Nadat ik verslag deed van mijn eetgedrag tijdens onze vakantieweek in de Elzas is het natuurlijk logisch dat ik er een vervolg aan geef en vertel hoe mijn weegmoment uitpakte.
Toen we zondagmiddag thuis kwamen en zijn gaan uitpakken heb ik, tijdens dit uitpakken en opruimen, nog een grote eetbui gehad. Ik kon mezelf werkelijk niet bedwingen en dat kwam deels omdat ik enorm veel honger had. We hadden natuurlijk onderweg wel wat gegeten, maar niet heel veel omdat we ook weer graag snel wilden doorrijden naar huis. Daarnaast had ik rommelig gegeten, net als de zaterdag voor vertrek. De pizza was al een trigger en na de pizza heb ik nog chocolade gegeten en een toetje. Dat was een zetje richting eetbui.
De eetbui op zondagmiddag begon met brood met pindakaas, daar had ik trek in, en er was nog brood over van de lunch. Vervolgens heb ik noten gegeten, een grote portie vla met muesli genomen en daarna nog heel veel gesnoept. Echt heel veel. Omdat ik geen zin had in koken en T. ook niet - die had gereden en was bekaf - hebben we een patatje en een kroket gehaald. Daarna heb ik ook nog heel veel ijs gegeten.
Ja, ik had honger, en ja ik mag eten wat ik wil. Ik had het alleen liever niet op deze manier gedaan. En ja, het was een echte eetbui volgens de definitie uit het DSM handboek:
- Eetbuien
In een aaneengesloten tijdsperiode (van enkele minuten tot meerdere uren) worden, meestal in het geheim, grote hoeveelheden voedsel verorberd. Meestal betreft het zeer calorierijk voedsel, variërend van 1.00 tot soms meer dan 10.000 calorieën. Typerend is het idee van verlies van controle over het eten, de patiënten hebben het idee niet meer stoppen met eten. Het voedsel is dikwijls calorierijk, wordt vaak zonder proeven doorgeslikt en betreft meestal voedsel dat de patiënten zich buiten de eetbuien om niet toestaan. Verschillende situaties, stemmingen, gevoelens en gedachten kunnen een eetbui uitlokken. Na afloop van een eetbui voelt men zich opgezwollen, onbehagelijk, vol zelfverwijten en schuldgevoelens. De eetbui wordt beëindigd omdat men zich moe, uitgeput en naar voelt.
Op maandagochtend durfde/wilde ik me niet wegen. Na een eetbui klopt het gewicht op de weegschaal niet. Dat klinkt een beetje raar, want de weegschaal is de weegschaal, die ziet niet dat ik een eetbui heb gehad. Toch liet ik de weegschaal voor wat ie was. Bovendien, een dag later zou het een augustus zijn en dat is in mijn hoofd een mooi startmoment, de eerste van de maand, na een vakantie. Ik heb er al eerder iets over geschreven, dat lees je hier.
Dus op dinsdagochtend heb ik mijzelf gewogen. De weegschaal gaf acht ons (nog geen kilo!) meer aan dan voor vertrek. Die acht ons zorgt ervoor dat ik weer een gezonde BMI waarde heb.
De conclusie is dus dat ik gewoon kan eten wat ik wil, daarbij niet als een malle hoeft te sporten, óók niet na een gebakje of een grote lunch, en dat mijn gewicht dan niet na een week is toegenomen. Dit is geen nieuws en dit wist ik natuurlijk al lang. En bovendien, wat aankomen in gewicht kan geen kwaad dus als het wel zo zou zijn dan zou dat nog geen ramp moeten zijn. Maar dat is het voor mijn eetgestoorde brein natuurlijk wel.
Waarom heb ik niet meer vertrouwen in mijn lichaam en mijn gezonde brein? Waarom denk ik zo negatief en totaal irrationeel over mijn gewicht? Is dat af te leren? Na een week?
Ik heb deze vakantie een aantal afspraken om te gaan lunchen en bij een collega op theevisite te gaan. De lunches ga ik van genieten, ik ga eten waar ik trek in heb! En voor de theevisite ga ik een bananencake bakken, mijn collega heeft twee jonge kinderen en die lusten dat vast en zeker ook wel. Ik bak er dan meteen eentje voor onszelf, want ik ben er ook dol op.
Ik blijf het proberen, die eetgewoonten los te laten, en ik blijf erover bloggen!
Update: bovenstaande schreef ik op woensdag jl. Gisteren heb ik geluncht met een vriend waar ik al op de middelbare school bevriend mee was en ik dus al meer dan 40 jaar ken. We spreken een of twee keer per jaar af. Deze keer in mijn woonplaats. We hebben heel lekker gegeten en 's avonds thuis ook weer lekker gegeten en GEEN eetbui gehad. Mijn gewicht is inmiddels weer terug naar waar het was voor we op vakantie gingen, dus meer eten is het devies! Vandaag heb ik een grote schaal ijs met slagroom en advocaat op, en weer GEEN eetbui.
Wat lijkt me dat moeilijk. Wel of geen eetbui,het blijft in je hoofd rondspoken. Ik hoop voor je,dat er een tijd komt van gewoon eten,zonder gedachten er bij
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Izerina! Ik ga vandaag lekker mijn bananencake eten, meer eten = minder eetbuien, althans, zo zou het moeten zijn, dus dat ga ik nu maar gewoon doen!
VerwijderenAch jeetje. Goed dat je nu weet dat je kunt eten wat je wil en niet aankomt. Maar ja. Ik ben er trouwens achter gekomen (hoewel ik het eigenlijk wel wist diep van binnen) dat ik ook een soort eetstoornis heb. Al jarenlang kh-arm. En dat blijkt niet zo gezond te zijn, maar ik merk hoe moeilijk het is om zo'n jarenlange gewoonte te veranderen. Maar ik ga het toch doen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Judy, ik weet niet of dit onder een eetstoornis valt, maar als je er last van hebt én wil veranderen dan moet je dat natuurlijk proberen. Nieuwe uitdaging na je 365 dagen iedere dag een foto? 😉
VerwijderenHet ging richting eetstoornis, dat sowieso. En ik heb denk ik ernstige tekorten daardoor. Ga het de komende tijd uitzoeken.
VerwijderenDat kan zeker geen kwaad Judy! Mocht je die tekorten hebben is het misschien raadzaam om bij eens een afspraak met een diëtist (m/v) te maken.
VerwijderenMag ik ook op Judy reageren over koolhydraatarm? Waarom denk je dat je daardoor een eetstoornis hebt gekregen?
VerwijderenIk eet ook al jaren kha/b en voel me er prima bij en enige vitamine of mineralen tekort heb ik nog nooit iets van gemerkt
Hoi Lot, ja tuurlijk mag je dat. Ik weet alleen niet of Judy het leest. Anders kan je het misschien via haar eigen blog (judybubbels.blogspot) vragen.
VerwijderenIk heb geen eetbuien, behalve dat ik af en toe erg snak naar koolhydraten. Maar langdurig kh arm kan kaliumtekort veroorzaken met hartritmestoornissen als gevolg. Ik vond dat op internet, en dat is voor mij de aanzet om met kh arm te stoppen. Maar doordat ik niet tegen lactose en gluten kan blijft het ingewikkeld, wat ik dan wel kan eten. Ik werd steeds voorzichtiger met wat ik wel of niet kon eten. En ik denk dat dat op het randje van eetstoornis zat.
VerwijderenIk heb al 40 jaar eureka momenten en pas sinds afgelopen winter weet ik een beetje waar mijn soms erg lastige (vooral voor mijzelf) gedachten en gedragingen vandaan komen en kan ik ze sturen. De ene dag wat beter dan de andere dag.
BeantwoordenVerwijderenWeten en weten is twee.
Geniet van je vakantie <3
Hoi Rianne, weten en weten is twee: mooi vind ik dat! Sturen lukt mij soms ook en soms niet. De lastige gedragingen zijn in mijn geval ook voor mij het meest lastig. Hoe minder ik mezelf om de oren sla hoe beter, de lat hoeft bij mij niet zo hoog te liggen als ik hem leg. Dat moet ik mezelf gewoon telkens voorhouden, dan gaat het soms wat makkelijker allemaal.
VerwijderenIk vind het heel erg dapper dat je erover blijft schrijven en natuurlijk weet je 'gewone' ik dat een paar kilo aankomen geen probleem is en misschien zelfs beter maar ja vertel dat maar aan je andere brein. Dat gaat niet 1,2,3 en misschien wel nooit maar je hebt de intentie om te gaan genieten. Dat heb je in april/mei gedaan toen jullie in Maastricht waren, in jullie recente vakantie en de plannen om van de lunches te gaan genieten zijn er ook. Misschien wordt het ooit beter, misschien nooit. Leuk dat bananenbrood/cake er toevallig gisteren eentje gebakken nadat ik regelmatig een plak kocht bij Stach, er lekker maar ineens was de prijs verhoogd van 2,25 naar 3,25 en dat vond ik 'genoeg' lees te duur. Zelf gebrobeerd met pecannoten en eigenlijk vond ik 'm nog lekkerder. De Angel's Delight gisteravond gemaakt gaat straks mee naar Amsterdam, stiekem al een hapje geproefd en dat viel niet tegen. Ook benieuwd hoe jij je bananencake bakt. Fijne zondag!
BeantwoordenVerwijderenHoi Ilona, ik ga er maar vanuit dat het nooit overgaat en dat maakt het een stuk minder lastig dan er tegen te blijven vechten. De bananencake heb ik vanmorgen gegeten, bij de koffie én als extraatje naast de boterham met pindakaas die ik ook altijd eet. Recept is simpel, 100 gr boter, 100 gr lichtbruine basterdsuiker romig kloppen, 2 eieren een voor een erbij en goed blijven mixen tot het mooi gemengd is. 2 Rijpe bananen grof prakken en er doorheen scheppen. Dan 250 gram gram zelfrijzend bakmeel (met eventueel twee theelepels kaneel, mespunt kruidnagel en theelepel nootmuskaat) er boven zeven en er doorheen mengen. Ingevet bakblik in een voorverwarmde oven op 180 (160 hete lucht) voor ongeveer 45 minuten. Satéprikker moet er droog uitkomen, anders nog even laten staan. Een dag later pas echt lekker! En ja, sultana's, walnoten, dadels.... je kan er nog van alles doorheen doen. Veel plezier in Amsterdam en eet ze vanavond, hopelijk vind Ed's moeder het toetje ook lekker... zo niet... des te meer voor jou en Ed!😉
VerwijderenHeb je de twee waarom vragen al kunnen beantwoorden? Of weet je de antwoorden al heel lang.
BeantwoordenVerwijderenHet is ook zo jammer dat als je weet dat je te weinig hebt gegeten geen gewone eventuele extra maaltijd kan gaan eten maar naar de ongezonder varianten zoekt en neemt en door het zoet ook de eetbui nog rekt.
Goedemorgen Lot, ik weet het natuurlijk wel net als ik weet dat meer eten de eetbuien buiten de deur houdt. Dat maakt nog niet dat ik het ook doe (kan/wil doen). Ik ben er zo aan gewend en zo bang om het anders te doen. Bang omdat ik de gevolgen niet aandurf.
VerwijderenHopelijk lukt het om meer te gaan genieten van het eten. Wel fijn dat je na zo'n vakantie merkt dat je lichaam er dan toch beter met het eten omgaat dan je eigenlijk verwacht. Nu nog dat vertrouwen terug vinden.
BeantwoordenVerwijderenHoi Aukje, in jouw laatste zin zit het antwoord, dat is wat er moet gebeuren en dat is wat ik zo moeilijk/eng vind!
VerwijderenHai,
BeantwoordenVerwijderenEen tijdje terug las ik het boekje "In de keuken" van Bowi van Onna, ( https://www.bol.com/nl/nl/f/in-de-keuken/9300000048091182/) waarbij het mij op viel dat er zoveel meer aspecten aan eten zitten dan louter voeding. Was voor mij een eye-opener (hoe zeg je dat in het Nederlands?) en ook hartverwarmend en verklaarde soms de problemen die mensen met eten hebben. Met nadruk toch ook op het genieten.
Dag, Marijke.
Ps. Sportschoolrantsoen zou je ook veel helpen.
Hoi Marijke, ik heb het boekje opgezocht, lijkt me een leuk en interessant boekje. Dank je wel voor de tip. Ik kijk of ik het bij de bieb kan bestellen. Eye-opener, ik denk dat dit zo'n woord is waar een vertaling niet zo mooi zegt wat het is, lekker zo laten dus! Dat sportschoolrantsoen zou ook niet verkeerd zijn, ik weet het heel goed, maar doen ho maar!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je daarna geen eetbui mee hebt gehad. Ik kan me ergens ook voorstellen dat een vakantie ontregelend werkt, en dat je daardoor ook vatbaarder wordt voor een eetbui.
BeantwoordenVerwijderenHoi Nicole, hoe leuk ik het ook vind om anders dan anders te doen, moeilijk vind ik het ook en dat merk ik dan na verloop van tijd door zo'n eetbui. Ik eet anders op vakantie en probeer niet te veel te denken aan mijn gewicht. Na een aantal dagen word ik dan toch wat onrustig, mis ik het sporten en mijn vaste eetmomenten. Ik heb er inmiddels wat meer vrede mee dat het zo gaat, dat scheelt ook weer stress!
VerwijderenFijn dat je op de moeilijke momenten na je vakantie geen eetbuien hebt gehad!
BeantwoordenVerwijderenHoi Zo Simpel Is Dan Geluk, ze zijn er nog steeds maar ik heb betere en mindere momenten, het gaat soms een hele tijd goed maar dan toch ook weer mis. Ik heb er meer vrede mee, misschien dat dat ook helpt om ze wat meer op afstand te houden. Zo'n eetstoornis is niet goed te begrijpen en nog veel lastiger om uit te leggen!
VerwijderenInderdaad gek hoe je vreemde gedachten je gedrag kunnen beheersen. Maar het is heel lastig om dat te stoppen, denk ik. Maar iedere goede dag is er weer eentje.
BeantwoordenVerwijderenHi Nicky, het blijft een raar iets zo'n psychische aandoening. Alsof ik geen zeggenschap heb over wat ik doe, terwijl ik WEET dat dat onzin is en ik alles wat ik doe kan stoppen.
Verwijderen