extreme honger

Veel mensen die herstellen van een eetstoornis krijgen extreme honger. Een onbedwingbare honger die niet met een of twee grote maaltijden te stillen is. Het gaat hier om honger die dagenlang, maar vaker nog wekenlang duurt. Wanneer de patiënt, die heel lang restrictief gegeten heeft, de eetstoornis vaarwel zegt krijgt deze vaak een bijna onstilbare honger.

Jarenlang niet voldoende eten en jezelf weinig tot niets gunnen heeft als gevolg dat wanneer het weer mag je lichaam vraagt om voeding. En die vraag die houdt dus heel lang aan. Het is tenslotte ook een heel lange tijd een karig bestaan geweest voor je lichaam. En zoals ik al eerder schreef heeft het reptielenbrein zo zijn maniertjes om te overleven. Na langdurig in de spaarstand staan heeft je lichaam behoefte aan calorieën en wil je lichaam herstellen van deze langdurige uithongering. 

Extreme honger wordt soms aangezien voor een eetbui, maar ze zijn niet identiek. Extreme honger draait om het voeden van het lichaam, terwijl een eetbui vaak minder te maken heeft met voedingsbehoeften. De keuze van voedsel verschilt ook. Bij extreme honger kiezen mensen vaak voor redelijk gezonde opties, terwijl bij eetbuien snel ongezonde dingen worden geconsumeerd.

Ik weet dat dit fenomeen bestaat en het is natuurlijk logisch dat ook ik last heb van deze  extreme honger. Alleen ik kies er tot nu toe steeds voor om deze signalen te negeren. Of ik geef eraan toe en dan in de vorm van een eetbui met minder verantwoorde voeding om daarna weer snel restrictief te gaan eten. En zo het eetbui- en compenseercirkeltje weer rond te maken. 

Dat is niet verstandig, dat is ronduit onverantwoord want daarmee houd ik mijn eetstoornis in stand. Ik weet dat en toch doe ik het. Ik hoor jullie al denken en zeggen dat ik meer moet eten. Ik zeg het ook tegen mezelf, maar doe het dan vervolgens toch niet. Dat is kenmerkend voor een stoornis: er is iets niet in orde waardoor je niet handelt zoals je eigenlijk zou moeten.

lees hier meer over extreme honger.