terug van zomerreces

Overal om me heen hoor ik het: "Zo heerlijk om weer thuis te zijn!" Waarom gaan we zo massaal op vakantie als we het zo fijn vinden om thuis te zijn? Of gaan we juist op vakantie om te kunnen genieten van het weer thuis zijn? Hoe dan ook, onze vakantie in Frankrijk was heerlijk maar ook ik vind het fijn om terug in mijn eigen omgeving met mijn eigen spullen te zijn. 

We waren dit jaar in Mazirat. Een klein plaatsje in de Auvergne. De heenreis hebben we in drie dagen gedaan zodat ook het onderweg zijn wat aangenamer was dan plankgas over de péage. We stopten in Rochehaut België en ook overnachtten we in Turny Frankrijk. Van zwarte zaterdagen hebben we geen last gehad.

We hadden prachtig weer, warm en zonnig en gelukkig maar een dag té warm. Dat was dezelfde dag dat in Nederland de eerste dag van de Nijmeegse Vierdaagse werd geannuleerd. We konden van 's morgens vroeg tot 's avonds laat buiten leven. Het huis was ruim en van alle gemakken voorzien. Door de dikke muren was het lekker koel binnen. Bij het huis was een grote tuin met twee terrassen en veel schaduw. Ook was er een plonsbad waar we af en toe een 'duik' in namen voor wat verkoeling.

We hebben mooie dingen gezien, dorpjes een een stad bezocht maar we hebben ook voldoende gelummeld met een boek, goed gesprek, een dutje (T!) of helemaal niks. Er was geen Wi-Fi en dat vond ik niet erg. Ik heb mijn laptop niet uit de tas gehaald, af en toe even op mijn telefoon wat e-mail gelezen, in Google wat dingen opgezocht en een paar foto's op mijn Instagram geplaatst. Een Wi-Fi detox kan zo af en toe geen kwaad. Al was het maar zodat je waardeert dat je thuis een fijne snelle verbinding hebt!

Natuurlijk waren er ook mindere momenten. Het eten buiten de deur ging minder goed dan ik had gehoopt. Dat lag voor een groot deel aan mij, maar ook aan de restaurantjes waar wij gingen eten. Op het platteland zijn er genoeg bistro's en auberges en allemaal hebben ze naast het menu du jour ook een a la carte menu. Maar er was nergens een vegetarische optie en er stonden ook niet overal salades op de kaart. We aten onze lunch vaak thuis, maar een paar keer zijn we tussen de middag buiten de deur gaan eten. We hadden die dagen natuurlijk een picknick mee kunnen nemen maar ik wilde toch ook proberen om ontspannen in een restaurant te eten. En dat is maar gedeeltelijk gelukt. Gelukkig hebben we thuis wel steeds lekker gegeten en hebben de restaurantmaaltijden geen grote invloed gehad op hoe ik terugkijk op deze vakantie. Ik zou nog steeds willen dat ik makkelijker met eten in restaurants in het buitenland kan omgaan. In grote steden is er voldoende aanbod, maar het platteland is zo anders, dat blijf ik ingewikkeld vinden.

Zoals ik al zei heb ik mijn laptop niet tevoorschijn gehaald en is er van mijn voornemens om alvast leuke blogs te schrijven dan ook niets gekomen. Ik had er geen zin in. Maar gelukkig merk ik dat ik de smaak van het bloggen weer te pakken krijg nu ik mijn eerste stukje heb geschreven. Er is namelijk nog voldoende te vertellen op persoonlijk vlak maar ik heb ook meer algemene (wel vaak eetstoornisgerelateerde) onderwerpen genoeg.

Een van mijn eerstvolgende blogs gaat over het domino-effect van een eetbui. Ik ben namelijk niet voor niets vandaag pas opnieuw begonnen met tellen. Het is maandag en bovendien de eerste dag van een nieuwe maand en ik heb een periode met eetbuien achter de rug. Ik weet dat ik ze kan laten en weet ook nog hoe het moet. Nu moet ik dat weer gaan doen en alle 'tools' inzetten die ik heb om mijn reptielenbrein terug het hok in te krijgen. Hoe dat gaat en of dat lukt zal ik natuurlijk met jullie delen.  De eerste dag zit erop en hopelijk is het er een van vele!

aantal dagen eetbuivrij: 1