zo was mijn week 47 / 2024

zondag 17 november

Een lekkere luie dag. Ik ga sporten en na de koffie even naar de bieb en de Turkse super. Het waait hard en het is koud, en ik ben blij wanneer ik weer thuis ben. 

Ik ben de rest van de ochtend in de keuken om alvast wat dingen voor de komende week voor te bereiden. Na de lunch lees ik, vouw ik de was op en kijken we samen een eerste helft 2V12.

Na het eten en het journaal kijken we de tweede helft en omdat we allebei morgen weer beginnen met ons werk gaan we op tijd naar bed. 

maandag 18 november

Nog steeds heb ik last van lichte kortademigheid. Ik begin mijn ochtend met een afspraak bij de huisarts. Die mag even naar mijn longen luisteren. Het kan nog weken duren voordat die lichte benauwdheid helemaal over is. Bewegen en eventueel stomen kunnen helpen als ik last heb van het slijm. Ik ga ook nog voor een paar andere dingen, niet heel spannend maar toch goed om even te bespreken. 

Wanneer ik op school kom en bij de koffie-automaat sta komt mijn leidinggevende toevallig ook de personeelskamer in. We drinken samen onze koffie en praten bij. Helaas heeft hij minder goed nieuws, een studente van ons heeft afgelopen vlak voor het weekend zelfmoord gepleegd. Als school zijn er dan protocollen die gevolgd worden. 

Er wordt onder andere gezorgd voor opvang van medestudenten en collega's en is contact met nabestaanden. Natuurlijk om te condoleren, maar ook om te vragen wat hun wensen zijn. Wel of geen gedenkplek op school, wel of geen studenten en collega's bij de uitvaart en zo nog wat, vooral praktische, vragen. De collega's die werkzaam zijn bij de opleiding van deze student pakken dit goed op. Het is voor mij helaas niet de eerste keer dat ik dit meemaak. 

dinsdag 19 november

Er zijn veel collega's ziek en ook onder studenten heerst het griepvirus. De dag verloopt verder normaal en er gebeuren geen noemenswaardige dingen. 

woensdag 20 november

Het zal ook eens niet zo zijn, ik heb gisteren een afspraak gemaakt met een studente die uitleg wil over een examenopdracht. Zij is, door ziekte maar ook door gemakzucht, een studievertrager. Begin van dit schooljaar kreeg ze tijdens een vrij pittig gesprek te horen dat zij nog één kans krijgt om haar studie af te ronden.

Ik heb diverse keren aangeboden om de opdracht met haar te bespreken, daar gaf ze geen gehoor aan. Gisteren stuurde ze mij een mail of ik toch nog tijd voor haar had. De afspraak staat vandaag om 10 uur in de agenda. Ze is er niet.

Onze administratie bewaart de diploma's van gediplomeerden in de kluis. Twee maanden geleden kom ik erachter dat er nog zo'n 100 niet opgehaalde diploma's zijn. Sommige studenten zijn hier al tien jaar weg. Niet mijn taak om hier verder mee bezig te zijn, maar omdat er anders niets mee gedaan wordt maak ik er toch een 'projectje' van. Ik maak samen met een medewerker van de administratie een overzichtslijst van de studenten en ik maak een brief met een uitnodiging om het diploma alsnog, op afspraak, te komen ophalen. Na de kerstvakantie kijk ik hoeveel studenten hun diploma in ontvangst hebben genomen. Komen ze niet, dan blijven de documenten in de kluis, de wettelijke bewaartermijn is 50 jaar.

donderdag 21 november

Vandaag begin ik op mijn normale tijd op school maar tussendoor heb ik even een pauze van een paar uur. In die pauze ga ik lekker naar de sportschool en daarna lunch ik thuis. Na de lunch vertrek ik weer naar school om daar bij de Open Dag aanwezig te kunnen zijn. 

Ik zie er altijd enorm tegenop maar als het eenmaal zo ver is dan is het ook erg leuk. Ik ben overal inzetbaar, ik heb met mijn bijna-25-jaar onderwijs ervaring in zowel vmbo als mbo genoeg kennis om over veel dingen informatie te geven. Ik ken niet alle opleidingen inhoudelijk even goed, maar weet wel alles over de intake, eventuele vrijstellingen, vervolgopleidingen, zorgstructuur en wat al niet meer. 

Voor het eten heb ik dit keer niets zelf geregeld. Vorige Open Dag was er een heel goede Indonesische cateraar en omdat deze vandaag weer was ingehuurd ga ik zonder eigen bakjes naar school. Het eten is weer erg lekker. 

Het eten is een uur eerder dan normaal en dat is wel een eetbuitrigger en ik ervaar eetbuidrang. Maar die eetbui komt niet. Thuis neem ik nog wel wat kwark en wat fruit en nadat ik een half uurtje in de 'chill modus' op de bank zit en mijn hoofd leeg is ga ik naar bed. Het is een uur later dan normaal. Gelukkig kan ik morgen ook een uur later dan normaal beginnen.

vrijdag 22 november

Ik sta uiteindelijk maar een half uur later op dan normaal, maar kan rustig opstarten. Na het ontbijt fiets ik via de markt, waar ik aardappelen koop, naar school. Onderweg begint het een beetje te hagelen maar voor het echt losbarst ben ik al in de fietsenstalling.

In de ochtend neem ik mondelingen Engels af en heb ik ook twee gesprekken met studievertragers. Na de lunch maak ik een takenlijstje voor volgende week. Dan sluit ik mijn laptop en vertrek ik naar huis, maar niet voordat ik mijn collega's en hun studenten in het lokaal naast mijn kantoor sterkte heb gewenst. Zij gaan op dat moment online meekijken bij de uitvaart van hun student en klasgenoot.

Rondje sportschool, bed verschonen, was uitzoeken en wasmachine voorprogrammeren, krant lezen, papa bellen, wat lekkers te eten maken en bankhangen: het weekend is begonnen.

zaterdag 23 november

Het is koud buiten wanneer ik naar de sportschool fiets. Ik vind het ongezellig weer en ik ben vast niet de enige. Na het sporten en mijn koffie met boterham met pindakaas ga ik er toch weer uit. Ik heb nog een paar boodschappen nodig bij de Turkse super en de Lidl. Wanneer ik weer thuis ben kom ik erachter dat ik nog iets ben vergeten. Dat haal ik morgen wel want is pas maandag nodig.

De rest van de dag verloopt rustig. Ik houd me bezig met de was en maak een apple crumble. 's Middags lees ik de zaterdagkrant en kijk ik een aflevering van 'Say Nothing', een erg goede dramaserie over de IRA, op streamingsdienst Disney. 

's Avonds eet ik alleen en ik maak een kom heerlijke vegetarische bami. Als nagerecht eet ik ijs met slagroom en advocaat. Fijn dat mijn reuk maar ook mijn smaak weer volledig terug zijn, eten is weer lekker.

Na het eten heb ik nog WhatApp contact met mijn au-pair 'kind' Adam. Hij is vandaag 50 geworden!  Samen met zijn moeder is hij 28 jaar geleden naar Rome vertrokken en daar wonen ze nog steeds. Leuk om nog steeds contact te hebben, ik ken hem al vanaf zijn 12e, toen hij voor het eerst, in zijn mooie schooluniform, naar de middelbare school ging. Het is een leuke afsluiting van de dag.