Het is een paar maanden gelukt om dagelijks een blog te plaatsten. Maar vanaf nu komen er weer minder vaak bijdragen van mij online.
Ik ben van plan om wekelijks in ieder geval twee keer iets online te zetten. Hoe en wat, daar ben ik nog niet over uit.
Ben dus niet weg maar zal er niet meer iedere dag zijn.
Gisteren was het 28 jaar geleden dat ik nare ex voor het laatst zag. Onze relatie eindigde op straat, met een kopstoot. Ik was daarvan de ontvanger. Het is een lang verhaal en niet leuk, maar wil je er meer over weten dan lees je de rest van de narigheid hier .
Het was een prachtige nazomerdag net als gisteren, zonnig en warm. Alleen was ik toen niet zo blij als ik gisteren was. Ik was - ook al had ik dat toen niet echt door - depressief. Ik was volledig murw geslagen, letterlijk en figuurlijk. Ik genoot nergens meer van.
Je hoort vaak dat vrouwen na een gewelddadige relatie zich als herboren voelen wanneer de relatie voorbij is. Ik voelde me ook zo. Niet direct, dat duurde even, maar toen de rechtszaak achter de rug was, ik een nieuwe fijne woning had en weer aan het werk kon, was ik de gelukkigste vrouw op aarde. Goed om even bij stil te staan, maar niet te lang, het heeft een plaats gekregen en is een afgesloten hoofdstuk.
Het valt me op dat er heel veel aandacht is voor vrouwen (en mannen) die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Er zijn ook meer plekken waar je terecht kan voor advies en hulp. 28 Jaar geleden was er weinig aandacht voor. Er waren 'Blijf van mijn lijf huizen', maar daar werd heel geheimzinnig over gedaan.
Sowieso was huiselijk geweld een enorm taboe. Het is nog steeds niet uit de taboesfeer, maar er wordt meer over gepraat en het komt vaker in het nieuws. Dat de slachtoffers zich schamen is de voornaamste reden dat ze het niet melden, het niet vertellen. De schaamte is zo groot en vaak zoeken slachtoffers de oorzaak bij zichzelf. Ik dacht ook dat het aan mij lag, Dat ik niet goed genoeg was, dat ik de problemen alleen wel kon oplossen. Als ik maar lief was, deed wat nare ex zei en wilde.
Het is belangrijk te blijven benadrukken dat het niet de schuld is van de slachtoffers en hopelijk komt er een tijd dat vrouwen (en mannen) bij de eerste klap al hulp of advies zoeken. Want dat het niet normaal is, dat weten we allemaal.
Ondanks het mooie nazomerweer van september hebben we een echt najaarsgerecht gegeten. Ik weet dat er mensen zijn die het hele jaar door rookworst eten, maar voor mij hoort het bij de herfst en de winter.
maandag 23 september
geroosterde groenten (bloemkool, paprika, spruiten, ui, knoflook, prei) - quinoa - feta - olijven - salade - yoghurtknoflookdressing
dinsdag 24 september
gekarameliseerde peen en uien - gekookte aardappels - rookworst - gemengde salade
woensdag 24 september
foe young hai - rijst - gewokte bimi - zoetzure komkommer
donderdag 25 september
Turkse rodelinzensoep - gözleme - sla met komkommer en tomaat
vrijdag 26 september
stevig zuurdesemvolkorenbrood met makreel - coleslaw
zaterdag 27 september
Turkse rodelinzensoep - zuurdesemvolkorenbrood met geitenkaas - sla met komkommer
zondag 28 september
Gewokte groente - rijstnoedels - omeletreepjes - pindasaus - zoetzure komkommer
Volgende week eet ik deels alleen, ik maak het niet te ingewikkeld, wil binnen een half uur het eten klaar hebben. Dus veel snelle maaltijden.
zondag 21 september
Wanneer ik weekoverzichten van anderen lees zie ik dat niet iedereen altijd maar actief en op pad is. Veel mensen houden van een rustig weekend en doen de dingen waar in de werkweek geen tijd voor is. Hier is dat niet anders. Wat dat betreft kan ik de tekst van vorige week zondag hier naartoe kopiëren.
Ik doe mijn rondje sportschool, koop een cadeautje in de stad - de winkels zijn vanaf vorige weekend nu iedere zondag open - en hang nog een was buiten. Wat dingen koken om in bakjes in de koelkast te zetten, bloggen, lezen, serie kijken en een paar huishoudelijke taakjes, meer staat er niet op het programma.
maandag 22 september
Eerst les, daarna afspraken. Mijn les loopt lekker, de studenten verdiepen zich in de onderwerpen 'stofwisseling en spijsvertering' en 'vetten'. Ik heb opdrachten en wat interessant filmmateriaal. Op YouTube zijn tegenwoordig heel goede en informatieve films en filmpjes te vinden. Soms gemaakt door docenten die er veel tijd in hebben gestoken en goed lesmateriaal hebben gemaakt. Daar maar ik dan ook graag gebruik van. Net als van NPO Plus, waar ik vaak onderwerpen bij De keuringsdienst van waarde, Radar, Pointer en Focus vind die interessant zijn en die ik dan zonder reclames kan laten zien.
Vervolgens een intake met een wat oudere studente. Ze heeft zich laat bij ons aangemeld en tijdens dit gesprek kom ik erachter waarom. Een voorgeschiedenis met veel schoolverzuim, verslavingsproblematiek en een angststoornis. Momenteel volgt ze een intensieve therapie maar wil ook een opleiding gaan volgen. Nu instappen lijkt mij geen goed idee en dat bespreek ik met haar. Ik bied haar alternatieven en daar gaat zij over nadenken. Ik neem binnenkort contact met haar op om te horen wat zij kiest.
dinsdag 23 september
Vandaag komt het examenbureau met de uitslagen van de herexamens. In het mbo zijn er per jaar verschillende examen- en herexamenrondes. Mijn student, een wat oudere jongeman met een Soedanese achtergrond, permanente verblijfsvergunning als asielzoeker en eind vorig schooljaar een poosje dakloos, is geslaagd! Ik mag hem bellen om hem het goede nieuws te vertellen. Hij heeft inmiddels woonruimte, wordt begeleid door een organisatie en kan nu, met zijn startkwalificatie, doorstuderen of werken, of allebei. Ik maak een afspraak om volgende week persoonlijk zijn diploma aan hem te overhandigen, ik vind dat geen taak van onze administratie, dat is te onpersoonlijk.
woensdag 24 september
Vanmorgen de hele morgen mondelingen Engels afnemen, samen met een collega. We hebben een lijst met acht kandidaten, een paar komen niet, een paar zijn te laat. In de planning houden we hier rekening mee maar het is toch vervelend. Degenen die niet komen moeten een herkansing aanvragen bij het examenbureau en wij moeten weer opnieuw tijd vrijmaken in onze agenda.
In de eerste pauze heb ik buiten pauzewacht. Samen met een collega lopen we twee keer een rondje om de school. Het is heerlijk buiten, niet te koud, fris en zonnig. Er zijn weinig studenten en leerlingen buiten dus echt surveilleren hoeft niet.
Na de pauze nog twee mondelingen afnemen en dan is ook dit voor vandaag weer klaar. Ik verwerk de resultaten in het daarvoor bestemde computerprogramma en sluit dit onderdeel af.
Na school fiets ik nog even langs het centrum, moet iets ophalen bij de HEMA. Ik zie de de oliebollenkraam er al staat, nog niet open, maar wel al bezig met de opbouw en de opening zal niet lang op zich laten wachten.
donderdag 25 september
Een normale werkdag. Het is niet heel druk en ik heb een paar korte afspraken. Ik hoor dat een collega waar ik erg op gesteld ben naar huis is gegaan. Te hoge werkdruk, te veel stress, kan het even niet meer aan. Dit gebeurt vaker in het onderwijs. Soms zijn mensen daardoor langdurig afwezig. Mijn ervaring in onze organisatie is dat dit heel verschillend wordt opgepakt. Niet iedereen keert terug na een lange afwezigheid, sommigen lukt het wel om te re-integreren, anderen niet. Waar dat aan ligt? Ik denk aan een combinatie van veranderingen in het werk en veranderingen in de manier waarop mensen met het werk omgaan.
Na schooltijd ga ik sporten. Het is mijn beurt om te koken maar ik heb het mezelf makkelijk gemaakt. We eten soep uit de vriezer. Wel verse sla erbij maar dat is zo gepiept.
vrijdag 26 september
In de ochtend is het nog druk, maar na de lunchpauze heb ik geen bijzondere dingen meer te doen. Ik rond nog wat dingen af en dan is de takenlijst voor deze week klaar. Ik maak een lijstje met wat dingen waar ik volgende week aan wil werken, daarna ruim ik op en ga ik naar huis.
Het is lekker weer en ik stop nog even op de markt voor wat groente en fruit. Thuis hang ik een was buiten en maak ik het bed op. Daarna tijd voor ontspanning. Heb een nieuwe boek op de tablet staan en ga lekker een uurtje lezen. Maak wat lekker te eten voor mezelf en ben al helemaal in de 'weekendmodus'. Heerlijk!
zaterdag 27 september
Geen zon vandaag, zwaar bewolkt. Toch hang ik de was buiten, hoeslakens. De rest gaat in de droger. Met een luchtvochtigheid van 90% worden handdoeken niet droog. Morgen misschien wat meer zon, dan doe ik een was die dan ook buiten kan drogen.
Ik ga sporten en doe wat laatste boodschappen. Dit weekend is het jaarlijkse feest in de stad. Het is daardoor erg druk in het centrum, de winkels waar ik boodschappen doe liggen er net buiten. Ik stop wel even bij de oliebollenkraam, die is vandaag voor het eerst open, en neem twee oliebollen mee. De rest van het centrum laat ik voor wat het is. Morgen ga ik naar de bibliotheek en wil ik ook nog wat ansichtkaarten kopen bij het museum, dan doe ik meteen een rondje door de stad.
Verder ben ik thuis bezig met wat huishoudelijke klusjes, lees ik en schrijf ik weer wat stukjes voor mijn blog en kijk wat afleveringen van een serie. Ik kook voor mezelf en na het eten kijken we de eerste ronde van 2V12. Morgen ronde twee. Ik heb de dikke sprei vanmorgen uit de kast gehaald, dat is een extra laag en dan is het nog niet nodig om het dubbele dekbed in de hoes te doen. Ik slaap altijd beter als het dekbed wat zwaarder is.
Mijn tweede eigen huis was een heerlijke plek. Hier vond ik rust na mijn relatie met nare ex. Ik kwam weer tot mezelf, ging leuke dingen doen, maakte nieuwe vrienden en had weer plezier in het leven.
Toen ik al weer een poosje alleen was kwam ik T. tegen. We kenden elkaar nog van vroeger. We zochten elkaar steeds vaker op en onze vriendschap werd meer en we besloten te gaan samenwonen. Ook samen met T. heb ik hier een paar jaar fijn gewoond. Pas na 5 jaar besloten we dat het tijd was om te vertrekken.
Mijn eerste bovenburen, een jong stel met een zoontje, waren lieve mensen. We hadden goed contact en we hadden geen last van ze, en zij niet van ons. Het kindje kon al lopen en af en toe hoorden we hem door de kamer stappen. Verder hoorden wel wel eens iets vallen in de keuken maar dat was het dan. Gewone woongeluiden die je hoort in oude huizen.
Toen zij verhuisden werd het huis gekocht door een zogenaamde huisjesmelker. Hij verhuurde het huis op de bovenste verdieping eerst aan een gezin met twee pubers. Ja, met vier mensen op zo'n klein appartement wordt het druk en toen hadden we wel last van het geluid. Voornamelijk van de ruzies die tussen de ouders plaatsvonden. Ze bleven er niet lang wonen en na hun verhuizing stond de verdieping een leeg.
Althans... dat dachten wij.
We hoorden wel af en toe voetstappen op de trap,we deelden een voordeur, maar zagen nooit mensen naar binnen of naar buiten gaan. Geluiden waren er af en toe, meestal 's avonds, en dan dachten we dat de eigenaar misschien iets aan het doen was.
We hadden een keer lekkage, vies bruin water (de oude plafonds/vloeren waren van hout met ertussen) dat langs de muur liep. We meldden dit bij het kantoor dat onze VVE in de portefeuille had en zij zouden het doorgeven.
Zo ging het een paar maanden door en nog steeds hadden wij geen idee wat er boven ons hoofd afspeelde. Ons leven ging door, we waren vaak weg en sloegen er verder niet veel acht op.
Op een mooi nazomerdag belt T. mij op mijn werk op. Het was de begintijd van de mobieltjes en bellen was duur en deden we eigenlijk nauwelijks. Er was wat gebeurd thuis en ik moest niet schrikken als ik thuis kwam, de voordeur was weg en er was een vervangende deur geplaatst. De rest zou hij mij vertellen als ik thuis was.
Halverwege de ochtend - T. was nog thuis - stond er een arrestatieteam van de politie voor de deur, maar in plaats van aanbellen ramden zij de deur open en stormden de trap op. Door naar de tweede verdieping waar zij de voordeur ook open ramden. Drie mannen werden gearresteerd en afgevoerd. Ook werden er wapens, cash en heroïne in beslag genomen en kwam er een speciaal narcotica-opruimingsteam met speciaal vervoer om allerlei vaten en andere spullen mee te nemen. Er bleek een drugslaboratorium boven ons hoofd gevestigd te zijn.
Voor ons was dat de druppel. De zoektocht naar een derde eigen huis begon.
In het stadje waar ik opgroeide was vroeger een Jamin. Ik dacht als kind dat de eigenaren (het woord franchise kende ik natuurlijk niet) meneer en mevrouw Jamin waren. Zo noemden we ze dus ook, wij als kinderen, maar mijn vader en moeder ook.
Vaak ging ik met mijn moeder op woensdagmiddag op de fiets naar het dorp (zo noemde we het centrum) om naar de bieb te gaan en nog wat boodschappen te doen. We gingen dan ook naar meneer en mevrouw Jamin. Daar kochten we dan kaakjes en soms iets te snoepen zoals ijsbonbons en hopjes. In de zomer gingen we ook wel een ijsje halen bij meneer en mevrouw Jamin. Zo'n rechthoekig blokje vanille-ijs met chocolade en twee losse wafeltjes.
Kaakjes hadden we altijd in huis. Een grote trommel waar ooit tabak in had gezeten diende als kaakjestrommel. Iedere dag na schooltijd kregen we twee kaakjes, nooit drie of vier, altijd twee. Tenzij we een scheepsbeschuit kregen, dat waren joekels van koeken, net als kaakjes droog, maar met veel smaak. Daarvan kregen we er maar een. Soms kregen we ook een half reepje chocolade bij de kaakjes, butterscotch was mijn favoriete smaak, van het huismerk van AH. Of we kregen een hele koetjesreep. Dat waren echte traktaties.
Mijn favoriete kaakjes waren waaiers. Lichte brosse kaakjes met een vleugje vanille. Mariakaakjes vond ik niet zo lekker. Beetje saai. Petit beurre weer wel en ook lekker waren de kaakjes met kokos en suiker, Brusselse kermis, en natuurlijk de biscuitjes met chocolade en suikerkorrels.
Misschien waren ze niet allemaal van het huismerk Jamin, de waaiers in ieder geval wel. Ik denk dat er ook kaakjes bij AH gekocht werden, van het eigen merk van Verkade. Knappertjes, niet mijn favoriet, en San Fransisco, die vonden wel gretig aftrek.
Sinds mijn jeugd zijn er veel soorten bijgekomen. Zo heb je nu ook de zogenaamde 'digestives'. Een biscuitje dat ik voor het eerst in Engeland at. Daar is het een van de meest gegeten kaakjes en ideaal om te 'dunken' in de thee en koffie. Ik vond ze ook erg lekker en at ze graag, vooral de digestives met chocolade. Ze zijn niet zo droog als de gewone kaakjes en enorm calorierijk. Het hoge vetgehalte en de suiker maken het een heel goed koekje om een bodem voor een cheesecake mee te maken. Maar nu dwaal ik af.
Wanneer ik nu zoek naar afbeeldingen op het Internet kan ik helaas weinig vinden over de kaakjes van weleer, maar ik heb er in ieder geval goede herinneringen aan.
Helaas is het nodig, maar goed dat het er steeds meer aandacht is voor de veiligheid van vrouwen thuis en in openbare ruimtes, zowel binnen als buiten op straat, overdag en 's nachts. Vrouwen van alle leeftijden. We voelen ons vaak niet op ons gemak als we 's avonds over straat moeten, voelen ons vaak niet veilig. Statistisch gezien zijn we minder vaak slachtoffer van misdaden op straat, maar statistieken nemen het gevoel niet zo makkelijk weg.
We hebben er allemaal mee te maken (gehad). Naroepen, fluiten, pssst pssst, handtastelijkheden in het OV of dingen die nog vele malen erger zijn. Nu ik ouder word is het minder, ik weet dat dit komt omdat oudere vrouwen op een gegeven moment onzichtbaar worden. Prima, ik hoef niet nagefloten te worden, liever niet zelfs.
Toen ik 23 was, ik woonde nog in Londen, ben ik een paar weken gestalkt. Door een onbekende. Ik had het eerst niet eens door.
Aan het einde van de werkdag vertrok ik, meestal rond vijf uur, vanaf het kantoor in Gillingham Street en liep dan naar Victoria Station. Daar pakte ik de tube naar London Bridge, om vervolgens met de trein naar huis te gaan.
Op een gegeven moment zag ik op mijn route van kantoor naar Victoria Station steeds dezelfde man. Nu is dat niet zo raar want veel mensen gaan omstreeks dat tijdstip van hun werk naar huis. Ik vond dat dus niet vreemd. Wat ik wel vreemd vond was dat deze man na een paar dagen zijn route veranderd had en mij tegemoet kwam lopen. Toen hij dat een paar dagen had gedaan botste hij een beetje tegen mij aan. Nu was de stoep niet heel breed, maar er was ruimte genoeg om elkaar te passeren. Toen dit een paar dagen later weer gebeurde begon ik argwaan te krijgen.
Ik vertelde het de volgende ochtend aan mijn collega's op kantoor. Daar werd meteen geroepen dat ik de politie moest inschakelen. Zo gezegd zo gedaan.
's Middags kwamen er twee agenten naar kantoor en ik vertelde wat er de afgelopen weken dagelijks gebeurde. Ik kan me niet herinneren of ik echt aangifte deed, maar er werd in ieder geval wel een onderzoek gestart.
De dag na het bezoek van de politie zouden zij twee mensen in burger buiten laten posten om zelf te zien wat er gebeurde. Ik moest vervolgens, net als iedere andere dag, op mijn normale tijd naar buiten gaan en mijn normale route lopen. Ik moest op een bepaald punt even wachten en dan terugkomen naar kantoor zodat de agenten mij konden vertellen wat ze hadden gezien en gedaan.
Zo geschiedde. Ik deed mijn ding en wat er de dagen ervoor gebeurd was gebeurde weer. De politiemensen vertelden mij later dat zij gezien hadden deze man al vanaf half 5 ging posten in de straat van mijn werk. Toen ik naar buiten kwam stak hij de straat over om mij tegemoet te lopen en bewust tegen mij aan te botsen.
Ze hebben hem aangehouden. Zijn antwoord op de vraag waarom hij dit deed was: "I am in love with her, but I only wanted to see her, not do her any harm".
Hij heeft een straat/districtsverbod gekregen, ik heb hem nooit meer gezien en er verder ook nooit meer iets over gehoord.
Teruglezen vanaf het begin? Klik op de delen: Deel 1 / Deel 2 / Deel 3
Destijds was meesterbaan.nl dé website voor onderwijsbanen. Al zoekende stuitte ik op een vacature voor een parttime docentenbaan op een vmbo-school in mijn stad, op nog geen tien minuten fietsen. De man van een collega van mijn eerste vmbo-school (die op Rotterdam zuid uit deel 1) werkte op deze school en ik belde hem om te vragen of hij meer wist van de functie. Hij kon mij niet echt veel vertellen maar gaf me het telefoonnummer van de directeur.
Ik trok de stoute schoenen aan en belde op. Vertelde wie ik was en of ik wat meer mocht vragen over de baan. Er ontstond al snel een leuk gesprek. De directeur stelde mij ook wat vragen en we kwamen erachter dat hij, als jonge docent, op dezelfde vmbo-school op zuid als ik had gewerkt. Dat het toen nog een huishoudschool was met alleen meiden. Dat hij, net als ik, Engels gaf en een gepassioneerd Anglofiel was. Hij vertelde me over de baan en ik gaf aan dat ik interesse had. Ik werd uitgenodigd om op school langs te komen voor een sollicitatiegesprek.
Dat gesprek vond plaats op 5 december in het bijzijn van de directeur, een teamleider en een docent. Omdat ik geen sollicitatiebrief had geschreven met mijn motivatie ging het gesprek onder andere daar over. Ik ben eerlijk geweest en heb verteld hoe het mij was vergaan na mijn baan op Rotterdam Zuid. Na ruim een uur stond ik weer buiten.
Het gesprek had niet echt gevoeld als een sollicitatie, eerder als een uitgebreide kennismaking. Ik vroeg me na afloop niet eens af of ik de baan had, dat was in de eerste paar minuten al duidelijk. Ik werd ook meteen uitgenodigd voor de de kerstbrunch met het personeel, zodat ik alvast wat mensen leerde kennen en zij mij.
Salarisonderhandelingen vonden nog voor de kerstvakantie plaats en mijn tijdelijke dienstverband, voor een jaar, ging in op 1 januari 2010. Op 4 januari was er een nieuwjaarsbijeenkomst, een dag met diverse workshops waarbij alle medewerkers van de organisatie bijeen kwamen. Voor scholen door scholen. En op 5 januari had ik mijn eerste werkdag.
Wat hebben we deze week gegeten? Allemaal lekkere maaltijden, veel groenten en veel variatie.
maandag 15 september
vegetarische lasagne - broccoli - gemengde sla
dinsdag 16 september
captain's dinner - gekookte aardappels - spruitjes - gemengde sla
woensdag 17 september
Surinaamse pindasoep met kip - zilvervliesrijst - zoetzure komkommer
donderdag 18 september
gebakken aardappels - witlofsalade met ei - broccoli
vrijdag 19 september
lasagne (van maandag) - gegrilde courgette - gemengde salade
zaterdag 20 september
gewokte groente - rijstnoedels - tempeh - pindasaus
zondag 21 september
börek - gevulde salade
Er staat volgende week dinsdag een herfstig gerecht op het menu. Met rookworst, zin in!
zondag 14 september
Lekker, de zon schijnt als ik opsta. Het heeft geregend maar nu is het droog. Ziet de wereld er toch een stuk gezelliger uit.
Na het ontbijt natuurlijk eerst sporten, als ik terug ben kan ik zowaar op het terras in het zonnetje mijn koffie drinken. Zelfs mijn vest kan uit.
Het is Open Monumentendag in Nederland, ook in onze stad zijn er gebouwen geopend. Nadat ik mijn boek, All Fours van Miranda July (niet uitgelezen, na 1/3 gestopt), heb ingeleverd bij de bieb ga ik daar op het terras nog een kop koffie drinken. Het is enorm druk, veel dagjesmensen die de monumenten in de stad bezoeken. Gezellig hoor.
's Middags betrekt het en wordt het ook fris. Het is wel de hele dag droog en ook vandaag hangt er was buiten.
Einde van de dag kijken we 2V12 en omdat we allebei eten waar we zelf zin in hebben rommelen we wat in de keuken. Na het eten kijken we nog wat tv en dan is het tijd om weer naar boven te gaan, morgen weer vroege wekkers.
maandag 15 september
Mijn eerste les van dit jaar. Een derdejaars klas niveau 4. Allemaal meiden. Leuk groepje en op een studente na zijn ze aanwezig. Nadat ik mezelf heb voorgesteld leg ik uit wat we de komende 18 lesweken gaan doen. En dan gaan we aan de slag. Twee uur vliegen voorbij.
Aansluitend een overleg met de directeur, duurt vandaag niet lang, slechts een punt op de agenda. Dan lunch en na de lunch bekijk ik de aanwezigheidsregistratie van de eerste lesweek. Als er in de eerste weken al studenten afwezig zijn dan kan dit een signaal zijn dat er iets is. Ook gebeurt het dat studenten op meerdere scholen zijn ingeschreven en vergeten zijn door te geven welke opleiding uiteindelijk hun voorkeur heeft gekregen. Belangrijk om nu goed vinger aan de pols te houden.
Wanneer ik naar huis ga en de trap voor de school afloop gaat de wind gaat enorm te keer en ik loop het risico van de trap geblazen te worden als ik me niet goed vasthoud. Onderweg moet ik een paar keer afstappen, de wind is zo sterk dat ik er niet tegenop kom. Ben blij wanneer ik thuis ben. Het stukje naar de sportschool is ook een uitdaging maar zowel heen als terug gaat het gelukkig goed.
dinsdag 16 september
Een vrij drukke dag met veel afspraken. Een afspraak buiten school. Vanwege het slechte weer, nog steeds harde wind en een komen en gaan van buien, stuur ik een mailtje dat ik online aansluit. We zijn maar met drie personen, de andere twee zijn op een een locatie en kruipen samen achter de laptop. Toch handig dat we sinds Corona dit soort creatieve oplossingen hebben gevonden.
woensdag 17 september
Wanneer ik bij school aankom, gelukkig regende het niet, kom ik erachter dat ik mijn tas thuis heb laten staan. Ik baal enorm want nu moet ik weer terug, zonder tas geen eten, geen telefoon, geen sleutels, geen geld. Niet handig. Het waait gelukkig minder hard en de voorspelde regen blijft uit. Al met al start ik een half uurtje later en ben ik nog steeds een van de eersten op school.
De dag is goed gevuld, kennismakingsgesprekken met de studenten die vorige week niet op hun afspraak kwamen. Vandaag spreken we de laatsten, op een na is iedereen nu in beeld en er zijn afspraken gemaakt. Via een medewerker van Reclassering horen we dat de student die we missen in Venezuela zit. Met zijn moeder. Daarmee brengt zij hem in problemen, want hij moet zijn afspraken met justitie nakomen, naar school gaan is daar een van. We horen snel meer vertelt de reclasseerder.
Na het sporten hoef ik niet veel meer te doen. Tafeldekken, T. zorgt voor het eten en maakt een heerlijke soep.
donderdag 18 september
Een ochtend met een overleg, verder tijd voor andere dingen. En die zijn er genoeg. Veel hap snap werk, mailtjes en hier en daar wat korte gesprekjes. Eind van de ochtend ga ik naar huis. Ik lunch thuis en moet dan meteen door naar de tandarts. Er moet een gaatje gevuld worden. Ik ben een doorwinterde tandartsbezoeker, ik heb bruggen gehad, een paar kronen en inmiddels ook een aantal implantaten. Ben bekend met vreselijk pijn, ontstekingen en wortelkanaalbehandelingen. Een gaatje vullen is klein bier voor mij. Na 20 minuten sta ik weer buiten.
Nergens last van, iets dikke lip en wang van de verdoving maar dat zit me niet in de weg dus ga ik lekker sporten. Er waait een warme wind, een voorbode voor morgen.
vrijdag 19 september
Ik trek een jas aan, maar ik weet nu al dat die op de terugweg in mijn fietstas kan. 's Ochtends drie vergaderingen.
Na de lunchpauze staat er een oud-student op mij te wachten. Na zijn uitschrijving vorig jaar, hij verpestte drie verschillende stages, moest hij bij ons stoppen. Nu wil hij terug omdat hij zijn nieuwe school niet leuk vindt. Als ik doorvraag blijkt de reistijd een probleem te zijn. Om negen uur begint zijn eerste les. Hij moet drie haltes met de metro en dan een kwartier lopen. Dit vindt hij 'zwaar'. Hij volgt, net als bij ons, de opleiding logistiek. Bij veel logistieke bedrijven begint het werk om vijf uur en is zes uur, zeven uur of later een luxe. Mijn antwoord op zijn vraag is 'nee', je kan hier niet terugkomen. Deze jongeman heeft een slaapritmeprobleem en dat kunnen (en konden) wij niet oplossen.
Einde van de werkdag kom ik buiten en is het alsof er een föhn aanstaat. Bizar zo warm ineens! Ik fiets via de markt naar huis. Thuis meteen de was uit de machine en naar buiten. Dan tassen uitpakken, vaatwasser legen, bed opmaken en het weekend is begonnen.
zaterdag 20 september
Een stralende ochtend, niet meer zo warm als gisteren maar nog steeds heerlijk. Ik kan zonder jas naar de sportschool. Als ik weer thuis ben en op Buienradar kijk zie ik dat het rond het middaguur gaat regenen. De was maar even op een rekje en een deel in de droger. Koffie en een boterham en dan snel op de fiets de laatste boodschappen doen. Ik ben niet op tijd binnen, maar ik ben gelukkig niet kletsnat.
Het blijft regenen en ik moet zelfs een paar lampen aandoen. Halverwege de middag klaar het gelukkig weer op en kan de verlichting weer uit. Ik heb geen plannen vandaag en besteed wat tijd aan mijn blog en het lezen van blogs van anderen. Ook ruim ik twee lades in de keuken op. Dit soort klusjes vind ik niet vervelend, doe het gefaseerd. Volgende week weer een paar, of een kastje.
Kijk ook een aflevering van mijn serie en samen kijken we ronde 1 van 2V12. Geen andere noemenswaardige dingen deze dag. Prima, hoeft ook niet. Mijn leven is nu eenmaal niet groots en meeslepend.
De lening die ik kon terugbetalen na de verkoop van mijn eerste eigen huis, mocht ik opnieuw lenen en kon ik nu inzetten om mijn tweede koopwoning gedeeltelijk te financieren. Ik betaalde Fl 80.000,- voor mijn tweede eigen huis. Het werd een jaren '30 appartement met een woonoppervlak van meer dan 100 m2 in een voor mij onbekend deel van de grote stad, Rotterdam West. Wonen op de tweede etage, slapen en douchen op de gedeelde vierde etage. Zo'n gedeelde etage bereik je met een eigen trap.
Dit was het huis uit mijn dromen. Jaren 30, met glas-in-lood ramen, schuifdeuren in de woonkamer zodat er twee delen zijn, houten vloeren en bijna alle authentieke details nog aanwezig. Helaas wel een muur met schrootjes en een heel oude vieze badkamer.
Een maand klussen, ik in het weekend, mijn vader wat vaker want hij maakte een volledige nieuwe, moderne badkamer voor mij, en mijn paradijs was klaar.
Voor het eerst in mijn leven woonde ik alleen. Ik was op mijn 18e uit huis gegaan, werd au-pair dus woonde ik bij een familie in huis, daarna woonde ik samen met nare ex. Nu was ik net dertig en helemaal klaar voor deze nieuwe start. Alles klopte, ik genoot met volle teugen van mijn vrijgezellenbestaan. Ik werkte en verdiende geld, ik had een lage hypotheek dus ik kon sparen én leuke dingen doen. Ik heb heel veel gelukkige jaren in deze etagewoning doorgebracht, eerst alleen en later samen met T.
Het was groot genoeg voor twee personen, maar door een aantal gebeurtenissen in de woning boven ons, besloten we dat het tijd werd om uit te kijken naar een andere plek. Ik wilde geen mensen meer boven en onder me. Het moest dus een heel huis worden. De zoektocht begon.
Na acht jaar op de vmbo-school was ik toe aan wat anders. Ik solliciteerde bij een mbo-school en werd aangenomen. Het was er verschrikkelijk, de begeleiding slecht, de locatie een oud kantoor en het management onzichtbaar. Als mijn lessen al doorgingen kwamen de studenten niet of was het lokaal bezet door een andere groep. Studenten die niet kwamen werden niet gebeld en aanwezigheidsregistratie was slecht op orde. Ik wist hier niet goed mee om te gaan en ik besloot om hier zo snel mogelijk te vertrekken en ging weer solliciteren.
Na een open sollicitatie werd ik uitgenodigd voor een gesprek op een school voor zeevaart en transport. Het leek mij erg leuk om in een maritieme setting les te geven aan leerlingen die in de haven wilden werken. Ik kreeg de baan als docent Engels in het vmbo en om mijn jaartaak te vullen kreeg ik er wat lessen maatschappijleer bij. Daarnaast werd ik ook meteen mentor van een 3e klas.
De laatste drie dagen van de zomervakantie stonden in het teken van kennismakingsactiviteiten met de organisatie en leerden alle nieuwe collega's elkaar en de school beter kennen. Aan die voorbereiding heb ik leuke herinneringen. Ik was onder de indruk van het programma dat we aangeboden kregen en ik keek enorm uit naar de start van mijn schooljaar op de nieuwe school.
Toen ik was begonnen merkte ik al gauw dat het team waar ik deel van uit maakte geen hechte club mensen was. Er was geen gezamenlijke koffie- of lunchpauze. Sommige collega's zochten elkaar op in een lokaal, anderen bleven op hun eigen plek. Als nieuwkomer moest ik veel zelf uitzoeken. De andere nieuwe collega's, die van de kennismakingsdagen, werkten op andere locaties.
Alsof of dit nog niet vervelend genoeg was allemaal kwamen daar ook de lessen nog bij. Die waren verre van leuk. Er waren twee klassen die ik allebei vier uur per week lesgaf. De leerlingen in deze twee klassen, allemaal jongens, waren strontvervelend. Ze waren erop uit om mijn lessen te verstoren. En dat lukte ze goed.
Dierengeluiden maken als ik met mijn rug naar de groep stond, proppen nat wc-papier naar het krijtbord gooien en niet luisteren tijdens instructies. Ik roeide met alle riemen die ik had maar het lukte me niet om de regie over deze twee klassen te krijgen. Bij de andere klassen die ik had ging het beter, maar voor mij was de toon gezet en ik kreeg steeds minder plezier in mijn werk.
Hulp inschakelen van collega's die al langer op de school werkten, de directie vertellen over de moeite die ik had, het zorgteam betrekken. Ik heb het allemaal geprobeerd maar het bleef heel moeizaam gaan. Het voelde als falen en dat is niet fijn.
Na de eerste maand gingen we naar de Ardennen met een aantal klassen, ik ging mee in de hoop hier de banden wat te verbeteren. Ook dat was geen succes, drie dagen regen, een jeugdherberg die van ellende bijna uit elkaar viel en jongens die liever thuis in hun warme bed lagen dan in een slaapzak op een ijskoude slaapzaal. Wat ik overigens heel goed begreep want zelf was ik ook liever thuis!
Eind november was de koek op. Ik kon niet meer, ik sliep slecht en ik zag iedere dag weer tegen de werkdag op. Toen bedacht ik dat ik ook kon stoppen. Helaas bedacht ik niet dat ik me ook ziek kon melden. Ik ben dus gestopt. Heb opgebeld en gezegd dat ik niet meer kwam. Na het weekend mijn sleutels en mijn ontslagbrief ingeleverd. Ik wilde zo snel mogelijk van deze baan verlost zijn, ziekmelden kwam niet in mij op en eind november werd mijn dienstverband ontbonden. Vanaf 1 december zou ik werkeloos zijn. Tijd voor actie dus.
In deel 1 vertelde ik dat ik ging solliciteren bij een school voor vbo (nu vmbo) op Rotterdam Zuid.
Toen ik de school binnenliep viel me op dat er een leuke sfeer hing. Totaal niet wat ik had verwacht. De aula zat vol met kinderen van 12 - 16 jaar, er werd gelachen en gepraat en het zag er gemoedelijk uit. Een school met 300 leerlingen en zo'n 25 personeelsleden. Lekker overzichtelijk.
Na het gesprek met de directeur en de adjunct vroegen zij of ik even in de personeelskamer wilde wachten. Ze gingen overleggen en ik zou meteen horen hoe en wat.
Er mocht in die tijd nog binnen gerookt worden en toen ik de personeelskamer binnenging zaten er een paar collega's te roken. Ook daar een gezellige sfeer. Een Surinaamse docente was jarig en trakteerde pasteitjes. Ik kreeg er ook een aangeboden. Ik voelde me op mijn gemak en toen de directeur mij kwam halen had ik net mijn sigaret op. Ik liep mee en terug in zijn kantoor hoorde ik dat ik was aangenomen.
Ik ging na de zomervakantie van start en mocht ook meteen mentor worden van een brugklas. Er waren nog drie andere brugklasmentoren en zij hielpen me en leerden mij de kneepjes van het mentoraat. In de jaren die volgden ben ik mentor geweest van tweede, derde en vierde klassen. En altijd met heel veel plezier. Ik heb in de tijd dat ik op deze school was nooit ordeproblemen gehad. Mijn zogenaamde klassenmanagement wat op goed, mijn resultaten goed en de leerlingen vonden mij een fijne, weliswaar strenge, docent. Je wist waar je aan toe was bij mij.
Ben ik dan een natuurtalent? Misschien zit het wel in me, met ouders, een grootvader en ooms en tantes in het onderwijs heb ik natuurlijk wat mee gekregen. maar ik heb ook een keer een baan gehad waarin de teugels uit mijn handen glipten en ik de controle volledig kwijt was. Dat bewaar ik voor een volgende keer.
In 1993 kwam ik terug uit Londen. Nare ex kwam ook mee. Dit had te maken met privé-omstandigheden waar ik in dit blog niet verder op in ga. Mijn ouders hadden, met een videocamera, voor ons wat appartementen in Rotterdam bekeken. Er was niet veel keus in de huursector, maar kopen kon wel. Mijn vader en moeder kwamen erachter dat er in Rotterdam Maatschappelijk Gebonden Eigendom (MGE) gekocht kon worden. Het bestaat nog steeds lees ik op het Internet.
Het appartement bevond zich in een portiekflat van net na de oorlog op Rotterdam Zuid. Wij betrokken de bovenste verdieping. Bij binnenkomst een klein halletje en een toilet. Dan links een slaapkamer, rechts een keuken met balkon en een badkamer met een douche en wasmachine-aansluiting. Over de hele lengte een woonkamer.
Dit las ik op de website van het kadaster:
Het verblijfsobject is met 48 m² relatief klein. Het adres is klein vergeleken met andere objecten in de straat. Het grootste object in de straat heeft een oppervlakte van 1297 m², het kleinste is 17 m² groot. De woning bevindt zich in een pand uit het jaar 1947. Daarmee behoort het tot de groep relatief oude panden in Nederland die gebouwd zijn vóór 1965. Het gemiddelde bouwjaar in de straat is 1947 en dat van het nieuwste object 1960. In de straat is dit het oudste pand. Het verblijfsobject heeft de volgende gebruiksdoelen: 'woonfunctie'.
Er was geen centrale verwarming maar slechts een gaskachel in de woonkamer. Ook geen dubbel glas, geen boiler maar een geiser in de keuken. De woning was niet modern maar alles was wel in goede staat. Het was niet groot maar voldeed. Ook was er een vrij ruime kelder voor de fietsen en andere spullen. Ik was als een kind zo gelukkig met dit appartement.
Mijn ouders leenden mij het bedrag voor deze etagewoning zodat ik op mijn 24e al huiseigenaar werd. De woning kostte Fl45.000,-. Nu lach je erom, maar destijds was het natuurlijk best een flink bedrag. Ik had (nog) geen werk en ook geen spaargeld. Nare ex had ook niets. Ik wist dat ik wel werk kon vinden, daar had ik alle vertrouwen in. Ik ging er vanuit dat nare ex ook wel werk zou vinden, hij was beroepsfotograaf, maar dat bleek toch minder makkelijk dan gedacht.
Nu is een lening van ouders iets anders dan een lening van de bank en dat was mijn geluk. Zoals ik in eerder blogs vertelde heb ik een paar jaar met nare ex in dat huis gewoond voordat de relatie stopte. Mijn moeder was toen inmiddels overleden en mijn vader ving mij op toen ik mijn dieptepunt bereikte. Terwijl ik bij hem thuis, in het ouderlijk huis, aan het opkrabbelen was verkocht ik de woning waar ik zoveel nare tijden had doorgemaakt. Omdat het Maatschappelijk Gebonden Eigendom was, was de terugverkoop aan de woningbouwcorporatie een administratieve handeling en kon ik de lening aflossen.
Toen ik weer helemaal klaar was voor een nieuwe start, ik had een goede baan en het lukte voor het eerst om te sparen, er was immers niemand die mijn geld uitgaf behalve ikzelf, ging ik op zoek naar een nieuwe plek om te wonen. En die vond ik.
Ja, hoe doe je dat? Ik heb er nooit een instructieboekje voor ontvangen. Ik heb de lerarenopleiding gedaan, in deeltijd. Dat betekende dat ik vooral heel veel theoretische kennis aangeboden kreeg en dat de stages minimaal waren. Toen al minimaal in vergelijking met een voltijdopleiding, maar nu helemaal. De huidige docenten in opleiding moeten ontzettend veel stage lopen en nog veel meer reflectieverslagen schrijven. Ik heb nooit een reflectieverslag moeten schrijven.
Vier schooljaren lang ging ik twee avonden per week naar school. Per jaar liep ik twee weken stage. That's all.
Je kan dus wel zeggen dat ik weinig tot geen ervaring had met lesgeven toen ik mijn eerste baan in het onderwijs begon. 27 Lesuren op een havo/vwo school. In een achterstandswijk van Rotterdam.
Ik herinner het met allemaal goed, stiknerveus was ik. Mijn eerste les gaf ik aan 2 Havo, een grote groep van ongeveer 25 leerlingen, en na de kerstvakantie. Geen makkelijk moment om te starten. De klassen zijn gevormd, de docent is nieuw. Uren was ik bezig geweest met de voorbereidingen, daar zou het niet aan liggen als het niet lukte. Maar het lukte!
Ik vond de klas erg druk, maar ze deden wel mee met les. De andere lessen die dag en die week gingen ook goed. Ik was gesloopt, maar hield me staande. Simpele adviezen die ik tijdens mijn stages had gekregen werkten goed. Alleen diegenen aan het woord laten die hun vinger opsteken, de anderen negeren. Niet blijven waarschuwen, maar zeggen dat het de laatste waarschuwing is en dan daarna ook echt een sanctie opleggen. Duidelijk zijn en ik-boodschappen zenden. Lesprogramma op het bord, iedereen aankijken, snel de namen leren. Allemaal basisingrediënten voor een goedlopende les.
Wat natuurlijk ook meehielp was dat ik het ontzettend leuk vond om voor een klas te staan. Ik vond het leuk om met de jongeren, deze groepen waren van middelbareschoolleeftijd, een band op te bouwen. Grapjes met ze te maken, ze aandacht te geven en ze dan ook nog iets te leren.
Ging het dan altijd goed? Nee, er waren ook lessen die niet leuk waren, leerlingen die de boel op stelten probeerden te zetten. Dat lukte gedeeltelijk maar uiteindelijk kreeg ik altijd de regie weer in handen.
Mijn aanstelling was tijdelijk en tegen de zomervakantie kreeg ik via het schoolbestuur een aanbod van een v(m)bo-school op Rotterdam-Zuid. De directeur van deze school belde me om te vragen of ik wilde solliciteren, hij zocht een docent Engels. In eerste instantie was ik wat huiverig. Ik had veel slechte dingen gehoord over vbo-scholen. Het alternatief was een baan in Leiden bij een ROC, daar had ik zelf gesolliciteerd en kon ik beginnen. Reizen met de trein sprak me niet aan dus ik ging op gesprek bij de school op Zuid.
Deze tweede septemberweek stond er een herfstig ovengerecht op de planning. Toen we het aten regende het, moest het licht boven de tafel aan en was het daarmee ook een echte herfstavond.
maandag 8 september
volkorenpasta met prei en erwtjes in roomsaus - gemengde salade
dinsdag 9 september
volkorenpita met Griekse vulling (feta, olijven, tomaat) - broccoli - gemengde salade
woensdag 10 september
witlof met ham en kaassaaus uit de oven - gekookte aardappels - gemengde salade
donderdag 11 september
nasi - kipsaté - pindasaus - zoetzure komkommer
vrijdag 12 september
pompoenpitbroodje met makreel - coleslaw
zaterdag 13 september
gado gado
zondag 14 september
traybake met spruiten, paprika, ui en knoflook - quinoa - feta - yoghurtknoflookdressing en chili olie
We eten volgende week een keer veldertjes, dat zijn jonge kapucijners. En weer iets met rodekool want er ligt nog 3/4 kool in de koelkast.
zondag 7 september
De zon schijnt als ik opsta om zeven uur. Het is nog fris maar dat is juist zo lekker aan deze tijd van het jaar. Ik ga even het dakterras op om water bij te vullen in de vogelbak en loop een spinnenweb in. Gatver!
Ik fiets naar de sportschool, daar is het rustig maar het vaste zondagclubje is aanwezig. Na de sportschool drink ik koffie en bel ik met mijn vader. Die heeft een drukke week achter de rug. Vaartochtje gemaakt, naar een verjaardag geweest, ergens lekker geluncht. Voor een 83-jarige heeft hij een druk programma, vind ik heel leuk voor hem.
Ik maak diverse dingen klaar op de inductieplaat. Eten voor later deze week, groenten voor vanavond en voor mijn lunchsalade. De was draait op de zonnepanelen, nu het kan kan profiteren van gratis stroom.
's Middags hebben we visite en als de visite weer weg is kijken we 2V12. Team van de derde ronde redt het niet, jammer, slechts een pennenset en geen euro's om mee naar huis te nemen.
maandag 8 september
Op school de gebruikelijke dingen. Veel administratief werk en afspraken, waaronder het wekelijkse gesprek met de directeur. Hij is ad interim en zou een paar maanden blijven, maar de periode is verlengd tot aan de kerstvakantie. Er staan geen punten op onze agenda maar er valt altijd wel wat te 'sparren'.
Rondjes sporten, daarna lekker niks want het eten wordt door T. gemaakt.
dinsdag 9 september
Aan het begin van de dag ga ik eerst langs de fietsenmaker, die is al om 8 uur open, voor de servicebeurt die hoort bij de aankoop van een nieuwe fiets. Mijn fiets rijdt als een zonnetje, de fietsenmaker stelt wat bij, draait wat aan en na een kwartier kan ik weer door. Ik ben nog steeds erg blij met mijn fiets.
Op school overdrachts- en kennismakingsgesprekken met de studievertragers. Vandaag vijf, later deze week nog een aantal. Het is altijd maar weer afwachten wie er komen. Een laat het vandaag afweten. Ik neem contact op met zijn moeder, zij is in de veronderstelling dat hij naar school was gegaan. We maken een nieuwe afspraak en zij belooft mee te komen.
woensdag 10 september
Time flies when you are having fun. Maar ook als je gewoon hard aan het werk bent. Ik heb er plezier in om alles weer op te pakken. Ben met de laatste voorbereidingen voor mijn eerste les bezig. Heb een leuke Kahoot gemaakt. Wat is dat nu weer hoor ik je denken?
Kahoot - een interactief programma om bijvoorbeeld quizzen te maken. Als je geen zin hebt om het verhaal in de link te lezen leg ik het hier kort uit:
Op de computer maak je een quiz, bijvoorbeeld een met meerkeuzevragen. De studenten loggen in met hun telefoon en kunnen dan meedoen aan de quiz. Tijdens het spel zie je steeds wie er welke punten scoort en dat versterkt het wedstrijdelement. Je kan er foto's en muziek aan toevoegen en je kan de tijd per vraag instellen. Het is even werk om het te maken maar het resultaat is een leuk lesonderdeel waar de meeste jongeren veel lol in hebben.
Ik peil met deze quiz de kennis die de studenten al hebben over het onderwerp 'gezonde voeding en beweging' zodat ik tijdens het komende halfjaar weet waar ik nog wat extra aandacht aan moet besteden tijdens de lessen in de voorbereiding naar de examenopdracht.
Verder nog wat afspraken vandaag en vooral veel administratieve taken.
Sporten, en lekker gegeten. Het was een makkelijke maaltijd, hoefde alleen maar de oven in. We zouden dit gisteren eten maar toen hadden we er allebei geen trek in. Vanavond smaakte het des te beter.
donderdag 11 september
Samen met de collega die mijn studievertragersgroep overneemt gesprekken gevoerd met de zittende én een paar nieuwe studenten. Een jongedame, we waren al door haar mentor van vorig schooljaar gewaarschuwd, heeft erg veel moeite met haar persoonlijke hygiene. Ze stonk enorm uit haar mond, zo erg dat we met twee tafeltjes tussen haar en ons er nog last van hadden. Daarnaast waren haar kleren waarschijnlijk al een poosje niet gewassen. Het lokaal stonk na het gesprek zo erg dat we ergens anders zijn gaan zitten. Haar mentor van vorig jaar heeft hier meermaals met haar over gesproken, maar dit heeft niet geholpen. Ik ga volgende week kijken of ik onze jongerewerker kan betrekken.
De dag vloog weer voorbij en omdat ik op buienradar zag dat het heel hard zou gaan regenen op het moment dat ik naar huis ga, ben ik een half uurtje eerder vertrokken. Ik was voor de bui thuis.
Toen de bui voorbij was ben ik gaan sporten. T. maakte heerlijk eten en ik kon nog lekker lezen en hoefde verder niets te doen.
vrijdag 12 september
De zon schijnt maar de temperatuur is inmiddels gedaald naar 12 graden. Ik heb gelukkig een vrij dikke panty aan en doe ook voor het eerst een sjaal om zodat ik het niet koud heb op de fiets.
Op school is het een leuke dag. Alle collega's zijn bezig met hun laatste voorbereidingen voor maandag, dan starten de laatste vijf klassen. Zelf heb ik nog wat gesprekken met studenten en ik help een collega met het maken van een planner voor een lessenreeks Engels. De collega is relatief nieuw en heeft als extra taak dit jaar om de vakgroep Engels voor te zitten. Ik kan het goed met haar vinden en samenwerken met haar is dan ook leuk. We schieten lekker op en aan het eind van de ochtend ligt er een goed programma waar iedereen die het vak geeft mee uit de voeten kan.
Na de lunch nog wat afrondende administratie. Spullen en takenlijstje voor volgende week in orde maken en dan, via de markt, naar huis.
De was is klaar en kan nog naar buiten, geen regen vandaag. Twee uur later is alles droog en kan ik het opbergen. Bed opmaken, lezen, puzzelen, wat lekkers te eten gemaakt en dan zit ook deze dag er weer zo goed al op.
zaterdag 13 september
Ik word wakker en als ik mijn ogen opendoe zit Max me aan te kijken. Ik denk dat hij wil dat ik opsta. Dat doe ik dan maar. Ik verzorg Max, hang een was buiten en eet mijn havermoutpap.
Na het sporten is de was droog. Ik drink mijn koffie en pak de fiets voor mijn rondje boodschappen. Wanneer ik op de terugweg ben zie ik donkere wolken, ik trap wat harder en wanneer ik binnen ben begint het te hozen. Net op tijd!
In huis is het meteen donker, een half uur later weer licht en dan een uur later weer donker. Ik hoef gelukkig de deur niet meer uit. Ik begin aan het eten voor maandag, de saus moet even opstaan en daar is het nu een prima moment voor. Morgen maak ik het af. Ook maak ik een lekkere appelcrumble. Ik gebruik geen recept, doe het uit de losse pols en er staat bovendien nog een grote doos met crumblemix in de vriezer, van eerder dit jaar.
's Middags bloggen, lezen en een aflevering van een serie kijken. Prima om zo de dag af te ronden.
Deze zomer was het een komen en gaan van beestjes en beesten op ons dakterras. Bijtjes in het insektenhotel, duiven in de pergola en een roodborstmeisje in het waterbadje.
Het roodborstje is een paar dagen iedere dag langsgekomen. Nu zien en horen we haar niet meer. Zondag jongstleden hadden we wel een andere bezoeker die een bad kwam nemen, meneer of mevrouw mees.
Ik had het badje 's ochtends, uit gewoonte, bijgevuld. Toen ik in de keuken bezig was met het maken van mijn ontbijt zag ik vanuit mijn ooghoek, door het keukenraam, dat er een boel gespetter was in het vogelzwemparadijs. Het meesje hipte van de rand het water in, kwam er weer uit, schudde de veren en nam vervolgens weer een duik.
Met mijn oude gsm is foto's maken lastig. Ook wilde ik de deur niet opendoen, ik wilde het vogeltje rustig laten badderen, dus schoot ik wat plaatjes door het keukenraam. Even inzoomen om beter te zien wat er op de foto's staat.
Eergisteren ging het over spinazie. Ik vertelde dat we thuis altijd moesten eten wat de pot schaftte. Nu was het gelukkig zo dat we over het algemeen lekker of erg lekker aten. Mijn ouders, en later mijn broer en ik ook, zorgden daar wel voor. De spinaziemaaltijd die ik gisteren beschreef is een uitzondering, die was niet vies maar om nou te zeggen lekker....
Toen ik nadacht over andere maaltijden die ik niet echt lekker vond kwam ik natuurlijk terecht bij spruitjes. Weinig kinderen lusten spruitjes. Mijn broer en ik waren geen uitzondering. Wanneer er bij ons thuis spruitjes op het menu stonden dan waren we niet blij want hoe vies we ze ook vonden, we moesten er altijd vijf eten.
Ik denk niet dat we zaten te kokhalzen, mijn ouders waren niet gemeen en zouden ons dat niet aandoen, maar het eten van die vijf spruitjes ging niet van harte. Als er dan ook nog gestoofde runder- of sukadelappen bij geserveerd werden dan was de gruwel compleet. Draadjesvlees met lebbertjes, wat een smerigheid!
Hoe anders is dat nu. Vorige week zag ik de eerste zakken spruitjes van dit jaar bij de Lidl en AH liggen. Ze zijn nu in de aanbieding bij de Lidl en reken maar dat ik dit weekend een zak meenemen. Ik eet ze ontzettend graag. Gekookt vind ik ze lekker, jawel, mét stoofvlees en aardappels. Maar ook geroosterd in de oven, gewokt met een uitje en wat kokosmelk en sambal, of gewoon geblancheerd en in stukjes koud door een salade. Nu al zin in!
Griezelig vind ik ze, die beesten met acht poten. Echte, maar ook foto's of exemplaren op televisie doen mij bibberen van angst. Ik ben er al mijn hele leven bang voor. Net als mijn vader. Wij houden er niet van, vinden ze doodeng.
De achtpotigen in huis zijn het engst. Die kunnen zo hard lopen. Gelukkig kom ik die niet vaak tegen. En als ik ze tegenkom dan schakel ik de hulptroepen in. Als ik alleen ben word ik erg vindingrijk en zoek ik hulpmiddelen. De stofzuiger is dan mijn beste vriend.
Momenteel zitten er ontzettend veel prachtige achtpotigen in heel grote mooie webben op ons dakterras. Als de zon schijnt in de ochtend zie je de lange draden - meters lang - waarmee ze hun vangnet verankerd hebben aan palen en boompjes.
Zondagochtend lette ik even niet goed op en liep ik het terras op om wat water in het vogelbadje te gieten. Terwijl ik terugliep hoorde ik dat ik een draad losmaakte met mijn hoofd, ik hoorde de takken waaraan de draad vast zat bewegen en het 'knetterde' een beetje op mijn hoofd.
Als door een wesp gestoken haalde ik mijn hand over mijn hoofd en zwiepte ik de bewoner van het web van mijn haar. Ik zag haar spartelen op de grond. Ik hoopte dat ze niet al te veel beschadigd was, maar ik had geen behoefte om daar naar te kijken. Ze had de val in ieder geval overleefd en toen ik tien minuten later keek was ze weg.
Buitenbewoners vind ik niet eng, mits ze gewoon in hun web zitten én daar blijven. Maar op mijn hoofd??!! Dat was echt even schrikken!
Dit wordt waarschijnlijk een heel korte blog. Ik heb namelijk niet echt veel herinneringen aan spinazie, en wat ik nog weet is niet zo bijzonder.
We aten wel spinazie, volgens mij altijd diepvriesspinazie en nooit á la crème, dat vond mijn vader niet lekker. Zo'n pak werd dan als een groot blok, destijds nog niet een deelblokjes in een zak te koop, in een pan gekieperd en op een laag pitje gezet. Terwijl de spinazie ontdooide werden er aardappels en eieren gekookt.
Als alles klaar was dan had je dus een schep spinazie, een paar aardappels en een gekookt ei op je bord. Meer was het niet. Lekker vond ik het niet, die waterige spinazie. Het ei en de aardappels waren okay, maar ook niet echt bijzonder. Kan me niet herinneren dat ik deze maaltijden lekker vond. Maar je at het natuurlijk wel op, want bij ons thuis bestond er niet zo iets als 'lust ik niet en dus krijg ik wat anders'.
Nu eet ik graag spinazie. Eigenlijk altijd vers, maar er ligt wel een zak deelblokjes in de vriezer. Die gebruik ik soms om door een curry te doen. De verse spinazie eet ik rauw in een salade, of even gewokt met een uitje bij een Indiaas gerecht. Ook wel kort verwarmd zodat het slinkt en dan met pasta en champignonroomsaus. Ik vind het een lekkere groente en best veelzijdig. Als het in het seizoen is en er grote zakken bij de supers liggen hebben we altijd wel een zak in huis.
Er zijn mijn weinig televisieprogramma's die ik kijk als ze ook daadwerkelijk op televisie zijn. Het acht uur journaal, en dat is het wel. Verder nemen we alles op en kijken we het later, of helemaal niet meer. Ook kijk ik erg veel programma's en series op een ander moment via de NPO Plus app op mijn tablet en telefoon (en op de smartTV).
Toen ik eind jaren tachtig in Londen ging wonen maakte ik kennis met de BBC, Channel Four en ITV. Britse televisiezenders met een erg groot aanbod aan leuke televisie. Eenmaal terug in Nederland konden we hier ook naar de BBC kijken. Wat vond ik dat fijn, ik kon mijn series blijven volgen en ook mijn Engels 'in vorm' houden.
Met mijn Engels is niets mis, maar ik gebruik het te weinig en daardoor spreek ik het minder vloeiend dan toen ik in het land woonde. Met lezen en luisteren heb ik geen moeite, dat heb ik goed bijgehouden.
Toch is er iets waarvan ik merk dat ik het vervelend vind: accenten, dialecten en gemompel op televisie. Meestal mis je niks als je een paar woorden niet hoort of niet goed verstaat, maar wanneer er in een film of serie heel veel mensen met zware accenten spreken dan haak ik af.
Tot een half jaar geleden. Toen ontdekte ik de knop OPTIE op onze afstandsbediening. Met deze knop kan je ondertiteling aanzetten. Ik dacht altijd dat dit alleen bij programma's kon die op dat moment werden uitgezonden, maar niets is minder waar. Het kan ook bij programma's die zijn opgenomen!
De teksten zijn niet vertaald, het zijn de letterlijk uitgesproken teksten. Ook komt er andere informatie mee zoals 'door opens' of 'phone rings'. Niet nodig als je gehoor verder goed is, maar ook niet hinderlijk.
Ik heb in de zomervakantie de BBC dramaserie 'this city is ours' met Sean Bean gekeken. De serie stond al sinds april in de opnames maar ik was er nog niet aan begonnen. Iedereen praatten plat Liverpools en zonder ondertiteling had ik er niets aan gevonden, maar wat een gave serie was dit!
Ik heb weer erg lekker gegeten deze eerste week van september. We kookten verse gerechten en aten een keer stoofvlees uit de vriezer. Dat is nu bijna op dus moet weer worden gemaakt. Een klusje voor T.
maandag 1 september
volkorenpasta met champignonsroomsaus en spinazie - salade
dinsdag 2 september
snijbonen - gekookte aardappels - varkenswang - komkommerslaatje
woensdag 3 september
gebakken aardappels - rodekoolsla - broccoli
donderdag 4 september
zelfgemaakte kipshoarma - volkorenpita - rodekoolsla - groene sla met tomaat en komkommer
vrijdag 5 september
crunchwrap met gerookte tempeh en kindneybonen - spinaziesla met komkommer
zaterdag 6 september
gado gado met zilvervliesrijst
zondag 7 september
volkorenbol met ham, avocado, tomaat en basilicum - gevulde salade
In week 37 eten we op dinsdag een Hollandse maaltijd, deze staat al klaar in de koelkast.
maandag 1 september
Normaal slaap ik erg onrustig de laatste nacht van de zomervakantie. Ik hoor om me heen dat veel collega's daar last van hebben. Dit jaar slaap ik prima en ik word wel een beetje wakker voor de wekker, maar niet zo wakker dat ik wil weten hoe laat het is en ik val weer in slaap. Dan word ik op een gegeven moment echt wakker als de wekker gaat.
Opstaan en naar beneden. Het is nog donker, niet erg, ben ik zo weer aan gewend. Als ik naar school fiets is het wel licht en dat blijft nog een paar weken zo. Temperatuur valt ook niet tegen.
We starten met een grote bijeenkomst in de aula waar we luisteren naar een inspiratie-spreker: Karl Raats. Hij heeft een leuk verhaal, we luisteren en moeten zelf ook nog een paar dingen doen. Leuke start dit jaar.
Dan koffiepauze en daarna teamoverleg. Kennismaken met nieuwe collega's in ons team, mededelingen, planning voor de komende dagen, rondvraag. Daarna tijd voor eigen werkzaamheden en bijkletsen met collega's. Zo'n eerste dag gebeurt er nog niet veel.
dinsdag 2 september
Mijn rooster is bekend, ik geef les op maandagochtend. Heerlijk vind ik dat. Meteen aan het begin van de week. Mijn eerste les is pas op 15 september. Tijd genoeg om alles goed voor te bereiden.
Vandaag ook weer een dag waarop er veel gepraat wordt maar waarin er ook al echt gewerkt wordt. Er zijn 5 nieuwe collega's, met en zonder ervaring, jong en wat ouder. Ik ben inmiddels de een-na-oudste in het team, er is een collega drie maanden ouder dan ik.
woensdag 3 september
Vandaag een afspraak met een mentor van een eerstejaars klas. Alle studenten zijn nieuw en met de mentor neem ik alle intakeverslagen door. Aan de hand van deze verslagen bekijken we samen welke studenten extra faciliteiten tijdens examen moeten krijgen omdat zij bijvoorbeeld een dyslexieverklaring hebben. Ook bekijken we welke andere aandachtspunten er zijn zoals ADD, iets in het autismespectrum, een ouder die is overleden, en nog tig andere dingen die betekenen dat een student extra begeleiding nodig heeft.
Dit kan een aangepast rooster zijn, een vaste rustige plek in het lokaal, extra tijd om een toets te maken, gesprekken met schoolmaatschappelijk werk of de schoolpsycholoog. Maar soms gewoon een beetje extra aandacht. Wat belangrijk is, is dat de mentor een beeld heeft bij de studenten die starten. Ik bespreek op deze manier alle nieuwe studenten met hun mentor.
donderdag 4 september
Aan het begin van de ochtend heb ik samen met T. een afspraak waardoor ik wat later op school ben. Ik sluit op school aan tijdens de koffiepauze en daarna heb ik een overleg met een collega over een groep studenten die hun diploma voor de vakantie niet behaald hebben. Zij doen er wat langer over en worden studievertrager. Ik ga deze studenten dit schooljaar niet weer begeleiden, maar ik behoud wel de regie over het traject. Ik praat de collega bij en we plannen de kennismakingsgesprekken.
Einde van de dag, zoals alle andere dagen deze week, ga ik lekker sporten. Ik heb last van een plek op mijn rug en realiseerde me aan het begin van de week dat dit een gekneusde rib is. Misschien wel meerdere. Ik merk het met ademen en bij bepaalde bewegingen. Doe het dus wel rustig aan.
vrijdag 5 september
Het is nog steeds lekker weer en ook als ik vandaag de deur uitga heb ik genoeg aan een dunne zomerjas. Op school wisselt de temperatuur enorm. Misschien heb ik hier al eerder over geschreven, maar het klimaatsysteem is echt zwaar prut. Het is in sommige ruimtes heel koud, in andere juist té warm. Er kunnen geen ramen open in de meeste lokalen en kantoren omdat er een klimaatbeheersingssysteem is én het gebouw langs de snelweg staat. Lekker dan. Er hangt standaard een sjaal aan mijn kapstok en ik heb altijd een jasje of vest aan, ook als het buiten nog heel warm is. Het is namelijk vaker te koud dan te warm.
Lekker drukke dag, gezellige pauzes en voor ik het weet zit de eerste schoolweek erop.
Thuis rommel ik wat, hang ik een was buiten, maakt ik het door T. afgehaalde bed op en kook ik iets lekkers. Sporten sla ik even over, ben voornemens om van de vrijdag weer een sportvrije dag te maken. Deze week lukt dat in ieder geval.
zaterdag 6 september
Ga natuurlijk na het ontbijt naar de sportschool, maar voor ik vertrek hang ik de eerste was buiten. Nu de vakantie voorbij is doe ik dat weer in het weekend.
Na het sporten en koffie ga ik naar het centrum van de stad. Ik heb wat nieuwe bh's besteld en die liggen in een kluisje op me te wachten. Nog nooit eerder van die manier van bezorgen gebruik gemaakt, maar het is erg eenvoudig. Met de toegestuurde pincode maak je een deurtje open en haal je je pakket uit het kluisje. Kind kan de was doen.
Jammer dat de bh's niet passen. Ik heb een ander type besteld dan normaal, omdat de bh's die ik al jaren draag enorm in prijs zijn gestegen. Meer dan 35%. Ik stuur deze terug en bestel de bh's die ik altijd heb. Ze zijn dan wel duurder, maar ik weet dat ze goed zitten en lang meegaan.
's Middags heb ik niets bijzonders, ik lees wat en ik maak deze blog af.
Deze week mijn verslag van zes in plaats van zeven dagen. Omdat ik deze weekblog liefst op zaterdagavond online zet ontbreekt zondag in dit overzicht. Vanaf volgende week telt mijn weekoverzicht gewoon weer zeven dagen!
Ik heb Instagram verwijderd van mijn telefoon en tablet, nog niet van mijn laptop. De handeling zelf voelde een beetje raar. Bijna alsof ik afscheid nam van wat bekenden. Bekenden omdat er een aantal mensen zijn waar ik via Instagram wel eens kort mee 'spreek' via de chatfunctie. Ik stuurde soms een reactie wanneer ik iets leuks las of zag. Kreeg dan ook wel leuke reacties terug. Weer andere Instagrammers voelen als bekenden omdat ik ze al langere tijd volg en daarom veel over ze weet. Eigenlijk best raar.
Zo is er een gezin die al jaren een website hebben waar ze recepten publiceren. Inmiddels hebben twee jonge kinderen. Het zijn leuke mensen. Op Instagram laten ze zien wat ze doen in het dagelijks leven, zo filmen ze ook hun vakantie, uitjes, verjaardagen en andere leuke momenten. Is dit interessant? Nee, totaal niet. Ze doen dingen die duizenden andere Nederlanders ook doen. Waarom is het dan toch zo leuk om te kijken?
Ik denk dat het net zo werkt als bloggen. Op een gegeven moment leer je iemand kennen zonder die persoon te kennen.
Toen Angry Old Wife een poosje niet blogde miste ik haar stukjes. Als Dagboek van een Gematigd Optimist een paar dagen stil is vind ik dat saai. Koffie Digitalix uit de lucht? Balen! En zo kan ik nog wel wat blogs noemen waar ik met plezier lees en het idee heb dat ik de bloggers die erbij horen een beetje ken. De constante in dit verhaal is Zuinigaan, daar is echt iedere dag een nieuwe blog te lezen, ik weet niet wat ik zou doen of denken als Aaf een keer oversloeg.
Ik vermoed dat een aantal lezers dat bij mijn blog ook hebben. Dat ik gemist word wanneer ik er even niet ben.
Op Instagram volg ik geen bekende Nederlanders of buitenlandse sterren. Wel volg ik wat accounts waaronder BNNVARA, Humanitas, de BBC en De Correspondent. De informatie die zij op Insta zetten is interessant en wil ik af en toe toch wel blijven lezen. Daarom toch nog een linkje op mijn laptop.
Mijn Instagramgebruik is inmiddels minder dan 10 minuten per dag, ik heb zelfs twee dagen overgeslagen. En ik verwacht dat het nóg minder wordt. Daarvan houd ik jullie op de hoogte.
Bloggen is leuk. Ik heb het hier al eerder over gehad. Ik ontvang leuke reacties en leer leuke mensen kennen. Sommigen ken ik echt, anderen alleen digitaal, maar alle contacten die ik door het bloggen erbij heb gekregen zijn voor mij een reden om te blijven bloggen. Af en toe een rare of nare reactie neem ik op de koop toe. In het dagelijks leven is ook niet iedereen die ik tegenkom leuk en daar maak ik me ook niet druk om.
Gisteren kwam ik thuis en toen lag er een dikke envelop op de deurmat. Geadresseerd aan Mevrouw Niekje en Max. Hoe leuk is dat!
Het pakketje bevatte wat lekkers en een speeltje voor Max, een mooie lippenstift en een kaart voor mij.
Zo'n verrassing had ik nog niet eerder ontvangen van een volger van mijn blog.
Dank je wel lieve lezeres! Wat ontzettend lief!
Je hoort het steeds vaker, zitten is het nieuwe roken. We zitten gemiddeld te veel en te lang. En voor zover ik heb begrepen is aangetoond dat je de gezondheidsschade niet ongedaan kan maken door iedere dag een uurtje te sporten. Gezondheidswinst behaal je door regelmatig niet te zitten. Even op te staan. Even een stukje te lopen of te fietsen. Geen heel lange wandelingen, maar gewoon even heen en weer naar de keuken of de brievenbus, de tuin in, naar de winkel. De trap op of af.
Het geldt voornamelijk voor mensen met een zittend beroep, en dan met name de thuiswerkers. Mensen die thuis zijn en hun huishoudelijke klusjes doen vallen niet in deze categorie. Het zijn de mensen die hun werkzaamheden achter een beeldscherm doen. En jongeren die op school veel zitten en thuis ook achter een scherm of schermpje kruipen.
Ik heb sinds begin van dit jaar een bureau dat in hoogte verstelbaar is. En dan wel zodanig dat ik het zo hoog kan zetten dat ik staand aan mijn bureau kan werken. Het werkt elektrisch, en daarmee is het zo gepiept. Ik wissel nu zittend werken af met staand werken.
Andere manieren om wat vaker van je achterste te komen zijn:
Meer tips en informatie zijn hier te vinden: adviezen minder zitten.
