Afgelopen vrijdagavond had ik weer een eetbui. Het was ruim een maand goed gegaan. Waarom dan toch zo'n terugval? Okay, het was geen mega-eetbui, duurde geen hele dag en viel in vergelijking met andere eetbuien wel mee. Desalniettemin had ik er veel lichamelijke en mentale last van.
Zo'n eetbui is wat het is, ik ben al heel blij dat ik er een paar weken geen een had gehad, zou die trend wel willen doorzetten. Misschien is het een illusie dat het nooit meer voor zal komen. Ik weet niet wat normaal is, denk ook dat er geen standaard is. Kan je er van de ene op de andere dag mee stoppen? Nee, dat kan niet als je niet alles anders doet. Dus niet meer compenseren door dwangmatig te blijven sporten, niet meer geobsedeerd zijn met het gewicht op de weegschaal en vooral niet door restrictief te blijven eten.
En dat deed ik allemaal wel.
Als ik mijn eet- en beweeggedrag verander, zou het dan wel ineens stoppen of blijf ik af en toe zo'n moment houden? Ik denk dat het mogelijk is om er nooit meer last van te hebben. Want als ik mezelf echt volledig toesta om alles te eten wanneer ik dat wil dan is er voor het brein en het lichaam geen reden om af en toe de reserve reserves aan te vullen.
Ik heb het idee dat ik voldoende eet, heb nooit echt honger, wel een trek maar dan is het bijna tijd voor een tussendoortje of bijna etenstijd.
Tussendoortjes in mijn geval zijn koffie en een boterham in de ochtendpauze, noten en fruit 's middags. Verder houd ik het bij drie maaltijden per dag en nog wat fruit en hangop, gemaakt van magere kwark en volle yoghurt, in de avond. Snoepen doe ik ook iedere dag, 's avonds bij de thee neem ik een blokje fudge en een stukje chocolade.
Per dag noteer ik in een of twee zinnen hoe ik heb gegeten en wat ik erbij voelde. Ik lees in de week voorafgaand aan de eetbui dat ik honger heb en dat ik wat meer eet. Kennelijk eet ik toch nog niet genoeg. Daar moet ik dus echt aandacht aan besteden, meer eten gaat in mijn geval niet vanzelf. Mijn hoofd kan niet meer goed wijs worden uit de hongersignalen. Heb ik echte honger, is het mentale honger of toch eetbuidrang? Lastig hoor.
Ik weet dat ik mezelf toestemming moet geven om te eten, ook op momenten dat het geen 'etenstijd' is. En om dingen te eten die ik niet bij het moment vind passen. Een voorbeeld: stel ik heb op donderdagmiddag na schooltijd zin in een ijsje omdat het een warme dag is en ik trek heb in wat lekkers. Ik neem het ijsje dan niet. IJs eet ik op zaterdagavond. Ik neem het ijsje ook niet omdat ik bang ben dat het een eetbui aanwakkert. Ik overtreed dan namelijk een zelfopgelegde eetregel en als ik dat doe dan kan het zijn dat ik alle regels aan mijn laars lap en uit de bocht vlieg.
Zo blijf ik in de ban van eetbuien en dus moet ik meer gaan eten en mezelf meer voedselvrijheid gunnen. Ik blijf het proberen. En ik zal er ook over blijven schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten