lepeltje

Waarom is een bepaald lepeltje zo belangrijk voor me? Net als trouwens dat kommetje, dat diepe bord, die theebeker, die koffiebeker en zo nog wat servies en bestek.

Het lepeltje uit de titel van de blog is het lepeltje waarmee ik 's avonds mijn hangop eet. Die schep ik ik een kommetje, dat moet overigens altijd hetzelfde kommetje zijn, en eet ik na het 8 uur journaal zittend op de bank. Het is een ritueel. 

Zo heb ik veel rituelen. Rituelen, maar ook dwangmatig gedrag, en restrictieve eetstoornissen zijn goede maatjes van elkaar. Net zoals restrictief eten verslavend is, zo zijn de rituelen dat ook. Nog een paar voorbeelden:

- altijd op dezelfde tijd eten

- altijd op dezelfde plek zitten tijdens het eten

- altijd op dezelfde manier je bord leegeten

- altijd in dezelfde volgorde je eten opeten

Iedereen herkent wel bepaalde voorkeuren voor een lepel, bord of beker.  Veel mensen hebben thuis, maar ook op het werk, een eigen beker. 

Vaste gewoonten hebben we ook allemaal. Je eigen plekje aan de eettafel, links of rechts slapen in het tweepersoonsbed, wassen in het weekend en boodschappen doen op donderdagmiddag om maar een paar voorbeelden te noemen.

Als we op vakantie zijn dan doorbreken we deze routines. Even lekker uit de sleur hoor je mensen dan zeggen. Daar kunnen we enorm van genieten. Eten op andere tijden, andere dingen eten, uitslapen, laat naar bed gaan, dagen niets doen en lekker luieren. Maar op het moment dat we weer thuis zijn vervallen we weer in oude patronen. Nu is patronen doorbreken lastig, maar lang niet altijd nodig. Want waarom zou je iedere avond een ander plekje aan de eettafel willen? En jouw kant van het bed ligt toch echt het lekkerst?

Het wordt pas vervelend als jij, maar ook anderen, er last van hebben. En als dit je in de weg zit bij het functioneren in het dagelijks leven en op je werk. 

Ik heb zelf weinig last mijn gewoonten, ze zijn onderdeel van mijn vaste dagindeling. Ik heb het geluk, of misschien wel de pech, dat mijn werktijden niet flexibel zijn. Op een school heb je te maken met vaste les- en pauzetijden. Ik geef niet dagelijks les, maar als ik samen met mijn collega's wil pauzeren moet ik rekening houden met deze tijden. 

Thuis eten we op een vast tijdstip, ik vind het fijn als het eten om precies 19.00 uur klaar is. Ik kan ook eerder of later eten maar fijn vind ik dat niet. We kunnen allebei het koken zo goed plannen dat het eigenlijk altijd lukt. 

Ik val verder niemand lastig met mijn vaste patronen en eigen spulletjes en als het al vervelend is dan is dat vooral voor mijzelf. Ik ben niet bang dat de wereld vergaat of dat mij of iemand anders iets ergs zal overkomen. Van te voren kan ik wel wat spanning voelen. Maar wanneer het zover is en ik iets op een ander moment of op een andere manier doe of ander bestek of servies gebruik geeft me hooguit even een ongemakkelijk gevoel maar dat gaat gelukkig snel voorbij.

En omdat niemand er last van heeft blijf ik lekker dat ene lepeltje gebruiken, net als die beker, dat kommetje en al het andere servies en bestek. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn dat T. mijn spullen gebruikt, ook hij heeft zijn voorkeuren en bovendien hebben we van de meeste dingen er meer dan één.

op mijn bord in week 24 / 2025

Een week met 16 graden en ook een keer 30 graden. Typisch Nederlands weer moet je maar denken. Tijdens het lange Pinksterweekend maakte ik een grote pan tomatengroentensaus. Ik heb er een schaal lasagne mee gemaakt en een de rest ging de vriezer in.

maandag 9 juni

vegetarische lasagne - broccoli - spinaziesla met komkommer

dinsdag 10 juni

gebakken aardappels - romige spitskoolsla - tomatenslaatje

woensdag 11 juni

chili sin carne (vriezer) - zilvervliesrijst - sla

donderdag 12 juni

boerenomelet - volkorentoast - sla met komkommer

vrijdag 13 juni

kliekjes lasagne - ciabatta met tomaat en mozarella - broccoli - spinaziesla met komkommer

zaterdag 14 juni

rijstnoedels - gewokte groente - tempehblokjes - pindasaus

zondag 15 juni

gebakken paneer - witte bonen - groentestoof - gemengde granen - broccoli

Volgend week ga ik iets nieuws proberen, ik ben van plan rendang met jackfruit te maken. Het blik jackfruit staat al een jaar in de kast en het komt er steeds niet van. Ben benieuwd of ik het lekker vind. Ook trek in Thaise groene curry, dus die staat ook op het menu.

zo was mijn week 24 / 2025

zondag 8 juni

Ik ben op werkdagtijd wakker en blijf nog een uurtje liggen maar slaap niet echt meer door. Ik sta op en ga ontbijten. Het is droog maar het waait stevig. Ik kijk op de Buienradarapp of het droog blijft en uit welke richting de wind komt. Ja, geen regen en zuidwesten wind, kracht 4. Ik besluit te gaan fietsen. 

Ik kies een route uit waarbij ik op de heenweg tegenwind heb. Op sommige stukken moet ik heel erg stevig doortrappen om een beetje vooruit te komen. De beloning voor deze inspanning volgt op de terugweg. Dan fiets ik langs de Nieuwe Waterweg over een prachtig nieuw fietspad met wind in de rug en hoef ik bijna niets te doen om vooruit te komen.

Thuis lekker douchen en dan koffie. Daarna maak ik een grote pan tomatensaus met veel groenten. Ik grill schijven aubergine en maak ook alvast de bechamelsaus. Als de tomatensaus lang genoeg heeft geprutteld en is afgekoeld maak ik de lasagne voor morgen klaar. 

Ik heb veel last van tintelingen in mijn onderarmen. Ook prikt mijn rechterpink al weer een paar dagen, of misschien al wel een paar weken? Het zal toch niet weer mis zijn ondanks twee carpaaltunneloperaties? Mijn elleboog doet ook weer pijn, die is erg gevoelig na ook twee operaties. De eerste operatie om een  zenuw (ulnaris) vrij te maken, de tweede keer om een spier door te snijden en dezelfde zenuw te verleggen (submusculaire transposition). Ik trek mijn brace aan, misschien heeft mijn pols rust nodig. Medicijnen tegen de tintelingen helpen niet weet ik uit ervaring. Afleiding zoeken en er proberen niet aan te denken helpt beter. Bewegen en dingen doen ook. 

Deze Eerste Pinksterdag gaat de boeken in als een vrij saaie dag, het is fris en de zon laat zich nauwelijks zien. Ik doe niet veel en heb ook nergens zin in. Gelukkig is het boek waar ik in bezig ben wel okay en ook kijk ik twee afleveringen van Porni, een Noorse serie op Netflix. Ben bezig met seizoen een en is leuk en luchtig.

maandag 9 juni

Het is vandaag beter weer dan gisteren. Ik ga weer fietsen. Nu heb ik minder harde wind tegen en de temperatuur is ook hoger. Terug weer wind in de rug en een zonnetje. Lekker tochtje.

Als ik thuis ben betrekt het en de rest van de dag laat de zon zich nauwelijks nog zien. Ik doe niet veel bijzonders. Bedenken wat ik de komende dagen aantrek, wat bloggen en wat blogs lezen. Ik mis een vaste blogster, ze heeft al een poosje niets geschreven. Niets voor haar. Weet niet of ik haar moet mailen of juist niet, besluit nog even te wachten, er zal vast een reden zijn en dat ze niets op de blog schrijft en het is verder mijn zaak niet.  

Aan het eind van de dag wordt het weer mooier weer, het ziet er dan buiten een stuk gezelliger uit. Ik kijk uit naar de warme dagen later deze week. 

Lasagne in de oven, sla maken, laatste 10 minuten schaaltje gekookte broccoli in de oven om mee te warmen en zonder verder hoeven te doen kunnen we aan tafel. Na get nog even een uurtje televisie kijken, we kijken een aflevering Keuringsdienst van Waarde en dan is het tijd om te gaan slapen. Morgen weer vroeg op, mijn alarm voor de werkdagen staat weer aan.

dinsdag 10 juni

We beginnen op school met een zogenaamde ontwikkelochtend, nu weer met twee andere teams dan vorige week. Ik vind het een weinig zinvolle ochtend, hoor niets nieuws en vind het daarom zonde van mijn tijd. Ik hoor van meer mensen dat zij dit vinden, met name van de collega's die hier al lang werken. 

In de middag doe ik nog wat administratie en daarna is het al weer tijd om naar huis te gaan. Ik doe mijn rondje sportschool en verder gebeurt er niet veel bijzonders in huize Niekje.

woensdag 11 juni

Vandaag heb ik een aantal afspraken waarvan er twee worden afgezegd en er eentje doorgaat. Ook weer een sessie met de BAC (benoemingsadviescommissie) voor een nieuwe teamleider. De eerste ronde levert geen geschikte kandidaat op. Nu zijn we bij ronde twee en lezen we de sollicitatiebrieven en kiezen we nieuwe kandidaten uit. Maandag de eerste gesprekken.

Na de lunch besteed ik mijn tijd aan voorbereidingen voor volgend jaar. 

donderdag 12 juni

Als ik van huis vertrek om zeven uur is het nog niet heel warm, 14 graden. Maar aan de wind voel ik dat het snel warm zal worden. 

Ik heb mijn klas, twee studenten komen, de anderen melden zich ziek. Ik heb een productieve ochtend en ook in de middag ben ik lekker bezig. Het is ook vandaag niet enorm druk. Ik zie in mijn agenda dat er volgende week weer veel op het programma staat. Dat zijn toch de werkdagen waar ik meer energie van krijg dan van stille dagen.

vrijdag 13 juni

Zonder jas op de fiets, vandaag is het al wel warm. Ik ben lekker vroeg op school, drink op mijn gemak koffie en ga om acht uur naar de tweede verdieping voor ons ochtendoverleg. Dit duurt de ene dag langer dan de andere. Vandaag zijn we met tien collega's. We bespreken altijd wie er wel en wie er niet zijn, wie aan de beurt is om in de pauzes te surveilleren en eventuele andere bijzonderheden. Vanmiddag komt de Raad van Bestuur, 2 mensen, op bezoek op onze school. Ze willen dan graag medewerkers, leerlingen en studenten spreken. Er ligt een programma klaar en de collega's en studenten uit ons team die betrokken zijn weten er van. Dit jaar hoef ik niet op te komen draven, nu is de beurt aan collega's die nog niet zo lang bij ons werken. Dat betekent dat ik na de lunchpauze en nog wat afrondende werkzaamheden naar huis kan.

T. heeft het huis schoongemaakt en is bezig met voorbereidingen voor zijn reis, hij vertrekt zondag. Ik ga nog een uurtje sporten en als ik weer thuis ben maak ik een bak sla en een lekker bordje voor mezelf. We eten wel samen aan tafel, T. bakt een biefstuk, ik eet kliekjes. Makkelijk én lekker.

zaterdag 14 juni

Ik ben voor de wekker wakker en besluit meteen op te staan. Verzorg Max, doe een was in de machine, maak mijn ontbijt en lees de krant. Voor ik naar de sportschool vertrek kan ik de was ophangen. Die is droog wanneer ik terugkom. 

Na de koffie en een boterham fiets ik naar de Turkse super en de Lidl voor een paar boodschappen. Het is niet zonnig en ook niet ontzettend warm, met een windje is het zelfs aangenaam op de fiets. De buien die voorspeld zijn lossen steeds op. De tweede was hangt inmiddels ook lekker buiten. 

Einde van de dag snijd ik groente, maak ik pindasaus, een pan vol zodat ik weer vriezervoorraad heb, en kook ik noedels. Maak een lekker maaltje voor mezelf en ik eet natuurlijk ijs met slagroom toe!

2 weken eetbuivrij

hakken

Een grote plastic krat vol schoenen met hoge hakken. De krat staat nu al een poosje onaangeraakt in het rek op de begane grond. Naast de andere kratten met mijn schoenen. 

Er zitten heel hoge hakken in. Ik droeg ze tot een paar jaar geleden vaak. Nu draag ik nog steeds af en toe hakken, maar lang niet zulke hoge. En natuurlijk ook platte schoenen zoals sneaker, penny loafers en straks ook weer sandalen.

Ik kon er de hele dag op lopen, op die palen. Ik deed ze aan naar mijn werk en als ik uitging. Ik ben lang en met die hakken nog langer, maar dat vond ik totaal geen probleem. Ik kreeg er wel eens commentaar op. Meestal positief. Die aandacht vond ik toen wel leuk. 

Fastforward 25 jaar later.  Ik weet dat ik de hoge hakken niet meer zal dragen. Niet naar mijn werk maar ook niet naar een feestje. Ik moet er niet aan denken dat ik er een hele dag of avond op moet lopen en staan. Ik kan het nog wel, maar niet meer met de flair en het zelfvertrouwen van toen. 

Ik begrijp steeds beter waarom mensen bij het ouder worden kiezen voor comfort. En nee, comfort betekent niet beige, grijs en kaki. Comfort betekent wel een lagere hak, een goed voetbed, een wat lossere tailleband, een minder knellend topje, een regenhoedje en minder of geen make-up. 

Tuurlijk zie ik ze ook voorbij komen op Instagram en YouTube. De 50+, 60+ of nog oudere dames die mode en beauty promoten. Ze hebben er hun werk van gemaakt en als ze zichzelf laten zien in hun nieuwste outfit lijkt het alsof ze met vijf minuten aangekleed en opgemaakt zijn. Niets is minder waar. Maar na een paar uur editen is dat wat wij voorgeschoteld krijgen.

Ik zie mezelf niet met een volledige foundation op mijn gezicht, blusher, oogschaduw, mascara en lippenstift met windkracht 5 tegenwind én regen op de fiets naar school gaan. In een leuk jurkje en met mooie schoentjes aan. Nee, dat doe ik in een spijkerbroek met laarzen, regenjas en regenbroek. Helm op en bril in mijn tas. Op school alles uit- en afpellen, dan gezicht en haar droogmaken met mijn handdoek. Toilettasje uit mijn la pakken en een beetje lippenstift en wat mascara opdoen. Zo ben ik dan klaar voor de werkdag. Het is natuurlijk anders wanneer je in de auto naar je werk gaat en in een parkeergarage uitstapt, dan kan je je mooie pakje aan en je nette schoenen. Gaat je vers gestileerde coupe ook niet door de war. 

Oh ja, het ging hier over hakken. Die hang ik deze zomervakantie echt aan de wilgen. Met andere woorden: die gaan naar de kringloop. Er zullen vast vrouwen (of mannen) zijn die een paar mooie hoge hakken maat 45 voor een prikkie willen meenemen. 

op mijn bord in week 23 / 2025

De meteorologische zomer is begonnen maar om nu meteen iedere dag salades te eten, nee, daar is het nog geen weer voor. Wat aten we dan wel?

maandag 2 juni

volkorenpasta met gestoofde sla en erwtjes (afgemaakt met crème fraiche en munt) - groene sla met tomaat

dinsdag 3 juni

captains dinner - broccoli - groene sla met komkommer

woensdag 4 juni

maaltijdsalade - börek 

donderdag 5 juni

volkorenpita met falafel - gemende sla

vrijdag 6 juni

rijstnoedels - gewokte groente - tempehstukjes - pindakokosdressing

zaterdag 7 juni

zoete aardappel - tonijnmaissalade - broccoli - spinaziesla met tomaat en komkommer

zondag 8 juni

goody bowl met: granen, geroosterde tomaat (vriezer). feta, avocado, mais, komkommer, olijven, spinazie, ijsbergsla - broccoli - yoghurtmuntdressing - naanbroodje

Ik zie dat de temperaturen de komende dagen stijgen en dat het behoorlijk warm wordt. Daar heb ik al rekening mee gehouden bij het plannen van het weekmenu en de boodschappen. 

zo was mijn week 23 / 2025

zondag 1 juni

Het is de eerste dag. Eerste dag waarvan? Van de maand, van de meteorologische zomer en van een nieuwe poging om eetbuivrij te worden, te zijn en te blijven. Waarom blijf ik het proberen zonder professionele hulp? Omdat ik weet dat ik het zelf kan. Alle handvatten zijn mij in het verleden al eens aangereikt. Ik moet ze aanpakken en ermee aan de slag gaan. Ik ga mijn best doen. En dat begint vandaag. 

Ik ga sporten en daarna heb ik een lege dag voor me. Ik pak de fiets voor een ritje naar het centrum van de stad, ik heb wat leuke kaarten nodig voor vrienden die deze maand verjaren. 

Weer thuis download ik boek nummer zoveel op mijn tablet. Het begint goed en ik heb goede hoop dat ik dit boek wel met plezier uit lees. Het is helaas te koud om buiten te zitten, ik moet binnen zelfs een dik vest aan over mijn T-shirt met korte mouwen.

Even kijken hoe het weer er komende week uitziet en dan rekening houden met wat ik klaar hang en leg voor de nieuwe werkweek. Zin in wat nieuwe combinaties met kleding die al een poosje ongedragen in de kast hang. Morgen een knalrode jurk, zwart colbertje en zwarte sneakers. Nog steeds weer voor een panty en zelfs al zou het buiten warmer zijn, op school weet je nooit hoe de temperatuur is. De ene dag is het er warm, een dag later koud. En per ruimte en verdieping kan het ook nog verschillen. Ik werk in dit gebouw sinds de opening 15 jaar geleden en al 15 jaar werkt het verwarmings- en verkoelingssysteem niet naar behoren. 

Eind van de dag maken we samen eten. Dat wil zeggen dat ik eerst de borden met de groente en rijst opmaak en wanneer dat klaar is T. de gyoza's bakt en de dressing maakt. Samen in de keuken, zelfs niet aan onze grote kookeiland, werkt voor mij niet. T. maakt het niet uit, die zou nog samen met iemand in een bezemkast kunnen koken. 

Na het eten kijken we 2V12 en daarna vroeg erin, morgen weer aan het werk. 

maandag 2 juni

Ik kan over vandaag niet veel schrijven, een heel gewone dag.

dinsdag 3 juni

Zo gewoon en rustig als gisteren is vandaag absoluut niet.  Vandaag ga ik van de ene vergadering naar de andere ga. Gelukkig komen er ook mensen mijn kant op en ben ik niet de hele dag on the go. Ik heb een knalrood rolkoffertje, mijn mobile kantoor, en daarmee sleep ik de hele school door. Je hoort me al van verre aankomen. In dat koffertje mijn laptop, twee telefoons (privé en school), een etui, diverse kleuren Post-it blokjes, mijn filofax, extra notitieblok, whitebordstiften en een map met documenten die ik nodig heb om mijn werk te kunnen doen - nog niet alles is digitaal.

Einde van de dag ga ik sporten en zorgt T. voor het eten. Het is heerlijk en ik schep zowaar twee keer op waarmee ik een van mijn eigen zelfopgelegde eetregels - een keer opscheppen is genoeg - doorbreek. 

Nu de docuserie Zorgen is afgelopen ben ik begonnen aan Op de spoed, een docuserie over een Eerste Hulp afdeling in een Nederlands ziekenhuis. Leuk om daar achter de schermen te mogen kijken. Ik kijk aflevering een van het tweede seizoen.

woensdag 4 juni

Geen afspraken, een lange lijst met to-do's waar ik lekker mee aan de slag ga. Ik moet tussendoor even naar het centrum van de stad voor een boodschap. Ik koop een megagrote doos Merci voor een stagebedrijf. Dit bedrijf, en vooral de begeleider van een van onze studenten, heeft zo ontzettend veel geduld gehad en is keer op keer weer met de student doorgegaan, dat verdient een bloemetje. Maar bloemen sturen aan een bouwmarkt vind ik geen goed idee, leuker is het om dan iets lekkers te brengen zodat alle collega's, zij hebben uiteindelijk ook met de stagiaire te maken gehad, ook mee kunnen genieten. 

Verder is de dag dus rustig maar kan ik gestaag doorwerken en zijn mijn taken klaar en is ook mijn kast weer netjes. Die was nogal rommelig en dat stoort me. Eens in de zoveel tijd ruim ik dan weer op. Kost me een half uurtje, dat kan op een dag als vandaag. De week voor de zomervakantie houd ik grote schoonmaak, daar ben ik dan hooguit twee uur mee bezig. Ik vind het fijn om alles netjes achter te laten, dat is zo veel prettiger beginnen na de vakantie.

donderdag 5 juni

Meteen aan het begin van de ochtend een bijeenkomst met een grote groep collega's vanuit alle teams binnen de school. Gelukkig geen luister- maar een doe-bijeenkomst. Ik ben na 25 jaar ervaring inmiddels wel gewend aan de 'oude wijn in nieuwe zakken' thema's en kan er met een zuur gezicht bij gaan zitten maar dat doe ik niet. Ten eerste duurt zo'n ochtend dan heel lang en ten tweede is dat voor de anderen ook niet prettig. Dus ik doe lekker mee.

Na de pauze heb ik mijn klasje. Ik zet ze aan het werk en help waar nodig. Een student is later en als hij binnenkomt is het lokaal vergeven van een intense stank: lichaamsgeur en vieze kleren. Deze jongeman is momenteel dakloos en logeert dan hier en dan daar. Ik neem hem apart en bespreek het met hem. Hij is zich bewust van zijn lichaamslucht en vindt het heel erg, maar heeft momenteel geen plek om te douchen en zijn kleding te wassen. 

Ik schakel een van de conciërges in en vraag of hij de student naar de 5e verdieping kan begeleiden en een van de douches bij de gymzaal kan openen. Ook geef ik douchegel en deo mee. De conciërge gaat op zoek naar schone kleding. Het zal je verbazen wat er in zo'n grote school als de onze allemaal aanwezig is. Een collega uit het kooklokaal maakt boterhammen klaar.

Dit is natuurlijk geen oplossing, die kan ik ook niet bieden. In de middag bespreek ik dit met onze jongerenwerker, hij heeft veel contacten buiten school, weet ook beter wat er in dit soort situaties kan. 

Ik neem nooit werk meer mee naar huis, maar dit blijft nog de rest van de dag in mijn hoofd rondspoken. Ik heb wel vaker te maken met studenten die geen vaste woon- of verblijfplaats hebben. Vaak hebben ze dan wel vrienden of familie die dingen voor ze doen. De jongeman in kwestie is een vluchteling met verblijfsvergunning maar zonder netwerk, hij is hier alleen. Ik heb het idee dat hij het niet makkelijk vindt om hulp te vragen. Schaamte en trots zullen hier ongetwijfeld een rol spelen. 

vrijdag 6 juni

Er staat een lang weekend voor de deur. Na een gesprek met ouders en een student heb ik tijd om mijn werk voor deze week af te ronden. Omdat het Offerfeest is zijn er een aantal collega's vrij. Ook zijn er collega's praktijkexamens afnemen. Kortom, het is stil op school. Ik besluit om thuis te lunchen en mocht ik nog ergens voor nodig zijn dan ben ik telefonisch beschikbaar. 

Omdat ik vroeg thuis ben heb ik alle tijd om 's middags te sporten. Komt goed uit want zondag en maandag is mijn sportschool gesloten, neem ik een van die dagen (misschien) mijn rustdag. Misschien ga ik toch fietsen, ligt ook aan het weer.

Einde van de dag nog het bed opmaken en dan kan ik op de bank ploffen. Lang weekend, zalig!

zaterdag 7 juni

Ik slaap uit tot net even na zevenen. Als ik opsta en beneden ben zet ik NPO radio 1 aan. Ik luister graag naar het programma als Sander van Hoorn het presenteert. Vandaag is er een item over uithalers in de Belgische haven. Ik moet meteen denken aan mijn student die een paar maanden geleden een maand vast zat in een jeugdinstelling in België. 

Ik ga naar de sportschool, het is nog droog. Als ik weer thuis ben en mijn koffie op heb pak ik de fiets voor nog wat boodschappen. Ik wil ze vandaag doen want ik het het een en ander vanavond nodig. Ik trek vast mijn regenpak aan want Buienradar belooft niet veel goeds. En inderdaad, het gaat flink regenen. 't Voelt toch anders dan regen in de winter. 

De rest van de dag blijf ik lekker binnen. Ik heb geen afspraken, geen plannen. Tijd om te bloggen, te lezen en een paar afleveringen van een serie te kijken. Soms is een regenachtige druilerige dag helemaal niet vervelend. 

7 dagen eetbuivrij

eetherinneringen - chili con carne

Mijn moeder vond koken niet echt leuk, mijn vader wel. En toch kookte mijn moeder in de eerste jaren van hun huwelijk. Pas toen ik wat ouder was, ik denk zo'n jaar of twaalf, ging mijn vader koken. 

Zowel mijn moeder als mijn vader werkten voltijd in het onderwijs. Mijn moeder had na schooltijd vaak nog schriftjes na te kijken. Mijn vader nam geen werk mee naar huis. Er was een goede taakverdeling. Mijn moeder nam de was voor haar rekening en ook deed zij alle administratie, en mijn vader ging dus op een gegeven moment 's avonds voor het eten zorgen. Samen deden ze een keer in de week de boodschappen. Ook hadden we een werkster, zij kwam twee ochtenden per week en maakte het huis schoon.

Mijn vader heeft een breed repertoire gerechten die hij graag en goed maakt. Een van die gerechten is chili con carne. Ik weet dat we dat regelmatig aten omdat we het allemaal erg lekker vonden. Ik weet niet hoe hij erop kwam om het te maken en toen ik het hem vroeg wist hij het ook niet meer. Hij dacht dat het misschien in de Allerhande van AH of in de TIP stond, die kochten ze ook wel eens. 

Mijn vader gebruikte bruine bonen, destijds kon je denk ik ook geen rode kidneybonen kopen. Er ging ook rundergehakt in, paprika, ui, een blik gepelde tomaten en tomatenpuree. En chilikruiden van AH. En zo maakt mijn vader het nog steeds. Als ik mijn vader spreek hebben we het ook vaak over wat we eten. En dat is bij hem zeker eens in de twee maanden chili. Dan kan ik het me meteen weer heel goed voor de geest halen en proef ik het bijna. Hij maakt een grote pan en eet er drie tot vier dagen van. Vindt hij niet erg. 

We aten er altijd witte Surinaamse rijst bij. Dat aten we best vaak en daarom stond er ook een gigantisch groot hoog blik in de keuken met daarin deze rijst. Ik denk dat er wel 5 kilo in kon. Ik geloof niet dat er dan ook nog sla of iets anders frissigs op tafel kwam. Ook geen groente erbij. Tegenwoordig neemt mijn vader er wat ijsbergsla met komkommer bij.

Hoe anders is onze chili tegenwoordig. T. maakt het altijd met rode kidneybonen, wat zwarte bonen en mais. Omdat we minder vlees willen eten gaat er geen gehakt in. Wel bakt hij een paar blokjes chorizo voor erin, die geven een heerlijke diepe smaak. Verder natuurlijk ui, paprika, knoflook, tomaten en een eigen kruidenmengsel van onder andere komijn en koriander. T. eet het altijd met brood, ik vind het lekker met zilvervliesrijst. En ik wil er ook altijd een frisse salade bij en liefst ook nog wat extra gekookte groente zoals courgette of broccoli. 

We noemen het chili, maar het is bij lange na geen chili con carne zoals dat in Mexico en andere Zuid Amerikaanse landen wordt gegeten. Maar dat geldt voor meer gerechten die wij tegenwoordig eten en die hun oorsprong in het buitenland vinden. Soms gewoon omdat we de ingrediënten niet kunnen kopen, maar ook vaak omdat we het graag aanpassen aan onze eigen smaak. Ik vind het leuk om nieuwe gerechten te ontdekken, maar een gouwe ouwe als chili blijft in de top tien van mijn favoriete bonengerechten. 

op mijn bord in week 22 / 2025

Een korte werkweek, op donderdag maakte ik lekkere foe yong hai saus waarvan er 6 porties de vriezer in gingen, een portie aten we 's avonds. Op dinsdag Hollandse kost. 

maandag 26 mei

volkorenpasta met ovengeroosterde tomaatjes - sla

dinsdag 27 mei

bloemkool - aardappelpuree - saucijs met uiencompote - komkommermayoslaatje

woensdag 28 mei

maaltijdsalade 'Griekse' stijl met oa feta, olijven, paprika en gegrilde courgette en aubergine - zuurdesembrood

donderdag 29 mei

foe yong hai - witte rijst  - gewokte Chinese kool - zoetzure komkommersalade

vrijdag 30 mei

pilav van bulgur met feta  - groene sla met komkommer

zaterdag 31 mei

volkorenbol met roerei en tomaat - gevulde salade

zondag 1 juni

gyoza salade met oa volkorenrijst, spinazie, rettich, taugé, broccoli, tomaat, mais, wortel, bosui en natuurlijk gyoza's 

Volgende week maandag een nieuw probeersel op het menu en de rest van de week een paar oude bekende gerechten.

zo was mijn week 22 / 2025

zondag 25 mei

Ik word wakker van de regen tegen het raam en van Max die het een leuk idee vindt om op bed te springen. Onnavolgbaar dat beest. Zo ligt hij wekenlang alleen maar in zijn pouch, nu ligt hij op stoelen, de bank en op bed. 

Precies op het tijdstip dat ik naar de sportschool ga is het droog. Buiten is het lekker schoon en fris. De vogelpoep onder de boom voor het huis is weggespoeld.

Het is te koud en waait te hard om buiten koffie te drinken maar ik kan wel een was ophangen. Ik fiets nog even naar AH om de boodschappen uit mijn bonusbox te kopen. Morgen staan er weer nieuwe aanbiedingen in.

Ik heb verder weinig te doen vandaag. Ik verveel me gelukkig nooit en ook vandaag vermaak ik me prima met bloggen en lezen. Ben in een nieuw boek begonnen, het is niet heel ingewikkeld, leest makkelijk weg en ik denk dat het me daarom wel lukt om erin door te lezen. 

Er komt een heel korte werkweek aan, donderdag en vrijdag zijn vrije dagen. Wat een heerlijk vooruitzicht. Ik kijk op Buienradar wat de weersverwachting is en houd hier rekening mee bij het klaarleggen en -hangen van mijn kleding voor de komende drie werkdagen.

Het boek is het toch niet. Te veel chicklit, te weinig inhoud. Op mijn 25e zou ik dit met plezier hebben gelezen. Nu niet. 

maandag 26 mei

Ik heb weinig zin in vandaag. Gelukkig is dat gevoel weg wanneer ik op school ben. Heb een paar afspraken aan het begin van de ochtend en na de koffiepauze mijn eigen klasje. Daar komt schot in de zaak, er zijn er twee die klaar zijn voor hun praktijkexamen. Nog wat schoolopdrachten en hopelijk kunnen ze dan voor de zomervakantie hun diploma halen.

Vervelend telefoongesprek met een teleurgestelde moeder. Bijzonder toch hoe zij de school de schuld geeft van het achterlopen op schema van haar zoon. Zoon krijgt alle gelegenheid om zijn studie af te ronden maar komt te laat of helemaal niet naar mijn klas. Ik kan dit soort gesprekken inmiddels wel voeren en geef netjes uitleg en weet de moeder weer te sussen zonder dat het een vervelend gesprek wordt. Leg alle afspraken nog even vast via de mail en zo kunnen we vanuit school en thuis de samenwerking oppakken om deze jongeman naar de eindstreep te begeleiden. 

Al met al fiets ik aan het eind van mijn werkdag met een voldaan gevoel naar huis en ga ik lekker nog even sporten. T. maakt eten, ovengeroosterde tomaten met pasta, ik maak sla en dek de tafel. Prima taakverdeling wat mij betreft.

dinsdag 27 mei

Ik heb de hele ochtend afspraken staan, waarvan een telefonische. Alleen die laatste gaat door, de rest komt niet. Het zijn afspraken met studenten maar ook met studenten en begeleiders. Het blijft vervelend en ook een beetje frustrerend dat afspraken zo vaak niet worden afgezegd of pas een paar minuten voordat de afspraak plaats moet vinden.

De belafspraak is met een jeugdinstelling in Sassenheim, daar is een van onze studenten nu in detentie. Er is nog geen uitzicht op een einddatum en daarom de vraag welk schoolwerk hij kan gaan doen. Ik maak een overzicht en ga aan de slag om alles benodigde spullen te verzamelen. Ik maak er een pakket van en stuur het op. De student kan binnen een paar dagen al zijn schoolwerk af hebben, stage lukt natuurlijk niet, dat is voor een later stadium. Eerst maar afwachten hoe lang hij opgesloten blijft.

's Middags een overleg met collega's van andere scholen op ons hoofdkantoor. Dit is een van de leukere bijeenkomsten. We zien elkaar drie keer per jaar, doen allemaal hetzelfde werk en dan is de uitwisseling van informatie belangrijk en ook interessant. Iedere school opereert anders en het is erg leerzaam om van elkaar te horen hoe het werk er op een andere locatie aan toe gaat. 

Na het werk ga ik sporten en als ik weer thuis ben is het mijn beurt om te koken. Hollandse pot, niet altijd zin in, maar zo af en toe is het erg lekker om gewoon aardappelen, groente en vlees te eten.

woensdag 28 mei

Een gesprek op school met een studente en haar begeleider. Deze studente krijgt te horen dat ze moet stoppen met de opleiding, ze krijgt een negatief bindend studieadvies. Door privé-omstandigheden is zij nauwelijks op school geweest. Keer op keer belooft ze beterschap en dat meent ze op dat moment ook. Helaas lukt het haar steeds niet.

Inmiddels ben ik bedreven in dit soort gesprekken en weet ik dat het niet goed is om de spreekwoordelijke pleister zachtjes los te trekken. Ik zeg dat ik het fijn vind dat ze er is voor het gesprek en ik begin meteen met het 'slecht-nieuws-gesprek'.  Ik kondig aan dat ik een moeilijke mededeling heb, dat het geen goed nieuws is en vertel meteen waar het op staat.

Daarna pauzeer ik even, vervolgens ga ik de redenen van de beslissing uitleggen. Daarna weer pauze. Zo'n bericht, ook als het niet heel onverwachts is, komt toch hard aan. Het gesprek verloopt verder rustig en goed en na ruim een half uur nemen we afscheid. De studente mag dezelfde opleiding niet nogmaals beginnen, we bieden haar wel een alternatief. Hier gaat ze over nadenken. Ik betwijfel of ik nog een reactie van haar krijg, ik wacht het af.

Een korte dag omdat we allemaal wat eerder stoppen. De collega's die normaal tot 16.00 uur werken stoppen een uurtje eerder, ik stop ook een uurtje eerder en ben nog vroeger dan normaal thuis. Ik ga sporten en daarna maak ik een lekkere maaltijdsalade voor ons klaar.

donderdag 29 mei

Hemelvaartsdag. Een dag waar ik echt geen klap aan vind. Vroeger was het een saaie stille dag, een extra zondag middenin de week en in mijn herinnering ook altijd slecht weer. Saai omdat alles dicht is. Nu is dat niet meer zo. Veel winkels zijn open en er is wat meer te doen. Maar mijn sportschool is helaas wel dicht. Normaliter ga ik dan een eind fietsen om aan mijn bewegingsdrang te voldoen. Maar niet met regen, dan is een klein stukje fietsen niet erg, maar 30 tot 35 km is dan niet leuk. Bovendien waait het ook nog flink. Een rustdag is niet erg, zelfs wel goed voor me. T. gaat wel aan het werk.

Ben meteen de keuken ingedoken vanmorgen en heb wat voorbereidingen voor het avondeten getroffen. Daarna was het droog en ben ik op de fiets naar de grote stad gegaan om naar de weekmarkt te gaan. Ik herinner me van vorig jaar dat deze gewoon doorgaat op Hemelvaart. Nou, mooi niet. Dan door om bij de Aziatische supermarkt boodschappen te doen. Daar ben ik lang niet geweest en vind ik een echt uitje. 

Na de lunch kijk ik twee afleveringen van Apples Never Fall.  Een serie die op de Belgische televisie wordt uitgezonden. Einde van de dag maak ik het eten en na het eten nog wat blog ik nog wat en lees ik blogs van anderen. 

vrijdag 30 mei

De sportschool is vandaag gewoon weer open dus daar ga ik als eerste heen. Daarna thuis de was uit de machine halen en buiten hangen. Dan ook mijn koffie buiten en daarna nog wat boodschappen. Ik sla de markt in mijn stad over, morgen ga ik naar de markt in de grote stad, vind ik altijd gezellig met mooi weer. 

Omdat T. vandaag aan het werk is neem ik wat huishoudelijke taken op me. Het bed haalt T. af, ik maak het op. Ik reinig het sanitair en ik stofzuig. Morgen heb ik geen huishoudelijke klusjes meer op het lijstje staan. Komt goed uit want ik heb ook een lunchdate dus ben grootste deel van de dag niet thuis.

Ik kijk de laatste aflevering van Zorgen. Ik zie veel herkenbare dingen zoals jongeren die het enorm goed doen op hun stage maar waar de cijfers voor de theorievakken achterblijven. Ik begrijp dat, dit zijn jongeren die niet zo graag achter de boeken zitten, ze zijn het liefst bezig met iet waar ze goed in zijn. Zij zitten niet voor niets op het mbo. Helaas blijft het nodig dat ze ook boekenkennis opdoen. Maar de praktijk is minstens zo belangrijk en gelukkig kunnen ze daar ook veel leren. Niet iedereen is geschikt voor school en als je de juiste instelling hebt op de werkvloer kan je via andere routes ook aan de juiste diploma's komen. Ik ben zelf ook niet in een rechte lijn op mijn doel afgegaan, dat is wat ik mijn studenten ook wil meegeven. 

zaterdag 31 mei

Na het sporten fiets ik naar de grote stad om daar op de weekmarkt fruit en groente te halen. 

Na de lunch heb ik een koffiedate met een college en een oud-collega van ons. Wij hebben heel veel te vertellen over het werk, het zijn een nogal onrustige tijden op school rondom de formatie, studentenaantallen, wijzigingen in het team en nog wat andere, best spannende, zaken. Oud-collega heeft zelf ook veel te vertellen want is sinds haar pensioen veel leuke dingen aan het doen.  De tijd vliegt en als we klaar zijn en alle nieuwtjes hebben uitgewisseld fiets ik weer naar huis, het is al tegen vijven.

Eenmaal thuis kan ik lekker bankhangen. Ik hoef niets meer te doen, alleen nog wat te eten maken en mijn weekoverzicht afronden zodat dat morgenochtend online kan.