zo was mijn week 42/ 2025

zondag 12 oktober

Ook vandaag word ik door mijn alarm gewekt. Ik ga altijd meteen uit bed, zelfs als ik eigenlijk geen zin heb. Eenmaal op ben ik ook meteen wakker en klaar om dingen te doen. Ik maak mijn ontbijt en verzorg Max. Hij wil graag naar buiten en dat mag van mij als het licht is, dus moet hij even wachten.

Na het ontbijt en mijn sessie op de sportschool drink ik koffie en eet ik een boterham. Daarna pak ik de fiets en ga ik naar de grote stad. Ik heb wat spullen nodig bij de Aziatische supermarkt en vind het altijd leuk om daar wat rond te neuzen. Ik koop tempeh, waar ik 's middags lekkere pittige blokjes van bak om 's avonds te eten. 

Na de lunch is T. ook weer thuis. Na zo'n lange rit, ook al doet hij het in twee dagen, ben ik altijd weer blij dat hij er is en zonder ongelukken of pech onderweg. Gezellig! Na het uitpakken gaan we meteen de eerste aflevering van 2V12 kijken. De aflevering van afgelopen vrijdag bewaren we nog even, die kijken we in twee keer op maandag en dinsdag. 

maandag 13 oktober

Vandaag zijn we 14 jaar getrouwd! Leuke herinneringen aan onze trouwdag en de huwelijksreis naar Porto. Trouwen op een donderdag, vrijdag uitslapen, inpakken en 's middags naar het vliegveld. Mijn eerste keer naar Portugal. 

Mijn eerste afspraak vandaag is met een studente die net is begonnen bij ons. Ze is twee dagen op school geweest, rest van de tijd afwezig omdat zegt ziek te zijn. Haar moeder vertelt dan dat ze niet naar school wil. Vanwege haar vooropleiding, mocht zij instromen in leerjaar 2. Twee weken geleden is er al een gesprek geweest met haar, haar mentor, de opleidingscoördinator en haar moeder. Tijdens dit gesprek kwam naar voren dat ze het hier niet leuk vindt. Ze heeft - tijdens de twee dagen dat ze op school was! - gemerkt dat ze hier weinig zal leren, de klasgenoten niet leuk zijn en dat ze veel te lange dagen moet maken.

Vandaag tijdens het gesprek met de opleidingscoördinator en mij herhaalt ze dit. Ze geeft aan dat een paar van haar klasgenoten geen ABN praten. Dat ze geen tijd heeft voor haar bijbaantje omdat ze pas om vier uur 's middags klaar is en een uur moet reizen. Dat ze ook nog eens om half 7 op moet staan om hier om op tijd te kunnen zijn 's ochtends. Dat twee dagen stage tot half 6 ook betekent dat ze te moe is om nog naar hockey te gaan en zo nog een lijstje van dingen die haar tegenstaan. Ik reageer met de opmerking dat dit voor veel mensen het dagelijkse leven is. 

Het is een moeizaam gesprek, de studente doet niet echt mee, gedraagt zich als een verwende puber. Ik hoor later van de opleidingscoördinator dat ze thuis contact heeft met haar vader, die gewoon in hetzelfde huis woont, ouders zijn niet gescheiden, via Snapchat. Met haar moeder praat ze wel maar ook liever niet. Ouders zijn ook ten einde raad omdat het meisje precies doet waar ze zelf zin in heeft. We maken afspraken en over drie weken gaan we deze evalueren. Ik verwacht niet dat ze het schooljaar bij ons afmaakt. 

dinsdag 14 oktober

Een serie gesprekken met studenten. Sommigen komen, anderen niet. Het bekende verhaal. 

Ook nog een kort overleg met mijn directeur. Hij vraagt me of ik tijd heb om een ander team te ondersteunen, daar zijn ze erg druk en is er een collega weg die nog niet is vervangen. De leerlingen, het gaat hier om de vmbo-afdeling, met problemen moeten te lang wachten voor zij hun verhaal kunnen doen. Wat er precies van mij verwacht wordt weet hij ook niet te vertellen, daarvoor neemt de teamleider van het betreffende team nog contact met me op. Zal allemaal na de vakantie gebeuren. Ik zeg dat ik het prima vind om uit te zoeken of ik iets kan betekenen en zo ja wat. 

Verder een dag die niet noemenswaardig is. Ik verheug me op de vakantie, merk dat ik er wel aan toe ben, even niet zoveel zin om te werken. En als er dan op het werk ook nog eens niet veel gebeurt is het lekker als het volgende week even klaar is.

woensdag 15 oktober

Ben verbaasd over de reacties op mijn blog over achternamen. Vond het zelf een vrij oninteressant onderwerp, maar er valt toch nog genoeg over te vertellen. De opmerking over stamboomonderzoek snap ik ook niet helemaal. In deze tijd moet het toch een makkie zijn om uit te zoeken wie van wie is en wie met wie? Los dus van de achternaam. Maar goed, heeft mijn interesse verder niet dus niet iets om me in te verdiepen. Maar bedenk nu wel dat ik nog iets wil bloggen over mijn familie. Ga ik dit weekend aan beginnen, dan ligt het concept er alvast.

Na de pauze heb ik een les, die is verzet van maandag naar vandaag. We hebben het over voedingstrends en -hypes. Ik vertel ze dat ik het leuk vind om bij te houden wat er allemaal nieuw, raar, hip en leuk is. Dat ik sommige trends omarm, andere nog niet heb uitgeprobeerd. Crispy chili olie, ik ben fan. Matcha, nooit geprobeerd. Een van de meiden nodigt me uit om bij haar op haar werk, een koffiezaakje, een matcha te komen drinken, zij belooft deze voor me te maken. Ze geeft me haar werkdagen en tijden door en ik beloof niets, maar wel dat ik zal proberen om op een van deze dagen in de vakantie langs te komen. Ben het ook echt van plan en heb het voor zondag in mijn agenda gezet. Als het dan niet regent fiets ik naar de grote stad voor mijn eerste matcha.

donderdag 16 oktober

Regen, bah! Niet heel hard en niet heel veel en ik hoef geen regenpak aan, kan net tussen de buien door fietsen. 

Een gewone werkdag, een aantal afspraken in de ochtend en in de middag heb ik tijd om aan een nieuwe taak te beginnen. Ik ben sinds dit schooljaar lid van de zogenaamde VAC. VAC staat voor vaststellingsadviescommissie. Een groep mensen binnen onze scholenorganisatie die voor de mbo-opleidingen de examens beoordelen op kwaliteit, uitvoerbaarheid en normering. Als de examens aan alle eisen voldoen worden ze vastgesteld en kunnen ze worden ingezet in het onderwijs. Er liggen drie examens klaar. Om me in te lezen moet ik eerst het kwalificatiedossier van de opleiding lezen, pas dan weet ik of het examen aansluit. Ik besteed een deel van de middag aan het lezen van het eerste dossier op de lijst.

vrijdag 17 oktober

Yes, laatste dag voor de vakantie. Heerlijk. Ik heb geen afspraken. Ik ruim op, lees en beantwoord e-mails en maak mijn inbox leeg. Bereid mijn lessen voor de twee weken na de vakantie voor en klets wat met collega's. Er zijn veel collega's afwezig, op stagebezoek en praktijkexamens afnemen. De sfeer is ontspannen en na de lunchpauze maak ik een takenlijstje voor na de vakantie. Daarna is er geen reden meer om nog te blijven, het werk is klaar voor nu. Ik ga naar huis. Via de markt en de apotheek. Mijn cholesterolmedicatie ligt klaar, een hogere dosis. Mijn waarden zijn een stuk lager maar nog steeds iets te hoog. Verwachting is dat met een iets hogere dosis medicatie de waarden op of onder het gewenste niveau komen. 

's Middags lekker thuis. Beetje rommelen, bed opmaken, was sorteren zodat ik weet wat er in het weekend allemaal de machine in moet. T. heeft oliebollen gehaald dus we drinken gezellig samen thee  met een oliebol. Goed begin van het weekend en de vakantie.

zaterdag 18 oktober

Voorlopig de laatste zonnig dag hoor ik op de radio wanneer ik in de keuken mijn ontbijt maak. Ik zorg dat de wasmachine aangaat wanneer ik aan het sporten ben. Na het ontbijt rondje sportschool. Weer thuis meteen de eerste was aan de lijn. 

Koffie, boodschappen en dan weer naar huis. Daar maak ik gehakballen, genoeg om er 6x2 in te vriezen. Dan lunch en daarna naar het centrum voor een koffiedate met een collega. We zien elkaar op school niet vaak, ze werkt in een ander team en heeft op een ander moment haar pauzes. Zo af en toe lukt het om op school even bij te praten, maar dit is leuker.

Als ik terug ben kijk ik televisie, lees ik de krant en maak ik deze blog af. 's Avond eet ik een van mijn favoriete gerechten: gewokte rijstnoedels met veel groente, tempeh en pindakokosdressing. IJsje toe.

niet in de emmer

Op de blog van I live for my dreams las ik vorige week haar anti-bucketlist. Leuk om de bekende bucketlist van de andere kant te bekijken. Veel mensen bedenken op hun 30e, 40e, 50e of na andere mijlpalen, dat ze nog een aantal dingen willen doen voor dat ze de pijp aan Maarten geven, of bepaalde dingen niet meer kunnen doen door andere redenen.

Het is leuk hoor, zo'n wensenlijst. En niets mis met plannen voor de toekomst. Je kan vast gaan sparen of iets leren om je op een item uit de bucketlist voor te bereiden. Soms zijn het dingen die niet zo groot zijn, het kan al iets eenvoudigs zijn als zelf een appeltaart maken. Anderen hebben enorme projecten op hun lijst staan zoals met een rugzak door Thailand reizen, een helicoptervlucht maken of een tweede huis in het buitenland kopen.

Ik heb nooit een bucketlist gemaakt, ga dat ook niet doen. Maar om nu eens op een rijtje te zetten wat ik zeker weten niet wil, daar wil ik wel een lijstje van maken. Het zijn allemaal dingen die ik niet van plan ben, mits de omstandigheden of voorwaarden niet veranderen. Mijn anti-bucketlist is zeker niet compleet, maar de volgende items staan er in ieder geval op:

1)    Van werkplek veranderen. Ik kan nu op de fiets naar mijn werk. Dan ben ik maximaal 10 minuten onderweg. Ik kan me niet voorstellen dat ik iedere ochtend in de auto moet stappen, of op de bus moet wachten. Onderweg kom ik door het centrum van de kleine stad waar ik woon en kan ik altijd nog een paar boodschapjes meenemen. Geen gedoe met parkeren, en ik hoef er nooit voor om te rijden. Nu is mijn werk leuk dus is er ook geen reden om uit te kijken naar wat anders.

2)    Een tattoo nemen. Nooit over getwijfeld. 

3)    Gezichtsverfraaiende cosmetische ingrepen ondergaan. Ik heb 15 jaar geleden een ooglidcorrectie gehad. Mijn oogleden hingen ongeveer op mijn knieën, ik zag er vermoeid uit zelfs als ik dat niet was. Het was echter medisch gezien niet zo erg dat de ziektekostenverzekering het bedrag vergoedde, ik heb het zelf betaald. Inmiddels zijn mijn oogleden weer wat gaan hangen, maar een tweede keer zo'n ingreep staat vooralsnog niet op mijn lijst. 

4)    Buiten Europa reizen. Heb ik gedaan, twee keer New York, een keer Jamaica, een keer Egypte. Vind lange vliegreizen een absolute horror. Genoeg moois te zien in Europa. 

5)    Een frika(n)del eten. Thuis aten we soms patat en dan was dat met een kroket. Zelf gefrituurd en ook wel van de patatzaak. Geen idee waarom er geen andere snacks werden gehaald of gemaakt. Vermoedelijk omdat mijn ouders er niet bekend mee waren. Ik heb nog nooit een frika(n)del gegeten en denk dat ik ook niets mis.

6) Brommer of scooter rijden. Vroeger leek een scootertje me wel leuk. Nu ik ouder word denk ik dat het verstandig is om er niet meer aan te beginnen. Autorijden geen probleem, maar ik vermoed dat ik op een scooter minder veilig ben, je rijdt vaak tussen de auto's en als je al op een fietsstrook mag rijden dan is het daar ook erg druk met (bak)fietsen en fatbikes. Laat mij maar lekker fietsen.

7) Vakantie vieren op een bungalowpark/cruiseboot/all-in-resort. Allemaal plekken waar veel mensen met elkaar op hetzelfde moment vakantie vieren. Ik zoek graag de rust op in de vakantie en heb liever niet teveel volk om me heen. En als ik drukte wil ga ik naar een leuke markt of bezoek ik een stad, om daarna snel weer naar de rust terug te keren.

Al schrijvend kom ik erachter dat dit een behoorlijk lange lijst kan worden. Laat ik daarom maar wat 'niet in de emmer' onderdelen bewaren voor een andere keer.

achternaam

Gisteren waren we 14 jaar getrouwd. We zijn al 26 jaar samen en kennen elkaar al 42 jaar. Toen we 16 waren hadden we een paar maanden verkering. Dat ging uit, zonder ruzie en gedoe. We waren jong en hadden allebei genoeg plannen en ambities. We hielden geen contact. Zagen elkaar nog wel eens in het voorbijgaan. En wat later gingen we allebei, letterlijk en figuurlijk, een andere kant op. Ik naar Londen, T. verbleef een poos in Griekenland. Maar 16 jaar later kwamen we elkaar in een brasserie in Rotterdam weer tegen. En de rest is, zoals ze dat zo mooi zeggen, geschiedenis.

Trouwen deden we omdat er dan veel praktische zaken automatisch geregeld zijn. Maar ook omdat we 14 jaar geleden heel zeker wisten dat we samen wilden blijven. En dat willen we gelukkig nog steeds. 

Ik koos ervoor om mijn eigen achternaam te houden maar wel de achternaam van T. achter mijn naam te plakken. Ik vond het leuk idee om twee achternamen te gebruiken en daarmee te laten zien dat we bij elkaar horen. Wat ook meespeelde is dat mijn moeder, zoals het in de tijd dat mijn ouders trouwden gebruikelijk was, de naam van mijn vader kreeg. Haar meisjesnaam kwam erachter, met een streepje ertussen. Als kind vond ik dat reuze sjiek staan. Dat wilde ik ook wél! En nu heb ik dat. T. gebruikt alleen zijn eigen naam, maar soms gebruikt hij ook mijn naam. 

Ik ben een heel onafhankelijke en zelfstandige vrouw op alle gebieden, van geld tot werk tot sociaal leven en gedachtengoed. Is het dan een beetje 'tradwife-achtig' om de naam van je man toe te voegen aan je eigen naam? Misschien wel. Maar dat boeit mij dus totaal niet. En daarmee laat ik misschien juist zien hoe onafhankelijk en zelfstandig ik ben! Ik doe wat IK wil. 

op mijn bord in week 41 / 2025

Deze hele week eet ik alleen. Dan eet ik toch heel anders dan wanneer we samen eten. Ik plande een paar dingen maar besloot soms op het laatste moment toch iets anders te eten. 

maandag 6 oktober

gepofte zoete aardappel met ratatouille (vriezer), olijven en feta - gemengde salade

dinsdag 7 oktober

gestoofde prei, ui, kerstomaatjes en limabonen aangemaakt met kruidenroomkaas - stampje van zoete en gewone aardappel - spinaziesla met komkommer

woensdag 8 oktober

stoof van linzen en kikkererwten - zilvervliesrijst - broccoli - spruitjes - spinaziesla met komkommer

donderdag 9 oktober

volkorenpita gevuld met gekookt ei, tonijn, olijven, tomaatjes, sjalotje en sla - spinaziesalade - spruitjes

vrijdag 10 oktober

gewokte groente - noedels - tempeh - pindakokossaus - seroendeng

zaterdag 10 oktober

maaltijdsalade - volkorenbol met geitenkaas

zondag 11 oktober

kom vol lekkers: spruitjes - broccoli - zilvervliesrijst - krokante pittige tempeh - zoete aardappelpuree - geblancheerde spitskool - geraspte wortel - ijsbergsla - tahinidressing en crispy chilli olie

Volgende week is T. weer thuis en eten we weer iedere avond samen. De kookbeurten zijn netjes verdeeld. We eten een keer pasta, een keer soep en ook een keer Hollandse pot.

zo was mijn week 41 / 2025

zondag 5 oktober

T. is al sinds woensdag op pad en blijft ook deze week nog in Frankrijk. Door de weeks is dat minder saai dan in het weekend. Nu is het toch erg stil in huis. 

Ik slaap al weer een paar dagen onder het dubbele dekbed. Wat een genot, ik slaap stukken beter! Lekker warm en ook een stuk zwaarder. Vind ik fijn. Max houdt me gezelschap sinds T. weg is. Heel bijzonder, hij blijft op het voeteneind, daar waar de sprei ligt, en komt niet op het dekbed liggen. Hij ligt tegen mijn kuiten aan, lastig draaien want hij is behoorlijk zwaar en doet geen moeite om mee te bewegen.

Echt herfst wanneer ik opsta, de kachel gaat aan, net die ene graad die het verschil maakt en waardoor het aangenaam is in huis.

Rustige dag verder. Ik ga sporten, nog even naar de bieb en naar de Dirk waar ik wat spullen haal die in de aanbieding zijn. Ik hoef er niet voor om te fietsen en het scheelt bij elkaar toch weer een paar euro. 

maandag 6 oktober

Ik sta later op dan normaal vandaag, ik ga eerst langs de huisarts om bloed te laten prikken. Vandaag komt het beste uit, maar ik vind een afspraak om 9 uur wel erg laat. Maar het is niet anders. Die ene lezer die fungeert als 'werktijdpolitie' zal zich nu vast zitten te verbijten. Is ze alweer onder werktijd naar een privé-afspraak gegaan! Foei Mevrouw Niekje! Het is de eerste keer na de start van de medicijnen tegen mijn hoge cholesterol. Ben zeer benieuwd wat de waarden zijn. Dan door naar school waar ik meteen een afspraak heb. Daarna is het al pauze. 

Na de pauze ben ik weer examinator bij mondelingen Engels, ik doe dit samen met een collega. Zij is in jubelstemming omdat haar tijdelijke contract omgezet wordt naar een vaste aanstelling. Ik ben ook erg blij voor haar én met haar, ze is een topper. En wat nu zo leuk is: 12 jaar gelezen zat zij bij ons in de 'moeilijke' klas. Allemaal studenten die een tweede of derde kans kregen op onderwijs en een diploma. Zij is vervolgens verder gaan leren en heeft de lerarenopleiding gedaan en al wat jaren werkervaring. Ze is goed in haar werk en een gezellige dame met humor en een opgewekte aard. De studenten zijn ook dol op haar.

Als ik naar huis ga neem ik mijn laptop mee. Bepakt en bezakt fiets ik naar huis, schooltas aan de bagagedrager, laptop in rugzak op mijn rug, handtasje ook nog omgehangen. Lijkt wel een pakezel, ia ia!

dinsdag 7 oktober

Vandaag zijn al mijn afspraken op het zogenaamde stafbureau. Dat is waar de Raad van Bestuur, de financiële administratie, personeelszaken, beleidsmakers, ict-er en een aantal andere ondersteunende diensten zijn gevestigd. Er is ruimte voor vergaderingen en vandaag heb ik hier toevallig twee bijeenkomsten.

Ik begin een uur later dan normaal, ook wel eens lekker. Tussendoor ga ik even naar huis omdat ik net iets teveel tijd heb tussen de vergaderingen door en er geen werkplekken zijn. Thuis lees en beantwoord ik mijn e-mails, drink ik koffie en regel ik nog wat andere schoolzaken. Snel een boodschap bij Appie om de hoek en dan weer door. Oh jee... wat zou de werktijdpolitie van de boodschap vinden? 

's Avonds kook ik erg lekker voor mezelf. Iets met prei, vind T. nooit zoveel aan, ik vind het heerlijk en aangezien ik alleen eet is dit een mooi moment om prei te eten.

woensdag 8 oktober

Ik word een beetje moe van de grijze dagen. Heb weinig fut en weinig zin om wat te doen. Op school is het nu ook niet heel druk, word er een beetje lamlendig van. Na het werk ga ik wel naar de sportschool, ook al heb ik zelfs daar geen zin in. En zoals altijd voel ik me daarna weer een stuk energieker en is mijn humeur ook wat beter.

donderdag 9 oktober

Vandaag komt de leerplichtambtenaar met een collega voorlichting geven op school. Zij gaan langs alle nieuwe klassen om uit te leggen hoe de leerplichtwet werkt, wat een student wel en niet moet en mag en wat het verschil in handhaving is bij 18- en 18+ studenten. We hebben als school ook een verzuimprotocol waarin alle stappen staan die de school zet bij verzuim. Het is goed wanneer de studenten ook horen hoe het na een melding van ons verder gaat bij de gemeente waar zij wonen.

Daarna heb ik een gesprek met een student en een reclasseerder. De student heeft sinds hij bij ons op school zit, nu bijna 1,5 jaar, al twee keer in detentie gezeten. Wanneer hij op school is lapt hij ook veel regels aan zijn laars en vandaag leggen we uit dat hij nog eenmaal mag terugkomen, onder onze voorwaarden, om zijn diploma niveau 2 te behalen. Ik ga uit van het positieve, maar mijn instinct en ervaring zeggen me dat dit niet zal lukken. Ik hoop dat ik ongelijk krijg. 

vrijdag 10 oktober

Gelukkig is mijn dip voorbij. Ik sta op en haal het bed af. Normaal gesproken T. zijn taak. Ik vul de wasmachine en zet de tijdsklok aan. Dan na het ontbijt naar mijn werk. In de ochtend wat werkafspraken, dan koffiepauze. Ik drink koffie met een collega uit een ander team. Dat doen we iedere twee tot drie weken. 

Na de koffiepauze ga ik even met de fiets naar het centrum. Ik heb beloofd een cadeautje te kopen voor een collega die al een poosje ziek is. Ik vind een bos bloemen op een gegeven moment wat afgezaagd en voor hetzelfde geld, letterlijk, kan ik wel iets anders verzinnen. Ik koop wat dingen om een soort verwenpakketje te maken. Iets lekkers, iets voor onder de douche, een tijdschrift en een mooie kaart. Ik ken de collega goed dus ik weet dat zij dit weet te waarderen.

Na het werk fiets ik nog even over de markt. Er is niet heel veel bijzonders en ik koop slechts twee komkommers. 

Thuis haal ik het beddengoed uit de wasmachine en hang ik buiten op. Bed opmaken, vaatwasser legen, schooltas opruimen. Daarna pak ik de fiets en ga ik naar de Turkse super, de Lidl en AH voor mijn wekelijks boodschappen. Morgenochtend heb ik daar geen tijd voor.

Op het menu 's avonds een lekkere pan gewokte groente met noedels en tempeh. Nog een aflevering House of Guinness en dan zit ook de vrijdag erop. 

zaterdag 11 oktober

Ik word voor de verandering weer eens wakker van mijn alarm. Ik sta meteen op. Het is nog erg donker en ik hoor dat er vandaag ook geen zon komt. Ik verzorg Max en daarna ga ik ontbijten. Als ik dat op heb doe ik snel een paar boodschappen bij AH om de hoek en dan pak ik de fiets en ga ik sporten.

Weer thuis haal ik een stofzuiger door het huis en dan fiets ik naar de stad voor een lunchafspraak met een vriendin. Het is gezellig en we hebben na ruim een half jaar weer genoeg om over te praten. Boeken, series en films, haar kinderen en kleinkinderen en politiek. 

Als ik weer thuis ben heb ik niets bijzonders meer te doen en ga ik verder in mijn boek. Geen bal op tv 's avonds dus kijk ik de laatste aflevering van House of Guinness. Het eindigt met een clifhanger, ik verwacht dat er wel een tweede seizoen komt. 

mijn derde eigen huis

Na huis 1 en huis 2 wonen we nu in mijn derde eigen huis. Veel kan ik me niet van onze zoektocht naar een huis herinneren. Wel weet ik nog dat ik beslist geen mensen boven of onder me meer wilde, dus geen appartement. Het ging allemaal best snel. Er was volgens mij al wel een aanbod op internet maar we gingen ook af en toe met de auto op pad. Dan kozen we een wijk uit waar we wel zouden willen wonen en keken we of er borden met 'te koop' te zien waren.

In de leukere wijken in de grote stad waren de huizenprijzen hoog. Niet onbetaalbaar (nog niet) maar wel zo hoog dat we er niet heel blij van werden. En dus weken we uit naar minder hippe buurten en kwamen we op een gegeven moment, bij toeval, in de wijk in de kleine stad waar we nu wonen.

De wijk stond en staat deels nog steeds bekend als een volksbuurt. Ook wel arbeiderswijk genoemd. Er zijn kleine arbeiderswoninkjes maar ook grote huizen. We reden door de hoofdstraat en zagen een groot hoekpand te koop staan. Een mooi huis uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Op de website van de makelaar stonden, naast de vraagprijs, ook wat foto's. Van buiten hadden we al gezien dat het wat gemoderniseerd was, er zaten al kunststof kozijnen in. Op de foto's zagen we hoe het er van binnen uit zag. Niet echt mooi, er zou nog veel aan gedaan moeten worden, maar dat was voor ons geen probleem. Dus maakten we een afspraak met de makelaar.

Na een bezichtiging, nadenken en overwegen, besloot ik een bod te doen. Ik wist ongeveer wat mijn tweede eigen woning me zou opleveren (gekocht voor Fl 80.000,- en verkocht voor €80.000,-) en daarmee kon ik een deel van dit derde eigen huis (€170.000,-) weer financieren.  In december was de koop rond, mijn appartement verkocht ik in dezelfde periode en in maart verhuisden we naar mijn derde eigen huis.

Inmiddels is het huis opgeknapt en redelijk verduurzaamd. Nog niet volledig maar dat zal ook wel nooit gebeuren, er blijft altijd wel wat te doen. Maar wat er wel is gedaan is allemaal door T. zelf gedaan en daarmee precies zoals we het willen: 

• douche en toilet op de begane grond
• badkamer met toilet op de 2e verdieping
• keuken met uitloop naar dakterras op de eerste verdieping
• alle muren verwijderd zodat er drie open woonlagen zijn
• geïsoleerd dak met zonnepanelen
• alles op maat voor twee mensen van 1.88m en 1.95m

Voorlopig blijven we hier wonen. Het huis is enorm in waarde gestegen, natuurlijk meegegaan met de huizenprijshausse. En dat betekent dat een ander huis ook duur is. Mijn woon-werkverkeer is 10 minuten enkele reis, moet er niet aan denken dat ik niet op de fiets zou kunnen gaan, voor mij geen files en ook geen OV. Maar de belangrijkste reden is simpel: het is een heerlijk huis!

journaling

Wat is dat eigenlijk, journaling? Lees het hier. In mijn kinder- en tienerjaren schreef ik bij tijd en wijle in een dagboek. Ook in mijn eerste jaar in Engeland hield ik nog een dagboek bij. Het waren verslagen van dingen die ik deed, en deels ook wel waar ik mee worstelde als kind, puber en jong volwassene. Teruglezen is soms grappig, soms pijnlijk. Ik doe het niet vaak. 

Journaling heeft een enorme vlucht genomen. Er zijn journals te koop in alle soorten, maten en prijzen. Mooie chique boekjes met een lederen omslag bij dure warenhuizen en kantoorboekhandels. Goedkopere boekjes bij de Action en consorten. Ook op het Internet is het aanbod gigantisch groot.  

Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een liefde voor portemonnees, tassen, agenda's en notitieboekjes. Daar heb ik in mijn leven dan ook veel geld aan uitgegeven. Gelukkig ben ik nu al weer jaren van die koopdrang naar meer en mooier en leuker en handiger tassen en portemonnees af. Ik heb genoeg en wissel af en toe van tas, maar dan kies ik uit mijn eigen collectie en niet uit de collectie van een tassenwinkel.

Notitieboekjes is een ander verhaal. Daar ga ik nog af en toe voor de bijl. Vorig jaar kocht ik er nog eentje omdat ik bij een collega blogger een mooie afbeelding van zo'n boekje zag. 

Helaas moet ik concluderen dan journaling niet mijn ding is. Ik heb inmiddels heel wat pogingen ondernomen om een dagboek of journal te vullen. Vaak op 1 januari begonnen, ook wel op andere momenten. Het lijkt me zo leuk om zo'n mooi boekje vol te schrijven met wat ik doe en wat ik denk. Voor nu om mijn gedachten te ordenen, voor later om nog eens terug te lezen. Maar in praktijk houd ik het nog geen week vol. Zit ik met mijn pen in de aanslag achter een maagdelijk witte bladzijde en kom ik tot de conclusie dat er in mijn hoofd niets te ordenen valt, dat mijn dag niet zo speciaal was dat ik daar een heel verhaal over kan schrijven. En dan leg ik het boekje weer weg.

Het is klaar. Ik begin er niet meer aan. Ik koop geen notitieboekjes meer. En de boekjes die ik nog heb, waar ik de eerste paar bladzijdes uit heb gehaald, geef ik weg. Ik leg ze in de personeelskamer op school en dan mogen de liefhebbers ze meenemen.

op mijn bord in week 40 / 25

Ik probeer wat voorraad op te maken, uit de vriezer maar ook uit de kast. Blikjes die er al een hele poos staan, soms meer dan twee jaar, zoals een blik limabonen en een blik artisjokharten. Ooit gekocht met een bepaald gerecht in gedachte, maar toen toch niet gemaakt. 

maandag 29 september

gepofte aardappel - ratatouille (vriezer) - feta - limabonen - spruitjes - broccoli - crispy chili olie - sla met komkommer

dinsdag 30 september

boerenomelet - volkorendesembrood - spruitjes en broccoli - sla met komkommer

woensdag 1 oktober

kikkererwtenspinaziecurry  (vriezer) - zilvervliesrijst - bloemkool -  gebakken paneer - ijsbergsla met komkommer

donderdag 2 oktober

gekaramelliseerde peen en uien (vriezer) - aardappels - kipworstjes - sla met komkommer

vrijdag 3 oktober

gewokte groenten - noedels - tempeh - pindakokossaus - zoetzure komkommer

zaterdag 4 oktober

pompoensoep - volkorenbrood met geitenkaas en vijgenchutney - spinaziesalade

zondag 5 oktober

crunchwrap met vegetarische balletjes, zelfgemaakte ketchup, augurk en sla - coleslaw - broccoli

Volgende week geen pasta en geen vlees op het menu, wel twee keer iets met rijst en ook twee keer peulvruchten.

zo was mijn week 40 / 2025

zondag 28 september

Wat een schitterend weer! Na het sporten gaat de was naar buiten en zelf ga ik ook buiten zitten met mijn koffie en boterham. Daarna even naar het centrum. Er ligt een boek bij de bibliotheek klaar en in het museum wil ik wat verjaardagskaarten kopen. De keuze daar is reuze! Ik drink nog een kop koffie bij de bieb en lees ondertussen een tijdschrift.

's Middags komt een buurman van een paar deuren verder langs. Hij heeft een paar zware weken achter de rug, zijn broer pleegde zelfmoord. We kennen deze buurman nog niet zo lang maar zijn in korte tijd bevriend geraakt en kunnen het heel goed met hem vinden. Hij is wat jonger dan wij, maar dat is gelukkig nooit een belemmering bij een vriendschap. Ondanks het verdriet hebben we het ook gezellig.

Einde van de dag is het tijd voor het laatste rondje 2V12, dan de boel opruimen, deuren op slot, controleren of de wekkers staan en slapen. Morgen weer vroeg uit de Texelse schapenwol.

maandag 29 september

Ik wacht op mijn klas maar er komt niemand. Dat klopt niet. Als ik het roosterprogramma open zie ik dat mijn les er niet instaat. Geen idee waarom niet. Navraag bij de roostermaker leert dat ze mij is vergeten te melden dat er, vanwege zieke collega's, lessen verplaatst worden maar dat niet alles past en er daardoor lessen uitvallen.  Heb ik ineens een lege ochtend. Gelukkig kan ik genoeg andere dingen doen waardoor ik het later in de week wat rustiger heb.

's Middags op de fiets naar huis hoef ik geen handschoenen aan, ook mijn sjaal kan in mijn tas. Wat een heerlijk weer. Ik ga lekker sporten en omdat T. van allerlei afspraken heeft en laat thuis is eten we niet samen. Ik maak eten voor mezelf met wat er nog in de koelkast en de vriezer ligt en dat wordt een heerlijk bordje lekkers.

dinsdag 30 september en woensdag 1 oktober

Normale dagen. Valt niets te melden. Dit soort dagen zijn er ook. Het weer is een beetje saai, het werk is een beetje saai, het sporten is hetzelfde als altijd en ook het avondeten is gewoon, niet heel bijzonder en daarmee ook een beetje saai. Vind ik overigens niet erg. 

donderdag 2 oktober

Een afspraak met studenten die hun mondelingen examens voor Engels komen doen. Ze geven een presentatie over hun stage en na afloop stellen de andere examinator en ik wat vragen. Het is aandoenlijk om te zien hoe de stoerste jongens hun zenuwen maar nauwelijks onder controle krijgen. Ik vergeet wel eens hoe spannend het is om in een andere taal te praten, en dan ook nog voor een cijfer. Ze krijgen allemaal een voldoende.

Ook komt een van mijn studenten zijn diploma ophalen. We komen erachter dat zijn naam verkeerd op het diploma en de cijferlijst staat. Dat kan natuurlijk niet en dus gaan we naar de administratie. Daar levert de student een kopie van zijn ID-bewijs in. Het diploma moet opnieuw worden gemaakt. Dat gaat niet meteen. Daar zit een procedure aan vast, zo moet het bij DUO ook goed in de systemen komen. We maken een nieuwe afspraak voor volgende week woensdag.

Daarna overleg met de verzuimcoördinator. Het schoolverzuim valt mee, maar de studenten die ongeoorloofd afwezig zijn moeten wij melden. Wanneer een student 16 uur of meer afwezig is geweest in 4 schoolweken moeten wij een melding doen bij DUO. DUO stuurt de meldingen vervolgens door naar je juiste leerplichtambtenaar (leerlingen en studenten tot 18) of de doorstroomcoach (18+). Deze mensen gaan met de meldingen hun taak uitvoeren. 

vrijdag 3 oktober

Het is koud! En het blijft de hele dag koud. Ik heb een elektrisch kacheltje in mijn kantoor en dat staat aan. In de lokalen is het koud, en ook in de personeelsruimte waar we met elkaar koffie drinken en lunchen. Waarom is dit na ruim 15 jaar nog steeds niet geregeld? Het schijnt toch lastiger te zijn dan we denken. Daarom dus de kacheltjes. Ook hebben de meeste collega's een vest, extra trui of hoody op school in de kast liggen. Voor dagen als deze.

Een dag met vooral veel tijd voor administratie. Tussendoor een onverwacht gesprek met een opleidingscoördinator en een mentor. Een student wordt lastiggevallen door een andere student. Niet de eerste keer. Ouders zijn het zat en komen naar school. Is nooit gemeld, we horen het nu voor het eerst. Opleidingscoördinator wil mijn advies en we bespreken de stappen die de school in dit soort situaties zet en wat de ouders kunnen doen. School nodigt andere student met ouders uit om andere kant van het verhaal te horen. Dan volgt herstelgesprek tussen de studenten onder leiding van onze jeugd- en gezinsspecialist. Tot het gesprek blijven de studenten thuis en doen zij daar hun schoolwerk. Ouders adviseren we over de stappen die zij kunnen nemen. Niet de leukste gesprekken voor mijn collega's. Geen routinegesprek want dit gebeurt gelukkig bijna nooit. Maar we moeten het wel zorgvuldig afhandelen. 

Wanneer ik thuis ben maak ik pompoensoep. Daar heb ik al trek in sinds ik zag dat de pompoenen in de aanbieding zijn bij Lidl. De soep laat ik afkoelen en de helft gaat de vriezer in. Morgenavond eet ik de andere helft. Vanavond staat er wat anders op het menu.

zaterdag 4 oktober

De regen en wind zijn goed te horen wanneer ik wakker wordt. Niet erg zolang ik er niet doorheen hoef.

Wanneer ik klaar ben met ontbijten en naar de sportschool ga is het bijna droog. En tijdens mijn sportuur gaat de zon schijnen. Het is perfect om de was, hoeslakens en matrasovertrek, buiten te laten drogen. Ik pak de fiets en doe mijn vaste rondje boodschappen. 

's Middags ruim ik wat kleding op. T-shirts met korte mouwen, een paar vesten en wat bloesjes. Die draag ik de komende maanden niet, daar is het weer niet naar. Ook is het op school vaak te koud voor deze kleding. Ik haal mijn wintervesten en winterjurkjes tevoorschijn. 

Daarna kijk ik twee afleveringen van Outrageous, een serie op BBC NL. Mooi verhaal en prachtige kleding, een genot om naar te kijken én te luisteren. 

's Avonds ben ik snel klaar met eten maken. Ik warm de pompoensoep op en rooster twee dikke sneden volkorenbrood. Die eet ik met geitenkaas en vijgenchutney, een potje uit het kerstpakket van vorig jaar. IJs met slagroom toe. Daar hoeft het voor mij geen zomerweer voor te zijn.

tattoo

Steeds meer mensen hebben steeds meer tatoeages. Was het vroeger iets voor zeemannen, bajesklanten en lichtekooien, nu is het voor iedereen mogelijk en worden er geen wenkbrauwen opgetrokken wanneer iemand een of meerdere tattoos heeft. 

Ik vind het niet mooi, heb ze nooit mooi gevonden en zal er zelf dan ook geen een nemen. Maar wat anderen doen moeten zijn zelf weten. Ik denk alleen soms wel 'daar krijg je misschien nog spijt van.'

Een vriendin van mij heeft veel tatoeages, haar armen staan vol, haar benen ook en zelfs in haar gezicht heeft ze, naast piercings, ook een aantal kleine tatoeages. Ze is al jong begonnen en nu, op haar 42e, zit ze aardig vol.

Binnenkort gaat ze naar een laserkliniek om de gezichtstatoeages te laten verwijderen. Ze heeft namelijk gesolliciteerd naar een baan bij de overheid, bij de dienst Justitiële Instellingen. Ze wil graag werken in een gevangenis en daar gedetineerden begeleiden. Ze is uitgenodigd om mee te doen aan een selectieprocedure, maar een voorwaarde is dat zij geen zichtbare gezichtstatoeages en piercings heeft. Je moet voor dat werk een neutrale uitstraling hebben. Dus ook geen symbolen van politieke of religieuze aard. Dat is natuurlijk logisch, je krijgt met allerlei mensen te maken.

In het onderwijs is het net iets anders. Bij mij op mijn werk zijn er collega's die een hoofddoek dragen, ook ken ik collega's die een kettinkje om hebben met daaraan een religieus symbool. Er zijn mensen met zichtbare tatoeages op armen en benen. Er is niemand in onze school met gezichtstatoeages of piercings in het gezicht. Er gelden geen kledingvoorschriften voor personeel. Wel staat er in de personeelsgids en ook in de studiegids voor studenten 'we dragen gepaste kleding'. En gelukkig weten de meeste mensen en studenten wel wat daaronder wordt verstaan. 

Heeft mijn vriendin spijt van haar tatoeages? Nee, dat niet, maar ze zou wel graag zien dat er meer aandacht besteed wordt aan de consequenties van tatoeages in het voortraject. Lastig lijkt me, je kan tegenwoordig in iedere stad en dorp heel makkelijk een tatoeageshop binnenwandelen en een tattoo laten zetten. En als je jong bent en mee wil doen en hip wil zijn dan denk je misschien niet na over hoe het is als je 42 bent. 

minder vaak

Het is een paar maanden gelukt om dagelijks een blog te plaatsten. Maar vanaf nu komen er weer minder vaak bijdragen van mij online. 

Ik ben van plan om wekelijks in ieder geval twee keer iets online te zetten. Hoe en wat, daar ben ik nog niet over uit. 

Ben dus niet weg maar zal er niet meer iedere dag zijn. 

28 jaar geleden

Gisteren was het 28 jaar geleden dat ik nare ex voor het laatst zag. Onze relatie eindigde op straat, met een kopstoot. Ik was daarvan de ontvanger. Het is een lang verhaal en niet leuk, maar wil je er meer over weten dan lees je de rest van de narigheid hier . 

Het was een prachtige nazomerdag net als gisteren, zonnig en warm. Alleen was ik toen niet zo blij als ik gisteren was. Ik was - ook al had ik dat toen niet echt door - depressief. Ik was volledig murw geslagen, letterlijk en figuurlijk. Ik genoot nergens meer van.

Je hoort vaak dat vrouwen na een gewelddadige relatie zich als herboren voelen wanneer de relatie voorbij is. Ik voelde me ook zo. Niet direct, dat duurde even, maar toen de rechtszaak achter de rug was, ik een nieuwe fijne woning had en weer aan het werk kon, was ik de gelukkigste vrouw op aarde. Goed om even bij stil te staan, maar niet te lang, het heeft een plaats gekregen en is een afgesloten hoofdstuk.

Het valt me op dat er heel veel aandacht is voor vrouwen (en mannen) die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Er zijn ook meer plekken waar je terecht kan voor advies en hulp. 28 Jaar geleden was er weinig aandacht voor. Er waren 'Blijf van mijn lijf huizen', maar daar werd heel geheimzinnig over gedaan.

Sowieso was huiselijk geweld een enorm taboe. Het is nog steeds niet uit de taboesfeer, maar er wordt meer over gepraat en het komt vaker in het nieuws. Dat de slachtoffers zich schamen is de voornaamste reden dat ze het niet melden, het niet vertellen. De schaamte is zo groot en vaak zoeken slachtoffers de oorzaak bij zichzelf. Ik dacht ook dat het aan mij lag, Dat ik niet goed genoeg was, dat ik de problemen alleen wel kon oplossen. Als ik maar lief was, deed wat nare ex zei en wilde. 

Het is belangrijk te blijven benadrukken dat het niet de schuld is van de slachtoffers en hopelijk komt er een tijd dat vrouwen (en mannen) bij de eerste klap al hulp of advies zoeken. Want dat het niet normaal is, dat weten we allemaal. 

op mijn bord in week 39 / 2025

Ondanks het mooie nazomerweer van september hebben we een echt najaarsgerecht gegeten. Ik weet dat er mensen zijn die het hele jaar door rookworst eten, maar voor mij hoort het bij de herfst en de winter. 

maandag 23 september

geroosterde groenten (bloemkool, paprika, spruiten, ui, knoflook, prei) - quinoa - feta - olijven - salade - yoghurtknoflookdressing

dinsdag 24 september

gekarameliseerde peen en uien - gekookte aardappels - rookworst - gemengde salade

woensdag 24 september

foe young hai - rijst - gewokte bimi - zoetzure komkommer 

donderdag 25 september

Turkse rodelinzensoep - gözleme - sla met komkommer en tomaat

vrijdag 26 september

stevig zuurdesemvolkorenbrood met makreel - coleslaw

zaterdag 27 september

Turkse rodelinzensoep - zuurdesemvolkorenbrood met geitenkaas - sla met komkommer

zondag 28 september

Gewokte groente - rijstnoedels - omeletreepjes - pindasaus - zoetzure komkommer

Volgende week eet ik deels alleen, ik maak het niet te ingewikkeld, wil binnen een half uur het eten klaar hebben. Dus veel snelle maaltijden.

zo was mijn week 39 / 2025

zondag 21 september

Wanneer ik weekoverzichten van anderen lees zie ik dat niet iedereen altijd maar actief en op pad is. Veel mensen houden van een rustig weekend en doen de dingen waar in de werkweek geen tijd voor is. Hier is dat niet anders. Wat dat betreft kan ik de tekst van vorige week zondag hier naartoe kopiëren. 

Ik doe mijn rondje sportschool, koop een cadeautje in de stad - de winkels zijn vanaf vorige weekend nu iedere zondag open - en hang nog een was buiten. Wat dingen koken om in bakjes in de koelkast te zetten, bloggen, lezen, serie kijken en een paar huishoudelijke taakjes, meer staat er niet op het programma.

maandag 22 september

Eerst les, daarna afspraken. Mijn les loopt lekker, de studenten verdiepen zich in de onderwerpen 'stofwisseling en spijsvertering' en 'vetten'.  Ik heb opdrachten en wat interessant filmmateriaal. Op YouTube zijn tegenwoordig heel goede en informatieve films en filmpjes te vinden. Soms gemaakt door docenten die er veel tijd in hebben gestoken en goed lesmateriaal hebben gemaakt. Daar maar ik dan ook graag gebruik van. Net als van NPO Plus, waar ik vaak onderwerpen bij De keuringsdienst van waarde, Radar, Pointer en Focus vind die interessant zijn en die ik dan zonder reclames kan laten zien. 

Vervolgens een intake met een wat oudere studente. Ze heeft zich laat bij ons aangemeld en tijdens dit gesprek kom ik erachter waarom. Een voorgeschiedenis met veel schoolverzuim, verslavingsproblematiek en een angststoornis. Momenteel volgt ze een intensieve therapie maar wil ook een opleiding gaan volgen. Nu instappen lijkt mij geen goed idee en dat bespreek ik met haar. Ik bied haar alternatieven en daar gaat zij over nadenken. Ik neem binnenkort contact met haar op om te horen wat zij kiest.

dinsdag 23 september

Vandaag komt het examenbureau met de uitslagen van de herexamens. In het mbo zijn er per jaar verschillende examen- en herexamenrondes. Mijn student, een wat oudere jongeman met een Soedanese achtergrond, permanente verblijfsvergunning als asielzoeker en eind vorig schooljaar een poosje dakloos, is geslaagd! Ik mag hem bellen om hem het goede nieuws te vertellen. Hij heeft inmiddels woonruimte, wordt begeleid door een organisatie en kan nu, met zijn startkwalificatie, doorstuderen of werken, of allebei. Ik maak een afspraak om volgende week persoonlijk zijn diploma aan hem te overhandigen, ik vind dat geen taak van onze administratie, dat is te onpersoonlijk.

woensdag 24 september

Vanmorgen de hele morgen mondelingen Engels afnemen, samen met een collega. We hebben een lijst met acht kandidaten, een paar komen niet, een paar zijn te laat. In de planning houden we hier rekening mee maar het is toch vervelend. Degenen die niet komen moeten een herkansing aanvragen bij het examenbureau en wij moeten weer opnieuw tijd vrijmaken in onze agenda.

In de eerste pauze heb ik buiten pauzewacht. Samen met een collega lopen we twee keer een rondje om de school.  Het is heerlijk buiten, niet te koud, fris en zonnig. Er zijn weinig studenten en leerlingen buiten dus echt surveilleren hoeft niet. 

Na de pauze nog twee mondelingen afnemen en dan is ook dit voor vandaag weer klaar. Ik verwerk de resultaten in het daarvoor bestemde computerprogramma en sluit dit onderdeel af. 

Na school fiets ik nog even langs het centrum, moet iets ophalen bij de HEMA. Ik zie de de oliebollenkraam er al staat, nog niet open, maar wel al bezig met de opbouw en de opening zal niet lang op zich laten wachten.

donderdag 25 september

Een normale werkdag. Het is niet heel druk en ik heb een paar korte afspraken. Ik hoor dat een collega waar ik erg op gesteld ben naar huis is gegaan. Te hoge werkdruk, te veel stress, kan het even niet meer aan. Dit gebeurt vaker in het onderwijs. Soms zijn mensen daardoor langdurig afwezig. Mijn ervaring in onze organisatie is dat dit heel verschillend wordt opgepakt. Niet iedereen keert terug na een lange afwezigheid, sommigen lukt het wel om te re-integreren, anderen niet. Waar dat aan ligt? Ik denk aan een combinatie van veranderingen in het werk en veranderingen in de manier waarop mensen met het werk omgaan.

Na schooltijd ga ik sporten. Het is mijn beurt om te koken maar ik heb het mezelf makkelijk gemaakt. We eten soep uit de vriezer. Wel verse sla erbij maar dat is zo gepiept.

vrijdag 26 september

In de ochtend is het nog druk, maar na de lunchpauze heb ik geen bijzondere dingen meer te doen. Ik rond nog wat dingen af en dan is de takenlijst voor deze week klaar. Ik maak een lijstje met wat dingen waar ik volgende week aan wil werken, daarna ruim ik op en ga ik naar huis.

Het is lekker weer en ik stop nog even op de markt voor wat groente en fruit. Thuis hang ik een was buiten en maak ik het bed op. Daarna tijd voor ontspanning. Heb een nieuwe boek op de tablet staan en ga lekker een uurtje lezen. Maak wat lekker te eten voor mezelf en ben al helemaal in de 'weekendmodus'. Heerlijk!

zaterdag 27 september

Geen zon vandaag, zwaar bewolkt. Toch hang ik de was buiten, hoeslakens. De rest gaat in de droger. Met een luchtvochtigheid van 90% worden handdoeken niet droog. Morgen misschien wat meer zon, dan doe ik een was die dan ook buiten kan drogen. 

Ik ga sporten en doe wat laatste boodschappen. Dit weekend is het jaarlijkse feest in de stad. Het is daardoor erg druk in het centrum, de winkels waar ik boodschappen doe liggen er net buiten.  Ik stop wel even bij de oliebollenkraam, die is vandaag voor het eerst open, en neem twee oliebollen mee. De rest van het centrum laat ik voor wat het is. Morgen ga ik naar de bibliotheek en wil ik ook nog wat ansichtkaarten kopen bij het museum, dan doe ik meteen een rondje door de stad.

Verder ben ik thuis bezig met wat huishoudelijke klusjes, lees ik en schrijf ik weer wat stukjes voor mijn blog en kijk wat afleveringen van een serie. Ik kook voor mezelf en na het eten kijken we de eerste ronde van 2V12. Morgen ronde twee. Ik heb de dikke sprei vanmorgen uit de kast gehaald, dat is een extra laag en dan is het nog niet nodig om het dubbele dekbed in de hoes te doen. Ik slaap altijd beter als het dekbed wat zwaarder is.

lab

Mijn tweede eigen huis was een heerlijke plek. Hier vond ik rust na mijn relatie met nare ex. Ik kwam weer tot mezelf, ging leuke dingen doen, maakte nieuwe vrienden en had weer plezier in het leven.

Toen ik al weer een poosje alleen was kwam ik T. tegen. We kenden elkaar nog van vroeger. We zochten elkaar steeds vaker op en onze vriendschap werd meer en we besloten te gaan samenwonen. Ook samen met T. heb ik hier een paar jaar fijn gewoond. Pas na 5 jaar besloten we dat het tijd was om te vertrekken. 

Mijn eerste bovenburen, een jong stel met een zoontje, waren lieve mensen. We hadden goed contact en we hadden geen last van ze, en zij niet van ons. Het kindje kon al lopen en af en toe hoorden we hem door de kamer stappen. Verder hoorden wel wel eens iets vallen in de keuken maar dat was het dan. Gewone woongeluiden die je hoort in oude huizen.

Toen zij verhuisden werd het huis gekocht door een zogenaamde huisjesmelker. Hij verhuurde het huis op de bovenste verdieping eerst aan een gezin met twee pubers. Ja, met vier mensen op zo'n klein appartement wordt het druk en toen hadden we wel last van het geluid. Voornamelijk van de ruzies die tussen de ouders plaatsvonden. Ze bleven er niet lang wonen en na hun verhuizing stond de verdieping een leeg. 

Althans... dat dachten wij. 

We hoorden wel af en toe voetstappen op de trap,we deelden een voordeur,  maar zagen nooit mensen naar binnen of naar buiten gaan. Geluiden waren er af en toe, meestal 's avonds, en dan dachten we dat de eigenaar misschien iets aan het doen was. 

We hadden een keer lekkage, vies bruin water (de oude plafonds/vloeren waren van hout met ertussen) dat langs de muur liep. We meldden dit bij het kantoor dat onze VVE in de portefeuille had en zij zouden het doorgeven. 

Zo ging het een paar maanden door en nog steeds hadden wij geen idee wat er boven ons hoofd afspeelde. Ons leven ging door, we waren vaak weg en sloegen er verder niet veel acht op. 

Op een mooi nazomerdag belt T. mij op mijn werk op. Het was de begintijd van de mobieltjes en bellen was duur en deden we eigenlijk nauwelijks. Er was wat gebeurd thuis en ik moest niet schrikken als ik thuis kwam, de voordeur was weg en er was een vervangende deur geplaatst. De rest zou hij mij vertellen als ik thuis was.

Halverwege de ochtend - T. was nog thuis - stond er een arrestatieteam van  de politie voor de deur, maar in plaats van aanbellen ramden zij de deur open en stormden de trap op. Door naar de tweede verdieping waar zij de voordeur ook open ramden. Drie mannen werden gearresteerd en afgevoerd. Ook werden er wapens, cash en heroïne in beslag genomen en kwam er een speciaal narcotica-opruimingsteam met speciaal vervoer om allerlei vaten en andere spullen mee te nemen. Er bleek een drugslaboratorium boven ons hoofd gevestigd te zijn.

Voor ons was dat de druppel. De zoektocht naar een derde eigen huis begon.

eetherinneringen - kaakjes

In het stadje waar ik opgroeide was vroeger een Jamin. Ik dacht als kind dat de eigenaren (het woord franchise kende ik natuurlijk niet) meneer en mevrouw Jamin waren. Zo noemden we ze dus ook, wij als kinderen, maar mijn vader en moeder ook. 

Vaak ging ik met mijn moeder op woensdagmiddag op de fiets naar het dorp (zo noemde we het centrum) om naar de bieb te gaan en nog wat boodschappen te doen. We gingen dan ook naar meneer en mevrouw Jamin. Daar kochten we dan kaakjes en soms iets te snoepen zoals ijsbonbons en hopjes. In de zomer gingen we ook wel een ijsje halen bij meneer en mevrouw Jamin. Zo'n rechthoekig blokje vanille-ijs met chocolade en twee losse wafeltjes.

Kaakjes hadden we altijd in huis. Een grote trommel waar ooit tabak in had gezeten diende als kaakjestrommel. Iedere dag na schooltijd kregen we twee kaakjes, nooit drie of vier, altijd twee. Tenzij we een scheepsbeschuit kregen, dat waren joekels van koeken, net als kaakjes droog, maar met veel smaak. Daarvan kregen we er maar een. Soms kregen we ook een half reepje chocolade bij de kaakjes, butterscotch was mijn favoriete smaak, van het huismerk van AH. Of we kregen een hele koetjesreep. Dat waren echte traktaties.

Mijn favoriete kaakjes waren waaiers. Lichte brosse kaakjes met een vleugje vanille. Mariakaakjes vond ik niet zo lekker. Beetje saai. Petit beurre weer wel en ook lekker waren de kaakjes met kokos en suiker, Brusselse kermis, en natuurlijk de biscuitjes met chocolade en suikerkorrels. 

Misschien waren ze niet allemaal van het huismerk Jamin, de waaiers in ieder geval wel. Ik denk dat er ook kaakjes bij AH gekocht werden, van het eigen merk van Verkade. Knappertjes, niet mijn favoriet, en San Fransisco, die vonden wel gretig aftrek. 

Sinds mijn jeugd zijn er veel soorten bijgekomen. Zo heb je nu ook de zogenaamde 'digestives'. Een biscuitje dat ik voor het eerst in Engeland at. Daar is het een van de meest gegeten kaakjes en ideaal om te 'dunken' in de thee en koffie. Ik vond ze ook erg lekker en at ze graag, vooral de digestives met chocolade. Ze zijn niet zo droog als de gewone kaakjes en enorm calorierijk. Het hoge vetgehalte en de suiker maken het een heel goed koekje om een bodem voor een cheesecake mee te maken. Maar nu dwaal ik af.

Wanneer ik nu zoek naar afbeeldingen op het Internet kan ik helaas weinig vinden over de kaakjes van weleer, maar ik heb er in ieder geval goede herinneringen aan.

hoe doe je dat? - lesgeven (deel 5)

Teruglezen vanaf het begin? Klik op de delen: Deel 1 / Deel 2 / Deel 3 / Deel 4

Ik kreeg een aantal verschillende klassen, leerjaar 1 tot en met 3,  leerlingen op alle niveaus. Voor een van de klassen was is 'gewaarschuwd'. Dit zou een lastige klas zijn met alleen maar jongens. Na mijn ervaring op de scheepvaartschool, met klassen met alleen maar jongens, zag ik best tegen deze groep op. Woensdagochtend was het zover, ik had deze klas het eerste en tweede uur. 

Een afspraak op deze school is dat docenten bij de deur staan en de leerlingen een hand geven. Dus ik stond bij de deur en het angstzweet stond op mijn rug. Zou dit goed gaan? Kon ik het nog? 

De jongens kwamen een voor een binnen, 18 jongens van zo'n 15 jaar oud, een gevarieerd gezelschap. Natuurlijk waren ze druk, maar toen ik wilde beginnen werden ze stil en deden ze mee met de les. Zo'n eerste les wordt de kat uit de boom gekeken. Na een paar weken begonnen ze zich normaal te gedragen, werden ze drukker en moest ik af en toe optreden. Maar nooit was het naar, gemeen of intimiderend, nooit bedoeld om mij onderuit te halen of weg te pesten. Mijn band met deze klas was goed, zoals die hoor te zijn tussen docent en klas. Betrokken en vriendschappelijk, met gepaste afstand. Ook met de andere klassen kon ik prima overweg en lesgeven werd weer leuk.

Nog steeds kom ik af en toe leerlingen uit deze groepen tegen, nu volwassen en soms met kinderen. Een van de jongens uit de beruchte klas is inmiddels ook vader en zie ik op de sportschool waar zijn dochtertje judolessen volgt. 

Na de meivakantie vroeg de directeur of ik meer uren wilde werken, ik had nog geen fulltime aanstelling. Er waren wat uren Engels vrij gekomen in het mbo-deel van de school, door een docent die, zo zag het er naar uit, langdurig zou uitvallen. Ik greep deze kans met beide handen aan. Meer uren én mbo. Dat leek me nog steeds heel erg leuk. Een wat oudere doelgroep met, hopelijk, meer motivatie voor hun opleiding.

Vanaf begin mei werkte ik op twee locaties, op slechts een paar minuten fietsen van elkaar. De twee scholen, nu nog in heel oude schoolgebouwen, zouden over anderhalf jaar verhuizen naar een gloednieuw schoolgebouw, waar we met elkaar een nieuwe school zouden vormen. 

stalker

Helaas is het nodig, maar goed dat het er steeds meer aandacht is voor de veiligheid van vrouwen thuis en in openbare ruimtes, zowel binnen als buiten op straat, overdag en 's nachts. Vrouwen van alle leeftijden. We voelen ons vaak niet op ons gemak als we 's avonds over straat moeten, voelen ons vaak niet veilig. Statistisch gezien zijn we minder vaak slachtoffer van misdaden op straat, maar statistieken nemen het gevoel niet zo makkelijk weg.

We hebben er allemaal mee te maken (gehad). Naroepen, fluiten, pssst pssst, handtastelijkheden in het OV of dingen die nog vele malen erger zijn. Nu ik ouder word is het minder, ik weet dat dit komt omdat oudere vrouwen op een gegeven moment onzichtbaar worden. Prima, ik hoef niet nagefloten te worden, liever niet zelfs.

Toen ik 23 was, ik woonde nog in Londen, ben ik een paar weken gestalkt. Door een onbekende. Ik had het eerst niet eens door.

Aan het einde van de werkdag vertrok ik, meestal rond vijf uur, vanaf het kantoor in Gillingham Street en liep dan naar Victoria Station. Daar pakte ik de tube naar London Bridge, om vervolgens met de trein naar huis te gaan. 

Op een gegeven moment zag ik op mijn route van kantoor naar Victoria Station steeds dezelfde man. Nu is dat niet zo raar want veel mensen gaan omstreeks dat tijdstip van hun werk naar huis. Ik vond dat dus niet vreemd. Wat ik wel vreemd vond was dat deze man na een paar dagen zijn route veranderd had en mij tegemoet kwam lopen. Toen hij dat een paar dagen had gedaan botste hij een beetje tegen mij aan. Nu was de stoep niet heel breed, maar er was ruimte genoeg om elkaar te passeren. Toen dit een paar dagen later weer gebeurde begon ik argwaan te krijgen.

Ik vertelde het de volgende ochtend aan mijn collega's op kantoor. Daar werd meteen geroepen dat ik de politie moest inschakelen. Zo gezegd zo gedaan. 

's Middags kwamen er twee agenten naar kantoor en ik vertelde wat er de afgelopen weken dagelijks gebeurde. Ik kan me niet herinneren of ik echt aangifte deed, maar er werd in ieder geval wel een onderzoek gestart. 

De dag na het bezoek van de politie zouden zij twee mensen in burger buiten laten posten om zelf te zien wat er gebeurde.  Ik moest vervolgens, net als iedere andere dag, op mijn normale tijd naar buiten gaan en mijn normale route lopen. Ik moest op een bepaald punt even wachten en dan terugkomen naar kantoor zodat de agenten mij konden vertellen wat ze hadden gezien en gedaan.

Zo geschiedde. Ik deed mijn ding en wat er de dagen ervoor gebeurd was gebeurde weer. De politiemensen vertelden mij later dat zij gezien hadden deze man al vanaf half 5 ging posten in de straat van mijn werk. Toen ik naar buiten kwam stak hij de straat over om mij tegemoet te lopen en bewust tegen mij aan te botsen.

Ze hebben hem aangehouden. Zijn antwoord op de vraag waarom hij dit deed was: "I am in love with her, but I only wanted to see her,  not do her any harm". 

Hij heeft een straat/districtsverbod gekregen, ik heb hem nooit meer gezien en er verder ook nooit meer iets over gehoord. 

hoe doe je dat? - lesgeven (deel 4)

Teruglezen vanaf het begin? Klik op de delen: Deel 1 / Deel 2 / Deel 3

Destijds was meesterbaan.nl dé website voor onderwijsbanen. Al zoekende stuitte ik op een vacature voor een parttime docentenbaan op een vmbo-school in mijn stad, op nog geen tien minuten fietsen. De man van een collega van mijn eerste vmbo-school (die op Rotterdam zuid uit deel 1) werkte op deze school en ik belde hem om te vragen of hij meer wist van de functie. Hij kon mij niet echt veel vertellen maar gaf me het telefoonnummer van de directeur. 

Ik trok de stoute schoenen aan en belde op. Vertelde wie ik was en of ik wat meer mocht vragen over de baan. Er ontstond al snel een leuk gesprek. De directeur stelde mij ook wat vragen en we kwamen erachter dat hij, als jonge docent, op dezelfde vmbo-school op zuid als ik had gewerkt. Dat het toen nog een huishoudschool was met alleen meiden. Dat hij, net als ik, Engels gaf en een gepassioneerd Anglofiel was. Hij vertelde me over de baan en ik gaf aan dat ik interesse had. Ik werd uitgenodigd om op school langs te komen voor een sollicitatiegesprek. 

Dat gesprek vond plaats op 5 december in het bijzijn van de directeur, een teamleider en een docent. Omdat ik geen sollicitatiebrief had geschreven met mijn motivatie ging het gesprek onder andere daar over. Ik ben eerlijk geweest en heb verteld hoe het mij was vergaan na mijn baan op Rotterdam Zuid. Na ruim een uur stond ik weer buiten. 

Het gesprek had niet echt gevoeld als een sollicitatie, eerder als een uitgebreide kennismaking. Ik vroeg me na afloop niet eens af of ik de baan had, dat was in de eerste paar minuten al duidelijk. Ik werd ook meteen uitgenodigd voor de de kerstbrunch met het personeel, zodat ik alvast wat mensen leerde kennen en zij mij. 

Salarisonderhandelingen vonden nog voor de kerstvakantie plaats en mijn tijdelijke dienstverband, voor een jaar, ging in op 1 januari 2010.  Op 4 januari was er een nieuwjaarsbijeenkomst, een dag met diverse workshops waarbij alle medewerkers van de organisatie bijeen kwamen. Voor scholen door scholen. En op 5 januari had ik mijn eerste werkdag. 

op mijn bord in week 38 / 2025

Wat hebben we deze week gegeten? Allemaal lekkere maaltijden, veel groenten en veel variatie.

maandag 15 september

vegetarische lasagne - broccoli - gemengde sla

dinsdag 16 september

captain's dinner - gekookte aardappels - spruitjes - gemengde sla

woensdag 17 september

Surinaamse pindasoep met kip - zilvervliesrijst - zoetzure komkommer

donderdag 18 september

gebakken aardappels - witlofsalade met ei - broccoli

vrijdag 19 september

lasagne (van maandag) - gegrilde courgette - gemengde salade

zaterdag 20 september

gewokte groente - rijstnoedels - tempeh - pindasaus

zondag 21 september

börek - gevulde salade 

Er staat volgende week dinsdag een herfstig gerecht op het menu. Met rookworst, zin in!

zo was mijn week 38 / 2025

zondag 14 september

Lekker, de zon schijnt als ik opsta. Het heeft geregend maar nu is het droog. Ziet de wereld er toch een stuk gezelliger uit.

Na het ontbijt natuurlijk eerst sporten, als ik terug ben kan ik zowaar op het terras in het zonnetje mijn koffie drinken. Zelfs mijn vest kan uit. 

Het is Open Monumentendag in Nederland, ook in onze stad zijn er gebouwen geopend. Nadat ik mijn boek, All Fours van Miranda July (niet uitgelezen, na 1/3 gestopt), heb ingeleverd bij de bieb ga ik daar op het terras nog een kop koffie drinken. Het is enorm druk, veel dagjesmensen die de monumenten in de stad bezoeken. Gezellig hoor.

's Middags betrekt het en wordt het ook fris. Het is wel de hele dag droog en ook vandaag hangt er was buiten. 

Einde van de dag kijken we 2V12 en omdat we allebei eten waar we zelf zin in hebben rommelen we wat in de keuken. Na het eten kijken we nog wat tv en dan is het tijd om weer naar boven te gaan, morgen weer vroege wekkers.

maandag 15 september

Mijn eerste les van dit jaar. Een derdejaars klas niveau 4. Allemaal meiden. Leuk groepje en op een studente na zijn ze aanwezig. Nadat ik mezelf heb voorgesteld leg ik uit wat we de komende 18 lesweken gaan doen. En dan gaan we aan de slag. Twee uur vliegen voorbij.

Aansluitend een overleg met de directeur, duurt vandaag niet lang, slechts een punt op de agenda. Dan lunch en na de lunch bekijk ik de aanwezigheidsregistratie van de eerste lesweek. Als er in de eerste weken al studenten afwezig zijn dan kan dit een signaal zijn dat er iets is. Ook gebeurt het dat studenten op meerdere scholen zijn ingeschreven en vergeten zijn door te geven welke opleiding uiteindelijk hun voorkeur heeft gekregen. Belangrijk om nu goed vinger aan de pols te houden.

Wanneer ik naar huis ga en de trap voor de school afloop gaat de wind gaat enorm te keer en ik loop het risico van de trap geblazen te worden als ik me niet goed vasthoud. Onderweg moet ik een paar keer afstappen, de wind is zo sterk dat ik er niet tegenop kom. Ben blij wanneer ik thuis ben. Het stukje naar de sportschool is ook een uitdaging maar zowel heen als terug gaat het gelukkig goed. 

dinsdag 16 september

Een vrij drukke dag met veel afspraken. Een afspraak buiten school. Vanwege het slechte weer, nog steeds harde wind en een komen en gaan van buien, stuur ik een mailtje dat ik online aansluit. We zijn maar met drie personen, de andere twee zijn op een een locatie en kruipen samen achter de laptop. Toch handig dat we sinds Corona dit soort creatieve oplossingen hebben gevonden.

woensdag 17 september

Wanneer ik bij school aankom, gelukkig regende het niet, kom ik erachter dat ik mijn tas thuis heb laten staan. Ik baal enorm want nu moet ik weer terug, zonder tas geen eten, geen telefoon, geen sleutels, geen geld. Niet handig. Het waait gelukkig minder hard en de voorspelde regen blijft uit. Al met al start ik een half uurtje later en ben ik nog steeds een van de eersten op school.

De dag is goed gevuld, kennismakingsgesprekken met de studenten die vorige week niet op hun afspraak kwamen. Vandaag spreken we de laatsten, op een na is iedereen nu in beeld en er zijn afspraken gemaakt. Via een medewerker van Reclassering horen we dat de student die we missen in Venezuela zit. Met zijn moeder. Daarmee brengt zij hem in problemen, want hij moet zijn afspraken met justitie nakomen, naar school gaan is daar een van. We horen snel meer vertelt de reclasseerder.

Na het sporten hoef ik niet veel meer te doen. Tafeldekken, T. zorgt voor het eten en maakt een heerlijke soep. 

donderdag 18 september

Een ochtend met een overleg, verder tijd voor andere dingen. En die zijn er genoeg. Veel hap snap werk, mailtjes en hier en daar wat korte gesprekjes. Eind van de ochtend ga ik naar huis. Ik lunch thuis en moet dan meteen door naar de tandarts. Er moet een gaatje gevuld worden. Ik ben een doorwinterde tandartsbezoeker, ik heb bruggen gehad, een paar kronen en inmiddels ook een aantal implantaten. Ben bekend met vreselijk pijn, ontstekingen en wortelkanaalbehandelingen. Een gaatje vullen is klein bier voor mij. Na 20 minuten sta ik weer buiten.

Nergens last van, iets dikke lip en wang van de verdoving maar dat zit me niet in de weg dus ga ik lekker sporten. Er waait een warme wind, een voorbode voor morgen.

vrijdag 19 september

Ik trek een jas aan, maar ik weet nu al dat die op de terugweg in mijn fietstas kan. 's Ochtends drie vergaderingen. 

Na de lunchpauze staat er een oud-student op mij te wachten. Na zijn uitschrijving vorig jaar, hij verpestte drie verschillende stages, moest hij bij ons stoppen. Nu wil hij terug omdat hij zijn nieuwe school niet leuk vindt. Als ik doorvraag blijkt de reistijd een probleem te zijn. Om negen uur begint zijn eerste les. Hij moet drie haltes met de metro en dan een kwartier lopen. Dit vindt hij  'zwaar'. Hij volgt, net als bij ons, de opleiding logistiek. Bij veel logistieke bedrijven begint het werk om vijf uur en is zes uur, zeven uur of later een luxe. Mijn antwoord op zijn vraag is 'nee', je kan hier niet terugkomen. Deze jongeman heeft een slaapritmeprobleem en dat kunnen (en konden) wij niet oplossen.

Einde van de werkdag kom ik buiten en is het alsof er een föhn aanstaat. Bizar zo warm ineens! Ik fiets via de markt naar huis. Thuis meteen de was uit de machine en naar buiten. Dan tassen uitpakken, vaatwasser legen, bed opmaken en het weekend is begonnen.

zaterdag 20 september

Een stralende ochtend, niet meer zo warm als gisteren maar nog steeds heerlijk. Ik kan zonder jas naar de sportschool. Als ik weer thuis ben en op Buienradar kijk zie ik dat het rond het middaguur gaat regenen. De was maar even op een rekje en een deel in de droger. Koffie en een boterham en dan snel op de fiets de laatste boodschappen doen. Ik ben niet op tijd binnen, maar ik ben gelukkig niet kletsnat. 

Het blijft regenen en ik moet zelfs een paar lampen aandoen. Halverwege de middag klaar het gelukkig weer op en kan de verlichting weer uit. Ik heb geen plannen vandaag en besteed wat tijd aan mijn blog en het lezen van blogs van anderen. Ook ruim ik twee lades in de keuken op. Dit soort klusjes vind ik niet vervelend, doe het gefaseerd. Volgende week weer een paar, of een kastje. 

Kijk ook een aflevering van mijn serie en samen kijken we ronde 1 van 2V12. Geen andere noemenswaardige dingen deze dag. Prima, hoeft ook niet. Mijn leven is nu eenmaal niet groots en meeslepend.