beweegdrang

Gek toch dat mensen met een restrictieve eetstoornis, zoals anorexia en boulimia, vaak zo'n enorme beweegdrang hebben. Je zou denken dat wanneer je lichaam ondergewicht heeft, of een lager gewicht heeft dan goed voor je is, je niet genoeg energie hebt om te sporten.

Maar dat is dus niet zo.  Hoe kan dat?

Het reptielenbrein begrijpt niet waarom je niet genoeg eet. Het denkt gewoon dat er niet genoeg voedsel is. En omdat je brein denkt dat voedsel schaars is word je er toe aangezet om te zoeken naar een plek waar voedsel beschikbaar is. Pas wanneer je die plek hebt gevonden en genoeg hebt gegeten is het brein tevreden en kan je ontspannen en achterover gaan hangen.

Dit zou kunnen verklaren waarom mensen die erg ondervoed zijn en onder hun gezonde (set point) gewicht zitten (en dan heb ik het niet over BMI), en die hun voedselinname in grote mate beperken, toch in staat zijn om te blijven bewegen en zelfs intensief te sporten.

Mensen met een eetstoornis die last hebben van dwangmatig bewegen krijgen het advies om te stoppen met bewegen en meer te eten omdat het eten van genoeg voedsel de beweegdrang kan temperen.

Als je genoeg eet begrijpt je brein dat het kan stoppen met het zoeken naar voedsel. De hersenen leren dat het veilig om niets te doen, omdat er voldoende eten is.

En wanneer je voor langere tijd genoeg hebt gegeten, merk je dat de hersenen die constante drang om je in beweging te houden beginnen uit te schakelen.

Het beste advies om de beweegdwang te stoppen is dus genoeg eten, ongeacht het feit dat je stoornis je vertelt dat als je meer eet, je nog meer zult gaan sporten om te compenseren. Want dat is wat je eetstoornisbrein natuurlijk nog steeds wil.