geen eetbuivrije dagen tellen #1

Na de vakantie was ik een paar kilo aangekomen. Vreselijk vond mijn eetstoornis dat. Ik zelf was er niet echt ontevreden over maar vond het wel vervelend dat mijn kleren erg strak zaten. Ik voelde me niet prettig in mijn lijf. Inmiddels Ik ben weer terug op mijn comfortabele gewicht. Ik heb dan geen ondergewicht, maar ben dan ook niet zo 'zwaar' dat mijn kleren te strak zitten.

Gelukkig was het de afgelopen weken erg warm en heb ik geen enkele keer een spijkerbroek of andere strakke broek aangehad of aan willen doen. Al mijn kleding was los en licht en zorgde ervoor dat ik mijn nieuwe vetrolletje niet echt vaak voelde. Alleen mijn bh's zaten echt strak en die droeg ik binnenshuis dan ook niet.

Ik heb hier niet heel hard mijn best voor gedaan maar omdat ik nog steeds iedere dag sport en veel lichte maaltijden heb gegeten met het warme weer ben ik mijn vakantiekilo's vrij snel kwijtgeraakt. 

Mijn conclusie is dat normaal eten en bewegen dus voldoende zijn om terug op gewicht te komen en dit gewicht te behouden. Ook heb ik al een poosje geen eetbuien gehad. Dat helpt ook. Nu is het zaak dat ik, zoals ik in mijn laatste blog schreef, extraatjes ga eten zodat ik niet weer te dun word. Want daar ben ik nu nog maar 1 kilo van verwijderd. En ik weet dat dat net zo onprettig voelt als een paar kilo 'te zwaar'. Mijn kleding zit dan ook niet lekker meer en staat ook niet zo mooi. In mijn jurkjes valt het niet op, maar broeken, en dan vooral mijn spijkerbroeken, zitten zo losjes dat het wel opvalt.

Op zondag was T. jarig en ook al vieren we onze verjaardagen niet, een gebakje hoort er wel bij en voor mij is dat ook een mooie gelegenheid om mijn extraatje te eten. Dit lukte alleen niet want ik nam het in plaats van mijn vaste boterham met pindakaas. 's Avonds aten we 'happas': salade, kaasjes, gegrilde merguez, zelfgemaakte hummus, wat koude ratatouille, gegrilde maiskolven en verschillende soorten brood van de Turkse bakker (lavas en simit). 

Zo'n maaltijd vind ik heerlijk maar ook moeilijk. Ik wil het liefst maar een keer opscheppen en dat is dan mijn portie. Daarna ben ik klaar. Ik neem bijna nooit een extra schep of eet een restje op omdat de eetstoornis dat maar onzin vindt. Die heeft de regel dat een keer opscheppen genoeg is. Bij zo'n maaltijd als afgelopen zondag eet ik voor mijn gevoel te veel omdat het allemaal losse hapjes zijn waar je steeds iets van pakt. En dat zie ik dan als een eetbui en daarom een mislukte eetdag.

En toen moest (oh wat moet ik toch veel!) ik opnieuw beginnen met tellen van eetbuivrije dagen en eigenlijk had ik daar helemaal geen zin meer in. Dus stopte ik er mee. Ik heb het idee dat het nu even niet echt helpend is, terwijl ik dacht dat ik er helemaal klaar voor was. 

Waarom ik het nu als niet helpend ervaar is omdat ik volgens mijn eigen regels alleen maar een eetbuivrijedag mag afvinken als alles perfect is gegaan. En dat is natuurlijk onmogelijk. De regels zijn zo streng, daar kan niemand zich aan houden, ook ik niet.  Dus ik ga het anders aanpakken. Hoe, dat vertel ik in een volgende blog.