(geen) grenzen aangeven - deel 4

Geestelijke en lichamelijk mishandeling, huiselijk geweld. Termen die ik niet kende want ik had er nog nooit mee te maken gehad. Tot het me overkwam. De eerste klappen kreeg ik al toen we nog in Londen woonden. Ik hoopte dat onze verhuizing naar Nederland een nieuwe bladzijde in onze relatie zou zijn. Ik verwachtte ook dat ik wat steviger in mijn schoenen zou staan met mijn familie en vrienden dichtbij. Het liep toch anders.

We zijn inmiddels ruim een jaar in Nederland. We hebben mijn moeder haar 50e verjaardag gevierd, kort daarna is zij overleden. Ik zit nog op school en ex probeert nog steeds zijn geld te verdienen met de fotografie. Dit lukt niet, maar ander werk zoekt hij ook niet. Ook leert hij geen Nederlands. Iedereen in onze omgeving praat goed Engels en dan gaan gesprekken een stuk makkelijker en sneller. Ook ik praat nog steeds Engels met hem. 

Naast dat ik de kostwinner ben, zorg ik ook voor ons kleine huishouden en studeer ik. De avonden dat ik op school ben vind ik fijn, ik hoef dan niet thuis te zijn waar ik nu dagelijks hoor wat een vervelend mens ik ben. Dat ik niet zorg dat ex Nederlands leert (hij is 3x keer naar een taalcursus geweest en daarna gestopt), dat ik geen huis in Amsterdam wil zoeken (we zijn een paar keer naar iets gaan kijken maar dat was onbetaalbaar) en ook dat mijn vader en mijn broer eigenlijk maar nare mensen zijn. Daarnaast is er veel kritiek op mijn vrienden. Ik spreek steeds minder vaak met ze af en met sommigen laat ik het contact helemaal verwateren. Iedereen uit mijn verleden vormt een bedreiging voor ex. 

Zelf heeft ex veel nieuwe contacten, hij gaat regelmatig naar Amsterdam om daar zijn portfolio aan potentiele klanten, reclamebureaus en agentschappen, te laten zien. De kosten die hij dan maakt voor de trein en eten, betaal ik. Ook als hij nog wat gaat drinken met zijn contacten komt dat op mijn rekening.  Ex verdient bijna niets.

Ik probeer zo goed en zo kwaad mogelijk een normaal leven te leiden. We hebben geen auto en dat maakt het voor mij lastiger om vaak bij mijn vader langs te gaan. Ik wil het contact niet laten verwateren en gelukkig gebeurt dat ook niet. Met mijn broer loopt het contact al wel wat stroef.

Ik kan een paar keer op reis via mijn werk. Bij het bedrijf waar ik werk krijgen de secretaresses af en toe van het inpandige reisbureau een reisje aangeboden om hotels en conferentiezalen in het buiteland te bezoeken, in de hoop dat we daar onze boekingen doen. Ik verzin smoesjes zodat ik niet mee hoef te gaan. Er wordt nooit doorgevraagd.

In de periode na het overlijden van mijn moeder krijg ik vaker klappen en word ik ook geschopt. Ik heb regelmatig blauwe plekken maar ik zorg ervoor dat deze nooit voor de buitenwereld zichtbaar zijn. Ik draag een sjaaltje of lange mouwen, zelfs bij warm zomerweer. Rokken draag ik niet want door het schoppen zijn mijn scheenbenen permanent blauw. Soms heb ik nare wonden, opgelopen wanneer er iets naar me gegooid is of wanneer ex een sigaret op mijn been uitdrukt, die zo door de stof van mijn broek brandt. Met een dikke lip meld ik me natuurlijk ziek op mijn werk. Ook kom ik af en toe te laat op mijn werk, omdat ex in een gefrustreerde bui 's ochtends wel eens zijn koffie over mij heen giet, en ik me dan moet wassen, opmaken en omkleden.

Ik weet nooit precies wat de aanleiding is. Ik zie het vaak niet eens aankomen. Ex kan omdraaien als een blad aan een boom. Wanneer we in gezelschap van anderen zijn is hij ontzettend leuk, is hij de gangmaker en charmant. Maar zijn we daarna samen dan verandert zijn stemming en is hij boos en wordt hij gemeen. Het kan de manier zijn waarop ik kijk, of omdat ex denkt dat ik ergens over lieg. Hij is vreselijk jaloers en wantrouwt iedereen in mijn omgeving. 

Soms belt hij me op mijn werk en als ik dan niet meteen opneem omdat ik niet aan mijn bureau zit dan scheldt hij me later verrot en beschuldigt me van vreemdgaan op kantoor. Hij is enorm gefrustreerd en ik ben inmiddels - zo zie ik het nu - depressief. Ik doe de dingen op de automatische piloot. Ik sta in de overlevingsstand en heb nergens meer plezier in. 

Er is een enorm acteertalent aan mij verloren gegaan want ik heb bij niemand enige argwaan gewekt.  Wel waren er in het portiek waar we woonden mensen die zich zorgen maakten. Ze hebben een keer de politie gebeld toen ze mij hoorde huilen en ex hoorde schreeuwen. Maar toen de politie aan de deur kwam en ik zei dat er niets aan de hand was gingen ze gewoon weer weg. Misschien dat ze tegenwoordig wel iets doen, doorvragen of een dossier starten, maar toen volgens mij niet.

Nu ik zo actief met mijn verleden bezig ben komen er veel herinneringen bovendrijven. Misschien is het niet nodig om aan te geven hoe ellendig ik het had en is het al wel duidelijk, maar hier toch een paar voorbeelden.

Ex heeft een fotografie-opdracht waarvoor hij 5 dagen naar Alaska is. Ik ben blij voor hem en gun hem een mooie reis en natuurlijk mooie foto's. Dat zou vast meer werk opleveren. Zelf heb ik geen plannen. Ik moet werken en naar school. Vakantie heb ik bijna niet, mijn vakantiedagen neem ik op om stage te kunnen lopen. 

Alaska heeft een andere tijdzone dan Nederland en ex houdt hier geen rekening mee. Hij belt mij midden in de nacht op. Tijdens een van deze telefoontjes meent hij op de achtergrond iets te horen. Dit veroorzaakt enorme woede bij hem en wat ik ook zeg, niets helpt, ex weet zeker dat er een andere man bij me is. Ik word er zo bang van dat ik spontaan ga overgeven als hij heeft opgehangen. 

Ik heb een grote opdracht voor school en mag van mijn werk een laptop meenemen. Dit waren destijds niet de lichtgewicht exemplaren die we nu hebben, dit was een dik en zwaar apparaat. Wanneer ik mijn opdracht af heb zet ik aan het eind van het weekend de laptop in de gang om mee terug te nemen naar mijn werk. Op maandagochtend ontstaat er een scene, waarvan ik de aanleiding niet meer weet, maar wat ik nog wel weet is dat ex de laptop uit de tas haalt en door de gang schopt. Het scherm is kapot, de laptop werkt niet meer. In tranen fiets ik naar kantoor en daar zeg ik dat ik ben aangereden en dat de laptop daardoor is beschadigd. Er worden verder geen vragen gesteld.

Ik kan een boek vullen met herinneringen aan deze tien jaar. We hebben gelukkig ook hele leuke dingen gedaan en plezier gehad samen, vooral in de beginjaren. Later in de relatie had ik nergens meer lol in. Vaak riep ex dat hij me zo stom vond en dat hij, wanneer de gelegenheid zich voordeed, bij me weg zou gaan. Dan hoopte ik dat hij dat ook zou doen. Maar natuurlijk deed hij dat niet. Door mij had hij een dak boven zijn hoofd, kon hij zonder te werken geld uitgeven, had hij een schoonvader die ook bijsprong wanneer nodig en hoefde hij zich nergens zorgen over te maken.

En zelf weggaan? Ex eruit zetten? En wat moest ex doen zonder mij?

Lees hier deel 1, deel 2 en deel 3 

Volgende week zaterdag staat deel 5 online.