewokte groente en satésaus

zaterdag:

goodie bowl: zoete aardappel, geroosterde bloemkool en aubergine, falafel, radijs, komkommer,  tomaat, yoghurtmuntsaus

zondag:

Surinaamse curry met kip voor T. en gekookt ei voor mij. Kousenband met taugé uit de wok, rotiplaat van de lokale toko, zelfgemaakte atjar

T. maakt hele lekkere curry's, deze keer een Surinaamse en ook een flinke portie zodat er een paar porties de vriezer in kunnen.  De eigenaresse van onze lokale toko maakt iedere vrijdag verse rotiplaten. Je moet ze bestellen of er snel bij zijn want op is op. Ik bestel er altijd een paar en vries ze in. 

Volgende week staan er weer wat makkelijke maar heel lekkere menu's op het programma!

bang om aan te komen

Ik weet dat mensen in mijn omgeving vinden dat ik te dun ben. Ik probeer dan wel eens uit te leggen hoe dat in mijn hoofd werkt en dat ik dat zelf ook wel zie en voel, maar dat iets in mijn het heel eng vind om zwaarder te worden. Dat die angst irreëel is weet ik ook.  Zo weet ik ook donders goed dat een stuk appeltaart bij de koffie of een broodje kroket en een patatje tussen de middag niet betekenen dat ik de volgende dag een kamerolifantje ben.

"Maar je hoeft toch niet bang te zijn, neem toch lekker, jij kan het hebben", en meer van zulke aanmoedigingen hoor ik vaak. Hoe leg je dan uit dat je dat niet makkelijk vindt, liever niet doet of niet kan op dat moment? En hoe leg ik dat uit aan mezelf en zorg ik er voor dat ik het wél neem, wél doe, wél kan? Waarom die angst, in gewicht toenemen is op dit moment juist goed voor me.

Ik vergelijk het wel met angst voor spinnen. Nu de herfst eraan komt komen er ook weer meer spinnen. Buiten zitten er al kruisspinnen in hun web tussen de planten. Nu nog klein, maar ze groeien gestaag. Ik ben bang voor spinnen, met name voor huisspinnen, vooral als ze hard lopen. Bij het zien van een spin verstijf ik van angst.. Is T.  thuis dan hoort hij een brul en snelt (of sloft) te hulp. Maar als ik alleen thuis ben moet ik het zelf oplossen. Dat is eng, heel eng, maar moet wel gebeuren. Ik moet ook af en toe het dakterras op en dan tussen de webben door, ook dat vind ik niet fijn om te doen, maar ik doe het wel. Ik overwin op dat moment mijn angst.

Helaas is het niet zo dat ik op een ochtend wakker word en denk  "fijn, het is bijna herfst en er zitten straks over lekker veel spinnen en daar ben ik niet meer bang voor!"

De spinnen op het balkon vind ik al minder eng dan vroeger, daar ben ik inmiddels wat meer aan gewend en kan ik zelfs wat langer naar kijken. Dit is zeer zeker niet het geval met huisspinnen, zeker niet wanneer ze groot zijn. Van de gedachte alleen al, terwijl ik dit schrijf, lopen de rillingen me over de rug.  Toch doe ik wat ik moet doen als ik alleen thuis ben, ik dwing mezelf om de angst overboord te zetten en de spin te doden. Naar buiten zetten doe ik natuurlijk niet, maar ik pak de stofzuiger en zuig de spin op. Niet diervriendelijk, maar voor mij nu de enige optie. 

Kan ik leren dat ik niet bang hoef te zijn om aan te komen? Dat het zelfs gezond zou zijn wanneer ik wat zwaarder werd? Zou het net zo werken als  bij de angst voor spinnen.  Gewoon  de uitdaging aangaan? Steeds opnieuw over de angst heenstappen net zolang tot het minder eng is, gewoon geworden is?

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 11 tm 15

Vandaag deel 3 van de serie waarin ik wat meer over mezelf vertel. Hier  de vragen én mijn antwoorden.

11. Wat vind ik van de discussie die ieder jaar rondom Sinterklaas weer oplaait?

Omdat de eerste kruidnootjes  eind augustus al in de winkel liggen kan deze vraag nu wel. Je kan natuurlijk niet om het feit heen dat er ook dit jaar weer veel te doen zal zijn rondom Sinterklaas. Ik vind dat we met onze tijd mee moeten gaan, wat eerst kon, kan nu niet meer. Het is niet erg wanneer tradities veranderen, het Sinterklaasfeest kan nog steeds heel leuk zijn, maar moet wel op een andere manier worden vormgegeven. En dat is wat mij betreft zonder Zwarte Piet!

12. Wat wil ik nog graag kopen?

Er staat nog wel iets op mijn verlanglijstje. Een heleboel dingen van het lijstje wilde ik eerst hebben maar kocht ik uiteindelijk niet. Mede omdat ik probeer duurzaam te leven zal ik niet snel tot een aankoop overgaan. Zo wilde ik graag een airfryer, tot ik goed begreep wat het was en ik prima zonder kan. Dit geldt ook voor de crockpot en slowcooker. Leuke spullen en vast handig, maar zonder redden we ons ook. Het enige item dat nu ik nu nog wil hebben is een Quooker kraan. En die kraan die komt er ook want T. is momenteel onze keuken aan het upgraden/verbouwen en omdat we een aantal dingen hergebruiken, zoals het RVS-eilandblad en de handgrepen van de lades, kunnen we de kraan aanschaffen.

13. Welke karaktereigenschap zou ik graag willen hebben?

Ik zou wel wat spontaner willen zijn. Ik kijk heel erg de kat uit de boom, kan niet snel schakelen als er dingen veranderen en heb altijd wat tijd nodig om aan dingen te wennen.

14.  Wat is mijn favoriete tv-programma?

Ik heb geen favoriet, wel een aantal programma’s die ik graag kijk: Twee voor Twaalf vinden T. en ik allebei erg leuk en kijken we ook altijd samen.  Daarnaast kijk ik graag naar Britse dramaseries zoals The Split en The Syndicate. Ik kijk sowieso veel op de BBC, ook omdat ik graag mijn Engels op peil houd.

15. Wanneer ben ik voor het laatst in een pretpark geweest?

Dat was in 2009, met een schoolreisje waar ik als docent bij aanwezig was. Ik hoop dat dit ook tevens mijn laatste keer was!

Volgende week weer 5 nieuwe vragen waardoor je me nog beter leert kennen!

wat ik op een dag eet

Wanneer je op You Tube zoekt op naar filmpjes met als onderwerp 'wat ik op een dag eet'  of de Engelse versie 'what I eat in a day', dan kan je tot in de pruimentijd filmpjes hierover kijken! Mensen uit alle windstreken en van alle leeftijden laten namelijk zien wat ze eten en met welke reden. Sommigen laten het zien omdat ze bezig zijn met fit en gezond worden, anderen omdat ze bezig zijn met herstellen van eetstoornis. Weer anderen nemen je een dagje mee langs hun nationale gerechten of duiken terug in de tijd en eten een dag lang alleen maar eten uit hun kindertijd.  Vermakelijk, informatief en soms ook leerzaam.

Ik heb er inmiddels heel veel gezien en ik blijf het leuk vinden om naar te kijken. Is dat raar? Ja, vast! Maar eigenlijk niet anders dan het bekijken van andermans huis en interieur op Funda, of het leven van de The Real Housewives of Beverly Hills volgen.  Het is gluren bij de  buren, maar dan met toestemming. 

Zo'n filmpje zal ik nooit (zeg nooit nooit!) niet snel maken, maar ik kan op deze blog wel uiteenzetten hoe het eetpatroon van een reguliere dag er voor mij uitziet. Met een reguliere dag bedoel ik een dag waarop  er geen onverwachte dingen gebeuren, ik niet buiten de deur eet en ik gewoon thuis ben of op mijn werk. De eerste tijdsaanduiding is een werkdag, de tweede een vrije dag. Wanneer ik het voor het zeggen heb ziet een eetdag er als volgt uit:

• Opstaan     05.45 uur / 07.00 uur
• 1e beker thee     06.30 uur /07.45 uur 
• havermoutpap en 2e beker thee     06.4 5 uur /08.00 uur
• naar het werk / naar de sportschool     07.10 uur / 09.15 uur
• koffie op het werk tussen     07.30 en 08.00 uur
• boterham pindakaas, beker koffie     10.30 uur / 11.30 uur
• lunch*     12.30 uur / 14.00 uur
• appel     15.30 uur / 16.30 uur
• bakje nootjes     17.30 uur
• avondeten**     19.00 uur
• thee met blokje fudge of stukje chocolade      20.00 uur
• schaaltje fruit en schaaltje yoghurt of kwark     20.30 uur

* lunch bestaat altijd uit : een salade met witlof, spinazie of ijsbergsla, tomaat, courgette, sperzieboontjes of broccoli, feta of avocado, bietje, radijsjes en wat er verder nog aan groentjes voorhanden is, altijd in hetzelfde bakje en altijd met een een flinke lepel dressing. Ook altijd een grote snee roggebrood van het merk Soma of Oberlander van AH. met 30+ kaas.

**avondeten kan alles zijn, daar heb ik geen vaste dingen, ik eet waar ik/we trek in hebben, inclusief een toetje, meestal vanillevla,  soms iets anders, op zaterdag of zondag ijs met slagroom.

 

Er is in feite niets mis met een vast eetpatroon en vaste routines. Pas wanneer iemand er last van heeft wanneer het afwijkt van het reguliere is het niet meer okay. Het is natuurlijk ook niet echt normaal wanneer iemand (ik in dit geval) op de klok kijkt of het al de 'juiste' tijd is om de eerste hap te nemen. Of moeite heeft om een boterham met jam te eten in plaats van eentje met pindakaas. En daar zit voor mij dus het probleem. Om deze patronen te doorbreken moet ik mezelf uitdagen en de patronen gaan doorbreken. 'No challenge, no change' hoor ik laatst nog en die vier woorden vind ik een mooi motto.

Vanavond eens kijken of het lukt om wat eerder te eten dan 19.00 uur!

eetoverzicht week 33

Ik heb nog steeds vakantie en dus wat meer tijd om te koken. In het biologische groente- en fruitpakket zaten twee mooie aubergines. Ik ben dol op aubergines, eet ze graag in curry's, en tagines. T. is niet zo'n fan maar er is een gerecht waarin hij ze wel lekker vindt. Dat gerecht heb ik maandag gemaakt.  Wat we nog meer aten lees je hieronder.

maandag:

mellanzane alla parmigiana (ovenschotel met tomatensaus en aubergines), salade, brood

dinsdag:

andijviestamppot, gestoofde kalfswang, komkommersalade

woensdag:

vegetarische quiche  Lorraine, broccoli, sla

donderdag:

thom kha gai (Thaise kippensoep) met bakje witte rijst en een salade van gekneusde komkommer

De salade zag ik vorig jaar een keer op het Internet en is een lekkere frisse Oosterse salade.  (Google maar eens op smashed  of crushed cucumber.)

vrijdag:

goodie bowl met zoete aardappel, geroosterde groentjes, yoghurtmuntsaus, bulgursalade

zaterdag:

groente uit de wok met noedels, tofu en satésaus

zondag:

broodje pulled pork/ falafel met  rodekoolsla, tomatensla en een groene salade

T. heeft een tijdje geleden pulled pork gemaakt en at dit, ik bakte falafel, die had ik nog op voorraad in de vriezer. 

Geen culinaire hoogstandjes deze week, maar toch weer erg lekker gegeten. Ook volgende week staan er weer hele smakelijke gerechten op ons menu!

leuke dag

Ik heb gisteren een heel leuke dag gehad.  Omdat ik op vrijdagavond geen eetbui had stond ik op zonder de eetbuikater. Ik voelde me fit omdat ik redelijk goed had geslapen. Dit was de laatste tijd niet het geval, waarover een andere keer meer.

Na het ontbijt de was buiten gehangen en naar de sportschool  gegaan.  Daarna thuis lekker op het dakterras koffie gedronken.  Vervolgens nog  een paar boodschapjes gedaan en mijn stadsfiets alvast klaar voor het nieuwe schooljaar gemaakt: banden oppompen, batterijen achterlicht verversen en mijn fietstassen schoongemaakt. Ik heb nog een week vakantie, maar had er nu even zin in en tijd voor.

Toen was het ineens tien voor een en moest ik snel vertrekken om nog op tijd bij vriendin T.  te zijn. Het is 2o minuten fietsen op mijn snelle fiets dus ik was sowieso niet op tijd, niks voor mij, maar T. vond het niet erg. 

We hebben lekker geluncht en bijgepraat. We houden allebei van lezen en hebben daarnaast allerlei andere dingen te bespreken. Kortom, een hele gezellige afspraak! 

Manlief en ik hadden afgesproken niet samen te eten, T. had zin in een bezorgmaaltijd van de Chinees, ik niet. Ik heb lekker wat groente in de wok gedaan, noedels en tofu erbij en een klodder satésaus erover. 

Zaterdagavond is mijn ijsavond. Ik nam een grote kom vol met aardbeien- chocolade- en slagroomroomijs mét advocaat én slagroom! Een dag als deze, met een andere lunch dan normaal, alleen eten en ijs toe is ook vaak een 'trigger' tot een eetbui. Maar niet gisteren. Ik heb van alles lekker gegeten en voelde me goed en niet schuldig over wat ik had gegeten. Daarnaast wil ik niet meer met zo'n volle maag naar bed om vervolgens slecht te slapen én beroerd en moe weer op te staan. Nu ik dit schrijf voel ik me weer fit en heb ik ook zin om zo meteen naar de sportschool te gaan en daarna lekker een lummeldagje te hebben.  Ik ga straks gehaktballen maken, mijn zomerjurken opbergen, wat  lezen, wat bloggen en vanmiddag naar de bieb.

geen eetbui

Al een week geen eetbui gehad.  Ook gisteravond niet,  terwijl ik het rijk alleen had. Ik heb deze week zelfs wat afgeweken van mijn normale eetpatroon.

Ik heb iets meer gesnoept dan normaal omdat ik trek had in chocolade. Ik nam 3 blokjes meteen na het eten. Daarna nam ik bij de thee ook nog een blokje fudge. Ik voelde me er ongemakkelijk bij, beetje schuldig zelfs, maar het resulteerde niet in een eetbui.  

Ook heb ik tussen de middag een keer bij een eetcafé wat gegeten.  Het was lekker maar ik vond het niet veel, wel veel salade maar te weinig brood. Ik had om meer brood kunnen vragen maar heb dat niet gedaan. Toen heb ik 's avonds het restje andijviestamppot dat nog in de pan zat opgegeten. Ik zat daarna wel vol en ook dat voelde raar maar mondde ook niet uit in een eetbui.  

Normaal gesproken zijn dit wel dingen waardoor ik denk "alles is nu toch verpest, nu kan ik net zo goed doorgaan", of iets in die geest. Maar deze keer niet.

Gisteravond was ik dus alleen en voor het eerst in lange tijd ging dit goed. Ik had lekker gekookt voor mezelf en heerlijk  gegeten.  Ik nam een lekker toetje, karamelcreme uit Frankrijk, nog over van de  vakantie, en dat was genoeg om mijn behoefte naar zoet te stillen. Bovendien ga ik vanmiddag lunchen bij een vriendin en dat wilde ik niet afzeggen. Na een eetbui lukt zo'n afspraak niet. Ook stond ik vanmorgen niet op met een 'kater'. Een eetbuikater is niet fijn. Ik slaap  slecht na een eetbui en heb dan 's ochtends weinig fut, weinig trek en ik voel  me rot en schaam me. 

De lunch straks is bij een vriendin thuis. Zij zorgt voor lekker brood en beleg, ik maak bij haar een lekkere salade klaar. Gisteravond heb ik geroosterde groente gegeten en wat extra gemaakt voor deze lunch: aubergine, courgette, paprika en groene asperges. Met wat rucola en een lekkere dressing zijn die groentjes koud ook heel lekker!

Dit wordt een leuke dag, was hangt al buiten, straks lekker op de fiets naar mijn vriendin, en vooral ook genieten van het mooie weer. Zin in!

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 6 tm 10

Vandaag deel 2 van de serie waarin ik wat meer over mezelf  vertel. Hier komen de vragen en mijn antwoorden.

6.           Wat eet ik als ontbijt?

Ik altijd hetzelfde als ontbijt.  Ik eet dat dan ook meestal jaren achtereen. Zo heb ik lang twee bruine boterhammen met hazelnootpasta gegeten. Ook at ik jaren  yoghurt met muesli. Nu eet ik alweer zo’n vijf jaar havermoutpap ,soms met alleen wat kaneel, soms met banaan, bramen of stukjes moesappel.

7.           Wie  heb ik voor het laatst een kus gegeven?

Mijn echtgenoot kus ik iedere dag wel een paar keer, en momenteel kus ik daarnaast bijna niemand. Wie het laatst een kus van mij  kreeg was mijn vader, hij kreeg een gisteren een kus van mij toen ik even koffie ging drinken bij hem. Overigens ben ik niet zo’n kusser en hoop  ik dat men na de coronapandemie niet weer teruggaat naar al dat gezoen bij verjaardagen en nieuwjaarsborrels.

8.           Waarin lijk ik op mijn moeder?

Mijn moeder is al lang dood, ik was 25 toen zij overleed, zij was net 50 geworden. Ik heb twee jaar geleden een opname gezien van een les die ik gaf en ik was erg verrast om te zien hoeveel ik toen op mijn moeder leek, ik was toen 52. Mimiek en houding, maar ook uiterlijk lijk ik heel erg op haar.  Verder heb ik haar karakter, iets nerveus, iets gespannen,  iets teveel piekeren maar wel heel lief en zorgzaam.

9.           Heb ik een ochtendritueel?

Nou en of ik dat heb, maar zo heb ik de hele dag door rituelen en vaste gewoonten! Ik sta altijd op dezelfde tijd op, werkdagen 05.45 uur, vrije dagen 07.30 uur. Dan ga ik naar beneden, maak ik thee en zet ik mijn havermoutpap in de magnetron. Vervolgens leeg ik de vaatwasser. Dan maak ik mijn lunch: een salade met rauwe en gekookte groente en 2 boterhammen met kaas. Op werkdagen doe ik dan mijn make-up: lippenstift en mascara. Dan drink ik mijn eerste beker thee en lees ik wat blogs. De havermout gaat na een half uur nog even de magnetron in en is dan klaar. Ik schenk nog een keer thee in en ga eten. Daarna vertrek ik naar school. In het weekend ga ik na het ontbijt nog de krant lezen en ga ik wat later naar de sportschool.

10.         Ben ik een lezer?

Ik vind lezen een van de allerfijnste dingen om te doen. Ik lees heel veel en kan helemaal  opgaan in een boek. Ik lees boeken het liefst op papier,  een e-reader heb ik (nog) niet, maar ik kan me voorstellen dat die er ook nog wel een komt en dat ik daar aan kan wennen. Ik lees de krant ook graag, die lees ik wel digitaal. Ik lees NRC Handelsblad en The Guardian. Verder lees ik iedere dag ook nog een aantal blogs.

Volgende week weer vijf nieuwe vragen!

restrictief eten vs. intuïtief eten

Ik heb op mijn blog al een paar keer geschreven over mijn eetstoornis. Ik heb ooit de diagnose boulimia gehad, maar ook een keer de diagnose dat ik een eetstoornis NAO (Niet Anders Omschreven) heb.

Op de website van de Parnassiagroep staat over deze eetstoornis het volgende:

De eetstoornis NAO is een combinatie van symptomen van andere eetstoornissen, zoals bijvoorbeeld anorexia, boulimia of Binge Eating Disorder (BED). Alleen voldoen deze symptomen niet helemaal aan de criteria die bij die eetstoornissen horen. Daarom is de eetstoornis NAO een aparte stoornis geworden. Bij NAO draait je leven om eten en niet eten. Deze obsessieve gedachten gaan gepaard met een allesoverheersende angst om dik te worden of te blijven.

Deze diagnose vind ik beter bij mij passen dan boulimia. Bij mij uit de eetstoornis zich doordat ik restrictief eet en overmatig beweeg. Dat wil zeggen dat ik bepaalde dingen niet eet, maar ook dat ik soms te weinig eet. Daarnaast beweeg ik niet alleen voor mijn plezier en ontspanning, maar ook om calorieën te verbranden. En dat allemaal omdat ik bang ben om dik te worden. 

Momenteel ben ik niet dik, In tegendeel, ik  heb net geen ondergewicht. Ik ben ooit zwaar geweest,  zo zwaar dat ik tegen obesitas aanzat. Dat was rond mijn 18e, toen ik voor het eerst niet meer thuis woonde. Dat overgewicht heb ik  niet heel  lang gehad, maar echt dun was ik nooit.

Ik eet dus restrictief. Om geen honger te krijgen eet ik bij de lunch en avondeten veel groente. Ik eet vlees en vis met mate en gebruik weinig vet. Omdat ik mezelf dingen ontzeg heb ik af en toe een eetbui waarin ik dan weer dingen eet die ik normaal niet eet en dan ook weer meteen zoveel dat ik daarna bijna klap! Vervolgens moet ik die extra calorieën op de sportschool weer verbranden!

Ik zou graag normaal willen eten. Dit wordt ook wel intuïtief eten genoemd. Thuis heb ik daar een goed voorbeeld van want mijn man T. eet intuïtief. Hij eet naar behoefte, soms gezond, soms ongezond, maar is daar ook verder niet mee bezig. Soms heeft hij trek in een afhaalmaaltijd van de Chinees, soms heeft hij trek in een zelfgemaakte salade. Het komt voor dat hij in het weekend wat later opstaat en dan soep eet in plaats van brood. Hij kijkt niet op de klok om te kijken of hij al mag eten, hij eet omdat hij trek heeft. Daarnaast raakt hij niet van slag als hij een keer om zes uur eet in plaats van zeven uur. Hij kan zich aanpassen aan de situatie op het moment. Kortom, zijn leven wordt niet beheerst door eten.

Mijn leven draait om eten, niet eten, hoe laat eten, wat eten en wat niet eten. Dat is natuurlijk best zonde van de tijd en energie die mijn brein  daarin steekt en bovendien niet heel gezond. Daarnaast heb ik allerlei eetregels die zeggen wat ik wanneer mag eten.  Ik heb deze regels zelf bedacht en ondanks dat ze volkomen belachelijk zijn vind ik (of beter gezegd mijn eetstoornis) het fijn om me er aan te houden. Ik kan soms flexibel met de regels omgaan, maar dan ook weer niet met alle regels tegelijkertijd.

Als ik bijvoorbeeld niet kan lunchen zoals ik gewend ben, vind ik dat niet erg, mits ik dan de rest van de dag (ontbijt, tussendoortjes en avondeten) wél volgens mijn regels kan doen. Avondeten idem. Als ik uit eten ga ’s avonds dan wil ik liever niet ook anders eten gedurende de dag. Als de dag namelijk niet verloopt volgens mijn eetregels dan veroorzaakt dat een enorme onrust in mijn hoofd en ligt een eetbui op de loer. Behalve wanneer ik op vakantie ben, dan kan ik de regels voor een groot deel loslaten.

Om dit allemaal voor elkaar te krijgen is een hele klus maar ik ben er inmiddels zo vertrouwd mee dat het normaal voelt. Ik word pas met mijn neus op de feiten gedrukt wanneer ik het niet voor het zeggen heb, zoals tijdens een vakantie of bij feestjes en activiteiten die ik niet zelf organiseer. Het zou zo fijn zijn wanneer ik deze controle* kon loslaten!

*controle: ik denk de controle te hebben met al mijn regels, maar de controle heeft mij want als ik ‘in control’ zou zijn dan zou ik toch zeker alles anders doen??!!

eetoverzicht week 32

Nog een vaste rubriek vanaf vandaag.

In 2008 ben ik begonnen met bijhouden wat we eten. Ik plan de eetweek zodat ik de boodschappenlijst kan maken en sinds een aantal jaren ook de online-bestelling kan plaatsen. Wat er op het menu staat zet ik in een Excelbestand. In de loop van de week kan het wijzigen omdat we ergens geen trek in hebben of om een andere reden. Dan pas ik het bestand later aan. Ik weet dus al sinds 2008 wat we iedere dag hebben gegeten! Ik zet er geen recepten bij, alleen een korte omschrijving van hetgeen er 's avonds op tafel stond. 

Ik ga deze eetweken hier delen. Ik vind het altijd leuk - en het levert inspiratie op - om te lezen want mensen hebben gegeten en misschien zijn onze eetoverzichten een bron van inspiratie voor anderen.

Voor deze week had ik geen planning gemaakt omdat we op vakantie zijn geweest. Op een Franse markt hadden we biologische groente gekocht. Niet alles was opgegaan en dus namen we een deel mee naar huis. Dat is verwerkt in het weekmenu.

Maandag is bij ons als sinds jaar en dag Meat Free Monday. We eten tegenwoordig ook al een aantal jaren op andere dagen vleesloos, maar maandag is echt de vaste dag. Alleen op vakantie kan het nog wel eens anders lopen.

maandag:

stoofpotje van knolselderij en wortel, gebakken oesterzwammen, wilde- en zilvervliesrijst, groene sla

dinsdag:

gebakken aardappels met spekjes en ui, rodekoolsalade en tomatensalade

woensdag:

wrap met falafel, restje rodekoolsalade, ijsbergsla met tomaat en komkommer, broccoli

donderdag:

goodie bowl met oa bulgur, geroosterde bloemkool, tomaat, komkommer,  spinaziesla, bietje, radijs en feta

Ik noem mijn creaties die bestaan uit wat ik in de koelkast en vriezer heb liggen, zonder enige receptuur en meestal een bijeengeraapt zootje, een goodie bowl omdat er allemaal dingen ingaan die ik lekker vind.

vrijdag:

gepofte zoete aardappel met alle kliekjes van deze week en een gevulde salade (dus eigenlijk weer een goodie bowl!)

zaterdag:

Vegetarische noedels met satésaus

Wij zouden ter ere van de 79^e verjaardag van mijn paps uit eten gaan bij de Chinees. Helaas kon dit etentje door ziekte mijn vader zijn lief niet doorgaan. Ik heb toen zelf een heerlijke pan vol groente gewokt. Noedels erbij en een flinke schep satésaus erover en dus toch een Oosters maaltje. Het etentje doen we in september.

zondag:

maaltijdsalade en een wrap met gerookte makreel.

Het menu van deze week staat maandagochtend om 7 uur online!

 

 

 

eetbuien subjectief vs. objectief

Wie kent het niet, teveel eten omdat het zo lekker is, of omdat je gedachteloos alles opeet. Het kan een hele zak chips zijn terwijl je televisie kijkt. Of een reep chocolade omdat je het niet kan laten om steeds een stukje af te breken en in je mond te stoppen. Je kan dan van jezelf vinden dat je een eetbui had, tenslotte at je veel meer dan je normaal gesproken doet. Dit noem je een subjectieve eetbui.

Er bestaan ook objectieve eetbuien, dit zijn de eetbuien die bedoeld worden wanneer mensen met een eetstoornis het hebben over een eetbui. Dan eet je door na die zak chips of die reep chocolade en eet je in zeer korte tijd een abnormaal grote hoeveelheid voedsel. Het kan zijn dat je eet wat voorhanden is in koelkast, vriezer en voorraadkast, maar het kan ook zo zijn dat je snel naar de winkel gaat om daar het eetbuivoedsel te kopen.

Zoveel mensen zoveel soorten eetbuien. Ik heb gehoord over mensen die half ontdooide stukken taart aten en mensen die midden in de nacht loempia's gingen frituren.  Een ding hebben alle eetbuien gemeen en dat is dat het voedsel snel naar binnen wordt geschrokt  en dat er niet van wordt genoten. Daarna schaam je je voor je gedrag en neem je je voor om de volgende dag alles anders te doen en nooit meer een eetbui te hebben. Maar dat lukt niet want een paar dagen, of soms een paar weken later, gebeurt het weer.

Waarom is het zo moeilijk om met die eetbuien te stoppen? Ook dit is voor iedereen verschillend en ik kan dus alleen uit eigen ervaring hierover schrijven. 

Ik heb namelijk ook last van objectieve eetbuien. Ik heb de eetbuien voornamelijk wanneer ik alleen thuis ben, en dat is vaak op vrijdagavond wanneer T. zijn mannenavond heeft. Dan is hij bij vrienden, of in een café, of hier thuis maar dan in zijn 'mancave'. Ik kan dan ongezien en ongemerkt mezelf volproppen. Een standaard eetbui begint bij mij bij het toetje.  Ik ben dol op toetjes en als ik alleen eet neem ik vaak nog een tweede portie. Op dat moment is voor mij de dag mislukt want ik heb me dan niet aan mijn eigen eetregels gehouden. En dan denk ik "Bekijk het maar, morgen ga ik me weer aan de regels houden!'. Vervolgens ga ik dan ijs eten, dropjes, chocolade, fudge, en wat er verder aan snoep en koek in huis is. Ik eet nooit hartige dingen. Op een gegeven moment zit ik echt vol en stop ik. Meestal duurt zo'n sessie ruim een uur. 

Ik ga naar bed en neem me voor om het nooit meer te doen! De dag erna moet ik, zodra ik kan, naar de sportschool om de extra calorieën te verbranden. Tevens eet ik de dagen erna niets lekkers en zo gezond mogelijk. En zo houd ik deze cyclus in stand. Na een aantal dagen begin ik natuurlijk trek te krijgen in lekkere dingen en die mag ik dan niet van mezelf. Tot er een moment komt dat ik niet meer voldoende wilskracht heb, maar wel voldoende trek (soms ook gewoon honger) en begint het weer van voren af aan.

Heel af en toe heb ik een eetbui die een hele dag duurt. Die begint al bij het ontbijt en stopt pas als ik ga slapen. Ik eet op zo'n dag zoveel meer dan normaal, niet alleen snoep en ijs, maar extra boterhammen, plakken ontbijtkoek, eierkoeken en kwark. Als avondeten wil  ik dan vaak ook nog iets 'ongezonds' en als ik dan alleen eet haal ik een patatje met een kroket.  

Er is maar een manier om dit patroon te doorbreken en dat is stoppen met compenseren en restrictief eten. Pas wanneer mijn brein weet dat er voldoende voedsel is en mijn lichaam geen energietekort heeft zal de behoefte naar deze schranspartijen verdwijnen.

Ik weet het allemaal, heb het al zo vaak geprobeerd maar tot op heden is het niet gelukt. Soms denk ik wel eens dat ik de eetstoornis al zo lang heb dat herstellen niet meer mogelijk is.  Maar dan lees of hoor ik weer dat het wel mogelijk is om van een langdurige eetstoornis te herstellen en krijg ik weer moed om de cyclus RESTRICTIEF ETEN - EETBUI - COMPENSEREN - RESTRICTIEF ETEN - ETC te doorbreken door niet meer restrictief te eten en te stoppen met compenseren. Maar dat zijn juist de veranderingen waar ik zoveel moeite mee heb.

wat je nog niet wist over Mevrouw Niekje 1 tm 5

Ik vind het leuk als bloggers terugkerende onderwerpen hebben. Daarom ga ik ook wat vaste rubrieken starten. Vandaag begin ik met de  blog ‘wat je nog niet wist over mevrouw Niekje’,  waarin ik antwoord zal geven op een vragenlijst van 1000 vragen. Deze vragen heb ik niet zelf bedacht, en om hierover te bloggen ook niet,  maar beter goed gejat dan …

Ik heb de vragenlijst bekeken en al wel gezien dat ik ze niet een-op-een kan overnemen maar hier en daar wat moet aanpassen. Ik zal ze ook niet alle 1000 zal beantwoorden, maar ze zijn zeker een bron van inspiratie. Vandaag de eerste vijf.

1.       Wie is de belangrijkste persoon in mijn leven?

Zonder enige twijfel is dat mijn man T. Maar mijn vader is een hele goede tweede! Met T. had ik verkering toen ik 16 was. Na een paar maanden ging het uit, geen idee meer waarom, en het duurde nog 16 jaar voor we elkaar weer tegenkwamen. Ik had twee jaar eerder een hele vervelende relatie beëindigd, T. kwam ook net uit een relatie. We spraken regelmatig af om wat te drinken of te eten samen.  Na een aantal weken kwamen er weer vlinders, bij zowel T. als bij mij. Inmiddels zijn we al bijna 10 jaar getrouwd!

2.       Waar besteed ik veel tijd aan?

Sporten, iedere dag een uur cardio en dan ook nog zo’n 20 minuten krachttraining. Boeken lezen, iedere dag een uur of langer. Bloggen, sinds ik begonnen ben ongeveer een uur per dag, maar dat zal minder worden wanneer ik na de vakantie weer ga werken. Blogs lezen, bij het ontbijt een half uur en na het avondeten een half uur. Werken, 7 uur per dag.  Koken, afhankelijk van de dag kan dat een half uur zijn tot een uur, of helemaal niet als T. kookt.

3.       Om welke grappen kan ik heel hard lachen?

Ik ben niet zo’n moppenmens, maar ik kan wel heel hard lachen om de teksten in series als ‘Absolutely  Fabulous’, ‘Kevin and Stacey’ en ‘Men Behaving  Badly’ . Ja, allemaal uit de  oude doos inmiddels, maar tegenwoordig kijk ik erg weinig televisie en kan ik daarom ook  niets recents bedenken.

4.       Wanneer heb ik voor het laatst iets voor het eerst gedaan?

Vorige maand heb ik voor het eerst een Instagramaccount aangemaakt én er een filmpje op gezet. Dit heb ik niet anoniem gedaan, maar gewoon als mezelf. Ik heb hierdoor nu ook contact met vriendinnen en vrienden van vroeger die ik uit het oog verloren was.

5.       Kan ik huilen in het bijzijn van anderen?

Nee, mijn emoties blijf ik het liefst de baas waar anderen bij zijn. Dit is niet altijd goed, maar zo werkt mijn hoofd.  Het zou beter zijn wanneer ik me af en toe wat kwetsbaar zou opstellen. Ik probeer dat nu en het gaat al iets beter dan vroeger, maar ik heb daarin nog een lange weg te gaan.

Volgende week 5 nieuwe vragen!

calorieën tellen

Onlangs vroeg iemand me hoe ik toch zo slank bleef, zelfs na de overgang. Telde ik soms calorieën? Nee, ik tel geen calorieën. Heb dat ook nooit gedaan. Ik heb wel veel kennis van voedsel en weet welke producten calorierijk of -arm zijn. Deze kennis heb ik doordat ik heel lang wel op alle verpakkingen heb gekeken om te zien hoeveel calorieën er in een product zitten. Bovendien ben ik ooit met een boekje van een afvalclub bezig geweest met punten tellen. Ik was daar heel goed in. Omdat ik destijds 5 tot 10 kilo wilde afvallen hield ik me heel streng aan de punten. Ik ging meer bewegen om te compenseren wanneer ik wat extra’s wilde eten. En ik liet voedsel staan wanneer ik al teveel punten tot me had genomen. Zo herinner ik me dat ik een tompouce nam toen een jarige collega trakteerde  en ik mijn brood tussen de middag niet  heb opgegeten, terwijl ik wél gewoon honger had en nog de hele middag moest werken.

Op een gegeven moment werd ik het punten tellen beu, het is lastig om precies bij te houden wat er je mond ingaat, zeker wanneer je een druk bestaan hebt met een baan en een sociaal leven. Ook was ik een behoorlijk  aantal kilo’s kwijt en wist ik inmiddels wel wat ik moest laten staan om af te vallen. Het bijhouden van punten was in de pré-smartphonetijd ook een hele tijdrovende bezigheid. Als ik er nu aan denk realiseer ik me wat een gedoe dit allemaal was, zeker wanneer je samen bent met iemand die graag kookt. Alles moest gewogen en afgemeten worden en dat neemt een groot deel van het eetplezier weg en is ook niet fijn voor degene die het eten heeft gemaakt.

De informatie zat natuurlijk wel in mijn hoofd en die is er nooit meer uitgegaan. Ik ben na het stoppen met puntentellen wel heel anders gaan eten. Ik kreeg meer interesse in voeding en ben me er steeds meer in gaan verdiepen.  Ik heb mijn eetpatroon zodanig aangepast dat ik nog maar weinig bewerkte producten eet en weinig vlees. Wel meer peulvruchten, veel meer groenten en voornamelijk volkorenproducten. Ik eet nog steeds alles, maar sommige dingen met mate. Ik zorg ervoor dat ik een gebalanceerd dieet eet, ook al is het dan restrictief omdat ik bang ben om aan te komen. Ben ik een expert op het gebied van voeding? Nee, zeker niet en oordelen over wat mensen eten zal ik al helemaal niet doen, ik vind het belerende vingertje zelf ook heel irritant dus mijn vingertje zal je niet zien.

bespreekbaar maken?

Zoals zoveel mensen met een eetstoornis heb ik veel interesse in voeding. Bij mij op school worden er diverse beroepsopleidingen gegeven en een daarvan heeft te maken met leefstijl. Als docent Engels was ik betrokken bij de ontwikkeling van de opleiding en toen er voor een keuzevak van vier lesuren per week een collega werd gezocht heb ik gezegd dat ik dat graag wilde geven. Ik heb toen via een thuisonderwijsinstituut de opleiding ‘gewichtsconsulente’ gevolgd en met succes afgerond. Het vak dat ik geef is deze opleiding in ingedikte vorm. Ik vind het erg leuk om dit vak te geven, de studenten die in de klas zitten zijn zeer gemotiveerd en leergierig. Het onderdeel eetstoornissen, dat wel in mijn opleiding zat, komt niet uitgebreid aan bod in de lesstof die ik geef. Daarvoor is dit onderwerp te specialistisch en niet geschikt voor mbo-studenten. Op een hbo-opleiding voeding en diëtetiek komt dit wel uitgebreid aan bod neem ik aan.

Mijn studenten weten niet dat ik een eetstoornis heb. Dat komt omdat ik een normaal gewicht heb en mijn aandoening niet zichtbaar is. Ook heeft nog nooit een student mij ernaar gevraagd, dus ik denk dat ze het echt niet weten of vermoeden. Gelukkig maar, als docent ben ik erg open over mijn leven achter de schermen, maar sommige dingen houd ik liever privé. Aan de andere kant denk ik wel eens dat ik het taboe rond eetstoornissen bij ouderen moet meehelpen doorbreken en dat juist mijn studenten hierover ook iets zouden moeten weten.  Wellicht zitten er jongens en meiden in de klas die een moeder (of vader of grootouder) hebben die een eetstoornis heeft en zijn ze juist beter af wanneer ze goed geïnformeerd zijn. Misschien moet ik er komend schooljaar wel iets over vertellen. Of ik dat doe ligt ook aan de groep, iedereen, inclusief ikzelf, moet zich veilig voelen om over dit  soort gevoelige dingen te praten. Als ik het onderwerp bespreekbaar maak dan moet ik dit in ieder geval terdege voorbereiden. Ik ga hier in ieder geval over nadenken!

vakantie in Normandië, zaterdag, weer thuis

De overnachting in het hotel was heerlijk! Een groot bed, een ruime kamer, ’s avonds lekker gegeten in het restaurant en ’s ochtends een uitgebreid ontbijt.  Om  tien uur zaten we in de auto reden we naar huis. Aan het begin van de middag waren we thuis, we zijn meteen gaan uitpakken en opruimen. De eerste vuile was ging meteen in de machine en kon ik nog voor de buien losbarstten buiten te drogen hangen. En dan zit je einde van de middag op de bank en heb je nog de herinneringen en de foto’s en is alles verder weer zoals het was.  Wat niet erg is, want ik vind het thuis ook erg fijn en ben gesteld op mijn huis en mijn spullen en – soms een beetje te veel – op mijn routines.

Fijn ook dat ik morgen weer naar de sportschool kan. Sporten is voor mij een manier om te ontspannen en hoort bij mijn dagelijkse routine. Ik ga in het weekend altijd meteen aan het begin van de ochtend en op werkdagen ga ik meteen door na mijn werk. Ik pas mijn planning er op aan. Ik laat het sporten eigenlijk nooit schieten voor een andere afspraak tenzij het echt niet anders kan. Dat ik in de vakantie niet kan sporten vind ik niet erg, dat hoort bij de vakantie en ik vind het dan ook wel lekker om even niets te doen aan sport maar gewoon wat te wandelen en wat minder intensief te bewegen. Maar het gaat na een paar dagen wel kriebelen en als ik dan weer kan dan ben ik erg blij. Ik heb mijn wekker al gezet!

vakantie in Normandië, donderdag en vrijdag, vertrek

Donderdag weer een dagje in de buurt doorgebracht. We hebben in een leuk stadje op een half uurtje rijden koffie gedronken en nog wat boodschappen gedaan bij een hypermarché. Vooral wat lekkere dingen om mee naar huis te nemen zoals cider, boter, worsten en kaas. Daarna terug naar ons huis om daar de zwemspullen aan te trekken want het was zonnig én warm!

De zee was koud maar wij lieten ons niet kennen en namen we een frisse duik! Daar is het bij gebleven, snel afgedroogd en vervolgens lekker in het zonnetje om weer op te warmen. Tijd voor de lunch! We hadden een tafeltje gereserveerd en dat was maar goed ook want alles aan de boulevard zat vol. T. ging voor de moules frites, ik voor de galette met ham, kaas en ei en een salade, was heerlijk!

’s Avonds is er van koken niet veel meer gekomen, we hebben een uitgebreide borrelplank gemaakt en een grote bak salade. Terwijl we aan het eten waren begon het te betrekken en net nadat we klaar waren moesten we snel naar binnen omdat het ging regenen. Het weer is alle dagen goed geweest en niet zoals verwacht. Maar de vooruitzichten voor vrijdag waren niet best. We hebben daarom besloten om een dagje eerder te vertrekken. Niet alleen vanwege het weer, maar ook vanwege het ontbrekende slaapcomfort. Via het internet naar een hotel gezocht halverwege vakantiehuis en thuis. Dat lukte vrij snel en dus zijn we vrijdagochtend, in de regen, richting België vertrokken.

vakantie in Normandië, woensdag

Op woensdag gingen we er weer op uit met de auto. Zonnetje scheen en na het ontbijt en koffie zijn we richting Cany Barville gegaan om daar een kasteel te bekijken. We wisten al dat het niet geopend was, maar soms zijn gebouwen ook mooi om vanaf de buitenkant te zien. Helaas lukte zelfs dat niet, de toegangsweg naar het kasteel was ook dicht.

Weer door langs de route die we hadden uitgestippeld en die voor een groot deel langs de Seine liep. We hebben de auto geparkeerd in Caudebec-en-Caux en hebben vanaf daar een stuk gewandeld. Koffie gedronken en rond 12.30 uur weer in de auto gestapt voor de terugweg. Omdat het niet echt zonnig meer was en zelfs een beetje grijs en bewolkt besloten we om niet voor een picknick te gaan maar thuis te lunchen.

Na de lunch ben ik nog even het dorp in gegaan om voor de volgende dag een reservering te doen bij een restaurantje aan de boulevard. Daarna lekker geluierd, wat gelezen en wat geblogd. T. zorgde ook deze avond voor het eten. Hij maakte zelf falafel, erbij aten we een gevulde salade en brood.

Ik merk dat het me vrij makkelijk afgaat om alle vaste patronen los te laten. Het kan ook niet anders want alles is hier anders en ik heb het niet in mijn eentje voor het zeggen. Ik merk alleen wel dat ik in mijn hoofd al bezig ben met ‘straks als ik thuis ben… ‘ en wat ik dan allemaal weer kan doen zoals ik gewend ben. Een week is ook niet lang genoeg om patronen te doorbreken, en dat is waarom het in vakanties wel lukt; ik weet gewoon dat ik daarna weer terug ben om het te doen zoals ik gewend ben. En daar zit dus het probleem. Terug in de bekende omgeving, en dan ook nog zelf beslissingen kunnen nemen over wat en wanneer ik/we eten betekent dus dat ik dan weer in mijn oude patronen verval.

vakantie in Normandië, dinsdag

Een dagje in en om het huis. Opgestaan met een zonnetje en nauwelijks wind. Iets te fris om buiten te ontbijten maar wel al met alle deuren open. T. maakte toast met roerei, en ik deed gewoon mee! Kopje koffie gedronken en toen even wat nieuws en andere artikelen gelezen in de NRC en The Guardian. Ik had al sinds ons vertrek geen nieuws meer gevolgd en dat is best wel eens fijn. Na alle narigheid door de wateroverlast nu veel ellende en verdriet door hitte in delen van Europa. Wederom mogen wij ons dan gelukkig prijzen dat we wonen waar we wonen en ook dat we op vakantie konden gaan!

Later op de ochtend naar het dorp beneden aan de weg gewandeld om vers brood voor de lunch te kopen en nog even heen en weer over het stenenstrand. De krijtrotsen blijven indrukwekkend hoog en zeker met de zon erop heel mooi. Kopje koffie aan de boulevard en toen weer terug naar boven. Beetje lezen, beetje bloggen, beetje frutten, slaatje gemaakt, plankje worst en kaas en brood en lekker op het terras geluncht. Dat hoort voor ons echt bij vakantie.

’s Middags werd het nog wat zonniger en ben ik in mijn uppie nog even voor een uurtje gaan wandelen en heb ik mooie huizen en weer mooie krijtrotsen gezien. Toen ik thuis kwam had mijnheer T. een kip in de oven staan. Daar hebben ’s avonds wat van gegeten, met gesauteerde broccoli en gekookte Franse Ratte aardappeltjes. De rest van de kip wordt kipsalade voor op brood en ragout voor nog een keertje ’s avonds. We konden tot het eind van de avond buiten zitten, pas na het eten moesten we een trui aandoen.  Tot nu toe zijn de slechte weersvoorspellingen niet uitgekomen, gelukkig maar!

vakantie in Normandië - aankomst, zondag en maandag

We zijn inmiddels een paar dagen verder en hebben ons geïnstalleerd in onze vakantiewoning. Die viel helaas een beetje tegen. We huren nu al heel lang via internet vakantiehuizen van particulieren in Europa. We weten dat we heel goed naar de foto’s moeten kijken en we weten ook dat deze uit het meest ideale oogpunt genomen zijn. En bijna altijd is het huis zoals verwacht en soms overtreft het onze verwachtingen. Helaas niet deze keer. Het huis zelf is erg leuk, staat in een mooie omgeving en heeft een schitterende veranda die langs drie kanten loopt zodat je altijd van de zon kan genieten. Maar in het huis viel het tegen. De bedden zijn zo klein dat we hebben moeten slepen en verbouwen om er beetje goed op te kunnen liggen.

Ook slingeren er overal in het huis privéspullen rond alsof de eigenaren in allerijl zijn vertrokken! Daarnaast zijn alle lampjes en andere elektrische apparaten met heel veel stekkerdozen en verlengsnoeren aangesloten.  Er is serviesgoed maar niet heel veel, geen diepe borden bijvoorbeeld. Ook geen theepot, geen vergiet, wel een hele grote oven maar slechts een kleine ovenschaal. En zo nog wat dingen. Ben ik dan een zeurpiet? Nee, ik vind van niet, gezien de prijs die we hebben betaald. En we kunnen inmiddels met heel veel andere vakantiehuizen vergelijken en dan is dit echt een van de mindere.

Laten we onze vakantie daardoor verpesten? Zeer zeker niet! We hebben ons zoals gezegd geïnstalleerd en ervoor gezorgd dat we van een aantal dingen geen last hebben en het zodanig geregeld dat we hier toch heel prettig kunnen verblijven. Het slapen blijft ‘een dingetje’, dat zou ons nog kunnen opbreken na een paar dagen.

Op zondag hebben we wat in de buurt rondgereden en gelopen. Prachtige kustlijn met krijtrotsen en een mooie rustige boulevard. We hebben met de boodschappen die we op zaterdag al deden lekker ontbeten en ’s middags ook thuis geluncht. T. heeft pasta met een heerlijke tomatensaus van verse tomaten gemaakt en daarbij dronken we een lekker wijntje. Het weer was prima, het was droog en zonnig en zo’n 22 graden. De voorspellingen voor de rest van de week, en dan met name aan het eind van de week, zijn minder fraai.

Maandagochtend stonden we op met regen. Na het ontbijt klaarde het gelukkig op en konden we op pad, onze planning was Fécamp voor boodschappen en koffie en dan nog wat verder langs de kust om een leuke plek voor onze picknicklunch te zoeken. Onderweg kwamen we door Etrétat waar we vanwege de drukte heel snel doorheen gereden zijn. Een jaar of 15 geleden waren we daar ook al eens en de bekende krijtrotsen hebben we toen gezien. We vonden een leuke plek aan een stil stuk strand voor onze lunch en dronken daarna bij een Bar Tabac nog een kopje espresso om vervolgens via de kleine weggetjes terug naar ons vakantiehuis te rijden.

Nu zit ik met een glaasje wijn, een schaaltje olijfjes en de laptop op de veranda en schrijf ik deze blog. T. is bezig met het avondeten: zeebaars met ratatouille en lekkere Franse aardappeltjes (La Ratte).

vakantie in Normandië - vertrek, vrijdag

Vrijdag einde van de ochtend zijn we vertrokken. Na een autorit van een kleine 4 uur, met een korte tussenstop om een broodje te eten, komen we aan bij het hotel. Het is net vier uur geweest en vanaf dat tijdstip zou de kamer beschikbaar zijn. Vriendelijke ontvangst – met mondkapje! – en vervolgens met de sleutel naar de kamer. De kamerdeur stond open en het bed was nog niet opgemaakt. Manlief, die vloeiend Frans spreekt, vertelt dit aan receptie en binnen 5 minuten hebben we een andere kamer die 2x (!) zo groot is, met eigen balkon en thee en koffie op de kamer, helemaal gratis en voor niets! Ook het bed is een stuk groter, wat heel fijn is aangezien we allebei lang zijn (ik 1.88m, T. 1.98m). Altijd leuk zo’n mazzeltje!

We hebben in het restaurant van het hotel gegeten. Vooraf had ik wat foto’s op het internet gezien en ook de menukaart al even bekeken. Daar zag ik wel wat dingen die ik kan en wil eten. Eten in een restaurant vind ik altijd lastig, ik eet niet zo graag vlees, lust wel vis, maar eet het liefst vegetarisch. Vaak is er dan niet heel veel keus. Deze vakantie wil ik me niet laten leiden door mijn eetprobleem, ik wil eten waar ik trek in heb en niet kiezen voor die eeuwige salade. We zullen trouwens niet heel vaak uit eten gaan omdat we het liefst zelf koken en wanneer we op pad gaan nemen we de koelbox mee.

Ik koos uiteindelijk het enige vegetarische gerecht op de kaart. Gebakken gnocchi met ratatouille, rucola en Parmezaanse kaas. Het was een bord vol en heel lekker! Ik heb het allemaal opgegeten want ik had ook best trek. Als dessert – ik ben van de toetjes en minder van de voorafjes – koos ik het dessert van de dag, omdat ik mezelf wilde verrassen. Ik kreeg een bol huisgemaakt vanille-ijs en een bol zwarte bessenmousse met nog wat andere frutsels en toefjes op het bord. Ik heb lekker en genoeg gegeten, missie geslaagd!

 

weegschaal vs. spiegel

Als het zou kunnen zou ik iedere dag op de weegschaal staan. Gelukkig weet ik mezelf te beheersen en doe ik dit niet. Ik probeer het te beperken tot een keer per week, soms lukt dit, soms niet en stap ik twee keer per week op de weegschaal. Ik word erg gelukkig wanneer ik een bepaald getal zie. Dit getal is al 5 jaar hetzelfde gemiddelde, soms is het iets meer, soms iets minder, maar dan heb ik het over 1 of 1,5 kilo, wat heel normaal is. Wanneer het getal iets boven het gemiddelde zit vind ik dat vervelend, wanneer ik iets onder het gemiddelde zit vind ik dat prettig om te zien. Tot zover de weegschaal.

Nu die spiegel uit de titel. Ik sta regelmatig bloot voor de spiegel. Niet persé omdat ik daar voor kies, maar bij mij op de sportschool hangt een grote spiegel in de kleedkamer. Je kan er niet omheen. En aangezien ik daar gebruik maak van de douche zie ik mezelf dan ook regelmatig in mijn nakie. En wat ik dan zie vind ik niet mooi. Sinds de overgang heb ik sowieso minder vet op mijn billen en ben ik plat van achteren. Grote borsten heb ik ook niet meer. Theezakjes zijn het. Gelukkig lijkt het nog wat wanneer ik een bh draag, die tilt de boel een beetje op! Daarnaast zie ik ribben en hangend vel. Ook heb ik de bekende  ‘thigh gap’ waarvan ik me eerlijk gezegd afvraag waarom zoveel mensen die nastreven. In een strakke spijkerbroek vind ik dat helemaal niet mooi bij mezelf! En bij anderen let ik er niet op. Kortom, toen ik 20 kilo meer woog en wat rondingen had vond ik mezelf mooier. Ik zie nu vrouwen van mijn leeftijd die wat voller zijn en vind dat mooi. Vrouwen van mijn leeftijd en ouder die mager zijn vind ik er vaak minder mooi uitzien.

Waarom vind mijn brein het getal op de weegschaal zo veel belangrijker dan het spiegelbeeld in de spiegel? Om niet te spreken over het gevoel dat ik heb wanneer ik weinig weeg: minder energie, pijn in mijn achterwerk wanneer ik lang op een harde stoel moet zitten om maar een paar dingen te noemen. Bang om dik te worden. Maar ik ben broodmager, waarom ben ik zo bang voor een paar kilo’s extra? Ik weet dat ik me dan lichamelijk beter voel en er beter uitzie. Waarom laat ik die eetstoornis niet los en doe ik dat waarvan ik weet dat het verstandig is: eten wanneer ik honger heb en eten waar ik trek in heb!