Na een dag vol regen gisteren begint de dag vandaag met zon. Ik sta om zeven uur op en ga naar beneden. Vroege vogels op de radio, leuke en interessante gesprekken en mooie muziek. Max naar buiten, weer naar binnen, dan weer naar buiten en ja hoor, ook weer naar binnen. Make up you mind cat!
T. is er ook vroeg uit, heeft een afspraak in Groningen voor een klus. Een vriend die muzikant is rijdt mee, heeft in Groningen een optreden. T. hoopt einde morgenmiddag weer thuis te zijn.
Ik ga sporten en daarna hang ik een was - dekbedhoezen - buiten. Dan maak ik rode kool voor het avondeten van dinsdag. Nog steeds lekker buiten dus ik pak mijn fiets voor mijn wekelijkse rondje langs de Turkse super en de Lidl. Het is druk op straat en in de winkels. Ik vermoed dat meer mensen gisteren geen zin hadden om naar buiten te gaan. En nu wel want het is heerlijk met het zonnetje.
Als ik ga lunchen verdwijnt de zon. De hoezen zijn zo goed als droog en voor het laatste beetje gooi ik ze op een rekje. Ik blijf de rest van de dag binnen.
Lees op de blog van Zuinigaan dat je na het tandenpoetsen niet moet spoelen. Dat weet ik maar toch doe ik het niet. Ik ga mezelf aanleren dit wel te doen. Flossen en ragen doe ik wel dagelijks.
Heb een heel rustige middag, ik verveel me niet, doe ik nooit. Ik lees, blog, kijk een aflevering van een serie en rommel een beetje in huis. Prima zo.
maandag 3 november
Vorige week last van de Sunday Scaries, deze werkweek start ik na een goede nachtrust. Ik sta iets eerder op dan normaal zodat ik tijd heb om Max te verzorgen, een taak die normaal door T. wordt gedaan. Na het ontbijt pak ik de fiets en ga ik naar school.
Ik begin de ochtend met een afspraak met een collega die wat vastloopt met haar planning en haar klas. Ze is iets jonger dan ik en sinds een jaar werkzaam in het onderwijs. Ze is nog erg zoekende en ervaart veel stress. Heel herkenbaar. Voor haar is het fijn om even haar verhaal te doen en met wat tips en adviezen help ik haar zoveel ik kan. We spreken af om dit tweewekelijks te doen.
Werken in het onderwijs brengt werkdruk met zich mee, zeker als je nieuw ben. Maar als je wat ouder bent vergeten mensen om je heen dat je nieuw bent en wordt er al snel gedacht dat je je wel redt. En dat is natuurlijk onzin, je hebt dan levenservaring, maar dat alleen is echt niet genoeg. Ik besluit ook om dit weer eens aan te kaarten bij de teamleider van deze collega.
Na de pauze mijn les van deze week. Het is een leuke les en ik ben verrast hoeveel de studenten weten in vergelijking met de groep die ik vorig jaar had.
Als ik thuiskom is T. er nog niet, ik pak mijn tas uit en ruim mijn spullen op, leeg de vaatwasser en kleed me om in mijn sportoutfit. Max mag ondertussen naar buiten en wanneer ik klaar roep ik hem naar binnen en ga ik sporten.
Na het sporten is T. weer thuis. We eten iets anders dan gepland omdat zowel hij als ik zin hebben in iets anders. En dat kan gelukkig, daar doen we nooit moeilijk over en is ook makkelijk wanneer je samen bent en verder met niemand rekening hoeft te houden.
Na het eten kijken we 2V12 en dan is het alweer bedtijd.
dinsdag 4 november
Vandaag maar een afspraak. Wel genoeg te doen maar geen heel druk programma. De afspraak is met een student die al een behoorlijke tijd zijn eigen programma draait. Samen met zijn mentor bespreken we of het realistisch is dat hij hier een diploma haalt. Hij werkt veel en feest ook veel. Dat is slecht te combineren met een voltijdopleiding. Toch wil hij graag blijven omdat hij voor het eerst in zijn 21-jarige leven op een opleiding zit die hij echt leuk en interessant vindt. Uitschrijven is wat mij betreft nog niet aan de orde, we maken daarom nu eerst afspraken en gaan deze de komende maanden evalueren.
Weinig spannends te melden verder.
woensdag 5 november
We maken op school wel eens grappen als het rustig is en er weinig gebeurt. Zo ook vanmorgen. Maar vaak is dat een paar uur later ineens anders. Zo ook vandaag.
Na de middagpauze krijg ik een telefoontje van de conciërge. Of ik wat camerabeelden wil bekijken. Wat ik op de beelden zie is niet fraai en zeer zeker reden tot een schorsing. De jongeman in kwestie is een student van mij. Het is een van de jongens met een enkelband. Vandaag is niet zijn schooldag en hij mag hier van ons niet zijn vandaag. Het is niet het eerste incident. Ook niet het tweede.
Ik weet wat ik vind dat er moet gebeuren. Maar zo'n beslissing mag ik niet nemen dus ik zoek de directeur op. Gelukkig heeft hij tijd. Omdat de student natuurlijk ook bij de directeur bekend is, is een beslissing snel genomen.
Allereerst alle betrokkenen appen dat hij een schoolverbod heeft, aanstaande maandag ook niet naar stage mag en dat er op heel korte termijn een gesprek op school plaatsvindt. Vervolgens ga ik alles regelen. Dit is geen gewone uitschrijving en daarom moeten er een aantal stappen doorlopen worden. Alles moet heel zorgvuldig gedaan worden, dit is belangrijk voor de school maar ook voor de student. Het dossier moet op orde zijn en de student moet ook op zijn rechten - de bezwaarprocedure - gewezen worden. Ik verwacht niet dat hij bezwaar zal maken en als hij dat wel doet dat dit, na twee eerdere schorsingen, gehonoreerd zal worden. Maar dat is niet aan mij.
Omdat er voor de school ook nog een 8 weken durende zorgplicht is, betrekken wij ook externe partijen die meekijken en meedenken over de opties die deze student heeft na verwijdering bij ons. Iemand zomaar op straat zetten mogen wij niet. Ik heb er een hard hoofd in: net 18, twee keer in de gevangenis gezeten, nu een enkelband en ook geen dagbesteding meer.
Zo is het rustig en zo ben je druk.
donderdag 6 november
Gek verhaal. De doorstroomcoach die ik een uitnodiging voor het gesprek met de student stuur reageert dat ze hier niet bij mag zijn, de student staat niet in haar (onze) gemeente ingeschreven. Ik begrijp het niet goed dus ga uitzoeken hoe het zit. Na wat heen en weer bellen en het dossier raadplegen kom ik erachter.
De jeugdgevangenis is niet in onze gemeente. Op het moment dat iemand in detentie gaat wordt het adres van de inrichting het adres van deze persoon. Wanneer iemand dan vrijkomt wordt deze persoon uitgeschreven uit de gevangenis én uit de gemeente als de persoon daar niet woont. Het is aan degene die vrijkomt, of zijn ouders bij een minderjarige persoon, om zich opnieuw in te schrijven in de gemeente waar hij woont. In het geval van mijn student is dat niet gedaan.
Ik ga de ouders ook uitnodigen en heb al een collega gevraagd te tolken. Vader en moeder spreken nauwelijks Nederlands en ook al is de student meerderjarig, hij woont nog thuis en dan vinden wij het als onderwijsinstelling belangrijk om zoveel het contact met ouders te onderhouden. In dit geval hebben de ouders niet veel invloed over hun zoon, dat blijkt uit eerdere gesprekken en situaties, maar het lijkt me wel verstandig om ze mee te nemen in de verwijderingsprocedure. Ik kan ze dan tevens uitleggen dat hun zoon nu niet op hun adres staat ingeschreven. Dit kan problemen geven.
Tweede helft van de ochtend zit ik samen met een collega van een andere school om het eerste examen dat wij moeten beoordelen te bespreken. We werken in tweetallen. We bekijken een examen zelf en vullen het bijbehorende schema in en voorzien dit van ons commentaar. Dan plannen we een moment samen en leggen we de bevindingen naast elkaar. In het geval van dit eerste examen hebben we beiden geen dingen ontdekt die niet kloppen en adviseren we de examencommissie positief. We maken meteen een nieuwe afspraak om de volgende twee examens van een eindoordeel te voorzien.
Na de lunch nog wat administratief werk, mails lezen en afhandelen en dan is het alweer tijd om mijn tas in te pakken. Jas aan, sjaal niet nodig, het is echt heerlijk buiten.
vrijdag 7 november
Wanneer ik de deur uitga is het fris maar omdat er weinig wind is voelt het toch lekker aan. Onderweg zie ik de zon opkomen en zijn er prachtige luchten te zien. Ik heb maar een vergadering vandaag en verder kan ik me bezighouden met andere dingen. Volgende week zijn er rapport- en studentvergaderingen waar ik bij aanwezig ben. Ik geef advies en maak notulen van alle zorgafspraken voor het dossier van de student en zodat iedereen weet wat er te doen staat en kunnen we de voortgang monitoren en waar nodig ingrijpen of bijsturen. Ik lees nog een aantal intakeverslagen van de nieuwe studenten om mijn geheugen weer op te frissen. Ik ken nog niet alle studenten persoonlijk, maar van veel weet ik wel wie ze zijn. De studenten die al een zorgtraject hebben ken ik allemaal.
Na zo'n dag veel zitten en lezen ben ik ook wel blij dat het tijd is om naar huis te gaan. Ik vind het niet vervelend, maar zou niet de hele dag zo bezig willen zijn. Liefst heb ik een combinatie van gesprekken, vergaderingen en eigen tijd voor administratie. Gelukkig kan ik mijn eigen agenda indelen en heb ik bijna altijd de volledige regie over mijn agenda. Een luxe, dat weet ik.
zaterdag 8 november
Ben vroeg wakker en slapen lukt niet meer goed. Blijf nog wel even liggen maar ga er uiteindelijk toch om even voor zeven uur uit. Omdat ik vandaag een heel grote pan tomatengroentesaus wil maken ga ik vast snijden en hakken. Het wordt een vegetarische saus waar ik dit weekend ook lasagne voor maandag mee maak. De rest kan in porties in de vriezer.
Terwijl ik bezig ben maak ik thee en mijn havermoutontbijt. Die laatste gaat in etappes en moet tussen het koken door ook even staan zodat het wat dikker wordt. Een tot in de finesse uitgewerkt procedé.
De pan met fijngesneden ui, wortel, bleekselderij, knoflook, courgette en prei zet ik buiten anders gaat het binnen zo sterk ruiken. Ik ontbijt en ga daarna naar de sportschool.
Na het sporten gaan de dekbedhoezen naar buiten, die worden met dit weer in de buitenlucht droog, ondanks de hoge luchtvochtigheid. Ik drink koffie en eet ik een boterham. Dan naar de Turkse supermarkt. De Lidl en Appie sla ik over, nu niets nodig.
Weer thuis fruit ik alle groentjes aan, tomatenpuree ontzuren, gepelde tomaten en water erbij, een paar laurierblaadjes en wat oregano en klaar is kees. De pan kan nu een uurtje zachtjes opstaan.
Ondanks het zachte weer heb ik sinds begin van de week aan twee vingers alweer de eerste verschijnselen van wintervingers. Blaasjes, rood en wat dikker en pijnlijk. Flauw hoor.
's Middags geen dingen die moeten, alleen maar doen waar ik zin in heb. En dat is vandaag lezen, bloggen en weer een aflevering Oogappels.
's Avonds een lekkere maaltijd uit de wok en natuurlijk mijn ijs met slagroom toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten