zo was mijn week 23 / 2025

zondag 1 juni

Het is de eerste dag. Eerste dag waarvan? Van de maand, van de meteorologische zomer en van een nieuwe poging om eetbuivrij te worden, te zijn en te blijven. Waarom blijf ik het proberen zonder professionele hulp? Omdat ik weet dat ik het zelf kan. Alle handvatten zijn mij in het verleden al eens aangereikt. Ik moet ze aanpakken en ermee aan de slag gaan. Ik ga mijn best doen. En dat begint vandaag. 

Ik ga sporten en daarna heb ik een lege dag voor me. Ik pak de fiets voor een ritje naar het centrum van de stad, ik heb wat leuke kaarten nodig voor vrienden die deze maand verjaren. 

Weer thuis download ik boek nummer zoveel op mijn tablet. Het begint goed en ik heb goede hoop dat ik dit boek wel met plezier uit lees. Het is helaas te koud om buiten te zitten, ik moet binnen zelfs een dik vest aan over mijn T-shirt met korte mouwen.

Even kijken hoe het weer er komende week uitziet en dan rekening houden met wat ik klaar hang en leg voor de nieuwe werkweek. Zin in wat nieuwe combinaties met kleding die al een poosje ongedragen in de kast hang. Morgen een knalrode jurk, zwart colbertje en zwarte sneakers. Nog steeds weer voor een panty en zelfs al zou het buiten warmer zijn, op school weet je nooit hoe de temperatuur is. De ene dag is het er warm, een dag later koud. En per ruimte en verdieping kan het ook nog verschillen. Ik werk in dit gebouw sinds de opening 15 jaar geleden en al 15 jaar werkt het verwarmings- en verkoelingssysteem niet naar behoren. 

Eind van de dag maken we samen eten. Dat wil zeggen dat ik eerst de borden met de groente en rijst opmaak en wanneer dat klaar is T. de gyoza's bakt en de dressing maakt. Samen in de keuken, zelfs niet aan onze grote kookeiland, werkt voor mij niet. T. maakt het niet uit, die zou nog samen met iemand in een bezemkast kunnen koken. 

Na het eten kijken we 2V12 en daarna vroeg erin, morgen weer aan het werk. 

maandag 2 juni

Ik kan over vandaag niet veel schrijven, een heel gewone dag.

dinsdag 3 juni

Zo gewoon en rustig als gisteren is vandaag absoluut niet.  Vandaag ga ik van de ene vergadering naar de andere ga. Gelukkig komen er ook mensen mijn kant op en ben ik niet de hele dag on the go. Ik heb een knalrood rolkoffertje, mijn mobile kantoor, en daarmee sleep ik de hele school door. Je hoort me al van verre aankomen. In dat koffertje mijn laptop, twee telefoons (privé en school), een etui, diverse kleuren Post-it blokjes, mijn filofax, extra notitieblok, whitebordstiften en een map met documenten die ik nodig heb om mijn werk te kunnen doen - nog niet alles is digitaal.

Einde van de dag ga ik sporten en zorgt T. voor het eten. Het is heerlijk en ik schep zowaar twee keer op waarmee ik een van mijn eigen zelfopgelegde eetregels - een keer opscheppen is genoeg - doorbreek. 

Nu de docuserie Zorgen is afgelopen ben ik begonnen aan Op de spoed, een docuserie over een Eerste Hulp afdeling in een Nederlands ziekenhuis. Leuk om daar achter de schermen te mogen kijken. Ik kijk aflevering een van het tweede seizoen.

woensdag 4 juni

Geen afspraken, een lange lijst met to-do's waar ik lekker mee aan de slag ga. Ik moet tussendoor even naar het centrum van de stad voor een boodschap. Ik koop een megagrote doos Merci voor een stagebedrijf. Dit bedrijf, en vooral de begeleider van een van onze studenten, heeft zo ontzettend veel geduld gehad en is keer op keer weer met de student doorgegaan, dat verdient een bloemetje. Maar bloemen sturen aan een bouwmarkt vind ik geen goed idee, leuker is het om dan iets lekkers te brengen zodat alle collega's, zij hebben uiteindelijk ook met de stagiaire te maken gehad, ook mee kunnen genieten. 

Verder is de dag dus rustig maar kan ik gestaag doorwerken en zijn mijn taken klaar en is ook mijn kast weer netjes. Die was nogal rommelig en dat stoort me. Eens in de zoveel tijd ruim ik dan weer op. Kost me een half uurtje, dat kan op een dag als vandaag. De week voor de zomervakantie houd ik grote schoonmaak, daar ben ik dan hooguit twee uur mee bezig. Ik vind het fijn om alles netjes achter te laten, dat is zo veel prettiger beginnen na de vakantie.

donderdag 5 juni

Meteen aan het begin van de ochtend een bijeenkomst met een grote groep collega's vanuit alle teams binnen de school. Gelukkig geen luister- maar een doe-bijeenkomst. Ik ben na 25 jaar ervaring inmiddels wel gewend aan de 'oude wijn in nieuwe zakken' thema's en kan er met een zuur gezicht bij gaan zitten maar dat doe ik niet. Ten eerste duurt zo'n ochtend dan heel lang en ten tweede is dat voor de anderen ook niet prettig. Dus ik doe lekker mee.

Na de pauze heb ik mijn klasje. Ik zet ze aan het werk en help waar nodig. Een student is later en als hij binnenkomt is het lokaal vergeven van een intense stank: lichaamsgeur en vieze kleren. Deze jongeman is momenteel dakloos en logeert dan hier en dan daar. Ik neem hem apart en bespreek het met hem. Hij is zich bewust van zijn lichaamslucht en vindt het heel erg, maar heeft momenteel geen plek om te douchen en zijn kleding te wassen. 

Ik schakel een van de conciërges in en vraag of hij de student naar de 5e verdieping kan begeleiden en een van de douches bij de gymzaal kan openen. Ook geef ik douchegel en deo mee. De conciërge gaat op zoek naar schone kleding. Het zal je verbazen wat er in zo'n grote school als de onze allemaal aanwezig is. Een collega uit het kooklokaal maakt boterhammen klaar.

Dit is natuurlijk geen oplossing, die kan ik ook niet bieden. In de middag bespreek ik dit met onze jongerenwerker, hij heeft veel contacten buiten school, weet ook beter wat er in dit soort situaties kan. 

Ik neem nooit werk meer mee naar huis, maar dit blijft nog de rest van de dag in mijn hoofd rondspoken. Ik heb wel vaker te maken met studenten die geen vaste woon- of verblijfplaats hebben. Vaak hebben ze dan wel vrienden of familie die dingen voor ze doen. De jongeman in kwestie is een vluchteling met verblijfsvergunning maar zonder netwerk, hij is hier alleen. Ik heb het idee dat hij het niet makkelijk vindt om hulp te vragen. Schaamte en trots zullen hier ongetwijfeld een rol spelen. 

vrijdag 6 juni

Er staat een lang weekend voor de deur. Na een gesprek met ouders en een student heb ik tijd om mijn werk voor deze week af te ronden. Omdat het Offerfeest is zijn er een aantal collega's vrij. Ook zijn er collega's praktijkexamens afnemen. Kortom, het is stil op school. Ik besluit om thuis te lunchen en mocht ik nog ergens voor nodig zijn dan ben ik telefonisch beschikbaar. 

Omdat ik vroeg thuis ben heb ik alle tijd om 's middags te sporten. Komt goed uit want zondag en maandag is mijn sportschool gesloten, neem ik een van die dagen (misschien) mijn rustdag. Misschien ga ik toch fietsen, ligt ook aan het weer.

Einde van de dag nog het bed opmaken en dan kan ik op de bank ploffen. Lang weekend, zalig!

zaterdag 7 juni

Ik slaap uit tot net even na zevenen. Als ik opsta en beneden ben zet ik NPO radio 1 aan. Ik luister graag naar het programma als Sander van Hoorn het presenteert. Vandaag is er een item over uithalers in de Belgische haven. Ik moet meteen denken aan mijn student die een paar maanden geleden een maand vast zat in een jeugdinstelling in België. 

Ik ga naar de sportschool, het is nog droog. Als ik weer thuis ben en mijn koffie op heb pak ik de fiets voor nog wat boodschappen. Ik wil ze vandaag doen want ik het het een en ander vanavond nodig. Ik trek vast mijn regenpak aan want Buienradar belooft niet veel goeds. En inderdaad, het gaat flink regenen. 't Voelt toch anders dan regen in de winter. 

De rest van de dag blijf ik lekker binnen. Ik heb geen afspraken, geen plannen. Tijd om te bloggen, te lezen en een paar afleveringen van een serie te kijken. Soms is een regenachtige druilerige dag helemaal niet vervelend. 

7 dagen eetbuivrij