Zal het me lukken om in december mee te doen aan Blogmas? Blogmas staat voor een maand lang iedere dag een blog plaatsen, met het thema kerstmis. Dat thema is leuk, maar ik denk niet dat het me lukt om 31 kerstblogs te schrijven. 31 Blogs in december is sowieso al een behoorlijke klus, maar geen een die ik uit de weg ga.
Dus lees deze maand mee en geniet van mijn dagelijkse beslommeringen, belevenissen, ergernissen, eetherinneringen, dit of dat en nog veel meer!
We hebben weer een fijne eetweek achter de rug. Dit is wat we aten:
maandag 24 november
volkorenpasta met spinazie en champignons in roomsaus - salade
dinsdag 25 november
snijbonen - stoofvlees - aardappels - komkommersalade
woensdag 26 november
bami met gebakken ei - zoetzuur
donderdag 27 november
bruinebonensoep - brood met geitenkaas - salade
vrijdag 28 november
traybake (uit de airfryer!) met aardappel, spruitjes, ui, pastinaak, aubergine, tomaat en wortel - afgemaakt met feta met olijven en een dressing van granaatappelmelasse - op een bedje van verse spinazie
zaterdag 29 november
gewokte groenten - rijstnoedels - pindakokossaus - tempeh
zondag 30 november
pompoensoep - volkorenbrood met geitenkaas - salade
Morgen begint december, de feestmaand. Nu eten we altijd lekker dus bij ons in deze maand niet ineens heel andere gerechten op de planning.
zondag 23 november
Er ligt sneeuw! Niet veel en alleen op de auto's. De straten zijn nat en ik zie plassen, gelukkig is het dus niet glad. Max waagt een paar stappen naar buiten en trippelt door de sneeuw op het dakterras. Brrr... gauw weer naar binnen.
Ik haal mijn dikke 'dekbedjas' tevoorschijn. Half Nederland loopt in zo'n jas - lang, zwart, capuchon en gewatteerd - en op zich vind ik dat niet leuk, ik draag liever iets origineels. Maar man man man wat is deze jas lekker warm. Ik trek hem aan als ik naar de sportschool fiets. Het regent dan nog niet.
De regen begint rond het middaguur. Ik hoef er niet uit, heb geen plannen en daar ben ik blij om. We maken het gezellig met een muziekje en allebei rommelen we wat in huis. Beetje opruimen, kokkerellen, bloggen, lezen. Later op de middag kijken we 2 Voor 12 en zelf kijk ik nog een aflevering van de Zweedse serie. Het is de hele dag vrij donker en zitten we met de verlichting aan. Het is eind november en minder dan een maand te gaan tot de kortste dag.
maandag 24 november
Ik word weer wakker van een brandend gevoel in armen en benen. Ik ben mezelf aan het trainen om niet op de wekker te kijken. Ik dommel weg, word weer wakker, dommel weer weg. Dan gaat de wekker. Ik ben niet uitgerust, ben echt heel moe. Zo moe kan een mens toch niet zijn na 8 uur slaap? Ik denk dat het toch de cholesterolmedicatie is die mij zo moe maakt. Dat brandende gevoel zijn mijn zenuwuiteinden, die zenden een verstoord signaal naar mijn hersenen. Drie jaar geleden onderzoeken om te kijken of ik DVN - dunne vezel neuropathie- heb. Heb ik niet. Lekker dan. Wat is het dan wel? Medicatie helpt niet, althans ik merkte weinig tot geen verschil. Misschien toch weer een keer starten en kijken of het nu wel werkt?
Eenmaal op school is er afleiding en zijn er genoeg dingen te doen. Ik doe het een beetje op de automatische piloot. Ik geef les maar het is niet mijn meeste spetterende les ooit ben ik bang. Soms is 100% niet haalbaar en moet ik tevreden zijn met 80%.
Online overleg met een collega op een andere locatie. Ik maak niet graag online afspraken maar wanneer het niet anders kan is het wel handig. Een overblijfsel uit de coronatijd. De dag is om voor ik het weet. Op de fiets in het zonnetje naar huis. Gelukkig kan ik blij worden van heel kleine dingen.
dinsdag 25 november
Een dag van hot naar her en weer terug. Maar zo vind ik mijn dagen fijn, geen tijd om te verlummelen. Niet dat ik daar iets op tegen heb, dat is van tijd tot tijd ook fijn, maar een goed gevulde dag heeft mijn voorkeur.
Ik ontvang een groepje mensen van andere organisaties. We ontmoeten elkaar zes keer paar jaar. Een van de organisaties helpt jongeren die vastlopen in zowel onderwijs als werk. Zij organiseren trainingen en hebben een heel programma gericht op terugkeer naar school of arbeidsmarkt. De andere deelnemers aan het overleg leveren mensen aan die deze trainingen nodig hebben. Mensen vanuit scholen maar ook vanuit de gemeente en andere partijen die te maken hebben met jongeren. We bespreken wetgeving, fondsenwerving, programma's, weetjes en een aantal casussen.
Dan pauze en daarna meteen door. Twee afspraken met studenten. Terwijl ik in gesprek ben gaat het brandalarm in ons deel van het gebouw. Het is vals alarm. Mijn collega bekijkt de camerabeelden waarop de brandmelder te zien is. Een aantal van onze studenten hebben het alarm af laten gaan omdat zij in een toiletruimte hebben staan vapen.
Het is een heel gedoe want in de ruimte geen camera, maar het is te zien dat ze alle acht naar binnen gaan en tijdens het alarms weer hard naar buiten rennen. Alle acht betrokken en alle acht worden ze geschorst. Mogen pas weer terug naar school na gesprekken waar ouders ook bij moeten zijn. Ik zorg voor de brieven en plan de afspraken. Deze week hebben alle acht stage dus maandag is de eerste dag dat ze weer op school kunnen zijn. De gesprekken zijn met een directielid en een mentor. Ik sta standby mocht er nog een nazorggesprek nodig zijn, soms hebben ouders daar behoefte aan.
's Middags krijgen we een mail van de directie. Aanstaande donderdag zijn er grootschalige werkzaamheden aan de waterleidingen in de omgeving van de school. Daar wordt flink gebouwd momenteel. Er zal de hele dag geen water in de school zijn en dan mogen we het gebouw niet in. Er kunnen geen branden geblust worden, geen wc's doorgetrokken en geen koffie en thee gezet. Tja... dan houdt het op hè.
woensdag 26 november
Vooral een rustige dag op school. Ik ben in de ochtend bezig met een collega van de VAC (Vaststellings Advies Commissie) om een aantal examens te beoordelen. De examens zijn voor zogenaamde keuzedelen en worden ingekocht bij externen. Er zijn enorme verschillen in kwaliteit. Veel organisaties leveren goede examens, maar vandaag is er een een examen dat we afkeuren. We bekijken het vanuit het oogpunt docent en student én we kijken of de kennis en/of vaardigheden uit het kwalificatiedossier worden getoetst in het examen. Dit specifieke examen was totaal onwerkbaar en daarom keuren we het af. Ik schrijf het verslag en stuur het aan de examencommissie.
Later op de ochtend nog een tweetal afspraken waarvan er een wel en een niet doorgaat. Student komt niet opdagen.
We lunchen en dat is gezellig. Daarna nog wat afronden in mijn kantoor, dan naar huis en nog een uurtje sporten. T. kookt en ik kan lekker niksen de rest van de middag.
donderdag 27 november
De school is dicht, de wekker gaat een uur later en ik heb pas om 9 uur mijn eerste afspraak. Een online afspraak met de directeur en een collega. We evalueren de huidige situatie in ons team met tijdelijke teamleiders. Verder wederom geen mededelingen hier vanwege privacy en sensitiviteit van dit onderwerp.
Na het gesprek beantwoord ik wat emails en pleeg ik een paar telefoontjes. Dan is mijn werk klaar. Ik kan natuurlijk wel dingen verzinnen om te doen, maar er is niets dringends. Omdat er geen opdracht is om thuis te werken en het door de schoolsluiting een soort vrije dag is, kan ik de laptop dichtklappen en de telefoon uitzetten.
T. heeft een een klein klusje en daarna ook vrij zodat we samen wat leuks kunnen doen. We gaan naar de sauna. Daar zijn we halverwege de ochtend en we blijven er een paar uur heerlijk warm worden, zweten en weer afkoelen. Ook lunchen we er. Rond half vier zijn we weer thuis en kunnen we lekker uitgerust op de bank neerploffen. Er staat een grote pan bruine bonensoep klaar dus koken is niet nodig. Wat lekker brood erbij en een salade en zo is het een heerlijke maaltijd die in no time op tafel staat. Echt een lekker lui dagje.
vrijdag 28 november
Ik sta goed op, voel me lekker en wat fitter dan de afgelopen dagen. Vandaag weinig bijzonders op het programma. Twee vaste afspraken, mail lezen en beantwoorden en mijn les voor maandag voorbereiden. Een collega die al een poosje met wat minder plezier bij ons werk en op zoek is naar een nieuwe baan zoekt me op mijn kantoor. Ik weet dat hij wat sollicitaties heeft lopen en vandaag vertelt hij mij dat hij een nieuwe baan heeft. Hij vertelt me ook dat ik binnenkort gebeld zal worden door de directeur van zijn nieuwe school, ik ben namelijk zijn referentie. Heb hem ruim 9 jaar geleden aangenomen en werk dus al best lang met hem samen. Ik vind het jammer dat hij weggaat omdat er een verstoorde relatie is tussen hem en een andere collega. Tegelijkertijd heeft hij nu de leeftijd en ervaring om een goede overstap te maken. Ik denk dat het een goede zet voor hem is.
zaterdag 29 november
Een zaterdag zoals zovele. Met het verschil dat ik in de middag nog even de stad in ga om een cadeautje te kopen voor T. Al zolang we samen zijn doe ik op 5 december een cadeautje in zijn schoen, met een leuk gedicht. En ieder jaar is het voor hem weer een verrassing en heb ik er lol van.
Weinig om handen vandaag en dus voldoende tijd om wat te lezen, te bloggen en series te kijken. Geen zon vandaag en alweer heel vroeg donker en om half vijf al verlichting aan in huis.
Einde van de dag nog een laatste was op het rekje, spullen die ik liever niet in de droger doe. Kan ik morgen opvouwen en dan is ook de was weer klaar. Lekker eten maken en samen 2V12 kijken. Dan alweer bedtijd.
Een Amerikaans-Franse filosoof, René Girard, bedacht de theorie mimetisme, oftewel het nabootsen van menselijk gedrag en verlangen. Ga gerust even zitten om de Wikipediatekst over deze man te lezen.
Laatst las ik iets over deze theorie en viel de zin 'we willen wat anderen willen' me op. Het was een artikel in de Britse krant The Guardian over facelifts. Neem ook even de tijd om dit artikel te lezen. Is een leuke rubriek waar grappige vragen aan de orde komen.
Toen ik het artikel in The Guardian las moest ik denken aan Black Friday. Die dag, inmiddels zelfs een week of een hele maand waarin je wordt overladen met reclames voor enorm goede deals, is natuurlijk hét voorbeeld van koopgedrag waarbij we dingen kopen die we willen hebben omdat anderen ze willen hebben.
Ik weet het, er zitten soms heel goede aanbiedingen bij, en onder mijn lezers zijn er natuurlijk geen mensen die zomaar wat kopen. Dus dit gaat over al die anderen die maar lukraak kopen omdat het kan, omdat het in de aanbieding is. Want zij willen wat al die anderen willen.
Ik weet wel wat dingen die ik wil(de) omdat anderen die willen en hebben:
Er zijn nog meer dingen, en sommige van deze dingen heb ik gekocht of geprobeerd, maar er zijn ook heel veel dingen die ik niet heb gekocht. Ik ben soms bevattelijk voor die dingen die anderen willen, die wil ik dan ook. Meestal neem ik de tijd, denk ik goed na en kom ik vaak tot de conclusie dat het mijn leven niet leuker of beter maakt. En dan koop ik het niet. Ik wil niet willen wat anderen willen, ik wil willen wat ik zelf wil, maar of dat altijd kan en lukt? Een ding weet ik zeker, deze Black Friday koop ik helemaal niets, ik wil namelijk helemaal niets!
Vreselijk storend vind ik het: collega's die te laat komen bij een vergadering. Zelf ben ik bijna altijd op tijd en meestal met een ruime marge. Mocht het toch een keer gebeuren dat ik later ben, dan laat ik dit ruimschoots op tijd weten aan de organisator of aan degene waar ik de afspraak mee heb. Privé is het eigenlijk niet anders, als ik een afspraak heb zorg ik dat de ander niet hoeft te wachten.
Mijn tandartspraktijk stuurde onlangs een e-mail aan alle patiënten. Ze gaan geld vragen voor gemiste afspraken. Ik snap dat ze dat gaan doen. Ik snap ook dat ik dit bericht ontving. Ik heb de eerste paar regels gelezen en daarna het bericht verwijderd, het is op mij niet van toepassing. In de ruim 20 jaar bij deze praktijk nog nooit te laat gekomen en altijd meer dan 24 uur van te voren afgezegd als ik een afspraak niet kon nakomen.
Ik heb wekelijks veel afspraken op mijn werk. Met collega's, met externen en met studenten. De meeste collega's komen op tijd, veel externen ook of laten weten dat ze wat later zijn.
Helaas is het zo dat de meeste afspraken met studenten niet volgens planning gaan. Ze zijn te laat of komen helemaal niet. Als ik een euro zou krijgen voor alle keren dat ik moet wachten op een student dan had ik nu een aardig fortuin bij elkaar gespaard.
Ik weet van te voren dat het zo kan gaan en vaak weet ik ook al van te voren dat het zo zal gaan. Toch is het niet prettig. Ik maak me er niet meer heel druk om want veranderen kan ik het niet.
Soms kan ik die wachttijd vullen met andere werkzaamheden, ik wacht in mijn kantoor of heb mijn laptop bij me wanneer ik in een andere ruimte de afspraak heb. Soms wacht ik op een student met ouders en dan sta ik bij de balie. Daar kan ik dan niet veel anders doen dan een beetje staan en wat babbelen met de receptioniste of voorbij komende collega's en leerlingen en studenten. Ook niet erg en soms nuttig en altijd gezellig.
Van nature ben ik niet erg geduldig. Ik heb de laatste jaren geleerd dit te zijn. Dat lukt gelukkig steeds beter en deze oefeningen in geduld hebben me ook in mijn privé-leven wat opgeleverd. Ik sta niet meer de mopperen in een lange rij. Ik ga rustig zitten als we weg moeten en T. nog even dit en nog even dat moet doen. Wanneer mijn vader een heel verhaal heeft wat ik al tig keer gehoord heb luister ik gewoon nog een keer. Ik merk dat ik het fijn vind om niet meer zo opgefokt te zijn als ik moet wachten. Ik snap de uitdrukking geduld is een schone zaak nu ook een stuk beter.
Deze week op ons (en mijn) menu:
maandag 17 november
volkorenpasta met prei en erwtjes in roomsaus - salade
dinsdag 18 november
witlof met ham en kaassaus - gekookte aardappels
woensdag 19 november
linzenstoof - zilvervliesrijst - broccoli
donderdag 20 november
gebakken aardappels - gevulde salade met oa gekookt ei, augurk, komkommer, tomaat, wortelslierten en mais
vrijdag 21 november
pompoensoep - volkorenbol met geitenkaas - salade
zaterdag 22 november
gewokte groenten - rijstnoedels - tempeh - pindakokossaus
zondag 23 november
crunchwrap met vegetarische balletjes, aubergine, tomaat, olijven, witte kool en tzatziki - broccoli - sla met komkommer
Volgende week staan er natuurlijk ook weer lekkere dingen op de planning. De spinazie was in de aanbieding bij de Lidl dus maandag pastadag is volgende week ook spinaziedag.
zondag 16 november
Ik sta niet lekker op, vroeg wakker van brandende pijn aan mijn armen. Het is de laatste tijd weer wat erger dan het was. Ik voel me sowieso niet heel fit, vrij moe. Kan de cholesterolmedicatie zijn, de hogere dosis slik ik nu twee weken.
Als ik de dag zou moeten omschrijven in twee woorden dan zouden het de woorden grijs en saai zijn. Geen zon vandaag, bovendien is het voor het eerst in weken ook echt koud, waterkoud. Na het sporten kook ik witlof en maak ik een kaassaus. Dinsdag staat er witlof met ham en kaas op het menu, die hoef ik dan alleen nog maar in elkaar te zetten. Verder kook ik nog wat dingen vooruit voor mijn lunchsalade en voor maandagavond.
Ik ga even naar de Dirk in het centrum van de stad om blauwe bessen te halen, ze zijn in de aanbieding. Zo uit het doosje vind ik er niets aan, maar als ze warm zijn vind ik ze wel lekker, daarom doe ik ze af en toe in mijn havermoutpap.
De rest van de dag wordt er vooral gelummeld. We kijken 2V12, ik lees en kijk ook een aflevering van Zembla, waarin Ozempic en Manjaro aan bod komen, en de cijfers die obesitas de maatschappij kosten en die enige tijd geleden werden gepubliceerd. Die cijfers, zo'n 80 miljard, blijken niet te kloppen. Ik schreef er in april ookeen blog over. Ik heb daar inmiddels een update aan toegevoegd. Interessante aflevering en eentje die ik ook in mijn klas zal laten zien.
maandag 17 november
Weer veel te vroeg wakker, en als ik me probeer om te draaien lukt het niet. Max heeft zich vannacht achter mijn rug op bed genesteld. Hij komt vaker op bed liggen en blijft dan op het voeteneind, op de sprei, tussen ons in. Nu ligt hij nog net niet op mijn rug! Het is een flinkerd en hij geeft niet mee, draaien is dan niet makkelijk. Als ik opsta blijft hij lekker liggen. Gelijk heeft ie!
Op school is het een rustige dag, gelukkig maar want ik voel met niet optimaal. Dingen doen leidt af en ik zorg dat ik bezig ben, altijd wat te doen. Ook een les en die verloopt rustig, van de 9 studenten zijn er 4. We praten over van alles en nog wat, maar wel allemaal gerelateerd aan een gezonde leefstijl.
De dag verloopt verder zonder noemenswaardige gebeurtenissen en ik rond af met een uurtje sporten en daarna nog wat lezen.
dinsdag 18 november
Naast de vaste wekelijkse afspraken heb ik na de lunchpauze een gesprek met een student. De jongeman is in het bezit van een niveau 2 diploma, 19 jaar en hoeft dus niet meer school. Is nu bezig met een niveau 3 opleiding. Die zou hij in een jaar kunnen doen, maar hij is inmiddels al voor het tweede jaar bezig. Afspraken komt hij niet na, stage heeft hij niet meer. Een officiële waarschuwing op zak, vandaag krijgt hij de tweede want al weken niet op school en nog steeds geen nieuwe stageplek gevonden.
Het gesprek verloopt heel moeizaam. Hij geeft aan geen motivatie te hebben en de stof moeilijk te vinden. Ik vraag of hij andere plannen heeft, misschien daar eens over wil nadenken. Er komt niets. Op mijn vraag wat hij de hele dag doet zegt hij dat hij thuis is. Zijn vader werkt, moeder niet en ook zijn drie oudere thuiswonende zussen - immers nog niet getrouwd - werken of studeren. Zelf doet hij niets, ook geen bijbaantje.
Ik leg hem een aantal opties voor: stoppen en werken, stoppen en BBL opleiding zoeken zodat hij kan leren en werken, doorgaan met deze opleiding en hulp bij de moeilijke stof vragen. Hij kiest voor het laatste en weet dat hij over vier weken een derde waarschuwing krijgt als hij hetzelfde gedrag blijft vertonen. De inzet van zijn mentor is enorm groot, nu is student zelf ook aan zet. Mijn beeld is verre van positief, student zit erbij als een zoutzak en overduidelijk te wachten tot het gesprek klaar is en hij weer weg kan.
woensdag 19 november
Het regenpak aan en gaan! Het giet! Bij het ochtendoverleg - iedere dag starten we gezamenlijk en nemen we dag door: wie zijn er ziek, wat staat er aan bijzonderheden op het programma, wie moeten er in de pauze surveilleren, welke zaken hebben aandacht nodig... - zijn we met zijn vieren. Er staan acht collega's in de file, de rest heeft afspraken buiten school of een parttime dag. Ook al moet ik dan door de regen, ik sta gelukkig nooit in de file.
Ik ben niet heel druk vandaag, heb een online afspraak via Teams met de Sociaal Verpleegkundige, de SVP. We bespreken iedere drie weken de studenten in haar bestand. De mentoren kunnen een student via mij bij haar aanmelden. Dit gebeurt vooral wanneer een student hoog ziekteverzuim heeft en wij willen weten in hoeverre iemand in staat is om les te volgen en stage te lopen. De SVP heeft - indien toestemming van de student - toegang tot medische dossiers. Wanneer een aangemelde student tot twee keer toe niet op de online afspraak met de SVP verschijnt kunnen wij iemand als ongeoorloofd absent registeren en dan verdere stappen nemen en het verzuim bij de juiste instanties melden. Een student die wel op afspraak komt kan rekenen op goede begeleiding en een (tijdelijk) aangepast lesrooster.
Wanneer ik terug naar huis fiets regent het net zo hard als in de ochtend. Mijn regenpak is droog en wordt weer nat, mijn handschoenen zijn nog nat van vanmorgen. Zo nat is het niet vaak. Ik pak dan ook de auto om naar de sportschool te gaan, geen zin om drie keer op een dag zo kleddernat te worden.
donderdag 20 november
Samen met een aantal andere collega's met coördinerende taken in de school, vanuit alle teams dus ook uit het vmbo, ben ik uitgenodigd voor een ontwikkelochtend. De oplettende lezer weet dat ik allergisch ben voor dit soort sessies en inmiddels, als ervaringsdeskundige, weet ik ook dat er niets nieuws voorbij zal komen.
Dit was een ontbijtsessie. Aanvang acht uur, einde elf uur. Ik sta op om kwart over vijf en doe wat ik altijd doe. Ik eet dus ook mijn kom havermoutpap om half zeven want ik heb weinig fiducie in het ontbijt op school. Ook ervaring.
Ik ben een van de eerste om even voor 8 uur, nog twee anderen komen ook op tijd, de rest is te laat, een paar minuten tot een kwartier. En wij maar mopperen op de leerlingen en studenten die te laat zijn voor hun lessen! Enfin... sessie begint met een kennismakingskaartspel. In groepjes van drie bespreken we 6 kaarten. Beetje standaard vragen op de kaart en zullen door heel Nederland wel gebruikt worden bij teambuildingactiviteiten want oh zo leuk! Ja, dat was cynisch.
Het ontbijt wordt door een van onze vrijwilligers gemaakt, iemand die weleens helpt in een kooklokaal bij een activiteit. De vaste mevrouw is ziek. Het ontbijt is geen succes, ten eerste een uur later dan de afspraak en ten tweede een beetje vreemd. Witte afbakbroodjes met zalm, losse plakjes kaas en kipfilet, tomaat, komkommer en gekookte eieren. Geen losse afbakbroodjes. Oh ja, en appelsap. Ik haal koffie en ben blij dat ik al gegeten heb.
Deel twee van de ochtend borduren we voort op een eerdere bijeenkomst. We praten over samenwerking en bedenken met elkaar activiteiten die de medewerkers met elkaar in contact brengen. Dat lukt niet zo goed. Lukt al 16 jaar niet zo goed. Zal ook nooit lukken. Weer ervaring.
Een groepje bedenkt een activiteit waarbij al het personeel twee (ja 2!!) dagen gaat teambuilden. Mét overnachting! Hallo... we hebben al geen geld voor het onderwijs! Ik ben zo brutaal om na hun presentatie mijn vinger op te steken en te melden dat ik alvast bedank voor de overnachting. En dat levert natuurlijk ook weer nieuwe gespreksstof op. Want ik ben vast niet de enige. Op de reactie dat ik dan wel de tweede dag weer op tijd aanwezig moet zijn zeg ik dat het me al 16 jaar lukt om iedere dag op tijd aanwezig te zijn, zelfs bij de eerste tien collega's hoor die er voor half acht zijn. Ik ben altijd op tijd, dus waarom zou ik er dan niet weer op tijd bij zijn?
Goed, lang verhaal maar nu naar afronding: na de sessie lopen directeur en ik samen het lokaal uit. Hij is interim en zal het sowieso niet meemaken, maar gaf aan dat hij mij volledig begreep en dat hij verwacht dat er velen zullen zijn die er hetzelfde over denken.
De rest van de dag weer met nuttig werk bezig geweest, veel leuker.
vrijdag 21 november
Geen volle agenda dus ik ga aan de slag met voorbereiden van lessen. De boel een beetje opleuken met wat extra opdrachten. Hier gebruik ik AI voor. Kan de opdrachten niet klakkeloos overnemen, maar er komen wat leuke suggesties voorbij die ik, aangepast met mijn eigen input, wel kan gebruiken.
Einde van de werkdag nog even via de markt naar huis. Thuis de gebruikelijk dingen zoals bed opmaken, vuilnisbakken legen, vaatwasser legen, beetje rommelen. Papa komt langs om iets op te halen en voor een kop thee. Gezellig, we praten bij zoals we vaker doen op vrijdag einde van de dag, alleen is het meestal telefonisch.
Ik kijk 's avonds een aflevering van een Zweedse serie met de titel Missing People. Het is een spannende serie en goed geacteerd. Ik kijk graag naar Scandinavische films en series, vooral omdat ze, net als de Britten, goede acteurs hebben, niet alleen mooie mensen, maar echte mensen.
Ik ben al drie weken eetbuivrij. Ben ook wat afgevallen en na het eten heb ik een lichte eetbui. Ik heb er vrede mee want ik weet dat ik meer moet eten. Ik probeer dat ook en op de meeste dagen lukt dat ook. Toch is het kennelijk niet genoeg want anders zou mijn eetbrein geen eetbui voorstellen. Ik voel me naderhand geen enorme minkukel, maar wel een beetje zwak terwijl ik weet dat dat niet nodig is.
zaterdag 22 november
Niet fit als ik opsta. Onrustige nacht gisteravond na de kleine eetbui, toch een iets te volle maag in bed. Opstaan, zaterdagochtendroutine en vooral niet compenseren. Dus eet ik havermoutpap met een halve banaan, in het verleden zou ik die na een eetbui weglaten. Nu niet. Ook op de sportschool niet extra lang bezig en wanneer ik weer thuis ben gewoon koffie en mijn boterham met een dikke laag pindakaas.
Het is een prachtige dag maar wel heel koud. Ik fiets snel naar de Turkse super en de Lidl en haal een pakketje op voor een overbuurman. Hij kan vandaag zelf niet naar de stad en heeft mij gevraagd of ik het kan ophalen. Hij doet ook wel eens wat voor mij, mijn auto wassen als hij toch bezig is met zijn eigen auto, dus een wederdienst als deze is dan een kleinigheid.
Verder ben ik thuis en heb ik niets omhanden behalve wat huishoudelijke klusjes. De dekbedhoezen, die zijn zo goed als droog, binnenhalen en nog even laten nadrogen op het rekje. Vast wat noedels koken voor mijn avondeten, voetenbadje, lezen en natuurlijk weer een aflevering van Oogappels.
En in het kader van 'niet compenseren want dat houdt de eetbuien in stand' eet ik na mijn gewokte groenten met noedels ook nog een bak ijs met slagroom. Het is tenslotte zaterdagavond.
Een interessant interview op NPO Radio 1 op zaterdagochtend 15 november bij Nieuwsweekend. Het gesprek gaat over jongeren die bepaald gedrag vertonen en tegenwoordig allemaal een behandeling nodig lijken te hebben. Hierdoor zijn de kosten van Jeugdzorg in tien jaar tijd verdubbeld en is 1 op de 7 jongeren in beeld bij Jeugdzorg. Psycholoog Steven Pont werd geïnterviewd en hij vertelde wat interessante dingen.
Allereerst de vraag wanneer is iets een probleem? Hij geeft als voorbeeld een kind dat verlegen en teruggetrokken is. Moeten we ons dan meteen zorgen maken? Als een meisje maar een vriendinnetje heeft, is dat dan erg? Moeten we daar wat aan doen, moet dat kindje dan een sociale vaardigheidstraining krijgen? De ouders van zo'n kind kunnen daar natuurlijk ongerust over zijn, zeker wanneer er bijvoorbeeld een broer is met een enorme vriendenkring.
Er komen nog meer voorbeelden voorbij. De psycholoog pleit ervoor dat er minder wordt geproblematiseerd en juist meer wordt genormaliseerd. Als je ouders kan geruststellen wanneer hun 7-jarige druk en lawaaierig is, dat dit voor heel veel 7-jarigen geldt, dan zijn de ouders minder snel geneigd te denken dat er iets niet spoort aan hun kind. Ook de hoge en onrealistische eisen van ouders zouden wat kunnen worden bijgesteld.
Er is een wet in de maak die een aantal problemen wil uitsluiten van de vergoedingsplicht, bijvoorbeeld stress, somberheid en faalangst. Dit is een goed idee mits de jongere er niet op een bepaald niveau last van heeft. Het hoeft niet meteen een probleem te zijn, maar kan het wel zijn.
Zo krijgen in Amerika 8% van alle kinderen een ADHD label opgeplakt, in Frankrijk is dat getal 0,5%. Er zal dus in beide landen verschillend gedacht worden over de vraag 'wanneer is iets een probleem'.
Toen ik in het onderwijs begon, nu meer dan 25 jaar geleden, waren er weinig kinderen met een zorgvraag. Er was soms een leerlingen in een klas met een ondersteuningsvraag, ADHD was een term die we nauwelijks hoorden en al helemaal niet gebruikten en in de bijna tien jaar dat ik op die school werkte heb ik lesgegeven aan welgeteld een leerling met autisme, een jongetje met Asperger.
In mijn werk nu zijn er veel meer jongeren met een 'label'. Ze komen met dikke dossiers de school in en krijgen allerlei extra faciliteiten tijdens toetsen en examens. Bij deze toetsen en examens zie ik dat de meesten de opdrachten binnen de normale tijd afronden. Ook geven ze aan dat ze geen extra steun nodig hebben wanneer er studievoortgangsgesprekken zijn. Zo'n label vinden ze lang niet allemaal even fijn.
Er zijn zeker kinderen en jongeren die een label moeten krijgen. Maar doordat er zoveel labels op zoveel kinderen en jongeren geplakt worden tegenwoordig is er nauwelijks nog tijd en geld voor de kleine groep die echt zorg en begeleiding nodig hebben .
De week begonnen we met pasta zoals we heel vaak doen op maandag. Ooit begonnen we met Meatfree Monday en daar vonden we pasta een goede maaltijd voor. En dat is nu al jaren zo. We eten inmiddels nog minder vlees en ook veel minder vaak.
maandag 10 november
vegetarische lasagne - broccoli - sla met komkommer
dinsdag 11 november
gekarmelliseerde peen en uien - gekookte aardappels - rookworst
woensdag 12 november
nasi met kipsaté - zoetzure komkommer
donderdag 13 november
restje lasagne - pantosti met mozarella - broccoli - sla
vrijdag 14 november
gewokte groente - rijstnoedels - tempeh - pindakokossaus
zaterdag 15 november
pompoenpastinaaksoep - pompoenpitbroodje met geitenkaas - gemengde salade
zondag 16 november
crunchwrap met gerookte tempeh, kidneybonen, mais, tomaat, spitskool - gemengde sla met geblancheerde spruitjes en komkommer
Ik heb lekker gegeten deze week, voor volgende week ook weer een gevarieerd weekmenu gepland. Niks nieuws verder, maar gewoon makkelijk en gezond.
zondag 9 november
Al een week lang spoel ik mijn mond niet meer na het tandenpoetsen. Het went echt heel snel en ik merk er verder niets van. Ik heb geen rare smaak in mijn mond en ook geen mond vol tandpastaresten. Ik gebruik trouwens veel minder tandpasta per keer dan vroeger. Door de televisiereclames lijkt het alsof je een hele streep op je tandenborstel moet leggen, maar met een elektrische tandenborstel kan dat niet, dan is er ruimte voor een flinke erwt, meer niet.
Een heerlijke dag, weer veel zon. Ik ga sporten en na het sporten hang ik weer een wasje buiten. Ook even het dakterras aanvegen, veel dood blad, haal het meeste weg. Max is ook lekker een het buitenspelen.
Later op de dag wordt het minder zonnig en haal ik de was weer binnen. Hang het nog wel even op een rekje want nog niet droog genoeg om op te ruimen. We kijken 2V12 en daarna ga ik lezen.
Na het eten nog even de was opruimen, journaal kijken met een kop thee en een schaaltje kruidnoten. En dan is het weekend weer voorbij.
maandag 10 november
Eerste afspraak om 9 uur is met een studente en haar ouders. De studente is niet mee en de ouders zijn ten einde raad. Zowel moeder als vader hebben tranen. Studente wil niet naar school en praat niet of nauwelijks met haar ouders. Ik heb een keer een gesprek met het meisje proberen te voeren en ook mij lukte het niet om een normaal gesprek te voeren.
Bij dit gesprek is ook onze gezinsspecialist aanwezig en hij geeft aan dat een gesprek zonder dochter geen zin heeft. Toch blijven we nog even bij elkaar zitten en leg ik de ouders uit wat de route is die school volgt. Daarnaast legt de gezinsspecialist uit welke route hij met het gezin kan volgen. In het kort: school meldt verzuim bij Leerplicht, vanuit Leerplicht zullen er oproepen komen en kunnen en boetes worden opgelegd. De gezinsspecialist is een externe hulpverlener en kan samen met de studente (en haar ouders) een plan B, C etc onderzoeken. Bijvoorbeeld vrijstelling onderwijs aanvragen en werken. We gaan goed uit elkaar en de ouders zijn ietwat opgelucht, we blijven betrokken en dat vinden ze fijn.
Later op de dag krijg ik een telefoontje van een reclasseerder. Ze vertelt met dat de student met de enkelband, die deze week van school verwijderd zal worden, weer is opgepakt en dat zij nog niet weet of hij woensdag bij het gesprek aanwezig zal zijn. Net een paar weken vrij na zijn tweede detentie, nu weer opgepakt. Dus zowel in de school als op straat veroorzaakt hij problemen en doet hij dingen die niet mogen.
dinsdag 11 november
De eerste student- en rapportvergaderingen voor niveau 3 en 4 van dit schooljaar. Voor mij betekent dit dat ik de vergaderingen plan en dat ik erbij zit als adviseur voor de begeleiding van studenten waar het niet goed mee gaat. Kan zijn op onderwijskundig gebied, maar ook op persoonlijk vlak. We hebben nu veel zogenaamde 'post pandemic pubers' in huis. Jongeren die in de coronatijd twee jaar een heel beperkt leventje hebben geleid door lockdowns en regels. Veel van hen hebben daardoor een ontwikkelstop gehad. Geldt niet voor allemaal, maar voor onze doelgroep is dit grotendeels het geval. En dat merken we. Vol programma vandaag maar wel leuk om zo met de collega's uit dit team samen te werken.
Als ik thuis ben ga ik lekker sporten, even mijn hoofd leegmaken. Voor het eten wordt gezorgd, ik dek tafel en kan aanschuiven.
woensdag 12 november
Ik hoor tijdens mijn ontbijt op de radio dat er steeds minder ruimte komt voor beweging in de grote steden. Terwijl het zo hard nodig is. Daarnaast hoorde ik onlangs dat de fitnessapparaten die in de buitenlucht staan wel gebruikt worden, maar alleen door mensen die weten hoe ze werken en wat ze moeten doen. Veel mensen voor wie deze apparaten zijn (mensen die geen sportschoolabonnement kunnen betalen) durven niet of weten niet wat ze ermee moeten. Kan me er iets bij voorstellen. Het is ook niet makkelijk om op op straat, waar iedereen je kan zien, aan zo'n apparaat te gaan hangen en dan proberen uit te vogelen wat de bedoeling is. Zonde. Onderweg naar school fiets ik langs zo'n openlucht sportpark. Ik zie er heel soms iemand gebruik van maken, maar niet vaak. Zonde.
Nog een nieuwsbericht. Steeds meer mensen ondergaan plastische chirurgie na een behandeling met een afslankmedicijn zoals Ozempic. Vanwege hun 'ozempicgezicht', ingevallen wangen. Kan me ook daar iets bij voorstellen.
In de eerste pauze heb ik buiten pauzewacht. Samen met een collega surveilleer ik rond de school. Er zijn weinig studenten buiten omdat de studenten van niveau 3 en 4 deel deze week geen les hebben maar een toetsweek. Van niveau 1 en 2 is het voor veel klassen een stagedag. Toch lopen we onze rondjes, al was het alleen maar vanwege het mooie weer, het is lekker om even buiten te zijn.
donderdag 13 november
Twee studentbesprekingen in de ochtend en een overleg met mijn directeur. Dan pauze. Iedereen is op school en het is druk maar ook gezellig. Ben toch wel erg blij met het team waar ik onderdeel van uitmaak. We hebben altijd veel lol met elkaar.
Na de pauze een gesprek met een studente die ik moet vertellen dat ze moet stoppen met de opleiding. Niet omdat ze niet op school komt en ook niet omdat ze haar best niet doet. Ondanks goede cijfers voor haar schoolwerk en examens vorig jaar heeft ze studievertraging. Op stage lukt het haar niet. Al anderhalf jaar loopt ze op dezelfde plek stage, haar begeleider is de beste stagebegeleider die we hebben en heeft engelengeduld. Maar haar tempo, verwerkingssnelheid van de opdrachten en het contact met andere mensen voldoen niet aan de praktijkexameneisen. Vandaag vertel ik haar dit.
Helemaal uit de lucht vallen doet het niet, ze weet van zichzelf wat haar beperking is. Ze vindt het wel jammer natuurlijk. Omdat wij als school een zorgplicht hebben is er een medewerker van een externe organisatie aanwezig. Hij gaat met haar kijken of beschut werk past. Misschien moet er een doelgroepverklaring worden aangevraagd. Na wat tranen en een glaasje water geeft ze aan toch ook wel opgelucht te zijn, dat er een last van haar schouders is.
Slecht nieuws gesprekken wennen nooit, maar ik ben er steeds beter in. De meeste doe ik niet alleen, er is vaak een mentor bij, of iemand uit het zorgnetwerk van een student, en altijd vraag ik na afloop om feedback. Zo leer ik ook weer van zo'n gesprek. Daarna kan ik het dossier sluiten, letterlijk en figuurlijk. Ik neem het (bijna) nooit mee naar huis.
vrijdag 14 november
Een paar spetters, regenpak niet nodig. Zit natuurlijk wel in de fietstas want er is wel regen voorspeld. Na het startoverleg komt collega E. me vragen of ik tijd heb. We gaan apart zitten en dan komen de tranen. Inhoudelijk kan ik hier verder niets over schrijven, vanwege de gevoeligheid en de privacy, ik weet tenslotte niet wie hier meelezen. Ik praat met E. en ook al kan ik geen advies geven, je verhaal doen kan soms ook al even fijn zijn.
Omdat er na het vertrek van onze teamleider in mei geen nieuwe teamleider is gevonden, maar er voor een tijdelijke tussenoplossing is gekozen, lopen de dingen niet helemaal zoals we gewend zijn. Ooit ben ik teamleider geweest maar ik heb vier jaar geleden bewust een stap teruggedaan en naar een andere functie gesolliciteerd. Toen ben ik in dit team gekomen. Door mijn jarenlange ervaring en ideeën over hoe de dingen zouden moeten gaan vind ik het af en toe wel lastig om de dingen te laten voor wat ze zijn, zeker wanneer ik zie dat het niet goed gaat.
Ook hierover wil ik niet meer vertellen, behalve dat ik nu wat vaker collega's spreek, een luisterend oor bied en adviseer en help als ik dat kan. Als er dingen spelen die ik ook lastig vind kan ik ze met onze directeur bespreken.
Als ik 's middags thuis ben ga ik niet sporten maar blijf ik lekker thuis. Ik maak het bed op, haal een was uit de droger en ga dan nog even achter de laptop zitten om mijn weekblog bij te werken.
zaterdag 15 november
Wanneer ik na het sporten naar huis fiets kom ik een boel kleine Pieten en Sinterklazen tegen. De boot van Sint komt aan de rand van onze wijk de haven binnen en daar begint de intocht. Leuk om al die vrolijke smoeltjes te zien en gelukkig is het droog.
Na mijn rondje boodschappen maak ik soep van een pompoen en pastinaak. De vegetarische bouillon is al uit de vriezer. Ik rooster een flespompoen, 3 pastinaken en twee uien en een paar tenen knoflook. Als de groenten na ruim een half uur lekker bruin zijn haal ik ze uit de oven en gooi ik ze bij de hete bouillon. Nog een gekookte aardappel erbij en dan de staafmixer erin. Ik maak porties, een voor vanavond en de rest kan de vriezer in zodat ik daar deze herfst en winter van kan genieten.
Het regent dan wel niet, het is ontzettend saai weer, geen zon, dik bewolkt en om drie uur moet het licht al aan. Ik heb niets omhanden dus trakteer ik mezelf op een aflevering van Oogappels, de zaterdagkrant en mijn boek. Ook schrijf ik deze blog af zodat mijn weekoverzicht vanavond online kan.
Op mijn blogrol staan de blogs die ik lees, sommige blogs vind ik leuker dan andere, maar als er iets nieuws verschijnt zie ik dat en breng ik de blog een bezoek. Ik heb nog een andere leeslijst, maar die deel ik niet, dat zijn mijn eigen favorieten, daar laat ik nooit reacties achter en zijn veelal blogs met recepten, onderzoeken, nieuwsberichten en andere dingen die mijn interesse hebben. Ze gaan wat minder of helemaal niet over de persoon achter de blog. Ik vind blogrollen bij andere bloggers ook leuk en ook daar klik ik nog wel eens een blog aan.
Meestal kan je zien hoe lang geleden de blog online kwam. Handig. Als iemand af en toe, eens in de paar weken of maanden, blogt. Nu zijn er bloggers die na jarenlang bloggen steeds minder vaak iets publiceren. En dan op een gegeven moment helemaal gestopt lijken te zijn.
Regelmatig onderwerp ik mijn blogrol aan een kritische blik. Vind ik de blogs nog leuk om te lezen? Passen de blogs nog bij mij, worden er geen dingen geschreven waar ik niet achter sta? En niet onbelangrijk, komen er regelmatige nieuwe blogs online of is het een slapend blog?
Zo kan het gebeuren dat ik een blog van mijn blogrol verwijder maar ook dat ik een nieuw ontdekte blog toevoeg. Mijn blogrol is daardoor constant in beweging.
Geen heel bijzondere gerechten deze week, wel in herfstige sferen.
maandag 3 november
Er stond een preiquiche op de planning, maar door omstandigheden ging die niet door. Ik had de prei in het weekend al gestoofd dus daar moest iets mee.
crunchwrap met gestoofde prei, gekookt ei, doperwtjes, pittige olijven en zoete aardappel - broccoli - ijsbergsla met komkommer
dinsdag 4 november
rodekool met appeltjes - gehaktbal - gekookte aardappels - appelmoes - groene sla
woensdag 5 november
bruinebonensoep - volkorenbrood - gemengde sla
donderdag 6 november
gewokte spruitjes, champignons, ui en pompoen - bulgur en quinoa - sla met komkommer en tomaat
vrijdag 7 november
volkorenpita met gerookte tempeh, kidneybonen, mais, bosui en tomaat - spitskoolsla - broccoli - ijsbergsla
zaterdag 8 november
groente uit de wok - rijstnoedels - omeletreepjes - pindakokossaus - zoetzure komkommer
zondag 9 november
kom vol lekkers: zilvervliesrijst - gebakken champignons - coleslaw - broccoli - vegetarische balletjes - yoghurtknoflookdressing - ijsbergsla met komkommer
Morgen eten we - zoals je in het weekoverzicht al kon lezen - lasagne. Dinsdag Hollandse pot, nog een keer iets met rijst en ook weer eens gebakken aardappels.
Er zitten delinquenten bij mij op school. Deze studenten hebben in hun jonge leven al een of meer keer in detentie gezeten. Nu weet ik niet welke studenten er allemaal een strafblad hebben. Dat hoeft ook niet. Als ze hun straf hebben gehad mogen ze, net als iedere andere ex-bajesklant, weer verder met hun leven. En wie zijn wij dan om ze de toegang tot het onderwijs te ontzeggen? Juist onderwijs is belangrijk om een betere positie in de maatschappij te krijgen, een diploma kan iemand verder helpen en van het slechte pad afhouden.
Van twee studenten weet ik dat ze een enkelband hebben omdat ik door hun reclasseerder geïnformeerd ben over deze beperkende maatregel. Op school moeten wij dit weten want het kan zijn dat er bij zo'n jongeman (er zijn geen meisjes met een enkelband momenteel) ineens iets gaat piepen als de batterij van de enkelband bijna leeg is. Dan moet hij in de gelegenheid gesteld worden om het ding op te laden want anders komt hij in de problemen met justitie.
Natuurlijk is het de bedoeling dat dit thuis gebeurt, maar ja, dat wordt weleens vergeten. Wij vermoeden dat studenten dit niet echt vergeten, maar dit juist doen omdat zij dan in de klas wat extra aandacht krijgen. Het is helaas zo dat een enkelband een statussymbool is. Het aanzien in de groep is voor studenten belangrijk en een deel van onze studentenpopulatie hangt veel buiten rond en daar is zo'n enkelband dus statusverhogend.
Wanneer wij zien dat een student zijn broekspijp opgerold heeft om de enkelband zichtbaar te maken voor anderen, zeggen wij hier wat van. Dat doen we trouwens ook bij de afgezakte broeken die de onderbroek laten zien. Of een decolleté wat meer thuishoort in de disco of op een zomers terras dan in de klas. Kledingvoorschriften hebben we niet, maar we leiden studenten op voor een beroep en een belangrijk onderdeel van de opleiding zijn zogenaamde werknemersvaardigheden. Je op de juiste manier kleden wanneer je gaat werken is daar ook een onderdeel van.
Ideeën pikken van andere bloggers, ik geloof dat dat niet zo erg is, het schijnt vaker te gebeuren. Wel even aangeven waar het idee vandaan komt. De eerste 'dit of dat' van mij, gezien bij Verbeelding.
Uitslapen of vroeg opstaan?
Gek misschien, maar ik heb eigenlijk nooit behoefte om uit te slapen. Doordeweeks gaat de wekker even voor half 6. Weekend en vakanties staat bij mij ook een wekker en die gaat om 7 uur. Voor mij is om 7 uur al uitslapen en nog langer in bed blijven doe ik niet. Wanneer ik niet werk ga ik altijd sporten in de ochtend en wil ik om uiterlijk 9 uur klaar zijn om de deur uit te gaan. . Dat kan natuurlijk ook in een uur of minder, maar ik vind het prettig om de tijd te nemen. Ik lees de krant en blogs, als er reacties op mijn blog zijn beantwoord ik die en ondertussen rommel ik ook nog wat in huis of doe ik huishoudelijke klusjes zoals de wasmachine vullen en instellen.
Wanneer ik naar mijn werk moet wil ik ook niet hoeven haasten. Ik maak mijn ontbijt, mijn lunchsalade en brood en ook dan lees ik graag nog de krant en wat blogs.
Ik hecht enorm aan mijn routine, vaste tijden horen daar ook bij. Rond 21.00 uur ga ik naar bed, zo weet ik dat ik voldoende slaap krijg. Slapen is nooit een probleem, ik val redelijk snel in slaap. Wel word ik soms vroeg wakker en kan ik gaan piekeren. Rond half een 's nachts moet ik eruit om naar de wc te gaan, daarna ben ik binnen een paar minuten weer vertrokken. Ik kom dagelijks aan 8 uur slaap.
Als kind vond ik het ook nooit erg als ik naar bed moest, ik ging tot ik vrij oud was zelfs op Oudejaarsavond eerste nog slapen en werd dan even voor twaalven wakker gemaakt. Laat opblijven ben ik niet meer gewend en de laatste jaren ga ik op Oudejaarsavond ook gewoon naar bed en als ik wakker word van het vuurwerk kijk ik even en slaap ik daarna weer verder.
Dus nee, uitslapen is niet voor mij. Ik ben een ochtendmens, geen avondmens. Ik ben altijd wat eerder dan T, zowel doordeweeks als in het weekend, en geniet van die eerste uren van de dag. Beetje rommelen als het weekend of vakantie is, dingen klaarmaken voor de werkdag als ik ga werken. Radio aan en nog wat lezen, en zo de dag ontspannen beginnen.
De herfstvakantie is voorbij, we zijn weer aan het werk en plannen de maaltijden weer. Deze week op ons menu:
maandag 27 oktober
volkorenpasta met spinazie en champignonroomsaus - salade
dinsdag 28 oktober
ovenschotel zuurkool met appel en aardappelpuree - eisbein - salade
woensdag 29 oktober
bami met kip - zoetzure komkommer
donderdag 30 oktober
rösti - coleslaw van witte kool en wortel - broccoli
vrijdag 31 oktober
volkoren pita met gekookt ei, geroosterde aubergine, augurk, tomaat, witte kool en hummus - salade - broccoli
zaterdag 1 november
gado gado bowl: gestoomde groente - rijst - tempeh - pindakokossaus
zondag 2 november
groentesoep met balletjes - volkorenbol met geitenkaas - salade
