Veranderen is lastig. Als het makkelijk zou zijn
zouden er geen mensen met een eetstoornis zijn. Ik weet dit natuurlijk al lang.
Maar ik wil veranderen! Ik wil stoppen met mijn rigide (eet)gedrag. Mijn
dwangmatige gedrag en mijn eetpatroon zijn natuurlijk gekoppeld, maar wat was
er eerst en waar begin ik met veranderen?
Als ik naar mijn dwang kijk dan is het
zeer dominant, maar het is niet zo dat ik er nare gedachten bij heb wanneer ik
mijn routines niet kan uitvoeren. Ik vind het irritant en soms lokt het een
eetbui uit. Maar eetbuien worden ook uitgelokt door te weinig eten en mezelf
niets gunnen. Mijn vaste patronen voelen fijn, maar ook heel naar.
Een paar voorbeelden:
- ik sta op vaste tijden op, ongeacht hoe ik me voel, wat ik die dag
moet doen of waar ik ben;
- ik eet, drink en snoep op vaste tijden;
- de vaatwasser moet leeg als hij klaar is;
- voor alles vast bestek en servies:
- kleding in de kast moet op nette stapeltjes liggen en netjes hangen,
soort bij soort;
Als ik naar mijn eetgedrag kijk is dat net
zo dominant, maar ook daarbij is het niet zo dat ik hele sombere gedachten
krijg wanneer ik er geen invloed over heb. Ik vind het wel vervelend en soms
lokt het een eetbui uit.
Ik vind eten lekker en ook al eet ik heel
gezond, ik eet wel heel lekker en af en toe snoep ik ook. Ik kook graag en er
zijn geen dingen die ik niet eet omdat ik er 'bang' voor ben. Wel het ik enorm
veel regels van wat ik wel en wat ik niet kan eten op welke momenten en bij
welke maaltijden.
Een paar voorbeelden:
- pizza is avondeten en er moet salade of groente bij;
- soep is avondeten en er moet een salade of groente bij;
- ik eet iets maar een keer per dag, geen twee keer (sperziebonen in de
salade bij de lunch, dan 's avonds geen sperziebonen meer);
- pannenkoeken zijn geen gezonde lunch en ook geen avondeten (tenzij
hartig), dus die eet ik niet;
- nooit twee avonden achter elkaar rijst/aardappels/brood/pasta;
- een patatje is geen avondeten, patat bij het avondeten kan wel.
Dit zijn wat regels waar ik met wat moeite
wel in kan veranderen. Zo weet ik dat ik deze dingen op vakantie, wanneer ik
niet altijd de controle heb, prima anders kan doen. Dus waarom thuis dan niet?
Het zou een stuk makkelijker zijn, ook voor T., die
zich nu meestal schikt naar mij. We doen vaak de dingen die we zelf willen doen
en dan alleen, en minder vaak doen we dingen samen. En dat komt door mij. T.
gaat zijn gang en ik weet dat hij weinig last heeft van mij en dat ik meer last
heb van mij. Ik wil dat dat anders is, weer terug naar hoe het/ik was.
Oei, moeilijk allemaal! Je beschrijft het wel heel goed en duidelijk, want dit soort dingen zijn niet altijd bekend.
BeantwoordenVerwijderenKlopt, ook een reden waarom ik dit op internet zet, mensen weten wel iets maar eetstoornissen worden nog steeds voornamelijk in verband gebracht met jonge meiden (en steeds vaker ook jongens) en niet met volwassenen.
BeantwoordenVerwijderenWas het maar waar dat een eetstoornis alleen op jonge leeftijd optreedt. Dan was ik er al lang van af geweest. Ik dacht dat het over was, want ik had er niet meer zo'n last van, maar nu ik een gezond gewicht heb en ik weer meer mag eten, ben ik minder evenwichtig in mijn eetpatroon. Tot mijn schrik heb ik toch weer eetbuien. En dan interesseert het mij allemaal helemaal niets meer, als ik maar kan eten. Die desinteresse in de consequenties van (veel) te veel typeert voor mij de eetbui.
VerwijderenHoi Aaf, de desinteresse op het moment van de eetbui en dan het rotgevoel na afloop. Omdat ik mezelf vaak lekkere dingen (in mijn geval zoet) ontzeg komt er een moment dat ik wel iets neem en dan doorsla. Dan denk ik "ach... nu is het toch een verpeste dag" en dan is het hek van de dam!.
VerwijderenHet lukt me tegenwoordig heel goed om het niet als een verpestte dag te beschouwen en niet door te slaan. Dat is ook beter voor mijn stemming. Er zit na 50 jaar toch echt wel verandering in mijn eetbuistoornis.
VerwijderenDat is wel de juiste houding, ik denk af en toe 'het is wat het is' en compenseer dan de dag erop niet, maar meestal wel en zo houd ik het cirkeltje van minderen - doorslaan - nog meer minderen - wéér doorslaan - in stand. Niet handig en dat terwijl ik beter weet! Ik ben blij dat jij dat niet hebt!
VerwijderenIk kwam je naam tegen bij Mevrouw W. en heb even bijgelezen.
BeantwoordenVerwijderenWat jij beschrijft lijkt me niet zomaar een eetstoornis maar meer dwangmatig handelen. Ik denk dat er veel mensen zijn die er in beperkte mate last van hebben (ik strijk bv. op kleur en tel overal waar er trappen zijn het aantal treden, om maar een voorbeeld te noemen), maar dat belemmert me niet in mijn functioneren. Ik 'moet' van mezelf mijn dwanghandelingen niet neutraliseren door bv. te gaan sporten.
Het lijkt me echt een serieus probleem omdat je op die manier constant in de stress zit. Of zie ik dat verkeerd?
Hi MyriamC, het is zeer zeker een eetstoornis, en dat in combinatie met dwangmatig handelen. Het is ook een kip-ei verhaal bij mij, ik weet niet wat er eerder was. Het belemmert me niet in mijn functioneren, ik werk fulltime in een veeleisende verantwoordelijke functie. Wanneer nodig - bijvoorbeeld in situaties op het werk waar ik geen invloed over heb zoals vergaderingen op bepaalde tijden, uitjes en open dagen - kan ik de beide stoornissen 'uitschakelen' en meedoen met de rest. Tijdens vakanties lukt dat ook. Alleen wanneer de werkdag normaal is, of ik weer thuis ben na een vakantie dan ga ik meteen terug in mijn routine. Constante stress heb ik niet (meer) want het is een tweede natuur geworden. Wel heb ik er last van want ik ben er natuurlijk wel erg veel mee bezig en niet meer zo spontaan als vroeger. Dank je wel trouwens voor je openheid in je reactie!
BeantwoordenVerwijderenBij mij is sprake van een eetstoornis zonder verder dwangmatig handelen.
VerwijderenDat scheelt al een boel, maar blijft een vervelend iets zo'n eetbui.
VerwijderenBij mij scheelde het enorm toen ik ophield met werken en met pensioen ging. Werken in het HBO had bij mij een slechte invloed op mijn eetbuistoornis.
VerwijderenIk hield vaak te veel ballen in de lucht!
Herkenbaar Aaf, wanneer ik werk en er is druk(te) dan schiet ik in de 'controle' modus. Dan ben ik heel streng naar mezelf met wat ik wel en niet wanneer eet, en komt de eetbui na verloop van tijd... dan is het alsof ik even kan ontspannen en de stress kan verdoven. Dat is natuurlijk niet wat er gebeurd, maar zo voelt het dan voor heel even. Na de zomervakantie ga ik wat minder uren werken (kortere dagen) in een andere functie. Ipv tig verschillende takek krijg ik een rol waarbij ik eindverantwoordelijke ben voor slechts een onderdeel, naast nog een aantal uren voor de klas, waar ik overigens wel zelf voor gekozen heb om feeling te houden met onze doelgroep. Hopelijk geeft mijn nieuwe takenpakket ook iets meer rust. Ik zal hier tzt ook nog over bloggen.
Verwijderen