eetbuien subjectief vs. objectief

Wie kent het niet, teveel eten omdat het zo lekker is, of omdat je gedachteloos alles opeet. Het kan een hele zak chips zijn terwijl je televisie kijkt. Of een reep chocolade omdat je het niet kan laten om steeds een stukje af te breken en in je mond te stoppen. Je kan dan van jezelf vinden dat je een eetbui had, tenslotte at je veel meer dan je normaal gesproken doet. Dit noem je een subjectieve eetbui.

Er bestaan ook objectieve eetbuien, dit zijn de eetbuien die bedoeld worden wanneer mensen met een eetstoornis het hebben over een eetbui. Dan eet je door na die zak chips of die reep chocolade en eet je in zeer korte tijd een abnormaal grote hoeveelheid voedsel. Het kan zijn dat je eet wat voorhanden is in koelkast, vriezer en voorraadkast, maar het kan ook zo zijn dat je snel naar de winkel gaat om daar het eetbuivoedsel te kopen.

Zoveel mensen zoveel soorten eetbuien. Ik heb gehoord over mensen die half ontdooide stukken taart aten en mensen die midden in de nacht loempia's gingen frituren.  Een ding hebben alle eetbuien gemeen en dat is dat het voedsel snel naar binnen wordt geschrokt  en dat er niet van wordt genoten. Daarna schaam je je voor je gedrag en neem je je voor om de volgende dag alles anders te doen en nooit meer een eetbui te hebben. Maar dat lukt niet want een paar dagen, of soms een paar weken later, gebeurt het weer.

Waarom is het zo moeilijk om met die eetbuien te stoppen? Ook dit is voor iedereen verschillend en ik kan dus alleen uit eigen ervaring hierover schrijven. 

Ik heb namelijk ook last van objectieve eetbuien. Ik heb de eetbuien voornamelijk wanneer ik alleen thuis ben, en dat is vaak op vrijdagavond wanneer T. zijn mannenavond heeft. Dan is hij bij vrienden, of in een café, of hier thuis maar dan in zijn 'mancave'. Ik kan dan ongezien en ongemerkt mezelf volproppen. Een standaard eetbui begint bij mij bij het toetje.  Ik ben dol op toetjes en als ik alleen eet neem ik vaak nog een tweede portie. Op dat moment is voor mij de dag mislukt want ik heb me dan niet aan mijn eigen eetregels gehouden. En dan denk ik "Bekijk het maar, morgen ga ik me weer aan de regels houden!'. Vervolgens ga ik dan ijs eten, dropjes, chocolade, fudge, en wat er verder aan snoep en koek in huis is. Ik eet nooit hartige dingen. Op een gegeven moment zit ik echt vol en stop ik. Meestal duurt zo'n sessie ruim een uur. 

Ik ga naar bed en neem me voor om het nooit meer te doen! De dag erna moet ik, zodra ik kan, naar de sportschool om de extra calorieën te verbranden. Tevens eet ik de dagen erna niets lekkers en zo gezond mogelijk. En zo houd ik deze cyclus in stand. Na een aantal dagen begin ik natuurlijk trek te krijgen in lekkere dingen en die mag ik dan niet van mezelf. Tot er een moment komt dat ik niet meer voldoende wilskracht heb, maar wel voldoende trek (soms ook gewoon honger) en begint het weer van voren af aan.

Heel af en toe heb ik een eetbui die een hele dag duurt. Die begint al bij het ontbijt en stopt pas als ik ga slapen. Ik eet op zo'n dag zoveel meer dan normaal, niet alleen snoep en ijs, maar extra boterhammen, plakken ontbijtkoek, eierkoeken en kwark. Als avondeten wil  ik dan vaak ook nog iets 'ongezonds' en als ik dan alleen eet haal ik een patatje met een kroket.  

Er is maar een manier om dit patroon te doorbreken en dat is stoppen met compenseren en restrictief eten. Pas wanneer mijn brein weet dat er voldoende voedsel is en mijn lichaam geen energietekort heeft zal de behoefte naar deze schranspartijen verdwijnen.

Ik weet het allemaal, heb het al zo vaak geprobeerd maar tot op heden is het niet gelukt. Soms denk ik wel eens dat ik de eetstoornis al zo lang heb dat herstellen niet meer mogelijk is.  Maar dan lees of hoor ik weer dat het wel mogelijk is om van een langdurige eetstoornis te herstellen en krijg ik weer moed om de cyclus RESTRICTIEF ETEN - EETBUI - COMPENSEREN - RESTRICTIEF ETEN - ETC te doorbreken door niet meer restrictief te eten en te stoppen met compenseren. Maar dat zijn juist de veranderingen waar ik zoveel moeite mee heb.