enkelband

Er zitten delinquenten bij mij op school. Deze studenten hebben in hun jonge leven al een of meer keer in detentie gezeten. Nu weet ik niet welke studenten er allemaal een strafblad hebben. Dat hoeft ook niet. Als ze hun straf hebben gehad mogen ze, net als iedere andere ex-bajesklant, weer verder met hun leven. En wie zijn wij dan om ze de toegang tot het onderwijs te ontzeggen? Juist onderwijs is belangrijk om een betere positie in de maatschappij te krijgen, een diploma kan iemand verder helpen en van het slechte pad afhouden.

Van twee studenten weet ik dat ze een enkelband hebben omdat ik door hun reclasseerder geïnformeerd ben over deze beperkende maatregel. Op school moeten wij dit weten want het kan zijn dat er bij zo'n jongeman (er zijn geen meisjes met een enkelband momenteel) ineens iets gaat piepen als de batterij van de enkelband bijna leeg is. Dan moet hij in de gelegenheid gesteld worden om het ding op te laden want anders komt hij in de problemen met justitie.

Natuurlijk is het de bedoeling dat dit thuis gebeurt, maar ja, dat wordt weleens vergeten. Wij vermoeden dat studenten dit niet echt vergeten, maar dit juist doen omdat zij dan in de klas wat extra aandacht krijgen. Het is helaas zo dat een enkelband een statussymbool is. Het aanzien in de groep is voor studenten belangrijk en een deel van onze studentenpopulatie hangt veel buiten rond en daar is zo'n enkelband dus statusverhogend.

Wanneer wij zien dat een student zijn broekspijp opgerold heeft om de enkelband zichtbaar te maken voor anderen, zeggen wij hier wat van. Dat doen we trouwens ook bij de afgezakte broeken die de onderbroek laten zien. Of een decolleté wat meer thuishoort in de disco of op een zomers terras dan in de klas. Kledingvoorschriften hebben we niet, maar we leiden studenten op voor een beroep en een belangrijk onderdeel van de opleiding zijn zogenaamde werknemersvaardigheden. Je op de juiste manier kleden wanneer je gaat werken is daar ook een onderdeel van.