lijstje van februari

Nog een week en dan is het 1 maart. Ik zal hier maar meteen bekennen dat ik in februari jammerlijk gefaald heb om de maand ongeschonden, dat wil zeggen zonder eetbuien, door te komen.

Doordat er van alles speelde waar ik mijn tijd, aandacht en energie aan heb gegeven was er volop ruimte voor de eetstoornis om toe te slaan. Gelukkig bleef de schade beperkt. Er waren zeker momenten waarop ik mezelf liet gaan en teveel fudge naar binnen propte, een extra portie ijs at, gemberkoek met pindakaas en chocoladehagelslag opschrokte en de dropvoorraad van T. plunderde.

Maar die momenten waren minder talrijk dan anders en de eetbuien duurden ook niet heel lang waardoor ik me de volgende dag niet genoodzaakt voelde om de teugels van mijn eetregels weer heel strak aan te trekken. 

Ook durfde ik na een eetbui op de weegschaal te gaan staan. In het verleden wilde ik nooit weten wat mijn gewicht was na eetbui, moesten er minstens 3 of 4 dagen 'goed' eten op een eetbui volgen alvorens ik het aankon de weegschaal onder ogen te komen.

Mijn gewicht noteer ik in een app op mijn smartphone én in een Excelbestand op mijn computer. Ja, twee lijstjes, heerlijk! Zo weet ik dat ik in de afgelopen jaren altijd rond hetzelfde gewicht zit. Daar komen wel eens een of twee kilo's bij en ook gaan er kilo's af, maar gemiddeld is mijn gewicht dus iedere maand hetzelfde. En ook is mijn jaargemiddelde al jaren gelijk. Die wetenschap heeft er voor gezorgd dat ik minder bang ben voor de weegschaal na een eetbui.

Met mijn februarilijstje ben ik al na vijf dagen gestopt. Deze blog als stok achter de deur werkte niet. Ik heb een lijstje klaargezet voor maart, zodat ik volgende week woensdag, de eerste dag van maart, opnieuw kan beginnen met bijhouden of ik iedere dag wel eet volgens mijn eetregels en beweeg volgens mijn beweegregels. Een schone lei, een nieuw begin, nietwaar? 

Wie neem ik hier nou in de maling??!!

Ik weet nu al dat het weer niet zal lukken. Ik weet ondertussen ook dat het fijner voelt om geen lijstje bij te houden en af en toe een beetje de mist in te gaan, of misschien beter gezegd meer vrijheid te ervaren rondom eten. En dan kan het zijn dat ik af en toe iets teveel eet of snoep omdat ik er trek in heb. Maar dat de eetbuien minder groot zijn. Dat het dan een beetje gaat lijken op normaal eetgedrag. Omdat het dan 'mag' want ik hoef niet meer perfect te zijn. 

Mijn grootste angst is dat ik geen rem meer heb wanneer ik niet ergens noteer hoe mijn eet- en beweegdag was. Houvast aan een lijstje om ervoor te zorgen dat ik niet doorsla en dagen of weken achtereen mijn eigen eetregels negeer en zoveel in gewicht aankom dat het niet meer terug te draaien valt. Maar als ik het niet probeer zal ik er nooit achter komen of dit werkelijk zo is. Als ik het geen kans geef blijf ik eeuwig verstrikt in rare lijstjes en blijf ik het slachtoffer van mijn eigen dwangmatigheden.

Die slachtofferrol past me goed. Ik wentel me erin, dompel mezelf er met liefde in onder. Ik koester de angst om mijn eetregels los te laten. Eetregels bieden  structuur in mijn leven en rust in mijn hoofd. De vaste tijden, de vaste snacks en geplande maaltijden. Ik kan me er nu al op verheugen om te starten met een nieuwe poging alles 'goed' te doen.  

Hoe lang houd ik dit nog vol? Hoe lang wil ik dit nog doen? Een goede vraag en het antwoord wisselt. Zo heb ik dagen waarop ik heel zeker weet dat ik normaal kan eten, maar evenveel dagen waarop ik het heerlijk vind om mijn vaste routines aan te houden. En wanneer ik dan denk dat ik het kan neem ik me stellig voor om morgen te starten. Maar wanneer de volgende dag dan is aangebroken doe ik wat ik altijd doe en eet ik wat ik altijd eet.