zo was mijn week 48 / 2024

zondag 24 november

Deze dag gaat de boeken in als een lentedag in de herfst, het is 15 graden en de zon schijnt. De dekbedhoezen drogen in de buitenlucht. 

Er gebeurt deze dag niet veel in huize Niekje. Op de sportschool is het rustig, waarschijnlijk zijn mensen de formule I aan het volgen. Ik doe mijn oefeningen en een uur cardio. Thuis drink ik koffie en dan fiets ik nog even naar Albert voor spruitjes, ze zijn in de bonus en ik wil ze vanavond in de traybake doen. Ook haal ik een boek op bij de bibliotheek. Een dikke pil waar ik wel even zoet mee ben.

Kleding uitzoeken, boontjes en bieten koken zodat ik die de komende dagen in mijn lunchsalade kan verwerken, was opvouwen, lezen, reacties van lezers beantwoorden en wat bloggen. Meer doe ik vandaag niet. Oh ja, een beetje zinloos op Instagram kijken, iets waar ik mee wil stoppen maar wat me nu nog niet lukt. Gewoon de app verwijderen zal vast helpen. Misschien iets voor het nieuwe jaar?

maandag 25 november

De hele dag regen. Gelukkig maar een paar spetters wanneer ik er door moet. Ook vandaag weer een paar zieke collega's, we wisselen elkaar af.  Ik geef  's ochtends een leuke les waarin ik mijn klas voorbereid op hun examenopdracht. Voor deze opdracht moeten ze een 'client' gedurende acht weken begeleiden bij het aanleren van een gezonde leefstijl. Vandaag bespreken we de intake, ik laat een voorbeeldfilmpje zien en er is theorie. Dan gaat de groep zelf aan de slag met het maken van een intakeformulier.

Na de koffiepauze heb ik twee afspraken met studenten. Allebei zijn ze aanwezig. Het zijn geen erg plezierige gesprekken. De eerste student heeft een verstoord slaapritme en is niet echt van zins daar iets aan te doen. Geeft alles en iedereen de schuld, behalve zijn gameverslaving en softdrugsgebruik. 

De student die ik daarna spreek heeft iets meer voortgang maar doet niets of nauwelijks aan persoonlijke verzorging. Hij stinkt en ziet er vies uit. Dat is vrij ongebruikelijk, de meeste jongeren zijn juist enorm met hun uiterlijk bezig, zelfs wanneer ze beperkte middelen hebben. De jongeman is ook heel introvert en kort van stof vandaag, hierdoor zag ik geen goed moment om zijn persoonlijk hygiene aan te kaarten. Dat moet ik tijdens een volgend gesprek toch echt doen. 

Thuis hoef ik niets te doen, T. zorgt vandaag voor het eten. Ik ga sporten en na het sporten lees ik de krant en ga ik verder in mijn boek. 

dinsdag 26 november

Mijn dinsdag verloopt meestal volgens een vast patroon. Vandaag sta ik bij de voordeur van de school om de leerlingen, studenten en collega's welkom te heten. Daarna heb ik een vaste vergadering.  Aansluitend heb ik werkoverleg met onze jongerenwerker. Omdat dit vooral gaat over hoe hij het vindt, en waar hij tegenaan loopt, is dit een gesprek waarbij ik geen computer nodig heb. We hebben er een gewoonte van gemaakt om ons overleg wandelend te doen. Dus jas aan en naar buiten. Het rondje dat we lopen is precies een half uur. Daarna is het koffiepauze.

Na de pauze gesprekken met studenten en terwijl ik in gesprek ben hoor ik een deur verder gescheld en getier. Een (nog vrij nieuwe) collega van mij wordt uitgescholden door een student. Ik snel naar het lokaal waar gelukkig ook al een andere collega is aangekomen.  

Met veel moeite kunnen we de student kalmeren. Deze wordt vervolgens naar huis gestuurd. Ik neem contact op met de ouders, maak een schorsingsbrief waarin ik meteen de datum voor het herstelgesprek aangeef. Zo'n herstelgesprek doe ik niet zelf, dat doet onze maatschappelijke werker samen met de student en de docent.  

Wel heb ik later op de dag een gesprek met de docent. Het is de eerste keer dat deze zoiets meemaakt. Ik, en bijna iedereen die al een poosje meegaat in het onderwijs, weet hoe dit voelt en hoe je dit vaak nog dagen met je meedraagt. Het is altijd goed om met elkaar te bespreken wat er precies gebeurt is zodat we er van kunnen leren. En nee, dat betekent niet dat het niet nog een keer kan gebeuren, maar wel dat we er misschien anders mee omgaan. Nazorg is niet alleen luisteren maar ook feedback geven.

woensdag 27 november

Het regent stevig wanneer ik naar school fiets, dus ik trek mijn regenpak aan. Het waait ook flink en al met al is het geen lekker ritje. Gelukkig is het maar tien minuten.

Mijn agenda is helemaal leeg vandaag. Oorspronkelijk stond er een verlofdag in de agenda, maar die heb ik zelf geannuleerd vanwege de weersverwachting. Ik ben liever een dag vrij om op pad te gaan als het droog is. Ik vul mijn dag met administratieve taken en lesvoorbereiding. 

donderdag 28 november

Ik ben extra vroeg op school vandaag. We hebben een netwerkbijeenkomst. Deze bijeenkomst organiseren we ieder jaar in november. Het is geen grote groep mensen die dan komt, zo'n 25 tot 30, maar wel een belangrijke groep. Het zijn allemaal mensen die studenten, met name de studenten die vastlopen in reguliere scholen en trajecten, naar ons kunnen doorverwijzen. Denk aan Jeugdzorg, jongerenwerk, Leerplicht en wijkteams. 

Het is een ontspannen ontbijt met een leuke activiteit, een door ons zelf bedachte bingo met als thema 'zorg en onderwijs'.  Ik ken de meeste mensen al maar ik ontmoet ook weer nieuwe mensen. Het voordeel van zo'n ochtendbijeenkomst is dat iedereen nog energie heeft, weet dat het niet erg lang duurt en daarna nog naar het werk moet, dus niemand zit op hete kolen omdat ze naar huis willen. Ideaal. Om 10 uur is iedereen weer weg en hebben we alles opgeruimd.  

Ik heb een onlinegesprek met de studente die het vorige week liet afweten.  Mijn insteek is dat ik, hoe dan ook, de student blijf begeleiden. Boos worden, teleurgesteld zijn, lelijk doen, het heeft weinig zin, werkt averechts en is niet in het belang van de student. Ik geef wel eerlijke feedback, daar kan iemand wat mee. Het gesprek verloopt goed en de studente kan verder met haar opdracht.

vrijdag 29 november

Ik ben altijd blij wanneer het vrijdag is. Het is op school dan rustig en iedereen staat al een beetje in de weekendstand. De zon schijnt en de wereld ziet er daardoor een stuk gezelliger uit dan eerder deze week.

Ik heb mijn maandelijkse overleg met een zogenaamde doorstroomcoach. Doorstroomcoaches begeleiden studenten van 18 jaar en ouder die dreigen uit te vallen. We bespreken studenten die hoog verzuim hebben en onder de radar verdwijnen. In haar functie kan de doorstroomcoach huisbezoeken doen en studenten op haar kantoor uitnodigen.

Voor de lunchpauze heb ik nog een studievoortgangsgesprek met een student, zijn moeder en begeleider. Na de lunchpauze doe ik mijn administratie. Dan ruim ik op en ga ik naar huis.

Ik stop even op de markt. Thuis maak ik het bed op, sorteer ik de was en neem ik de rest van de middag vrij. Ik ga niet sporten maar pak mijn (digitale) boek erbij en plof neer op de bank.  Helaas heb ik een eetbui. Grrrr!

zaterdag 30 november

Ik ga sporten. Het gaat maar niet van harte. Door de eetbui van gisteravond ben i niet fit.  Na het sporten kom ik thuis en heb ik van alles te doen. Het moet niet maar ik wil het. Wassen draaien en drogen. Boodschappen doen. Stoofpeertjes koken. Boontje koken. Spruitje koken. Opruimen. Reacties op mijn blog beantwoorden. Ik ben gaar en heb eigenlijk nergens zin in. Toch doe ik alles zodat ik mijn lijstje kan afvinken.

De eetbui gaat door. Ik weet hoe het komt. Ten eerste ben ik moe en dan kan het me allemaal niet schelen. Ten tweede is het morgen 1 december. Een zondag. Ook een mooie dag om de nieuwe maand met een schone lei te beginnen. 

Ik heb allerlei goede voornemens voor de maand december en ook voor het nieuwe jaar. Die spelen de hele tijd door mij hoofd. In december ga ik alles anders doen. Het moet, ik wil het en ik weet dat ik het kan, mits ik dingen anders doe dan de afgelopen jaren. Maar of ik dat kan?

Ik ben de rest van de dag thuis en begin wat vooruit te bloggen, zodat ik mijn belofte van 31 dagen lang een blog plaatsen kan nakomen. 

Vanaf morgen wordt alles anders!

Vanaf morgen wordt alles anders?

feestmaand december

Overmorgen begint december, de maand van feestelijkheden. Mijn plan is om jullie elke dag in december, gedurende 31 dagen, te verrassen met een blogpost. Een blog als hart onder de riem voor alle lezers die geen feestelijke maand hebben omdat ze alleen zijn, of omdat ze simpelweg geen feest willen of kunnen vieren om welke reden dan ook. 

Een blog waarin de kerstballen je niet tegemoet glimmen, de eettafel niet volgeladen staat met grote schalen eten en er geen Allerhande gezin gezellig spelletjes zit te doen bij de open haard. 

Natuurlijk is mijn blog er ook voor degenen die wel feestvieren, al hebben zij misschien niet elke dag de tijd om te lezen vanwege alle festiviteiten.

Wij vieren al jaren geen kerst. Maar we genieten wél van onze vrije tijd, ontmoeten vrienden en familie, zoals mijn vader, maar plannen niet speciaals voor de kerstdagen of Oud & Nieuw. Dat vinden we allebei prima en prettig. En mochten we toch iets ondernemen, dan is dat ook goed. Niets moet.

Dus vanaf 1 december staat er dagelijks, om 23,59 uur, een blog klaar!

kat #3

Hoi, daar ben ik weer! 

Jullie hebben vast gelezen dat ik vorige maand een paar weken kwijt was. De mensen in het grote huis waren enorm ongerust heb ik begrepen. Ook weten ze nog steeds niet hoe ik kon weglopen en wat ik al die tijd heb gedaan. Nou, ik ga het ze niet vertellen ook, ze hoeven niet alles te weten!

Het was trouwens lang niet zo leuk daar buiten als ik had gedacht, er was nauwelijks iets te eten, ik was flink afgevallen. Wat dat betreft ben ik ook wel blij dat ze me zijn komen zoeken, zelf was ik namelijk de weg kwijt en ik had echt geen idee bij welke deur ik moest zijn. Heel vervelend.

Wat ook vervelend was, ik mocht in de eerste twee weken niet naar buiten. 

Op deze foto zet ik mijn liefste gezichtje op en vraag ik heel netjes of ik even mag buitenspelen. Maar de mensen waren niet op andere gedachten te brengen.

Nu heb ik een 'tag' aan mijn halsbandje en mag ik weer buitenspelen. 

Ik kan gelukkig wel weer ontspannen slapen, buiten moest ik toch steeds op mijn hoede zijn. Er liepen zoveel mensen rond, maar er waren ook andere katten, heel onrustig allemaal.

Omdat ik verder niet zoveel om handen heb ben ik op onderzoek gegaan in het grote huis en heb nu ook hun slaap - en badkamerverdieping ontdekt. Het huis heeft geen kamers en geen deuren, dus ik kan overal in en uit lopen en op en af springen. Mijn favoriete plekje om te slapen is nu hun bed, ze liggen er zelf overdag toch niet in dus dat kan prima. 

Van de week ging er ineens een groot klapraam in het dak wagenwijd open. Dat zag er interessant uit.

Toen het vrouwmens klaar was met het uitschudden van de sprei en het raam op een kier stond ben ik toch even wat beter gaan kijken en hoorde ik ook vogels. Leuk! 

Een dag later ging ze natuurlijk weer de boel uitkloppen en deed ze daarna niet meteen het raam dicht. Ik zag mijn kans schoon en ben in het raam gesprongen. Ik had net een poot in de dakgoot gezet toen het vrouwmens mij stevig beetgreep en op de grond zette. Daarna ging het raam weer op de kier. Ik geloof dat ze boos op me was.

Ik wil natuurlijk wel vriendjes met haar blijven, ze geeft me tenslotte lekker eten en kriebelt me achter mijn oren. Toen heb ik mijn charmes in de strijd gegooid,  Ik denk dat het wel heeft gewerkt.

En als ze het dan leuk vindt om een stom mutsje op mijn kop te zetten dan mag dat, niet te lang natuurlijk want ik heb geen zin om voor paal te lopen, ik heb ook mijn grenzen.

op mijn bord - week 47 / 2024

Geen heel bijzondere gerechten op het menu deze week, maar wel allemaal erg lekker. 

maandag 18 november

tempeh in ketjapsaus - witte rijst - gewokte kousenband, ui en taugé - zoetzuur

dinsdag 19 november

bloemkool - varkenssaucijs - aardappelpuree - komkommermayoslaatje

woensdag 20 november

gebakken aardappels - spitskoolsla

donderdag 21 november

Indonesische rijsttafel (eten op school)

vrijdag 22 november

geroosterd brood met makreel (en komkommer en gefrituurde uitjes)  - broccoli en wortel met hummus - spitskoolsla

zaterdag 23 november 

volkorennoedels met gewokte groente - pindasaus - ei

zondag 24 november

groente van de bakplaat: ui, knoflook, spruitjes, paprika, koolraap, tomaat en (tien minuten voor het eind van de baktijd) verkruimelde feta - hummus - zuurdesembrood - spinaziesalade

De spruitjes zijn overal in de aanbieding en aangezien ik er dol op ben staan ze volgende week ook weer op het menu.

zo was mijn week 47 / 2024

zondag 17 november

Een lekkere luie dag. Ik ga sporten en na de koffie even naar de bieb en de Turkse super. Het waait hard en het is koud, en ik ben blij wanneer ik weer thuis ben. 

Ik ben de rest van de ochtend in de keuken om alvast wat dingen voor de komende week voor te bereiden. Na de lunch lees ik, vouw ik de was op en kijken we samen een eerste helft 2V12.

Na het eten en het journaal kijken we de tweede helft en omdat we allebei morgen weer beginnen met ons werk gaan we op tijd naar bed. 

maandag 18 november

Nog steeds heb ik last van lichte kortademigheid. Ik begin mijn ochtend met een afspraak bij de huisarts. Die mag even naar mijn longen luisteren. Het kan nog weken duren voordat die lichte benauwdheid helemaal over is. Bewegen en eventueel stomen kunnen helpen als ik last heb van het slijm. Ik ga ook nog voor een paar andere dingen, niet heel spannend maar toch goed om even te bespreken. 

Wanneer ik op school kom en bij de koffie-automaat sta komt mijn leidinggevende toevallig ook de personeelskamer in. We drinken samen onze koffie en praten bij. Helaas heeft hij minder goed nieuws, een studente van ons heeft afgelopen vlak voor het weekend zelfmoord gepleegd. Als school zijn er dan protocollen die gevolgd worden. 

Er wordt onder andere gezorgd voor opvang van medestudenten en collega's en is contact met nabestaanden. Natuurlijk om te condoleren, maar ook om te vragen wat hun wensen zijn. Wel of geen gedenkplek op school, wel of geen studenten en collega's bij de uitvaart en zo nog wat, vooral praktische, vragen. De collega's die werkzaam zijn bij de opleiding van deze student pakken dit goed op. Het is voor mij helaas niet de eerste keer dat ik dit meemaak. 

dinsdag 19 november

Er zijn veel collega's ziek en ook onder studenten heerst het griepvirus. De dag verloopt verder normaal en er gebeuren geen noemenswaardige dingen. 

woensdag 20 november

Het zal ook eens niet zo zijn, ik heb gisteren een afspraak gemaakt met een studente die uitleg wil over een examenopdracht. Zij is, door ziekte maar ook door gemakzucht, een studievertrager. Begin van dit schooljaar kreeg ze tijdens een vrij pittig gesprek te horen dat zij nog één kans krijgt om haar studie af te ronden.

Ik heb diverse keren aangeboden om de opdracht met haar te bespreken, daar gaf ze geen gehoor aan. Gisteren stuurde ze mij een mail of ik toch nog tijd voor haar had. De afspraak staat vandaag om 10 uur in de agenda. Ze is er niet.

Onze administratie bewaart de diploma's van gediplomeerden in de kluis. Twee maanden geleden kom ik erachter dat er nog zo'n 100 niet opgehaalde diploma's zijn. Sommige studenten zijn hier al tien jaar weg. Niet mijn taak om hier verder mee bezig te zijn, maar omdat er anders niets mee gedaan wordt maak ik er toch een 'projectje' van. Ik maak samen met een medewerker van de administratie een overzichtslijst van de studenten en ik maak een brief met een uitnodiging om het diploma alsnog, op afspraak, te komen ophalen. Na de kerstvakantie kijk ik hoeveel studenten hun diploma in ontvangst hebben genomen. Komen ze niet, dan blijven de documenten in de kluis, de wettelijke bewaartermijn is 50 jaar.

donderdag 21 november

Vandaag begin ik op mijn normale tijd op school maar tussendoor heb ik even een pauze van een paar uur. In die pauze ga ik lekker naar de sportschool en daarna lunch ik thuis. Na de lunch vertrek ik weer naar school om daar bij de Open Dag aanwezig te kunnen zijn. 

Ik zie er altijd enorm tegenop maar als het eenmaal zo ver is dan is het ook erg leuk. Ik ben overal inzetbaar, ik heb met mijn bijna-25-jaar onderwijs ervaring in zowel vmbo als mbo genoeg kennis om over veel dingen informatie te geven. Ik ken niet alle opleidingen inhoudelijk even goed, maar weet wel alles over de intake, eventuele vrijstellingen, vervolgopleidingen, zorgstructuur en wat al niet meer. 

Voor het eten heb ik dit keer niets zelf geregeld. Vorige Open Dag was er een heel goede Indonesische cateraar en omdat deze vandaag weer was ingehuurd ga ik zonder eigen bakjes naar school. Het eten is weer erg lekker. 

Het eten is een uur eerder dan normaal en dat is wel een eetbuitrigger en ik ervaar eetbuidrang. Maar die eetbui komt niet. Thuis neem ik nog wel wat kwark en wat fruit en nadat ik een half uurtje in de 'chill modus' op de bank zit en mijn hoofd leeg is ga ik naar bed. Het is een uur later dan normaal. Gelukkig kan ik morgen ook een uur later dan normaal beginnen.

vrijdag 22 november

Ik sta uiteindelijk maar een half uur later op dan normaal, maar kan rustig opstarten. Na het ontbijt fiets ik via de markt, waar ik aardappelen koop, naar school. Onderweg begint het een beetje te hagelen maar voor het echt losbarst ben ik al in de fietsenstalling.

In de ochtend neem ik mondelingen Engels af en heb ik ook twee gesprekken met studievertragers. Na de lunch maak ik een takenlijstje voor volgende week. Dan sluit ik mijn laptop en vertrek ik naar huis, maar niet voordat ik mijn collega's en hun studenten in het lokaal naast mijn kantoor sterkte heb gewenst. Zij gaan op dat moment online meekijken bij de uitvaart van hun student en klasgenoot.

Rondje sportschool, bed verschonen, was uitzoeken en wasmachine voorprogrammeren, krant lezen, papa bellen, wat lekkers te eten maken en bankhangen: het weekend is begonnen.

zaterdag 23 november

Het is koud buiten wanneer ik naar de sportschool fiets. Ik vind het ongezellig weer en ik ben vast niet de enige. Na het sporten en mijn koffie met boterham met pindakaas ga ik er toch weer uit. Ik heb nog een paar boodschappen nodig bij de Turkse super en de Lidl. Wanneer ik weer thuis ben kom ik erachter dat ik nog iets ben vergeten. Dat haal ik morgen wel want is pas maandag nodig.

De rest van de dag verloopt rustig. Ik houd me bezig met de was en maak een apple crumble. 's Middags lees ik de zaterdagkrant en kijk ik een aflevering van 'Say Nothing', een erg goede dramaserie over de IRA, op streamingsdienst Disney. 

's Avonds eet ik alleen en ik maak een kom heerlijke vegetarische bami. Als nagerecht eet ik ijs met slagroom en advocaat. Fijn dat mijn reuk maar ook mijn smaak weer volledig terug zijn, eten is weer lekker.

Na het eten heb ik nog WhatApp contact met mijn au-pair 'kind' Adam. Hij is vandaag 50 geworden!  Samen met zijn moeder is hij 28 jaar geleden naar Rome vertrokken en daar wonen ze nog steeds. Leuk om nog steeds contact te hebben, ik ken hem al vanaf zijn 12e, toen hij voor het eerst, in zijn mooie schooluniform, naar de middelbare school ging. Het is een leuke afsluiting van de dag.

geen keus

Toen ik op de lagere school zat stelden we elkaar soms rare vragen zoals 'wat kies je: blind of doof' of  'een arm of een been missen' en meer van dat soort keuzevragen. Daar kon je natuurlijk geen antwoord op geven maar je dacht er wel even over na, om dan vervolgens weer te gaan touwtjespringen, hinkelen of tikkertje spelen.

Gezondheid, lichamelijke afwijkingen, gebreken maar ook een grote neus, flaporen of brede heupen, je hebt het niet voor het kiezen. Aan sommige dingen is wat te doen als je dat wilt en voor weer andere dingen zijn hulpmiddelen beschikbaar. En soms is er ook gewoon niets aan te doen. Ik heb schoenmaat 45, ik vind het niet erg omdat ik voldoende keus heb wanneer ik schoenen ga kopen, maar dat is wel eens anders geweest. En aan die grote maat kon en kan ik nog steeds niets doen.

Wat heb je liever: anorexia, boulimia, eetbuistoornis, arfid, orthorexia of heb je liever een combinatie van een paar van deze aandoeningen? Lastig kiezen hoor!

Ik weet dat het niet te vergelijken is met een grote schoenmaat, met blind zijn of met andere ziektebeelden of gebreken. Maar net als andere ziekten en aandoeningen is een eetstoornis ook geen keus geweest bij de mensen die er last van hebben.

Toen ik ongeveer 20 jaar geleden besloot om te stoppen met roken en tegelijkertijd wat gewicht te verliezen, vertelde niemand me dat ik een eetstoornis zou ontwikkelen. Ik had zelf geen kennis over eetstoornissen, had wel eens van anorexia en boulimia gehoord, maar dat was destijds een zeer-ver-van-mijn-bed-show. 

Als ik toen had geweten wat ik nu weet was ik heel anders te werk gegaan. Geen punten tellen met een WeightWatchers boekje, geen voedingsmiddelen uit mijn menu schrappen maar juist focussen op een gezonde leefstijl. Klopt, er was destijds veel minder aandacht dan nu voor een gezonde leefstijl dus daar had ik toen niet op kunnen terugvallen. Ik ben me pas later gaan verdiepen in een gezonde leefstijl, maar toen was het al te laat. Ik zat al vast in mijn patronen en eetgestoorde gedrag.

Ik was in de val gestapt. Ik was zonder dat ik wist hoe gevaarlijk het was begonnen met het aanpassen van mijn dieet. Dat ik nu een eetprobleem heb is niet mijn schuld.

Door al dat geklooi met eten is mijn oerbrein volledig verstoord geraakt en is constant in opstand. Mijn 'denkende' brein gaat weer goed functioneren wanneer er gegeten is en het oerbrein even kalm is. Dan neem ik me voor dat ik niet meer restrictief eet en niet bij ieder eetmoment op de klok kijk. Eten zoals het hoort, naar behoefte en soms wat te veel en soms wat te weinig. Maar de gewoonten zijn zo sterk, en mijn angst om aan te komen zo groot, ik verval daardoor weer snel in restrictief eten en overmatig bewegen. 

Omgevingsimpulsen hebben er voor gezorgd dat ik dacht iets goeds te doen toen ik begon met afvallen. Ik kreeg tenslotte complimentjes over mijn slanke lijn. Daarnaast zag ik om me heen overal beelden van slanke mensen, slank staat gelijk aan goed, aan verstandig, aan succesvol, aan.... vul maar in. Dat ik iets gevaarlijks aan het doen was kwam geen moment in mij op, werd nooit tegen me gezegd.

Pleit ik mezelf nu vrij? Nee, absoluut niet. Ik ben nog steeds zelf verantwoordelijk voor wat ik eet, hoe ik eet, wanneer ik eet en of ik eet. Maar dat het lastig is om patronen te doorbreken hoef ik hier denk ik niet meer te vertellen. Je hebt zelf vast ook wel een paar vaste routines die je fijn vindt, die niet heel makkelijk te doorbreken zijn. Routines kunnen je helpen - ze besparen je tijd wanneer je dingen op de automatische piloot dingen doet - maar ze kunnen je ook in de weg zitten. Zo zit het met mijn eetstoornis ook. Soms is het makkelijk om vaste eetroutines te hebben, maar vaak ook niet. 

op mijn bord - week 46 / 2024

Dit is de laatste week waarin ik alleen eet. Ik heb zoveel mogelijk eenpersoonskliekjes uit de vriezer opgemaakt zodat er weer wat ruimte is voor nieuwe porties. 

maandag 11 november

volkorenpasta met laatste restje traybake van vorige week - hummus - broccoli - sla met komkommer

dinsdag 12 november

linzenstoofje uit de vriezer - zilvervliesrijst - geroosterde bloemkool - sla met komkommer

woensdag 13 november

gewokte groente - volkorennoedels - omeletreepjes - pindasaus - zoetzure komkommer

donderdag 14 november

cavolo nero (= palmkool) stoof uit de vrierzer - bulgur - broccoli - sla met komkommer

vrijdag 15 november

volkoren pita met makreel en komkommer - coleslaw - broccoli

zaterdag 16 november

crunchwrap met kikkererwtenshoarma, augurk, olijven en witte kool - broccoli - groene salade met komkommer

zondag 17 november

gewokte Chinese kool, wortel en ui - jasmijnrijst - pindakokossaus - omeletreepjes en tofu

Volgende week eten we op maandag Surinaams en op dinsdag een lekker Nederlands avg'tje want de bloemkool was in de aanbieding bij de supermarkt. Ik nam een grote mee want ik vind rauwe bloemkoolroosjes in mijn lunchsalade ook lekker. 

zo was mijn week 46 / 2024

zondag 10 november

Tijdens het ontbijt pak ik een oude covidtest uit de la en terwijl ik wacht tot mijn pap voldoende is afgekoeld steek ik het wattenstaafje even diep in beide neusgaten. Een kwartiertje later weet ik waarom ik weinig proef en ruik. Ik heb covid. Geen koorts gehad maar wel goed verkouden. RIVM geeft bij covid hetzelfde advies als bij 'gewone' griep. Thuisblijven als je ziek bent, handen goed wassen, in de elleboog niezen en contact met kwetsbaren vermijden. 

Van al dat thuis rondhangen word een mens lamlendig dus ik ga lekker naar de sportschool waar ik zonder enig probleem mijn vaste rondje doe. Na afloop voel ik me een stuk energieker dan ervoor.

Verder ben ik thuis en doe ik het rustig aan.

maandag 11 november

Ik ga gewoon naar mijn werk maar in de loop van de ochtend merk ik dat ik nog niet fit ben. Ik voel me kortademig wanneer ik een gesprek voer. Ik heb deze ochtend geen les, die heb ik gisteren al afgezegd omdat ik niet wist of ik wel of niet op school zou zijn. Ik stuur een PDF document met theorie en opdrachten aan mijn klas zodat ze niet achter komen op de planning. 

Ik heb evaluatiegesprekken met twee studenten. Een komt niet, van de ander komt zijn vader. De zoon zelf is nog minderjarig en is heel vorig jaar nauwelijks op school geweest en nu herhaalt dit patroon zich. Leerplicht én reclassering zijn betrokken, ouders hebben totaal geen grip.

Vader komt vertellen dat zijn zoon niet naar school durft te komen omdat hij onderweg jongens uit 'gangs' uit de buurt tegen kan komen. Dat zoonlief zelf geen lieverdje is en een strafblad heeft lijkt hij even vergeten te zijn. Ik vertel vader dat wij, als school, ons moeten houden aan regels en dat een minderjarige student op school moet zijn. Is hij dat niet dan moeten wij dit melden bij de leerplichtambtenaar. Zaken die zich buiten school afspelen kunnen wij niet oplossen, daarvoor moet hij naar de politie. Vader geeft aan dat de politie niets doet. Het gezin overweegt om te verhuizen. 

Zoon is eerder al eens 10 weken naar het buitenland geweest omdat er gedoe was in de woonplaats. Deze tijdelijke verhuizing heeft niet opgeleverd dat het gedoe voorbij is gegaan. Vader is van goede wil, maar als zoon zelf geen stappen zet dan is de situatie uitzichtloos. Reclassering is niet voor niets betrokken bij deze zaak en zij zullen zich dan verder over deze jongen ontfermen. Ik mail een gespreksverslag naar alle betrokkenen.

dinsdag 12 november

Opstaan, lekker geslapen maar nog niet heel fit, toch naar school. 

Reclassering heeft al gereageerd op mijn gespreksverslag en vertelt me dat zij precies hetzelfde advies heeft gegeven. Eind november komt de zaak voor de rechter. De jongeman kan een taakstraf krijgen. Ik hoor na afloop wat de rechter heeft beslist.

Ik zit een overleg voor en daarna spreek ik even met mijn leidinggevende. Ik heb hem afgelopen donderdag voor het laatst gezien en gesproken, hij had vrijdag en maandag verlof. Ik vertel hem over mijn keelpijn, verkoudheid, corona en dat ik me nog niet fit voel. Hij kent me goed, weet dat ik doorwerk zelfs als het niet hoeft, en stuurt me naar huis. 

Thuis zet ik de verwarming hoger, trek een joggingbroek, dikke sokken en een dik vest aan en installeer me op de bank waar ik me vermaak met de laatste twee afleveringen van seizoen een van Belgravia en de eerste drie van seizoen twee, Belgravia The next chapter.

Ik proef iets meer en eet een lekkere linzenstoof, het laatste portie uit de vriezer, met geroosterde bloemkool en rijst. Ik duik weer vroeg mijn mandje in.

woensdag 13 november

Ik slaap door tot de wekker om half 8 gaat, mijn normale tijd op dagen dat ik niet werk. Ik kan natuurlijk in bed blijven liggen, maar ik vind het prettig om een bepaald ritme aan te houden en ben niet zo ziek dat ik in bed moet blijven. 

Buiten schijnt even de zon en na het ontbijt ga ik even de deur uit voor een frisse neus en een paar boodschappen. Verder is het een saaie dag, maar daarmee geen vervelende dag. Rustig aan doen vind ik niet makkelijk, maar het lukt.

In de loop van de dag komt er iets van mijn reuk- en smaakvermogen terug. Nog niet voor de volle 100% maar iets is beter dan niets. Ik krijg zelfs trek in lekker eten. Ik heb alles in huis om pittige noedels met groente en pindakokossaus te maken. 

donderdag 14 november

Na een goede nachtrust sta ik op en verzorg ik kat Max. Tijdens mijn ontbijt besluit ik dat ik ga sporten, ik wil voelen hoe fit, of nog niet fit, ik ben. Bovendien word ik niet blij van de hele dag niets doen, en is beweging voor mijn geestelijke gezondheid even zo belangrijk als voor mijn lichamelijke gezondheid.

Na het sporten, op een lagere intensiteit dan ik gewend ben, voel ik me goed. Een warme douche en dan weer naar huis. De rest van de dag ben ik thuis en lees ik wat, kijk ik televisie en maak ik twee potten zoetzuur. Een pot komkommers en een pot bloemkool, beide Surinaamse stijl en dus pittig.

vrijdag 15 november

In overleg met mijn leidinggevende blijf ik nog thuis maar nu doe ik wel een aantal werkgerelateerde dingen. Ik lees en beantwoord mijn e-mails, kijk wat er volgende week op het programma staat en bereid wat dingen voor.  Daarna klap ik mijn laptop dicht en ga ik naar de sportschool. Ik sport weer op mijn normale niveau.

De rest van de dag doe ik het nog rustig aan. Ik draai een was en gooi deze meteen daarna in de droger. Helaas niet op zonne-energie, maar dat zit er de komende dagen toch niet in, dus daar hoef ik niet op te wachten.

zaterdag 16 november

Ik heb een lunchafspraak met een vriendin. Ik voel me goed genoeg om richting de grote stad te fietsen. Het is koud en het waait stevig. We treffen elkaar in een horecagelegenheid waar we vroeger ook graag kwamen. De lunch is lekker en terwijl we zitten te eten komt de Sinterklaasoptocht voorbij. Wat ons opviel was dat de Pieten niet geschminkt waren en ook geen pruiken droegen, en toch zagen ze er overduidelijk uit als Pieten. Het was een vrolijke stoet en ondanks de kou stonden er veel kindertjes naar Sint en de Pieten te zwaaien. Ik vind het altijd erg leuk om te zien.

niet mooi

rails

Ik was pas dertig geworden, kwam net uit de relatie met nare ex, woonde tijdelijk bij mijn vader en was bezig om mijn leven weer op de rails te krijgen. Ik had al jaren last van een vervelende spatader in mijn rechterbeen. Net onder mijn knie, aan de binnenkant van mijn been, zat een grote 'kluwen'. Bijna dagelijks deed deze plek pijn. Daarnaast vond ik het zo ontzettend lelijk dat ik al jaren 's zomers geen jurkjes of rokjes aan durfde. 

afspraak

Ik had al een paar behandelingen bij een zogenaamde kliniek voor flebologie gehad, maar die behandelingen waren niet succesvol geweest. Ik besloot dat het tijd werd om er echt iets aan te doen en bezocht de huisarts die mij een doorverwijzing naar een specialist in het ziekenhuis gaf. 

operatie

Ik maakte de afspraak, kreeg een intakegesprek en de behandeling werd ingepland. De chirurg zou de spatader  strippen.  Twee weken voor Oud & Nieuw 1997 werd ik behandeld. Het was mijn eerste keer in een ziekenhuis en ook de eerste keer dat ik een volledige narcose kreeg. 

Toen ik bijkwam was mijn been dik ingepakt en kreeg ik wat te eten, pijnstilling, een steunkous en adviezen voor thuis. Op de stoep van het ziekenhuis moest ik overgeven. Eenmaal in de auto voelde ik me weer prima en reden mijn vader en ik naar huis. 

nu

Mijn herstel verliep zeer spoedig. Toen het verband eraf mocht had ik een mooi glad been. Ik heb sinds die operatie iedere zomer jurkjes en rokjes gedragen. Ook nu doe ik dat nog, maar inmiddels is mijn been niet mooi glad meer.

Het verschil met toen is dat ik er nu geen last van heb. De spataders zijn terug, op meerdere plekken, zowel in mijn boven- als onderbeen. Maar ze doen geen pijn. Ik voel ze niet tijdens het lopen of sporten. En dat is fijn want ik heb geen zin om weer geopereerd te worden. Geen gesleutel aan mijn lijf als het niet medisch noodzakelijk is. 

Ben ik me bewust van mijn lelijke rechterbeen? Ja, af en toe wel, maar meestal niet. De jurkjes en rokjes die ik 's zomers draag zijn niet heel kort maar op of net over de knie. Alleen 's winters draag ik ze boven de knie, maar dan draag ik ook een dikke panty of maillot dus dan zie je de dikke aders niet. 

En thuis, in het weekend en vakanties, maakt het me eigenlijk niet uit wie mijn benen zien en nog minder wat ze er van vinden. Lekker belangrijk denk ik nu. Als de mussen dood van het dak vallen wil ik geen lange broeken dragen en gelukkig ben ik nu zover dat ik lekker doe wat ik wil.

op mijn bord - week 45 / 2024

Ik eet alleen omdat T. er even tussenuit is. Alleen eten vind ik niet erg, ik eet dan natuurlijk alles wat ik zelf erg lekker vind, daarnaast probeer ik ook om niet te lang in de keuken te staan. Alle gerechten hieronder waren gezond, lekker én snel klaar.

vrijdag 1 november

traybake met spruitjes, paprika, ui, knoflook en kruiden - zelfgemaakte hummus - toast met geitenkaas en (niet op de foto) spinaziesalade met komkommer

zaterdag 2 november

vandaag at ik precies hetzelfde als gisteren, ik had genoeg voor twee keer gemaakt

zondag 3 november

crunchwrap met kikkererwtenshoarma - broccoli - spinaziesalade met komkommer

maandag 4 november

linzenstoof (vriezer) - gesauteerde savooiekool - aardappelpuree

dinsdag 5 november

vandaag weer de linzen en de kool (vind ik zo lekker!) nu met zilvervliesrijst

woensdag 6 november

aardappelpreisoep (vriezer) - zuurdesembrood met geitenkaas -  sla

donderdag 7 november

dubbele boterham met ham en kaas

vrijdag 8 november

crunchwrap gevuld met geroosterde spruitjes, paprika, ui, tomaat en feta - hummus met crispy chili oil - broccoli - sla met komkommer

zaterdag 9 november

ik eet precies hetzelfde als gisteren want gemaakt voor twee keer

zondag 10 november

gepofte aardappel met tonijn, mais, olijf, augurk en gefrituurde uitjes  (aangemaakt met wat mayonaise) - broccoli - sla (niet op de foto)

Gisteren en vandaag heb ik vanwege mijn Corona-infectie niet veel geproefd van het eten. Jammer, want ik denk dat het wel lekker was. Ik hoop dat mijn smaak snel terug is want er staan weer veel lekkere dingen op het menu van volgende week.

zo was mijn week 45 / 2024

zondag 3 november

De laatste dag van de herfstvakantie. Na het ontbijt ga ik sporten. Daarna haal ik een stofzuiger door de woonkamer, stop ik een handoekenwas in de droger en drink ik koffie. De winkels in het centrum zijn open en ik fiets even naar de Hema waar ik niet vind wat ik zoek.

Ik lees mijn boek uit, kijk de laatste aflevering van een mooie serie, I.M., leg mijn kleding voor morgen klaar en hang een half uur aan de telefoon met mijn vader. 

Veel zin in school heb ik nog niet, maar ik weet dat ik, wanneer ik er morgen ben, het wel weer leuk vind om aan het werk te zijn. Het wordt een drukke week, voor een aantal opleidingen is het toetsweek en voor de docenten, en ook voor mij, zijn er studentbesprekingen. Daarnaast heb ik ook mijn vaste afspraken nog.  

maandag 4 november

Ik slaap onrustig, ben vanaf 3 uur een paar keer wakker. Moet plassen en kijk dan ook op mijn telefoon hoe laat het is. Dat is een vervelende gewoonte want daardoor slaap ik niet lekker verder. Deze gewoonte heb ik een tijd niet gehad, belangrijk om er nu niet weer een gewoonte van te maken.

Om 10 over 5 sta ik maar op. Dat is 20 minuten voor de wekker, maar ik ben klaarwakker. Die extra tijd kan ik nu mooi gebruiken om Max te verzorgen, normaal gesproken doet T. dit, maar die is er nu niet.

Dik ingepakt stap ik op de fiets. Het is koud maar windstil. Op school zit ik snel in mijn werk flow en de dag is gevuld met besprekingen en wat administratie. Na school ga ik sporten en weer thuis maak ik, met een kliekje linzenstoof uit de vriezer, een heerlijke avondmaaltijd klaar.

dinsdag 5 november

De hele ochtend heb ik studentbesprekingen. Het netwerk ligt plat dus we kunnen niet bij alle informatie, gelukkig hebben de mentoren hun bespreking goed voorbereid en kunnen we door zonder de digitale informatie.

Omdat het euvel na de lunch nog steeds niet is opgelost ga ik naar huis net als de meeste andere collega's. Ik ben van plan om thuis nog te werken, maar na het lezen van mijn mail is er verder eigenlijk niet veel te doen dus ik klap mijn laptop weer dicht. De dingen die ik zou kunnen doen kan ik morgen ook doen. Ik ga sporten en na het sporten vul ik het extra uurtje dat ik heb tot het avondeten, in met lezen.

woensdag 6 november

Ik luister 's ochtends altijd naar radio NPO 1. Het ziet er naar uit dat Trump de winnaar van de verkiezingen is. Ben benieuwd hoeveel rare dingen hij de komende vier jaar gaat doen, in zijn eigen land, maar ook op het wereldspeelveld. 

Op school is alles weer 'aan' en kunnen we gewoon ons werk doen. 

's Avonds thuis krijg ik een lichte keelpijn, het voelt niet goed. Ik slik twee paracetamol, gorgel met zout water en ga vroeg naar bed.

donderdag 7 november

Na een gebroken nacht sta ik niet fit op. Ik heb nog steeds keelpijn en ook een beetje hoofdpijn. Ik slik weer twee paracetamol en na mijn havermoutpap gorgel ik ook weer met zout water. Ik ga naar school want niet ziek genoeg om thuis te blijven. Eerst maar eens kijken hoe het gaat.

Na de ochtendpauze ga ik naar huis en naar bed. Ik slaap een paar uur, sta op, eet een boterham, neem nog twee paracetamol, drink twee bekers thee en duik mijn bed weer in. 

vrijdag 8 november 

Ik slaap het klokje rond en sta wat later op dan normaal. Ik heb een belangrijke werkafspraak op een andere locatie. Na de afspraak ga ik naar huis waar ik nog wat werk doe. Mijn verkoudheid is nu op zijn hoogtepunt. De snot drupt letterlijk uit mijn neus en ik ben de hele middag en avond aan het snuiten en niezen. Ik voel me behoorlijk beroerd.

Ik ververs het bed en doe mijn dubbele dekbed in de hoes. Ik verwacht dat ik daardoor beter slaap. De afgelopen dagen had ik het steeds net niet warm genoeg.  Ik ga vroeg naar bed.

zaterdag 9 november

Het klopt, ik slaap beter onder het dikke dekbed.

Ik haal wat boodschappen, stofzuig alle verdiepingen, doe de was en daarna heb ik een rustige dag met een boek, televisie en de krant.

In de loop van de dag merk ik dat ik geen smaak meer heb. De verkoudheid is nog niet voorbij. Ik heb wel honger maar het eten proef ik niet.

Ik ga op tijd naar bed en hoop dat ik morgen wat fitter ben.

besluiteloos

Soms hak ik snel een knoop door, maar ik kan ook enorm besluiteloos zijn. Dat laatste is bijvoorbeeld het geval als het gaat om het aanschaffen van een e-reader. Die heb ik nog steeds niet gekocht. Ik wist lang niet welke ik zou nemen en toen ik het wist was juist dat model uitverkocht. Ik gebruik mijn tablet nu en dat is, zeker thuis, prima. Ik lees ook nog steeds gewone boeken van papier. Of de e-reader er ooit komt weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet.

Deze week was ik blij met mijn besluiteloosheid. Ik las het volgende nieuwsbericht op de site van de NOS: meer vrouwen allergisch door gelnagels.  Het journaal besteedde er aandacht aan en op zaterdag stond er ook een stukje over in de NRC. 

De afgelopen maanden heb ik onderzoek gedaan naar de verschillende setjes en lampen en attributen die nodig zijn om zelf gelnagels aan te brengen en natuurlijk ook weer te verwijderen. De kosten liepen enorm uiteen en ook de ervaringen op websites, van collega's en medebloggers varieerden enorm. Hierdoor kon ik maar niet beslissen.

Ik draag graag nagellak, maar heb altijd gewone nagellak. Van de Hema of een drogisterijketen. Ook weleens een wat duurder lakje. Ik heb een aantal leuke kleurtjes maar smeer ook vaak een heel licht doorzichtig roze verfje op mijn nagels.

 Gelnagels heb ik nog nooit gehad, vind het eerlijk gezegd erg duur. Ik weet dat gellak langer blijft zitten dan ik gewend ben en dat is natuurlijk wel een voordeel. Aan de andere kant, ik vind het niet erg om in het weekend zelf aan de gang te gaan. Zaterdag een basislaag en de eerste kleurlaag, dan op zondag de kleur voor de tweede keer zodat ik een (werk)week lang mooie nagels heb.

Nu ik de berichtgeving over de nadelen van slecht aangebrachte acrylnagellak heb gelezen ben ik blij dat ik lang niet kon besluiten of ik nu wel of niet zo'n thuisset zou aanschaffen. Inmiddels heb ik besloten dat niet te doen.

op mijn bord - oktober 2024

Ook al had ik dan een blogpauze, eten deed ik natuurlijk wel. En dit stond er op ons menu in oktober:

dinsdag 1/10

bloemkool - aardappelpuree - ossenstaartstoof

woensdag 2/10

eiercurry - rotiplaat - sperziebonen

donderdag 3/10

linzenstoofje - zilvervliesrijst - broccoli - salade

vrijdag 4/10

volkorenbol met makreel - gemengde salade

zaterdag 5/10

gewokte groente - zoetzure Chinese saus - omelet - zilvervliesrijst

zondag 6/10:

pita met falafel - ratatouille - sla

maandag 7/10:

pasta met vegetarische tomatengroentesaus - salade 

dinsdag 8/10

captain's dinner  - broccoli - sla

woensdag 9/10 

pompoensoep - brood met geitenkaas - salade

donderdag 10/10  

gebakken aardappels - witlofsla met appel, augurk en ei

vrijdag 11/10

crunchwrap met falafel - coleslaw  - broccoli

zaterdag 12/10    

gewokte groente - volkorennoedels - tempeh - pindakokossaus

zondag 13/10      

traybake met spruitjes, sperziebonen, rode biet, ui, knoflook, tomaat en paprika - bulgur - hummus - feta - sla met komkommer

maandag 14/10  

crunchwrap met restje traybake, feta en kikkererwten - broccoli - ijsbergsla met komkommer

dinsdag 15/10

vegetarische lasagne - sla met komkommer - broccoli

woensdag 16/10

chili sin carne - zilvervliesrijst - broccoli - sla met komkommer

donderdag 17/10

boerenomelet - volkorenbol - ijsbergsla met komkommer

vrijdag 18/10:

tosti's met geitenkaas  - ijsbergsla met komkommer, tomaat en rode biet

zaterdag 19/10

gewokte groenten - noedels - tempeh - pindasaus

zondag 20/10

crunchwrap met kikkererwtenshoarma - bietensalade

maandag 21/10

pasta - spinazie & champignons in roomsaus - salade

dinsdag 22/10

spruitjes - ossobuco - aardappelpuree - komkommermayoslaatje

woensdag 23/10

gewokte groente - pandanrijst - pindasaus - ei

donderdag 24/10

Turkse linzensoep - gözleme - sla met komkommer

vrijdag 25/10

volkorenbol met makreel - gemengde salade

zaterdag 26/10

crunchwrap met kikkererwtenshoarma - coleslaw

zondag 27/10

aardappelpreisoep - tosti geitenkaas - salade

maandag 28/10

pasta met vegetarische tomatengroentesaus - salade

dinsdag 29/10 

witlof met ham en kaassaus uit de oven - gekookte aardappels

woensdag 30/10

volkorenbol met kipfilet - gevulde salade

donderdag 31/10

gewokte groenten - volkorennoedels - omeletreepjes - pindasaus

Ik ga vanaf volgende week zondag mijn weekmenu weer online zetten. Ik eet de komende dagen alleen en ik heb nog geen planning gemaakt. Er staan wat kliekjes in de vriezer die ik op wil maken, maar ik heb ook trek in een lekkere traybake met spruitjes. 

zo was mijn maand - oktober 2024

vrijdag 4 oktober

Tijdens mijn blogpauze wil ik toch bijhouden wat ik doe en hoe het gaat. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor iedereen die hier komt lezen. 

Vandaag is het dierendag. Max mag, zoals iedere ochtend, naar buiten om op ons dakterras wat heen en weer te lopen, beetje te spelen, vliegjes te vangen en vanaf de rand van het terras de wereld te observeren.

T. laat hem om half 8 naar buiten en wanneer hij een uur later zelf de deur uit moet is Max in geen velden of wegen te bekennen. We hebben geen kattenluikje dus Max heeft pech. De deur gaat dicht.

Als T. om 12 uur weer terug is zit Max niet zoals gebruikelijk op het trapje voor de keukendeur (die toegang geeft tot het dakterras) te wachten. Ook de rest van de dag geen Max.

We hangen een camera op die een signaal geeft bij beweging, maar ook die nacht zien we onze kat niet. 

zaterdag 5 oktober

We bellen aan bij alle buurtbewoners en vertellen dat we Max zoeken. We laten foto's zien en iedereen belooft op te letten.

's Avonds belt een buurtbewoner aan, Max loopt dan door de zijstraat naast ons huis. We hebben proberen hem te lokken, maar telkens rent hij weg. Hij rent zelfs de hoofdstraat over en is dan verdwenen. Na ruim een uur rondlopen, roepen en zoeken gaan we weer naar huis.

maandag 7 oktober

We plakken een 'vermist' postertje op lantarenpalen, vuilnisbakken en op een paar andere plekken in de wijk. 

Ik ben blij dat ik naar school kan, de afleiding is erg welkom want ik merk dat ik enorm verdrietig ben.

Ik heb een leuke les met de meidengroep en daarna nog een aantal korte gesprekken met studenten. 

Ik ga eind van de werkdag sporten en wanneer ik van huis naar de sportschool fiets let ik goed op of ik Max zie. Het is een vrij bange, schrikachtige kat dus de kans dat hij midden op de middag over straat loopt is klein. In de bosjes - wat zijn er veel bosjes! - zie ik allerlei zwerfvuil en een paar keer zie ik een plastic tasje aan voor onze kat. 

woensdag 9 oktober

Nog steeds is Max niet terug. T. heeft vannacht om twee uur een rondje door de wijk gemaakt in de hoop dat Max in het donker wat meer van zich durft te laten zien. In de ochtend belt er iemand die denkt Max bij mijn sportschool in de buurt gezien te hebben. T. kan er naar toe maar ziet geen enkele kat. En zo gaat er weer een dag voorbij.

vrijdag 11 oktober

Vandaag een fijne dag op mijn werk, ik heb geen dringende werkzaamheden en kan mijn administratie doen. Ik verstuur wat brieven met uitnodigingen aan studenten, ze krijgen nog steeds brieven per post omdat ze vaak niet op hun schoolmail kijken. De brieven ontvangen ze helaas ook niet altijd dus er gaat én een brief (heel soms ook aangetekend) én een e-mail en dan ook nog een WhatsApp bericht uit. 

Max is nu een week weg. Ik ben nog steeds verdrietig maar ben ook al bezig met het idee dat we hem niet meer terug zullen zien. 

zondag 13 oktober

We vieren het niet maar zijn vandaag 13 jaar getrouwd. 

We hebben een heerlijke lummeldag. 's Ochtends ga ik sporten en moet T. ook even de deur uit. Na het sporten maak ik het eten voor morgen en fiets ik nog even naar de Plus voor een zak spruiten die in de aanbieding zijn. Die eten we pas dinsdag maar na vandaag heb ik geen gelegenheid meer om naar die winkel te gaan. Ook haal ik een nieuw boek op bij de bieb.

's Middags zijn we allebei thuis en maken het gezellig. We kijken wat tv en ik lees ook nog een paar hoofdstukken in mijn boek. 

Na het acht uur journaal kijken we het tweede koppel in 2V12. Wat jammer voor het team dat de derde ronde verliest, ze raadden het woord zelfs niet. Daarna zet ik mijn werktas klaar en haal ik het brood voor morgen uit de vriezer. Dan is het bedtijd.

dinsdag 15 oktober

De ICT afdeling stuurt mij een mail waarin zij aankondigen dat ik een nieuwe laptop krijg. Ik heb een goede laptop, het apparaat is snel, vertoont geen mankementen en voldoet wat mijn betreft dus nog prima aan mijn wensen. 

's Middags komt een ICT collega mijn oude laptop ophalen. Oud? Ja, wel vijf jaar! Ik heb er natuurlijk geen verstand van maar ik krijg uitgelegd dat de kosten van onder andere onderhoud en updates nu te hoog zijn en dat het goedkoper is om na vijf jaar de laptop te vervangen. De oude wordt leeggehaald en doorverkocht. 

Mooi hoor, nieuw spul, maar alleen het toetsenbord voelt anders, verder merk ik er niets van.

woensdag 16 oktober

Pesten is van alle tijden. Sinds de mobiele telefoon en sociale media onderdeel zijn van het dagelijks leven gebeurt het vooral online. Nu onze vmbo-leerlingen hun telefoon aan het begin van de schooldag in hun kluis moeten doen en deze er de rest van dag niet meer uit mag vallen de leerlingen terug op andere manieren van pesten. Dit briefje ligt vandaag in de fietsenstalling. Ik moet er eerlijk gezegd om gniffelen, er zijn volgens mij ergere dingen om naar te stinken!

Pesten retro-stijl

maandag 21 oktober

Om 18.30 uur wordt T. gebeld door een onbekend nummer. Een meneer die drie straten verderop woont. Volgens hem zit Max in zijn achtertuin. We zijn al eerder gebeld door mensen uit datzelfde deel van de wijk. Telkens bleek het om een andere kat te gaan. Toch gaat T. meteen naar het adres toe. Ik was met het eten bezig en omdat ik toch ook wel graag wil weten of het inderdaad Max is zet ik het gas uit, trek ik mijn schoenen aan en ga ik ook naar buiten. Ik weet welke kant T. op is en ga ook die kant op. Een paar tellen later zie ik T. de hoek om komen met in zijn armen onze Max!

Max is ongedeerd, nog heel schoon maar wel sterk vermagerd. Hij eet zijn eerste handje brokjes in recordtempo. We doseren het voer zodat hij zich niet kan overeten. Verder gedraagt hij zich normaal, na veel gemiauw wordt hij wat rustiger, zijn adrenaline is gezakt, en zoekt hij zijn plekje op de bank op. Alsof hij nooit is weggeweest.

donderdag 24 oktober

57 Jaar vandaag! Ik trakteer op appeltaart, niet zelf gebakken, daar heb ik geen tijd voor gehad. Normaal gesproken ben ik in herfstvakantie jarig en bak ik in het laatste weekend iets om te trakteren op school. Nu heeft Appie geholpen, de appeltaartjes waren in de bonus. Ik heb er zelf niet van genomen. Ik eet dit weekend liever een van mijn eigen favoriete gebakjes.

vrijdag 25 oktober

Met Max gaat het goed. Hij eet weer normaal en schrokt geen grote hoeveelheden naar binnen.

Zijn gedrag is wel anders dan eerst. Voordat hij kwijt was lag hij naast mij op de bank, nu heeft hij dat een keer gedaan maar verder ligt hij steeds op de andere bank, naast T. Daarnaast volgt hij T. zo ongeveer bij iedere stap, zelfs tot in de slaapkamer. De eerste nacht dat hij terug was sprong hij op het voeteneind van ons bed, nog nooit eerder gebeurd, en dit blijft hij doen. We vinden het goed omdat we denken dat hij behoefte heeft aan onze nabijheid. Misschien gaat het weer over, misschien niet, dat merken we wel.

zaterdag 26 oktober

Na het sporten hang ik een was buiten en daarna is het tijd voor koffie en mijn verjaardagsgebakje.

dinsdag 29 oktober

Max vindt het nog steeds fijn om 's nachts op ons voeteneind te liggen. We sturen hem naar beneden als we het merken, maar dan komt hij weer terug als we in dromenland zijn. Ach, hij ligt op de sprei en die wordt iedere dag door T. goed uitgeschud in de buitenlucht.

woensdag 30 oktober

Na onze blind date van afgelopen zomer hebben Lot en ik vandaag een pannenkoekenafspraak. We, ik vooral, heb al trek in een pannenkoek sinds Lot er over schrijft in een reactie elders op het net. Onder het genot van een pannenkoek met spek, kaas en stroop (Lot) en appel en stroop (ik) zitten we uren te kletsen. En dat gaat dan niet alleen over koetjes en kalfjes. En dat is leuk en fijn. Sommige onderwerpen zijn makkelijker te bespreken met iemand die niet heel dicht bij je staat.

Bij het weggaan nog even stress, ik ben mijn fietssleutels kwijt. Alle zakken, tas en fietstassen nazoeken maar geen sleutels. Heen en weer lopen tussen fietsenrek, deur van het restaurant en auto van Lot, ook niets. Toen naar binnen en gelukkig liggen ze bij de kassa op me te wachten. 

donderdag 31 oktober

Niets voor mij om twee dagen achter elkaar buiten de deur te lunchen, maar hè, het is tenslotte vakantie. Vandaag heb ik een afspraak om te lunchen met een collega en een oud-collega. We spreken af bij het Vlaamsch Broodhuys waar ze lekkere broodjes en salades hebben en een gezellig restaurantgedeelte. 

Ik neem de boterhammen met geroosterde groentespread. Lekker maar toch niet heel bijzonder, ze voldoen in ieder geval niet aan mijn verwachtingen. Het is druk en rommelig en tot twee keer toe krijgt een van ons het verkeerde voorgezet. Als goedmakertje krijgen we na het eten een thee of koffie van het huis. Netjes vind ik dat. We hebben het erg gezellig en het is leuk om met onze oud-collega, een jaar nadat ze met pensioen is gegaan, bij te praten.

Sinds gisteren ben ik een poosje alleen thuis. T. is naar onze vrienden in Frankrijk om daar te helpen bij een aantal klussen en ook om er even uit te zijn. Hij heeft zijn eigen caravan op het terrein staan en heeft veel plezier in het leven in de natuur, zonder al te veel voorzieningen. En ik, ik ben een luxe paardje en blijf lekker thuis waar ik de komende dagen nog even geniet van de herfstvakantie.