rails
Ik was pas dertig geworden, kwam net uit de relatie met nare ex, woonde tijdelijk bij mijn vader en was bezig om mijn leven weer op de rails te krijgen. Ik had al jaren last van een vervelende spatader in mijn rechterbeen. Net onder mijn knie, aan de binnenkant van mijn been, zat een grote 'kluwen'. Bijna dagelijks deed deze plek pijn. Daarnaast vond ik het zo ontzettend lelijk dat ik al jaren 's zomers geen jurkjes of rokjes aan durfde.
afspraak
Ik had al een paar behandelingen bij een zogenaamde kliniek voor flebologie gehad, maar die behandelingen waren niet succesvol geweest. Ik besloot dat het tijd werd om er echt iets aan te doen en bezocht de huisarts die mij een doorverwijzing naar een specialist in het ziekenhuis gaf.
operatie
Ik maakte de afspraak, kreeg een intakegesprek en de behandeling werd ingepland. De chirurg zou de spatader strippen. Twee weken voor Oud & Nieuw 1997 werd ik behandeld. Het was mijn eerste keer in een ziekenhuis en ook de eerste keer dat ik een volledige narcose kreeg.
Toen ik bijkwam was mijn been dik ingepakt en kreeg ik wat te eten, pijnstilling, een steunkous en adviezen voor thuis. Op de stoep van het ziekenhuis moest ik overgeven. Eenmaal in de auto voelde ik me weer prima en reden mijn vader en ik naar huis.
nu
Mijn herstel verliep zeer spoedig. Toen het verband eraf mocht had ik een mooi glad been. Ik heb sinds die operatie iedere zomer jurkjes en rokjes gedragen. Ook nu doe ik dat nog, maar inmiddels is mijn been niet mooi glad meer.
Het verschil met toen is dat ik er nu geen last van heb. De spataders zijn terug, op meerdere plekken, zowel in mijn boven- als onderbeen. Maar ze doen geen pijn. Ik voel ze niet tijdens het lopen of sporten. En dat is fijn want ik heb geen zin om weer geopereerd te worden. Geen gesleutel aan mijn lijf als het niet medisch noodzakelijk is.
Ben ik me bewust van mijn lelijke rechterbeen? Ja, af en toe wel, maar meestal niet. De jurkjes en rokjes die ik 's zomers draag zijn niet heel kort maar op of net over de knie. Alleen 's winters draag ik ze boven de knie, maar dan draag ik ook een dikke panty of maillot dus dan zie je de dikke aders niet.
En thuis, in het weekend en vakanties, maakt het me eigenlijk niet uit wie mijn benen zien en nog minder wat ze er van vinden. Lekker belangrijk denk ik nu. Als de mussen dood van het dak vallen wil ik geen lange broeken dragen en gelukkig ben ik nu zover dat ik lekker doe wat ik wil.
Als je er geen last van hebt, lekker laten zitten. Inderdaad, ik heb ook wel plekken die ik minder mooi vind aan mezelf. Een paar jaar geleden heb ik een bultje bovenaan mijn neusbrug laten weghalen, en daar ben ik tot en met vandaag heel blij mee. Jarenlang zag ik hem zitten, ook al viel het anderen niet op, zeker als ik een bril op heb.
BeantwoordenVerwijderenSoms is de ingreep medisch niet noodzakelijk, maar geestelijk is ook medisch wat mij betreft en als je leven er beter door wordt omdat je meer zelfvertrouwen hebt gekregen is het fijn dat het kan. En inderdaad zien anderen het niet of boeit het ze niet, maar het gaat om hoe jij het ervaart.
VerwijderenOmdat ik nieuwe knieën heb zitten er 20cm lange "ritssluitingen" over mijn knieën, die zijn op zich mooi genezen maar wit blijven als benen bruin worden en in de zomer goed zichtbaar blijven.
BeantwoordenVerwijderenIk draag geen korte rokken of broeken maar verstop ze ook niet. Ik heb een paar wijde rokjes die net over de knie vallen en als ik zit zijn knieën soms zichtbaar. Omdat ik er totaal geen last van heb denk ik er ook zelden meer aan.
Als je iets zelf niet voelt dan heb je er ook meestal minder last van, ik denk dat ouder worden ook betekent dat je misschien minder bezig bent met uiterlijk, maar meer met gezondheid? Bij mij in ieder geval wel.
VerwijderenTsja om je niets aan te trekken van anderen moet je misschien eerst ouder worden. Zelf niet de mooiste benen en door al het afvallen is het zeker niet beter geworden maar ik ga echt niet met panties of lange broeken lopen wanneer het erg warm is. Dat zou ook waarschijnlijk veel meer opvallen Dan die (in mijn ogen lelijke benen). Ik vind overigens wel dat jurken vaak steeds korter vallen of gemaakt worden want net boven de knie is prima maar veel korter is niet mooi op mijn leeftijd, wel nu in de winter maar dan met dikke panty of maillot. Overigens denk ik ook dat wij mensen (vooral vrouwen??) vaak denken dat 'iets niet kan' of we zien dingen zelf veel prominenter. In de regel zijn mensen vooral vaak met zichzelf bezig (denk ik). Iedereen moet maar gewoon lekker dragen wat voor hem of haar prettig is maar ik heb wel een aversie tegen vies ruikende mensen. Bij een supermarkt in de buurt werkt een medewerker die ontzettend naar transpiratie ruikt en dat is toch echt niet nodig.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het zo werkt Ilona, bij mij in ieder geval wel. En de omgevingsdruk, zeker op jongere vrouwen, is natuurlijk ook groot. We zijn zo ontzettend kritisch, vooral naar onszelf! Zeker weten, mensen zijn vooral met zichzelf bezig en niet met anderen, en zeker niet met wat anderen aanhebben of hoe ze eruit zien. Stinken is storend, dat valt wel op, daar heb je last van als ander. Van een spatader bij iemand anders heb je dat niet.
VerwijderenJe laatste zin is heel belangrijk
BeantwoordenVerwijderenDat is inderdaad belangrijk, zou willen dat ik dat op jeugdige leeftijd al had gedacht.
VerwijderenSinds 6 jaar draag ik steunkousen, ook in de zomer als het warm is en ik vond in het begin dat ik echt geen korte broeken of jurken kon dragen, maar het kan me nu niets meer schelen wat de mensen er van vinden.
BeantwoordenVerwijderenDat zouden meer mensen moeten doen, maar die wijsheid komt voor velen pas met de jaren Aaf.
VerwijderenPrecies wat Izerina schrijft; niet meer afhankelijk van meningen van anderen zijn telt. Dat straal je dan ook uit.
BeantwoordenVerwijderenEn zo is het inderdaad, ik kreeg laatst nog te horen van een collega dat ze dacht dat ik een bonk zelfvertrouwen ben... tot ik haar vertelde over mijn onzekerheden.
VerwijderenEen mens wordt dus wijzer. Want precies zo is het natuurlijk. Lekker belangrijk!
BeantwoordenVerwijderenJa, jammer dat het soms zo lang duurt (ik spreek nu voor mezelf).
VerwijderenFijn dat ze nu geen pijnklachten geven. Wel balen op zich dat ze zijn teruggekomen denk ik? Is dat iets wat altijd gebeurd?
BeantwoordenVerwijderenDe een heeft er meer en eerder last van dan de ander. Zowel mijn oma aan moeders kant en mijn oom (dezelfde kant) hadden en hebben er heel veel, mijn moeder niet. Ik heb ook de pech.
VerwijderenSinds mijn zwangerschappen (1998 en 1999) heb ik spataders. Ze zijn in de loop der jaren wel erger geworden, maar ik heb er geen last van en dus laat ik er ook niks aan doen.
BeantwoordenVerwijderenNee, gelijk heb je, ik vind dat dus ook. Nu ook totaal geen zin in een ingreep dus ik pas ook zolang het geen last geeft.
VerwijderenJe niks meer aantrekken van wat een ander vindt, dat is zo bevrijdend. Kwam bij mij vanzelf toen ik wat ouder werd.
BeantwoordenVerwijderenJa, heerlijk is dat!
VerwijderenIk heb al sinds mijn 26e spataderen in benen en bekken en drie zwangerschappen en bevallingen van grote stevige babys hebben daar zeker aan bijgedragen. Vaak behandelingen gehad maar het komt steeds terug. In mijn geval was het zeker niet kosmetisch, had moeie benen vanwege slechte bloedsomloop en ook vaak koude voeten. Van dat laatste ben ik nog niet af. Veel lopen, fietsen, zwemmen, maar bewegen en sporten kan het niet voorkomen zegt de fleboloog. Ook ik probeer me niks aan te trekken van wat anderen vinden, maar het kwam me toch twee keer op een vervelend incident te staan. Een psychologe zag eens de rood-paarse plekken bij mijn knieholte en vroeg indringend 'of het thuis wel goed ging'. Mijn uitleg dat het spataderen waren accepteerde ze niet zomaar. En op een cursusavond tijdens een warme zomer kwam ik twee avonden aaneen, en werd luid door een nogal erg met zichzelf ingenomen man aangekondigd als 'die mevrouw met die mooie benen'. Ik had iets zomers aan. Ik moest mezelf ertoe zetten om die avond nog een constructieve bijdrage te leveren. Mensen flappen er ook zomaar van alles uit.
BeantwoordenVerwijderen
VerwijderenWat lopen er toch een eikels rond!! Veel bewegen heeft in mijn geval ook niets geholpen.
Ik wist eigenlijk niet dat je daar echt last van kunt hebben. Ik snap helemaal dat je het lekker zo laat zolang je er geen last van hebt. Het is toch een echte operatie. Brrrr.
BeantwoordenVerwijderenNu zie ik zo'n operatie ook niet meer zitten, de ingreep zelf stelt niet veel voor, maar het is het na-traject: weken in een zwachtel, dan een steunkous, niet makkelijk met sporten, onhandig met douchen... totaal geen zin in Nicky!
Verwijderen