mijn leven in Engeland, deel 1

Ik wilde een blog schrijven over mijn eetpatroon tijdens mijn eerste maand in Londen. Alleen kan ik me erg weinig herinneren van het eten. Dat is overigens wel een teken dat ik er toen totaal niet mee bezig was. Daarom dus geen blog gewijd aan mijn eetpatroon maar eentje over hoe het me verging tijdens mijn leven in Engeland. Het wordt een lang verhaal, daarom schrijf ik het in delen. 

Ik begin natuurlijk bij het begin, mijn eerste weken in Londen.

Het is 1986. De inkt op mijn middelbareschooldiploma was nog maar net droog toen ik op de veerboot naar Engeland stapte. Mijn ouders gingen met me mee om mij en mijn roze oma-fiets veilig op het au-pair adres af te leveren. Al jaren keek ik hier naar uit!

Mijn eerste kennismaking met Engeland was rond mijn 12e. Ik deed mee met een uitwisseling van mijn zwemclub en verbleef een weekend bij een Engels gastgezin in Maidstone. Vader Peter, moeder Mary, dochter Carolyn en zoon Martin. Ik vond het weekend fantastisch! De taal, de mensen, de gebruiken en zelfs het eten, dit weekend was allesbepalend voor mijn plannen voor later! Dat deze familie jaren later nog een hele grote rol in mijn leven zou gaan spelen wist ik toen nog niet.

Naast alle voorpret en een afscheidsfeest had ik me grondig verdiept in Londen.  Maar niet in de wijk waar ik te wonen zou komen. Ik wist veel over centraal Londen, maar dat Londen zo uitgestrekt was en dat de leukste wijken juist buiten het centrum waren dat wist ik niet. Het was ook een stuk minder eenvoudig om aan informatie te komen destijds. 

Verder waren niet heel veel voorbereidingen geweest. De bemiddeling tussen au-pairs en gezinnen liep via een organisatie. Ik had in Amsterdam een informatiedag bijgewoond na mijn aanmelding. Na bemiddeling had ik een brief ontvangen van de mensen waar ik in huis zou komen. Uit de brief maakte ik op dat ik bij een ouder echtpaar in huis zou komen. Deze mensen hadden geen kinderen en waren op zoek naar iemand die wat licht huishoudelijk werk voor ze kon doen. Mij leek dat ideaal!

Ik kan me nauwelijks nog iets herinneren van de reis naar mijn nieuwe adres,  het zal vast niet gemakkelijk geweest zijn voor mijn ouders die weinig buitenlandervaring hadden en natuurlijk net zo zenuwachtig waren als ik.  Mijn vader weet nog wel een en ander en vertelde me dat we door Oxford Street hebben gereden en dat dat toen al niet mocht! De kennismaking met het echtpaar waar ik bij in huis kwam herinner ik me nog wel. Ik zag twee kleine oude mensen die Engels spraken en een vreemd accent hadden. Zij zagen een jonge vrouw van 1.87 m met kort zwart geverfd haar, roze oogschaduw en enorme oorbellen! Ze hebben ons wel hartelijk ontvangen en hadden ook voor twee nachten een hotel in de buurt voor mijn ouders gereserveerd.

Mijn au-pair familie waren mijnheer en mevrouw Lissauer, een Joods echtpaar. Ze waren beiden begin 70. Ze hadden geen kinderen. Ze woonden in Golders Green, een Joodse wijk in noord Londen. Daar woonden zij sinds hun vlucht uit Duitsland toen Hitler aan de macht kwam. Zij spraken Engels met een sterk Duits accent. Hun huis was enorm, er waren drie badkamers, vele slaapkamers, een paar zitkamers, twee keukens en een zwembad in de tuin.  Er was een tuinman en af en toe kwam er een dochter (?) met boodschappen, er was iemand die de warme maaltijden verzorgen meen ik en nu hadden ze mij, een huishoudster. Ik volgde een Poolse vrouw op, die was daar een poosje geweest en vertrokken, waarom weet ik niet (meer).  

Ik kreeg een kamer in een uithoek van het huis, ergens bovenin. Via een belletje uit een van de woonkamers kon ik dan geroepen worden. Van mij werd verwacht dat ik licht huishoudelijk werk zou doen zoals stofzuigen, stoffen, badkamers schoonmaken en ontbijt en lunch verzorgen. Ik kreeg een paar uur per dag vrij om Engelse les te volgen. Omdat het nog zomervakantie was waren de lessen nog niet begonnen. Ik had dus tijd om Londen te verkennen. Dit deed ik met verve. Eerst in de buurt, op mijn roze omafiets, maar na een paar dagen ging ik met de metro naar het centrum van Londen. 

Ik voelde me als een vis in het water in deze stad. Maar bij de Lissauers ging het minder soepel. Ik voelde me eenzaam want ik had geen gezellig contact met ze en zag verder niemand. Ik werd gelukkig snel voorgesteld aan een andere au-pair (ook huishoudster bij een Joodse dame). De jonge vrouw, Jasmina, kwam uit Joegoslavië en was al wat langer aan de slag in Londen. Via haar leerde ik ook nog een Spaanse au-pair, Raquel, kennen. Ook zij woonde in Golders Green en werkte voor een gezin met kinderen. We ontmoetten elkaar meestal in de McDonalds, en van daar uit gingen we met elkaar de stad in. We bespraken onze gezinnen en onze ervaringen. 

Het werken als huishoudster was niet iets waar ik goed in was. Ik had thuis natuurlijk wel geleerd mijn kamer op te ruimen en had de stofzuiger wel eens gebruikt. Maar stoffen, sanitair poetsen en zorgen dat een heel huis schoon en fris is, dát had ik nog nooit moeten doen. Daar begon het eigenlijk al mis te gaan. Ik vergat randjes en hoekjes en werd regelmatig op mijn vingers getikt. Mevrouw Lissauer haalde haar vinger dan langs een randje en riep met haar Duitse accent "look, it is filthy!!". Waarop ik  dan maar weer een stofdoek ging pakken. Ook werd mij met enige regelmaat verweten dat ik 'clumsy' was. Waarschijnlijk omdat ik destijds niet alleen lang was, maar ook vrij fors!!

Het ontbijt maken lukte wel. Dat hoefde ik alleen maar voor mijnheer L. te maken en was iedere dag hetzelfde: een dienblad met brood, ,jam, honing, thee en nog wat dingen geloof ik. Maar de lunches waren lastiger. Alhoewel het echtpaar geen orthodoxe Joden waren hielden zij zich wel aan de spijswetten. Maar van die spijswetten had ik op mijn 18e totaal geen besef! Gelukkig leerde ik snel, maar in eerste instantie ging het natuurlijk mis. Verkeerde theedoek voor het afdrogen, dingen terugzetten in de verkeerde koelkast en meer van dit soort dingen. 

Op zaterdag kon ik het huis niet verlaten, tenzij voor heel eventjes. Ik was nodig om alle handelingen te verrichten die Joden zelf op de sabbat niet mogen doen. Lichtknopjes aan en uit doen, theeketel aanzetten, appels schillen. Alles wat 'arbeid' is mag dan niet. Zelfs op het toilet stonden dozen tissues want wc-papier afscheuren valt ook onder 'arbeid'. 

Het waren rare en zware weken en de uitjes met mijn twee nieuwe vriendinnen waren de enige hoogtepunten in deze periode. Ik had na anderhalve week mijn ouders al gebeld om te vertellen dat ik dit niet volhield. Natuurlijk vonden zij dat ik wel heel snel de handdoek in de ring gooide dus ik heb ze verder niet verteld van mijn plannen om een ander gezin te zoeken. Want dat is wat ik ben gaan doen!