Ik ben op 2 juli 1986 in Londen gearriveerd en begin als au-pair bij mijnheer en mevrouw L. Hierover schreef ik al in een eerder blog: mijn leven in Engeland #1. Ik ben er na een aantal dagen achter dat het niet is wat ik er van had verwacht. Ik verhuis na een maand naar de familie Smithers, het gastgezin uit de tijd dat ik met de zwemclub meedeed aan een uitwisselingsprogramma. Daar blijf ik een maand. Daarna verhuis ik terug naar Londen, naar de familie Misselbrook. Bij deze familie blijf ik een jaar. Daar heb ik een fantastische tijd.
Dat hele jaar worstel ik overigens wel enorm met mijn gewicht. Ik sport niet meer en ik ben natuurlijk ook voor het eerst uit huis. Ook al woon ik bij mensen in huis, ik moet ook voor het eerst voor mezelf zorgen en dat lukt niet altijd even goed.
In mijn dagboek schrijf ik het volgende (dit zijn de fragmenten waarin mijn gewicht een rol speel):
zaterdagavond 12 juli 1986
Ik zit nu (half 12) toffees te vreten in bed en te schrijven. Ik heb het helemaal niet naar mijn zin bij mr en mrs L. Thuis in Nederlands zou ik nu lekker aan het swingen zijn in X en met iedereen een babbeltje maken en lekker dollen. Maar nee hoor, ik zit op mijn kamer, en dat in Londen! Maar ik kan moeilijk in mijn eentje naar pubs of discotheken gaan dat durf ik niet, en als er mensen zijn die met je kletsen zijn het toch alleen maar jongens die wat van je willen.
Dus wat doe ik, ik eet me misselijk aan toffees.
25 juli 1986
Ik ben bij Mary en Peter Smithers geweest en het was heel tof. 1 Augustus ga ik er heen voor 25 dagen, want 26 augustus kan ik bij mijn nieuwe familie beginnen.
Het enige probleem dat ik nu heb is dat ik de hele dag loop te vreten! 's Avonds denk ik altijd, morgen begin ik met lijnen, maar 's ochtends kan ik me al niet meer inhouden. Ik word echt walgelijk vet. Vieze vette stalpoten. Het kost handen met geld en ik zie er steeds rotter uit. Shiterdeshit!
zondag 10 augustus 10 uur 's avonds
Het wordt nu toch echt tijd om wat kilo's lichter te worden, want ik voel me steeds onprettiger met m'n eigen lijf. Ik heb vette stalpoten en een buik waar je eng van wordt. Daar moet wat aan gedaan worden en dat start NU!
Mary is een zeer competente kok en maakte iedere dag heerlijke maaltijden. Ook bakte ze koek, cake en taart. En dan was er ook altijd ijs, veel chocolade en ander lekkers in huis. In de weken dat ik bij hen logeerde kwam ik een aantal kilo's aan.
Bij het nieuwe au-pair gezin at ik erg onregelmatig en ongezond. Overdag was ik alleen, deed ik wat lichte klusjes in huis en twee keer per week ging ik 's middags naar school. Verder had ik niet veel te doen. Aan het einde van de dag haalde ik jongste uit school, de oudste kwam thuis met de bus. De volwassenen aten een warme maaltijd op hun werk, en de jongens kregen een warme lunch op school. Na schooltijd zorgde ik dan voor 'tea' voor de jongens en ook regelmatig voor vriendjes die kwamen spelen. Vaak iets van geroosterd brood met kaas, of ik trok een blik witte bonen of een blik spaghetti in tomatensaus open. In de vriezer lagen hamburgers, pies en vissticks. Omdat er verder geen warm eten werd gemaakt op doordeweekse dagen was dit ook vaak mijn eten.
Mijn ontbijt bestond meestal uit cornflakes of frosties met melk en suiker en geroosterd brood. Of ik nam een crumpet of English muffin, geroosterd en met dik boter en jam of suiker. Dan waren er nog heel veel andere onbekende snacks en lekkere dingen die ik toen ontdekte. Ook veel eten uit andere landen. Vergeet niet dat ik tot die tijd in een dorp had gewoond met een Chinees, een paar patatzaken, een shoarmazaak en een Indisch restaurant. Mijn gewicht nam in dat jaar dan ook snel toe.
maandag 22 september 1986
Ik snap niet waarom het me niet lukt om af te vallen, maar ik blijf het proberen. 11 Oktober komen papa en mama en dan wil ik toch dunner zijn. Ook wil ik rokjes aan, want dat is natuurlijk leuk met lange benen. Maar dat zal wel nooit kunnen.
woensdag 21 januari 1987
Vandaag 4 sigaretten gerookt, gisteren ook en daar blijft het bij. Morgen probeer ik te stoppen en ga ik ook weer op dieet. Met Pasen ga ik naar Nederland en dan wil ik toch wat dunner zijn en niet meer roken.
donderdag 22 januari 1987
Vandaag niet veel gegeten. Ik moet dunner worden want ik wil heel graag gaan zwemmen. Dat blubberende stuk vet dat ik heb moet ik zien kwijt te raken. Die blubberbuik zit me dwars.
maandag 26 januari 1987
Vandaag kwark met muesli gegeten en een Lean Cuisine maaltijd met vis en aardappel en worteltjes. Maar toe weer teveel gegeten want een grote bak yoghurt met cruesli en toen nog een boterham. Morgen moet ik het echt met minder zien te redden.
woensdag 29 juli 1987
Het lijnen gaat goed. Mijn streefgewicht is 80 kilo, er moet dus nog zo'n 10 kilo af.
Hier eindigt het dagboek van mijn jaar als au-pair. Ik ga terug naar Nederland maar heb zo'n heimwee, en ook ben ik heel erg verliefd, dat ik vrij snel besluit om mijn geluk in Londen te gaan zoeken.
Ik heb nog wat foto's uit dit eerste jaar en ik ben op deze foto's dik. Het is geen verbeelding. Ik weet dat ik na dat jaar een keer bij mijn ouders op de weegschaal stond en als ik het me goed herinner wees deze toen 99 kilo aan. Ik weet ook dat ik heel veel ben gaan roken om af te vallen. Vervolgens heb ik lang, tot zo'n 10 jaar geleden, rond de 85 kilo gewogen, daarna ben ik heel anders gaan eten en weer gaan bewegen en vervolgens afgevallen tot het gewicht dat ik nu heb.
Ik kan nogmaals concluderen dat mijn gewicht en mijn verstoorde eetpatroon al veel langer een rol spelen dan ik eigenlijk besefte. En is het eigenlijk logisch dat ik nog steeds worstel en dat het niet zomaar weg is. Ik moet me er misschien maar gewoon bij neerleggen dat dit is wie ik ben, hoe ik ben en dat het altijd een rol zal spelen. Zou de focus verleggen van herstellen naar accepteren misschien een verschil maken in hoe ik mijn eetstoornis ervaar?
eetbuivrije dagen: 7
Het accepteren kan je nu helpen en dan kan je over een jaar of zo een ander pad inslaan als je er aan toe bent.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Lot, accepteren helpt denk ik, misschien moet ik niet zo hard zoeken naar dat andere pad, is dit gewoon mijn pad.
VerwijderenIk verbaas me soms, ook als ik bbc programma's kijk, wat mensen eten in Engeland. Ook wat jij at in je au pair gezin. Dat geworstel met je gewicht, dat herken ik goed. Hoewel ik pas later in gewicht aankwam. Het is een ingewikkeld systeem in je lichaam, denk ik, dat je gewicht reguleert. Zomaar afvallen klinkt makkelijk, maar in de praktijk valt het niet mee. Weet er alles van.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om zo'n terugblik te lezen!
Ik lees deze terugblikken met gemengde gevoelens terug. Ik zie een heel stoer, maar oh zo onzeker meisje. Dat grote lichaam (ik ben 1.88m) zat me destijds erg in de weg. Inmiddels eten veel mensen wel wat beter in Gr Br., maar ze hebben nog steeds veel rare gewoonten, ik zal daar nog eens een blogje over schrijven. Ik denk trouwens dat ik nu wel te licht ben, maar destijds was ik echt te zwaar. Het schijnt dat je op je goede gewicht komt wanneer je naar je honger luistert. Maar mijn systeem is zo ontregeld dat dat niet werkt. Vraag me af of mensen in de rijke landen, met alle verleidingen, dat nog doen.
VerwijderenWat kan een mens toch geplaagd worden door zijn gewicht. Ik weet er alles van.
BeantwoordenVerwijderenAls ik foto's terug kijk van vroeger dan was echt vreselijk mager en woog soms nog maar net 52 kg. Als ik in de spiegel keek dan voelde ik mij toch te dik. Mijn buik moest weg maar die ging nooit helemaal weg dus minder eten of maar een sigaretje roken om mijn honger te stillen.
Als je bent opgezadeld met een ontevreden gewicht dan zul je daar je hele leven mee bezig zijn en blijven.
Ik heb het geaccepteerd. Ooit komt het vast goed met ons.
Hoi Ellen, ja ik lees bij jou ook dat je er ook nu nog mee bezig bent. We moeten eigenlijk gewoon bedenken dat het nu al goed is! Zolang we gezond zijn moeten we ons die paar kilo's meer of minder niet aantrekken, maar ja... dat moeten we dan ook zelf nog gaan geloven!
VerwijderenDat accepteren zal je zeker meer rust geven. En wie weet,wat die rust brengt. Die onzekerheid misschien ook accepteren?
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad iets waar ik me bij neer zou moeten leggen, het is verder ook niet heel erg, en het kost best veel tijd en energie om er tegen te strijden. Ik ben al veel minder onzeker dan vroeger, denk dat dat met je jaren steeds beter zal gaan.
VerwijderenGecondoleerd met het overlijden van Queen Elizabeth.
BeantwoordenVerwijderenDank je Lot, als Anglofiel doet het me zeker wat en volg ik het nieuws met veel interesse.
VerwijderenIk ben ervan overtuigd dat accepteren dat je bent zoals je bent een heel grote stap in de goede richting is.
BeantwoordenVerwijderenPrecies! Ik lijk wel mal om te denken dat het anders kan, en ik ben prima zoals ik ben, met mijn bijzonderheden!
VerwijderenWat is zo'n dagboek dan kostbaar en een goede bron van informatie. Je vergeet dingen soms toch ongemerkt, en dan kan zo'n dagboek verhelderend zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, dat is het zeker! En soms is het leuk om dingen terug te lezen, soms ook niet.
VerwijderenIk vind het echt stoer dat je zo jong naar het buitenland vertrokken bent. Dat zal niet altijd even makkelijk geweest zijn. Ik denk dat accepteren wel degelijk verschil zal maken. Het is ook niet iets wat fout is. Of iets wat jouw schuld is. Het is er gewoon.
BeantwoordenVerwijderenTegenwoordig heet het een tussenjaar, ik denk dat dat goed is voor jonge mensen om zo'n avontuur aan te doen. Het maakt je toch anders en misschien sneller volwassen. Leerzaam is het zeker en je komt jezelf dan ook wel tegen en dat is ook goed.
Verwijderen