blogmas 27 - zo was mijn week 52 / 2025

zondag 21 december

Bewolkt als ik de deur uit ga, maar wanneer ik terugkom van de sportschool schijnt de zon. Dan koffiedrinken en daarna naar het centrum van de stad, even bij de Action en de Hema kijken of ze daar hebben wat ik zoek. Ook even naar de bieb, mijn boek inleveren. Ik vind niet wat ik zoek en op de terugweg fiets ik langs de Etos bij ons om de hoek. Normaal nooit op zondag open want geen drukke winkelstraat, nu wel zodat er kerstinkopen gedaan kunnen worden. Even snel naar binnen voor een laatste poging... bingo!

We hebben geen kerstversieringen in huis, er staan kerstkaarten op het dressoir en verder is er alleen nog een bakje lychees, die horen voor mij bij kerst. 

maandag 22 december

Hoera! De kortste dag lig achter ons, de dagen worden weer langer. Helaas gaat het niet erg snel. Kijk maar. 

T. heeft nog wat werkzaamheden buitenshuis, ik heb niets aan mijn spreekwoordelijke fiets hangen. Heb een klein cadeautje voor het dochtertje van een collega/vriendin. Ik pak de fiets en lever het cadeautje af. Moeder en dochter hebben een pyjama-dag en zijn lekker samen aan het tutten. Het cadeautje wordt glunderend in ontvangst genomen. We kletsen nog wat bij de deur en dan komt Poes ook even kijken. Poes woonde ooit samen met Max bij iemand anders, maar nu woont ze hier en is heel erg gelukkig. 

We beginnen 's middags aan de serie Buza. Seizoen een keken we jaren geleden ook samen en dit seizoen hebben we speciaal voor de kerstvakantie bewaard. 

Het eten van vandaag staat al sinds zaterdag klaar in de koelkast. Kan de oven in, alleen nog een salade maken en dan kunnen we aan tafel. 

dinsdag 23 december

T. gaat werken, ik ga sporten. Als ik dat gedaan heb en ook mijn koffie op heb pak ik de auto. Ik wil naar een winkel tussen mijn kleine stad en de grote stad in. Zo'n winkel op een industrieterrein met voldoende parkeergelegenheid. Ik heb nieuwe sportschoenen nodig. Mijn huidige paar is van binnen helemaal versleten, valt ook niet meer te repareren. Ik vind een aanbieding en de verkoper kijkt of mijn maat er nog is. Weer bingo! Ik kijk nog wat rond maar laat me niet verleiden tot het kopen van andere spullen, ook al hangt er genoeg moois. Ik sport al 20 jaar in dezelfde sportbroeken, ze slijten niet en ik denk dat ze nog wel 20 jaar meegaan. Ze zitten lekker en zijn destijds voor mij op de juiste lengte gemaakt door een lokaal bedrijf in sportkleding. 

Na de lunch is T. ook weer thuis en kijken we weer een aflevering van Buza. Ik zorg vandaag voor het eten en voor ik het weet is de dag voorbij.

woensdag 24 december

Het is koud! Ik trek mijn dekbedjas aan wanneer ik de deur uit ga om te sporten. T. gaat ook verder mijn zijn klus en we stappen samen naar buiten. Ik ben eerder terug dan T. en als ik boven kom zie ik Max nergens. Ik weet dat hij in huis is want we laten hem nooit buiten als we weg gaan. Ik ga naar de slaapverdieping maar zie hem daar ook niet. En dan ineens zie ik de pouch bewegen. Nadat hij deze pouch negen maanden lang volledig heeft genegeerd ligt hij er weer in! Is natuurlijk heerlijk warm.

's Middags komt een vriend even aanwaaien. Hij brengt een paar brownies en verveine uit eigen tuin mee. Daar zetten we thee van. Na het vertrek van de visite lees ik de krant en zorg ik voor het eten. 

donderdag eerste kerstdag

Ik sta op en ben om zeven uur beneden. Max ligt nog lekker in zijn pouch maar besluit om ook op te staan. Hij wil even buitenspelen. Ik houd de keukendeur voor hem open en een vlaag ijskoude wind komt naar binnen. Nee, toch maar niet buitenspelen.

Na het ontbijt, gewoon havermoutpap met druiven en banaan, en de koffie haal ik mijn kerstpakket uit de schuur. Zo leuk om uit te pakken en alle producten te bekijken en te beoordelen. Als ik dit pakket een cijfer moet geven is het een 7,5. Vorig jaar was het een 9 vanwege het cadeau, een prachtige sjaal. De tas die er dit jaar inzit vind ik niets aan. Grijs met wit, groot en vrij onhandig lijkt me, maar vooral omdat de naam van onze scholengroep er met koeienletters opstaat. Ik maak liever geen reclame, nergens voor.

Om half 11 stap ik in de auto en rijd ik naar mijn vader. Zijn vriendin brengt de kerstdagen door bij haar zoon en zijn gezin in Zeeland. Mijn vader vindt zo'n logeerpartij bij vreemden vreselijk dus is niet mee. Voor ons heeft hij een lekkere kerststol gehaald waar we een snee van nemen bij de koffie. We kletsen over van alles en nog wat en wanneer we helemaal zijn bijgepraat ga ik weer op huis aan. 

De rest van de dag zijn T. en ik samen thuis en kijken we weer een aflevering Buza. Verder beetje lezen (ik), serie kijken (T), bloggen (ik) en koken (T). 

vrijdag 26 december

In veel landen is er geen tweede kerstdag. In huize Niekje ook niet. T. heeft een spoedklus bij een klant die met bevroren leidingen zit en geen verwarming heeft. Vrijdag is ook schoonmaak- en bedafhaaldag. Die taken doe ik 's ochtends. Ook ga ik nog even naar de Lidl en de Turkse bakker voor een paar boodschappen. Het is nog steeds ijzig koud.

Wanneer ik thuis kom is T. ook terug en komt onze buurman, de violist, koffie drinken. Hij heeft vanavond een optreden in een kerk, ziet daar een beetje tegenop want het is natuurlijk koud in zo'n gebouw. Hij leent een thermolegging van mij, hopelijk houdt dat hem warm vanavond.

De sportschool is ook vandaag dicht en ik dat vind ik jammer. Heb gisteren niet veel gedaan, en heb nu wel behoefte om te bewegen. Om 1,5 uur te fietsen is het te koud en waait het te hard, ik weet nog van vorig jaar dat dat vies tegenvalt dus doe ik dat dit jaar niet. Ik trek warme stevige schoenen aan, wanten en mijn dikke jas en ga wandelen. Ben bijna 1,5 uur buiten en het valt wel mee met de kou. Ook wandelend is tegenwind niet lekker, maar gelukkig heb ik op de terugweg meewind en loop ik bovendien grote stukken in het zonnetje. Echt lekker!

Na de lunch doe ik niets meer, beetje lummelen en bloggen terwijl de Top 2000 aanstaat. Mijn eten bestaat uit een kliekje traybake met nog wat verse groente en sla. Bij de Turkse bakker een simit meegenomen, die eet ik erbij.

zaterdag 27 december

Het is al minder koud dan gisteren, gelukkig. Ik heb erg veel last van wintervingers, ze doen ontzettend veel pijn, zijn knalrood en opgezet. Duurt meestal tot april, maar als het vriest zijn ze het meest pijnlijk. 

De sportschool is weer open dus ik ga eerst even een rondje bewegen. Heb ik gemist, lekker even warm worden met cardio en wat spieroefeningen. Merk dat ik vrij snel stram word als ik niks doe. Kan ook met de kou te maken hebben.

Het is druk, denk dat iedereen de rollade, gourmethapjes, kerstkransjes en romige toetjes weer goed wil maken. Het is gezellig en ik hoor wat iedereen met kerst heeft gedaan. 

Nog even naar de supermarkten voor wat verse spullen, zin om lekkere dingen te maken. Thuis eerste de Top 2000 aan. Af en toe echte ellendemuziek, gelukkig afgewisseld met nummers die ik wél leuk vind. 

Dan beginnen aan de pompoensoep. Ik rooster de pompoen en uien voordat ze in de bouillon gaan, dat geeft een heel volle smaak aan de soep. Gooi er nog wat prei en een zoete aardappel bij en dan gaat de staafmixer erin. Niet heel glad maar grof pureren. Er kunnen ook weer twee porties de vriezer in. 

Vervolgens paprika's onder de gril zodat ze zwart geblakerd zijn, even in een plastic zak en als ze afgekoeld zijn de velletjes eraf halen, Met de paprika's maak ik morgen een tomatengroentesaus. Die eten we dan maandag, met pasta.

Lunchen en daarna de krant van vandaag lezen. Was in de droger, was uit de droger, was opbergen, was op een rekje, thee drinken, puzzel maken, boodschappen in ontvangst nemen en opruimen, Oogappels kijken, blog afmaken, eten, nog wat televisie kijken en dan naar bed.

 

blogmas 26 - kant-en-klaar

Gisterochtend hoorde ik een item op nieuws over kant-en-klaar kerstmaaltijden. Ik vind dit soort informatie altijd interessant. Geen idee waarom want echt boeiend is het niet. Ik kan er niets mee, ik moet er niets mee en ik hoef er niets mee. Denk dat ik gewoon een fascinatie heb voor het gedrag van mensen in combinatie met eten.

Ik kijk graag YouTube filmpjes met mensen die 'What I Eat In A Day' filmen. Vind het heerlijk om foodblogs te lezen en volg enorm veel foodies op Instagram, waar ik dan maximaal een half uur per dag naar mag kijken van mezelf. 

Even terug naar het nieuwsitem. Kant-en-klaar bestaat al heel lang. Ravioli, nasi en bami in blik. Drievaksmaaltijden in aluminium voor in de oven. Ik ken ze uit de winkel, niet omdat ik het ooit op mijn bord heb gehad. Nooit trek in gehad, nooit nodig gehad en kon al vrij vroeg zelf koken. Gebruikte vroeger wel regelmatig zakjes en pakjes, nu bijna nooit meer. Ik koop nog af en toe boemboes, die zijn makkelijk in het gebruik en smaken goed. 

Ik heb het assortiment kant-en-klaar eten de afgelopen jaren zien toenemen. Tijdens deze periode is het aanbod enorm groot met allerlei voorafjes, hoofdgerechten en desserts die alleen tijdens de feestdagen in de schappen liggen. Het ziet er vaak heel lekker uit en is mooi verpakt. Je kan sommige gerechten zo uit de doos op tafel zetten, de schaaltjes en bordjes worden meegeleverd. Scheelt weer afwas. 

Het kant-en-klaar eten van vandaag is wel een ander verhaal dan vroeger, maar nog steeds koop ik het niet. Wat niet wegneemt dat ik wel begrijp dat mensen het kopen. Het scheelt uren in de keuken staan en als koken niet je hobby is, of je vindt het heel moeilijk en je wil toch iets speciaals op tafel zetten, dan kan dit een uitkomst zijn. 

Met feesteten moet je niet gaan zeuren over voedingswaarden, calorieën, suiker, vet en zout. Feesteten is meestal niet het meest gezonde eten, maar dat moet kunnen een paar dagen per jaar. Ik vraag me wel af of het lekker is, dat voorgeproduceerde voedsel. Als ik denk aan een blikje ragout, heel af toe kochten we dat wel, dan vond ik het altijd tegenvallen. Soep uit blik heb ik ook nooit echt lekker gevonden. Beide niet smakelijk genoeg en heel makkelijk om zelf te maken. Toetjes maken vond ik altijd erg leuk en veel toetjes zijn makkelijk zelf thuis te maken. Een ingewikkeld hoofdgerecht draai ik ook mijn hand niet voor om, maar ik heb dan ook al wat jaren kookervaring. 

Als je jong en onervaren in de keuken bent en voor het eerste mensen uitnodigt voor een kerstdiner dan kan een beetje hulp van de supermarkt vast heel fijn zijn. In mijn jonge jaren was die hulp er niet en ging ik zelf aan de slag. En dat ging altijd goed. Zelfs als het niet zo goed ging, want het hoefde allemaal niet perfect te zijn. Er werden geen foto's van het eten gemaakt om op Insta of TikTok te plaatsen, het ging ook om de gezelligheid.

Gisteravond, eerste kerstdag, aten wij nasi, niet uit blik, met kipsaté, pindasaus en zoetzuur. Alles zelfgemaakt.

blogmas 25 - kerstpakket

In oktober ontvingen alle medewerkers een mail met een uitnodiging voor een 'winter fair'.  Tijdens die winter fair was er gelegenheid om zelf je kerstpakket bij elkaar te shoppen. Je kon er ook voor kiezen om niet naar de winter fair te gaan, het kerstpakket zou dan de week voor de vakantie op je werkplek klaarstaan.

De organisatie waar ik voor werk heeft altijd een erg leuk kerstpakket met producten uit de regio. Altijd lekker, altijd goed gevuld. Ook zit er altijd een leuk cadeau(tje) in het pakket. 

Met honderden mensen tegelijkertijd zelf je kerstpakket bij elkaar sprokkelen met muntjes of waardebonnen.... ik zag dat niet zitten. Dus ik koos de optie 'ik kom niet, zet mijn pakket maar klaar'. 

Een derde van mijn collega's deed het hetzelfde, de rest toog twee weken geleden naar de markt. Ik heb de verhalen gehoord en de foto's en het filmpje gezien. Blij dat ik niet ben gegaan. Het was er ontzettend druk. Bij sommige kramen waren de producten snel op, bij anderen moest je lang in de rij staan. Als je niet meteen aan het begin van de middag aanwezig was de keus erg beperkt. 

Ik had al zo'n vermoeden. Geen zin in die drukte en bovendien vind ik het leuk om verrast te worden. Vanmorgen was het dan zover, ik pakte mijn kerstpakket uit.

En dit is de buit:

• boerenkaas met hartige kruiden zoals peper, paprika en bieslook
• handgemaakt chocolade bouchées van de Belgische chocolade met een marshmellowvulling
• aardbeien in een laag zachte zoete witte chocolade
• gemengde luxe noten: cashew, amandel, hazelnoot en pinda
• tomatensoep van Westlandse tomaten en verse groenten
• ananas-chili-gemberjam;
• appelsap
• kruidkoekmix 
• roomboterkerriekoekjes
• amandelkrullen
• nona spritz: een non-alcoholisch aperitief van bloedsinaasappel, citrus en kruiden
• olijfolie uit Zuid-Afrika
• balsamicoazijn
• opvouwbare shopper gemaakte van gebruikte flessen (niet op de foto)

Een pakket waar ik heel tevreden mee ben, allemaal lekkere dingen die we zelf lusten. Vanmiddag al begonnen aan de chocolade bouchées.

blogmas 24 : kerstboom en kerstversieringen

In huize Niekje geen kerstversieringen. Er staan een paar kerstkaarten op het dressoir en verder is er niets waardoor je kan weten dat het kerstmis is. Geen boom, geen slingers, geen lichtjes, geen kerstster en geen kaarsen.

Onze huiskamer annex woonkeuken is gezellig. Het is een ruimte van 50m2 met aan een kant een rode muur die vol hangt met kunst. Schilderijen en zeefdrukken. Gemaakt door bekenden en vrienden die 'iets' doen in de kunst. Zelf vinden we het gezellig in huis. We hebben sfeervolle verlichting, een boekenkast, een dressoir, een salontafeltje, twee banken, een eettafel en een kookeiland. Nog meer spullen zou het erg vol en druk maken. En daar hebben we beiden geen behoefte aan. 

In mijn jeugd was er een kerstboom, toen ik nog op de basisschool zat een echte, toen ik wat ouder was werd deze vervangen door een klein kunstkerstboompje. De bomen werden altijd opgezet op 24 december, geen dag eerder. De echte boom lag dan al een poosje in de tuin te wachten, het kunstboompje werd uit de berging gehaald. Het optuigen deed mijn moeder, meestal samen met mijn broer. 

Voor het raam hing een kerstster met een lampje erin. Er waren papieren kerstklokken. Ook hadden we een kersttafelkleed en kerstservetten. Deze kwamen op eerste kerstdag op tafel en werden in de hele kerstperiode gebruikt. Tijdens het kerstdiner stonden er kaarsen op tafel. Aan de muur hingen rode linten met de kerstkaarten, we kregen er in die tijd meer dan honderd!

In mijn tijd in Londen versierden we het ook niet, we vierden kerstmis altijd bij anderen en waren in die periode weinig thuis.

In mijn jaren met nare-ex in Nederland kocht ik altijd een klein boompje in een pot en versierde ik dit met kleine zilveren ballen, slingers en lampjes. De boom stond na de kerstdagen in de pot op het balkon maar ging op den duur dood. Ik besteedde er destijds ook te weinig aandacht aan, had er denk ik de energie niet voor. 

In mijn tweede huis, toen ik alleen was, ben ik gestopt met versieren, ik was ook in die tijd met de kerstdagen vaak weg en vond het niet nodig om de boel op te tuigen. En zo is het nog steeds. Ik heb geen kerstspullen meer en ook al zijn we nu al weer een paar jaar thuis met de kerstdagen, ik mis het niet en vind het er niet minder gezellig om in huis.

blogmas 23 - toen

Sinds 2008 houd ik bij wat we eten. Ik plan ons weekmenu en zet dit in een excelbestand. Als de week voorbij is kijk ik even terug en wijzig ik het bestand als we toch wat anders hebben gegeten. 

In 2008 zag een week in december er zo uit:

Een aantal keren vlees per week, maar ook peulvruchten en veel groenten. Minestronesoep hebben we al lang niet gegeten, die kan ik wel weer eens maken. Het lamsvlees hoef ik niet meer, ik vind vlees steeds minder lekker en lamsvlees was nooit mijn favoriet.

En dit is een week in december in 2016:

En ook nog een week in 2020:

Een weekmenu dat erg lijkt op hoe we nu nog steeds eten, minder vlees dan in de beginjaren van onze relatie en bijna altijd lekker.

Ik herinner me de gerechten die niet lekker waren meestal nog heel goed. De verse makreel uit de oven in 2016 was geen succes en is daarom sindsdien niet meer op het menu verschenen.

Ik vind het leuk om terug te kijken en handig om inspiratie op te doen voor de weekmenu's die ik nog moet plannen.  

blogmas 22 - shared dining

In een echt Chinees restaurant, zo eentje waar grote gezelschappen Chinezen samenkomen, eet je aan een ronde tafel en pak je uit alle verschillende schalen waar je trek in hebt. Ga je Indonesisch eten en bestel je een rijsttafel dan is dit principe ook van toepassing. Tapas is een ander verhaal. In Spanje is dat een drankje en een paar hapjes. Voor een Spanjaard is tapas geen maaltijd maar iets bij de borrel om de eerste honger te stillen. Dat er in Nederland tapasrestaurants zijn is leuk voor mensen die het gezellig vinden om heel veel kleine bordjes op tafel te hebben en daar van te eten. 

Het bestaat al heel lang, maar tegenwoordig heeft het een naam en wordt het 'shared dining' genoemd. Je eten delen met de anderen aan tafel. Oh zo hip! 

Je houdt ervan of je vindt het vreselijk. Ik hoor bij Team Vreselijk. Wanneer ik uit eten ga bestel ik iets waar ik trek in heb, daar wil ik dan van genieten en niet na twee happen al mee klaar zijn. Ook wil ik niet wachten tot de volgende ronde voor ik weer twee of drie happen mag eten. Allemaal kleine bordjes met van alles en nog wat. Als ik iets niet lekker vind heb ik niets, als ik iets wel lekker vind heb ik het geproefd en dan is het op omdat de anderen aan de tafel er ook van hebben genomen en de porties klein zijn. Niet win win, maar verlies verlies wat mij betreft.

Oh, er zullen nu zeker reacties komen van mensen uit Team Houden Van.  Shared dingen en small plates:  zo leuk, zo gezellig en je kan al die verschillende dingen proeven en nieuwe smaken en bereidingswijzen en producten ontdekken!  Kan wel zo zijn maar ik vond het niks. Bij het echte Chinese restaurant en ook bij het Indonesische eethuis vind ik het prima, maar kom bij mij niet aanzetten met Mexicaanse, Italiaanse of, horror, Franse gerechten op basis van shared dining. En blijf alsjeblieft met je tengels van mijn bord!

blogmas 21 - op mijn bord in week 51 / 2025

De laatste werkweek en het eerste weekend van de kerstvakantie. Nog wat makkelijke gerechten die snel op tafel staan, fijn als we moe zijn einde van de werkdag.

maandag 15 december

spinazie met kikkererwten op Spaanse wijze - bulgur - salade - broccoli

dinsdag 16 december

ovenschotel zuurkool met appel en aardappelpuree - eisbein - sla met tomaat en komkommer

woensdag 17 december

Turkse rode linzensoep - gözleme - gevulde salade

donderdag 18 december

volkorenpita met kipshoarma - diverse groenten en sla

vrijdag 19 december

tagine met feta op een bedje van spinazie -  bulgur - broccoli - salade

zaterdag 20 december

gewokte groenten - rijstnoedels - omeletreepjes - pindasaus

zondag 21 december

maaltijdsalade met broccoli, spruitjes, augurk, zongedroogde tomaten, komkommer, spinazie, Romaine sla, peterselie en munt - volkorentoast met geitenkaas 

Volgende week vakantie en kerstmis. Geen bijzondere gerechten bij ons op het menu maar wel gewoon lekker eten zoals we dat altijd op tafel zetten.

blogmas 20 - zo was mijn week 51 / 2025

zondag 14 december

Zoveel zon gisteren, zo weinig vandaag. Een dag om lekker binnen te blijven. Ik ga wel sporten maar daarna geen plannen meer. Hoef nergens naar toe dus een beetje rommelen in huis, meer doen we niet. 

En ook dan is zo'n dag best snel voorbij. T. maakt lekker eten voor zichzelf, hij eet waar hij trek in heeft, en ik haal wat uit de vriezer, iets waar ik trek in heb. In het weekend is dat inmiddels vaste prik. Als het een werkweek is dan eten we op de werkdagen bijna altijd samen en bijna altijd hetzelfde. Maar omdat smaken verschillen is het ook wel fijn om in het weekend los van elkaar te koken.

Ik lees een boek uit, vrijdag las ik de eerste paar bladzijden, vandaag de rest. Geen dik boek maar wel een goed boek en het las lekker vlot en ik zat er goed in. Ossenkop van Manik Sarkar. 

maandag 15 december

Ik mag een uurtje uitslapen want mijn afspraak bij de dokter is om tien over acht. En aangezien de praktijk op nog geen minuut fietsen van huis is ga ik een uur later dan gewoonlijk de deur uit. Ik ben op tijd en de eerste patiënt loopt niet uit dus ik ben snel aan de beurt. Goed gesprek met de huisarts en wat dingen in gang gezet.

Dan door naar school waar ik snel mijn thermos vul met koffie, mijn tas uitpak, mijn laptop in mijn rolkoffer doe en met gezwinde spoed terug naar de begane grond ga om daar weer twee mondelinge examens af te nemen.

Daarna door voor een overleg met de overige leden van de plaatsingscommissie, dan koffiepauze. Na deze pauze de beoordelingen van de examens in het beoordelingssysteem invoeren, de plaatsingen voor januari  uitwerken, mails lezen en beantwoorden, wat afspraken plannen, even kletsen met een collega verderop op de gang en dan al weer lunchpauze.

's Middags nog een werkbespreking met collega K. K. werkt al ruim 13 jaar bij ons, ik heb hem ooit in dienst genomen en we zijn inmiddels bevriende collega's. K. heeft een jong gezin en nadat we de werkbespreking hebben gehad praten we ook even bij over onder andere de vakantieplannen en hoe het met de kinders gaat. Dan is het tijd om naar huis te gaan. 

Ik doe mijn rondje op de sportschool en dan nog even wat lezen en bloggen terwijl T. voor het eten zorgt. 

dinsdag 16 december

Een heel drukke dag, veel gesprekken, onder andere met een student die zich komt uitschrijven. Geen verrassing voor mij omdat hij niet gemotiveerd is voor de opleiding en het werkveld. Zijn ouders staan er nu ook achter, hij moet wel een andere opleiding zoeken. Hier kunnen wij bij helpen maar dit hoeft niet. Liefst heeft deze jongen geen bemoeienis is mijn indruk. Het is een gast van bijna 2 meter, met overgewicht en een ongezonde uitstraling. Zit hij nachten lang te gamen? Ik weet het niet. Misschien. Ik krijg een vies klef slap handje wanneer hij mijn kantoor verlaat. 

Eind van de dag neem ik mijn kerstpakket mee. Dit jaar hoef ik niet aan T. te vragen om het op te halen, maar kan het achterop de fiets, wel een extra snelbinder bij me. Ik schuif het in de kast in de schuur en laat het daar staan. Pas op eerste kerstdag maak ik het open. 

woensdag 17 december

Wat een luxe, ook vandaag een uur langer slapen. Ik ga na het ontbijt langs ons medisch centrum. Bloedprikken en urine inleveren. De dame die mijn bloed afneemt is een erg leuke vrouw, we kletsen gezellig en voor ik het weet zijn er vijf buisjes vol. Dan snel door naar school.

Thermos vullen met koffie, laptop aanzwengelen en even kijken of er nog dringende mails zijn. Nee, die zijn er niet. Rolkoffertje inpakken en naar de tweede om mondelinge examens af te nemen.

We hebben een heel lange lunchpauze, de studenten zijn allemaal naar huis of op stage, we tafelen nog wat na met de weinige collega's die er vandaag zijn. De vakantie komt eraan en dat is te merken. Weinig puf, we vergeten dingen en we zijn aan het afronden. Gelukkig hoeven we niet iedere dag de volle 100% te geven. 

donderdag 18 december

De laatste dag met studenten voordat de vakantie begint. Er zijn verschillende kerstvieringen. Sommige klassen doen het met de hele opleiding, dus meerdere klassen bij elkaar. Andere klassen zijn met hun mentor. Ik loop overal even binnen om de studenten een fijne vakantie te wensen. Het is gezellig met muziek en spelletjes en een heleboel eten. Blijf ik lastig vinden maar gelukkig wordt er niet aangedrongen. 

Weer een lange lunchpauze want nu zit het er echt op voor dit kalenderjaar. Ik ga na de lunchpauze naar huis, de anderen stoppen ook eerder vandaag. 

vrijdag 19 december

Ik kan weer uitslapen vandaag want we hebben de kerstviering met het personeel. Ik ben een uur later dan normaal op school, Ik maak wat dingen in orde voor mijn eerste les na de vakantie, maak een lijstje met dingen die ik in 2026 niet moet vergeten, ik zet mijn kerstmuts met bal en knipperende lichtjes op, sluit dan mijn kantoor af en pak de lift naar de begane grond.

Ik ben de enige met een kerstmuts. Mijn directeur moet erg lachen, van iedereen had hij dat verwacht, maar niet van mij. Wel veel kersttruien. 

We beginnen in de personeelskamer. Daar passen we vandaag net in omdat niet iedereen er is, op vrijdag zijn er veel parttimers vrij. Het is er snel warm en vol en er staan grote schalen vers gebakken oliebollen op de tafels die behoorlijk sterk ruiken. Ik heb genoeg ontbeten en geen trek dus voor mij alleen koffie. Na de koffie en het praatje van directeur gaan we naar de gymzalen. Niet iedereen, sommige collega's gaan alle kerstversieringen opruimen, anderen gaan nog aan het werk. Ik speel een potje sjoelen met een collega en ga dan ook helpen met opruimen. Als we klaar zijn loopt de school leeg. Ik pak mijn fiets, ga nog even naar de markt en dan door naar huis. Om twaalf uur ben ik thuis en is mijn vakantie begonnen.

Thuis lunchen en dan nog even sporten. Vroeg klaar en lekker op de bank met een film:  'The Roses', een remake van de film 'War of the Roses' met twee geweldige acteurs. Een lekkere middagfilm. Ja, het is echt vakantie op deze manier.

zaterdag 20 december

Ik hoor mijn alarm en word er wakker van. Ik sta meteen op, het is 7 uur, Max loopt al rond te struinen in de slaapkamer, hij vindt het ook wel welletjes. Was meteen de droger in, Max zijn brokjes bijvullen en zijn water verversen. Dan zelf ontbijten en daarna naar de sportschool. Het is rustig maar wel gezellig, een deel van het vaste ploegje is er en de radio staat aan, veel kerstmuziek en dat maakt het extra gezellig.  De eerste was is al gedroogd tijdens het ontbijt en de tweede is klaar wanneer ik weer thuis ben. Die gaat op een rekje want niet geschikt voor de wasdroger.

Rondje langs de winkels, ik zoek nog iets maar kan het nergens vinden of het is net niet wat ik zoek. Kan nog een winkel proberen, ik denk dat ik dat volgende week even doe. En anders toch maar online bestellen. Thuis de boodschappen opruimen en lunchen. Verder geen afspraken en alle tijd aan mezelf. 

Lezen, wat bloggen, wat kokkerellen en televisie kijken. 's Avonds de wok aan voor een bord lekkere knapperige groenten met noedels en ijs toe. 

blogmas 19 - gastblog

Hallo lieve mensen, ik mocht weer een gastblog schrijven deze blogmas. Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen.

Had ik jullie al verteld dat ik een nieuwe hobby heb? Ik lees tegenwoordig heel graag. Als het vrouwenmens haar tablet openklapt leest ze vaak de krant en doet ze wat puzzels. Maar ze leest ook boeken op haar tablet en die zijn af en toe echt heel goed. Ik kan daar zo van genieten.

Zo in de winter is het niet zo heel gezellig buiten omdat het zo kaal is. Maar er is een voordeel: geen bladeren in de bomen en daardoor zie ik alle vogels goed. Het is een enorme drukte van fouragerende meesjes en kauwen en duiven. Ik ga ze maar niet achterna, ze zijn te snel voor mij. Maar ik vind het heerlijk om alles te bekijken. Als ik op de rand van het dakterras zit zie ik het ook allemaal van heel dichtbij.

Als ik dan na het buitenspelen weer binnenkom kruip ik graag bij het vrouwenmens op schoot. Lekker warm. Dan duurt het niet lang voor ik in slaap val. Kan uren zo liggen. Af en toe staat ze op en als ze dan weer terugkomt spring ik snel weer op schoot en slaap ik lekker verder.

Die lieden uit het grote huis houden er rare gewoontes op na vind ik. Ze slapen niet op de bank of stoel, ook niet in een fijne kartonnen doos, maar ze hebben een heel groot zacht ding en daar gaan ze dan op liggen. Het is een soort pouch met allerlei losse zachte lappen. Daar kan je dan ook onder kruipen. Als ik niet op schoot kan dan is dit een goed alternatief.

Als ze zelf in dat ding gaan liggen dan zie en hoor ik ze niet, ik ga dan maar een beetje rondstappen in huis. Als ik daar mee klaar ben, en genoeg geslapen heb ga ik maar eens boven kijken. Soms moet ik ze dan 's ochtends even wakker maken, ik ben bang dat ze anders vergeten dat ik er ook nog ben!

blogmas 18 - dit of dat: online shoppen of winkelen in een stad?

In de serie 'dit of dat' deze keer een winkelblog. Ik heb wat gewinkeld in mijn leven. En dus ook heel wat geld uitgegeven. Daar wil ik eigenlijk niet over nadenken, want dan word ik misschien heel sip. Al dat geld aan spullen, kleding, schoenen, tassen en nog meer spullen. Okay, toen was het leuk, het kon en ik was niet wijzer. Het woord duurzaam kende ik niet, het milieu en de planeet beschermen deden we door het licht achter ons uit te doen en vuilnis niet op straat maar in een prullenbak te gooien. En dat was het wel.

Winkelen was lang een bezigheid die ik met plezier deed. En dan niet online maar in fysieke winkels. Winkel in winkel uit, in eigen stad maar ook in andere steden. Tijdens het weekend en in vakanties. De hele dag op sjouw, tussen de middag ergens wat eten en dan weer door. Maar ook gewoon even snel naar een of twee winkels en dan weer naar huis. Niet omdat ik iets nodig had, maar om te kijken en ja, dan was het ook heel verleidelijk om iets te kopen.

Mijn koopgedrag is enorm veranderd. Ik winkel niet meer voor de lol. Ik koop alleen nog iets wanneer ik het nodig heb. End dan bij voorkeur in een fysieke winkel. Dat is niet altijd mogelijk want er zijn producten die ik niet in een winkel kan kopen omdat de winkel niet in de buurt is of omdat het gewoon niet in een fysieke winkel te koop is. Zo kocht ik onlangs een agendavulling voor mijn Filofaxagenda. De vullingen zijn bij kantoorboekhandels en ook bij de Bijenkorf te koop. Deze winkels zijn niet in de buurt. Ik koop deze vulling al jaren online. 

Verder probeer ik dus zoveel mogelijk bij fysieke winkels te kopen en als ik een beetje mijn best doe lukt dat ook wel. Dan ga ik naar de bewuste winkel en koop ik wat ik nodig heb en daarna ben ik klaar. Als ik er speciaal voor naar de grote stad moet kijk ik of het kan combineren met een bezoek aan andere winkels of een afspraak met een vriendin. Maar echt gaan winkelen om het winkelen, nee, dat gebeurt niet meer.

blogmas 17 - dit of dat: kat of hond?

Geen huisdieren. Althans, dat heb ik altijd gezegd. En tot februari 2024 hadden we ook geen huisdieren. Niet handig voor ons en ongezellig voor het huisdier, we werken allebei en zijn overdag van huis. Bovendien moet je in vakanties ook opvang regelen of het huisdier meenemen. Kortom: gedoe.

Een hond, een leuke die niet veel blaft, niet tegen je aan springt, niet kwijlt en niet stinkt en van een ander is, vind ik wel leuk. Voor even, een paar uurtjes.

Katten vond ik nooit leuk. Lastig uit te leggen waarom niet. Ik had er gewoon niets mee. 

En toen kwam Max. Zoals ik al een keer vertelde was het niet de bedoeling dat Max bij ons zou komen wonen. Hij was samen met een poesje woonachtig bij iemand anders. Die persoon overleed en toen moesten we een huis voor de poes en de kater vinden. De poes had snel een nieuw thuis en was daar vanaf dag een ontzettend tevreden. De kater, Max, kwam bij ons. Tijdelijk. Dachten we. Geen asiel wilde hem hebben en na een aantal telefoontjes die steeds weer op niets uitliepen besloten we dat Max dan maar moest blijven.

Zelf had hij er ook weinig zin in, de eerste weken vertoonde hij zich niet. Maar toen hij eenmaal doorhad dat we het beste met hem voor hadden en we een heerlijk groot huis hebben om in te struinen, inclusief dakterras, kwam hij uit zijn schulp. Af en toe vind hij het fijn om geaaid te worden en sinds kort komt hij op schoot liggen. 

Inmiddels is Max onderdeel van ons leven en zouden we hem niet meer willen missen.

blogsmas 16 - familiejargon

Je kent dat wel, woorden en uitdrukkingen die alleen bij jou thuis worden (en werden) gebruikt. Voor een buitenstaander zijn het misschien rare uitdrukkingen, voor de ingewijden des te leuker.

Mijn moeder hield er wel van om een grapje te maken. Ze kon ons, de kinderen, soms ook in het ootje nemen. We wisten dan niet of het serieus was of niet. 

De meeste gevraagde vraag in alle gezinnen is denk ik 'wat eten we vanavond?' Zo ook bij ons thuis. Ik schreef al eens dat zowel mijn moeder als mijn vader voor het avondeten zorgden. Er werden weekboodschappen gedaan maar ik weet niet hoe zij de weekmenu's planden, en óf die gepland werden. Niet zoals ik nu doe in ieder geval.

Uit school komen, thee drinken en daarna spelen. Toen ik wat ouder was natuurlijk huiswerk maken en een paar avonden per week naar het zwembad voor de waterpolotraining. Dat was de routine in die tijd.  De eerste vraag na schooltijd was steevast die meest gestelde vraag. En het antwoord van mijn moeder was dan 'gebakken bokking'. 

Ik had geen idee wat een bokking was, laat staan een gebakken bokking. We aten thuis nooit vis dus ik kende ook geen vissoorten. Internet bestond nog niet, opzoeken in de bibliotheek deed ik niet, dus lang heb ik niet geweten wat het was. Inmiddels ben ik wijzer en weet ik wat het is. Nog nooit gegeten en verwacht ook niet dat ooit te doen. Maar als T. aan mijn vraagt wat we eten (er hangt een whitebordje in de keuken met daarop wat we eten en wie er de kookbeurt heeft, en toch vraagt ie het soms), dan zeg ook ik steevast 'gebakken bokking'. En daarmee is het een term die nog steeds in de familie is. 

 

blogmas 15 - interview

Als Mevrouw Niekje reageer ik regelmatig op blogs van anderen. En dat doe ik al jaren. Ik vind de anonimiteit prettig en zolang ik nog in het onderwijs werkzaam ben probeer ik anoniem te blijven. Dat zal niet voor de volle honderd procent lukken, ik heb een foto van mezelf op mijn startpagina, ik laat doorschemeren waar ik woon en werk en als je goed zoekt zal je me vast wel vinden.

Niet lang geleden werd ik benaderd door een journalist van een vooraanstaand landelijk dagblad. Hij was mij op het spoor gekomen door een reactie van mij op een blog over financiën, nu bijna twee jaar geleden. Door op mijn naam bij de reactie te klikken kwam hij op de pagina van Mevrouw Niekje en zo kon hij mij via email benaderen.

Hij vertelde wie hij was en waarover hij schrijft. Hij was bezig met een artikel over het afslaan van promoties op het werk. Omdat ik daar in mijn reactie op de blog mijn ervaringen en mening over had gegeven was hij geïnteresseerd in mijn verhaal. Hij vroeg me of ik mee wilde werken aan het artikel. Ik heb erover nagedacht en hem de volgende dag toegezegd dat me dit leuk leek. Na wat heen en weer mailen was er een belafspraak.

Ruim een uur hebben we gesproken. Deels interview en deels ervaringen uitwisselen. Een erg leuk gesprek waarin ik mijn verhaal goed kon doen. Wat mijn verhaal is? Hier een samenvatting van het artikel. In het originele artikel staat mijn volledige naam, die heb ik veranderd in Mevrouw Niekje. Ook heb ik een paar alinea's weggelaten.

Het vraagstuk

Goed nieuws: je leidinggevende is zo tevreden met je inzet dat zij of hij jou op het oog heeft voor promotie. Meer geld, uitdaging en verantwoordelijkheid liggen in het verschiet. Alleen – je wil helemaal niet gepromoveerd worden. Wat nu?

Waarom zou je een stap hogerop afslaan? En als je dat doet, hoe leg je dat je leidinggevende uit zonder de betrekkingen te schaden?

Reflectie

De stap naar een hogere functie zorgt voor veranderingen in je werk – en daarmee in je leven. Daarom is het altijd verstandig op zo’n belangrijk punt even uit te zoomen en te denken: wat wil ik eigenlijk op dit moment in mijn leven en past deze promotie daarbij?

„Wanneer je een hogere functie krijgt aangeboden, is dat vaak een mooi reflectiemoment”, zegt Bas Smeets (49), eigenaar van loopbaanbureau Het Passie Profiel. Volgens hem zijn er tal van redenen om promotie te weigeren. „Allereerst kan het zijn dat je op zo’n moment merkt dat het werk toch niet – of niet meer – past bij wie je bent. Bij een promotieaanbod kun je jezelf afvragen: ben ik nog dezelfde persoon die ik was toen ik dit vak inrolde en wil ik dit wel? Soms moet je concluderen dat je veranderd bent als mens en dat je wensen en waarden dat ook zijn.”

Dit besef komt bij sommige mensen pas later in hun carrière. „We leven in een carrièregedreven samenleving, hebben meegekregen dat werk belangrijk is en dat je steeds moet stijgen op de ladder. Dus gaan we daarin mee”, zegt Smeets. „Ook is het egostrelend om gevraagd te worden voor een hogere functie. Maar ook dan moet je je afvragen: is dit een logische vervolgstap voor mijn doelen en wil ik dit wel?”

Een andere reden kan zijn dat iemand volmaakt tevreden is in zijn of haar huidige functie. „Veel mensen die ik spreek, worden gevraagd voor leidinggevende functies en weten eigenlijk al dat ze dit niet willen”, aldus Smeets. „Ze worden blij met vakinhoudelijk bezig zijn en willen helemaal geen mensen aansturen.”

Dikwijls wordt onderschat hoe anders een managementfunctie is. „Vaak zie je dat mensen het proberen en er pas later achter komen dat zo’n leidinggevende functie niet bij ze past.”

Zo ver hoefde het voor Mevrouw Niekje (58) niet te komen. Ze werkt al vijftien jaar op een mbo-school en combineert nu functies als docent en zorgcoördinator – met veel plezier, benadrukt ze. Tweemaal kwam een functie als teamleider vrij, waarbij de directeur suggereerde dat zij zou solliciteren. Ze zou dan ook directielid worden. „Ik wist zeker dat ik het kon”, vertelt Niekje. Toch twijfelde ze geen moment: ze bedankte vriendelijk. 

De verstoring van de werk-privébalans is niet het enige dat haar tegenstond aan de functie. „Je wordt een marionet van de raad van bestuur en bent dan bezig met resultaten behalen, verzuimpercentages, vroegtijdige schoolverlaters, cijfers… ik wil die druk niet.”

En dus blijft Niekje in haar huidige functie, waar ze zich naar eigen zeggen nooit hoeft te vervelen. „Ik wil zeker wat betekenen en kan dat als senior ook. Er wordt gebruikgemaakt van mijn ideeën en ervaring, en daardoor voel ik me gezien en gerespecteerd. Als ik ergens ruimte zie waar ik iets kan betekenen, trek ik taken naar me toe. 

Veel werknemers vrezen dat weigering van een promotie de band met een leidinggevende en de eigen positie binnen bedrijf of instelling kan schaden, ziet ook Smeets. „Mensen zijn vaak bang dat ze hun baan zullen verliezen en de relatie met de werkgever slechter wordt. Soms durven mensen niet met hun leidinggevende over deze dingen te praten, maar mijn ervaring is dat je dat wel moet doen. De kans is dan groter dat je gezien wordt. En binnen de meeste bedrijven wordt steeds meer bespreekbaar.” Dit ervaart Mevrouw Niekje ook. Ze maakt haar voorkeuren duidelijk kenbaar en daardoor is afzien van een carrièrestap geen issue op de school. „Ik kan heel goed uitleggen waarom ik het niet wil, dat scheelt ook.”

Al is er geen garantie op succes. „Helaas zijn er nog steeds verhalen van ouderwetser ingestelde bedrijven die niet voor de wensen van werknemers openstaan”, zegt Smeets.

Wat hem betreft is niet open zijn naar je leidinggevende veel gevaarlijker. „Juist als je je níét uitspreekt, kan dit tot problemen leiden. Bedrijven willen geen mensen die op de verkeerde plek zitten, dus je kunt het beter samen over jouw professionele toekomst hebben.” Hij snapt dat dit eng kan zijn: „Werk is inkomen, en inkomen is veiligheid, dus het kan spannend zijn het daarover te hebben. Toch moet je dat gesprek aangaan.”

Dus

Er zijn diverse redenen om promotie te weigeren; bijvoorbeeld dat je in je huidige functie gelukkiger bent dan als leidinggevende. Als je zeker weet dat je een bepaalde functie niet wil, wees daar dan open over en leg uit hoe je je carrière de komende jaren voor je ziet. Het is voor jou én je werkgever belangrijk dat je op de juiste plek zit.

blogmas 14 - op mijn bord in week 50 / 2025

Deze week twee keer een peulvruchtenmaaltijd en wat meer vlees dan normaal, namelijk twee keer in plaats van een keer.  Is af en toe niet erg.

maandag 8 december

stoofje van limabonen met prei, tomaatjes en gegrilde paprika - bulgur - zoete aardappel - kipdrumstick - broccoli en spruitjes - salade met komkommer

dinsdag 9 december

andijviestamppot -  gehaktbal - komkommermayosla

woensdag 10 december

ei in kerriesaus- rotiplaat - sperzieboontjes en taugé uit de wok - zoetzure komkommer

donderdag 11 december

gebakken aardappels - spitskoolsla - broccoli - tomatenslaatje

vrijdag 12 december

pompoensoep - volkorenbol met geitenkaas - andijviesalade met tomaat en komkommer

zaterdag 13 december

rijstnoedels - gewokte groente - tempeh - pindasaus

zondag 14 december

crunchwrap met limabonen, olijven en feta - diverse groentjes en salade

Komende week nog geen vakantie dus dit weekend nog wat dingen voorbereid zodat we in de werkweek geen uren in de keuken moeten staan.

blogmas 13 - zo was mijn week 50 / 2025

zondag 7 december

Een grijze dag, zoals zoveel decemberdagen. Gelukkig is het wel droog en ook is het niet koud. Na het sporten maak ik het eten voor morgen. Ook kook ik wat groenten en eieren voor in mijn lunchsalade. Ik moet nog even naar de bieb en Albert Heijn en als ik terug naar huis fiets kom ik langs de oliebollenkraam. Ik lust wel een oliebol en ik sluit aan in de rij. Ben snel aan de beurt en koop twee krentenbollen. Blijf het raar om ze zo te noemen, voor mij horen er standaard krenten en rozijnen in een oliebol, maar kennelijk is dat niet zo. 

We eten onze oliebol als we 's middags 2V12 kijken. Verder hebben we een rustige dag en rommelen we allebei wat in huis. 's Avonds eet ik mijn Turkse linzensoep en T. eet een portie bruinenbonensoep. Vandaag en morgen peulvruchten op het menu, we luisteren natuurlijk goed naar het advies van de Gezondheidsraad.

maandag 8 december

Wat een rotnacht heb ik achter de rug. Door de brandende pijn in mijn armen en tintelende benen was ik erg vroeg wakker. Geen idee hoe vroeg, ik kijk niet meer op de wekker, maar ik als ik opsta ben ik niet helemaal fit. Ik neem me voor om een afspraak met de huisarts te maken. 

Wat een raar weer, het is om 7 uur 's ochtends 9 graden en in deze tijd van het jaar voelt dat heel warm aan. 

Wanneer ik op school ben bel ik zodra het kan met de huisartsenpraktijk. Geef aan dat het geen spoed is, maar toch kan ik volgende week maandagochtend al terecht. Ik hoor zo vaak dat mensen lang moeten wachten of zelfs geen huisarts hebben. Wij hebben daar nooit last van.

Vandaag is er heel veel Sinterklaaslekkers in de koffiepauze. Een aantal collega's, waaronder ik, hebben wat dingen uit hun Sintzakje niet zelf opgegeten maar op school in de personeelskamer gelegd.  Er staan allemaal bakjes met peper- en kruidnoten, schuimpjes en stukjes banketstaaf. Ik ben wel klaar met de Sintsnoeperijen en kennelijk zijn meer mensen dat.

Een lastig gesprek met een student en zijn zus. De familie weet niet dat de student, hij is inmiddels 19, geen lessen meer volgt en ook geen stage loopt. Ze zijn inmiddels wel op de hoogte van de twee officiële waarschuwingen. Zus spreekt namens vader en moeder en vraagt of er nog een kans gegeven wordt om de opleiding af te ronden. Student zelf zegt dat hij niet gemotiveerd is en ook niet in het werkveld van de opleiding verder wil. Volgende week is evaluatie drie en die zal leiden tot officiële waarschuwing nummer drie. We spreken af dat student dit thuis met zus en ouders bespreekt en volgende week met een plan komt. De uitschrijving komt er sowieso, maar het zou fijn zijn als we de student kunnen helpen met een vervolg. 

In de middag neem ik samen met een collega twee mondelingen Engels af. Ik ben de beoordelaar. Daar ben ik de rest van deze en komende week ook mee bezig. 

dinsdag 9 december

Weer vroeg wakker, nu moet ik ook nog naar de wc. Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoe laat het is, 04.50 uur. Nog een half uur voor het alarm, dat red ik niet. 

Het is een dag met de ene afspraak na de andere. Met collega's en met studenten. Ik spreek een studente die nog geen 18 is maar wil stoppen met de opleiding. Ze heeft al iets anders maar daar kan ze pas na de zomervakantie terecht. Vader is mee om te horen welke opties er zijn. We spreken af dat ze de lessen blijft volgen, dat ze op de twee stagedagen bij haar bijbaantje extra gaat werken en dat ze zo snel mogelijk contact opneemt met de leerplichtambtenaar in haar gemeente om te vragen of ze helemaal mag stoppen en tijdelijk mag gaan werken. Ik verwacht dat niet, maar de ene ambtenaar is de andere niet. 

woensdag 10 december

Mijn ochtend begint met het vaste ochtendoverleg, aansluitend heb ik een afspraak met de directeur. We hebben een paar punten op de agenda en zitten nog even na te praten als er een collega binnenkomt. Er is een situatie ontstaan waar direct op moeten worden geacteerd. Iets met een negatief bericht over onze school op Facebook. 

Ook vandaag staan er weer mondelingen Engels op mijn programma. Studenten moeten tijdens zo'n mondeling een presentatie geven over wie ze zijn. Daarna is er gelegenheid tot het stellen van vragen. Het is ontzettend leuk om te horen hoe verschillende ze allemaal zijn en welke aparte hobby's sommigen hebben. Het tweede deel van het mondeling is een gesprek over stage. Ook daar hoor je de leukste en de gekste dingen. Er zitten heel vlotte praters bij, anderen zijn minder getalenteerd maar door een goede voorbereiding komen zij ook een heel eind. 

Ik doe mijn sportschoolrondje en als ik weer thuis ben maak ik lekker eten klaar, een van mijn favorieten: rotiplaat, ei in kerriesaus en gewokte sperzieboontjes met taugé. 's Avonds kijk ik ook naar een aflevering van Hila voorbij de Taliban. Ik houd van dit type documentaire, erg interessant.

donderdag 11 december

Het bericht op Facebook is de wijde wereld in gegaan. Iedereen, ook kranten en zelfs een lid van de Tweede Kamer, vindt er iets van. Wij krijgen tijdens het ochtendoverleg te horen dat wij alle vragen van ouders en studenten door moeten sturen naar de teamleiders en dat we eventuele journalisten moeten doorverwijzen naar onze persvoorlichter op het stafbureau. 

En daarna gaan we weer over tot de orde van dag want we weten allemaal dat ook deze storm weer over zal waaien. De digitale krant ligt eind van de dag dan wel niet in de kattenbak, maar als je de apps nu opent verschijnen er al weer andere berichten op de voorpagina's. 

Ook vandaag weer mondelingen en nog wat andere afspraken. De dag vliegt voorbij. Als ik naar huis fiets is het minder warm dan de afgelopen dagen, maar er schijnt wel een waterig zonnetje. Dat is wel anders dan vorig jaar toen er een heel lange periode aaneengesloten zonloze dagen was. 

vrijdag 12 december

Heerlijk, bijna weekend. Mijn dag is redelijk gevuld en tot aan de lunchpauze heb ik dingen te doen. Na de lunchpauze ruim ik op, bekijk ik mijn agenda voor volgende week en maak ik een lijstje met taken die voor de kerstvakantie moeten gebeuren. Ik sluit af en ga naar huis.

Op de markt neem ik aardappels mee, verder zie ik niets van mijn gading en fiets ik door naar huis. Daar spijkerbroek en colbertje uit, joggingbroek en vest aan, het afgehaalde bed voorzien van verse lappen, vaatwasser legen, boterhammen uit de vriezer halen, soep vast buiten de koelkast zetten, kop thee zetten en dan met een boek op de bank. Weekend!

zaterdag 13 december

Wanneer ik naar buiten stap om naar de sportschool te gaan valt me op hoe zacht de temperatuur is. Het is nog bewolkt maar op de terugweg schijnt de zon al en die gaat de rest van de dag niet meer weg. 

Ik doe nog wat boodschappen en de gebruikelijke huishoudelijke taken. Na de lunch maak ik een ovenschotel klaar voor dinsdag, zet een kop thee en ga dan een tijdje lezen. Geen radio of tv aan, het is stil in huis, ook wel een lekker. Bij mijn tweede kop thee zet ik een aflevering van Oogappels op. Als de aflevering klaar is snijd ik vast alle groente voor in mijn noedels vanavond, maak ik een schaaltje pindakokossaus en haal ik tempeh uit de vriezer. Dan nog wat blogs lezen, zelf bloggen en dit weekoverzicht afmaken. Ook nog een paar nieuwe ideeën in concept klaarzetten, want 31 blogs komen niet vanzelf op het Internet. Ieder idee zet ik vast klaar, soms werk ik ze verder uit, soms ook niet, dan blijft het bij een idee en kan ik er niet zoveel mee. Misschien later. Als een concept lang in de wacht staat verwijder ik het weer. Vandaag weer wat leuke stukjes in de steigers gezet.

blogmas 12 - paars

Paarse vrijdag, ik heb er weinig van gemerkt op school. Er is wel veel publiciteit vandaag, ik hoorde er een paar keer over op de radio, zowel vanmorgen als vanavond. Ik begrijp ook dat het verplaatst wordt naar oktober omdat het voor scholen met de sinterklaas- en kerstdrukte in december allemaal wat veel is waardoor deze dag niet de aandacht krijgt die het verdient. 

Op mijn school waren er een paar docenten die een paarse trui of paarse sokken hadden aangetrokken. Ik heb niets paars in de kast en moet eerlijk zeggen dat ik er vanmorgen ook niet aan heb gedacht. 

Zelf ben ik er niet actief mee bezig, terwijl ik wel vind dat er aandacht moet zijn voor de lhbti-gemeenschap.  Ook bij ons op school zitten er leerlingen en studenten die onderdeel uitmaken van deze gemeenschap net als een paar collega's. Ik merk niet dat zij gediscrimineerd worden, maar ik weet donders goed dat pestgedrag en discriminatie in het geniep plaatsvinden. Dat jongeren dat vaak ook niet durven melden uit angst voor repercussies. En misschien worden collega's ook wel anders behandeld. 

Het is wel duidelijk: hier spreekt een witte vrouw van middelbare leeftijd die leeft in haar eigen bubble zonder enige connectie met de lhbti-gemeenschap. Daardoor heb ik makkelijk praten, vind ik het geen probleem dat er geen aandacht aan is gegeven op mijn werkplek en was het voor mij een dag als alle andere. Reden te meer dat deze dag blijft bestaan denk ik zo! 

blogmas 11 - vijf

De Schijf van Vijf gaat op de schop. We moeten meer peulvruchten eten en minder rood vlees. Ik eet bijna geen rood vlees. Ik heb al zeker 20 jaar geen biefstuk op, heb het nooit lekker gevonden. Soms eet ik stoofvlees zoals hachee of runderwangen en af en toe een gehakbal. We eten ook erg weinig varkensvlees. Een paar keer per jaar eet ik rookworst. Verder eet ik geen bewerkt vlees. Ik eet ook nog af en toe kip. Nooit bewerkt door de slager of supermarkt, altijd biologisch en altijd zelf klaargemaakt.

Ik probeer al jaren wekelijks peulvruchten op ons menu te zetten. Meestal lukt dat ook wel. In sommige weken zelfs twee keer. Ik vind peulvruchten lekker en omdat ze heel veelzijdig zijn, en vrij neutraal van smaak, kan je er veel gerechten mee maken, uit veel verschillende keukens. In Indiase of Thaise curry's, in Turkse en Marokkaanse schotels, in Mexicaanse gerechten en natuurlijk ook in heel klassieke Nederlandse maaltijden. 

Ze zijn in hun geheel lekker, maar ook gepureerd in soepen of hummus, geprakt in vegaballetjes en -burgers, geroosterd als knabbel en koud door salades. Zoals ze tegenwoordig zeggen 'what's not to like?'.

Dit zijn een paar van mijn favorieten:

hummus

chili sin carne

Spaanse kikkererwten met spinazie

Turkse linzensoep

bruine bonensoep

blogmas 10 - valkuil

Op de blog van Liesbeth ging het onlangs over afvallen. Zij is door het wijzigen van haar eet- en beweegpatroon gewicht kwijt en dat valt nu op. Mensen vinden daar wat van en leveren commentaar.

Ik heb mijn eet- en beweegpatroon zo'n 20 jaar geleden rigoureus veranderd. Al eerder was ik gestopt met roken. Bewegen deed ik maar ik ging meer bewegen. Ik ging gezonder eten. Minder snacken en snaaien. En toen viel ik af. En net als Liesbeth kreeg ik commentaar en adviezen. Mensen vonden het wel genoeg. En waarom nam ik niet ook een stuk taart. Een opmerking die ik op zulke momenten zelf vaak te horen kreeg was 'jij kan het hebben'.  En ja, dat is nu juist waarom ik het kan hebben. Omdat ik het niet doe.

Je bent afgevallen en je zit in een wat beter vel. Je conditie is beter, kleding zit niet meer zo strak, de trap op en af gaat vlot en ook je schoenveters strikken of je laarzen dichtritsen is geen lastig klusje meer. Fijn. En daarmee klaar zou je denken. Maar dan komen die feestjes, december is er vol mee. Maar ook in andere maanden van het jaar is er altijd en overal wel wat te vieren.

Verjaardagen, trouwpartijen, babyshowers, diploma-uitreikingen, borrels op het werk en vast nog veel meer. En daar is eten. Veel eten. Lekker eten. Het eten waar jij nu juist wat afstand van hebt genomen. Je eet het nog wel, maar niet de hele dag door en misschien ook niet op het moment dat het wordt aangeboden. En dan sla je af. Toch blijven ze aandringen. Joh, eentje kan geen kwaad. Ach, dan neem je toch een klein stukje. Meid, die ene maakt toch niet uit, doe je morgen weer rustig aan.

Dat zijn valkuilen. En daar gaat het dan dus soms mis. Je wil geen spelbreker zijn. Je wil niet onbeleefd zijn. Dus je neemt dat ene glaasje, stukje, bakje, zakjes of bordje. En daarna ben je teleurgesteld in jezelf. Want eigenlijk wilde je het niet. Het gaat lekker en je mist de suiker, de alcohol of de vette snack eigenlijk niet. En als je er wel trek in hebt dan neem je het, met mate, en op jouw moment. Niet omdat iemand anders vindt dat je het moet eten of drinken.

Een gezonde leefstijl heeft niet alleen te maken met gewichtsbeheersing. Het is ook belangrijk om allerhande medische aandoeningen, denk aan diabetes en hart- en vaatzieken, te voorkomen. Zullen we daar tijdens de feestdagen aan denken, dat niet iedereen behoefte heeft om alles wat op tafel staat op te eten? Dat een gezonde leefstijl voor sommigen altijd belangrijk is, niet af en toe. Omdat het anders niet werkt, als je duurzaam gezond wil zijn moet je daar iedere dag dingen voor doen én laten. En dat mag, dat is een keuze, eentje die anderen hebben te respecteren.

blogmas 9 - eetherinneringen - chips

Een blog over chips. Niet omdat ik ze zo lekker vind, daar schreef ik eerder al wat over. Maar wel omdat ik er tijdens het schrijven van het eerdere artikel een eetherinnering over kreeg.

Mijn eerste keer in Engeland kreeg ik in mijn lunchpakket een eenpersoons zakje chips. Het zakje kwam uit een grote zak met daarin wel twintig kleine zakjes met verschillende soorten en verschillende smaken chips. 

Al in de jaren 80 kenden de Britten chips in vele smaken, maar er was een smaak die altijd en door iedereen werd gegeten: salt en vinegar (zout en azijn). Je moet er van houden en het is zeker geen gangbare smaak voor ons. De Britten doen zout en azijn over hun patat dus voor een Brit is het juist wel een bekende en geliefde combinatie. Naast deze zure chips waren er chips in de smaken bacon, kip, bbq, lente-ui met room, garnaal en kaas met uien. Paprikachips kenden zij dan weer niet. 

Ik was niet alleen verbaasd over de nieuwe smaken die ik ontdekte, maar nog veel verbaasder was ik over de chipsconsumptie. Die kleine zakjes gingen mee in de lunchpakketten en werden op kantoor of school verorberd. Overal waar je broodjes en sandwiches kan kopen kan je ook kleine zakjes chip kopen. En in de pub neemt bijna iedereen ook zo'n klein zakje bij z'n drankje. Ik heb in die jaren heel veel chips gegeten. 

Wat de Britten ook doen is een paar chipjes op hun sandwich. Niet alleen chips maar als extraatje op een ham- of kaassandwich. Een smakelijk en knapperige combinatie. Dat knapperige en dat zachte... dat is tenslotte ook waarom wij een boterham met speculaas eten. 

Voor mensen die voor het eerst in het VK komen kan het verwarrend zijn, wat wij chips noemen zijn bij de Britten patat, en zij noemen chips crisps. Maar dat terzijde.

Tegenwoordig zie je bij ons ook wat meer smaken en af en toe wordt er weer een nieuwe smaak gelanceerd zoals Joppiesaus. Wij hebben altijd chips in huis en nooit in andere smaken dan naturel en paprika. 

Naast mijn chipsherinnering uit Engeland heb ik ook een chipsherinnering van nog veel langer terug. In mijn kindertijd maakte mijn oma, de moeder van mijn vader die toch echt geen creatieve keukenprinses was, soms chips voor ons als we op visite kwamen. Oh, wat waren die lekker. Verser krijg je ze natuurlijk niet en ook al kon ik het toen niet vergelijken met een zak Croky of Lay's, ik weet zeker dat ze vele malen lekkerder waren.

Zoals ik in het eerdere artikel al schreef vind ik chips niet lekker. In ieder geval niet lekker genoeg om ze te eten. Wat ik wel af en toe eet zijn tacochips, die verkruimel ik dan over mijn chili of een andere bonenschotel. Zacht, warm en knapperig... een perfecte combinatie!