maandag 15 december 2025

blogmas 15 - interview

Als Mevrouw Niekje reageer ik regelmatig op blogs van anderen. En dat doe ik al jaren. Ik vind de anonimiteit prettig en zolang ik nog in het onderwijs werkzaam ben probeer ik anoniem te blijven. Dat zal niet voor de volle honderd procent lukken, ik heb een foto van mezelf op mijn startpagina, ik laat doorschemeren waar ik woon en werk en als je goed zoekt zal je me vast wel vinden.

Niet lang geleden werd ik benaderd door een journalist van een vooraanstaand landelijk dagblad. Hij was mij op het spoor gekomen door een reactie van mij op een blog over financiën, nu bijna twee jaar geleden. Door op mijn naam bij de reactie te klikken kwam hij op de pagina van Mevrouw Niekje en zo kon hij mij via email benaderen.

Hij vertelde wie hij was en waarover hij schrijft. Hij was bezig met een artikel over het afslaan van promoties op het werk. Omdat ik daar in mijn reactie op de blog mijn ervaringen en mening over had gegeven was hij geïnteresseerd in mijn verhaal. Hij vroeg me of ik mee wilde werken aan het artikel. Ik heb erover nagedacht en hem de volgende dag toegezegd dat me dit leuk leek. Na wat heen en weer mailen was er een belafspraak.

Ruim een uur hebben we gesproken. Deels interview en deels ervaringen uitwisselen. Een erg leuk gesprek waarin ik mijn verhaal goed kon doen. Wat mijn verhaal is? Hier een samenvatting van het artikel. In het originele artikel staat mijn volledige naam, die heb ik veranderd in Mevrouw Niekje. Ook heb ik een paar alinea's weggelaten.


Het vraagstuk

Goed nieuws: je leidinggevende is zo tevreden met je inzet dat zij of hij jou op het oog heeft voor promotie. Meer geld, uitdaging en verantwoordelijkheid liggen in het verschiet. Alleen – je wil helemaal niet gepromoveerd worden. Wat nu?

Waarom zou je een stap hogerop afslaan? En als je dat doet, hoe leg je dat je leidinggevende uit zonder de betrekkingen te schaden?

Reflectie

De stap naar een hogere functie zorgt voor veranderingen in je werk – en daarmee in je leven. Daarom is het altijd verstandig op zo’n belangrijk punt even uit te zoomen en te denken: wat wil ik eigenlijk op dit moment in mijn leven en past deze promotie daarbij?

„Wanneer je een hogere functie krijgt aangeboden, is dat vaak een mooi reflectiemoment”, zegt Bas Smeets (49), eigenaar van loopbaanbureau Het Passie Profiel. Volgens hem zijn er tal van redenen om promotie te weigeren. „Allereerst kan het zijn dat je op zo’n moment merkt dat het werk toch niet – of niet meer – past bij wie je bent. Bij een promotieaanbod kun je jezelf afvragen: ben ik nog dezelfde persoon die ik was toen ik dit vak inrolde en wil ik dit wel? Soms moet je concluderen dat je veranderd bent als mens en dat je wensen en waarden dat ook zijn.”

Dit besef komt bij sommige mensen pas later in hun carrière. „We leven in een carrièregedreven samenleving, hebben meegekregen dat werk belangrijk is en dat je steeds moet stijgen op de ladder. Dus gaan we daarin mee”, zegt Smeets. „Ook is het egostrelend om gevraagd te worden voor een hogere functie. Maar ook dan moet je je afvragen: is dit een logische vervolgstap voor mijn doelen en wil ik dit wel?”

Een andere reden kan zijn dat iemand volmaakt tevreden is in zijn of haar huidige functie. „Veel mensen die ik spreek, worden gevraagd voor leidinggevende functies en weten eigenlijk al dat ze dit niet willen”, aldus Smeets. „Ze worden blij met vakinhoudelijk bezig zijn en willen helemaal geen mensen aansturen.”

Dikwijls wordt onderschat hoe anders een managementfunctie is. „Vaak zie je dat mensen het proberen en er pas later achter komen dat zo’n leidinggevende functie niet bij ze past.”

Zo ver hoefde het voor Mevrouw Niekje (58) niet te komen. Ze werkt al vijftien jaar op een mbo-school en combineert nu functies als docent en zorgcoördinator – met veel plezier, benadrukt ze. Tweemaal kwam een functie als teamleider vrij, waarbij de directeur suggereerde dat zij zou solliciteren. Ze zou dan ook directielid worden. „Ik wist zeker dat ik het kon”, vertelt Niekje. Toch twijfelde ze geen moment: ze bedankte vriendelijk. 

De verstoring van de werk-privébalans is niet het enige dat haar tegenstond aan de functie. „Je wordt een marionet van de raad van bestuur en bent dan bezig met resultaten behalen, verzuimpercentages, vroegtijdige schoolverlaters, cijfers… ik wil die druk niet.”

En dus blijft Niekje in haar huidige functie, waar ze zich naar eigen zeggen nooit hoeft te vervelen. „Ik wil zeker wat betekenen en kan dat als senior ook. Er wordt gebruikgemaakt van mijn ideeën en ervaring, en daardoor voel ik me gezien en gerespecteerd. Als ik ergens ruimte zie waar ik iets kan betekenen, trek ik taken naar me toe. 

Veel werknemers vrezen dat weigering van een promotie de band met een leidinggevende en de eigen positie binnen bedrijf of instelling kan schaden, ziet ook Smeets. „Mensen zijn vaak bang dat ze hun baan zullen verliezen en de relatie met de werkgever slechter wordt. Soms durven mensen niet met hun leidinggevende over deze dingen te praten, maar mijn ervaring is dat je dat wel moet doen. De kans is dan groter dat je gezien wordt. En binnen de meeste bedrijven wordt steeds meer bespreekbaar.” Dit ervaart Mevrouw Niekje ook. Ze maakt haar voorkeuren duidelijk kenbaar en daardoor is afzien van een carrièrestap geen issue op de school. „Ik kan heel goed uitleggen waarom ik het niet wil, dat scheelt ook.”

Al is er geen garantie op succes. „Helaas zijn er nog steeds verhalen van ouderwetser ingestelde bedrijven die niet voor de wensen van werknemers openstaan”, zegt Smeets.

Wat hem betreft is niet open zijn naar je leidinggevende veel gevaarlijker. „Juist als je je níét uitspreekt, kan dit tot problemen leiden. Bedrijven willen geen mensen die op de verkeerde plek zitten, dus je kunt het beter samen over jouw professionele toekomst hebben.” Hij snapt dat dit eng kan zijn: „Werk is inkomen, en inkomen is veiligheid, dus het kan spannend zijn het daarover te hebben. Toch moet je dat gesprek aangaan.”

Dus

Er zijn diverse redenen om promotie te weigeren; bijvoorbeeld dat je in je huidige functie gelukkiger bent dan als leidinggevende. Als je zeker weet dat je een bepaalde functie niet wil, wees daar dan open over en leg uit hoe je je carrière de komende jaren voor je ziet. Het is voor jou én je werkgever belangrijk dat je op de juiste plek zit.

zondag 14 december 2025

blogmas 14 - op mijn bord in week 50 / 2025

Deze week twee keer een peulvruchtenmaaltijd en wat meer vlees dan normaal, namelijk twee keer in plaats van een keer.  Is af en toe niet erg.


maandag 8 december




stoofje van limabonen met prei, tomaatjes en gegrilde paprika - bulgur - zoete aardappel - kipdrumstick - broccoli en spruitjes - salade met komkommer


dinsdag 9 december

andijviestamppot -  gehaktbal - komkommermayosla


woensdag 10 december

ei in kerriesaus- rotiplaat - sperzieboontjes en taugé uit de wok - zoetzure komkommer


donderdag 11 december

gebakken aardappels - spitskoolsla - broccoli - tomatenslaatje


vrijdag 12 december

pompoensoep - volkorenbol met geitenkaas - andijviesalade met tomaat en komkommer


zaterdag 13 december

rijstnoedels - gewokte groente - tempeh - pindasaus


zondag 14 december

crunchwrap met limabonen, olijven en feta - diverse groentjes en salade


Komende week nog geen vakantie dus dit weekend nog wat dingen voorbereid zodat we in de werkweek geen uren in de keuken moeten staan.



zaterdag 13 december 2025

blogmas 13 - zo was mijn week 50 / 2025

zondag 7 december

Een grijze dag, zoals zoveel decemberdagen. Gelukkig is het wel droog en ook is het niet koud. Na het sporten maak ik het eten voor morgen. Ook kook ik wat groenten en eieren voor in mijn lunchsalade. Ik moet nog even naar de bieb en Albert Heijn en als ik terug naar huis fiets kom ik langs de oliebollenkraam. Ik lust wel een oliebol en ik sluit aan in de rij. Ben snel aan de beurt en koop twee krentenbollen. Blijf het raar om ze zo te noemen, voor mij horen er standaard krenten en rozijnen in een oliebol, maar kennelijk is dat niet zo. 

We eten onze oliebol als we 's middags 2V12 kijken. Verder hebben we een rustige dag en rommelen we allebei wat in huis. 's Avonds eet ik mijn Turkse linzensoep en T. eet een portie bruinenbonensoep. Vandaag en morgen peulvruchten op het menu, we luisteren natuurlijk goed naar het advies van de Gezondheidsraad.


maandag 8 december

Wat een rotnacht heb ik achter de rug. Door de brandende pijn in mijn armen en tintelende benen was ik erg vroeg wakker. Geen idee hoe vroeg, ik kijk niet meer op de wekker, maar ik als ik opsta ben ik niet helemaal fit. Ik neem me voor om een afspraak met de huisarts te maken. 

Wat een raar weer, het is om 7 uur 's ochtends 9 graden en in deze tijd van het jaar voelt dat heel warm aan. 

Wanneer ik op school ben bel ik zodra het kan met de huisartsenpraktijk. Geef aan dat het geen spoed is, maar toch kan ik volgende week maandagochtend al terecht. Ik hoor zo vaak dat mensen lang moeten wachten of zelfs geen huisarts hebben. Wij hebben daar nooit last van.

Vandaag is er heel veel Sinterklaaslekkers in de koffiepauze. Een aantal collega's, waaronder ik, hebben wat dingen uit hun Sintzakje niet zelf opgegeten maar op school in de personeelskamer gelegd.  Er staan allemaal bakjes met peper- en kruidnoten, schuimpjes en stukjes banketstaaf. Ik ben wel klaar met de Sintsnoeperijen en kennelijk zijn meer mensen dat.

Een lastig gesprek met een student en zijn zus. De familie weet niet dat de student, hij is inmiddels 19, geen lessen meer volgt en ook geen stage loopt. Ze zijn inmiddels wel op de hoogte van de twee officiële waarschuwingen. Zus spreekt namens vader en moeder en vraagt of er nog een kans gegeven wordt om de opleiding af te ronden. Student zelf zegt dat hij niet gemotiveerd is en ook niet in het werkveld van de opleiding verder wil. Volgende week is evaluatie drie en die zal leiden tot officiële waarschuwing nummer drie. We spreken af dat student dit thuis met zus en ouders bespreekt en volgende week met een plan komt. De uitschrijving komt er sowieso, maar het zou fijn zijn als we de student kunnen helpen met een vervolg. 

In de middag neem ik samen met een collega twee mondelingen Engels af. Ik ben de beoordelaar. Daar ben ik de rest van deze en komende week ook mee bezig. 


dinsdag 9 december

Weer vroeg wakker, nu moet ik ook nog naar de wc. Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoe laat het is, 04.50 uur. Nog een half uur voor het alarm, dat red ik niet. 

Het is een dag met de ene afspraak na de andere. Met collega's en met studenten. Ik spreek een studente die nog geen 18 is maar wil stoppen met de opleiding. Ze heeft al iets anders maar daar kan ze pas na de zomervakantie terecht. Vader is mee om te horen welke opties er zijn. We spreken af dat ze de lessen blijft volgen, dat ze op de twee stagedagen bij haar bijbaantje extra gaat werken en dat ze zo snel mogelijk contact opneemt met de leerplichtambtenaar in haar gemeente om te vragen of ze helemaal mag stoppen en tijdelijk mag gaan werken. Ik verwacht dat niet, maar de ene ambtenaar is de andere niet. 


woensdag 10 december

Mijn ochtend begint met het vaste ochtendoverleg, aansluitend heb ik een afspraak met de directeur. We hebben een paar punten op de agenda en zitten nog even na te praten als er een collega binnenkomt. Er is een situatie ontstaan waar direct op moeten worden geacteerd. Iets met een negatief bericht over onze school op Facebook. 

Ook vandaag staan er weer mondelingen Engels op mijn programma. Studenten moeten tijdens zo'n mondeling een presentatie geven over wie ze zijn. Daarna is er gelegenheid tot het stellen van vragen. Het is ontzettend leuk om te horen hoe verschillende ze allemaal zijn en welke aparte hobby's sommigen hebben. Het tweede deel van het mondeling is een gesprek over stage. Ook daar hoor je de leukste en de gekste dingen. Er zitten heel vlotte praters bij, anderen zijn minder getalenteerd maar door een goede voorbereiding komen zij ook een heel eind. 

Ik doe mijn sportschoolrondje en als ik weer thuis ben maak ik lekker eten klaar, een van mijn favorieten: rotiplaat, ei in kerriesaus en gewokte sperzieboontjes met taugé. 's Avonds kijk ik ook naar een aflevering van Hila voorbij de Taliban. Ik houd van dit type documentaire, erg interessant.


donderdag 11 december

Het bericht op Facebook is de wijde wereld in gegaan. Iedereen, ook kranten en zelfs een lid van de Tweede Kamer, vindt er iets van. Wij krijgen tijdens het ochtendoverleg te horen dat wij alle vragen van ouders en studenten door moeten sturen naar de teamleiders en dat we eventuele journalisten moeten doorverwijzen naar onze persvoorlichter op het stafbureau. 

En daarna gaan we weer over tot de orde van dag want we weten allemaal dat ook deze storm weer over zal waaien. De digitale krant ligt eind van de dag dan wel niet in de kattenbak, maar als je de apps nu opent verschijnen er al weer andere berichten op de voorpagina's. 

Ook vandaag weer mondelingen en nog wat andere afspraken. De dag vliegt voorbij. Als ik naar huis fiets is het minder warm dan de afgelopen dagen, maar er schijnt wel een waterig zonnetje. Dat is wel anders dan vorig jaar toen er een heel lange periode aaneengesloten zonloze dagen was. 


vrijdag 12 december

Heerlijk, bijna weekend. Mijn dag is redelijk gevuld en tot aan de lunchpauze heb ik dingen te doen. Na de lunchpauze ruim ik op, bekijk ik mijn agenda voor volgende week en maak ik een lijstje met taken die voor de kerstvakantie moeten gebeuren. Ik sluit af en ga naar huis.

Op de markt neem ik aardappels mee, verder zie ik niets van mijn gading en fiets ik door naar huis. Daar spijkerbroek en colbertje uit, joggingbroek en vest aan, het afgehaalde bed voorzien van verse lappen, vaatwasser legen, boterhammen uit de vriezer halen, soep vast buiten de koelkast zetten, kop thee zetten en dan met een boek op de bank. Weekend!


zaterdag 13 december

Wanneer ik naar buiten stap om naar de sportschool te gaan valt me op hoe zacht de temperatuur is. Het is nog bewolkt maar op de terugweg schijnt de zon al en die gaat de rest van de dag niet meer weg. 

Ik doe nog wat boodschappen en de gebruikelijke huishoudelijke taken. Na de lunch maak ik een ovenschotel klaar voor dinsdag, zet een kop thee en ga dan een tijdje lezen. Geen radio of tv aan, het is stil in huis, ook wel een lekker. Bij mijn tweede kop thee zet ik een aflevering van Oogappels op. Als de aflevering klaar is snijd ik vast alle groente voor in mijn noedels vanavond, maak ik een schaaltje pindakokossaus en haal ik tempeh uit de vriezer. Dan nog wat blogs lezen, zelf bloggen en dit weekoverzicht afmaken. Ook nog een paar nieuwe ideeën in concept klaarzetten, want 31 blogs komen niet vanzelf op het Internet. Ieder idee zet ik vast klaar, soms werk ik ze verder uit, soms ook niet, dan blijft het bij een idee en kan ik er niet zoveel mee. Misschien later. Als een concept lang in de wacht staat verwijder ik het weer. Vandaag weer wat leuke stukjes in de steigers gezet.




vrijdag 12 december 2025

blogmas 12 - paars

Paarse vrijdag, ik heb er weinig van gemerkt op school. Er is wel veel publiciteit vandaag, ik hoorde er een paar keer over op de radio, zowel vanmorgen als vanavond. Ik begrijp ook dat het verplaatst wordt naar oktober omdat het voor scholen met de sinterklaas- en kerstdrukte in december allemaal wat veel is waardoor deze dag niet de aandacht krijgt die het verdient. 

Op mijn school waren er een paar docenten die een paarse trui of paarse sokken hadden aangetrokken. Ik heb niets paars in de kast en moet eerlijk zeggen dat ik er vanmorgen ook niet aan heb gedacht. 

Zelf ben ik er niet actief mee bezig, terwijl ik wel vind dat er aandacht moet zijn voor de lhbti-gemeenschap.  Ook bij ons op school zitten er leerlingen en studenten die onderdeel uitmaken van deze gemeenschap net als een paar collega's. Ik merk niet dat zij gediscrimineerd worden, maar ik weet donders goed dat pestgedrag en discriminatie in het geniep plaatsvinden. Dat jongeren dat vaak ook niet durven melden uit angst voor repercussies. En misschien worden collega's ook wel anders behandeld. 

Het is wel duidelijk: hier spreekt een witte vrouw van middelbare leeftijd die leeft in haar eigen bubble zonder enige connectie met de lhbti-gemeenschap. Daardoor heb ik makkelijk praten, vind ik het geen probleem dat er geen aandacht aan is gegeven op mijn werkplek en was het voor mij een dag als alle andere. Reden te meer dat deze dag blijft bestaan denk ik zo! 

donderdag 11 december 2025

blogmas 11 - vijf

De Schijf van Vijf gaat op de schop. We moeten meer peulvruchten eten en minder rood vlees. Ik eet bijna geen rood vlees. Ik heb al zeker 20 jaar geen biefstuk op, heb het nooit lekker gevonden. Soms eet ik stoofvlees zoals hachee of runderwangen en af en toe een gehakbal. We eten ook erg weinig varkensvlees. Een paar keer per jaar eet ik rookworst. Verder eet ik geen bewerkt vlees. Ik eet ook nog af en toe kip. Nooit bewerkt door de slager of supermarkt, altijd biologisch en altijd zelf klaargemaakt.

Ik probeer al jaren wekelijks peulvruchten op ons menu te zetten. Meestal lukt dat ook wel. In sommige weken zelfs twee keer. Ik vind peulvruchten lekker en omdat ze heel veelzijdig zijn, en vrij neutraal van smaak, kan je er veel gerechten mee maken, uit veel verschillende keukens. In Indiase of Thaise curry's, in Turkse en Marokkaanse schotels, in Mexicaanse gerechten en natuurlijk ook in heel klassieke Nederlandse maaltijden. 

Ze zijn in hun geheel lekker, maar ook gepureerd in soepen of hummus, geprakt in vegaballetjes en -burgers, geroosterd als knabbel en koud door salades. Zoals ze tegenwoordig zeggen 'what's not to like?'.

Dit zijn een paar van mijn favorieten:

hummus

chili sin carne

Spaanse kikkererwten met spinazie

Turkse linzensoep

bruine bonensoep







woensdag 10 december 2025

blogmas 10 - valkuil

Op de blog van Liesbeth ging het onlangs over afvallen. Zij is door het wijzigen van haar eet- en beweegpatroon gewicht kwijt en dat valt nu op. Mensen vinden daar wat van en leveren commentaar.

Ik heb mijn eet- en beweegpatroon zo'n 20 jaar geleden rigoureus veranderd. Al eerder was ik gestopt met roken. Bewegen deed ik maar ik ging meer bewegen. Ik ging gezonder eten. Minder snacken en snaaien. En toen viel ik af. En net als Liesbeth kreeg ik commentaar en adviezen. Mensen vonden het wel genoeg. En waarom nam ik niet ook een stuk taart. Een opmerking die ik op zulke momenten zelf vaak te horen kreeg was 'jij kan het hebben'.  En ja, dat is nu juist waarom ik het kan hebben. Omdat ik het niet doe.

Je bent afgevallen en je zit in een wat beter vel. Je conditie is beter, kleding zit niet meer zo strak, de trap op en af gaat vlot en ook je schoenveters strikken of je laarzen dichtritsen is geen lastig klusje meer. Fijn. En daarmee klaar zou je denken. Maar dan komen die feestjes, december is er vol mee. Maar ook in andere maanden van het jaar is er altijd en overal wel wat te vieren.

Verjaardagen, trouwpartijen, babyshowers, diploma-uitreikingen, borrels op het werk en vast nog veel meer. En daar is eten. Veel eten. Lekker eten. Het eten waar jij nu juist wat afstand van hebt genomen. Je eet het nog wel, maar niet de hele dag door en misschien ook niet op het moment dat het wordt aangeboden. En dan sla je af. Toch blijven ze aandringen. Joh, eentje kan geen kwaad. Ach, dan neem je toch een klein stukje. Meid, die ene maakt toch niet uit, doe je morgen weer rustig aan.

Dat zijn valkuilen. En daar gaat het dan dus soms mis. Je wil geen spelbreker zijn. Je wil niet onbeleefd zijn. Dus je neemt dat ene glaasje, stukje, bakje, zakjes of bordje. En daarna ben je teleurgesteld in jezelf. Want eigenlijk wilde je het niet. Het gaat lekker en je mist de suiker, de alcohol of de vette snack eigenlijk niet. En als je er wel trek in hebt dan neem je het, met mate, en op jouw moment. Niet omdat iemand anders vindt dat je het moet eten of drinken.

Een gezonde leefstijl heeft niet alleen te maken met gewichtsbeheersing. Het is ook belangrijk om allerhande medische aandoeningen, denk aan diabetes en hart- en vaatzieken, te voorkomen. Zullen we daar tijdens de feestdagen aan denken, dat niet iedereen behoefte heeft om alles wat op tafel staat op te eten? Dat een gezonde leefstijl voor sommigen altijd belangrijk is, niet af en toe. Omdat het anders niet werkt, als je duurzaam gezond wil zijn moet je daar iedere dag dingen voor doen én laten. En dat mag, dat is een keuze, eentje die anderen hebben te respecteren.



dinsdag 9 december 2025

blogmas 9 - eetherinneringen - chips

Een blog over chips. Niet omdat ik ze zo lekker vind, daar schreef ik eerder al wat over. Maar wel omdat ik er tijdens het schrijven van het eerdere artikel een eetherinnering over kreeg.

Mijn eerste keer in Engeland kreeg ik in mijn lunchpakket een eenpersoons zakje chips. Het zakje kwam uit een grote zak met daarin wel twintig kleine zakjes met verschillende soorten en verschillende smaken chips. 

Al in de jaren 80 kenden de Britten chips in vele smaken, maar er was een smaak die altijd en door iedereen werd gegeten: salt en vinegar (zout en azijn). Je moet er van houden en het is zeker geen gangbare smaak voor ons. De Britten doen zout en azijn over hun patat dus voor een Brit is het juist wel een bekende en geliefde combinatie. Naast deze zure chips waren er chips in de smaken bacon, kip, bbq, lente-ui met room, garnaal en kaas met uien. Paprikachips kenden zij dan weer niet. 

Ik was niet alleen verbaasd over de nieuwe smaken die ik ontdekte, maar nog veel verbaasder was ik over de chipsconsumptie. Die kleine zakjes gingen mee in de lunchpakketten en werden op kantoor of school verorberd. Overal waar je broodjes en sandwiches kan kopen kan je ook kleine zakjes chip kopen. En in de pub neemt bijna iedereen ook zo'n klein zakje bij z'n drankje. Ik heb in die jaren heel veel chips gegeten. 

Wat de Britten ook doen is een paar chipjes op hun sandwich. Niet alleen chips maar als extraatje op een ham- of kaassandwich. Een smakelijk en knapperige combinatie. Dat knapperige en dat zachte... dat is tenslotte ook waarom wij een boterham met speculaas eten. 

Voor mensen die voor het eerst in het VK komen kan het verwarrend zijn, wat wij chips noemen zijn bij de Britten patat, en zij noemen chips crisps. Maar dat terzijde.

Tegenwoordig zie je bij ons ook wat meer smaken en af en toe wordt er weer een nieuwe smaak gelanceerd zoals Joppiesaus. Wij hebben altijd chips in huis en nooit in andere smaken dan naturel en paprika. 

Naast mijn chipsherinnering uit Engeland heb ik ook een chipsherinnering van nog veel langer terug. In mijn kindertijd maakte mijn oma, de moeder van mijn vader die toch echt geen creatieve keukenprinses was, soms chips voor ons als we op visite kwamen. Oh, wat waren die lekker. Verser krijg je ze natuurlijk niet en ook al kon ik het toen niet vergelijken met een zak Croky of Lay's, ik weet zeker dat ze vele malen lekkerder waren.

Zoals ik in het eerdere artikel al schreef vind ik chips niet lekker. In ieder geval niet lekker genoeg om ze te eten. Wat ik wel af en toe eet zijn tacochips, die verkruimel ik dan over mijn chili of een andere bonenschotel. Zacht, warm en knapperig... een perfecte combinatie!

maandag 8 december 2025

blogmas 8 - dit of dat: strandvakantie of stedentrip?

Heel eerlijk? Geen van beide. Nu niet meer in ieder geval. Nu is een vakantie in een rustige omgeving, bergen een pré, mijn favoriete vakantiebestemming. Geen hotel, geen vakantiepark, niet te veel mensen in mijn nabije omgeving, maar een huis op een rustige plek. 

Ik ben nog nooit op vakantie geweest om aan het strand te liggen. Misschien omdat ik in mijn jeugd in de buurt van het strand woonde en daar iedere zomer regelmatig naar toe ging. Op een strandvakantie gaan met je vriendinnen na het eindexamen gebeurde in mijn tijd niet. Nooit over een strandvakantie nagedacht, is nooit een optie geweest.

Stedentrips daarentegen heb ik wel vaak gedaan. Zo ben ik met verschillende vriendinnen op pad geweest naar Barcelona, Dusseldorf, Aken en Mechelen en ook keer naar New York. T. en ik hebben ook verschillende stedentrips gemaakt. We zijn in Bilbao, Sevilla, Malaga, Valencia, Porto en Lissabon geweest. Ook in Gent, Brugge, Brussel, Antwerpen, Dusseldorf en natuurlijk in mijn geliefde Londen. 

Wanneer we op vakantie zijn bezoeken we steden en stadjes. Als er grote steden in de buurt van ons vakantieadres zijn gaan we daar een dag naar toe. Meestal met een plan de campagne. We bezoeken een museum, een markt, maken een stadswandeling door het centrum, gaan dan lekker ergens lunchen en vertrekken daarna weer richting vakantiehuis. Zo hebben wel ook veel steden gezien. Voor ons is een dag dan genoeg. 

Kleine stadjes hebben ook hun charme, daar rijden we doorheen en als het ons wat lijkt stappen we uit, maken een wandeling door de stad, drinken koffie, halen wat boodschappen en gaan soms ook ergens lunchen als we wat leuks zien. 

Een stedentrip in de traditionele zin van woord waarbij je in een hotel in een stad verblijft, dat is niet meer aan ons besteed. En een strandvakantie waarbij je de hele dag op een bedje ligt te bakken al helemaal niet. Natuur, cultuur, lekker eten en zalig niksen, dat is nu voor ons vakantie. 


zondag 7 december 2025

blogmas 7 - op mijn bord in week 49 / 2025

Het advies om meer peulvruchten te eten volg ik graag op. Ik at ze al regelmatig, maar vaker vind ik niet erg. Minder vlees ook niet. 


maandag 1 december

linzenstoof - bulgur - broccoli - sla met tomaat en komkommer


dinsdag 2 december

captain's dinner - sla met tomaat en komkommer


woensdag 3 december

vegetarische Thaise soep - gekookt ei - rijst - zoetzure komkommer


donderdag 4 december

boerenomelet - volkorenbrood - salade met komkommer - broccoli


vrijdag 5 december

rijstnoedels - gewokte groente - tempeh - pindasaus


zaterdag 6 december

crunchwrap op Turkse wijze met kikkererwten, Turkse witte schapenkaas, platte peterselie, munt, hete olijven, komkommer, tomaatjes en spitskool - spruitjes en broccoli - sla


zondag 7 december

Turkse linzensoep - volkorenbrood met geitenkaas en geroosterde paprika - salade


Ik heb vandaag al eten gemaakt voor morgen. We beginnend de week met peulvruchten en niet met pasta.  Ook eten we twee keer vlees, een gehaktbal op dinsdag en kip op woensdag. Het belooft een lekkere eetweek te worden.








zaterdag 6 december 2025

blogmas 6 - zo was mijn week 49 / 2025

zondag 30 november

Er valt lichte regen, en het is grijs buiten, saai herfstweer. Morgen begint december, zie op de Buienradarapp dat het de komende periode niet heel koud wordt. Vind ik niet erg, ik zit niet te wachten op sneeuw en ijs. Sneeuw zeker niet, dat fietst zo lastig. IJs mag wel, maar dan natuurlijk geen ijzel, ook dat is op de fiets geen feest.

De dag wordt later toch nog zonnig en ik fiets even naar de binnenstad voor een cadeautje voor de buren, zij is bevallen en er woont nu een babymeisje naast ons. Ik heb nog geen afspraak gemaakt voor de kraamvisite, maar ik wil het cadeautje vast in huis hebben.

Ik heb nog pompoensoep in de vriezer, ik was niet van plan om dit vandaag te eten maar in de middag kreeg ik er heel veel zin in. Lekker brood erbij en wat sla. Nu is de pompoensoep op, er is nog wel een liter groentebouillon dus ik kan binnenkort weer een pan maken. Dat of Turkse linzensoep. Ik weet het nog niet.


maandag 1 december

In mijn les vandaag leer ik de studenten hoe zij een intakegesprek als gewichtsconsulent moeten vormgeven. Ik laat voorbeelden zien en leg uit welke methoden er zijn om erachter te komen hoe het voedingspatroon van iemand eruit ziet. We oefenen met de '24-hour-recall-method'. Een methode waarbij de cliënt opnoemt wat hij/zij de dag ervoor heeft gegeten. Het is leuk want de studenten komen erachter dat dit niet zo makkelijk is als je denkt. Zeker niet als je echt alles moet opnoemen. Ik hoor regelmatig 'oh ja, ook nog....'!

Ik besluit om mee te doen aan Blogmas, maar het thema kerstmis leg ik naast me neer. Daar weet ik niets over te schrijven. Na het sporten schrijf ik mijn eerste blog en zet ik wat concepten klaar. 


dinsdag 2 december

Een gesprek met een studente en haar moeder. De studente is zwanger, in februari moet zij bevallen. Studente, moeder en mentor willen weten wat er allemaal mogelijk is, zij wil graag de opleiding afronden. Dat kan, waarschijnlijk met wat vertraging. Ook een studente heeft recht op zwangerschapsverlof. We maken afspraken en ik verwijs haar door naar onze gezinsspecialist op school, hij heeft verstand van de financiën en DUO zaken. 

Terug naar huis is het koud en waait het hard, natuurlijk heb ik tegenwind. Ik kom moe thuis maar ga toch sporten. Daarna voel ik me weer wat energieker. Voor het eten wordt gezorgd, ik hoef niets te doen.


woensdag 3 december

De gebruikelijke afspraken, en ook twee afspraken die niet doorgaan omdat de studenten niet komen. Voor de pauze ook nog een afspraak buiten school, niet ver en bovendien is het prima weer dus dan is even heen en weer fietsen niet erg. Langs de route is de toko en omdat we vanavond iets eten waar ik nog een boodschap voor nodig heb stap ik even af en koop ik een handje taugé. Dan weer door naar school.

Als ik na de pauze koffie haal zie ik twee directieleden, een politie-agent en een handhaver, die bezig zijn met een kluisjescontrole. Dit gebeurt niet zomaar en dat geeft toch een beetje ongemakkelijk gevoel. Het is niet aan 'onze' kant van het gebouw, maar bij de vmbo afdeling. Onze middelgrote stad heeft, net als andere steden en middelgrote steden, veel last van jeugdcriminaliteit. In school merken we er niet veel van, de nare dingen spelen zich buiten school af en ook na schooltijd. Maar er kan op school natuurlijk ook van alles misgaan. Ik begrijp van een collega dat het gaat om een actie op alle middelbare scholen in onze stad. Daar zijn gelukkig wel allerlei wettelijke kaders voor zodat het niet te pas en te onpas voorkomt. Dat zou misschien juist een onveilig gevoel geven. Ik hoop dat ik nog hoor hoe de actie in onze school is gegaan. 

Als de werkdag erop zit naar huis, sporten en dan is het mijn beurt om eten te maken. Thaise vegetarische soep, vinden we allebei lekker, vol met groente en een gekookt ei. Erbij eten we rijst en zoetzure komkommer. 


donderdag 4 december

Vandaag staat er een ontwikkelochtend voor ons team op het programma. Helaas niet mijn meest geliefde bezigheid op het werk, maar gelukkig is het niet de hele dag en krijgen we een opdracht die ertoe doet. Over twee jaar is er geen subsidie meer voor onze manier van onderwijs en moeten we nu al vooruit kijken hoe we dan onze studenten zo goed mogelijk kunnen begeleiden, met minder geld. Een brainstormsessie dus, in kleine groepjes, om zoveel mogelijk ideeën op papier te krijgen. Het zal mijn tijd wel duren want ik ben niet van plan om nog jaren door te werken, maar ik wil wel graag meedenken want voor mijn jongere collega's is dit natuurlijk wel belangrijk.


vrijdag 5 december

Wat een kale bedoening. Altijd is er iets lekkers bij de koffie op school op Sinterklaas. Dit jaar vindt de directie het niet nodig. Ik vind dat raar en ook niet heel sympathiek. Het is toch een kleine moeite om wat speculaasbrokken, gevulde speculaas en banketletter neer te zetten. Voorheen regelde ik dit, samen met een collega uit de directie. De laatste paar jaar ben ik niet meer betrokken maar zorgen twee andere collega's hiervoor. Nu is er niets. Maandag even navragen hoe dit zit. Want als het een kwestie van even langs de winkel gaan is, dan kan ik dat wel doen volgende keer. Fiets langs twee supermarkten die om 7 uur open zijn. 

Een overleg vandaag. Verder geen drukke dag. Spreek een directielid en die weet mij te vertellen dat er tijdens de kluisjescontrole geen zaken zijn gevonden die het daglicht niet kunnen verdragen. Prettig idee.

We stoppen eerder met werken dan op een normale schooldag. Zo kunnen mensen voor de files naar huis. Fijn voor de mensen die Sinterklaas vieren. In ons team zijn dat er aardig wat. Ik ga na het werk naar de markt voor aardappels en neem ook sperziebonen mee. 2 Kilo voor €1,50. Het is veel maar we hebben een goede koelkast en ik eet ze iedere dag in mijn lunchsalade. Komende week ook maar weer eens kipkerrie maken, met roti en sperziebonen in plaats van kousenband.  



zaterdag 6 december

De eerste kerstkaart ligt op de mat. Uit Engeland, van mijn opvanggezin uit Maidstone. Nu alleen nog van Mary want Peter leeft niet meer. Ik schrik van de postzegel, er zit £3.40 op, dat is bijna €4!

Ik doe geen bijzondere dingen vandaag. Het weer leent zich er niet echt voor om veel buiten te zijn. Zelfs de was kan niet buiten drogen, te veel buien en buitjes. 

Er staat nog een liter groentebouillon in de vriezer. Ik heb trek in Turkse linzensoep. Alles voor deze soep is standaard in huis. Omdat ik ook nog een beetje sneue prei heb liggen snijd ik die ook fijn. In het originele recept zit geen prei, maar ik houd me vaak niet aan recepten en ik vind prei sowieso lekker in soep. 

Er zijn twee keer twee porties voor in de vriezer en er blijft een flinke kom over voor mij voor zondag. Als zo'n soep een tijdje staat wordt het alleen maar lekkerder.

Ik blog, lees, kijk series, kook wat dingen, draai en droog was en voor ik het weet is het donker. Kop thee, nog een stukje gevulde speculaas en een aflevering van Oogappels. Heerlijk!



vrijdag 5 december 2025

blogmas 5 - eetherinneringen - chocoladeletters

Sinterklaasavond, deze avond kan ik natuurlijk niet voorbij laten gaan zonder een eetherinnering die hoort bij dit traditionele feest.

Ik vertelde eerder al dat ik genoot van het Sinterklaasgebeuren. Niet in de laatste plaats vanwege alle lekkere dingen die erbij horen. Ik ben een zoetekauw en in december is er een overvloed aan koek en snoep. Mijn zin in al dat lekkers wordt met de jaren wel minder. Ik heb dit jaar nog geen kikkers, muizen, kruidnootjes en pepernoten gegeten. Wel wel een paar stukjes gevulde speculaas en vanmiddag een stukje banketletter.

Sinterklaas deed vroeger chocoladesigaretten of - munten in mijn schoen. Ook strooigoed en kikkers en muizen. Op pakjesavond zelf zat er altijd een chocoladeletter in de wasmand met cadeautjes. 

We vierden Sinterklaas thuis, met ons viertjes, maar in de Sinterklaasperiode gingen we ook altijd naar mijn oma en grootvader. Daar waren mijn oom en tante en twee oudere nichten dan ook. Voor iedereen waren er cadeautjes, later geld, en kregen we veel lekkers.  Ik herinner me een jaar waarin we allemaal onze voorletter kregen én onze achternaam in letters. Dat waren 8 letters per kind! Geen idee hoe lang ik daar mee heb gedaan, ik weet dat we uit onszelf niet de hele dag door aan het snoepen waren, dit zal ongetwijfeld met deze letters ook niet het geval zijn geweest. Volgens mij hoefden mijn ouders ons daar ook niet op aan te spreken. Ging dat vanzelf goed.

Op school kregen alle werknemers de afgelopen jaren een chocoladeletter van de beste chocolademaker in de stad. Die kregen we dit jaar niet. Er was een kleine 'zak van Sinterklaas' met daarin een minibanketstaaf, een grote speculaas, schuimpjes, kruidnootjes en pepernoten. Dus dit jaar voor geen chocoladeletter voor mij. Dan maar weer een lekkere reep van het Belgische merk bij de volgende ronde boodschappen bestellen. 

donderdag 4 december 2025

blogmas 4 - dit of dat: chocolade of chips?

Ik schreef al eerder een blog waarin ik de keus kon maken uit twee dingen. Toen ging het over slapen. Nu over voeding, en is de vraag of ik liever chips of chocolade eet.

Allereerst die chips. Daar vind ik geen klap aan. Gewone chips, wokkels, ribbelchips, chips met smaakjes, maak mij maar niet wakker. Vroeger at ik wel chips, op zondagmiddag kregen we frisdrank, chips en toastjes met brie. Op feestjes en verjaardagen thuis en bij anderen, altijd was er chips en pakte ik ook een of meerdere handjes uit de schaal. 

In Engeland waren er heel veel verschillende soorten chips en ook daar nam ik regelmatig een klein zakje chips, want zo doen ze dat daar aan de overkant van Het Kanaal. Binnenkort komt hier nog een eetherinnering over.

Ik weet niet meer wanneer ik voor het laatst chips at. We hebben het wel altijd in huis, T. eet wel chips. Ik dus niet. Ik ben sowieso meer een zoetekauw dan een liefhebber van hartig.

Chocolade kan ik nog steeds blij van worden. Ik vind het veel lekkerder dan chips dus als ik moet kiezen dan kies ik voor chocolade. Niet alle chocolade vind ik lekker. Heel pure chocolade, van meer van 70%, vind ik te bitter. Heel zoete melkchocolade staat ook  niet meer bovenaan de lijst met favorieten. 

Er is een merk waar ik warm voor loop en dat is de chocolade waar een olifant op de verpakking staat. Dat vind ik zulke lekker chocolade, wit, puur, melk, gevuld met praline, met noten of iets anders. Allemaal even lekker. Andere merken lust ik natuurlijk ook, maar koop ik niet. Als ik van Sinterklaas dit jaar een chocoladeletter krijg is deze van harte welkom, maar gaat ie niet in een keer op. Ik eet chocolade met mate en ook niet iedere dag. En zo blijft het een traktatie.



woensdag 3 december 2025

blogmas 3 - pakjesavond

Als stel zonder kinderen vieren we geen Sinterklaas. Vroeger, toen ik nog thuis woonde, vond ik Sinterklaas het leukste feest van het jaar. Nog leuker dan mijn eigen verjaardag. In de tijd dat ik geloofde in de goedheiligman genoot ik van mijn schoen zetten en dan liedjes zingen, het bezoek van Sint en Piet op school en de spanning op pakjesavond. Een paar harde bonken op de deur en daar stond ie dan, onze wasmand die al een paar dagen kwijt was, vol met cadeautjes.

We kregen mooie cadeaus en ook wel grote dure cadeaus. Zo kregen mijn broer en ik ooit allebei onze eigen draagbare radio. Jaren later kregen we samen een kleine televisie voor boven. Ik heb een keer een Sony Walkman gekregen en ook een elektrische wekker. De rest van het jaar kregen we ook wel eens een cadeautje, maar dan niet heel groot, maar op Sinterklaas, net als op verjaardagen, deden mijn ouders echt hun best voor goede en mooie cadeaus en daarmee was Sinterklaasavond echt iets om naar uit te kijken. 

Toen we surprises gingen maken en we ook cadeautjes voor elkaar kochten deden we ook ons best om originele cadeaus te kopen en schreven we leuke gedichten. Mijn moeder en ik waren wat minder creatief dan mijn vader en mijn broer, maar dat mocht de pret niet drukken, het ging tenslotte om de gezelligheid.

In mijn jaren in Londen vierde ik geen Sinterklaas. Kerstmis is voor de Britten natuurlijk hét feest van het jaar en daar deed ik volop aan mee. Maar er kwam wel altijd een pakketje met wat kleine cadeautjes en Sinterklaaslekkers, een chocoladeletter voor mij en nare ex, een zak strooigoed, kikkers en muizen en marsepein. Mijn ouders maakten er net als vroeger een doos vol verrassingen van en zo kon ik toch mijn favoriete feestje een beetje vieren.


dinsdag 2 december 2025

blogmas 2 - kerstthema

Aaf van Zuinigaan maakte een lijstje met kerstonderwerpen en stuurde dit als reactie op mijn eerste Blogmasblog. Waarvoor dank Aaf, altijd leuk wanneer mensen meedenken!

Ik heb er eens goed over nagedacht en komt tot de conclusie dat ik echt heel laag scoor op het thema kerstmis. Laten we eens kijken naar de lijst:

  1. Je favoriete kerstfilm
  2. De slechtste kerstfilm die je ooit zag
  3. Kerstdiner
  4. Je favoriete kerstsnoep
  5. Kerstreizen in het verleden en in de toekomst (ik was bijvoorbeeld 4x op een eiland, 2x Spaans, 2x Fries)
  6. Kerstherinneringen aan je grootouder(s)
  7. Kerstmarkt
  8. Kerstversieringen
  9. Kerstboom
  10. Kerstvakanties als kind
  11. Kaarsen
  12. Oudejaarsavond
  13. Kerstacties voor mensen in nood
  14. Kerstbestand in oorlogen
  15. Kerkbezoek met kerst

Als ik heel lang nadenk kan ik bij een paar onderwerpen wel wat verzinnen, daar zal ik dan deze maand een blog over schrijven. Maar er staan ook een aantal onderwerpen bij waar ik geen blog over kan schrijven. 

  1. Ik heb geen favoriete kerstfilm. Ik heb niet eens een favoriete film.
  2. Geen idee, kijk geen kerstfilms en ook nooit gekeken.
  3. Over het kerstdiner heb ik eerder al een eetherinnering geschreven. 
  4. Favoriete kerstsnoep zijn gevulde musketkransjes. 
  5. Kerstreizen hebben T. en ik gemaakt, kan ik wel een blog over schrijven.
  6. Wij zagen onze grootouders nooit met kerstmis. We vierden het met het gezin bij ons thuis.
  7. Ik heb nog nooit een kerstmarkt bezocht.
  8. Kerstversieringen heb ik nu niet, vroeger wel. Kan ik over bloggen.
  9. Kerstboom: idem 8.
  10. Kerstvakanties als kind. Geen actieve herinneringen, geen idee meer wat we deden, we gingen in ieder geval nooit op vakantie.
  11. Kaarsen. Komen er bij ons niet in, behalve voor het noodpakket. 
  12. Oudejaarsavond. Schreef ik over in deze blog
  13. Kerstacties voor mensen in nood. Ik doneer jaarlijks geld aan een paar organisaties, niet speciaal met kerst.
  14. Kerstbestand in oorlogen. Op mijn blog schrijf ik niet over wereldproblemen en politiek. Ook niet over oorlog. Ik heb er wel een mening over natuurlijk.
  15. Kerkbezoek met kerst. Ik kom heel soms in een kerk tijdens een vakantie, als toerist. Ik heb nog nooit van mijn leven een kerkdienst bijgewoond. 

Samengevat: er komten in ieder geval twee blogs met kerstmis als thema. Een over onze kerstvakanties in het buitenland en een over de kerstboom en kerstversieringen vroeger bij ons thuis. De rest van Blogmas vul ik met allerhande onderwerpen, de meeste moet ik nog verzinnen.

maandag 1 december 2025

blogmas - zal het me lukken?


Zal het me lukken om in december mee te doen aan Blogmas? Blogmas staat voor een maand lang iedere dag een blog plaatsen, met het thema kerstmis. 

Dat thema is leuk, maar ik denk niet dat het me lukt om 31 kerstblogs te schrijven. Ik laat het thema dus los. 31 Blogs in december is sowieso al een behoorlijke klus, maar geen een die ik uit de weg ga.

Dus lees deze maand mee en geniet van mijn dagelijkse beslommeringen, belevenissen, ergernissen, eetherinneringen, dit of dat en nog veel meer!



zondag 30 november 2025

op mijn bord in week 48 / 2025

We hebben weer een fijne eetweek achter de rug. Dit is wat we aten:


maandag 24 november

volkorenpasta met spinazie en champignons in roomsaus - salade 


dinsdag 25 november

snijbonen - stoofvlees - aardappels - komkommersalade


woensdag 26 november

bami met gebakken ei - zoetzuur


donderdag 27 november

bruinebonensoep - brood met geitenkaas - salade


vrijdag 28 november




traybake (uit de airfryer!) met aardappel, spruitjes, ui, pastinaak, aubergine, tomaat en wortel - afgemaakt met feta met olijven en een dressing van granaatappelmelasse - op een bedje van verse spinazie


zaterdag 29 november

gewokte groenten - rijstnoedels - pindakokossaus - tempeh


zondag 30 november

pompoensoep - volkorenbrood met geitenkaas - salade


Morgen begint december, de feestmaand. Nu eten we altijd lekker dus bij ons in deze maand niet ineens heel andere gerechten op de planning. 

zaterdag 29 november 2025

zo was mijn week 48 / 2025

zondag 23 november

Er ligt sneeuw! Niet veel en alleen op de auto's. De straten zijn nat en ik zie plassen, gelukkig is het dus niet glad. Max waagt een paar stappen naar buiten en trippelt door de sneeuw op het dakterras. Brrr... gauw weer naar binnen.

Ik haal mijn dikke 'dekbedjas' tevoorschijn. Half Nederland loopt in zo'n jas - lang, zwart, capuchon en gewatteerd -  en op zich vind ik dat niet leuk, ik draag liever iets origineels. Maar man man man wat is deze jas lekker warm. Ik trek hem aan als ik naar de sportschool fiets. Het regent dan nog niet.

De regen begint rond het middaguur. Ik hoef er niet uit, heb geen plannen en daar ben ik blij om. We maken het gezellig met een muziekje en allebei rommelen we wat in huis. Beetje opruimen, kokkerellen, bloggen, lezen. Later op de middag kijken we 2 Voor 12 en zelf kijk ik nog een aflevering van de Zweedse serie.  Het is de hele dag vrij donker en zitten we met de verlichting aan. Het is eind november en minder dan een maand te gaan tot de kortste dag. 


maandag 24 november

Ik word weer wakker van een brandend gevoel in armen en benen. Ik ben mezelf aan het trainen om niet op de wekker te kijken. Ik dommel weg, word weer wakker, dommel weer weg. Dan gaat de wekker. Ik ben niet uitgerust, ben echt heel moe. Zo moe kan een mens toch niet zijn na 8 uur slaap? Ik denk dat het toch de cholesterolmedicatie is die mij zo moe maakt. Dat brandende gevoel zijn mijn zenuwuiteinden, die zenden een verstoord signaal naar mijn hersenen. Drie jaar geleden onderzoeken om te kijken of ik DVN - dunne vezel neuropathie- heb. Heb ik niet. Lekker dan. Wat is het dan wel? Medicatie helpt niet, althans ik merkte weinig tot geen verschil. Misschien toch weer een keer starten en kijken of het nu wel werkt? 

Eenmaal op school is er afleiding en zijn er genoeg dingen te doen. Ik doe het een beetje op de automatische piloot. Ik geef les maar het is niet mijn meeste spetterende les ooit ben ik bang. Soms is 100% niet haalbaar en moet ik tevreden zijn met 80%. 

Online overleg met een collega op een andere locatie. Ik maak niet graag online afspraken maar wanneer het niet anders kan is het wel handig. Een overblijfsel uit de coronatijd. De dag is om voor ik het weet. Op de fiets in het zonnetje naar huis. Gelukkig kan ik blij worden van heel kleine dingen.


dinsdag 25 november

Een dag van hot naar her en weer terug. Maar zo vind ik mijn dagen fijn, geen tijd om te verlummelen. Niet dat ik daar iets op tegen heb, dat is van tijd tot tijd ook fijn, maar een goed gevulde dag heeft mijn voorkeur. 

Ik ontvang een groepje mensen van andere organisaties. We ontmoeten elkaar zes keer paar jaar. Een van de organisaties helpt jongeren die vastlopen in zowel onderwijs als werk. Zij organiseren trainingen en hebben een heel programma gericht op terugkeer naar school of arbeidsmarkt. De andere deelnemers aan het overleg leveren mensen aan die deze trainingen nodig hebben. Mensen vanuit scholen maar ook vanuit de gemeente en andere partijen die te maken hebben met jongeren. We bespreken wetgeving, fondsenwerving, programma's, weetjes en een aantal casussen. 

Dan pauze en daarna meteen door. Twee afspraken met studenten. Terwijl ik in gesprek ben gaat het brandalarm in ons deel van het gebouw. Het is vals alarm. Mijn collega bekijkt de camerabeelden waarop de brandmelder te zien is. Een aantal van onze studenten hebben het alarm af laten gaan omdat zij in een toiletruimte hebben staan vapen. 

Het is een heel gedoe want in de ruimte geen camera, maar het is te zien dat ze alle acht naar binnen gaan en tijdens het alarms weer hard naar buiten rennen. Alle acht betrokken en alle acht worden ze geschorst. Mogen pas weer terug naar school na gesprekken waar ouders ook bij moeten zijn. Ik zorg voor de brieven en plan de afspraken. Deze week hebben alle acht stage dus maandag is de eerste dag dat ze weer op school kunnen zijn. De gesprekken zijn met een directielid en een mentor. Ik sta standby mocht er nog een nazorggesprek nodig zijn, soms hebben ouders daar behoefte aan.

's Middags krijgen we een mail van de directie. Aanstaande donderdag zijn er grootschalige werkzaamheden aan de waterleidingen in de omgeving van de school. Daar wordt flink gebouwd momenteel. Er zal de hele dag geen water in de school zijn en dan mogen we het gebouw niet in. Er kunnen geen branden geblust worden, geen wc's doorgetrokken en geen koffie en thee gezet. Tja... dan houdt het op hè.


woensdag 26 november 

Vooral een rustige dag op school. Ik ben in de ochtend bezig met een collega van de VAC (Vaststellings Advies Commissie) om een aantal examens te beoordelen. De examens zijn voor zogenaamde keuzedelen en worden ingekocht bij externen. Er zijn enorme verschillen in kwaliteit. Veel organisaties leveren goede examens, maar vandaag is er een een examen dat we afkeuren. We bekijken het vanuit het oogpunt docent en student én we kijken of de kennis en/of vaardigheden uit het kwalificatiedossier worden getoetst in het examen. Dit specifieke examen was totaal onwerkbaar en daarom keuren we het af. Ik schrijf het verslag en stuur het aan de examencommissie.

Later op de ochtend nog een tweetal afspraken waarvan er een wel en een niet doorgaat. Student komt niet opdagen. 

We lunchen en dat is gezellig. Daarna nog wat afronden in mijn kantoor, dan naar huis en nog een uurtje sporten. T. kookt en ik kan lekker niksen de rest van de middag.


donderdag 27 november

De school is dicht, de wekker gaat een uur later en ik heb pas om 9 uur mijn eerste afspraak. Een online afspraak met de directeur en een collega. We evalueren de huidige situatie in ons team met tijdelijke teamleiders. Verder wederom geen mededelingen hier vanwege privacy en sensitiviteit van dit onderwerp.

Na het gesprek beantwoord ik wat emails en pleeg ik een paar telefoontjes. Dan is mijn werk klaar. Ik kan natuurlijk wel dingen verzinnen om te doen, maar er is niets dringends. Omdat er geen opdracht is om thuis te werken en het door de schoolsluiting een soort vrije dag is, kan ik de laptop dichtklappen en de telefoon uitzetten. 

T. heeft een een klein klusje en daarna ook vrij zodat we samen wat leuks kunnen doen. We gaan naar  de sauna. Daar zijn we halverwege de ochtend en we blijven er een paar uur heerlijk warm worden, zweten en weer afkoelen. Ook lunchen we er. Rond half vier zijn we weer thuis en kunnen we lekker uitgerust op de bank neerploffen. Er staat een grote pan bruine bonensoep klaar dus koken is niet nodig. Wat lekker brood erbij en een salade en zo is het een heerlijke maaltijd die in no time op tafel staat. Echt een lekker lui dagje. 


vrijdag 28 november

Ik sta goed op, voel me lekker en wat fitter dan de afgelopen dagen. Vandaag weinig bijzonders op het programma. Twee vaste afspraken, mail lezen en beantwoorden en mijn les voor maandag voorbereiden. Een collega die al een poosje met wat minder plezier bij ons werk en op zoek is naar een nieuwe baan zoekt me op mijn kantoor. Ik weet dat hij wat sollicitaties heeft lopen en vandaag vertelt hij mij dat hij een nieuwe baan heeft. Hij vertelt me ook dat ik binnenkort gebeld zal worden door de directeur van zijn nieuwe school, ik ben namelijk zijn referentie. Heb hem ruim 9 jaar geleden aangenomen en werk dus al best lang met hem samen. Ik vind het jammer dat hij weggaat omdat er een verstoorde relatie is tussen hem en een andere collega. Tegelijkertijd heeft hij nu de leeftijd en ervaring om een goede overstap te maken. Ik denk dat het een goede zet voor hem is. 


zaterdag 29 november

Een zaterdag zoals zovele. Met het verschil dat ik in de middag nog even de stad in ga om een cadeautje te kopen voor T.  Al zolang we samen zijn doe ik op 5 december een cadeautje in zijn schoen, met een leuk gedicht. En ieder jaar is het voor hem weer een verrassing en heb ik er lol van.

Weinig om handen vandaag en dus voldoende tijd om wat te lezen, te bloggen en series te kijken. Geen zon vandaag en alweer heel vroeg donker en om half vijf al verlichting aan in huis. 

Einde van de dag nog een laatste was op het rekje, spullen die ik liever niet in de droger doe. Kan ik morgen opvouwen en dan is ook de was weer klaar. Lekker eten maken en samen 2V12 kijken. Dan alweer bedtijd.


donderdag 27 november 2025

willen

Een Amerikaans-Franse filosoof, René Girard, bedacht de theorie mimetisme, oftewel het nabootsen van menselijk gedrag en verlangen. Ga gerust even zitten om de Wikipediatekst over deze man te lezen.

Laatst las ik iets over deze theorie en viel de zin 'we willen wat anderen willen' me op. Het was een artikel in de Britse krant The Guardian over facelifts.  Neem ook even de tijd om dit artikel te lezen. Is een leuke rubriek waar grappige vragen aan de orde komen.

Toen ik het artikel in The Guardian las moest ik denken aan Black Friday. Die dag, inmiddels zelfs een week of een hele maand waarin je wordt overladen met reclames voor enorm goede deals, is natuurlijk hét voorbeeld van koopgedrag waarbij we dingen kopen die we willen hebben omdat anderen ze willen hebben. 

Ik weet het, er zitten soms heel goede aanbiedingen bij, en onder mijn lezers zijn er natuurlijk geen mensen die zomaar wat kopen. Dus dit gaat over al die anderen die maar lukraak kopen omdat het kan, omdat het in de aanbieding is. Want zij willen wat al die anderen willen.

Ik weet wel wat dingen die ik wil(de) omdat anderen die willen en hebben:

  • Airfryer: ik dacht dat dit echt een aanwinst zou zijn in onze keuken. Ik heb er een paar jaar naar gehunkerd en gelonkt maar nooit zo'n apparaat gekocht. Toen overleed er in onze familie iemand en die had een gloednieuwe en nooit gebruikte airfryer. Die mochten wij hebben. Ik heb er een keer krokante tempeh in gemaakt, T. maakt eens in de veertien dagen een patatje klaar. Verder doen we er niets mee.

  • Crockpot of slowcooker: zo'n mooie elektrische pan waar je 's ochtends je ingrediënten in gooit, dan 's middags thuiskomt en heerlijk mals stoofvlees of soep of curry onder de deksel vindt. Opscheppen en direct aan tafel. Wij hebben een oven en goede pannen. In de oven kunnen we ook slow cooken. Er ook daar zit een timer op.

  • Gelnagellakset: een paar maanden met het plan rondgelopen om zo'n Pink Gellakset aan te schaffen. Diverse setjes in mijn digitale winkelmandje geplaatst. Nog wat nagevraagd bij een paar collega's en bijna tot aankoop overgegaan. Totdat er negatieve berichten in het nieuws kwamen. Over hoe schadelijk het licht is, en dat de lak allergieën kan opwekken. Plan verdween in de prullenbak en nagellak komt weer gewoon van de Hema of de Etos.

  • Matcha: waarom is dit zo'n hype? Waarom wil iedereen dit drinken, door zijn gerechten doen? Dat wilde ik weten en dus heb ik het geprobeerd. Viel tegen dus was de eerste en tegelijkertijd de laatste keer.

  • Crispy chili oil: iedereen heeft het erover en ja, daarom wilde ik het ook. En nu wil ik niet meer zonder, het is namelijk echt erg lekker.

Er zijn nog meer dingen, en sommige van deze dingen heb ik gekocht of geprobeerd, maar er zijn ook heel veel dingen die ik niet heb gekocht. Ik ben soms bevattelijk voor die dingen die anderen willen, die wil ik dan ook. Meestal neem ik de tijd, denk ik goed na en kom ik vaak tot de conclusie dat het mijn leven niet leuker of beter maakt. En dan koop ik het niet. Ik wil niet willen wat anderen willen, ik wil willen wat ik zelf wil, maar of dat altijd kan en lukt? Een ding weet ik zeker, deze Black Friday koop ik helemaal niets, ik wil namelijk helemaal niets!


maandag 24 november 2025

te laat

Vreselijk storend vind ik het: collega's die te laat komen bij een vergadering. Zelf ben ik bijna altijd op tijd en meestal met een ruime marge. Mocht het toch een keer gebeuren dat ik later ben, dan laat ik dit ruimschoots op tijd weten aan de organisator of aan degene waar ik de afspraak mee heb. Privé is het eigenlijk niet anders, als ik een afspraak heb zorg ik dat de ander niet hoeft te wachten.

Mijn tandartspraktijk stuurde onlangs een e-mail aan alle patiënten. Ze gaan geld vragen voor gemiste afspraken. Ik snap dat ze dat gaan doen. Ik snap ook dat ik dit bericht ontving. Ik heb de eerste paar regels gelezen en daarna het bericht verwijderd, het is op mij niet van toepassing. In de ruim 20 jaar bij deze praktijk nog nooit te laat gekomen en altijd meer dan 24 uur van te voren afgezegd als ik een afspraak niet kon nakomen.

Ik heb wekelijks veel afspraken op mijn werk. Met collega's, met externen en met studenten. De meeste collega's komen op tijd, veel externen ook of laten weten dat ze wat later zijn. 

Helaas is het zo dat de meeste afspraken met studenten niet volgens planning gaan. Ze zijn te laat of komen helemaal niet. Als ik een euro zou krijgen voor alle keren dat ik moet wachten op een student dan had ik nu een aardig fortuin bij elkaar gespaard. 

Ik weet van te voren dat het zo kan gaan en vaak weet ik ook al van te voren dat het zo zal gaan. Toch is het niet prettig. Ik maak me er niet meer heel druk om want veranderen kan ik het niet. 

Soms kan ik die wachttijd vullen met andere werkzaamheden, ik wacht in mijn kantoor of heb mijn laptop bij me wanneer ik in een andere ruimte de afspraak heb. Soms wacht ik op een student met ouders en dan sta ik bij de balie. Daar kan ik dan niet veel anders doen dan een beetje staan en wat babbelen met de receptioniste of voorbij komende collega's en leerlingen en studenten. Ook niet erg en soms nuttig en altijd gezellig. 

Van nature ben ik niet erg geduldig. Ik heb de laatste jaren geleerd dit te zijn. Dat lukt gelukkig steeds beter en deze oefeningen in geduld hebben me ook in mijn privé-leven wat opgeleverd. Ik sta niet meer de mopperen in een lange rij. Ik ga rustig zitten als we weg moeten en T. nog even dit en nog even dat moet doen. Wanneer mijn vader een heel verhaal heeft wat ik al tig keer gehoord heb luister ik gewoon nog een keer. Ik merk dat ik het fijn vind om niet meer zo opgefokt te zijn als ik moet wachten. Ik snap de uitdrukking geduld is een schone zaak nu ook een stuk beter.

zondag 23 november 2025

op mijn bord in week 47 / 2025

Deze week op ons (en mijn) menu:


maandag 17 november

volkorenpasta met prei en erwtjes in roomsaus - salade


dinsdag 18 november

witlof met ham en kaassaus - gekookte aardappels


woensdag 19 november

linzenstoof - zilvervliesrijst - broccoli


donderdag 20 november

gebakken aardappels - gevulde salade met oa gekookt ei, augurk, komkommer, tomaat, wortelslierten en mais


vrijdag 21 november

pompoensoep - volkorenbol met geitenkaas - salade


zaterdag 22 november

gewokte groenten - rijstnoedels - tempeh - pindakokossaus


zondag 23 november

crunchwrap met vegetarische balletjes, aubergine, tomaat, olijven, witte kool en  tzatziki - broccoli - sla met komkommer


Volgende week staan er natuurlijk ook weer lekkere dingen op de planning. De spinazie was in de aanbieding bij de Lidl dus maandag pastadag is volgende week ook spinaziedag.



zaterdag 22 november 2025

zo was mijn week 47 / 2025

zondag 16 november

Ik sta niet lekker op, vroeg wakker van brandende pijn aan mijn armen. Het is de laatste tijd weer wat erger dan het was. Ik voel me sowieso niet heel fit, vrij moe. Kan de cholesterolmedicatie zijn, de hogere dosis slik ik nu twee weken. 

Als ik de dag zou moeten omschrijven in twee woorden dan zouden het de woorden grijs en saai zijn. Geen zon vandaag, bovendien is het voor het eerst in weken ook echt koud, waterkoud. Na het sporten kook ik witlof en maak ik een kaassaus. Dinsdag staat er witlof met ham en kaas op het menu, die hoef ik dan alleen nog maar in elkaar te zetten. Verder kook ik nog wat dingen vooruit voor mijn lunchsalade en voor maandagavond. 

Ik ga even naar de Dirk in het centrum van de stad om blauwe bessen te halen, ze zijn in de aanbieding. Zo uit het doosje vind ik er niets aan, maar als ze warm zijn vind ik ze wel lekker, daarom doe ik ze af en toe in mijn havermoutpap.

De rest van de dag wordt er vooral gelummeld. We kijken 2V12, ik lees en kijk ook een aflevering van Zembla, waarin Ozempic en Manjaro aan bod komen, en de cijfers die obesitas de maatschappij kosten en  die enige tijd geleden werden gepubliceerd. Die cijfers, zo'n 80 miljard, blijken niet te kloppen. Ik schreef er in april ookeen blog over. Ik heb daar inmiddels een update aan toegevoegd. Interessante aflevering en eentje die ik ook in mijn klas zal laten zien. 


maandag 17 november

Weer veel te vroeg wakker, en als ik me probeer om te draaien lukt het niet. Max heeft zich vannacht achter mijn rug op bed genesteld. Hij komt vaker op bed liggen en blijft dan op het voeteneind, op de sprei, tussen ons in. Nu ligt hij nog net niet op mijn rug! Het is een flinkerd en hij geeft niet mee, draaien is dan niet makkelijk. Als ik opsta blijft hij lekker liggen. Gelijk heeft ie!

Op school is het een rustige dag, gelukkig maar want ik voel met niet optimaal. Dingen doen leidt af en ik zorg dat ik bezig ben, altijd wat te doen. Ook een les en die verloopt rustig, van de 9 studenten zijn er 4. We praten over van alles en nog wat, maar wel allemaal gerelateerd aan een gezonde leefstijl. 

De dag verloopt verder zonder noemenswaardige gebeurtenissen en ik rond af met een uurtje sporten en daarna nog wat lezen. 


dinsdag 18 november

Naast de vaste wekelijkse afspraken heb ik na de lunchpauze een gesprek met een student. De jongeman is in het bezit van een niveau 2 diploma, 19 jaar en hoeft dus niet meer school. Is nu bezig met een niveau 3 opleiding. Die zou hij in een jaar kunnen doen, maar hij is inmiddels al voor het tweede jaar bezig. Afspraken komt hij niet na, stage heeft hij niet meer. Een officiële waarschuwing op zak, vandaag krijgt hij de tweede want al weken niet op school en nog steeds geen nieuwe stageplek gevonden.

Het gesprek verloopt heel moeizaam. Hij geeft aan geen motivatie te hebben en de stof moeilijk te vinden. Ik vraag of hij andere plannen heeft, misschien daar eens over wil nadenken. Er komt niets. Op mijn vraag wat hij de hele dag doet zegt hij dat hij thuis is. Zijn vader werkt, moeder niet en ook zijn drie oudere thuiswonende zussen - immers nog niet getrouwd - werken of studeren. Zelf doet hij niets, ook geen bijbaantje.

Ik leg hem een aantal opties voor: stoppen en werken, stoppen en BBL opleiding zoeken zodat hij kan leren en werken, doorgaan met deze opleiding en hulp bij de moeilijke stof vragen. Hij kiest voor het laatste en weet dat hij over vier weken een derde waarschuwing krijgt als hij hetzelfde gedrag blijft vertonen. De inzet van zijn mentor is enorm groot, nu is student zelf ook aan zet. Mijn beeld is verre van positief, student zit erbij als een zoutzak en overduidelijk te wachten tot het gesprek klaar is en hij weer weg kan.


woensdag 19 november

Het regenpak aan en gaan! Het giet! Bij het ochtendoverleg - iedere dag starten we gezamenlijk en nemen we dag door: wie zijn er ziek, wat staat er aan bijzonderheden op het programma, wie moeten er in de pauze surveilleren, welke zaken hebben aandacht nodig... - zijn we met zijn vieren. Er staan acht collega's in de file, de rest heeft afspraken buiten school of een parttime dag. Ook al moet ik dan door de regen, ik sta gelukkig nooit in de file.

Ik ben niet heel druk vandaag, heb een online afspraak via Teams met de Sociaal Verpleegkundige, de SVP. We bespreken iedere drie weken de studenten in haar bestand. De mentoren kunnen een student via mij bij haar aanmelden. Dit gebeurt vooral wanneer een student hoog ziekteverzuim heeft en wij willen weten in hoeverre iemand in staat is om les te volgen en stage te lopen. De SVP heeft - indien toestemming van de student - toegang tot medische dossiers. Wanneer een aangemelde student tot twee keer toe niet op de online afspraak met de SVP verschijnt kunnen wij iemand als ongeoorloofd absent registeren en dan verdere stappen nemen en het verzuim bij de juiste instanties melden. Een student die wel op afspraak komt kan rekenen op goede begeleiding en een (tijdelijk) aangepast lesrooster.

Wanneer ik terug naar huis fiets regent het net zo hard als in de ochtend. Mijn regenpak is droog en wordt weer nat, mijn handschoenen zijn nog nat van vanmorgen. Zo nat is het niet vaak. Ik pak dan ook de auto om naar de sportschool te gaan, geen zin om drie keer op een dag zo kleddernat te worden.


donderdag 20 november

Samen met een aantal andere collega's met coördinerende taken in de school, vanuit alle teams dus ook uit het vmbo, ben ik uitgenodigd voor een ontwikkelochtend. De oplettende lezer weet dat ik allergisch ben voor dit soort sessies en inmiddels, als ervaringsdeskundige, weet ik ook dat er niets nieuws voorbij zal komen.

Dit was een ontbijtsessie. Aanvang acht uur, einde elf uur. Ik sta op om kwart over vijf en doe wat ik altijd doe. Ik eet dus ook mijn kom havermoutpap om half zeven want ik heb weinig fiducie in het ontbijt op school. Ook ervaring. 

Ik ben een van de eerste om even voor 8 uur, nog twee anderen komen ook op tijd, de rest is te laat, een paar minuten tot een kwartier. En wij maar mopperen op de leerlingen en studenten die te laat zijn voor hun lessen! Enfin... sessie begint met een kennismakingskaartspel. In groepjes van drie bespreken we 6 kaarten. Beetje standaard vragen op de kaart en zullen door heel Nederland wel gebruikt worden bij teambuildingactiviteiten want oh zo leuk! Ja, dat was cynisch.

Het ontbijt wordt door een van onze vrijwilligers gemaakt, iemand die weleens helpt in een kooklokaal bij een activiteit. De vaste mevrouw is ziek. Het ontbijt is geen succes, ten eerste een uur later dan de afspraak en ten tweede een beetje vreemd. Witte afbakbroodjes met zalm, losse plakjes kaas en kipfilet, tomaat, komkommer en gekookte eieren. Geen losse afbakbroodjes. Oh ja, en appelsap. Ik haal koffie en ben blij dat ik al gegeten heb.

Deel twee van de ochtend borduren we voort op een eerdere bijeenkomst. We praten over samenwerking en bedenken met elkaar activiteiten die de medewerkers met elkaar in contact brengen. Dat lukt niet zo goed. Lukt al 16 jaar niet zo goed. Zal ook nooit lukken. Weer ervaring.

Een groepje bedenkt een activiteit waarbij al het personeel twee (ja 2!!) dagen gaat teambuilden. Mét overnachting! Hallo... we hebben al geen geld voor het onderwijs! Ik ben zo brutaal om na hun presentatie mijn vinger op te steken en te melden dat ik alvast bedank voor de overnachting. En dat levert natuurlijk ook weer nieuwe gespreksstof op. Want ik ben vast niet de enige. Op de reactie dat ik dan wel de tweede dag weer op tijd aanwezig moet zijn zeg ik dat het me al 16 jaar lukt om iedere dag op tijd aanwezig te zijn, zelfs bij de eerste tien collega's hoor die er voor half acht zijn. Ik ben altijd op tijd, dus waarom zou ik er dan niet weer op tijd bij zijn?

Goed, lang verhaal maar nu naar afronding: na de sessie lopen directeur en ik samen het lokaal uit. Hij is interim en zal het sowieso niet meemaken, maar gaf aan dat hij mij volledig begreep en dat hij verwacht dat er velen zullen zijn die er hetzelfde over denken. 

De rest van de dag weer met nuttig werk bezig geweest, veel leuker. 


vrijdag 21 november

Geen volle agenda dus ik ga aan de slag met voorbereiden van lessen. De boel een beetje opleuken met wat extra opdrachten. Hier gebruik ik AI voor. Kan de opdrachten niet klakkeloos overnemen, maar er komen wat leuke suggesties voorbij die ik, aangepast met mijn eigen input, wel kan gebruiken.

Einde van de werkdag nog even via de markt naar huis. Thuis de gebruikelijk dingen zoals bed opmaken, vuilnisbakken legen, vaatwasser legen, beetje rommelen. Papa komt langs om iets op te halen en voor een kop thee. Gezellig, we praten bij zoals we vaker doen op vrijdag einde van de dag, alleen is het meestal telefonisch.

Ik kijk 's avonds een aflevering van een Zweedse serie met de titel Missing People.  Het is een spannende serie en goed geacteerd. Ik kijk graag naar Scandinavische films en series, vooral omdat ze, net als de Britten, goede acteurs hebben, niet alleen mooie mensen, maar echte mensen. 

Ik ben al drie weken eetbuivrij. Ben ook wat afgevallen en na het eten heb ik een lichte eetbui. Ik heb er vrede mee want ik weet dat ik meer moet eten. Ik probeer dat ook en op de meeste dagen lukt dat ook. Toch is het kennelijk niet genoeg want anders zou mijn eetbrein geen eetbui voorstellen. Ik voel me naderhand geen enorme minkukel, maar wel een beetje zwak terwijl ik weet dat dat niet nodig is. 


zaterdag 22 november

Niet fit als ik opsta. Onrustige nacht gisteravond na de kleine eetbui, toch een iets te volle maag in bed. Opstaan, zaterdagochtendroutine en vooral niet compenseren. Dus eet ik havermoutpap met een halve banaan, in het verleden zou ik die na een eetbui weglaten. Nu niet. Ook op de sportschool niet extra lang bezig en wanneer ik weer thuis ben gewoon koffie en mijn boterham met een dikke laag pindakaas. 

Het is een prachtige dag maar wel heel koud. Ik fiets snel naar de Turkse super en de Lidl en haal een pakketje op voor een overbuurman. Hij kan vandaag zelf niet naar de stad en heeft mij gevraagd of ik het kan ophalen. Hij doet ook wel eens wat voor mij, mijn auto wassen als hij toch bezig is met zijn eigen auto, dus een wederdienst als deze is dan een kleinigheid. 

Verder ben ik thuis en heb ik niets omhanden behalve wat huishoudelijke klusjes. De dekbedhoezen, die zijn zo goed als droog, binnenhalen en nog even laten nadrogen op het rekje. Vast wat noedels koken voor mijn avondeten, voetenbadje, lezen en natuurlijk weer een aflevering van Oogappels. 

En in het kader van 'niet compenseren want dat houdt de eetbuien in stand' eet ik na mijn gewokte groenten met noedels ook nog een bak ijs met slagroom. Het is tenslotte zaterdagavond.