zo was mijn week 46 / 2024

zondag 10 november

Tijdens het ontbijt pak ik een oude covidtest uit de la en terwijl ik wacht tot mijn pap voldoende is afgekoeld steek ik het wattenstaafje even diep in beide neusgaten. Een kwartiertje later weet ik waarom ik weinig proef en ruik. Ik heb covid. Geen koorts gehad maar wel goed verkouden. RIVM geeft bij covid hetzelfde advies als bij 'gewone' griep. Thuisblijven als je ziek bent, handen goed wassen, in de elleboog niezen en contact met kwetsbaren vermijden. 

Van al dat thuis rondhangen word een mens lamlendig dus ik ga lekker naar de sportschool waar ik zonder enig probleem mijn vaste rondje doe. Na afloop voel ik me een stuk energieker dan ervoor.

Verder ben ik thuis en doe ik het rustig aan.

maandag 11 november

Ik ga gewoon naar mijn werk maar in de loop van de ochtend merk ik dat ik nog niet fit ben. Ik voel me kortademig wanneer ik een gesprek voer. Ik heb deze ochtend geen les, die heb ik gisteren al afgezegd omdat ik niet wist of ik wel of niet op school zou zijn. Ik stuur een PDF document met theorie en opdrachten aan mijn klas zodat ze niet achter komen op de planning. 

Ik heb evaluatiegesprekken met twee studenten. Een komt niet, van de ander komt zijn vader. De zoon zelf is nog minderjarig en is heel vorig jaar nauwelijks op school geweest en nu herhaalt dit patroon zich. Leerplicht én reclassering zijn betrokken, ouders hebben totaal geen grip.

Vader komt vertellen dat zijn zoon niet naar school durft te komen omdat hij onderweg jongens uit 'gangs' uit de buurt tegen kan komen. Dat zoonlief zelf geen lieverdje is en een strafblad heeft lijkt hij even vergeten te zijn. Ik vertel vader dat wij, als school, ons moeten houden aan regels en dat een minderjarige student op school moet zijn. Is hij dat niet dan moeten wij dit melden bij de leerplichtambtenaar. Zaken die zich buiten school afspelen kunnen wij niet oplossen, daarvoor moet hij naar de politie. Vader geeft aan dat de politie niets doet. Het gezin overweegt om te verhuizen. 

Zoon is eerder al eens 10 weken naar het buitenland geweest omdat er gedoe was in de woonplaats. Deze tijdelijke verhuizing heeft niet opgeleverd dat het gedoe voorbij is gegaan. Vader is van goede wil, maar als zoon zelf geen stappen zet dan is de situatie uitzichtloos. Reclassering is niet voor niets betrokken bij deze zaak en zij zullen zich dan verder over deze jongen ontfermen. Ik mail een gespreksverslag naar alle betrokkenen.

dinsdag 12 november

Opstaan, lekker geslapen maar nog niet heel fit, toch naar school. 

Reclassering heeft al gereageerd op mijn gespreksverslag en vertelt me dat zij precies hetzelfde advies heeft gegeven. Eind november komt de zaak voor de rechter. De jongeman kan een taakstraf krijgen. Ik hoor na afloop wat de rechter heeft beslist.

Ik zit een overleg voor en daarna spreek ik even met mijn leidinggevende. Ik heb hem afgelopen donderdag voor het laatst gezien en gesproken, hij had vrijdag en maandag verlof. Ik vertel hem over mijn keelpijn, verkoudheid, corona en dat ik me nog niet fit voel. Hij kent me goed, weet dat ik doorwerk zelfs als het niet hoeft, en stuurt me naar huis. 

Thuis zet ik de verwarming hoger, trek een joggingbroek, dikke sokken en een dik vest aan en installeer me op de bank waar ik me vermaak met de laatste twee afleveringen van seizoen een van Belgravia en de eerste drie van seizoen twee, Belgravia The next chapter.

Ik proef iets meer en eet een lekkere linzenstoof, het laatste portie uit de vriezer, met geroosterde bloemkool en rijst. Ik duik weer vroeg mijn mandje in.

woensdag 13 november

Ik slaap door tot de wekker om half 8 gaat, mijn normale tijd op dagen dat ik niet werk. Ik kan natuurlijk in bed blijven liggen, maar ik vind het prettig om een bepaald ritme aan te houden en ben niet zo ziek dat ik in bed moet blijven. 

Buiten schijnt even de zon en na het ontbijt ga ik even de deur uit voor een frisse neus en een paar boodschappen. Verder is het een saaie dag, maar daarmee geen vervelende dag. Rustig aan doen vind ik niet makkelijk, maar het lukt.

In de loop van de dag komt er iets van mijn reuk- en smaakvermogen terug. Nog niet voor de volle 100% maar iets is beter dan niets. Ik krijg zelfs trek in lekker eten. Ik heb alles in huis om pittige noedels met groente en pindakokossaus te maken. 

donderdag 14 november

Na een goede nachtrust sta ik op en verzorg ik kat Max. Tijdens mijn ontbijt besluit ik dat ik ga sporten, ik wil voelen hoe fit, of nog niet fit, ik ben. Bovendien word ik niet blij van de hele dag niets doen, en is beweging voor mijn geestelijke gezondheid even zo belangrijk als voor mijn lichamelijke gezondheid.

Na het sporten, op een lagere intensiteit dan ik gewend ben, voel ik me goed. Een warme douche en dan weer naar huis. De rest van de dag ben ik thuis en lees ik wat, kijk ik televisie en maak ik twee potten zoetzuur. Een pot komkommers en een pot bloemkool, beide Surinaamse stijl en dus pittig.

vrijdag 15 november

In overleg met mijn leidinggevende blijf ik nog thuis maar nu doe ik wel een aantal werkgerelateerde dingen. Ik lees en beantwoord mijn e-mails, kijk wat er volgende week op het programma staat en bereid wat dingen voor.  Daarna klap ik mijn laptop dicht en ga ik naar de sportschool. Ik sport weer op mijn normale niveau.

De rest van de dag doe ik het nog rustig aan. Ik draai een was en gooi deze meteen daarna in de droger. Helaas niet op zonne-energie, maar dat zit er de komende dagen toch niet in, dus daar hoef ik niet op te wachten.

zaterdag 16 november

Ik heb een lunchafspraak met een vriendin. Ik voel me goed genoeg om richting de grote stad te fietsen. Het is koud en het waait stevig. We treffen elkaar in een horecagelegenheid waar we vroeger ook graag kwamen. De lunch is lekker en terwijl we zitten te eten komt de Sinterklaasoptocht voorbij. Wat ons opviel was dat de Pieten niet geschminkt waren en ook geen pruiken droegen, en toch zagen ze er overduidelijk uit als Pieten. Het was een vrolijke stoet en ondanks de kou stonden er veel kindertjes naar Sint en de Pieten te zwaaien. Ik vind het altijd erg leuk om te zien.