Ik was er al bang voor en het is dan ook een 'selffulfilling prophecy' geworden. De eetbui die ik had na ruim 90 eetbuivrije dagen was de dominosteen die een niet te stoppen reeks eetbuien veroorzaakte.
Ik heb me natuurlijk afgevraagd hoe dat kwam. Ik kon het toch meer dan 90 dagen volhouden, waarom dan niet meteen weer doorpakken en verder gaan?
Volgens mij kan ik het antwoord in de bovenstaande zin terugvinden. Volhouden. Het was nog steeds niet gewoon. Het was nog steeds iets waar ik erg mijn best voor moest doen. Het was nog steeds een risico dat op de loer lag. Het was nog steeds iets waar ik de hele dag mee bezig was. En het was nog steeds een resultaat van restrictief eten.
En ja, ik schreef dat het naarmate de tijd voorbij ging makkelijker werd en dat was ook zo. Maar toen ik die eetbui na ruim 90 dagen kreeg leek het wel alsof het effect van zo'n lange tijd zonder eetbuien volledig ongedaan werd gemaakt. Ik had de smaak, letterlijk én figuurlijk, weer te pakken. Alsof er een knopje was ingedrukt, de data was gewist en ik weer volledig terug was naar af.
Natuurlijk was dat niet zo en heb ik bij mijn volle verstand en bewustzijn de eetbuien weer toegelaten. De eerste keer, maar ook de keren die daarna kwamen. En meestal genoot ik er nog wel van ook. En de kater de volgende dag nam ik op de koop toe. Bovendien vond ik het weer fijn om de volgende dag al mijn 'schone lei-rituelen' op te pakken. Lekker streng zijn voor mezelf, de eetregels toepassen, mezelf afbeulen in de sportschool. En als ik dan na een paar dagen op de weegschaal stond en ik toch niet was aangekomen dan vond ik het allemaal wel best. Want dat gewicht vind ik nog steeds heel belangrijk.
En toen kwam de zomervakantie en onze reis naar Frankrijk. Eten volgens mijn eetregels lukt dan niet en dus heb ik zoveel mogelijk geprobeerd zonder regels te eten. En dat lukte. Dat was niet altijd fijn en soms sloeg ik even door en had ik een mini-eetbui. Het ontbreken van routine en de vele keuzemomenten en lekkers maakten het af en toe erg ingewikkeld en daarom ging het de ene dag beter dan de andere dag.
Eenmaal thuis kon ik mijn ritme en routine weer oppakken heb ik dit gedaan maar door het restrictieve eten bleef ik eetbuidrang houden en heb ik er een aantal keren aan toegegeven. Dat ik niet meteen ben gestopt na terugkomst uit Frankrijk had alles te maken met het feit dat ik heel graag vanaf een bepaald moment opnieuw wilde beginnen met het tellen van de eetbuivrije dagen. En wat is dan voor een eetstoornisbrein een beter moment dan maandag 1 augustus?
eetbuivrije dagen: 6
Het creëren van een nieuwe gewoonte, een nieuw pad, mag dan in 30 dagen gebeuren (volgens de kenners) maar dat oude pad met die verkeerde gewoonte is zo veel dieper ingesleten, een automatisme.
BeantwoordenVerwijderenBen niet te streng voor jezelf.
En maandag 1 augustus was een mooie dag om een nieuwe serie te starten.
Succes.
Zal proberen niet te streng te zijn. Ik heb gisteravond ijs met slagroom gegeten, ondanks de angst voor een eetbui na afloop. Is goed gegaan!
VerwijderenGoede keuze en logisch dat je dat een belangrijke dag en eerste van de maand vindt om weer te starten.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt er ongetwijfeld veel over nagedacht en geleerd en het besluit genomen weer te stoppen met je door jezelf ongewenste gedrag.
Ga je nog iets veranderen de komende tijd?
Ik moet echt zorgen dat ik niet restrictief eet, want dan doorbreek ik de cirkel niet. Ik heb gisteren ijs gegeten, ik durfde niet, bang voor het trigger-effect, maar het is goed gegaan.
VerwijderenIk hoop,dat je opgaande lijn natuurlijker gaat voelen. En je ergens in de toekomst niet eens meer de dagen telt.
BeantwoordenVerwijderenDat zou heel fijn zijn, ik hoop ook dat dat ooit eens zo zal zijn.
VerwijderenNa het lezen van dit goed geschreven blog, over het hebben van een stoornis, die nu al iets dan 20 jaar duurt en waar tot op heden eigenlijk nog weinig vooruitgang geboekt wordt, het volgende:
BeantwoordenVerwijderenMinister Schouten deed verleden week in de Volkskrant, angst, depressie, adhd, autisme, bipolaire stoornissen, eetstoornissen en psychotrauma af als lichte klachten.
Minister Helder zei onlangs in een interview, wat ging over de wachtlijsten in de ggz, dat het maar de vraag is of alle klachten ook een behandeling moeten krijgen.
Het voelt voor mevr. Niekje fijn om over haar stoornis te schrijven en bemoedigende reacties te krijgen. Of het iets bijdraagt aan herstel betwijfel ik. Gezien de recente terugval en het weer moeten beginnen bij nul.
De stoornis neer te kunnen leggen bij een ervaren behandelaar lijkt me van groot belang.
Mevr. Niekje kiest er zelf voor dit niet meer te doen. Zij heeft er voor gekozen het zelf op te lossen. Bij haar hadden de behandelingen niet het resultaat waar zij op hoopte.
En dat vindt minister Schouten een prima uitgangspunt. Uiteindelijk is het "maar een lichte klacht". En het verkort de lange wachtlijst in de ggz natuurlijk ook. Alleen dat zegt ze er niet bij.
Ik wens alle mensen die lijden aan een eetstoornis sterkte. En hoop voor diegenen die wel een behandelaar wensen, dat dat mogelijk blijkt, ondanks de veel te lange wachtlijst.
Want je leven lang je te laten beheersen door een eetstoornis is zo zonde van je leven. En het afdoen als een lichte klacht is een schande.
En ik hoop voor mevr. Niekje dat het haar echt lukt op eigen kracht de stoornis te bedwingen. Ik blijf haar blog met belangstelling lezen.
Groet, Francien.
Lieve Francien, ik ben er even stil van. Wat een mooie reactie! Ik kan er eigenlijk niets aan toevoegen want wat je hierboven schrijft is precies zoals het is. En fijn dat je mijn mede eetstoorniscollega's dit hart onder de riem steekt. Toch nog even dit: ik weet eigenlijk ook wel dat ik niet meer zal genezen, zelfs niet als ik nu weer therapie zou krijgen. Ik denk wel dat ik die eetbuien af kan leren, maar de zelfopgelegde eet- en leefregels zullen niet meer helemaal over gaan. Is dat erg? Ik denk het niet, het houdt in dat ik voornamelijk gezond eet en veel beweeg. En daar voel ik me prima bij. Ik zou wat minder streng voor mezelf kunnen zijn, dat is lastig. Maar verder ben ik eigenlijk wel tevreden met zoals het is. Nogmaals dank voor je lieve reactie.
VerwijderenHoewel het bij mij anders zit qua oorzaak, herken ik veel. Ik ben restrictief gaan eten doordat ik steeds meer voedselovergevoeligheden ontwikkelde. Gluten en lactose zijn de voornaamste. Het leek me handig om dan maar meteen koolhydraatarm te gaan eten. En dan ontstaat na verloop van tijd hetzelfde wat ik bij jou lees: een soort van eetbuien, hoewel niet vergelijkbaar met die van jou, maar toch iets dat ik niet kan stoppen. En met hetzelfde domino effect. Ik kan niet meer normaal met zoet en koolhydraten omgaan.
BeantwoordenVerwijderenIk voel me gesterkt door jouw verhaal, omdat jij wel gewoon kunt snoepen met mate. En ik hoop dat ooit te bereiken.
Sterkte weer! Ik lees aandachtig mee.
Dank je Judy, ik vind het fijn om te horen dat mijn verhalen anderen kunnen motiveren. Soms is het ook fijn om te weten dat je niet de enige bent die ergens mee zit of last van heeft. Maakt het misschien niet makkelijker, maar wel minder eenzaam. En we kunnen ook van elkaar leren en dat is dan weer en prettige bijkomstigheid van het leed.
VerwijderenJudy ben je al lang bezig met kha? want mijn ervaring is dat de drang naar zoet en khd over gaat na langere tijd. Het heeft me moeite gekost maar nu kan ik makkelijk in het weekend een broodje eten iets zoet eten en dat is het. Morgen ga ik weer terug nar basis kha zonder problemen.
VerwijderenHet lijkt me enorm lastig. Veel succes!
BeantwoordenVerwijderenVallen en weer opstaan! Dank je wel hoor, ik ga het echt weer proberen!
VerwijderenDank voor dit eerlijke verslag, het is zoals al genoemd is goed om te lezen dat er meer mensen zijn met eetproblemen. En hoewel de één er beter mee kan leven dan de ander is het toch iets wat we liever niet willen hebben. Er zijn veel mensen die een strijd hebben te leveren al dan niet met eten. En daar zou als het nodig is goede hulp voor moeten zijn. Als ik jouw verslagen lees ben je goed bezig en snap je ook goed waar het vandaan komt (al maakt dat het niet makkelijker begrijp ik) hoop dat je het weer goed kunt oppakken en wat ook al eerder is gezegd:” wees niet te steng voor jezelf”
BeantwoordenVerwijderenRia
Graag gedaan, ik doe het voor mijzelf, maar vind het ook fijn om te horen dat anderen hier ook wat aan hebben!
VerwijderenIk heb hier eigenlijk niets zinnigs op te zeggen. Alleen dit: wees een beetje lief voor jezelf.
BeantwoordenVerwijderenSoms valt er ook gewoon niets op te zeggen, maar dan is juist jouw reactie extra lief! xx
VerwijderenOp een of andere manier snap ik precies wat je bedoelt. En inderdaad; niet te streng zijn voor jezelf!
BeantwoordenVerwijderenPffff het lukt nog steeds niet, ik ben helemaal UIT de flow helaas.
Verwijderen