een update

Ik schreef er al wat over in mijn weekverslag van week 25. Ik ben al weer ruim drie weken eetbuivrij en dat merk ik ook aan mijn eetgedrag. Eetbuivrij zijn geeft veel voordelen. Een daarvan is dat ik mezelf meer gun. Ik eet nog steeds heel restrictief, let goed op wat er mijn mond in gaat, maar ben iets minder streng voor mezelf.

Een paar voorbeelden:

- Wanneer ik havermoutpap maak en ik daar fruit in doe dan mocht dit nooit teveel zijn. Een schijfje appel in stukjes en 10 rozijnen. Of een paar stukjes banaan en 10 blauwe bessen. Nu pak ik een banaan en neem ik een stuk, soms wat meer en soms wat minder. Rozijnen tel ik niet, ik pak een lepel en schep ze uit de pot. Als het er meer dan 10 zijn maakt me dat niet uit. Of ik doe er druiven bij of iets anders waar ik op dat moment zin in heb. 

- Wanneer ik mijn boterham met pindakaas klaarmaak om in mijn lunchbox te doen dan smeer ik rijkelijk pindakaas. Soms heb ik zin in een crunch en als ik dan op school ben - daar staat altijd van alles in de kast, over van schoolontbijtjes met studenten - strooi ik er wat chocoladehagelslag op. Deed ik voorheen echt nooit.

- Wanneer we 's avonds zitten te eten en ik heb nog trek dan schep ik nog wat op mijn bord. En als het erg lekker is dan kan dat best wat meer zijn dan ik misschien fijn vind. Dan zit ik vol. Dat vind ik een rotgevoel en zou een eetbuitrigger kunnen zijn. Maar omdat ik geen eetbuien heb mag ik van mezelf wel iets te vol zitten. Dat gaat namelijk ook weer voorbij. Een eetbui geeft me een nog veel vervelender gevoel.

Kleine stapjes richting een wat normaler eetpatroon. Voor iemand die dit eetgestoorde gedrag niet uit eigen ervaring kent is dit niet goed of zelf helemaal niet te begrijpen. Maar voor mij zijn dit echt  verbeteringen. Ik voel met wat losser, wat vrijer met eten. Eet de dingen waar ik echt trek in heb en niet omdat ze gezond of mager zijn. Soms zijn ze dat natuurlijk wel, met name gezonde dingen eet ik veel, maar dat is geen straf. Ik vind dat lekker. Groente, fruit, weinig vlees, peulvruchten. Ik heb geen behoefte aan zogenaamd ongezond eten. Ik maak liever zelf een broodje shoarma dan dat ik dat afhaal. Ten eerste is dat altijd te veel en ik vind het te vet en te zout. Idem voor eten van de Chinees, ook dat maak ik liever zelf.  

Vind ik het moeilijk om de eetbuien af te wenden? Ja, heel moeilijk.  Er komen nog steeds veel momenten voor waarop de triggers enorm sterk aanwezig zijn. 

Ook hier wat voorbeelden:

-    Een vol gevoel na het eten. Dan denkt mijn eetstoornisbrein "ach, wat maakt het uit, je hebt tóch al veel gegeten, ga je vanaf morgen / maandag / eerste van de maand / ... gewoon weer volgens je regels eten, kan je nu nog even lekker los!"

-    Nadat ik iets lekkers heb gegeten, dat ben ik niet echt gewend en voelt als een overtreding. Iets lekkers eten, op een gewone dag, dat mag eigenlijk niet en daarmee is mijn dag dan verpest. Alleen nu kan ik 'omdenken' en realiseer ik me dat mijn dag daarmee juist niet is verpest, dat het een goede dag is omdat ik dat kan eten en mag eten. Moet ik nog wel heel veel mee oefenen want ik vind het vreselijk moeilijk.

Ten slotte zijn er,  behalve mezelf wat meer gunnen, natuurlijk nog vele andere voordelen:

-    Beter slapen. Niet meer in bed liggen met een veel te volle maag, woelen en draaien en zweetaanvallen. 

-    Een beter zelfbeeld, mezelf geen minkukel vinden omdat ik me niet heb kunnen beheersen.

-    Niet steeds weer opnieuw hoeven te beginnen met een zogenaamd gezond eetpatroon, tegen beter weten in. 

-     Iedere dag eten waar ik trek in heb of wat er op de planning staat omdat ik geen 'magere dag' hoef in te lassen.

Ik hoop dat ik dit kan vasthouden en niet terugval, dan kan ik misschien de volgende stappen zetten. Zoals minder sporten. Dat zou ook heel fijn zijn, op dit moment is dat nog niet aan de hand. Omdat ik anders eet durf ik dat nog niet los te laten. Nog té bang om aan te komen in gewicht. Ik ben er nog lang niet, maar iedere stap, hoe klein dan ook, is wel iets waar ik blij om ben.