Je kent het wel, je moet iets doen waar je tegenop ziet en wanneer je het dan gedaan hebt voel je je extra goed. Dat komt omdat er dan dopamine in je hersenen wordt geproduceerd. Dopamine, een neurotransmitter, wordt ook wel het gelukshormoon genoemd. Je voelt je goed door de dopamine, dat is je beloning voor het afronden van het vervelende klusje.
Deze beloning zorgt er voor dat je dit soort dingen een volgende keer ook weer doet, je weet immers dat je je dan weer goed voelt. Scrollen op Instagram, 5K hardlopen, het voelt goed omdat je wordt beloond door de aanmaak van dopamine. Dat kan zo fijn voelen dat je eraan verslaafd raakt en zit je voor je het weet steeds vaker en langer op je telefoon of moet je steeds langere stukken hardlopen. Dopamine is ook verantwoordelijk voor het verlangen naar seks, drugs én voedsel. En in deze blog gaat het om dat laatste.
Er zijn van die dagen dat je doet wat je gepland had. Je badkamer grondig schoonmaken en de kastjes en laatjes opruimen. Een moeilijk verslag schrijven voor je studie. Op je werk een presentatie houden voor een grote groep externen, een opdracht binnenslepen door beter te zijn dan je concurrent. Allemaal dingen die met dopamine worden beloond. Het verlangen naar eten, buiten de gewone maaltijden, verdwijnt dan naar de achtergrond.
Dan zijn er dagen dat je niet veel bijzonders doet. Misschien dat vervelende klusje zelfs wel uitstelt. Of die opdracht niet binnensleept. In bed blijft liggen terwijl je je had voorgenomen om 's ochtends naar de sportschool te gaan. Er wordt geen dopamine aangemaakt, er is geen beloning, het gelukshormoon heeft vrijaf. En dan voel je je 'mwah'. Nu is daar niets mee mis, je hoeft niet iedere dag over te stromen van geluk. Een mindere dag kom je ook wel door.
Toch zijn dát de dagen waarop het verlangen naar eten grote vormen kan aannemen. Je brein is immers op zoek naar een goed gevoel. Je wil die beloning, je wil je even lekker voelen. En jouw brein weet dat een rauwe wortel geen aanleiding is om dopamine aan te maken. Maar vet, calorierijk zoet of zout voedsel, vaak junkfood, is dat wel. De beloning is instant. Je hoeft er waarschijnlijk alleen maar voor naar de keuken te lopen en daar iets te pakken en het in je mond te stoppen. Boem! Dopamine!
Ja, junkfood eten kan ook, net als scrollen op je telefoon, verslavend werken door de dopamine die jou beloont voor dit gedrag.
Dopamine kan dus zowel positief als negatief werken. Wanneer je stopt met slechte gewoonten dan stopt op den duur de dopamineboost ook. Daarnaast is het belangrijk om goede gewoonten te ontwikkelen die door de aanmaak van dopamine je een goed gevoel geven.
Dus de volgende keer dat je iets uitstelt waar je geen zin in hebt en je houdt er een slecht gevoel aan over dan weet je nu dat dit de schuld is van dopamine.
Nou, dan ben ik in een vorig leven een konijn geweest. Vind rauwe wortel knagen heerlijk, heb het dopaminegehalte tijdens dat knagen nooit gemeten maar het moet hoog zijn :-) Vooral grote winterwortels. Tandarts en mondhygiënist hebben me er al eens op gewezen dat in schijfjes snijden en eten beter is voor de spalk in mijn onderkaak (iedereen die een beugelbehandeling heeft gehad weet waar ik op doel) maar ik blijf kennelijk een konijn. Had die voorliefde voor rauwe winterwortel al als peuter.
BeantwoordenVerwijderenEn soms, als je je weer eens beseft dat dat stuk chocolade alleen maar een kleine geluksboest geeft maar dat het niet eten van dat stuk chocolade later (uitgestelde beloning) een beter gevoel oplevert...
BeantwoordenVerwijderenEet ik de chocolade toch. Want ja, dopamine.
Helemaal eens, chocolade is immers een eerste levensbehoefte.
VerwijderenIk zou zeggen ga lekker vreten. Goed voor je dopamine.
BeantwoordenVerwijderenDeed ik al, dat weet je toch, zielepoot!
VerwijderenEen leuk onderwerp!
BeantwoordenVerwijderenOp de een of andere manier produceer ik niet merkbaar dopamine als ik mij (zwaar) inspan. Ik kan lopen, fietsen of zwemmen zo hard en zo ver ik wil, maar ik merk niets van een dopamineboost.
Mijn oudste dochter heeft dat ook en ik heb heel lang gedacht dat dit normaal is, totdat dochter zich tijdens een zwaar depressieve periode op advies van de psychiater een slag in de rondte sportte en er helemaal niets gebeurde. Hardlopen, uren zwemmen, zumba, ze ging zich er niet blijer van voelen. De beloofde dopamine bleef uit. Het hielp helemaal niets. Toen kwam ik er dus achter dat wij daarin afwijken van de meeste mensen.
Overigens hebben mijn dochter en ik wel regelmatig last van eetbuien, die doen wel wat met stemming en geluksgevoel.
Een beetje jammer, want intensief bewegen en daar een beloning voor krijgen in de vorm van dopamine is gezonder dan een eetbui en je daar wat fijner of minder gespannen door voelen. Niettemin blijven we allebei sporten en bewegen omdat we weten dat het zo goed is voor ons lijf, ook al moet de motivatie soms uit onze tenen komen.
Misschien werkt het niet voor iedereen zo, dat weet ik natuurlijk niet. Zo'n eetbui geeft kortstondig een geluksgevoel, maar daarna slaat de stemming om. Bij mij dan. Goed dat jullie toch het sporten blijven doen, is inderdaad goed voor een mens.
VerwijderenIk herinner me dat in een blad van de Vrije Universiteit er eens een onderzoek werd gepubliceerd over dat niet iedereen die depressief is baat heeft bij running therapie. En dat het dus voor de depressie idd niets uitmaakt. Patiënten wachtten op verbetering maar die bleef dus uit. Die publicatie is al lang geleden maar het moet nog wel te vinden zijn.
VerwijderenMaar er waren dus ook mensen waar het wel bij hielp?
VerwijderenIk heb dat ook Aaf. Ik wordt er helemaal niks blijer of opgewekter van. Bovendien voel ik me eigenlijk altijd brak na het sporten, beetje zoals bij een verkoudheid. Wandelen of in de tuin bezig zijn helpt wél. Ik sport helemaal niet meer. Verder leef ik gezond en ik probeer wel veel minder intensief te bewegen. Knap dat jij de wilskracht om te sporten steeds blijft opbrengen.
VerwijderenIk vind het verstandig wanneer je doet waar je je goed bij voelt. Ik ken meer mensen die niet naar de sportschool gaan dan mensen die wel gaan, of wel sporten. Maar zij bewegen wel en genieten daar ook nog van. Fietsen, wandelen, tuinieren. Prima toch?
VerwijderenInteressant!
BeantwoordenVerwijderenJa, vind ik zelf ook, ik lees ook graag onderzoeken naar gedrag en het waarom.
VerwijderenJazeker Niekje, dit onderzoek was niet om aan te tonen dat bewegen niet zou helpen bij depressie.Maar ter nuancering dat bewegen het ei van Columbus zou zijn voor iedereen.In die tijd overheerste dat laatste idee namelijk. Huisartsen, sportscholen, psychologen, bewegingstherapeuten holden in die tijd massaal achter dat idee aan.
BeantwoordenVerwijderenDank je voor de toelichting Ina. 😊
VerwijderenMet interesse dit stuk gelezen, is nieuw voor me voor hoeveel dingen die dopamine werkt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb eigenlijk geen idee of ik effecten ervan merk of ooit gemarkt heb. Maar zal er eens op gaan letten
Ben benieuwd Lot, dat hoor ik tzt dan nog van je!
VerwijderenLeerzaam, ook dat dat domme scrollen het ook geeft. Ik vind het vooral irritant als ik er toe verleid word. Ik herken het als een tevreden gevoel vooral.
BeantwoordenVerwijderenAbsoluut Liesbeth, dat scrollen is voor velen een ware verslaving, daar is inmiddels zo veel onderzoek naar gedaan dat dat nu echt wel vaststaat. Ik ben er ook vatbaar voor weet ik.
Verwijderen