zondag 22 juni
Vandaag komt T. weer thuis. De tijd vliegt, een week is zo voorbij. Ik sta op, verzorg Max en maak een lekker ontbijt. Omdat de bananen op de fruitschaal snel bruin worden maak ik vandaag havermoutpap met banaan en druiven (die snijd ik doormidden). Ik ontdekte dat ik warme druiven erg lekker vind in mijn pap. Net als warme bramen en blauwe bessen. Die liggen in de vriezer en gebruik ik ook af en toe.
Na het sporten heb ik de rest van dag voor mezelf. Als ik mijn koffie op heb, die drink ik lekker buiten op, wil ik nog een boodschap doen. Maar het wordt ineens erg donker en ik zie op de Buienradar app dat er een stevige bui aankomt. Ik wacht dus maar even.
Na de bui stap ik op de fiets en ga ik naar de grote stad voor een boodschap bij de Aziatische supermarkt. Het is flink afgekoeld en ik heb een vestje aan. Onderweg vallen er af en toe nog wat druppels, maar echt nat word ik niet.
Weer thuis snipper ik twee uien, hak ik een paar tenen knoflook fijn en snijd ik twee flinke wortels in stukjes. Die gaan allemaal in de Turkse rodelinzensoep voor dinsdag. Ik maak genoeg voor twee keer. Deze soep ik lekkerder na een of twee dagen, dan zijn de smaken goed ingetrokken. We eten er altijd een gözleme bij, die haal ik vers bij de Turkse bakker, ze worden er klaargemaakt waar je bij staat.
T. komt, met twee uur vertraging door drukte en wegwerkzaamheden, om vijf uur thuis. Ik help hem met het uitpakken van de auto, die staat voor het gemak even op de stoep voor de deur. Alle spullen staan binnen en het echte uitpakken en spullen opbergen kan tot morgen wachten.
maandag 23 juni
Ik fiets tussen de buien door naar school. Het waait ook stevig. Wat een verschil met het weekend.
Vandaag spreken we een van de kandidaten voor teamleider voor de tweede keer. Ik ben erg enthousiast over deze kandidaat, net als twee andere BAC-leden. Een van de leden is enthousiast maar zet ook een paar vraagtekens. We besluiten dat de kandidaat door kan gaan naar ronde drie, het assessment.
Na het gesprek is het pauze en die breng ik door met mijn collega's. De op een na laatste lesweek is aangebroken, veel studenten doen deze week praktijkexamen. Dat betekent dat veel collega's buiten school actief zijn als schoolassessor. Zij beoordelen, samen met de stagebegeleider - die is dan de bedrijfsassessor - de examens. Een examen op niveau 2 duurt 3 tot 4 uur. Een tijdrovende klus, maar wel belangrijk want het diploma is geen cadeautje, een student moet er wel wat voor kunnen.
's Middags is het stil, ik lees een aantal intakeverslagen en beantwoord de e-mails die vrijdag en vandaag zijn binnengekomen.
dinsdag 24 juni
We beginnen de dag met een teamoverleg, daar zijn we de hele ochtend mee bezig. We hebben een paar leuke werkvormen. We gaan aan de hand van de onderwijsscan bekijken waar onze verbeterpunten liggen.
De onderwijsscan is een enquête die iedere twee jaar wordt uitgezet onder studenten, medewerkers en stagebedrijven en beslaat een enorme diversiteit aan onderwerpen met veel vragen. De onderwerpen variëren van onderwijs tot veiligheid op school en stage tot afname examens en begeleiding van stagebedrijven.
We scoren eigenlijk op alle onderdelen erg goed, maar omdat we zeer kritisch zijn zien we ook verbeterpunten. Die worden in kaart gebracht en daar gaan we met elkaar over in gesprek. We bedenken oplossingen die we weer onder verdelen in categorieën. Vervolgens kiezen we een aantal punten uit voor ins ons teamplan van volgend schooljaar. Dát zijn de aandachtspunten waar we met elkaar en ieder afzonderlijk aandacht aan zullen geven.
Een voorbeeld: iedereen vindt dat we een betere begeleiding bij de stage kunnen bieden, zowel vanuit school als door de stagebedrijven. Niet eenvoudig te realiseren, zeker niet op stage. Daar is namelijk weinig tijd en hoge werkdruk, mensen in bedrijven hebben naast hun gewone werk soms nauwelijks tijd voor de begeleiding van stagiaires. Dat dit beter moet daar is iedereen van overtuigd, maar hoe dat dan moet, dat blijft een vraag. Dat gaan we komend schooljaar oplossen
In de middag heb ik tijd voor mijn andere werkzaamheden en als het tijd is om naar huis te gaan is mijn takenlijstje afgerond.
woensdag 25 juni
Geen afspraken vandaag. Ik heb een volle dag met allerlei werkzaamheden die ik achter de laptop moet doen. Prognose van de aantallen studenten per 1 oktober bijwerken, intakeverslagen lezen, e-mails beantwoorden, wat dingen uitzoeken en weer een paar lessen kritisch bekijken en waar nodig aanpassen voor het nieuwe schooljaar.
donderdag 26 juni
Vanmorgen om half zeven gaat er een blog online, een update over mijn poging om weer eetbuivrij te worden. Leuk om te zien dat veel mensen dat lezen en ook betrokken zijn. Het blijft een lang en lastig traject. Maar omdat ik er niet vaak meer over schrijft betekent dat niet dat ik er niet dagelijks mee bezig ben. Ik merk wel dat meer eten betekent minder denken aan eten, ook fijn. Zo is er meer ruimte om aan andere dingen te denken en beter te concentreren.
Krijg een e-mail van een collega, een docent, die mij vraagt een brief te lezen die zij aan drie van haar studenten wil sturen. De studenten hebben achterstanden bij een paar vakken, komen al twee weken niet op school terwijl zij onlangs wel op studiereis mee mochten naar China, en reageren niet op haar belletjes en appjes. De collega heeft een brief laten schrijven door ChatGpt.
Ik val bijna van mijn stoel wanneer ik de brief lees. Wat een kolder, wat een hoogdravende taal. Met dreigementen en totaal geen persoonlijke touch. Niets vriendelijks en ook geen realistische eisen. Ik ben blij dat deze collega mijn advies vraagt en reageer meteen. Ik wijs haar op een paar dingen uit de brief en vraag haar de brief niet te versturen. Twee minuten later belt ze me. Ze schaamt zich voor de brief en realiseert zich dat het geen geschikte tekst is. Ze vertelt dat ze er even 'doorheen zat' met de studenten.
Daar heb ik alle begrip voor, tenslotte hebben we daar allemaal wel eens mee te maken. Pas op de plaats is dan meestal de beste optie. Als zorgcoördinator word ik altijd ingeschakeld wanneer dit soort zaken spelen en ook de brieven met verzoek contact op te nemen komen uit mijn naam als de mentor niet meer verder komt. Maandag gaan de collega en ik samen zitten om te kijken welke aanpak hier verstandig is.
Mijn directeur komt me opzoeken, de beoogde kandidaat is niet door de assessment gekomen. We hebben na twee sollicitatieprocedures nog geen vervanger. Of ik mee wil denken over hoe nu verder, over een tijdelijke oplossing.
Na het werk ga ik sporten en na het sporten maak ik een heel lekkere maaltijd. Er staat al een flinke pan Surinaamse kerriesaus klaar, T. is daar erg goed in en dat laat ik altijd aan hem over. Ik gebruik er wat van en vries de rest in. Rotivellen liggen standaard in de vriezer dus die hoef ik alleen maar op te warmen. Kipstukjes bakken, kousenband en taugé wokken en dan ben ik klaar. De zoetzure komkommer is ook lekker geworden en geeft een frisse touch.
vrijdag 27 juni
Mijn laatste seniorendag dit schooljaar. Ik krijg er 1,5 per schooljaar, maar omdat ik ze een paar jaar niet opnam staan ze nog bij mijn saldo. In principe kan je ze niet meenemen, maar na overleg met mijn leidinggevende voor zijn vertrek heb ik ze nog tegoed, mits ik ze dit schooljaar opneem.
Ik word wakker omdat het heel hard regent. Om zeven uur sta ik op, dan is het nog niet droog maar ik hoef niet naar buiten. Na het ontbijt is het droog, ik ga sporten en als ik terugkom is het al zulk mooi weer dat de eerste was buiten kan hangen. Dan naar de markt. Ik wil dit weekend een grote ovenschaal met ratatouille maken dus ik koop courgettes, aubergines en paprika's. Ook nog fruit en broccoli. Met twee volle tassen fiets ik terug naar huis.
's Middags komt een collega iets langsbrengen, ze drinkt een kop thee en we hebben een gezellig uurtje. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben het niet alleen over werk. Ze is een stuk jonger dan ik maar het leeftijdsverschil speelt geen rol. Zo heb ik ook vriendinnen die een stuk ouder zijn, ik vind dat juist een verrijking.
Als J. weer weg is ga ik de krant lezen, daarna maak ik een bord vol lekkers voor mezelf. Prima maaltje en prima avond. Even lastig na het eten, ik het eetbuidrang. Ik eet meloen en neem twee porties hangop. Voldoende eten werkt, de eetbuidrang verdwijnt.
zaterdag 28 juni
Geen eetbui betekent lekker slapen. Ik sta fit op en heb zin in de dag. Fijn ook om niet dat 'katergevoel' na de eetbui te hebben. Het brein begint al een beetje te wennen. Voedselvrijheid is fijn.
De wasmachine gaat aan zodat ik de eerste was nog buiten kan hangen voor ik ga sporten. De batterijen zitten vol dus de stroom is al gratis. Drogen buiten kost ook niets dus dat is een goedkope was.
Ik doe mijn vaste rondje op de sportschool, dan nog een paar boodschappen en tussen de bedrijven door houd ik me bezig met de was. Dat wil ik vandaag weggewerkt hebben zodat ik morgen mijn handen vrij heb voor andere dingen.
Het is de rest van de dag wel lekker weer maar de zon is maar af en toe te zien. Niet erg, ik zit lekker buiten te lezen, bruinen in de zon doe ik al lang niet meer.
Ik heb weinig zin om te koken, T. heeft begin van de week lekkere tomatengroentesoep gemaakt, daar is nog wat van over en dat is precies waar ik trek in heb. Broodje gezond erbij en wat sla. Daarna eet ik weer lekker ijs met slagroom. Bij de thee nog een blokje fudge en dan is ook deze eetweek goed verlopen: geen eetbuien.
4 weken eetbuivrij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten