De derde soort stiekem eten die ik wil bespreken is heimelijk of slinks eten. In deel 1 beschreef ik stiekem eten wanneer de gelegenheid zich voordoet. In deel 2 ging het over gepland stiekem eten. Deze derde vorm is ook weer geen vreemde voor mij.
Heimelijk, slinks.... andere woorden voor stiekem en toch is het net weer even anders. Met deze vorm wordt bedoeld dat je een eetbui hebt terwijl er anderen in de buurt zijn maar omdat zij zo met hun eigen dingen bezig zijn valt het niet op wat jij aan het doen bent. Je bent bijvoorbeeld een zak drop aan het leegeten in de bus. Misschien heb je ook al twee gevulde koeken op. Maar niemand valt dat verder op. En als er al iemand de wenkbrauwen optrekt dan gaan ze het natuurlijk niet tegen je zeggen!
Je zou denken dat het bij dit soort stiekem eten om iets kleins gaat maar het is ook mogelijk om in het bijzijn van een ander een eetbui te hebben. Mij lukt dat in ieder geval heel goed. Het zijn niet de enorme eetbuien waarbij ik een zak M&M's, een beker ijs, snoep, chocolade, vla en koekjes eet. Deze heimelijke eetbuien zijn minder groot en duren minder lang, maar vallen nog steeds in de categorie eetbui.
Ik kan prima peilen wanneer T. zijn aandacht is verslapt omdat hij zo verdiept is in zijn podcast of film dat ik rustig vele keren heen en weer kan lopen naar de keuken. Onze keuken is een open keuken en ik kan dus geen keukendeur achter me dicht doen. Toch lukt het me om dan mijn mond vol te proppen met chocolade, fudge of andere zoete dingen, terwijl het lijkt alsof ik iets anders doe. Ik rommel wat in een la, trek de koelkast open en leg wat dingen recht en kom dan weer terug naar de woonkamer.
Wanneer we 's avonds niet samen eten omdat T. trek heeft in iets anders of op een ander moment eet, dan kan ik rustig twee, of zelfs drie keer een bakje vla nemen en zelfs soms grote kommen ijs. Ik eet namelijk altijd aan de eettafel en T. eet op zulke avonden met een bord op schoot op de bank. Hij let er dan niet op wat ik zit te eten.
Op deze manier stiekem eten voelt niet goed. Geen enkele manier van stiekem eten voelt fijn, maar bij deze is het risico om betrapt te worden het grootst. En betrapt worden tijdens een eetbui is het laatste waar een stiekeme eter op zit te wachten!
Ik las je 1e, 2e en nu ook het laatste deel en ik begrijp oprecht niet waarom je zo streng bent voor jezelf?
BeantwoordenVerwijderenGroet Kniepertie
Hoi Kniepertie, was het maar zo makkelijk om alles los te laten. Ik weet beter, maar mijn eetstoornis zit me in de weg. Probeer het zo goed mogelijk uit te leggen maar vind het niet raar dat mensen het niet begrijpen.
VerwijderenEen mens heeft van die momenten dat het stiekeme eten hem overvalt. Zo werkt dat bij mij tenminste. Als ik alleen thuis ben is het mijn moment. Dan kan ik echt van alles pakken wat eetbaar is. Of ik het nu lekker vind of niet. Eigenlijk vreemd toch. De laatste tijd heb ik er minder last van. Ik zorg dat als ik alleen thuis ben iets te doen heb en dat helpt. Nu hoef ik niet echt druk bezig te zijn met iets maar een spannende film of goed boek is al voldoende. Je aandacht moet denk ik afgeleid worden van het snoepen/eten. Misschien helpt het jou ook.
BeantwoordenVerwijderenHoi Ellen, als er eenmaal een eetbui op de loer ligt dan is het heel lastig om iets anders te doen. Dat lukt dan even, soms een dag, soms twee en zelfs langer, maar ergens gaat het dan toch mis en komt de eetbui. Ik heb alles geprobeerd van wandelen tot nagels lakken tot lezen en tv kijken.
VerwijderenIk blijf het zo triest vinden dat je dan ook helemaal niet geniet van eten. Het is alleen proppen en zoveel mogelijk happen nemen in korte tijd zonder dat je er wat aan hebt of misschien zelf niet echt proeft wat je eet.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik ben me wel erg bewust geworden door alles te lezen dat ik wel van elk hapje geniet en niet zomaar klakkeloos van alles in mijn mond stop.
Hoi Lot, het is niet zo dat ik niet geniet van eten, op dagen dat ik gewoon eet doe ik dat wel. Ik kan juist enorm genieten van eten omdat ik mezelf zo weinig gun. Maar bij een eetbui geniet ik inderdaad niet. Dan is zeker heel jammer.
VerwijderenJammer zo'n bui. Het lijkt me dat je weinig van elk stukje/bakje voedsel geniet
BeantwoordenVerwijderenHoi Izerina, klopt, zie reactie aan Lot hierboven. Gelukkig kan ik ook genieten van lekker eten. Gisteravond heb ik heerlijke bami gemaakt en toe nam ik ijs met advocaat en slagroom. Daar genoot ik oprecht van en het was geen 'trigger' voor een eetbui, wat het soms kan zijn. Win-win dus zoals ze tegenwoordig zeggen!
VerwijderenVerwijderen
Stel je zou al die heimelijke happen wel in openheid nemen, waar je man bij is. Is het dan zijn commentaar waar je bang voor bent? Of misschien je eigen interne strenge commentaar; dat je teveel snaait en dat dit niet mag (van jezelf)? Lastig, want als dikke vrouw weet ik heel goed dat mensen maar al te graag commentaar leveren als ik in het openbaar iets eet wat niet 'goed' is. Maar jij bent juist het tegenovergestelde van dik, zelfs wat ondergewicht.
BeantwoordenVerwijderenGoed= geen brocolli of zoiets. Dus mijzelf aangeleerd dat zeer matig te doen; in het openbaar iets 'slechts' eten. Maar doe het wel, want waarom zou ik niet mogen genieten van smakelijke zaken, net als bijvoorbeeld mijn collega's (die de hele dag door snoepen en in de kantine kroketten en dat soort dingen halen; ik nooit). En diezelfde collega's opeens op een crash dieet gaan inclusief rare dieetpillen. Dan schiet er wel door mijn hoofd hoe ze over mij oordelen met mijn dikke kont. En tegelijkertijd kan ik er ook schijt aan hebben. Want anders leef ik niet volop. En voluit.
Hoi Nietzomaarzooo, ik begrijp heel goed waarom je het vraagt. Nee, T. zal nooit oordelen, hooguit een vraag stellen. Mijn eigen innerlijke criticus is zo streng. Ik heb de vervelende ervaringen die jij hebt niet, inderdaad omdat ik dun ben. Ik kan me trouwens enorm irriteren aan collega's (en dat zijn er altijd wel een paar) die ineens gaan lijnen en dan praten over kilo's die er af moeten. Twee weken later (of soms dezelfde dag als er taart is) zijn ze alweer aan het snoepen en vergeten ze voor het gemak het dieet. Ze oordelen niet over anderen want daarvoor zijn ze teveel met zichzelf bezig. Of jaloers omdat jij, met je dikke kont (jouw woorden!) geniet van af en toe wat lekkers en verder niet bezig bent met afvallen (voor zover ik weet en zij weten misschien ook niet meer dan dat). Leef! Voluit! Goed zo! Zou willen dat ik dat zo kon! xx
VerwijderenNa het lezen van de reacties en die van jou erop heb ik een vraag. Wat is het belangrijkste dat je in de weg staat.
BeantwoordenVerwijderenJe interne criticus om alles perfect te willen doen of de angst om dikker te worden.
Wel fijn te lezen dat je op tijden wel geniet van wat je eet, al kan ik me dat van de combinatie bami en dan ijs met slagroom niet voorstellen 🤣
Ik denk dat het om het even is, zowel mijn angst voor het dik worden als de criticus die vindt dat het allemaal wat minder kan en nergens voor nodig is om veel te eten of te snoepen. Haha, 😂 ik kan ijs eten ongeacht wat ik daarvoor nog heb gegeten!
VerwijderenHeb je ook wel eens hartige eetbuien? Een zak chips of zo? Ik lees bij jou eigenlijk altijd snoep en vla en ijs en andere zoetigheid. Dat zijn dus de dingen die ik (wel rare eetgewoontes maar geen stoornis) vermijd. En eigenlijk ben ik geen zoetekauw. Maar een zak chips lonkt wel, ook al geef ik er zelden aan toe. Ik vroeg het me af, ik probeer het te begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, nee het is altijd zoet. Ik vind chips niet eens lekker. Ik ben geen fan van hartige snacks, kan prima zonder, maar ik kan niet zonder zoet. Ik eet liever een toetje dan een voorafje, neem liever een ijsje en geen kroket. Een echte zoetekauw dus!
VerwijderenIk kan me er niets bij voorstellen, maar dat het je leven behoorlijk beheerst lijkt me duidelijk. Ik gun het je zo anders.
BeantwoordenVerwijderenDat begrijp ik Mrs. T. Dank je wel!
VerwijderenZo daar ben je weer. Ik kijk altijd uit naar je schrijfsels. Niet alleen omdat ze vlot lezen, maar ook omdat ze (deels) herkenbaar zijn en je bij mijn weten de enige bent die erover schrijft. Moedig hoor, en ik wens je alle succes ermee. Voor mezelf ben ik er al wel uit dat eten een levenslange trigger zal blijven, ongeacht het aantal kilo's op de weegschaal en ongeacht de manier waarop ik eet. Ook al blijven eetbuien op een bepaald moment achterwege, het psychologische gedeelte en de drang zullen er immer zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoi Sarah, leuk om te lezen dat je naar mijn verhalen uitkijkt! Ik ken ook geen anderen die open en eerlijk over hun eetstoornis of eetproblemen schrijven, de meeste blogs zijn zogenaamde 'herstelverhalen' en die ken ik inmiddels wel. Meestal zijn dat ook nog eens (vooral) meiden die een stuk jonger zijn dan ik. Ik vind het fijn om te horen en te lezen dat ik niet de enige ben in mijn leeftijdsgroep. Je hebt gelijk hoor, het blijft levenslang bij ons, daar ben ik ook van overtuigd. Het is hoe we ermee omgaan en zorgen dat het ons dagelijkse leven niet teveel beheerst.
VerwijderenWat zit zo'n eetstoornis toch ingewikkeld in elkaar. Vandaar dat het ook zo lastig is om er vanaf te komen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicky, klopt, het is behoorlijk hardnekkig!
Verwijderen