is het een eetbui of niet?

Vorig jaar rond deze tijd schreef ik een stukje over de twee soorten eetbuien die er zijn. Omdat ik nu de eetbuivrije dagen tel en hoop dat ik ze deze ronde voorgoed in de ban kan doen, heb ik deze blog nog eens gelezen. Voor mij is het belangrijk dat ik niet denk dat ik een eetbui heb (gehad) omdat juist dát de toon zet voor een vervolg. Het idee dat ik buiten mijn boekje ben gegaan is vaak de trigger. Ik moet leren dat een subjectieve eetbui niet erg is, dat het geen eetbui is zoals in de definitie van de eetbuistoornis of boulimia, maar dat het een extraatje is, hooguit overeten is, teveel eten is en dat is iets wat je nu eenmaal wel eens doet.

Ik denk niet dat ik ooit een grote zak chips in een keer leeg zal eten, ik vind een handje chips wel lekker, maar ik heb nooit trek in meer. Na een schaaltje roomijs de rest van de bak of beker leegeten kan ik wel, zelfs zonder veel moeite. Een stukje chocolade en dan de rest van de reep, geen probleem. Een handje tumtum en vervolgens de hele zak, lukt ook wel. Al deze dingen los van elkaar, dus niet in een zitting van een uur of twee, zijn geen objectieve eetbuien maar subjectieve eetbuien. En dat is waar ik het lastig vind. Ik zie alles waar ik teveel van eet als een begin van een eetbui.

Ik wil graag mijn eetbuivrije dagen tellen, maar eigenlijk tel ik mijn 'ik heb perfect gezond en gematigd gegeten' dagen. Als ik een schep saus extra over mijn pasta neem komt de eetstoornis al om de hoek kijken. "Is dat nu nodig, je had al genoeg saus op je pasta!" Als een collega in de koffiepauze taart trakteert dan hoor ik het afkeurende stemmetje al zeggen "Nergens voor nodig, kijk je eetregels er anders even op na, daar staat nergens taart!!" En neem ik het dan toch dan is het hek van de dam en zegt de eetstoornis "Jippie!!!!!!!! Deze dag is het niet gelukt om gezond en volgens de regels te eten, dus je kan nu net zo goed even vrijaf nemen, prop jezelf vol, vandaag mag het, morgen weer een nieuw begin."

Tijdens de lange periode eetbuivrije dagen ben ik afgevallen. Ik heb hierdoor geleerd dat ik af en toe best iets extra's kan eten, een stuk taart als er een jarige is, of een paar snoepjes wanneer ik zin heb in zoet en een pannenkoek wanneer er studenten in de keuken een kookles hebben gehad. Van mijn eetstoornis en volgens mijn eetregels mag dit niet. En daarom moet ik dit leren. Ik moet het alles of niets principe loslaten. Niet zwartwit-denken, geen oordeel verbinden aan een handje drop, een stuk taart of een ijsje tussendoor.

Ik stel me zo voor dat ik een vriendin heb, of een dochter, die erg dun is. En dat ik dan zou zien dat ze geen stukje taart neemt omdat ze bang is dat ze daardoor de controle verliest. En wat ik dan zou zeggen en zou doen. En dat is het volgende: "Lieverd, gun jezelf wat lekkers. Het is niet vol te houden om een leven lang te eten volgens die idiote regels van je! En bedenk terwijl je het eet dat een eetbui nergens voor nodig is, je doet niets fout, je doet niets verkeerd, je wordt er niet dik van als je af en toe wat lekkers eet. Het is geen eetbui die je nu hebt, het is hooguit een extraatje, en meer moet je er ook niet van vinden."

Zou ik dat kunnen? Wanneer ga ik dit proberen?

eetbuivrije dagen: 10