zo was mijn week 48 / 2024

zondag 24 november

Deze dag gaat de boeken in als een lentedag in de herfst, het is 15 graden en de zon schijnt. De dekbedhoezen drogen in de buitenlucht. 

Er gebeurt deze dag niet veel in huize Niekje. Op de sportschool is het rustig, waarschijnlijk zijn mensen de formule I aan het volgen. Ik doe mijn oefeningen en een uur cardio. Thuis drink ik koffie en dan fiets ik nog even naar Albert voor spruitjes, ze zijn in de bonus en ik wil ze vanavond in de traybake doen. Ook haal ik een boek op bij de bibliotheek. Een dikke pil waar ik wel even zoet mee ben.

Kleding uitzoeken, boontjes en bieten koken zodat ik die de komende dagen in mijn lunchsalade kan verwerken, was opvouwen, lezen, reacties van lezers beantwoorden en wat bloggen. Meer doe ik vandaag niet. Oh ja, een beetje zinloos op Instagram kijken, iets waar ik mee wil stoppen maar wat me nu nog niet lukt. Gewoon de app verwijderen zal vast helpen. Misschien iets voor het nieuwe jaar?

maandag 25 november

De hele dag regen. Gelukkig maar een paar spetters wanneer ik er door moet. Ook vandaag weer een paar zieke collega's, we wisselen elkaar af.  Ik geef  's ochtends een leuke les waarin ik mijn klas voorbereid op hun examenopdracht. Voor deze opdracht moeten ze een 'client' gedurende acht weken begeleiden bij het aanleren van een gezonde leefstijl. Vandaag bespreken we de intake, ik laat een voorbeeldfilmpje zien en er is theorie. Dan gaat de groep zelf aan de slag met het maken van een intakeformulier.

Na de koffiepauze heb ik twee afspraken met studenten. Allebei zijn ze aanwezig. Het zijn geen erg plezierige gesprekken. De eerste student heeft een verstoord slaapritme en is niet echt van zins daar iets aan te doen. Geeft alles en iedereen de schuld, behalve zijn gameverslaving en softdrugsgebruik. 

De student die ik daarna spreek heeft iets meer voortgang maar doet niets of nauwelijks aan persoonlijke verzorging. Hij stinkt en ziet er vies uit. Dat is vrij ongebruikelijk, de meeste jongeren zijn juist enorm met hun uiterlijk bezig, zelfs wanneer ze beperkte middelen hebben. De jongeman is ook heel introvert en kort van stof vandaag, hierdoor zag ik geen goed moment om zijn persoonlijk hygiene aan te kaarten. Dat moet ik tijdens een volgend gesprek toch echt doen. 

Thuis hoef ik niets te doen, T. zorgt vandaag voor het eten. Ik ga sporten en na het sporten lees ik de krant en ga ik verder in mijn boek. 

dinsdag 26 november

Mijn dinsdag verloopt meestal volgens een vast patroon. Vandaag sta ik bij de voordeur van de school om de leerlingen, studenten en collega's welkom te heten. Daarna heb ik een vaste vergadering.  Aansluitend heb ik werkoverleg met onze jongerenwerker. Omdat dit vooral gaat over hoe hij het vindt, en waar hij tegenaan loopt, is dit een gesprek waarbij ik geen computer nodig heb. We hebben er een gewoonte van gemaakt om ons overleg wandelend te doen. Dus jas aan en naar buiten. Het rondje dat we lopen is precies een half uur. Daarna is het koffiepauze.

Na de pauze gesprekken met studenten en terwijl ik in gesprek ben hoor ik een deur verder gescheld en getier. Een (nog vrij nieuwe) collega van mij wordt uitgescholden door een student. Ik snel naar het lokaal waar gelukkig ook al een andere collega is aangekomen.  

Met veel moeite kunnen we de student kalmeren. Deze wordt vervolgens naar huis gestuurd. Ik neem contact op met de ouders, maak een schorsingsbrief waarin ik meteen de datum voor het herstelgesprek aangeef. Zo'n herstelgesprek doe ik niet zelf, dat doet onze maatschappelijke werker samen met de student en de docent.  

Wel heb ik later op de dag een gesprek met de docent. Het is de eerste keer dat deze zoiets meemaakt. Ik, en bijna iedereen die al een poosje meegaat in het onderwijs, weet hoe dit voelt en hoe je dit vaak nog dagen met je meedraagt. Het is altijd goed om met elkaar te bespreken wat er precies gebeurt is zodat we er van kunnen leren. En nee, dat betekent niet dat het niet nog een keer kan gebeuren, maar wel dat we er misschien anders mee omgaan. Nazorg is niet alleen luisteren maar ook feedback geven.

woensdag 27 november

Het regent stevig wanneer ik naar school fiets, dus ik trek mijn regenpak aan. Het waait ook flink en al met al is het geen lekker ritje. Gelukkig is het maar tien minuten.

Mijn agenda is helemaal leeg vandaag. Oorspronkelijk stond er een verlofdag in de agenda, maar die heb ik zelf geannuleerd vanwege de weersverwachting. Ik ben liever een dag vrij om op pad te gaan als het droog is. Ik vul mijn dag met administratieve taken en lesvoorbereiding. 

donderdag 28 november

Ik ben extra vroeg op school vandaag. We hebben een netwerkbijeenkomst. Deze bijeenkomst organiseren we ieder jaar in november. Het is geen grote groep mensen die dan komt, zo'n 25 tot 30, maar wel een belangrijke groep. Het zijn allemaal mensen die studenten, met name de studenten die vastlopen in reguliere scholen en trajecten, naar ons kunnen doorverwijzen. Denk aan Jeugdzorg, jongerenwerk, Leerplicht en wijkteams. 

Het is een ontspannen ontbijt met een leuke activiteit, een door ons zelf bedachte bingo met als thema 'zorg en onderwijs'.  Ik ken de meeste mensen al maar ik ontmoet ook weer nieuwe mensen. Het voordeel van zo'n ochtendbijeenkomst is dat iedereen nog energie heeft, weet dat het niet erg lang duurt en daarna nog naar het werk moet, dus niemand zit op hete kolen omdat ze naar huis willen. Ideaal. Om 10 uur is iedereen weer weg en hebben we alles opgeruimd.  

Ik heb een onlinegesprek met de studente die het vorige week liet afweten.  Mijn insteek is dat ik, hoe dan ook, de student blijf begeleiden. Boos worden, teleurgesteld zijn, lelijk doen, het heeft weinig zin, werkt averechts en is niet in het belang van de student. Ik geef wel eerlijke feedback, daar kan iemand wat mee. Het gesprek verloopt goed en de studente kan verder met haar opdracht.

vrijdag 29 november

Ik ben altijd blij wanneer het vrijdag is. Het is op school dan rustig en iedereen staat al een beetje in de weekendstand. De zon schijnt en de wereld ziet er daardoor een stuk gezelliger uit dan eerder deze week.

Ik heb mijn maandelijkse overleg met een zogenaamde doorstroomcoach. Doorstroomcoaches begeleiden studenten van 18 jaar en ouder die dreigen uit te vallen. We bespreken studenten die hoog verzuim hebben en onder de radar verdwijnen. In haar functie kan de doorstroomcoach huisbezoeken doen en studenten op haar kantoor uitnodigen.

Voor de lunchpauze heb ik nog een studievoortgangsgesprek met een student, zijn moeder en begeleider. Na de lunchpauze doe ik mijn administratie. Dan ruim ik op en ga ik naar huis.

Ik stop even op de markt. Thuis maak ik het bed op, sorteer ik de was en neem ik de rest van de middag vrij. Ik ga niet sporten maar pak mijn (digitale) boek erbij en plof neer op de bank.  Helaas heb ik een eetbui. Grrrr!

zaterdag 30 november

Ik ga sporten. Het gaat maar niet van harte. Door de eetbui van gisteravond ben i niet fit.  Na het sporten kom ik thuis en heb ik van alles te doen. Het moet niet maar ik wil het. Wassen draaien en drogen. Boodschappen doen. Stoofpeertjes koken. Boontje koken. Spruitje koken. Opruimen. Reacties op mijn blog beantwoorden. Ik ben gaar en heb eigenlijk nergens zin in. Toch doe ik alles zodat ik mijn lijstje kan afvinken.

De eetbui gaat door. Ik weet hoe het komt. Ten eerste ben ik moe en dan kan het me allemaal niet schelen. Ten tweede is het morgen 1 december. Een zondag. Ook een mooie dag om de nieuwe maand met een schone lei te beginnen. 

Ik heb allerlei goede voornemens voor de maand december en ook voor het nieuwe jaar. Die spelen de hele tijd door mij hoofd. In december ga ik alles anders doen. Het moet, ik wil het en ik weet dat ik het kan, mits ik dingen anders doe dan de afgelopen jaren. Maar of ik dat kan?

Ik ben de rest van de dag thuis en begin wat vooruit te bloggen, zodat ik mijn belofte van 31 dagen lang een blog plaatsen kan nakomen. 

Vanaf morgen wordt alles anders!

Vanaf morgen wordt alles anders?