zo was mijn week 47 / 2025

zondag 16 november

Ik sta niet lekker op, vroeg wakker van brandende pijn aan mijn armen. Het is de laatste tijd weer wat erger dan het was. Ik voel me sowieso niet heel fit, vrij moe. Kan de cholesterolmedicatie zijn, de hogere dosis slik ik nu twee weken. 

Als ik de dag zou moeten omschrijven in twee woorden dan zouden het de woorden grijs en saai zijn. Geen zon vandaag, bovendien is het voor het eerst in weken ook echt koud, waterkoud. Na het sporten kook ik witlof en maak ik een kaassaus. Dinsdag staat er witlof met ham en kaas op het menu, die hoef ik dan alleen nog maar in elkaar te zetten. Verder kook ik nog wat dingen vooruit voor mijn lunchsalade en voor maandagavond. 

Ik ga even naar de Dirk in het centrum van de stad om blauwe bessen te halen, ze zijn in de aanbieding. Zo uit het doosje vind ik er niets aan, maar als ze warm zijn vind ik ze wel lekker, daarom doe ik ze af en toe in mijn havermoutpap.

De rest van de dag wordt er vooral gelummeld. We kijken 2V12, ik lees en kijk ook een aflevering van Zembla, waarin Ozempic en Manjaro aan bod komen, en de cijfers die obesitas de maatschappij kosten en  die enige tijd geleden werden gepubliceerd. Die cijfers, zo'n 80 miljard, blijken niet te kloppen. Ik schreef er in april ookeen blog over. Ik heb daar inmiddels een update aan toegevoegd. Interessante aflevering en eentje die ik ook in mijn klas zal laten zien. 

maandag 17 november

Weer veel te vroeg wakker, en als ik me probeer om te draaien lukt het niet. Max heeft zich vannacht achter mijn rug op bed genesteld. Hij komt vaker op bed liggen en blijft dan op het voeteneind, op de sprei, tussen ons in. Nu ligt hij nog net niet op mijn rug! Het is een flinkerd en hij geeft niet mee, draaien is dan niet makkelijk. Als ik opsta blijft hij lekker liggen. Gelijk heeft ie!

Op school is het een rustige dag, gelukkig maar want ik voel met niet optimaal. Dingen doen leidt af en ik zorg dat ik bezig ben, altijd wat te doen. Ook een les en die verloopt rustig, van de 9 studenten zijn er 4. We praten over van alles en nog wat, maar wel allemaal gerelateerd aan een gezonde leefstijl. 

De dag verloopt verder zonder noemenswaardige gebeurtenissen en ik rond af met een uurtje sporten en daarna nog wat lezen. 

dinsdag 18 november

Naast de vaste wekelijkse afspraken heb ik na de lunchpauze een gesprek met een student. De jongeman is in het bezit van een niveau 2 diploma, 19 jaar en hoeft dus niet meer school. Is nu bezig met een niveau 3 opleiding. Die zou hij in een jaar kunnen doen, maar hij is inmiddels al voor het tweede jaar bezig. Afspraken komt hij niet na, stage heeft hij niet meer. Een officiële waarschuwing op zak, vandaag krijgt hij de tweede want al weken niet op school en nog steeds geen nieuwe stageplek gevonden.

Het gesprek verloopt heel moeizaam. Hij geeft aan geen motivatie te hebben en de stof moeilijk te vinden. Ik vraag of hij andere plannen heeft, misschien daar eens over wil nadenken. Er komt niets. Op mijn vraag wat hij de hele dag doet zegt hij dat hij thuis is. Zijn vader werkt, moeder niet en ook zijn drie oudere thuiswonende zussen - immers nog niet getrouwd - werken of studeren. Zelf doet hij niets, ook geen bijbaantje.

Ik leg hem een aantal opties voor: stoppen en werken, stoppen en BBL opleiding zoeken zodat hij kan leren en werken, doorgaan met deze opleiding en hulp bij de moeilijke stof vragen. Hij kiest voor het laatste en weet dat hij over vier weken een derde waarschuwing krijgt als hij hetzelfde gedrag blijft vertonen. De inzet van zijn mentor is enorm groot, nu is student zelf ook aan zet. Mijn beeld is verre van positief, student zit erbij als een zoutzak en overduidelijk te wachten tot het gesprek klaar is en hij weer weg kan.

woensdag 19 november

Het regenpak aan en gaan! Het giet! Bij het ochtendoverleg - iedere dag starten we gezamenlijk en nemen we dag door: wie zijn er ziek, wat staat er aan bijzonderheden op het programma, wie moeten er in de pauze surveilleren, welke zaken hebben aandacht nodig... - zijn we met zijn vieren. Er staan acht collega's in de file, de rest heeft afspraken buiten school of een parttime dag. Ook al moet ik dan door de regen, ik sta gelukkig nooit in de file.

Ik ben niet heel druk vandaag, heb een online afspraak via Teams met de Sociaal Verpleegkundige, de SVP. We bespreken iedere drie weken de studenten in haar bestand. De mentoren kunnen een student via mij bij haar aanmelden. Dit gebeurt vooral wanneer een student hoog ziekteverzuim heeft en wij willen weten in hoeverre iemand in staat is om les te volgen en stage te lopen. De SVP heeft - indien toestemming van de student - toegang tot medische dossiers. Wanneer een aangemelde student tot twee keer toe niet op de online afspraak met de SVP verschijnt kunnen wij iemand als ongeoorloofd absent registeren en dan verdere stappen nemen en het verzuim bij de juiste instanties melden. Een student die wel op afspraak komt kan rekenen op goede begeleiding en een (tijdelijk) aangepast lesrooster.

Wanneer ik terug naar huis fiets regent het net zo hard als in de ochtend. Mijn regenpak is droog en wordt weer nat, mijn handschoenen zijn nog nat van vanmorgen. Zo nat is het niet vaak. Ik pak dan ook de auto om naar de sportschool te gaan, geen zin om drie keer op een dag zo kleddernat te worden.

donderdag 20 november

Samen met een aantal andere collega's met coördinerende taken in de school, vanuit alle teams dus ook uit het vmbo, ben ik uitgenodigd voor een ontwikkelochtend. De oplettende lezer weet dat ik allergisch ben voor dit soort sessies en inmiddels, als ervaringsdeskundige, weet ik ook dat er niets nieuws voorbij zal komen.

Dit was een ontbijtsessie. Aanvang acht uur, einde elf uur. Ik sta op om kwart over vijf en doe wat ik altijd doe. Ik eet dus ook mijn kom havermoutpap om half zeven want ik heb weinig fiducie in het ontbijt op school. Ook ervaring. 

Ik ben een van de eerste om even voor 8 uur, nog twee anderen komen ook op tijd, de rest is te laat, een paar minuten tot een kwartier. En wij maar mopperen op de leerlingen en studenten die te laat zijn voor hun lessen! Enfin... sessie begint met een kennismakingskaartspel. In groepjes van drie bespreken we 6 kaarten. Beetje standaard vragen op de kaart en zullen door heel Nederland wel gebruikt worden bij teambuildingactiviteiten want oh zo leuk! Ja, dat was cynisch.

Het ontbijt wordt door een van onze vrijwilligers gemaakt, iemand die weleens helpt in een kooklokaal bij een activiteit. De vaste mevrouw is ziek. Het ontbijt is geen succes, ten eerste een uur later dan de afspraak en ten tweede een beetje vreemd. Witte afbakbroodjes met zalm, losse plakjes kaas en kipfilet, tomaat, komkommer en gekookte eieren. Geen losse afbakbroodjes. Oh ja, en appelsap. Ik haal koffie en ben blij dat ik al gegeten heb.

Deel twee van de ochtend borduren we voort op een eerdere bijeenkomst. We praten over samenwerking en bedenken met elkaar activiteiten die de medewerkers met elkaar in contact brengen. Dat lukt niet zo goed. Lukt al 16 jaar niet zo goed. Zal ook nooit lukken. Weer ervaring.

Een groepje bedenkt een activiteit waarbij al het personeel twee (ja 2!!) dagen gaat teambuilden. Mét overnachting! Hallo... we hebben al geen geld voor het onderwijs! Ik ben zo brutaal om na hun presentatie mijn vinger op te steken en te melden dat ik alvast bedank voor de overnachting. En dat levert natuurlijk ook weer nieuwe gespreksstof op. Want ik ben vast niet de enige. Op de reactie dat ik dan wel de tweede dag weer op tijd aanwezig moet zijn zeg ik dat het me al 16 jaar lukt om iedere dag op tijd aanwezig te zijn, zelfs bij de eerste tien collega's hoor die er voor half acht zijn. Ik ben altijd op tijd, dus waarom zou ik er dan niet weer op tijd bij zijn?

Goed, lang verhaal maar nu naar afronding: na de sessie lopen directeur en ik samen het lokaal uit. Hij is interim en zal het sowieso niet meemaken, maar gaf aan dat hij mij volledig begreep en dat hij verwacht dat er velen zullen zijn die er hetzelfde over denken. 

De rest van de dag weer met nuttig werk bezig geweest, veel leuker. 

vrijdag 21 november

Geen volle agenda dus ik ga aan de slag met voorbereiden van lessen. De boel een beetje opleuken met wat extra opdrachten. Hier gebruik ik AI voor. Kan de opdrachten niet klakkeloos overnemen, maar er komen wat leuke suggesties voorbij die ik, aangepast met mijn eigen input, wel kan gebruiken.

Einde van de werkdag nog even via de markt naar huis. Thuis de gebruikelijk dingen zoals bed opmaken, vuilnisbakken legen, vaatwasser legen, beetje rommelen. Papa komt langs om iets op te halen en voor een kop thee. Gezellig, we praten bij zoals we vaker doen op vrijdag einde van de dag, alleen is het meestal telefonisch.

Ik kijk 's avonds een aflevering van een Zweedse serie met de titel Missing People.  Het is een spannende serie en goed geacteerd. Ik kijk graag naar Scandinavische films en series, vooral omdat ze, net als de Britten, goede acteurs hebben, niet alleen mooie mensen, maar echte mensen. 

Ik ben al drie weken eetbuivrij. Ben ook wat afgevallen en na het eten heb ik een lichte eetbui. Ik heb er vrede mee want ik weet dat ik meer moet eten. Ik probeer dat ook en op de meeste dagen lukt dat ook. Toch is het kennelijk niet genoeg want anders zou mijn eetbrein geen eetbui voorstellen. Ik voel me naderhand geen enorme minkukel, maar wel een beetje zwak terwijl ik weet dat dat niet nodig is. 

zaterdag 22 november

Niet fit als ik opsta. Onrustige nacht gisteravond na de kleine eetbui, toch een iets te volle maag in bed. Opstaan, zaterdagochtendroutine en vooral niet compenseren. Dus eet ik havermoutpap met een halve banaan, in het verleden zou ik die na een eetbui weglaten. Nu niet. Ook op de sportschool niet extra lang bezig en wanneer ik weer thuis ben gewoon koffie en mijn boterham met een dikke laag pindakaas. 

Het is een prachtige dag maar wel heel koud. Ik fiets snel naar de Turkse super en de Lidl en haal een pakketje op voor een overbuurman. Hij kan vandaag zelf niet naar de stad en heeft mij gevraagd of ik het kan ophalen. Hij doet ook wel eens wat voor mij, mijn auto wassen als hij toch bezig is met zijn eigen auto, dus een wederdienst als deze is dan een kleinigheid. 

Verder ben ik thuis en heb ik niets omhanden behalve wat huishoudelijke klusjes. De dekbedhoezen, die zijn zo goed als droog, binnenhalen en nog even laten nadrogen op het rekje. Vast wat noedels koken voor mijn avondeten, voetenbadje, lezen en natuurlijk weer een aflevering van Oogappels. 

En in het kader van 'niet compenseren want dat houdt de eetbuien in stand' eet ik na mijn gewokte groenten met noedels ook nog een bak ijs met slagroom. Het is tenslotte zaterdagavond.