eetbui?

En toen was het alweer donderdag, tijd voor een nieuwe blog! Ik heb verschillende blogs gestart, maar niet voltooid omdat ik ofwel de inspiratie miste, of simpelweg de tijd niet kon vinden.

Ik was bijna zover om alleen de zin'vandaag geen blog' te posten, maar dat leek me toch te makkelijk. Hoewel ik van niemand hoef te bloggen, weet ik dat het gewaardeerd wordt als ik mijn gebruikelijke blogtijden respecteer. Dat waardeer ik ook bij anderen. Mijn donderdagblog hoeft niet lang en diepgaand of informatief te zijn. Daarom vandaag alleen een korte update over mijn dagen zonder eetbuien.

Gisteravond kon ik de 15e eetbuivrije dag op rij afvinken. Op zich is dit niet zo heel bijzonder. Ik heb wel vaker twee of drie weken geen eetbuien gehad. Zelfs wel eens 90 dagen. Maar ik kan zeker nog niet achterover gaan leunen en denken dat het zo wel goed is. Ik moet op mijn hoede blijven!

Vandaag was er op sommige momenten enorme eetbuidrang. Die begon gisteren al een klein beetje en heb ik toen weten te weerstaan. Vandaag had ik een extra boterham bij me, want ik snap inmiddels wel dat ik moet eten als ik die drang begin te voelen. 

We hebben de afgelopen dagen lekkere dingen gegeten 's avonds en ik heb er voor gezorgd dat ik genoeg at. Dat ik verzadigd was. Ook heb ik geprobeerd om af en toe iets extra's te nemen zoals een plakje ontbijtkoek, maar ook een schep rijst, een aardappel en peulvruchten.

Vandaag heb ik de verjaardagstaart waar een collega op trakteerde, appeltaart en een red velvettaart van een goede bakker uit de grote stad, afgeslagen. Ik had er niet echt trek in, maar ook omdat ik die extra boterham wilde eten. De taart zou een trigger geweest kunnen zijn weet ik uit ervaring.

Als ik nu of in de komende dagen aan de eetbuidrang toegeeft heeft dat de volgende consequenties:

• ik slaap heel slecht;
• gevolg van slecht slapen is dat ik me de dag erna belabberd voel;
• als ik vanavond een eetbui heb dan heb ik morgen een rotdag op mijn werk, en is de kans groot dat de eetbui doorgaat (ervaring!) omdat ik dan te moe ben om normaal te eten;
• als ik morgen (vrijdag) een eetbui heb dan heb ik geen zin in de lunchafspraak buiten de deur op zaterdag met vriendin T.;
• als ik morgen een eetbui heb dan mag ik van mezelf op zaterdag geen ijscoupe, en dat is nu juist waar ik altijd naar uitkijk;
• als ik op zaterdag lekker ga lunchen en dan daarna toch nog een eetbui heb dan heb ik zondag een probleem. De sportschool is dan dicht ivm Pinksteren en dan moet ik wel gaan fietsen, ook met slecht weer. (Ik moet natuurlijk niets, maar voor mijn gevoel moet een eetbui ongedaan gemaakt worden). Waarschijnlijk ga ik toch wel fietsen, maar dan zou het minder een verplichting zijn.

Genoeg redenen om geen eetbui te hebben. Kwestie van volhouden/uitzitten/negeren.

En dat is lastig hoor! Want mijn eetstoornisbrein heeft voldoende argumenten om wel toe te geven aan de eetbuidrang:

• mijn gewicht is zodanig laag dat het kan;
• morgen is het vrijdag en dat is de dag dat ik ook niet ga sporten en dus een dag waarop ik toch al de teugels iets loslaat;
• het is het begin van een lang weekend, genoeg tijd om te herstellen van de uitputtingsslag die een eetbui(dag) teweeg brengt zodat ik er dinsdag op mijn werk geen last meer van heb;
• ik ben morgenmiddag en -avond én zaterdag alleen thuis en kan dus ongestoord mijn eetbuigang gaan;
• er zijn lekkere dingen in huis;
• tenslotte is het nog maar een halve maand tot ik weer opnieuw kan starten met een lijstje.

Zou het lukken om door te zetten zodat ik morgen een fijne werkdag heb, zaterdag een gezellige lunch en 's avonds lekker ijs kan eten? Dat ik een ontspannen weekend heb waarin ik kan genieten van de vrije tijd? Spannend hoor. Vind ik zelf ook!