uit mijn dagboek #1

In mijn jeugd en pubertijd schreef ik af en toe iets in een dagboek. Vorige week stuitte ik op de doos met al mijn dagboeken en ook de agenda's uit mijn middelbare schooltijd. Met plezier heb ik een aantal fragmenten gelezen die ik schreef toen ik 8, 9 en 10 was. Met soms het schaamrood op de kaken las ik stukken tekst die ik op mijn 17e en 18e schreef. Ik werd herinnerd aan leuke dingen zoals met drie vriendinnetjes naar de film Grease, logeren bij mijn oma en met 4 havo naar Parijs op werkweek. Er waren ook minder leuke dingen die ik liever was vergeten: verkeerde vriendjes, slechte cijfers op school, ruzie met een goede vriendin en gepakt worden bij het zwartrijden in de metro.

Wat me opviel was dat eten al vanaf het begin een rol speelde. Ik schreef vaak op wat we aten, wat er te snoepen was bij feesten en partijen en wat ik bij anderen te eten kreeg. Lijnen is ook een rode draad, vanaf de middelbare school schrijf ik hier ook af en toe over. Dat ik al vroeg met lijnen begon weet ik nog wel, daar schreef ik eerder ook al over in de blog zo slank zijn als je dochter, maar wanneer ik daarmee begon en wat ik toen woog was ik vergeten. In mijn dagboeken kon ik een en ander terugvinden.

Het volgende fragment schreef ik toen ik 14 was. Ik was hevig verliefd op een jongen, maar deze verliefdheid was niet wederzijds. De tekst die nu volgt is letterlijk overgenomen uit mijn dagboek.

woensdag 14 april 1982 12 uur

Bedonderd, belazerd en beledigd en nog veel meer en nog veel erger, zo voel ik me! En waarom? Dat zal ik vertellen: Gister kwam ik op waterpolo en Karin was er al. Die woont in Oostvoorne, waar met Pasen altijd kermis is. Daar was ze dus naartoe geweest en daar had ze iemand gezien. Juist, je raadt het al. Het was Chris. Maar.... hij was niet alleen. En het was zeker niet z'n zus waar hij mee was, want hij zat hevig te zoenen met die griet.

Toen Karin hem zag dacht ze: "Wacht maar jochie, Niekje een beetje bedonderen." Toen heeft ze hem steeds aangekeken en hij heeft dat gezien. Ik ben blij dat ik dat weet.

Zijn foto stuur ik terug, maar ik maak er wel een copietje van, dat vind ik leuk voor later.  Maar de echte foto stuur ik terug want hij moet niet denken dat ik hem nog langer nodig heb. En zeker niet dat ik die foto nog wil. Ik ga vanmiddag naar de bieb en maak een copie.

Ik ben nu doodzenuwachtig voor de zwemwedstrijd van 24 april, maar dat is logisch. Ik ga hem dan 'doodzwijgen'. Ik doe net of ik hem niet zie en als hij wat zegt dan zeg ik waarschijnlijk niets terug. Er zijn nog genoeg andere leuke jongens. Chris heb ik niet nodig! Mij een beetje bedonderen! Hoe durft hij. Gezellig met me praten en aardig doen en een foto geven, maar ondertussen er wel een andere vriendin op na houden. Nou, van mij mag hij barsten! Einde Chris en alles wat daar mee te maken heeft!

zaterdag 17 april 1982

Ik verveel me en daarom schrijf ik hier. Straks ga ik naar Lilian en vanavond gaan we hardlopen. Dat is goed voor mijn conditie. Ik doe nu een beetje aan de lijn want ik weeg 78 kilo. Niet dat ik er nou zo dik uit zie, integendeel (alleen een beetje dikke kont). Nee, ik ga gewoon wat minder snoepen en wat minder eten. Dat kan pas al school weer is begonnen want als ik thuis ben lokt de koekjestrommel erg.

Het is trouwens ook erg ongezond, dat vele snoepen. Ik neem nu in mijn thee zoetjes in plaats van 2 scheppen suiker en ik mijn yoghurt neem ik zoetstof in plaats van 3 scheppen suiker. Het verschil in smaak proef je niet, maar merk je wel op de lange duur in gewicht. Ook tussendoor geen koekjes en repen chocolade eten natuurlijk. Maar als school straks weer is begonnen kan dat toch niet. De ellende is als ik alleen thuis ben, want dan ga ik uit lekkere trek vanzelf snoepen. Maar als er iemand thuis is is dat ook geen probleem, dan kan je moeilijk alleen snoep gaan eten.

Maandag begin ik hier dus goed mee, en mijn streefgewicht is 70 kilo.

We eten op  zaterdag brood, en nu dus ook. Ik heb geen zoetigheid gegeten, alleen gezonde dingen. Namelijk:

1 beker thee met 1 zoetje

1 knäckebröd met komkommer

1 boterham met komkommer

1 boterham met ham

Meer niet!!! En nu heb ik niet eens  meer honger. Ik ga proberen nu ook geen zoetigheid meer op brood te eten, dat zal je ook wel in gewicht gaan merken. En het is bovendien gezonder om rauwkost zoals komkommer op brood te eten. Ik ga dadelijk hardlopen. Met Lilian, Lucien en Kornee. Dat vind ik maar stomme jongens, alleen Lilian vindt ze wel aardig. Dus hobbel ik weer mee. Het is wel leuker dan alleen. 

~~

Toen ik dit las en nu weer, nadat ik het heb overgetypt, vraag ik me af waarom ik zo ontzettend onzeker was over mijn gewicht. Ik was een grote puber met mijn 1.88 m. Ik speelde waterpolo en trainde 3x per week. Ik zat op het gymnasium en had veel huiswerk. Ook had ik een sociaal leven met vrienden en vriendinnen.  Voor al deze dingen had ik energie nodig. Er was niets mis met mij en ook niet met mijn gewicht.  

In mijn schoolagenda's plakte ik plaatjes van fotomodellen. Daar wilde ik op lijken. De druk van de media was er toen ook al, maar in mindere mate. Wat moet dat lastig zijn voor jonge meiden en jongens nu met alle sociale media uitingen, botox, liposuctie, Photoshop, bilimplantaten en alle die andere manieren om jezelf te verfraaien op je foto's en filmpjes op Insta en TikTok. 

Dat mijn lijnpogingen niet succesvol waren lees ik een jaar later in een ander dagboek. En nog wat jaren later, was ik zwaarder dan ooit. De fragmenten waar ik hierover schrijf volgen binnenkort.

eetbuivrije dagen : 8