19 van 50 - nog 31 te gaan

Ik had beloofd om in komkommertijd 50 blogs te schrijven. Kort en lang, leuk en suf, interessant en totaal onbelangrijk. Dit is al nummer 19, de laatste van deze maand. Jullie hebben er nog 31 tegoed van me, de hele maand augustus iedere dag een blog.

Wat kunnen jullie nog verwachten? In ieder geval iets over kamperen, een wekelijks verslag  in twee delen over het televisieprogramma B&B vol liefde, af en toe iets over wat ik eet, misschien nog wat over mijn uitstapjes. Ik vertel nog een keer welke boeken ik heb gelezen  en er komt een blog over horoscopen (ja, echt!). 

Er staan er al een aantal klaar, de rest moet ik nog schrijven en de onderwerpen moet ik nog bedenken. Soms komen ze me zo aanwaaien, soms heb ik geen idee waar ik over moet schrijven. Maar beloofd is beloofd dus er komen in ieder geval nog een boel gezellige vakantiepraatjes aan. Tot morgen!

18 van 50 - zo was mijn dag

Nadat ik 's ochtends naar de sportschool ben geweest, een wasje heb gedraaid en buiten heb gehangen, stap ik op de fiets. Ik heb een afspraak met een vriendin die ik twee keer per jaar zie. Zij druk, ik druk. Zij heeft een lat-relatie waardoor ze veel weekenden niet thuis is, doordeweeks werkt ze en de momenten dat we kunnen afspreken zijn daardoor meestal de zomer- en de kerstvakantie.

We kennen elkaar al meer dan 25 jaar, ooit waren we collega's op kantoor, en iedere keer wanneer we afspreken is het gezellig en praten we honderduit. Het is geen kletsen, het gaat ergens over en we kennen elkaar zo goed dat we ook echt over alles kunnen praten.

Vandaag spreken we af om te lunchen bij Spirit, een zaak in het centrum van Rotterdam met zowel tafels binnen als buiten. Wij zitten lekker buiten en eten heerlijk. 

Na het eten fiets ik weer naar huis, blog ik nog wat, lees ik de krant en maak ik het eten klaar.  En verder? Verder niets, en dat is nu juist zo fijn aan vakantie. Er hoeft niets.

17 van 50 - schoolspullen

Ieder jaar op de middelbare school waren er nieuwe schoolspullen nodig. Allereerst natuurlijk een agenda voor al het huiswerk, want dat we veel huiswerk kregen op het vwo en de havo was een ding dat zeker was.

De schoolagenda was niet zomaar een agenda. Die werd na lang wikken en wegen, bekijken, nog eens wikken en weken, overleggen met vriendinnen, nog wat meer wikken en wegen, uiteindelijk aangeschaft. 

Zo'n agenda was niet alleen agenda, er werden foto's in geplakt, briefjes in geheime vakjes in bewaard, verhaaltjes door anderen in geschreven en als het meezat kon je er dan ook nog je huiswerk in kwijt. Je agenda kwijtraken was als je telefoon kwijtraken nu. Het was je meest kostbare bezit. Ik heb ze nog allemaal en het blijft leuk om er af en toe eens in te bladeren. 

Zes jaar middelbare school, vier jaar op het vwo, twee jaar op de havo, een keer blijven zitten. 

Dan de rest van de schoolspullen. Daarvoor gingen we met het hele gezin naar de Schoolcampus van V&D in Rotterdam of Den Haag. Voor mij was dat een uitje. De voorpret duurde weken, die begon al ruim voor de zomervakantie.  Er waren nieuwe schriften nodig, wat voor een kaftpapier zou er zijn en welke andere leuke dingen zouden er in mijn mandje eindigen? 

Het moest natuurlijk allemaal een jaar lang meegaan. Het kaftpapier moest stevig zijn, want op mijn middelbare school werd er streng gecontroleerd of de boeken, van het boekenfonds, wel goed en netjes waren gekaft. En je wilde niet een paar keer paar jaar opnieuw kaften, want dat was geen leuk werkje. 

Dan waren er multomappen en schriften nodig. Liefst met een leuke voorkant of in een felle kleur. Een van mijn lievelingsmultomappen heb ik nog, eentje met kauwgomballen of toverballen oid op de kaft. Hij ligt bij mijn vader dus ik kan er nu geen foto van maken. 

Tenslotte nog andere dingen zoals een leuke gum, met een geurtje, een kladblok van gerecycled papier, markeerstiften in roze en geel en gekleurde inkt in een potje voor mijn Parker vulpen, want daar schreef ik mee. 

Het aanschaffen van schoolspullen was in mijn schooltijd een van de hoogtepunten van de zomervakantie!

16 van 50 - steen

Toen ik vorige week van de supermarkt bij ons in de wijk terug naar huis wandelde nam ik de route via de zijstraat naast ons huis. Daar stond een grote groep mensen voor de deur van een van de huizen tegenover ons huis. Mensen met bloemen in hun handen. Ook twee stratenmakers van de gemeente. En nog wat lieden die er officieel uitzagen. 

Nieuwsgierig als ik ben bleef ik even staan om te luisteren, ik wilde er achter komen wat deze mensen daar samenbracht. Ze leken namelijk niet op de groepjes toeristen die onze wijk regelmatig bezoeken. Die komen onze huizen, de wijk is ontworpen door stadsarchitect Piet Sanders, bekijken en bewonderen.  Nee, deze mensen waren hier voor een andere reden. Er werd een struikelsteen geplaatst. 

Toen iedereen na de ceremonie weer was vertrokken heb ik een foto gemaakt. Mijn Tunesische buurman van een paar deuren verderop kwam net naar buiten met een peukje en een kop koffie en vroeg me wat het precies was. Ik heb het hem verteld en samen waren we even een moment stil en onder de indruk.

De man voor wie de struikelsteen hier in de stoep is verwerkt werd in januari 1942 gearresteerd omdat hij bij het verzet zat. Hij is drie weken na zijn arrestatie in het 'Oranje Hotel' in Scheveningen gefusilleerd.

15 van 50 - "doe effe rustig"

Vandaag deel 2, de andere kandidaten van dit seizoen:

Rob in Frankrijk

Wat woont hij daar mooi met zijn tienerdochter, er is ook een ex in de buurt, die hebben we nog niet mogen ontmoeten. De eerste kandidaat, Margot, is niet verlegen en voelt zich al snel thuis. Ze vindt Rob duidelijk een lekker stuk, hij zelf blijft een beetje op de vlakte. Snap ik ook wel, er komen nog meer vrouwen naar hem toe dus hij wacht het af. De gesprekken die ze voeren gaan gelukkig wel ergens over, maar of ze voor elkaar gemaakt zijn?

Daniël in Tsjechië

Een Rotterdammert, altijd leuk. Vrouw nummer een, Renske uit Zeeland, is ook een leukert volgens mij. Ze valt vooral op het knappe uiterlijk van Daniel. Ook het hotel vindt ze prachtig. Ik zie iets anders. Hotel Kapitan is, op zijn zachts gezegd, nogal Spartaans ingericht. In het appartement staan stapelbedden die niet zouden misstaan in een budgetjeugdherberg. 

Daniël doet wat ie altijd doet, is niet echt van plan om zich aan te passen aan zijn gezelschap. Hoorde ik hem nou zeggen "Doe effe normaal, je bent er net twee dagen". Tja... dat hebbie met een Rotterdamse gozer, die zegt wat ie denkt.

Renkse vindt het varen leuk, maar daarna is de goede sfeer toch weer ver te zoeken. Ik denk dat ze opstapt en niet wacht tot Daniël de knoop doorhakt. . 

Magda in Frankrijk

Magda, ach Magda. Waarom doe je jezelf dit aan? Mannen die je routines komen verstoren, waarom? Ga wekelijks naar het dorpscafé en praat wat met de mensen daar. Doe verder lekker je eigen ding en laat die mannen voor wat ze zijn. En die dikke buik van Fons had je toch ook al wel kunnen zien of verwachten toen je zijn filmpje zag?

Dan maar een vragenspelletje, met zelfgemaakte vragenkaartjes. Hoe schattig is dat? "Heb je wel eens aan de lijn gedaan?" Ja, als je het antwoord daarop weet leer je iemand echt heul goed kennen. 

Gelukkig kom dan Rob aanzetten. Een frisse wind, regelrecht uit Rotterdam.  Neemt geen blad voor de mond. Houdt niet van oesters en grote garnalen, gatver nee, daarvoor moet niet bij hem zijn. 

Ben zo benieuwd wat deze man komt doen in Frankrijk, het is in ieder geval niet voor de culinaire hoogstandjes die de Franse keuken te bieden heeft. Rob kookt nooit en koopt zijn maaltijden kant-en-klaar bij de slager.  

Inmiddels zitten er twee dikke buiken (oh gruwel!)  bij Magda aan tafel. Dit kan nog heel leuk worden, ik ben zo benieuwd hoe dit verder gaat!

Illya in Frankrijk

Illya heeft Kim al weggestuurd, ik zou precies hetzelfde gedaan hebben. Iemand met de humor van een kleuter. Ze lustte ook alleen maar kipsaté meen ik me te herinneringen. Ja, dan zit je in Frankrijk goed maar niet heus. En ze hield ook niet van tuinieren. En dan reageren op een man die in een kasteel woont met een tuin zo groot als het Vondelpark, wat gaat er dan in je hoofd om?

Mevrouw nummer 2, Rayisa, is erg aanwezig. Ze heeft een iets andere kijk op de dingen dan Illya. Ze gelooft in water en planeten, is een en al spiritualiteit. Ook praat ze veel en vraagt ze veel. Ze kwebbelt er de hele tijd op los en Illya begint al af te haken. Voor hem geen poespas, geen wens doen bij de lege wensput en wat hij moet met een zoen op zijn wang na een lekkere lunch.... alsjeblieft zeg, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg denkt de nuchtere kasteelheer. Dit verblijf is denk ook van korte duur. 

Jean Paul in Spanje

Wegwezen dames! Deze man bindt zich niet aan jullie, hij vindt het veel te leuk om van iedereen aandacht te krijgen en wil door iedereen leuk gevonden worden. Eten en drinken moet je, om maar vooral niet over dingen te hoeven praten want praten doet ie niet, geluid maken wel. En eten en drinken. En nog meer eten en drinken.

Drie dames over de vloer inmiddels. Nu is Jean Paul niet mijn type man, de Spaanse Costa niet mijn type omgeving en ik kan me daarom ook totaal niet verplaatsen in deze dames. Wat houdt ze daar? Ik heb het idee dat ze allemaal een toneelstukje opvoeren en eigenlijk liever weggaan. Ze zien zichzelf daar toch niet wonen met deze kerel?

Als laatste is Suzanne aangekomen, totaal uit haar element en voelt zich op het oesterfeest doodongelukkig. Gaat er ook nog iemand een liedje met jouw naam als titel zingen, dan wil je toch in de grond verdwijnen? Ik verwacht niet dat zij langer dan een nachtje blijft logeren. Kippenhok zei Renate al, ja, dat is het inderdaad. Stel je het eens voor, met z'n drietjes de aandacht van iemand proberen te trekken die alleen maar met zichzelf en met eten en drinken bezig is. Mission impossible.

Volgende week deel 3!

14 van 50 - combinatietang

"Hoe noem je een vrouw die twee dingen tegelijkertijd doet? Een combinatietang!" Aldus Piet uit Weert, de tweede gast van Ingrid in Griekenland.

Vorige week begon er een nieuw seizoen van B&B Vol Liefde. Het allereerste seizoen keek ik niet, pas veel later haakte ook ik aan en inmiddels ben ik fan. Ik neem de serie op en kijk dan de aflevering op mijn telefoon, al lopend en fietsend in de sportschool. Even een tussenstand na twee weken. 

Vandaag deel 1, morgen deel 2

Ingrid in Griekenland

Dat Piet uit Weert naar huis is gestuurd lijkt me niet meer dan logisch. Een volwassen man die binnenkomt met "Hoi Pipeloi" en "Goedendagschotel" had wat mij betreft meteen rechtsomkeert mogen maken. Dat ze hem niet stante pede na de combinatietangmop heenzond snap ik nog steeds niet.  Maar kort daarna was Ingrid toch echt klaar met hem.  

Frank mocht nog even blijven, leuk voor Frank, aardige kerel maar hij gedraagt zich niet zoals Ingrid verwacht. Wanneer ze uitspreekt wat ze echt wil ontstaat er een gespannen sfeer. Niet kort daarna vertelt ze hem dat hij weg moet. 

Ik hoop dat Frank, wanneer zijn medewerkers in de supermarkt de aftocht van Frank hebben gezien, hem allemaal even een aai over zijn bol geven.

En Ingrid? Ik hoop dat ze bij de volgende mannen wat beter aangeeft wat ze verwacht. Dat kan al door aan te wijzen waar de ontbijtboel staat zodat ze zelf hun ontbijt maken, en dan misschien voor haar ook een kommetje yoghurt op tafel zetten. 

Eveline in Italië

Eerste indruk positief, ook van haar eerste gast, conciërge Rob. Ze hebben het gezellig samen en dat is een leuk begin. Ze praten, ze zijn samen bezig en de sfeer is goed. Rob is al verliefd aan het worden, Eveline gaat nog niet zo hard. Tijdens een romantisch etentje in een sjiek restaurant vertelt Rob haar over zijn vlinders. Ben benieuwd hoe dit verder gaat, ook even afwachten wanneer de eerste irritaties ontstaan. Want die gaan er komen, dat staat vast.

Dick in Suriname

Ach, wat een lieverd! En Karin is ook al zo lief.  Heeft Dick het programma wel begrepen, het gaat er toch juist om dat je de leukste kiest? En dus best wel even kan wachten tot vrouw nummer 2 zich aandient?

Karin heeft er zin in, maar Dick blijft een beetje achter. Ze wordt er onzeker van. Gelukkig geeft haar vriendin haar wat morele steun, Karin, je bent goed zoals je bent. En zo is het. Wat is het toch met deze mooie en slimme jonge vrouwen dat ze zo onzeker worden als een man niet meteen in katzwijm valt voor ze. Dat is toch niet meer van deze tijd? Karin, kom op meid! Wanneer gaan we wat meer zien dan alleen maar lief, leuk en aardig?

Petra in Griekenland

Ik zet het volume wat zachter wanneer Petra en haar eerste vrouw, Lieske, in beeld komen. Geer en Gor zijn er niets bij met dat harde, domme gelach na iedere zin. Tot nu toe kan ik me alleen maar verbazen over deze twee vrouwen terwijl ze los van elkaar volgens mij best leuk zijn, maar als koppel? Ik hoop dat er snel een nieuwe kandidaat komt, eens kijken of ze dan nog zo luidruchtig blijven. 

Het is niet mijn bedoeling om kwetsend te doen over deelnemers aan dit programma, ik haal hier slechts wat dingen aan die mijn opvallen. Eigenaardigheden die het programma natuurlijk zo leuk maken. Ik weet dat wat we te zien krijgen slechts een deel is van wat er echt gebeurt en dat juist de rare en opvallende dingen op tv komen. Dat zegt verder vrij weinig over de personen en kennen doe ik ze niet. In ieder geval verdienen het geen van allen om neergesabeld te worden om wat ze in deze reality show laten zien van zichzelf.

13 van 50 - bijna gratis

Een paar weken geleden kreeg ik een aanbieding in mijn mailbox die ik opende. Ik krijg maar weinig aanbiedingen via de mail omdat ik me van de meeste nieuwsbrieven heb uitgeschreven. Nog niet van alles omdat ik daar nog niet aan toe ben gekomen of omdat ik het juiste wachtwoord op dat moment niet meteen bij de hand had. Zoals de aanbiedingen van het Kruidvat, ik schijn daar een klantenpas te hebben met 24 punten. Ik gebruik deze pas nooit dus het puntenaantal zal zo blijven. Note to self: opzeggen!

De email die ik opende kwam met een aanbieding voor een krant naar keuze, vier weken lang voor vier euro. Dat is bijna voor niets. Ik heb toegang tot de digitale NRC via het abonnement van mijn vader dus ik zit niet om een krant verlegen. 

Maar omdat het nu vakantie is en ik meer dan genoeg tijd heb om twee kranten te lezen leek me een papieren krant erbij wel wat. Het abonnement loopt automatisch af en ik hoefde er weinig voor te doen, behalve bestellen en betalen. Binnen een paar minuten was het geregeld.

Iedere ochtend valt er nu een krantje op de mat. Ploffen doet ie niet, kranten zijn niet zo heel dik en groot meer. Misschien dat ie op zaterdag wel ploft? Dat weet ik morgenochtend.

12 van 50 - update

Kiekeboe! Hier ben ik weer!

Hoi allemaal, het is al weer even geleden dat jullie wat van mij hoorde. Ik vond het tijd voor een update.

Na mijn epileptische aanvallen in het paasweekeinde ben ik natuurlijk naar de dierenarts geweest. Die heeft mij onderzocht en constateerde dat ik een heel gezonde kater ben, goed op gewicht, alert en heel lief. Maar ook dat ik epilepsie heb. Dat is natuurlijk minder leuk om te horen, maar gelukkig zijn daar medicijnen voor. Die krijg ik nu van de mensen in het grote huis, 's ochtends en 's avonds een tabletje. Ze smaken een beetje naar kip dus ik knabbel ze zonder moeite op.

Slapen doe ik nog steeds graag, met het warme weer vind ik het niet nodig om me druk te maken. Ik ga gewoon lekker ergens liggen. En ja, dat is voor de mensen hier in dit grote huis wel eens lastig begrijp ik, misschien moet ik niet bovenaan de trap gaan liggen. Maar ze zijn zo vaak niet thuis, dus wat zou ik me van ze aantrekken?

Ik ga ook wel eens in de mancave een tukje doen, daar heeft het mannetjesmens zelfs een handdoekje voor me over het toetsenbord van zijn muziekapparaat neergelegd. Dus dan denk ik dat ik daar wel op mag liggen.

Soms staat het vol, maar als ik niet de lengte kan liggen....

En dan is er ook nog het bankje, dat is ook nog steeds een knusse plek, en als ik mijn poten over mijn ogen vouw laat ik zien dat ze me even met rust moeten laten. Werkt goed joh!

In de keuken heb ik wat doosjes, daarin lig ik ook graag. De mensen vinden het grappig om te zien hoorde ik ze zeggen. Waarschijnlijk omdat alle doosjes een beetje te klein voor me zijn, maar dat is nou juist zo fijn!

En heus, ik slaap niet de hele dag mocht je dat soms denken. Als ik naar buiten mag dan kan ik vanaf het dakterras de buurt in de gaten houden. Maak ik me ook nog een beetje nuttig.

Kortom, het leven hier in het grote huis met die twee mensen is nog steeds fijn, ik heb niets te klagen!

11 van 50 - fruitvliegjes

Op warme dagen zijn ze er ineens. Ze komen op het fruit in de fruitschaal af. Dat ruikt natuurlijk lekker en alle fruit rijpt snel. Als er een banaan ligt, of een nectarine die moet rijpen, dan zijn de fruitvliegjes er als de kippen bij. 

Meestal gooi ik een theedoek over de fruitschaal en dek ik zo alles goed af. Een jampot met een bodempje azijn en gaatjes in de deksel helpt ook en zet ik neer als het warme weer aanhoudt. Ze kruipen enthousiast de jampotdeksel door en vinden dan hun weg niet meer terug naar buiten.

Niet alle fruitvliegjes kiezen voor een slokje azijn. Er zijn er ook die hun heil elders zoeken. Ik begrijp dat niet. Waarom zou je op een stengel bleekselderij gaan zitten? Daar is toch geen klap aan? En bovendien, het zijn toch fruitvliegjes en geen groente-en fruitvliegjes?

's Avonds eet ik altijd een bakje zelfgemaakte hangop. Ik maak het van halfvolle yoghurt en magere kwark. Het is verre van zoet maar zal, net als de azijn, aantrekkelijk zijn door het zuur. Ik maak het bakje in de keuken klaar, dan loop ik naar de woonkamer en eet ik het daar, zittend op de bank, op. Onderweg van keuken naar kamer, een afstand van nog geen 5 meter, weet er altijd wel eentje mij in te halen, een soort Speedy Gonzales meets Road Runner, en nog voor ik ga zitten is er dan al een fruitvliegje in mijn hangop gedoken!

10 van 50 - zo was mijn dag

Dinsdag 22 juli, de tweede dag van mijn zomervakantie. Als ik opsta regent het even hard maar korte tijd later schijnt de zon weer. Het blijft een dag met zon en wolken. Heerlijk Nederlands zomerweer.

Ik ga lekker ontbijten en daarna sporten. Als ik terugkom zet ik twee biologische kippenboutjes op met een ruime liter water, citroengras, gember, knoflook, ui, een pepertje, groenteafsnijdsels uit de vriezer nog wat andere kruiden en specerijen. Morgen maak ik van deze bouillon en de geplozen kip een Thaise kippensoep. Ik heb hier geen recept voor, maar vaste onderdelen zijn de bouillon, kokosmelk, taugé en Chinese kool of paksoi. Verder nog wat er in de groentenla ligt en waar ik op dat moment zin in heb.

Als de bouillon klaar is en ik alles heb opgeruimd is het lunchtijd. Na de lunch stap ik in de auto en ga ik richting mijn vader. Vandaag spreken we niet af bij hem thuis maar bij zijn vriendin. Het is de eerste keer dat ik bij haar thuis ben. Ik ben niet zo van 'op visite gaan' en had de boot steeds afgehouden. Maar goed, ik doe haar er een plezier mee dus waarom niet. Het is gezellig, we kletsen wat en zij laat mij haar appartement zien. Ze woont mooi en het is ook fijn dat ze, op 82-jarige leeftijd, nog volledig zelfstandig kan zijn, net als mijn vader overigens.

Om een uur of vijf ben ik weer thuis en heb ik even tijd voor deze blog en de krant. Ik lees de komende weken naast de digitale NRC ook een papieren krant, een aanbieding van vier weken voor 4 euro. Die ligt als ik opsta op de mat en lees ik in de ochtend, na mijn ontbijt en voor ik de deur uit ga naar de sportschool.

T. zorgde voor het avondeten:  bloemkool, een kipchipolataworstje met gebakken uien, gekookte nieuwe Frieslanders en een komkommerslaatje. 

9 van 50 - vandaag op mijn bord

We hebben vandaag allebei wat anders gegeten. Ik had zin in pasta met ratatouille. De ratatouille kwam uit de vriezer. T. heeft gisteren macaroni gemaakt. Macaroni zoals je alleen in Nederland op je bord krijgt. Met smac en met gehakt. En wat prei, tomaten en een uitje. Wat er verder ingaat weet ik eigenlijk niet. 

Mijn vader (of was het mijn moeder?) maakte ook macaroni. Nooit met smac, wel met gehakt. En ook hiervan weet ik niet meer wat er verder nog in ging behalve prei, tomaat en ui. Zeker geen knoflook, dat was in mijn jonge jaren nog niet zo in zwang. Toen ik puber was kwam het wel in huis en was het onderdeel van sommige gerechten zoals chili con carne. Maar we aten nooit op zondagavond knoflook, want op maandagavond ging mijn moeder bridgen. En uit je mond stinken, nee, dat kon natuurlijk niet.

Wij eten nu regelmatig knoflook. Ook door mijn ratatouille zitten knoflooktenen. Ze zijn zo lang mee geroosterd dat ze boterzacht zijn. Je kan ze uitsmeren op een boterham, is erg lekker weet ik. Ik wrijf ze fijn in mijn ratatouille en roer de pasta erdoor. Nog een handje rucola en wat vers geraspte Parmezaanse kaas en dan is mijn eenvoudige bordje pasta een feestmaal geworden.

8 van 50 - eetherinneringen - duif

Op mijn eetoverzicht van week 26 reageerde Ina dat zij een en ander had opgezocht over eten in Egypte. Daarop reageerde ik dat ik lang geleden in Egypte ben geweest en ook Elly schreef een reactie, zij was er recent nog geweest.

Mijn Egypte-ervaring gaat lang terug, ik was er met nare-ex, kort na de Eerste Golfoorlog, het was 1991. Toeristen bleven weg na het conflict in deze regio en vakanties naar Egypte, wij gingen naar de vallei van de Koningen, waren spotgoedkoop.  

Met een bevriend stel vlogen we naar Luxor. Daar logeerden we in hotel Isis, destijds was er niet veel keus in hotels, in tegenstelling tot nu zie ik op het Internet. Het was niet heel sjiek maar voor ons wat het prima. We stelden geen hoge eisen, hadden ook geen ervaring met logeren in hotels.

Luxor was een stoffige stad, er was weinig tot geen horeca, mannen liepen met karren, getrokken door ezels, over straat. Er reden wat aftandse taxi's en auto's rond, wat brommertjes en bussen. Ook wij gingen een keer met een lijnbus mee en in de bus zaten we tussen vrouwen en mannen die met hun kippen op schoot op pad waren. 

In het vliegtuig hadden we kennis gemaakt met een stel van onze leeftijd, Mohammed en Hellen, hij Egyptenaar, zij Schotse. Hij nodigde ons uit bij zijn moeder thuis. Ik schreef hun namen en het adres van zijn moeder op in een notitieboekje en ook de naam en het telefoonnummer van hun hotel. 

We spraken af bij het hotel waar zij logeerden en zij namen ons mee naar zijn moeder. Moeder woonde in een klein huisje buiten de stad. We gingen er met een taxi heen. In de woonkamer troffen we moeder, een paar hondjes en een geitje. Buiten liepen katten en kippen rond. We namen plaats op kussens op de grond en kregen mierzoete thee en droge, maar wel lekkere koekjes. 

Na de thee en de koekjes kwam er een grote ronde schaal, vol met bakjes met tomaat, komkommer, sla, fruit, brood, rijst en kleine gevulde duifjes. Het zag er allemaal heel smakelijk uit en we pakten met onze handen van het lekkers op de schotel. De duif was heerlijk, ik had het nog nooit gegeten en was aangenaam verrast. Na het eten kregen we koffie en ook weer zoetigheden. Als we nog meer hadden gegeten waren we ontploft.

Eenmaal terug in het hotel begon de nachtmerrie. De Engelsen hebben daar een uitdrukking voor, wat wij hadden was een Gippy tummy. Jawel, diarree. En dat duurde en duurde totdat onze darmen weer helemaal leeg waren. Het Egyptische eten maar ook de nasleep waren een ervaring om nooit meer te vergeten.

Hellen en Mohammed zijn nog een keer bij ons op visite in Londen geweest. Ik heb toen een schaal heel veilige lasagne gemaakt.

7 van 50 - ijsje

Wij hebben sinds een aantal maanden een heel aardige Post.nl bezorger. Na de paar horken die hem voorgingen is hij een verademing. De laatste hork stond altijd met zijn oortjes in voor de deur. Terwijl hij met iemand keihard aan het praten was probeerde hij ons ook onze pakketjes te overhandigen. Dat ging soms vrij lastig want hij kon niet zo goed twee dingen tegelijk doen. 

Groeten deed hij niet, niet uit zichzelf maar ook als wij iets zeiden groette hij niet terug. Geen glimlach kon er vanaf. Als we niet snel genoeg beneden waren om de deur open te doen dan roffelde hij nog even op de voordeur en drukte hij de bel nog een tweede keer in. Nooit reageerde hij als we daar iets van zeiden. Logisch, want met oortjes in hoorde hij natuurlijk niets.

De nieuwe bezorger is een rustige en heel vriendelijke jongeman. Gisteren stond hij einde van de dag voor de deur met een pakketje voor T. Zelf bestel ik bijna nooit iets en als ik al iets bestel dan haal ik het liever ergens op. Maar dat terzijde. Toen ik opendeed zag ik dat het zweet op zijn voorhoofd stond. Zijn auto is niet al te nieuw dus ik vermoed dat de auto geen airco heeft. 

'Wil je een ijsje?' Dat wilde hij wel. Geen tijd voor een praatje, hij ging snel weer door. Benieuwd hoe lang hij dit werk blijft doen. Misschien staat er volgende keer al weer een andere bezorger voor de deur.

6 van 50 - anders

Als ik 25 jaar geleden wist wat ik nu weet dan zou ik wat dingen anders gedaan hebben op financieel gebied. Wat had ik dan anders gedaan? 

Ik zou:

• veel minder kleding, schoenen, tassen en andere zooi hebben gekocht;
• veel minder make-up, crèmepjes, zalfjes, lotions en andere lichaams- en gezichtsverzorgende producten hebben gekocht;
• veel minder geld aan uitgaan en uit eten hebben uitgegeven;
• veel minder ...... 

Bovenstaande zijn de dingen die nu als eerste in me opkomen. Gelukkig ben ik niet iemand die snel spijt heeft want gedane zaken nemen geen keer. Het had anders gekund, maar ik heb het niet gedaan. Daar ben ik nu niet minder tevreden door en ook niet minder gelukkig. Wél wijzer en daarom doe ik een aantal dingen inmiddels wel anders en ben ik me veel bewuster van mijn financiële toekomst. Beter laat dan nooit.

Had ik een minder leuk leven gehad als ik na mijn 25e was gaan sparen en mijn hand op de knip had gehouden? Ik weet het niet. Ik verdiende toen al goed en na de relatie met nare ex, die mijn geld opmaakte, had ik eindelijk geld voor mezelf. Het voelde een beetje als de schade inhalen. 

Ik had al die spullen niet nodig maar ik vond het wel leuk om ze te hebben. Ik hoefde niet ieder weekend uit maar het betekende wel dat ik na een lange tijd in een soort isolement geleefd te hebben ik weer leuke nieuwe vrienden maakte.

En 6 of 7 keer per jaar op reis, kort en lang, dicht bij huis en de oceaan over was ook niet nodig, maar wat heb ik genoten!

Nogmaals, spijt heb ik niet maar ik had wel wat meer financiële kennis willen hebben. Mijn ouders waren altijd redelijk zuinig zonder gierig te zijn. Dat gedrag heb ik van ze meegekregen en zo ben ik inmiddels ook. Maar we hadden het nooit over sparen voor later of pensioen. 

Gelukkig zijn de tijden veranderd en wordt er mee aandacht aan geldzaken besteed in de media en in het onderwijs. Want het is wel belangrijk dat jongere generaties zich eerder dan na hun 40e verdiepen in financiële zaken zoals pensioen, duurzamer leven en consuminderen. En daardoor wat beter voorbereid zijn dan ik toen ik jonger was. Maar aan de andere kant, het hoort ook bij jong zijn om je niet teveel zorgen te maken over later. 

5 van 50 - suffe serie

De afgelopen weken heb ik de serie Woest Grond gekeken. Deze serie is in december 2024 en januari 2025 door de NPO uitgezonden. Ik was met een andere serie klaar, Out There - aanrader! - en omdat ik op de sportschool graag naar iets makkelijks kijk begon ik aan Woeste Grond.

Tenenkrommend acteerwerk, vreselijk slechte dialogen en de verhaallijnen waren ook, op zijn zachts gezegd, bijzonder.  Precies wat je van een soap verwacht. 

Toch nog even verder kijken. De afleveringen duren niet lang en voor ik het wist had ik er twee gekeken tijdens mijn loopband- en fietssessie. Aflevering `drie startte vanzelf en ik fietste nog een even door. Okay, misschien morgen verder.

En of ik verder ging. Naarmate ik meer afleveringen zag ging ik het warempel steeds leuker vinden.  En wat las ik vorige week? 4 Augustus start het tweede seizoen. Ik kan niet wachten!

4 van 50 - kaart

Ieder jaar, nu al 12 jaar op rij, stuur ik de collega's uit mijn team een vakantiekaart. Zij ontvangen deze kaart eind van de laatste schoolweek op hun huisadres. Ik vind ieder jaar weer een leuke afbeelding die past bij de zomer. Die kopieer ik op stevig A4 papier, dit vel vouw ik dubbel en zo heb ik dan een kaart waar ik een persoonlijke boodschap in kan schrijven.

Ik ben hier mee begonnen toen ik een leidinggevende rol had en ik het leuk vond om de mensen in mijn team op deze manier een fijne vakantie toe te wensen. Dat werd enorm gewaardeerd.

In 2020 was ik een aantal maanden uit de running en daarna heb ik gesolliciteerd op een andere functie. Nu geef ik leiding aan een mini-team, maar heb ik nog wel steeds te maken met een grote groep collega's waar ik iedere dag mee samenwerk. Ik weet dat zo'n kaart met een persoonlijke boodschap in goede aarde valt en daarom ben ik deze kaarten blijven sturen. 

Ik begin al in mei met het schrijven van de kaarten, want ik wil ook echt iets schrijven wat past bij de persoon. Ik haal een anekdote aan, of benoem iets uit de privésfeer, iedere tekst is weer anders. Soms heb ik even tijd nodig om iets passends te vinden, ik heb natuurlijk niet met iedereen even veel en even goed contact. 

Vanmorgen schreef ik de laatste kaart, vanmiddag gingen ze op de post.

selectie uit de afgelopen jaren

3 van 50 - zo was mijn dag

De laatste dinsdag van het schooljaar. De laatste keer vergaderen met mijn collega's van het zorgteam. We maken de balans op. Hebben we de juiste dingen gedaan dit schooljaar? Hebben we steken laten vallen? Wat kan beter en wat ging er goed? 

Open en eerlijk. Zo zitten we erin. We geven elkaar feedback. We doen veel goed, dat is in ieder geval een ding dat zeker is. We scoren hoog bij allerlei onderzoeken, zowel intern als extern. Bij het laatste onderzoek, een impactmeting, door een onderzoeksteam van de Erasmus Universiteit in Rotterdam, komen we ook weer heel goed uit de bus. Zij hebben oud-studenten gevraagd wat de invloed en het effect zijn geweest van ons onderwijs en onze begeleiding toen zij hier op school zaten. Zo'n onderzoek en hun feedback is voor ons heel waardevol. Het zijn tenslotte de studenten waar we ons dagelijks voor inzetten. Verbeterpunten zijn er ook, die komen in de notulen zodat we volgend jaar, als we weer starten, daar weer aan herinnerd worden mocht dat nodig zijn.

Na de ochtendpauze nog een afspraak met een student hier op school en zijn moeder online in Spanje. Ze zijn al eerder voorbij gekomen op mijn blog. De student kreeg vier weken geleden zijn eerste officiële waarschuwing. Deze tweede evaluatie was weer niet beter, hij is vier weken niet op school geweest, en heeft nog steeds geen stage. 

Vandaag kwam gelukkig het hoge woord eruit. Stoppen. Ook moeder ziet nu wel in dat er betere alternatieven voor haar zoon zijn. Hij heeft inmiddels een baantje dus hele dagen thuiszitten doet hij niet. We nemen allemaal met een goed gevoel afscheid. Hij omdat hij nu niet meer het juk van school in zijn nek heeft, moeder omdat ze ook wel ziet daar haar zoon van school niet gelukkig werd, en wij omdat we weten dat school nu niet bij hem past.

Na de lunchpauze zit mijn werkdag erop. Ik ben een van de weinigen die op de normale tijd start, de meeste andere collega's beginnen later dan normaal. Ik ga wel wat eerder weg, ik geloof trouwens dat de rest dat ook doet. Als het werk maar af is, toch?

Lekker sporten en daarna niets meer te doen. Ik lees de krant en ga daarna verder in mijn boek. T. zorgt voor het eten.

2 van 50 - courgettes

Koken is niet moeilijk, met een paar ingrediënten kan je in een mum van tijd een heerlijke maaltijd op tafel zetten. Simpel maar lekker, gezond en voedzaam. Vandaag aten we volkorenpasta met courgette en tomaat.

Van een bevriende buurtbewoner kreeg T. drie courgettes uit eigen volkstuin. Beetje vreemde vormen, maar onbespoten en vers van de plant. Twee gele en een groene. Gisteren roosterde de T. de courgettes, samen met een paar romatomaten, ui en knoflook. Met volkorenpasta en geschaafde Parmezaanse kaas was dit een prima maaltje op de maandagavond.

Er is nog wat van de courgetteprut over, dat staat nu in een schaaltje in de koelkast. Dat gaat later deze week nog wel op. Kan lekker op een geroosterde boterham met kaas, tussen een dichtgeklapte omelet, of met feta in een wrap. Kliekjes gaan hier altijd op.

1 van 50 - komkommertijd

Nog vijftig dagen en dan is de zomervakantie, en is ook de komkommertijd, weer voorbij. 

Omdat veel mensen tijdens deze weken weinig of helemaal niet bloggen leek het mij aardig om vijftig dagen achtereen een blog(je) schrijven. Dan valt er toch nog wat leuks te lezen op het wereldwijdeweb.

Geen weekoverzichten deze komende periode, misschien af en toe een dagoverzicht. Ook geen weekmenu's, misschien af en toe een lekker recept. 

Maar dus wel iedere dag een stukje van mijn hand, zonder hulp van AI, gewoon helemaal zelf geschreven.

En dan op 1 september is alles weer normaal, gaat de wereld weer verder zoals je gewend bent. Nog even volhouden dus. Hopelijk brengen mijn blogs je een beetje extra gezelligheid in de komende vijftig dagen.

zo was mijn week 28 / 2025

zondag 6 juli

Regen! En niet zo'n beetje ook. Wanneer ik beneden ben moet het licht aan, het is donker in huis en als ik naar buiten kijk word ik niet heel blij. Wel fijn voor de natuur, maar dat is dan ook het enige. Radio aan, ontbijt maken, beetje rommelen en dan naar de sportschool. 

De rest van de ochtend blijft het hard regenen. T. is aan het werk en ik hang wat op de bank. Kijk een paar afleveringen van een serie en ondertussen kook ik aardappels om later deze week te bakken en  sperzieboontjes, bietjes en eieren voor in mijn lunchsalade. 

Na de lunch is het droog en ga ik naar de boekenwinkel, het is de eerste zondag van de maand en dan zijn de winkels in het centrum van mijn stad open. Een oud-collega gaat binnenkort met pensioen. Ze viert het klein en ik ben niet uitgenodigd want ik heb al meer dan 15 jaar geen contact met haar. Via via hoorde ik het van het pensioen en ik vind het leuk om haar een mooie kaart te sturen. Zij was mijn eerste leidinggevende in het onderwijs en van haar heb ik enorm veel geleerd en in mijn latere werk, toen ik zelf leiding gaf, overgenomen.

Eind van de middag komt er eindelijk weer wat zon, maar buiten zitten is er helaas niet meer bij. Volgend weekend kan het wel als de voorspellingen tenminste uitkomen.

Ben bezig met een blog over de eetbuien. Lezeres Els vraagt in een reactie op mijn weekoverzicht van vorige week waarom ik deze informatie deel met mijn lezers en of dat geen druk op me legt. Ja, dat doet het. Toch zal ik hierover blijven schrijven, het is zo belangrijk dat mensen weten dat een eetstoornis niet alleen bij jonge meiden voorkomt, dat ook vrouwen en mannen van mijn leeftijd een verstoord eetpatroon kunnen hebben en dat niet een kwestie is van 'gewoon gaan eten' en dat het dan over is. 

Ik vind het niet altijd makkelijk om mijn privéleven zo op het Internet te zetten. Ik ga er vanuit dat ik nog steeds redelijk anoniem ben en dat de mensen die mij in het echt kennen en mijn blog lezen hier discreet mee omgaan. Zodra blijkt dat dat niet het geval (meer) is, sluit ik de blog. Want dat kan natuurlijk ook.

maandag 7 juli

Een ochtend met maar een afspraak, het vaste overleg met mijn directeur. We hebben niet veel te bespreken en na tien minuten sta ik al weer buiten. Onderweg naar mijn kantoor kom ik een collega tegen die me nodig heeft, daarna zoek ik een collega op die ik nodig heb en zo ben ik toch nog tot aan de koffiepauze druk bezig met van alles en nog wat.

Na de koffiepauze heb ik wat 'to-doetjes' en ruim ik een paar lades van een van mijn ladeblokjes op. Ik blijf tot en met de lunchpauze en daarna vertrek ik. Ik heb een afspraak bij de huisarts. Geen spannende dingen, een pijntje hier en een kwaaltje daar. Ik krijg een bloedprikformulier mee en een recept. 

Dan door naar huis, omkleden en naar de sportschool voor mijn dagelijkse portie bewegen. T. zorgt voor het eten, ik kan bij thuiskomst na het sporten lekker lezen hoef me nergens meer om te bekommeren.

dinsdag 8 juli 

Goed slapen, wat is dat toch fijn. Een paar minuten voor de wekker ben ik wakker. Ik besluit om die laatste vijf minuten niet in bed te blijven maar sta meteen op. Max komt naar boven en vind het reuze gezellig dat er al zo vroeg leven in de brouwerij is. Of is hij zo enthousiast omdat hij weet dat de keukendeur zo direct open gaat? 

Deze week zijn er student- en overgangsvergaderingen voor de niveau 3 en 4 opleidingen. Daar sluit ik altijd bij aan in een adviserende rol. Tevens ben ik degene die de eindbeslissing mag nemen bij bespreekgevallen. Deze vergaderingen vind ik altijd erg leuk om te doen, juist omdat ik hierbij mijn 25 jaar onderwijservaring goed kan inzetten. Voor de koffiepauze zit ik met het team docenten van Retail en commercie samen en bespreken we hun studenten.

Na de koffiepauze heb ik een afspraak met een van mijn studievertragers. Hij heeft zijn diploma behaald en komt dit, samen met zijn ouders, ophalen. Ik maak er een mooi moment van voor hem. Zijn trotse ouders maken foto's. 

woensdag 9 juli

Twee overgangsvergaderingen in de ochtend. Daarna een afspraak met een reclasseerder een een student die net uit detentie komt. Hij was vier maanden afwezig en kan nu weer terug naar school. Voorwaarden voor zijn vrijlating is dat hij een dagbesteding heeft. Omdat de school bijna sluit gaat hij in ieder geval een baantje zoeken. Verder bespreken we hoe zijn programma er volgend jaar uitziet. Twee dagdelen school en drie dagen stage. Ik heb in het afgelopen half jaar een leuke band met deze student opgebouwd, ik weet dat het een boefje is, maar tegelijkertijd is het ook nog een kind. Hij leeft in twee werelden, kind van Marokkaanse ouders die de taal niet goed beheersen en een beperkt netwerk hebben en 'onze' wereld met al zijn verleidingen. Dat maakt hem kwetsbaar. Ik hoop dat hij wat geleerd heeft van zijn periode in de jeugdgevangenis.

's Middags werk ik nog een uurtje in mijn kantoor, allemaal kleine regel- en afhandeldingen. En als ik dan zo lekker in mijn werk zit dan is het ook ineens weer tijd om naar huis te gaan. Mijn takenlijstje met dingen die ik voor de zomervakantie af wil hebben wordt steeds korter.

donderdag 10 juli

Ik start weer met een overgangsvergadering. Dan snel mijn fiets pakken om naar een locatie buiten school te gaan, daar heb ik met mijn team een brunch. We nemen tijdens deze brunch ook afscheid van drie collega's die een andere baan gaan doen. Het is een Turks restaurant en de brunch is een verzameling van allerlei kleine gerechtjes zoals geroosterde groenten, roerei met tomaat, verse broodjes, feta, honing, vijgenjam, bladerdeeghapjes, olijven, tomaat, komkommer en nog wat andere dingen. Het is erg gezellig om zo met elkaar in informele sfeer al een beetje in vakantiestemming te komen.

De locatie is op vijf minuten fietsen van huis en ik ga dan ook niet meer terug naar school. Ik werk thuis de notulen van de overgangsvergadering uit, beantwoord nog een paar e-mails en klap om twee uur de laptop dicht. Morgen weer een dag. 

Inmiddels is er ook een was klaar en die hang ik buiten, dan ga ik lekker sporten. Na het sporten heb ik geen dingen meer te doen. T. zorgt voor het eten, ik ga lezen. Ik zit weer in een lekkere leesflow. 

vrijdag 11 juli

De laatste overgangsvergadering. Daarna ga ik met het hoofd van de administratie de klassenlijsten doornemen. Er zijn twee zittenblijvers, een aantal studenten die stoppen met hun opleiding en studenten die nog niet klaar zijn en hun diploma pas in september of later halen. 

Bij de verwerking van deze informatie komen allerlei administratieve processen kijken, niet alleen belangrijk voor onze school maar ook voor DUO, leerplicht en de gemeente waar de student woont. Dus moet dit heel zorgvuldig gebeuren. We zijn er de rest van de ochtend mee bezig. Dinsdag volgt er een tweede ronde en ook in september zullen we nog een aantal keren de lijsten controleren. Op 1 oktober moet alles kloppen, dat is de zogenaamde teldatum in het onderwijs. Op basis van het aantal studenten dat op die datum ingeschreven staat ontvangen wij ons geld om het onderwijs mee te kunnen financieren.

Ik heb na de lunch nog een korte afspraak met twee collega's om een laatste blik op de jaarplanning te werpen. Die kan volgende week aan het team gestuurd. Alle belangrijke data, zoals examenweken, studentbesprekingen, rapport- en diplomauitreikingen, studiedagen, vrije- en feestdagen, team- en vakgroepvergaderingen, staan erop.  Alles onder voorbehoud van wijzigingen, want er kan nog wel eens wat verzet worden, maar liever niet natuurlijk.

Ga nog even naar de markt maar het is er erg druk en ook erg warm. Ik koop aardbeien en courgettes, daarna houd ik het voor gezien. De meeste groenten en fruit is nu overal goedkoop en ik heb tijd genoeg om de aanbiedingen in de supermarkten te kopen. Ga ik morgen doen.

zaterdag 12 juli

Rondje sportschool, dan de was ophangen, koffiedrinken en door... naar de Turkse super en de Lidl. Als dat gedaan is zitten mijn taakjes voor het weekend er weer op. Ik ben moe, de bekende laatste loodjes. Toch geniet ik van de hectiek van deze laatste weken en als het straks eenmaal vakantie is dan voelt het ook heel raar. Alles stopt dan ineens. Ik moet dan niets meer, heb geen contact meer met collega's, hoef niet in het weekend mijn boodschappen te doen, de was kan gedaan worden wanneer de wasmand vol is en ook veel tijd om te koken. Zes weken lang. Maar eerst nog even 3,5 dag werken. Donderdagmiddag personeelsuitje en vrijdag al vrij. Yes!!!!!!

toch een eetbui

Afgelopen vrijdagavond had ik weer een eetbui. Het was ruim een maand goed gegaan. Waarom dan toch zo'n terugval? Okay, het was geen mega-eetbui, duurde geen hele dag en viel in vergelijking met andere eetbuien wel mee. Desalniettemin had ik er veel lichamelijke en mentale last van.

Zo'n eetbui is wat het is, ik ben al heel blij dat ik er een paar weken geen een had gehad, zou die trend wel willen doorzetten. Misschien is het een illusie dat het nooit meer voor zal komen. Ik weet niet wat normaal is, denk ook dat er geen standaard is. Kan je er van de ene op de andere dag mee stoppen? Nee, dat kan niet als je niet alles anders doet. Dus niet meer compenseren door dwangmatig te blijven sporten, niet meer geobsedeerd zijn met het gewicht op de weegschaal en vooral niet door restrictief te blijven eten.

En dat deed ik allemaal wel. 

Als ik mijn eet- en beweeggedrag verander, zou het dan wel ineens stoppen of blijf ik af en toe zo'n moment houden? Ik denk dat het mogelijk is om er nooit meer last van te hebben. Want als ik mezelf echt volledig toesta om alles te eten wanneer ik dat wil dan is er voor het brein en het lichaam geen reden om af en toe de reserve reserves aan te vullen.

Ik heb het idee dat ik voldoende eet, heb nooit echt honger, wel een trek maar dan is het bijna tijd voor een tussendoortje of bijna etenstijd. 

Tussendoortjes in mijn geval zijn koffie en een boterham in de ochtendpauze, noten en fruit 's middags. Verder houd ik het bij drie maaltijden per dag en nog wat fruit en hangop, gemaakt van magere kwark en volle yoghurt, in de avond. Snoepen doe ik ook iedere dag, 's avonds bij de thee neem ik een blokje fudge en een stukje chocolade.

Per dag noteer ik in een of twee zinnen hoe ik heb gegeten en wat ik erbij voelde. Ik lees in de week voorafgaand aan de eetbui dat ik honger heb en dat ik wat meer eet. Kennelijk eet ik toch nog niet genoeg. Daar moet ik dus echt aandacht aan besteden, meer eten gaat in mijn geval niet vanzelf. Mijn hoofd kan niet meer goed wijs worden uit de hongersignalen. Heb ik echte honger, is het mentale honger of toch eetbuidrang? Lastig hoor.  

Ik weet dat ik mezelf toestemming moet geven om te eten, ook op momenten dat het geen 'etenstijd' is. En om dingen te eten die ik niet bij het moment vind passen. Een voorbeeld: stel ik heb op donderdagmiddag na schooltijd zin in een ijsje omdat het een warme dag is en ik trek heb in wat lekkers. Ik neem het ijsje dan niet. IJs eet ik op zaterdagavond. Ik neem het ijsje ook niet omdat ik bang ben dat het een eetbui aanwakkert. Ik overtreed dan namelijk een zelfopgelegde eetregel en als ik dat doe dan kan het zijn dat ik alle regels aan mijn laars lap en uit de bocht vlieg. 

Zo blijf ik in de ban van eetbuien en dus moet ik meer gaan eten en mezelf meer voedselvrijheid gunnen. Ik blijf het proberen. En ik zal er ook over blijven schrijven.

op mijn bord in week 27 / 2025

Het land was deze week in de ban van hitte. Er is code oranje en het hitteplan is actief. Onze planning wordt omgegooid want op een dag met 35 graden hebben we geen zin in bloemkool met gekookte aardappels.

maandag 30 juni

volkorenpasta met ratatouille - salade met komkommer, broccoli en radijs

dinsdag 1 juli

volkorenbol met tonijnsalade  - sla met van alles en nog wat

woensdag 2 juli

orzosalade (orzo) - broccoli - desembrood met feta en aubergine - groene sla 

donderdag 3 juli

bloemkool - gekookte aardappels (nieuwe oogst Frieslanders) - varkenswang - komkommermayoslaatje

vrijdag 4 juli

rijstnoedels - gewokte groenten - ketjaptempeh - pindasaus - zoetzure komkommer

zaterdag 5 juli

bord vol lekkers: zilvervliesrijst, mais, gerookte tempeh, coleslaw, broccoli, geroosterde paprika en tomaat met feta

zondag 6 juli

volkorenpita met falafel, ijsbergsla, tomatenuiensaus - coleslaw - broccoli - groene sla met komkommer

Volgende week gaan we een kippenbout eten. T. nam er een aantal mee uit Frankrijk. Verder natuurlijk weer een pastagerecht en iets met ei.

zo was mijn week 27 / 2025

zondag 29 juni

Na een koele nacht, de airco doet zijn werk goed, sta ik om 7 uur op. Als ik de keukendeur open doe merk ik dat het al behoorlijk warm is buiten. Even alles openzetten en wat frisse koele lucht naar binnen laten. Als we klaar zijn met het ontbijt gaat de boel dicht. De rest van de dag is het een aangename 25 graden binnen. 

Op de sportschool is het rustig, zeker de helft van de vaste zondagochtendsporters is er niet. Het is er gelukkig nog niet heel warm. In een van de andere zaaltjes is een boksles gaande, allemaal mannen en daar wordt flink gezweet. Als ik klaar ben en langs de open deur loop is de stank enorm, zelf hebben ze dat niet door denk ik, maar wat een lucht!

Vandaag niet teveel doen, ga wel even naar de bieb en lees wat tijdschriften en drink een kopje koffie.

Na de lunch lees ik wat, blog ik wat en naai ik met de hand de omslag van een zwarte linnen broek weer vast. Ik heb de broek tevoorschijn gehaald om deze week te dragen en wist gelukkig nog dat ze omslag los hing. Ik ben er snel mee klaar en de broek kan weer op een hangertje in de kast. Denk dat ik 'm morgen meteen aantrek. Leuk bij mijn witte shirtje met zwart streepje. 

We eten simpel, T. eet nog wat van zijn soep en een broodje, ik maak een wrap die ik knapperig bak. Sla erbij en klaar.  Lekker eten maken hoeft niet veel tijd te kosten en met warm weer is dit precies goed.

maandag 30 juni

De eerste keer dit jaar zonder jas aan op de fiets naar school, het is nog wel iets fris maar voor dat korte stukje is het niet erg. In het gebouw zelf is het lekker, niet te warm. Voor ons geen tropenrooster want het wordt niet ondraaglijk heet in school. Voor leerlingen en studenten is het de laatste lesweek, veel gebeurt er dan meestal niet dus ik verwacht dat ze toch wel vroeg klaar zijn. Het personeel werkt nog drie weken, wij horen bij regio midden, dit jaar de laatste regio die vakantie krijgt. 

Ik begin weer met mijn vaste bila met de directeur, daarna verder met mijn mailverkeer. Er staan een boel berichten in mijn inbox, ook nog van vrijdag, en met het beantwoorden ben ik tot aan de koffiepauze bezig. Er zitten wat uitzoekdingen bij en wat regeldingen. Leuk werk. 

Dan een afspraak met de collega die vorige week een brief door Chat had laten schrijven. Zij is online en we bespreken de drie studenten waar zij mentor van is. Halverwege het gesprek concluderen we dat het allemaal wel meevalt. De studenten gedragen zich als zoveel van onze studenten. Ze volgen niet alle lessen, lopen hier en daar wat achterstanden op maar doen het verder prima. Ook op stage gaat het goed. Er zijn veel lessen uitgevallen waardoor ze waarschijnlijk ook wat minder gemotiveerd zijn geweest om naar school te komen. Ook dat gebeurt vaker als er maar een of twee lesuren op een dag zijn. Daarnaast gedoe met het OV waardoor het soms ook gewoon niet makkelijk is om op school te geraken. 

De mentor probeert nog deze week met de studenten in gesprek te komen, lukt dat niet dan wordt het na de zomervakantie. Dan heeft deze klas een nieuwe mentor en dan kunnen we afspraken gaan maken over hun afronding in het laatste jaar van de opleiding. En als ze er wat langer over moeten doen? Ook prima, dat mag.

Ten slotte heb ik vandaag ook een gesprek met een studente die nauwelijks op school aanwezig is en ook niet op stage is. Haar reclasseerder (toegewezen vanwege schoolverzuim en betrokkenheid bij een straatoverval) is ook aanwezig. De studente krijgt nog een kans en als ze dan nog steeds haar afspraken niet nakomt wordt ze teruggemeld bij de rechter en moet ze in detentie. Moeder is ook aanwezig bij het gesprek en geeft aan dat ze dit geen slechte oplossing vindt, ze hoopt dat haar dochter eindelijk eens gaat doen wat ze belooft. 

Ik ben eind van de dag moe maar ga toch sporten. De temperatuur in de sportzaal is okay, ik zweet niet meer dan anders. Ik voel me verkwikt, zeker na een lekkere douche. Als ik thuiskom is het nog steeds heerlijk binnen, 25,5 graden op de woonlaag, 22,3 graden op de slaapverdieping. Benieuwd of het huis heel erg opwarmt morgen, dan wordt het in deze regio 35 graden zie ik.

Via Instagram heb ik vandaag contact met een medeblogger. We kennen elkaar niet toch praten we makkelijk via de chatfunctie. Ik blijf dat bijzonder vinden, en bijzonder leuk.  Zo heb ik meer contacten door mijn blog met mensen die ik alleen via tekst ken, nooit gebeld, nooit in het echt gezien maar wel leuke en soms ook best persoonlijke gesprekken. 

dinsdag 1 juli

De temperatuur in mijn kantoor is een stuk hoger is dan gisteren. Geen wonder, want het is een hoge ruimte, denk zo'n 5 meter, en er is een enorm groot glasoppervlak waar een deel van de dag de zon op staat. Zo'n ruimte is nauwelijks nog koel te houden, en dat merk ik goed. Met de deur open is het net te doen. 

Ik ga aan het begin van de ochtend even naar het winkelcentrum om een paar kaarten voor vertrekkende collega's te kopen. Het is nog geen half 10 en de zon is al heet. Ik heb een vestje bij me en dat trek ik aan, ik heb namelijk alleen een gezichtscrème op met een uv-filter, verder ben ik niet ingesmeerd met zonnebrandcrème. 

Genoeg te doen op school, twee overleggen en administratie. Niks bijzonders. Merk dat ik wel een beetje loom ben, hoor van de anderen dat zij ook weinig puf hebben. Combinatie laatste loodjes en warmte.

Op de sportschool is het wel warm maar niet zo warm dat je niet kan sporten. Ee douche na afloop is heerlijk. Op ons eetmenu staat bloemkool met aardappels en gestoofde varkenswangen. Mooi niet. Sla met een broodje tonijnsalade it is!

Buiten is het een stuk warmer dan gisteren en ook in huis, op de woonlaag,  is de temperatuur nu twee graden hoger. Nog steeds is het goed te doen. Op de slaapverdieping komt de temperatuur nog steeds niet boven de 23 graden uit, daardoor slapen we goed. 

woensdag 2 juli

Een erg drukke ochtend met het ene overleg na het andere. Ik heb veel te doen, allemaal leuke dingen in de voorbereiding naar volgend schooljaar.

Ook een afspraak met de BAC (benoemingsadviescommissie) om de solicitatieprocedure voor nieuwe teamleider af te ronden en te kijken hoe verder. Ik heb een idee en mijn idee wordt unaniem aangenomen. Het is niet een heel bijzonder voorstel, vrij voor de hand liggend, maar ik denk dat het niet door iedereen even enthousiast ontvangen zal worden. 

Wanneer ik naar huis fiets merk ik dat de lucht wat koeler is. Als ik thuiskom is het 24 graden, dat is meer dan tien graden verschil met gisteren. Op de sportschool staat alles open en is het ook een stuk aangenamer. Terwijl ik daar ben er een paar flinke buien over en wordt het nog wat koeler. Thuis zetten we ook alles open. Gek idee maar waarschijnlijk trek ik morgenochtend weer een jas aan.

donderdag 3 juli

Inderdaad, 14 graden wanneer ik van huis ga. De school is ook al wat afgekoeld en het is weer en prettige werktemperatuur. 

Ik ben de hele in mijn lokaal waar de vertragersklas vandaag les heeft. De studenten druppelen een voor een binnen, een paar komen niet en melden zich ook niet af. Het is de laatste lesdag van het schooljaar. Ik neem afscheid van de studenten die er zijn, volgend jaar neemt een collega het traject over, ik blijf betrokken als coördinator. 

Om alles in goede banen te leiden, de studenten goed over te dragen en de studenten goed te informeren ben ik nu allerlei dingen in gang aan het zetten. Omdat er ook nieuwe studenten deel zullen nemen moeten er in het nieuwe schooljaar gesprekken met ze gepland worden om een plan van aanpak te maken. Die afspraken ben ik al het plannen. Ook moeten er e-mails, appjes en brieven verstuurd worden met het programma van de start van het schooljaar. Ik zit lekker te werken de rest van de dag en heb bijna alles af als het tijd is om naar huis te gaan. Volgende week doe ik de rest. Morgen heb ik een halve werkdag en geen tijd.

Als ik thuiskom is T. ook al thuis. Hij is al begonnen aan de wekelijkse schoonmaak. Ik ga lekker sporten. 's Avonds eten we bloemkool, prima met de huidige temperatuur buiten en in huis, alles is weer normaal.

vrijdag 4 juli

We starten met ons laatste ochtendoverleg van dit schooljaar. Het team is niet compleet want op vrijdag zijn er een aantal mensen vrij. Onze directeur sluit aan, hij komt vertellen wat de tijdelijke oplossing is voor ons teamleiderloze team. Het voorstel wordt inderdaad niet door iedereen met open armen ontvangen, er zijn een paar collega's ontzettend boos (de langstzittenden), anderen vinden het een goede oplossing (collega's die over het algemeen niet zo moeilijk doen) en ook zijn er een paar die hun mening niet uiten of er weinig van vinden (collega's die relatief nieuw zijn in ons team). Zelf denk ik dat het de meest praktische oplossing is en wat nu tijdelijk is kan na een half jaar toch een slecht idee blijken. Tegelijkertijd kan het prima werken. Misschien kwestie van wennen voor sommigen. Zoals ze dan tegenwoordig zeggen 'we gaan het zien'.  

In de laatste schoolweken  is het gebruikelijk om wat eerder te stoppen met werken, ik heb tot de lunch dingen te doen vandaag en daarna ga ik naar huis. 

Thuis doe ik wat huishoudelijke taken, een was is al klaar en kan naar buiten. Dan het beddengoed in de machine en ook dat kan nog naar buiten en is droog voor ik ga eten.

's Avonds, na het eten, heb ik een eetbui. Jakkes wat baal ik daarvan! Het gebeurt terwijl ik het niet wil. En ook weer wel. 

zaterdag 5 juli

Geen fijne nacht achter de rug, een van de vele redenen waarom ik de eetbuien niet wil. En dan toch aan de eetbuidrang toegeven, in de wetenschap dat ik kramp in mijn kuiten en voeten krijg van alle suiker, buikpijn van de hoeveelheid eten die ik niet gewend ben en om de paar uur wakker word omdat ik het heel warm heb. Blèh!

Pak de draad weer op vandaag. Heb er weinig zin in, het regent en ziet er niet gezellig uit buiten wanneer ik opsta. Toch maar doen wat ik van plan was. Na het ontbijt naar de sportschool,  voor het schone-lei-effect.

Als ik weer thuis ben wordt het gelukkig droog. Kan ik mijn vaste rondje boodschappen doen. Daarna lekker thuis. De was kan ook naar buiten want het blijft droog.

Na de lunch gaat de voordeurbel, mijn vader. Is in de buurt en komt spontaan langs. Het espressoapparaat staat al aan voor mijn kopje after-lunch-koffie dus hij krijgt meteen een heerlijk kopje koffie. Na een uurtje stapt hij weer op. We spreken af dat ik in de eerste of tweede week van de vakantie zijn kant op kom, zijn vriendin heeft gevraagd of ik bij haar thuis op de koffie kom. 

Ik lees de krant en kijk een paar afleveringen van een serie. Niet de beste die ik ooit gezien heb, eerder een van de slechtste, en toch blijf ik kijken.  

Na het eten nog even het journaal kijken, een aflevering van de serie en dan is het alweer tijd om naar bed te gaan. 

eetbuivrije dagen: ik stop er maar weer mee om ze te tellen.