Een nieuw schooljaar met een grote groep nieuwe mbo-studenten. Meisjes en jongens die soms net 16 jaar oud zijn, voor het eerst ver van huis naar school gaan en nog niemand op de nieuwe school kennen. Het is een groot avontuur, leuk, maar ook heel spannend en het zorgt voor de nodige stress. Dat geldt niet alleen voor de jonkies, maar net zo goed voor de studenten die al wat ouder zijn, ook al hebben zij meestal al wat ervaring met een opleiding in het mbo.
Ik heb het erg druk gehad deze eerste twee weken van het schooljaar. Er is in deze periode veel administratief werk. Daarnaast zijn er ook nog studenten die zich nu pas aanmelden, meestal zijn dit studenten die ergens anders zijn geweigerd of weggestuurd. Daar moeten we een zeer uitgebreide intake bij doen. Onderdeel daarvan is een soort antecedentenonderzoek. Ik ga informatie over deze studenten inwinnen bij de school van herkomst of bij begeleiders zoals mensen van Reclassering of Jongerenwerk.
Dan heb ik ook veel tijd besteed aan kennismakingsgesprekken met nieuwe studenten. Uit de intakegesprekken die zij voorafgaand aan hun inschrijving hebben gehad haal ik informatie die voor het zorgteam belangrijk is. Studenten met autisme, studenten met een taalachterstand, studenten met andere leer- en gedragsproblemen, alles komt voorbij. Aan mij de taak om een eerste gesprek te voeren en uit te zoeken en uit te vragen aan welke ondersteuning deze studenten behoefte hebben. Veel is er al wel duidelijk, maar een persoonlijk gesprek wordt door de studenten gewaardeerd en is voor mij een goede kennismaking.
Ten slotte spreek ik met de mentoren en docenten de nieuwe klassen door zodat ook zij weten welke studenten ze in hun groepen hebben en bespreken we de eventuele aanpak passend bij een student.
In deze eerste weken loop ik wat af door de school en ben ik niet veel in mijn eigen kantoor. Ik heb een trolley met daarin mijn laptop en wat andere spullen en ik ga van de ene bespreking naar de andere.
Zo was ik in de eerste week onderweg naar een vergadering en kwam ik een huilende jongedame tegen op de gang. Ze was door een docent naar de ICT afdeling gestuurd omdat ze niet op haar account kon inloggen. Het arme schaap was totaal overstuur want had geen idee waar ze naar toe moest. Nu had ik gelukkig voor de zomervakantie al een kennismakingsgesprek met haar en haar begeleider van de GGZ gehad, dus wist ik dat er meer speelde en kon ik, door even met haar te praten en haar naar de ICT-ers te brengen, haar weer rustig krijgen.
Een andere studente zocht mij op omdat ze er in de laatste week van de zomervakantie achter gekomen was dat zij zwanger is. Gelukkig was dit ook al met haar ouders besproken en wilde ze eigenlijk alleen maar doorgeven dat ze steeds misselijk was en of ze dan de klas wel uit kon gaan. Weer een andere studente vond het eng om met de metro te reizen want dit had ze nog nooit gedaan en hoe moest dat dan als ze morgen voor een excursie naar de stad zouden gaan. Kortom, er zijn een boel tranen geplengd in de eerste dagen van het nieuwe schooljaar.
Na zo'n dag is het voor mij dan fijn om alles achter me te laten en dat doe ik door een rondje op de sportschool. Cardiotraining op de loopband en de fiets, het laatste terwijl ik een serie kijk. Momenteel The Stranger op Netflix. Daarna nog wat krachttraining. Als ik dan weer thuis ben heb ik nog tijd voor de krant, eventueel eten maken als het mijn beurt is en natuurlijk om te bloggen. Heerlijk, ik heb mijn routine weer te pakken!
eetbuivrije dagen: 3
Wat een heftige emoties, niet alleen voor de studenten maar ook voor jou om mee te dealen. En drukke weken. Dan is de sportschool een goede uitlaatklep.
BeantwoordenVerwijderenOp dat soort momenten is even ergens rustig zitten, iemand die een tissue voor de tranen pakt en naar ze luistert genoeg en kunnen ze snel weer verder. Ik neem het gelukkig nooit (meer) mee naar huis.
VerwijderenWat een boeiend en afwisselend werk heb je.Een luisterend oor bieden helpt altijd
BeantwoordenVerwijderenZeker! Even wat aandacht en dat is vaak genoeg. Ook zeg ik altijd dat ze me mogen opzoeken als het weer niet gaat. Ze doen het dan niet, maar de wetenschap dat het kan is voldoende.
VerwijderenWat een mooi, dankbaar en intensief beroep heb je!
BeantwoordenVerwijderenEn ik zie al drie dagen eetbuivrij staan👍
Ria
Het is inderdaad een mooie baan die ik heb, doe het ook met veel plezier. Ja drie dagen (en drie bonusdagen want ben al op maandag begonnen) en het zit er wel weer in dat het lang blijft goed gaan.
VerwijderenBezig zijn met problemen van de studenten zet misschien je gedachten even op iets anders.
BeantwoordenVerwijderenWanneer ik werk of andere afleiding heb is de eetstoornis heel ver weg, en dat is erg fijn!
VerwijderenUit wat jij over je werk vertelt, krijg ik een positief gevoel over de MBO school waar jij werkt. En het doet me goed om te lezen over een school waar er wel oprechte aandacht is voor de leerlingen. De ervaringen van mijn kinderen waren jammer genoeg heel anders.
BeantwoordenVerwijderenWe zijn een vrij kleine mbo, dat scheelt misschien ook in de benadering van onze studenten. We hebben een groot zorgteam en veel tijd voor de studenten. Jammer dat jouw schoolervaringen minder positief zijn. Ik heb zelf geen slechte herinneringen aan school, maar er was destijds geen goede leerlingbegeleiding. Toen mijn moeder kanker kreeg was ik 13 en ik kan me niet herinneren dat er iemand was waar ik terecht kon, behalve mijn vader en moeder zelf. Zeker niet op school.
VerwijderenBijzondere baan inderdaad. Uit mijn schooltijd kan ik me eigenlijk niet herinneren dat er kinderen met problemen waren. Het zal er toen ok wel geweest zijn maar min der zichtbaar dan nu misschien?
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat er net zoveel problemen waren als nu, maar dat er geen professionals in school waren om daar met de leerlingen over te praten. In mijn tijd en op mijn middelbare school was dat er in ieder geval niet. Nu heeft de school waar ik werk veel mensen die de leerlingen bijstaan zoals een psycholoog, onderwijsspecialist, gezinscoach/maatschappelijk werker en een paar jongerenwerkers. Daarnaast hebben we veel contacten met wijkteams en jeugdzorg etc.
VerwijderenZou het ook uitmaken dat de wereld zo veranderd is? Vroeger was al die opvang er zo niet maar wel veel meer een oom of tante of buurvrouw in de buurt waar kinderen hun ei kwijt konden en hulp kregen.
VerwijderenEn soms denk ik ook worden de kindertjes nu niet teveel in de watten gelegd en zo wordt er minder gevraagd van eigen kracht en toch de zelfstandigheid minder wordt aangesproken
Ik ben het met je eens hoor, ik denk ook vaak dat het aanbod de vraag creëert en niet andersom. Maar het is wel zo dat er nu ook jongeren op 'gewone' scholen zitten omdat de scholen die deze groepen vroeger bedienden nu niet meer bestaan. Zo had je vroeger LOM en MLK en ZMLK scholen en voor zover ik weet is er veel wegbezuinigd. En sommige van deze jongeren hebben echt ondersteuning nodig om een schoolopleiding te volgen. Ik heb dit jaar twee zeer autistische jongens in het eerste jaar en zelfs voor mij is dit nieuw en lastig. Met hulp van de ouders gaan we proberen ze naar een diploma te leiden. Maar het kan zijn dat we na het eerste jaar besluiten dat het geen haalbare kaart is, en dat is ook goed, dan gaan we op zoek naar een werkplek waar ze tot hun recht komen. Ik ben overigens geen zorgcoördinator die van pamperen en knuffelen houd. Studenten moeten ook leren zich staande te houden in de grote boze wereld en daar is school een goede leerplek voor!
VerwijderenHeftig zo die eerste weken.
BeantwoordenVerwijderenHet is zeker heftig, vooral voor de studenten die toch al moeite hebben met veranderingen. Vandaag had ik twee gesprekken met jongeren met autisme. Voor zowel de jongeren als voor mij zijn dit nieuwe ervaringen want iedere jongere met autisme is anders. En ze nemen geen gebruiksaanwijzing mee. Een deel van de dingen waar zij mee te kampen hebben zijn algemene kenmerken, maar daartussen zijn nog grote verschillen. Ik leer ook nog iedere dag!
VerwijderenJe hebt een mooie baan als ik dat zo lees mevrouw Niekje. Beslist geen 'bullshit job'. Jij maakt echt wel verschil in de levens van anderen.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik ook Nicole! Toevallig heb ik dat boek over bullshit jobs laatst geleend uit de bieb. Niet alles gelezen maar wel een beter beeld gekregen over dit soort functies.... blij dat mijn werk wel iets uitmaakt.
VerwijderenHet is altijd weer even wennen zo'n nieuw studiejaar. Mooi werk doe je!
BeantwoordenVerwijderenDe overstap van middelbare school naar vervolgopleiding is ook erg groot. Mbo, hbo, wo, er wordt een grote mate van zelfstandigheid verwacht en dat moeten ze echt nog leren. Leuk om ze daarbij te helpen en na 2 3 of 4 jaar ze te zien vertrekken met een diploma!
VerwijderenKnap dat je dan nog energie hebt voor de sportschool. Het klinkt allemaal erg intensief. Mooi. Maar erg intensief.
BeantwoordenVerwijderenDe energie krijg ik weer van het sporten want ik ben wel moe na zo'n dag hoor!
Verwijderen